💠 ضامن آهو و مقام ضمانت حضرت رضا صلوات الله و سلامه علیه 💠 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی به مناسبت ایام زیارت مخصوص حضرت 📝 اصل این‌که چنین چیزی [ضمانت آهو از جانب حضرت رضا علیه السلام] ممکن است، در این تردیدی نیست. 📝 دوم این‌که؛ مقام امام رضا علیه الصلات و السلام به‌خاطر رضا بودن، یعنی ظهور رضا، مقام ضمانت است. در این هم تردیدی نیست. 📝 یعنی همه گذشتگان و آیندگان را چه نزد خدا، چه نزد انبیا و اولیا، خودِ خاندان پیامبر را امام رضا علیه الصلات و السلام باید ضمانت کند. تمام کسانی که می‌خواهند به رضا برسند، باید از طریق امام رضا علیه الصلات و السلام برسند. در این تردیدی نیست. 📝 اما این‌که آن اتفاق در تاریخ افتاده یا نیفتاده، امر بعیدی نیست. در بین حیوانات مخصوصاً در عصر و زمان ما هم گاهی پیدا می‌شود که مثلاً می‌خواهند حیوانی را ذبح کنند، می‌رود پیش یک آدم حسابی می‌ایستد. گاهی پیش می‌آید که مثلاً یک گوسفند را می‌خواهند ذبح کنند، از دست آدمی که چاقو به دست دارد فرار می‌کند و می‌رود پیش یک آدم دیگر می‌ایستد. لکن نه این می‌فهمد که او چه می‌گوید و نه او می‌تواند چیزی بگوید. در برخی از موارد هست که راه برای فرار ندارند مخصوصاً بزها اگر بتوانند فرار می‌کنند، اما گاهی می‌ایستد و به قصاب نگاه می‌کند. در این نگاه خیلی چیزهاست. لکن نه قصاب متوجه می‌شود و نه دیگران. 📝 بنابراین سند آن نقل تاریخی را نمی‌دانم چگونه است ولی مرتبه ضمانت از امام رضاست. 🔊 صوت در مطلب بعدی🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 ضامن آهو و مقام ضمانت حضرت رضا صلوات الله و سلامه علیه 💠 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی به مناسبت ایام زیارت مخصوص حضرت

💠 دوره طلایی امامت شیعه ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ⭕️ انتشار به مناسبت 23 ذی القعده، روز زیارتی مخصوص 🔹 بخش اول 🔊 صوت و 📹 فیلم و متن در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 دوره طلایی امامت شیعه ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ⭕️ انتشار به مناسبت 23 ذی القعده، روز زیارتی مخصوص 🔹 بخش اول

💠 دوره طلایی امامت شیعه ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ⭕️ انتشار به مناسبت 23 ذی القعده، روز زیارتی مخصوص 🔹 بخش اول 🔹 اهمیت دوران امامت حضرت رضا علیه الصلات و السلام بسیاری ـ و شاید هم اکثریت قریب به اتفاق ـ از شیعیان از دوران حیات و امامت امام رضا صلوات الله و سلامه علیه بی‌خبرند و در تاریخ هم مبهم است و کمتر کسی مطلع است که به‌ویژه در دوران پانزده ساله قبل از دوران مأمون بر امام رضا چه گذشته و چگونه هدایت امت را به عهده داشته است. همچنین دوران امام جواد، امام هادی و امام عسکری صلوات الله و سلامه علیهم تقریباً دوران پوشیده و پنهان است. توجه به آن‌چه که قبل از امام کاظم صلوات الله و سلامه علیه و همچنین در زمان آن حضرت اتفاق افتاده، در فهمیدن آن‌چه که در دوره چهار امام بعدی اتفاق افتاده است، خیلی تأثیر دارد. 🔹 تفاوت کمال پیروان انبیاء و اولیاء یا هدایت نبوی و ولوی نکته دوم این است که هم‌چنان که پیروان انبیاء در سیر تکاملی خود به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم که خاتم پیامبران است، رسیده‌اند و به نهایت کمال خویش که کمال نبوی است، دست پیدا کرده‌اند، بنابراین بعد از آن حضرت دیگر پیامبری نیست؛ چون هم نبوت کامل است و هم امت نبی خاتم به کمال نبوی رسیده‌اند. اگر صد یا صد هزار پیامبر دیگر بعد از پیامبر خاتم هم می‌آمدند، پیروان حضرات انبیاء از حیث هدایت نبوی دیگر رشد نمی‌کردند و تعالی نمی‌یافتند؛ چون حداکثر همین بود که اتفاق افتاده. از پیروان پیامبر بدون ظهور ولایت باید آن انتظار را داشته باشیم که در زمان پیامبران پیشین رخ داده است. در زمان پیامبران اولوا العزم و بزرگ مانند حضرت موسی، حضرت عیسی، حضرت ابراهیم و حضرت نوح صلوات الله و سلامه علیهم شناسایی ظاهر شریعت برای تربیت ظاهر و تهذیب ظاهر نفس از هر طریق که باید اتفاق می‌افتاد، اتفاق افتاده است و گمان نبریم که مثلاً اگر پیروان پیامبر بهتر بودند، حتماً در تهذیب ظاهر از طریق شریعت اتفاق بیشتری بایست می‌افتاد. غایت و غرض از نبوت همین بود که اتفاق افتاد و بهترین وجه هم رخ داد و این‌که گفته می‌شود امت پیامبر، امت وسط و کامل‌ترین امت هستند، حقیقتاً کامل‌ترین امت هستند و از حیث هدایت نبوی بیشتر از این نه‌فقط انتظار نمی‌رفت و نمی‌رود بلکه ممکن نبود و ممتنع بود. ظاهر حفظ شده است، یعنی مردم نماز می‌خوانند، خیلی‌ها هم خوب می‌خوانند، روزه می‌گیرند، می‌بینید که مردم چقدر در نوبت حج، عمره و زیارات هستند. ظاهر شریعت آن‌چنان مورد توجه مردم قرار گرفته و البته کوتاهی‌ها، قصورها و تقصیرها در هر زمانی هست که مربوطه به خطاپذیری انسان‌ها از جمله پیروان انبیا است. نمی‌توان انتظار داشت که پیروان یک نبی هیچ‌گونه خطایی نداشته باشند یا خطاهای‌شان بسیار اندک باشند. جهان طبیعت جای خطا، لغزش و لغزش‌های ظاهری است. بنابراین امت پیامبر به کمال خود رسیدند. بعد از پیامبر باید کمال پیروان اولیاء و به‌ویژه خاتم اولیاء اتفاق بیافتد، آن‌هم از طریق هدایت‌های باطنی یعنی تهذیب باطن. تهذیب ظاهر و اخلاق حدوداً همان چیزی است که در حکمت انبیاء و تعالیم انبیاست و به حد متعارف پیش آمده و باز تأکید می‌کنم که گمان نکنید که باید امت اسلام از حیث پیروی از پیامبر بهتر از این باشد. این آخرش است. اگر انسان‌ها و پیروان انبیاء بخواهند رشد کنند ـ که باید از طریق هدایت باطنی اولیاء که به تهذیب باطن و در نتیجه به سوره توحید می‌انجامد و به فنای از توحید برسد ـ فقط از طریق اولیاء امکان‌پذیر است. این کار نبوت نیست. حتی اگر کسانی از امت پیامبر بخواهند به این درجه برسند، از طریق ولایت پیامبر باید برسند. به‌خاطر این‌که ولایت پرداخت باطن و نبوت پرداخت ظاهر است. البته همه پیامبران، هم حیثیت ظاهر دارند و هم حیثیت باطن؛ هم حیثیت شریعت دارند و هم حیثیت طریقت و حقیقت، بنابراین اکثریت خلق که قابلیت تربیت شرعی، دینی و ظاهری را دارند، به آن‌جایی که باید برسند، رسیدند. 🔹 عصر امامت امام رضا علیه السلام؛ دوره طلایی امامت شیعه

اما نوبت به خاندان پیامبر که رسید که باید تربیت و تهذیب باطنی را شروع کنند و تعلیم توحید و ارتباط و اتصال و زمینه اتحاد با توحید را فراهم کنند، گویی آنچه که در زمان ائمه هفت‌گانه یعنی امیرالمؤمنین تا امام کاظم علیهم الصلات و السلام اتفاق افتاده، زمینه سازی و فراهم کردن مقدمه و معدّات برای ظهور توحید و ولایت در عصر امام رضا علیه الصلات و السلام است. آنچه که در زمان امام رضا علیه الصلات و السلام در طول 20 سال رخ داد، 15 سال آن دقیقاً شباهت تام و تمام به دوران امام سجاد دارد که شناخته شده نیست یا حداقل برای مورخین شناخته شده نیست. برای کسانی که ائمه را از طریق تاریخ و کتاب‌های تاریخی می‌شناسند، این شناخته شده نیست که حضرت در ده سال در دوران هارون الرشید چه کاری انجام می‌داده، با چه کسانی ارتباط داشتند، شاگردان، پیروان و صحابی ایشان چه کسانی بودند! پنج سال در زمان امین چه می‌کردند، پیروانشان چه کسانی بودند. عمده‌ی آشنایی که با امام رضا دارند، مربوط به زمان مأمون است و گویی دوره طلایی امامت شیعه مربوط به دوره امام رضا علیه الصلات و السلام است؛ به‌طور خاص همان دوره‌ای که به اصطلاح و به حسب ظاهر ولایت‌عهدی را پذیرفتند. اگرچه شیعیان دچار تفرقه‌های ظاهری و باطنی شدند و مخالفت‌های بسیار کردند و جمعی ـ اگرچه تعدادشان اندک بود ـ از همان تعبیرهایی که شیعیانِ امام حسن علیه الصلات و السلام در مورد امام حسن مجتبی به زبان آوردند، در زمان امام رضا علیه الصلات و السلام در مورد آن حضرت هم به زبان آوردند. ولی نتیجه زحمات، مجاهدت‌ها و هدایت‌های ظاهری و باطنی هفت امام این شد که وقتی نوبت به امام رضا رسید، علوم خاندان پیامبر و علوم و معارف حقیقی و باطنی پیامبر و خاندان پیامبر علیهم الصلات و السلام به‌گونه‌ای ظاهر و آشکار شد که همگان فهمیدند که علوم خاندان پیامبر از سنخ دیگری است. این‌گونه نیست که کسی بتواند با آن‌ها همانندی یا رقابت کند یا شباهت داشته باشد و حال آن‌که در زمان‌های ائمه قبلی به مجرد این‌که مثل ابوحنیفه، ابن حنبل، شافعی یا دیگران که ـ با واسطه و بی‌واسطه ـ شاگردان امام صادق علیه الصلات و السلام بودند، چند تا کلمه یاد گرفتند، هماورد امام باقر و امام صادق شدند. وقتی کلاس درس که می‌گذاشتند، جمعی در کلاس درس امام صادق و جمعی هم در کلاس ابوحنیفه می‌رفتند. عامه مسلمان‌ها توانایی تشخیص میان درست و نادرست را نداشتند. چرا؟ به‌خاطر این‌که کار امام باقر این است که علم را شخم بزند تا بلکه به نتیجه و ثمر برسد و کار امام صادق این است که حوزه علم و علوم متداول را وجین کند تا گزاره‌های صادق آن عیان شود، به‌گونه‌ای که مسلمان‌ها در آن عصر و زمان فهمیدند که تفاوت میان امام صادق و ابوحنیفه در این است که امام صادق گزاره خطا در علمش وجود ندارد اما ابوحنیفه گزاره‌های صادق و کاذب و خطا و ناخطا در علم او وجود دارد. 🔹 ثمرات ورود حضرت رضا (علیه السلام) به ایران وقتی که تفاوت در این باشد، پیداست که جای اختلاف و دگرگونی‌ها در حوزه پیروان و فرقه‌سازی‌ها و جمعیت‌های جدید و نو و عقاید جدید وجود دارد. به همین خاطر است که شیعیان در عصر امام رضا علیه الصلات و السلام پیوسته فرقه‌های جدید را تجربه کردند. کسانی که امام کاظم را پذیرفتند، پس از او را نپذیرفتند. کسانی که امام صادق را پذیرفتند، پس از او را پذیرفتند. آن‌قدر شرایط و زمینه‌ها برای بسیاری از شیعیان ـ مسلمان‌ها که جای خود دارد ـ مبهم بود، یعنی حقایق و معارف آن‌چنان که باید آشکار نشده بود، چون مخاطب‌ها استعداد و آمادگی نداشتند، به‌گونه‌ای که با این‌که امام صادق به صراحت امام بعد از خود را معین می‌کند ولی جمع بسیاری به فرزند دیگر امام صادق، جناب اسماعیل رحمت الله و رضوانه علیه که از بزرگ‌ترین فرزندان امام صادق از حیث علم، عمل، خلق و منطق است، گرایش پیدا کردند. جمعی هم به محمد بن اسماعیل، نوه امام صادق و فرزند اسماعیل اعتقاد پیدا کردند تا آن‌که در این دوره چند ساله که امام رضا علیه الصلات و السلام اولاً از حوزه عربی خارج و وارد بخش شرقی جهان اسلام یعنی ایران شده است و ثانیاً به دلایل متعددی که استحضار دارید، زمینه مباحثات و گفتمان‌های توحیدی فراهم شد، نه زمینه گفتمان فقهی و اخلاقی. اگر فقه و اخلاق بود، ابوحنیفه می‌تواند به‌گونه‌ای سخن بگوید که دیگران یعنی مخاطب‌ها نتوانند میان امام صادق و ابوحنیفه فرق بگذارند. چنان‌که در گزاره‌های ظاهری و فقهی چون جای استنباط، استشهاد، اجتهاد و انواع و اقسام استدلال‌هاست، در این‌گونه موارد استدلال‌ها به خاندان پیامبر اختصاص ندارد، چون علوم ظاهر است و در علوم ظاهر به‌راحتی می‌تواند جایگزین برای امام حق معرفی بشود ولو به نادرست. اما زمان امام رضا علیه الصلات و السلام زمینه به‌گونه‌ای است که بحث درباره توحید است.

📹 دوره طلایی امامت شیعه ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی

💠 ویژگی گفتمان‌های توحیدی امام رضا (علیه السلام) ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ⭕️ انتشار به مناسبت 23 ذی القعده، روز زیارتی مخصوص 🔹 بخش دوم 🔊 صوت و متن در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 ویژگی گفتمان‌های توحیدی امام رضا (علیه السلام) ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی

💠 ویژگی گفتمان‌های توحیدی امام رضا (علیه السلام) ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی ⭕️ انتشار به مناسبت 23 ذی القعده، روز زیارتی مخصوص 🔹 بخش دوم 1ـ حقانیت اسلام را به‌گونه‌ای معرفی کرد که کسی توان نقد و انتقاد بر معارف دینی و عقاید اسلامی نداشت. تمام کسانی که در گفتگوها و مناظرات امام رضا علیه الصلات و السلام وارد شدند، بدون استثناء همه تسلیم شدند و همه پذیرفتند که آن‌چه که امام رضا علیه الصلات و السلام می‌گوید، علم است، یعنی کاشف از واقع، مرادف با یقین منطقی و عقاید جازمِ مطابق با واقع است. همه تسلیم شدند. اگرچه تغییر اعتقاد به این آسانی اتفاق نمی‌افتد یعنی با دلیل، منطق و مانند این‌ها کسی ایمان نمی‌آورد و امر دیگری می‌طلبد. برای همین است که ایمان در زمان پیامبران گسترش پیدا می‌کند اما در زمان امامان عمق و ژرفا پیدا می‌کند، نه گسترش عرضی و طولی. این یک ویژگی عصر امام رضا علیه الصلات و السلام است که این‌ها همه مقدمه برای زمان امام هادی علیه الصلات و السلام است. 2ـ ویژگی دوم این است که حقانیت شیعه را به‌گونه‌ای عیان کرد که [در] تمام کسانی که به امام رضا علیه الصلات و السلام ایمان آوردند و ایمان داشتند، پس از امام رضا فرقه‌ و گروه جدید به وجود نیامد. تمام کسانی که از همان عصر تا الآن و تا روز قیامت به امام رضا ایمان دارند، دوازده امامی هستند. بر خلاف مؤمنان به امیرالمؤمنین که ممکن است یک امامی باشند یا ممکن است که سه امامی، شش امامی، هفت امامی و یا دوازده امامی باشند. ما این‌گونه هستیم که ضمن این‌که به امیرالمؤمنین ایمان داریم، دوازده امامی هستیم. بقیه امام‌ها هم همین‌گونه هستند. به امام رضا که رسید، اختلاف، تفرقه و تبعّض در ایمان ولوی به آخر رسید. تمام کسانی که به امام رضا ایمان آوردند، دوازده امامی هستند و سرّ این‌که در برخی از روایات هم داریم که زیارت امام رضا از زیارت امام حسین علیهما الصلات و السلام افضل است، این افضلیت به اعتبار زائر است، نه به اعتبار مزور. به اعتبار مزور یا باید فرق نگذاریم یا با توجه به آثار زیارت باید بگوییم کدام یک افضل است. چنان‌که در روایات بسیاری به اعتبار مزور و ولیّی که مورد زیارت قرار می‌گیرد، زیارت امام حسین علیه الصلات و السلام را سفارش کردند ولی به اعتبار زائر، زیارت امام رضا علیه الصلات و السلام افضل است. بدین سبب که زائر امام رضا در فهم ولایت و اخذ عقاید و معارف حقیقی از ائمه کامل است، یعنی دوازده امامی است. یعنی کسانی که در محضر امام رضا و در عصر آن حضرت ایمان آوردند، این قابلیت را دارند که بعد از امام رضا به امامی که معجزه و کرامت نداشته باشد، به امامی که سن و سالی از او نگذشته باشد، به امام هشت و نه ساله هم ایمان بیاورند، به امام ندیده هم ایمان می‌آورند و همین‌طور هم ادامه پیدا می‌کند و پیوسته شیعه رشد می‌کند و به جایی می‌رسد که به کسی که تازه متولد شده و به کودک و به کودکی که هیچ‌گاه ندیده‌اند هم ایمان می‌آورند. در دوران غیبت صغری چهار نفر با آن حضرت ارتباط داشتند، ممکن است کسانی هم گه‌گاهی به صورت غیر منظم حضرت را می‌دیدند و زیارت می‌کردند ولی عمدتاً در حدود شصت ـ هفتاد سال چهار نفر ارتباط داشتند. تمام کسانی‌که به امام رضا ایمان آوردند، به‌خاطر ظهور علوم اهل بیت پیامبر در عصر امام رضا، این کمال پدید آمد که به امام زمانِ کودکِ ندیده، هزار و صد و شصت سال تا الآن ایمان دارند. به بعد هم همین‌گونه خواهد بود. بر حسب برخی از روایات، دوران غیبت حضرت بسیار طولانی است. بیشتر از آن‌چه به فهم و تصور شیعیان و غیر شیعیان می‌رسد که گمان‌شان این است که 5، 10، 100 یا هزار سال دیگر، نیست. چنان است که با همه‌ی کمالاتی که در مورد شیعیان گفته شد و پیوسته هم رشد و ارتقا پیدا می‌کند، غیبت حضرت آن‌قدر طولانی می‌شود که خواص شیعه به تردید می‌افتند؛ امام زمان را انکار نمی‌کنند ولی شک می‌کنند که آیا می‌شود امامی این اندازه عمر طولانی داشته باشد؟ پیداست که مربوط به این زمان نیست. این زمان پیوسته ایمان شیعه قوی‌تر می‌شود. در گذشته دورانی که بنده تازه به قم مشرف شده بودم، مسجد جمکران که می‌رفتیم یک مسجد کوچکی بود که دو صف نماز جا می‌شد که این دو صف هم کامل و پر نبود. هر ساعتی از شب چهارشنبه یا شب جمعه اگر کسی می‌رفت، در همان دو یا سه صفی که بود، جا بود. ولی حالا ببینید که پیوسته گسترش پیدا می‌کند. در دوره‌های گذشته اهل زیارت بسیار اندک بودند، ولی پیوسته گسترش پیدا می‌کند. این حکایت از این دارد که باید برای زمان‌های بسیار طولانی‌تر آمادگی داشته باشیم.

آن‌چه که در زمان امام رضا اتفاق افتاد این است که علم خاندان پیامبر عیان و آشکار شد به‌گونه‌ای که همه امام رضا علیه الصلات و السلام را عالم آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم شناختند و پذیرفتند. اگرچه ممکن است که بسیاری امامت را نپذیرفتند ولی فهمیدند که در این عالَم و زیر این آسمان، عالم‌تر از امام رضا علیه الصلات و السلام نیست، به‌گونه‌ای که در هیچ مسأله‌ای وارد نمی‌شود مگر این‌که حق محض و حقیقت محض را عیان و آشکار می‌کند. 🔹 بلوغ شیعه در زمان امام هادی (علیه السلام) بعد از امام جواد علیه الصلات و السلام، در زمان امام هادی ـ که امروز بنابر نقلی ولادت پر خیر و برکت‌شان است ـ شیعیان به درجه‌ای رسیده‌اند که می‌توانند خاندان پیامبر را آن‌گونه که در زبان بشر قابل توصیف است، بشناسند. می‌دانید که هم خدای متعال آن‌گونه که حق و کنه خدایی است، قابل توصیف نیست و هم انبیای الهی و به‌ویژه آنان که ولایت‌شان بر نبوت‌شان غالب است، قابلیت توصیف را ندارند. یعنی همچنان که «سبحان الله عما یصفون»[1] درباره خدای متعال درست است، در مورد اولیای کامل خدای متعال به‌ویژه اولیای منصوص درست است که آن‌ها را نمی‌توان توصیف کرد. ولی اگر کسی بخواهد توصیف کند، بهترین و کامل‌ترین توصیفی که اگر شنوندگان و مخاطبان، استعداد و قابلیت پیشین را کسب نکرده باشند، قطعاً و یقیناً گرفتار غلو خواهند شد، در زمان امام هادی علیه الصلات و السلام اتفاق افتاده.

📹 💠 ویژگی گفتمان‌های توحیدی امام رضا (علیه السلام) ✔️ گفتاری از استاد حسینی شاهرودی

💠 عظمت ملکوت 🗂 #گزیده درس‌های شرح #اصول_کافی 🔹 ملکوت احاطه تام و تمام و بدون حد و اندازه بر کل عالم فروتر از خود دارد 🔹 با توجه به این‌که حقیقت و هویت موجودات عین تعلق به خدای متعال است، تمام موجودات بدون استثناء در تمام مراتب عالم در صورتی که محجوب و مستور نباشند، خدا را می‌شناسند و علاوه بر آن عبادت هم می‌کنند. 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 عظمت ملکوت 🗂 #گزیده درس‌های شرح #اصول_کافی

💠 امام جواد (علیه السلام)؛ پاداش كمال شيعيان 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 🗂 متن در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

💠 امام جواد (علیه السلام)؛ پاداش كمال شيعيان 📝 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی 🔹 راجع به امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام چند نكته را مي‌توانم خدمت‌تان عرض كنم. ✔️ يك نكته همان است كه درباره‌ي امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام و عالم بودن آن حضرت گفته شد و تكرار نمي‌كنم و بر اساس آن ـ چنان‌كه گفته شد ـ همه‌ي خاندان پيامبر عليهم‌الصلات‌والسلام صاحب جود و کرم ذاتي و فعلي (جواد) هستند. ✔️ نكته‌ي دوم، با توجه به اين‌كه امامت در امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام به تماميت رسيده، به‌گونه‌اي كه تمام كساني كه امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام را به امامت شناختند و بدو ايمان آوردند، به مرتبه‌اي از بلوغ، تعقل و كمال دست پيدا كرده‌اند كه گويي مي‌توانند حقيقت امامت را دريابند، هر چند مصداق آن غير متعارف باشد. در اين صورت، شيعيان امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام كمّل شيعيان هستند، يعني به اوج تعالي شيعه رسيدند. 🔹 بر اين اساس چون به كمال رسيدند، شايسته‌ي دريافت پاداشي فراتر از همه‌ي عالم هستي هستند، پاداش هم نتيجه كمال يا استكمال است. اين‌كه پاداش‌شان بايد فراتر از عالم هستي باشد، به خاطر اين است كه آن كمالي كه يافته‌اند، فراتر از عالم هستي است؛ كمالي كه يافته‌اند امامت و حقيقت امامت است بدون توجه به ويژگي‌هاي عرفي و طبيعي. چون حقيقت امامت را يافته‌اند، تجزيه و تقسيم و مانند آن بعد از امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام رخ نداد و رخ نمي‌دهد. اما در گذشته چون شيعيان به حقيقت و تماميت امامت دست پيدا نكرده بودند، به‌راحتي با اندكي شرايط اجتماعي، سياسي، اقتصادي و مانند آن عمداً يا سهواً؛ خواسته يا ناخواسته امام را گم مي‌كردند، بنابراين جمعي دو امامي، سه امامي و ... شدند. وقتي به امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام رسيد، شيعه به‌جاي آنكه امام را بيابد، امامت را يافته است و اين يعني دريافت امانت، خلافت، ولايت و حقيقت توحيد. 🔹 بنابراين چون كمال نامتناهي است، پاداش آن‌هم بايد نامتناهي باشد. اين پاداش نامتناهي براي شيعيان خالص، وجود مبارك امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام است و سرّ اين‌كه در برخي از روايات ـ بر حسب نقل ـ و نيز آداب زيارت و مجربات در دعا و استدعا آمده است كه اگر كسي چيزي از امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام، آن حضرت را به امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام قسم بدهد، بدين سبب است كه امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام پاداش كمال شيعيان است، به‌گونه‌اي كه اگر پس از امام جواد يا ائمه ديگر ـ به نحو شرطيه امتناعيه ـ امام ديگري هم معرفي نمي‌شد، شيعيان بر امامت حضرت امام رضا عليه‌الصلات‌والسلام تا روز قيامت باقي مي‌ماندند و نتيجه‌ي اين كمال جود الهي يا بركت الهي در وجود امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام است كه ظهور پيدا كرده. شواهدي هم در روايات مي‌توان بر اين نكته يافت. ✔️ نكته ديگر اين‌كه، در ميان انبيا و اولياي الهي گاهي خداي متعال امام و پيامبر را براي خلق فرستاده است ولي براي تأييد صدق آن‌ها به آن‌ها معجزه كرامت فرموده است ولي خودشان فردي از ميان انسان‌ها ـ بشر مثلكم ـ اما صاحب معجزه هستند. اما در برخي از موارد به يكي از اين دو دليل كه انسان‌ها شايستگي و قابليت دريافت فيض ملكوتي و متافيزيكي الهي را مستقيم پيدا كرده‌اند يا بدين سبب كه استعداد دريافت ابدي الهي را به دست بياورند، ـ كه هر دو توجيهاتي دارد و مي‌توان آن را تبيين كرد ـ خدا پيامبر و امامي مي‌فرستد كه خودش معجزه است، نه آن‌كه معجزه داشته باشد. در ميان پيامبران عليهم‌الصلات‌والسلام حضرت عيسي صلوات‌الله‌عليه و در ميان امامان عليهم‌الصلات‌والسلام امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام اولين معجزه الهي است به اين سبك كه عرض كردم كه در كودكي امام است، يعني در كودكي كسي است كه محيط بر عوالم هستي است كه سرّش يكي از آن دو نكته است؛ يا بدين سبب است كه انسان‌ها قابليت دريافت فيض ملكوتي الهي را دارند، يا به اين خاطر كه اين‌ها به خاطر كمال‌شان حاضرند نسبت به يك كودك چند روزه و چند ساله هم منقاد و مطيع باشند و يا بدين خاطر كه اين كودك چند ساله مي‌آيد تا انسان‌ها را براي پيامبران يا اماماني كه از كودكي امام خواهند بود، آماده سازند. 🔹 هر كدام از اين دو نكته كه باشد، نكته بسيار مهمي است درباره‌ي امام جواد عليه‌الصلات‌والسلام. 🔹 بر اساس همين نکته دوم است که مي‌توان آغاز غيبت و يا مقدمات اصلي آن را از زمان امام رضا صلوات‌الله‌وسلامه‌عليه دانست. اگر چه بر اساس تعابير ديگر، غيبت از زمان امام هادي صلوات‌الله‌وسلامه‌عليه به‌آرامي شروع شده است. کانال طهور

💠 ما در گرو انتخاب‌های خویش هستیم 🗂 گزیده درس‌های شرح خطبه پارسایان ـ درس 114 🔹 قضا و قدر به این معنا نیست که چیزی را بر کسی تحمیل کرده باشند؛ همان چیزهایی که ما انتخاب می‌کنیم و تمایل داریم و برای انجام آن حرکت می‌کنیم، مراد خداست. 🔹 چون قبل از فعل توانایی شناخت قضا و قدر الهی را نداریم، نسبت به آن تصمیم می‌گیریم؛ 🔹 همین تصمیم است که آثاری مانند نتایج اطاعت یا مخالفت از امر یا نهی را به همراه خواهد داشت. 🔹 همان چیزی که در قضا، رضا و اراده الهی ثبت و ازلی است و عین ذات خدای متعال و تغییرناپذیر است، همان از طریق انتخاب و گزینش اختیاری ما که همراه با میل و شوق و رغبت است، تحقق پیدا می‌کند. 🔹 اصحاب یمین در گرو عمل خويش نيستند، زیرا افق وجودی اصحاب یمین فراتر از عمل اوست. 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 ما در گرو انتخاب‌های خویش هستیم 🗂 گزیده درس‌های شرح خطبه پارسایان ـ درس 114

📹 #فیلم 💠 ما در گرو انتخاب‌های خویش هستیم 🗂 گزیده درس‌های شرح خطبه پارسایان ـ درس 114

💠 حقیقتاً این‌گونه است که ادراک مراتب علم و دین برای هرکس امکان‌پذیر نیست 🗂 #گزیده درس‌های شرح #اصول_کافی 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 حقیقتاً این‌گونه است که ادراک مراتب علم و دین برای هرکس امکان‌پذیر نیست 🗂 #گزیده درس‌های شرح #اصول_کافی

💠 عظمت نهضت علمی امام باقر (علیه السلام) 🗂 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی به مناسبت شهادت آن حضرت 🔊 صوت در ادامه🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour

🔊 #صوت 💠 عظمت نهضت علمی امام باقر (علیه السلام) 🗂 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی به مناسبت شهادت آن حضرت

💠 عظمت نهضت علمی امام باقر (علیه السلام) 🗂 گفتاری از استاد حسینی شاهرودی به مناسبت شهادت آن حضرت 📝 همچنان که مکرر گفته شد، هر یک از خاندان پیامبر علیهم الصلات و السلام با توجه به اوضاع عصر و زمانه و مردم و مخاطبان و مانند آن به یکی از صفات‌شان شناخته شدند، به‌خاطر این‌که یکی از صفات‌شان برای دیگران اظهر از سایر صفاتشان بود. 📝 درباره این‌که حضرت امام محمد باقر علیه الصلات و السلام به عنوان باقر العلوم بعد از پیامبران شناخته شده، قدری توضیح می‌دهم که اولاً اگر امام باقر علیه الصلات و السلام در عصر خود حضور نداشت ـ به نحو شرطیه امتناعیه ـ هرگز امام رضا صلوات الله علیهم اجمعین عالم آل محمد نبود. به این خاطر که اگر پیشتر، امام باقر صلوات الله و سلامه علیه نبودند، اکثریت قریب به اتفاق انسان‌ها در حوزه معارف الهی جاهل حقیقی و جاهل مرکب بودند. در نتیجه در حضور امام رضا صلوات الله و سلامه علیه که می‌آمدند، برتری امام رضا بر دیگران، برتری عالم بر جهالی بود که هیچی نمی‌دانستند. 📝 ولی کار امام باقر صلوات الله و سلامه علیه که علم را شکافت نه‌تنها برای شیعیان، شیعیان خالص و نه اهل سنت، [بلکه] برای تمام انسان‌هایی که با واسطه یا بی‌واسطه به آن حضرت دسترسی داشتند، سبب شد که از دریای بیکرانه علم نبوی و ولوی حداکثر استفاده را ببرند و به درجاتی از علم رسیدند که وقتی امام رضا علیه الصلات و السلام در عصر خود در میان انسان‌هایی قرار گرفت که از امام باقر علیه الصلات و السلام با واسطه و بی‌واسطه استفاده کرده بودند، در واقع در میان علما ظهور کرد. 📝 به همین سبب چنان شکوک، تردیدها و مانند آن در زمان امام رضا صلوات الله و سلامه علیه برطرف شد که گویی کسی در حقانیت اهل بیت علیهم الصلات و السلام و حقانیت روایاتی که از پیامبر و امیرالمؤمنین علیهما السلام تا امام دوازدهم آمده است، دیگر کسی شک و تردید نکرد. 📝 این‌ها از برکات امام باقر علیه الصلات و السلام است که در حوزه علمی و درسی که داشت همگان استفاده می‌کردند، چه آن کسانی که بی واسطه استفاده می‌کردند و چه کسانی که با واسطه. یعنی بعد از ظهور برخی از انبیا که به توسعه و گسترش علمی چنان اقدام کردند که بی سابقه بوده، حضرت امام باقر علیه الصلات و السلام در کشف دقایق و لطایف معارف الهی که عامه مردم بفهمند و به درجاتی از علم و اجتهاد برسند، چنان موفق بود که در هیچ یک از انبیا و و اولیا چنین زمینه عصری و نسبی و مخاطب را نداریم که به این درجه از موفقیت رسیده باشند. 📝 انسان‌ها با مشاهده انبیا علوم لدنی و غیبی، علومی که از کتاب و دفتر و مدرسه و مانند این‌ها نمی‌توان دریافت را در انبیا مشاهده کردند، از جمله از پیامبر اسلام. بعد از پیامبران زمانی فراهم نشد تا امام معصومی بر منبر بنشیند و حقایق و لطایف علوم و معارف الهی که پیامبران بیان می‌کردند، بیان کرده باشد. بهترین زمان، زمان امام محمد باقر علیه الصلات و السلام است و تثبیت زمان امام باقر مربوط به زمان امام صادق است صلوات الله و سلامه علیهما که در جای دیگری عرض می‌کنم. کانال طهور

📩 پایگاه اطلاع‌رسانی طهور منتشر می‌کند: 📖 شرح حکمت متعالیه 1 شرح مختصر جلد اول اسفار اربعه ملاصدرا قدس سره 🗂 تألیف استاد سیدمرتضی حسینی شاهرودی 🔗 فایل PDF در ادامه 🔽🔽 کانال طهور @sharabetahour