مرحوم بهاری همدانی: #آداب_رفاقت _امّا اگر دیدی در حقّ تو تقصیر[کوتاهی] می کند تحمّل کن عفو فرما، تجاهُل نما، اگر دیدی به درجه ای رسیده که باعث قطع میان شماست در خفا عتاب کنی اولی است از علانیه[آشکارا]. کنایه بگویی بهتر است از تصریح... و اگر دیدی عیب او از قبیل اِصرار بر معاصی است_نعوذ بالله_ گفته شده است که جدایی از او واجب است زیرا که بنا بوده حُبّ و بغض بین آنها برای خدا باشد، بعضی از بزرگان گفته اند باز قطع مکن، چه اینکه طبع انسان گاهی کج می شود و گاهی به استقامت می آید، وانگهی الحال بیشتر احتیاج به تو دارد که دلسوزی کنی و دست او را بگیری و به لطف او را از گودال معصیّت بیرون آری اجر "من اَحیا نَفسا" را ببری. معلوم می شود که رفاقت با فاسق ابتداء خوب نیست لیکن استدامت خوب است.[به این‌معنا که اگر انسان گمان دارد که به سبب رفاقت او ممکن است این شخص از فسق دست بردارد،رفاقت با او خوب است و در غیر این صورت به سبب نهیی که در اخبار وارد شده است باید احتراز نماید] #تذکره_المتقین ص ۶۵ و ۶۶ #کتاب #آداب_دوستی #مواعظ #دوستی @ASI_khorasani