همه دور من جمع شده بودند . سرم گیج می رفت هر کس برایم کاری می کرد یکی آب می آورد قرص بخورم یکی کمپوت باز می کردعباس و انصاریان و فلاحی و دیگران هم بالای سرم بودند بعد از شام همه خوابیدن من تا خود صبح نشسته بودم و هر وقت لقا پا می شد و می گفت علی هنوز بیداری ؟ و می خوابید وقتی صدای خمپاره و کاتیوشا می آمد مثل اینکه با پتک می زدند توی سر من صبح دوشنبه ۶۲/۸/۳۰ بود بعد از نماز و صبحانه همراه آقای فلاحی به اورژانس رفتیم و آب گرمی بود سرمان را شستیم . نزدیک غروب برادر کردلو گفت اینطوری نمیشه شما باید اعزام شوید با این حال بمانید هم کاری نمی توانید بکنید با برادر الهی صحبت کرد و گفت فردا پایانی بگیر. مسئول تعاون لشگر در ۶۲/۹/۱ نامه من را به مضمون موج گرفتگی به تعاون و از آنجا به پرسنلی نوشت و من همراه ۴ نفر دیگر خداحافظی کردیم و آمدیم . خاطرات خود نوشت شهید علی پیرونظر در اولین اعزام به جبهه و مجروح شدن پ.ن . بعد از این مرحله یکبار در سال ۶۴ و در پایان سال ۶۶ آخرین اعزام به جبهه و شهادت .....‌‌‌‌

علی راهی بیمارستان می شود . برای مدتی خانواده از او بی اطلاع بودند . بعد از کمی بهبودی آمبولانس اورا به درب خانواده اش می برد . مادرش در اولین لحظه او را نمی شناسد .................. بعد از چند هفته ای حالش بهتر می شود اما هیچ وقت دنبال ثبت مدارک برای درجه مجروحیت و جانبازی نمی رود . در والفجر ۴ . بهترین دوستانش صفر علی لقاء . صدری . نیک فلک به شهادت می رسند و علی شایان مجروح می شود . #شهید_علی_پیرونظر @sharikerah

رفتنش... رفتن... جان بود... نمیدانستیم💔 #شهید_علی_پیرونظر @sharikerah

چهارشنبه ها. غروب که می شد . شام را آماده می کردم . لباس مرتب می پوشیدم و می آمدم توی حیاط روی آخرین پله می نشستم . چشم می دوختم به در . کفش های علی را که از زیر درب می دیدم سریع می دویدم و قبل از آنکه دستش به زنگ بخورد درب را باز می کردم . گاهی خنده اش می گرفت و می گفت تو با اون وضع چطوری می دوی و درب را باز می کنی ؟ انتظار های آن زمان چقدر شیرین بود ......‌ پ . ن . هشت ماه زندگی در بهشت #شهید_علی_پیرونظر @sharikerah

خانمی در سر مزار علی آقا ازم پرسید با این شهید نسبتی دارید ؟ گفتم بله . گفت من این شهید را نمی شناختم . مشکل ازدواح داشتم . یک شب خواب دیدم این شهید آمد به خوابم و گفت چرا از من حاجتت را نمی خواهی . گفت صبح بر خواستم . به مزار شهدا آمدم همه قبور مطهر شهدا را نگاه کردم و از روی عکس این شهید را که به خوابم آمده بود شناختم . با او کمی درد و دل کردم و حاجتم را گفتم .طولی نکشید با یک فرد مذهبی ازدواح کردم . حالا هر چند وقت یک بار با همسرم به دیدارش می آییم . گفتم شهید پیرونظر به شهید حل ازدواج معروف شده. #شهید_علی_پیرونظر @sharikerah

روزی که زاده شدی زمادر عریان جمعی به تو خندان . تو بودی گریان کاری کن ای دوست . وقت مردن جمعی به تو گریان . توباشی خندان شعری که شهید پیرونظر گوشه کتاب درسی اش نوشته بود . #شهید_علی_پیرونظر @sharikerah

بهار بود با علی آقا رفته بودیم کرج خانه اقوام مادری اش . توی راه داشتیم ویترین یکی از مغازه ها را نگاه می کردیم یه دفعه رگبار تندی گرفت . علی آقا کتش را در آورد و انداخت روی دوش من . بهش گفتم من که چادر سرم هست . شما با یک بلوز نازک خیس . خیس می شوی . گفت . من عادت دارم . وقتی رسیدم خانه اقوامشان علی آقا کاملا خیس شده بود و من زیر چادر و اورکت کاملا محفوظ بودم . هنوز هم اورکتش را داریم . اما بعد از این همه سال دیگر بوی علی آقا را نمی دهد . #شهید_علی_پیرونظر #خاطرات _یک_زندگی_کوتاه @sharikerah

هفتم اسفند سال ۶۵ خیلی غریبانه و ساده زندگی مشترکمان را شروع کردیم ۱۹ فروردین ۶۶ ساعت ۱۱ شب از خواب پریدم . رنگم پریده بود . تمام صورتم خیس از عرق بود . بغض گلویم را گرفته بود . بلند بلند گریه کردم از صدای گریه ام علی آقا از خواب پرید و گفت چی شده ؟ قبل از اینکه حرفی بزنم دوباره پرسید خواب بد دیدی ؟ و قبل از جواب دادن من رفت و لیوان آبی آورد . من همچنان گریه می کردم . گفتم علی خواب خیلی عجیبی دیدم و شروع کردم به تعریف کردن . در خواب دیدم در اتاقی هستم و دور وبرم پر از بچه های قد و نیم قد هست . دختر بچه زیبایی در بغلم بود . مردی بلند بالا با لباس بلند سفید و شالی سبز همراه چند نفر وارد اتاق شدند . چهره مرد از شدت نور پیدا نبود . به طرف من آمد و کودک را از بغل من گرفت با ناراحتی گفتم چرا میان این همه کودک فرزند من را بغل کردید . گفت چون این فرزند شهید است . و با همراهانش از در دیگری خارج شد . به چهار چوب در که رسید برگشت و گفت حیف که دختر است وگرنه نامش را مهدی می گذاشتیم . علی آقا گفت . ما که بچه نداریم و الان هم که مت جبهه نرفته ام .در ضمن مگه شما پیغمبری که خواب هایت درست تعبیر شود . گفتم علی به خدا من همه خواب هایم تعبیر می شود . از جا برخواست و سر رسید را آورد و برایم نوشت .......... #شهید_علی_پیرونظر @sharikerah

آن شب در سر رسید من نوشت اینجانب علی پیرونظر فرزند اسرافیل . تاریخ تولد ۱۳۴۳ شماره شناسنامه ۵۰۸۳ از این تاریخ ساعت ۱۱/۵ مورخ ۶۶/۱/۱۹ قول می دهم که تاز مانی که زنده هستم همسر گرامی تر ازجانم را ترک نکنم و او را لحظه ای به کنج فراموشی قرار ندهم و او را تنها نگذارم و از خودم دور نکنم . ودر تمام لحظات . چه غم و چه شادی در کنارش باشم و ان شاءالله بعد از رسیدن به آیه انا لله ......... در جهان باقی در کنار بارگاه ابدیت در کنار هم ودر جوار بزرگان دین به شکر نعمت جاودانی خداوندی مشغول باشیم . ارادتمند ، خواهان . دوستدار و دلباخته همیشه جاوید شما . علی پیرونظر با نوشتن نامه و اینکه ما هنوز یک ماه است ازدواج کرده ایم و فرزندی نداریم و علی قصد جبهه رفتن ندارد دلم کمی آرام گرفت و خوابیدم اما ............ #شهید_علی_پیرونظر #همسران_شهدا @sharikerah

دو هفته گذشت . و من سعی می کردم که به خوابی که دیده بودم کمتر فکر کنم . مدام حالت تهوع داشتم . ترس و دلهره عجیبی تمام جانم را گرفته بود . با اصرار علی به بیمارستان امام خمینی رفتیم بلند گو اسمم را صدا زد . خانم منشی با لبخندی گفت مبارکه . بغضم ترکید و پهنای صورتم پر از اشک شد . پرسید؟ نمی خواستید ؟ گفتم مسئله این نیست . برگه میان دستان لرزانم بود که علی دستم را گرفت و از آزمایشگاه بیرون آمدیم . مسیر فلسطین شمالی تا چهار راه ولی عصر را پیاده آمدیم . علی بلند . بلند می خندید . دور خودش می چرخید و من همچنان به خوابم فکر می کردم و او دلداری ام می داد که من که جبهه نرفته ام تازه از کجا معلوم بچه مان دختر باشد . عصر وقتی به خانه برگشتیم با دوچرخه کورسی اش بیرون رفت وقتی برگشت دوچرخه همراهش نبود . پرسید یه سری بیرون برویم . قبول کردم و با هم به طلا فروشی رفتیم پرسیدم . چرا طلا فروشی ؟ چیزی نگفت یک النگو انتخاب کرد و خودش دستم کرد . خواستم بپرسم پولش را از کجا آوردی . که آرام در گوشم گفت مواظب دوچرخه ام باش . گفتم ولی .‌‌‌....... میان حرفم پرید و گفت داریم سه نفره می شویم . دیگه سه تایی که نمی تونیم سوار دوچرخه بشویم . پ .ن گاهی نیمه شب موقع برگشتن از خانه مادرم دو ترک سوار دوچرخه می شدیم و چقدر خوش می گذشت @sharikerah #خاطرات_یک_زندگی_کوتاه

فیلم قبل از عملیات بیت المقدس ۲ منطقه ماووت عراق .شمال سلیمانیه . دی ماه ۶۶ . سرمای زیر صفر درجه . سه روز . خستگی . تشنگی . گرسنگی . سوز و سرما و برف و بی خوابی . در آخر ۲۸ دی ماه پروازی عاشقانه . یادت بخیر رفیق روزهای تنهایی پنجشنبه ات بخیر #شهید_علی_دهقان_منشادی #شهید_علی_پیرونظر @sharikerah

تکیه کن به شهــــــدا... شهــــــدا تکیه گاهِ شان خداست... اصلا کنار گُل بنشینی بوی گُل میگیری پس گلستان کن زندگیت را با یاد شهــــــدا... #شهید_علی_پیرونظر @sharikerah

یکی از خصوصیات بارز و چشمگیر علی آقا ادب ایشان بود . بی نهایت با ادب بودند . بسیار زیبا سخن می گفتند و به قول آقای طاهر خانی از همرزمان شهید می گویند علی آقا حتی در شوخی کردن ادب را رعایت می کرد . آقای دکتر منصوری از همکلاسی های علی آقا می گویند علی خدای ادب بود . همیشه برایم باعث تعجب بود که چطور ممکن است یک انسان ذاتا اینقدر با ادب باشد . با دوست . رفیق . فامیل . همسایه . مادر و برادر و همسر بسیار با ادبانه سخن می گفتند . حتی در تمام مدت آشنایی کوچک ترین حرفی که باعث رنجش و دلخوری بشود از ایشان نشنیدم . او هیچ وقت با کسی بحث و جدل نمی کرد . بسیار مهربان و دوست داشتنی بود . برای همه دلسوزی می کرد . و دلی نرم و رئوف داشت . کاش دوباره ببینمت ...... @sharikerah

از آن خزان چه خبر ؟ از آسمون چه خبر ؟ #شهید_علی_پیرونظر @sharikerah

نماز اول وقت فراموش نشود امام صادق علیه السلام: «امْتَحِنُوا شِیعَتَنَا عِنْدَ مَوَاقِیتِ الصَّلَوَاتِ کیفَ مُحَافَظَتُهُمْ عَلَیهَا» «شیعیان ما را در اوقات نماز آزمایش کنید که چگونه بر خواندن نماز خود در موعد مقرّر محافظت می کنند». #نماز #نماز_اول_وقت #التماس_دعا #شهید_علی_پیرونظر @sharikerah

#خاطره روزهای اول محرم برای عزاداری به حسینیه شهدا می رفتند . لباس بلند مشکی می پوشیدند . در دوران عقد از مادرم خواستم بدون اطلاع به حسینیه برویم تا من موقع زنجیر زدن علی آقا را ببینم . خانم ها قسمت بالا بودند و از آنجا می توانستی کاملا پایین را ببینی . باشوق و ذوق دنبال علی آقا گشتم اما او را ندیدم . وقتی به منزلمان آمدند از ایشان پرسیدم . شما کجای حسینیه می ایستید که کسی شما را نمی بیند . گفتند من همیشه پشت ستون می ایستم و زنجیر می زنم . هیچ خانمی از بالا نمی تواند من را ببیند . شهدا برای خدا کار می کردند و همین باعث شد که خدا خریدارشان باشد #شهید_علی_پیرونظر @sharikerah

تکیه کن به شهــــــدا... شهــــــدا تکیه گاهِ شان خداست... اصلا کنار گُل بنشینی بوی گُل میگیری پس گلستان کن زندگیت را با یاد شهــــــدا... پنجشنبه دلتنگی و یاد شهدا با ذکر اللهم صل علی محمد و آل محمد @sharikerah

آخرین وصیت نامه شهید علی پیرونظر به همسرشان موقع خداحافظی @sharikerah

پنج روز با اصرار مرخصی گرفت تا هم به قولی که به من داده بود وفا کند هم پاره تنش را برای اولین و آخرین بار ببیند . توی مسیر خانه پدرم تا خانه خودمان ریحانه داخل قنداق فرنگی بود و بغل علی آقا . هر چند قدم که بر می داشت دخترکش را می بوسید به سر کوچه خودمان رسید یکی از همسایه ها وقتی علی آقا را دید . گفت آخه علی آقا نوزاد بیست روزه را که اینقدر نمی بوسند . علی آقا گفت مینا خانم آخه آدم طاقت نمیاره . شاید علی آقا . دقیقه های آخر کنار ما بودن را هدر نمی داد و تمام فرصت ها را استفاده می کرد برای این روزهای تنهایی ما پاره تن علی آقا . عزیزترینم . روز خودت و دختر قشنگت هزاران بار مبارک @sharikerah

قصه این است یکی بود . هنوز هم هست خدایا همیشه باشد #شهیدان_زنده_اند #شهید_علی_پیرونظر @sharikerah

علاقه علی آقا به چادر دوروبرش کمتر آدم چادری بود . برای اولین بار به دیدن یکی از اقوام مادری اش به کرج رفته بودیم . خانواده ای که اصلا حجاب نداشتند . موقع برگشتن برخواستم کیفم را گردنم انداختم و به طرف چوب لباسی رفتم که چادرم را بر دارم و چادر تو خونه را تا کنم کناری بگذارم دختر خاله علی آقا گفت چقدر مانتویی بودن بهتون میاد همین طوری بیایید . نگاهی به علی آقا کردم . ایشان چادر را از روی چوب لباسی بر داشت خودش سرم کرد و گفت بیا بریم خانم . من اگر خانم مانتویی می خواستم دور وبرم فراوان بود. یکی از دلایل علاقه علی آقا به من چادرم بود . من حتی در سر کلاس و محل کارم چادر را بر نمی داشتم . او یه چادری بودن همسرش افتخار می کرد . حتی تمام عکس های عقدم را با چادر انداختم و این باعث تعجب همه اقوام ایشان شد . #چادر_حجاب_برتر #شهید_علی_پیرونظر @sharikerah

نمی دونم شب تولد کدوم امام بود . با علی آقا رفتیم قم . مسافر خانه گیرمان نیامد . عصر شده بود . علی آقا پیشنهاد داد شب در حرم بمانیم . علاقه خاصی به این حجره داشت . حجره ای روبروی گنبد . یک پارچه گل گلی صورتی برام خریده بود که لباس بارداری بدوزم . آن را زیرمان انداختیم . و نشستیم. حرم بی نهایت شلوغ بود . کنار ما زن و مرد میان سالی بودند . شب از نیمه گذشته بود . علی آقا داشت دعا می خواند و من خوابم برده بود . خانم میان سال برخواست و پتوی ملحفه شده سفیدش را به علی آقا داد و گفت بیندازید روی خانمتون تا سرما نخورد . ما یک جا پیدا کرده ایم و می رویم . صبح می آیم پتو را می گیریم اگر خواستید بروید همین جا بگذارید می آییم بر میداریم . پ . ن . علت علاقه علی آقا به این حجره را هیچ وقت نفهمیدم . هر وقت به قم می روم به یاد روزهای با علی آقا بودن چند دقیقه ای می ایستم به این حجره نگاه می کنم . یادت بخیر یار فراموش کار من https://eitaa.com/sharikerah 👆👆

خیالت راحت باشد زود بر می گردم ..... یادت هست این حرف را چند بار پشت تلفن تکرار کردی و من به این دو جمله چقدر دل بستم ؟ قرارمون هر چه بود نیامدن نبود ...‌‌‌‌.....‌ @sharikerah