#شعر_عاشورایی #حضرت_علی_اصغر علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #مثنوی 🔹غربت «هَل مِن ناصِر»🔹 ننوشتید زمین‌ها همه حاصلخیزند؟ باغ‌هامان همه دور از نفس پاییزند ننوشتید که ما در دلمان غم داریم؟ در فراوانی این فصل تو را کم داریم ننوشتید که هستیم تو را چشم به راه؟ نامه نامه «لَکَ لَبَّیک اباعبدالله» حرف‌هاتان همه از ریشه و بُن و باطل بود چشمه‌هاتان همگی از دِه بالا گِل بود بی‌گمان در صدف خالی‌شان دُرّی نیست بین این لشکر وامانده دگر حرّی نیست بی‌وفایی به رگ و ریشهٔ آن مردم بود قیمت یوسف زهرا دو سه مَن گندم بود؟! چه بگویم؟ قلمم مانده... زبانم قاصر... دشت لبریز شد از غربت «هَل مِن ناصِر» در سکوتی که همه مُلک عدم را برداشت ناگهان کودک شش‌ماهه علم را برداشت همه دیدند که در دشت هماوردی نیست غیر آن کودک گهواره‌نشین مردی نیست مثل عباس به ابروی خودش چین انداخت خویش را از دل گهواره به پایین انداخت خویش را از دل گهواره می‌اندازد ماه تا نماند به زمین حرف اباعبدالله عمق این مرثیه را مشک و علم می‌دانند داستان را همهٔ اهل حرم می‌دانند بعد عباس دگر آب سراب است سراب غیر آن اشک که در چشم رباب است رباب کمی آرام که صحرا پر گرگ است علی و خدای من و تو نیز بزرگ است علی پسرم می‌روی آرام و پر از واهمه‌ام بیشتر دل‌نگران پسر فاطمه‌ام 📝 #سیدحمیدرضا_برقعی 📗 #تحریرهای_رود ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_علی_اصغر علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹سرباز کوچک🔹 پوشید سرباز کوچک، قنداقه یعنی کفن را پیمود یاس سپیدی، راه شقایق شدن را نالید یعنی مرا هم در کاروانت نصیبی‌ست یعنی که در پیشگاهت آورده‌ام جان و تن را... قدری بنوشان مرا از، اشک غریبانهٔ خویش تا حس کنم در نگاهت، لب‌تشنه پرپر زدن را تا چند اینجا بمانم، وقتی در این ظهر غربت می‌بینی افتاده بر خاک، یاران گلگون‌کفن را یک سینه داری پر از داغ، دست تو بگذارد ای کاش بر شانهٔ کوچک من، این داغ قامت‌شکن را ناگاه در دست مولا، یک چشمه جوشید از خون بوسید تیری گلویِ آن شاخهٔ نسترن را گهواره خالی خدایا، تنها دلی ماند و داغی داغی که از من گرفته‌ست، پروای دل‌سوختن را 📝 #رضا_معتمد 📗 #مرثیه_سرخ_گلو ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_علی_اصغر علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹آیهٔ تطهیر🔹 زره پوشیده از قنداقه، بی‌شمشیر می‌آید شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر می‌آید به روی دست بابا آسمان‌ها را نشان كرده چقدر آبی به این چشمان بی‌تقصیر می‌آید! زبانش كودكانه‌ست و نمی‌فهمم چه می‌گوید ولی می‌خوانم از چشمش كه با تكبیر می‌آید به چیزی لب نزد جز آه، از لطف ستم اما نمی‌دانم چرا از دست دنیا سیر می‌آید! جهانی را شفاعت می‌كند با قطرهٔ اشكی كه از چشمش تو گویی آیهٔ تطهیر می‌آید بگو ای آخرین سرباز میدان، چند سالت بود؟ که با خون دارد از زخم تو بوی شیر می‌آید بخواب ای كودكم، لالا... كه سیرابت كند دشمن بخواب ای كودكم، لالا... كه دارد تیر می‌آید 📝 #علی_فردوسی 📗 #دق_الباب ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_علی_اصغر علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹معراج سرخ🔹 بگو که یک‌شبه مردی شدی برای خودت و ایستاده‌ای امروز روی پای خودت نشان بده به همه چه قیامتی هستی و باز در پی اثبات ادعای خودت از آسمانیِ گهواره روی خاک بیفت بیفت مثل همه مردها به پای خودت پدر قنوت گرفته تو را برای خدا ولی هنوز تو مشغول ربّنای خودت که شاید آخر سیر تکامل حَلقت سه جرعه تیر بریزی درون نای خودت یکی به جای عمویت که از تو تشنه‌تر است یکی به جای رباب و یکی به جای خودت بده تمام خودت را به نیزه‌ها و بگیر برای عمه کمی سایه در ازای خودت و بعد، همسفر کاروان برو بالا برو به قصد رسیدن، به انتهای خودت و در نهایت معراج خویش می‌بینی که تازه آخر عرش است، ابتدای خودت سه روزِ بعد، در افلاک دفن خواهی‌شد کنار قلب پدر، خاک کربلای خودت 📝 #هادی_جانفدا 📗 #کفشداری_یازده ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_رباب علیها‌السلام فرازی از یک #قصیده 🔹عروسِ گلشن وحی🔹 نسیم صبح بگو چشمهٔ گلاب كجاست صفای آینه و روشنای آب كجاست بنفشه‌ها همه از باغ لاله می‌پرسند كه بی‌قرارترین روح انقلاب كجاست شمیمِ باغ رسالت، عروسِ گلشن وحی كه شد ز صحبت معصوم كامیاب كجاست كسی كه با نفس قدسی حسین آمیخت به هم‌نشینی زهرا شد انتخاب كجاست كسی كه بر سر سجادهٔ خلوص و یقین دعای نیمه‌شبش بود مستجاب كجاست كسی كه همسفر كاروان بیداری نرفت شب، همه‌شب چشم او به خواب كجاست كسی كه دید به چشمش خزان گل‌ها را ولی هر آینه آورد صبر و تاب كجاست كسی كه با جگر تشنه می‌گرفت از عشق سراغ آینه بین دو نهر آب كجاست كسی كه غنچهٔ شش‌ماهه‌اش به شوق وصال شده‌ست با گل خورشید هم‌ركاب كجاست... به گاهوارهٔ اصغر سلام كن آن‌گاه بپرس نغمهٔ لالایی رباب كجاست كسی كه مصحف سی پاره را تماشا كرد به شوق بوسه به شیرازهٔ كتاب كجاست كسی كه سوخت و بعد از غروب عاشورا گرفت بر سر خود چتر آفتاب كجاست كسی كه درس صبوری گرفت از زینب كسی كه خانهٔ صبرش نشد خراب كجاست... خدا كند كه بگویند روز رستاخیز «شفق» كه داشت به لب این سرود ناب كجاست 📝 #محمدجواد_غفورزاده 📗 #سلام_بر_حسین ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_رباب علیها‌السلام #مثنوی 🔹بانوی آفتاب🔹 لختی بیا به سایهٔ این نخل‌ها رباب! سخت است بی‌قرار نشستن در آفتاب! لختی بیا و خاطره‌ها را مرور کن ای راوی حماسه، مرا غرق نور کن مهمان سفره‌های فراهم نمی‌شوی؟ عیسی شده‌ست طفل تو، مریم نمی‌شوی؟ بانو! بیا که سایه بیفتد به پای تو تلخ است اگر چه سایه‌نشینی برای تو بانو بیا! بیا و ز جانسوزها بگو از مکه و مدینه، از آن روزها بگو آن روزها که مژدهٔ باران رسیده بود از کوفه نامه‌های فراوان رسیده بود آن نامه‌ها که از تب کوفه نوشته بود از باغ‌های سبز و شکوفه نوشته بود یادت که هست آن سحر نغمه‌ساز را؟ راه عراق رفتن و ترک حجاز را؟ آن روز مشرق از گلِ باور طلایه داشت همواره آفتاب بر آفاق سایه داشت هم‌دوش آفتاب شدی، پابه‌پای نور آن ماه‌پاره، داشت در آغوش تو حضور رفتید تا به مرز شهادت قدم نهید در سرزمین سبز شهادت قدم نهید رفتید تا مسافر عهد ازل شوید مضمون شوید شعر خدا را، غزل شوید امّا امان ز حیلهٔ گرگانِ روزگار هر سو جفا به جای وفا بود آشکار خود را میان دشت بلا واگذاشتید باشد! شما به کوفه که دعوت نداشتید! خیمه در آن زمان، غزل انتظار بود مضمون آب بر کلماتش، سوار بود به‌به ز همتی که به احساس زنده شد! مشکی که با سِقایَتِ عباس زنده شد! تكبیر گفت و ذائقهٔ خیمه شد خنك حتی گلوی حمزه و كوهِ اُحُد خنك سیراب کرد مشک حرم را و بازگشت آن تشنه سرفرازترین سرفراز گشت چشمش به غیر خیمه نمی‌دید در مسیر اما امان نداد به او هجمه‌های تیر! جسمش به روی خاک پر از مُشک و نافه شد ای باغ لاله! حسرت و داغی اضافه شد هاجر! به سعیِ خیمه به خیمه مکن شتاب پایان‌پذیر نیست تماشای این سراب این خاطرات، چنگِ غم‌آهنگ می‌زند این خاطرات قلب تو را چنگ می‌زند لختی بیا به سایهٔ این نخل‌ها رباب! سخت است بی‌قرار نشستن در آفتاب! این گریه‌های بی‌حدِ كودك برای چیست؟ این گریه‌ها، ز جنس تقاضای آب نیست! این بار گریه، حاصل عشق است و شوق و شور رفتن ز مرز حادثه تا قله‌های نور «ساقی! حدیث سرو و گل و لاله می‌رود» «این طفل، یک‌شبه ره صد ساله می‌رود» این بار، گوش بر سخن هیچ‌کس مکن گهواره را برای شهادت قفس مکن مَسپُر به نیل، آسیه پیدا نمی‌شود! با این ردیف، قافیه پیدا نمی‌شود! این طفل را فقط پی اهدای جان فِرِست این هدیه را فقط به سوی آسمان فِرِست باید که شعرِ فتح بخواند، قبول کن! حیف است او به خیمه بماند، قبول کن! برخیز ای رباب، دلت را مجاب کن قنداقه را به دست پدر ده، شتاب کن بشتاب كه درنگ در این كارها جفاست حتی زره به قامت این طفل، نارساست! وقت وداعِ همسفر آمد، نگاه کن هنگام بوسهٔ پدر آمد، نگاه کن دشمن به غیر کینه، مقابل نشد، نشد در این میانه، حرمله، کاهل نشد، نشد حنجر شد از سه‌شعبه مُشبّک، ضریح شد بخشید جان به حادثه، از بس مسیح شد پر جوش شد ز لاله، کران تا کرانِ دشت خاموش شد صدای چکاوک میانِ دشت کوفه، سکوت‌پیشه‌تر از خارزار شد لبریز از کسالت سنگ مزار شد گل را نصیبِ صاعقه کردند کوفیان «از آب هم مضایقه کردند کوفیان»... آنان که حرص، قوتِ شب و روزشان شده‌ست! مُلكِ دو روزه آشِ دهن‌سوزشان شده‌ست این خون، شروع دردِ فراگیرشان شود! این ناله، عن قریب كه پاگیرشان شود! بانو! جهانیان به فدای غریبی‌ات آری، ورق ورق شده قرآن جیبی‌ات كم مانده بود عالم از این داغ جان دهد ای مادرِ شهید خدا صبرتان دهد! می‌دانم از دل تو شكوفید این امید آقا سرش سلامت، اگر طفل شد شهید! امّا كسی نمانده به آقا توان دهد! یا رب مباد از پسِ این داغ جان دهد! حالا به پشتِ خیمه پدر ایستاده است مشغولِ دفنِ پیكر خورشید‌زاده است لبریز ابر می‌شود و تار، آسمان در خاك دفن می‌شود انگار، آسمان بهتر كه دفن بود تن طفل تو رباب بوسه نزد سه روز بر این پیكر آفتاب بهتر كه دفن بود و پی بوریا نرفت این پاره تن به زیر سُم اسب‌ها نرفت بهتر كه دفن بود و چو رازی كتوم شد این نامه، محرمانه شد و مُهر و موم شد...

... لختی بیا به سایهٔ این نخل‌ها رباب! سخت است بی‌قرار نشستن در آفتاب! از خاطر تو آن غم شیرین نرفته است آب خوش از گلوی تو پایین نرفته است! زمزم به چشم و زمزمه در سینه تا به کی؟! آه از جدایی دل و آیینه تا به کی؟! تا کی کتاب خاطره‌ها را ورق زدن؟! در هر غروب، باده ز جام شفق زدن؟! کمتر ببین به خواب، دل و جان خسته را کابوس‌های ماهی و تُنگ شکسته را بس کن رباب! شعله به جان‌ها گذاشتی قدری خیال کن که علی را نداشتی! بس کن رباب! پشت زمین و زمان شکست با ناله‌های تو، دلِ هفت‌آسمان شکست بس کن در آسمان، دلِ دیدن نمانده است در هیچ ذره تابِ شنیدن نمانده است بس کن که سوخت در تب و داغِ تو آفتاب از هُرم لحظه‌های تو آتش گرفت آب بگذار از این حکایت خون‌بار بگذریم نفرین به هر چه حرمله! بگذار بگذریم امّا ازین گذشته تماشا کن ای رباب حالا حسین مانده و این خیل بی‌حساب! تنها به سمت معرکه باید سفر کند زینب کجاست دختر او را خبر کند؟ این لاله لاله باغ مگر وانهادنی‌ست؟ این شرحه شرحه داغ مگر شرح دادنی‌ست؟ آه ای رباب، جان من این دل، دلِ تو نیست؟ این جان كه هست در كفِ قاتل، دلِ تو نیست؟ این باغ لاله چیست به گودال قتلگاه؟ آیا حسین بود؟ نكردیم اشتباه؟ آه ای رباب، قاتلِ خودسر چه می‌كند؟ با جای بوسه‌های پیمبر چه می‌كند؟! حالا چه عاشقانه محاسن كند خضاب سبط رسول، تشنه میان دو نهر آب! كم‌كم سکوت، ساحلِ فریاد می‌شود آبِ فرات بر همه آزاد می‌شود آبی ولی منوش كه غیر از سراب نیست! زَهْر است این به كام تو، باور كن آب نیست! این آب، شیر می‌شود و سنگ می‌شود یعنی دلت برای علی، تنگ می‌شود! آن وقت هی به سینهٔ خود چنگ می‌زنی یا زخمه زخمه شعله در آهنگ می‌زنی آن وقت باز طفل تو فانوس می‌شود در شعله‌زار داغِ تو، ققنوس می‌شود این پرده‌های سوختهٔ حَنجر رباب! نی در نواست، ناله زنید از پی جواب! لختی بیا به سایهٔ این نخل‌ها رباب! سخت است بی‌قرار نشستن در آفتاب! مهمانِ سفره‌های فراهم نمی‌شوی؟ عیسی شده‌ست طفل تو، مریم نمی‌شوی؟ غمگین مباش، آخر این ماجرا خوش است پایان شب به میمنت «والضّحی» خوش است آید به انتقام کسی از تبارتان «عَجّل عَلی ظُهورکَ یا صاحبَ الزمان» 📝 #جواد_محمدزمانی 📗 #دلواپسی‌های_اویس ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_علی_اصغر علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹ان لم ترحمونی...🔹 نباشد در جهان وقتی که از مردانگی نامی به دنیا می‌دهد بی‌تابیِ گهواره پیغامی غریبیِ پدر را می‌زدی فریاد با گریه گلویت غرق خون شد تا نماند هیچ ابهامی گلویت از زبانت زودتر واشد، نمی‌بینم سرآغازی از این بهتر، از این بهتر سرانجامی تو در شش بیت حقِ مطلب خود را ادا کردی چه لبخند پر از وحیی چه اشک غرق الهامی علی را استخوانی در گلو بود و تو را تیری چه تضمینی، چه تلمیحی، چه ایجازی، چه ایهامی تو را از واهمه در قامت عباس می‌بیند اگر تیر سه‌شعبه کرده پیشت عرض اندامی الا یا قوم ان لم ترحمونی فارحمو هذا.... برید این جمله را ناگاه تیرِ نا به هنگامی چنان سرگشته شد آرامش عالم که برمی‌داشت به سوی خیمه‌ها گامی به سوی دشمنان گامی برایت با غلاف از خاک‌ها گهواره می‌سازد ندارد دفنت ای شش ماهه غیر از بوسه احکامی چه خواهد کرد با این حلق اگر ناگاه سر نیزه... چه خواهد کرد با این سر اگر سنگ از سر بامی... کنار گاهواره مادر چشم انتظاری هست برایش می‌برد با دست خون آلوده پیغامی 📝 #سیدحمیدرضا_برقعی ✅ @ShereHeyat

برخیز و کفن بپوش سر تا پا را تا گریه کنند آن قد و بالا را آغوش کفن را به تنت رنگین کن تا زنده کنی پیام عاشورا را #غلامرضا_شکوهی ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_علی_اکبر علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل_مثنوی 🔹آیینهٔ خصال نبی🔹 الا که نور و صفا آفتاب از تو گرفت ستاره سرعت سِیْر و شتاب از تو گرفت به جلوه‌های جمال تو ماه خیره شده‌ست شکوه وحی در آیینه‌ات ذخیره شده‌ست تو عطر گلشن یاسین، شکوفهٔ یاسی تو با پیامبر عشق، «اَشبَهُ النّاسی» نگاه گرم تو باغ بنفشه‌کاری بود در آبشار صدای تو، وحی جاری بود کسی به جز تو کجا حُسنِ مهرپرور داشت ملاحتی که تو داری فقط پیمبر داشت... الا که سروِ خرامان‌تر از تو، باغ ندید کسی که روی تو را دید، درد و داغ ندید تو بازتاب سپهر چهار معصومی تو سایه‌پرور مهر چهار معصومی تجلّیات یقینت به اوج می‌زد اوج امید در دل و جان تو موج می‌زد موج ظهور و جلوهٔ ایمان مطلق از تو خوش است ترنم «اَ وَ لَسنا عَلَی الحَق» از تو خوش است همین که منطق تو منطق رسول خداست حساب حُسن تو از دیگران همیشه جداست بلاغت از سخنت می‌چکد، گلاب صفت و گرمی از نفست خیزد، آفتاب صفت کسی به کوی وفا چون تو راست قامت نیست که قامتی که تو داری کم از قیامت نیست حسین محو تماشای راه رفتن توست مرو که خون تماشاییان به گردن توست... الا که گردش تو در مدار حق‌طلبی‌ست تو زمزمی و جهان در کمال تشنه‌لبی‌ست تبارک اللَّه از آن خلقت پیمبروار که حسن خلق تو آیینهٔ خصال نبی‌ست بگو جمال جمیل تو را نگاه کند کسی که عاشق روی پیمبر عربی‌ست شجاعت تو علی‌گونه بود روز نبرد شهامت تو نشانِ نماز نیمه‌شبی‌ست به عزت تو و گل‌های کربلا سوگند که خال کنج لبت مُهر هاشمی نَسبی‌ست «هزار مرتبه شُستم دهان به مشک و گلاب هنوز نام تو بردن نشان بی‌ادبی‌ست» قسم به آینه‌ها نور مشرقینی تو سفیر عشق، علی اکبر حسینی تو 📝 #محمدجواد_غفورزاده 📗 #این_حسین_کیست ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_علی_اکبر علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #مثنوی 🔹محو تماشای علی🔹 ناگهان قلب حرم وا شد و یک مرد جوان مثل تیری که رها می‌شود از دست کمان خسته از ماندن و آمادهٔ رفتن شده بود بعد یک عمر، رها از قفس تن شده بود مست از کام پدر بود و لبش سوخته بود «مست می‌آمد و رخساره برافروخته بود» روح او از همه دل کنده، به او دل بسته بر تنش دست یدالله حمایل بسته... آمد، آمد به تماشا بکشد دیدن را معنی جملهٔ در پوست نگنجیدن را... بارها از دل شب یک تنه بیرون آمد رفت از میسره از میمنه بیرون آمد آن طرف محو تماشای علی، حضرت ماه گفت: لا حول و لا قوة الا بالله... رفتی از خویش، که از خویش به وحدت برسی پسرم! چند قدم مانده به بعثت برسی نفس نیزه و شمشیر و سپر بند آمد به تماشای نبرد تو خداوند آمد با همان حکم که قرآن خدا جان من است آیه در آیه رجزهای تو قرآن من است ناگهان گرد و غبار خطر آرام نشست «دیدمت خُرَّم و خندان، قدح باده به دست» آه آیینه در آیینه عجب تصویری داری از دست خودت جام بلا می‌گیری زخم‌ها با تو چه کردند؟ جوان‌تر شده‌ای به خدا بیشتر از پیش پیمبر شده‌ای پدرت آمده در سینه تلاطم دارد از لبت خواهش یک جرعه تبسم دارد غرق خون هستی و برخواسته آه از بابا آه، لب واکن و انگور بخواه از بابا گوش کن! خواهرم از سمت حرم می‌آید با فغان پسرم وا پسرم می‌آید باز هم عطر گل یاس به گیسو داری ولی این‌بار چرا دست به پهلو داری؟ کربلا کوچه ندارد همه جایش دشت است یاس در یاس مگر مادر من برگشته‌ست؟ مثل آیینهٔ در خاک مکدّر شده‌ای چشم من تار شده؟ یا تو مکرر شده‌ای؟ من تو را در همهٔ کرب‌و‌بلا می‌بینم هر کجا می‌نگرم جسم تو را می‌بینم ارباً اربا شده چون برگ خزان می‌ریزی کاش می‌شد که تو با معجزه‌ای برخیزی مانده‌ام خیره به جسمت که چه راهی دارم؟ باید انگار تو را بین عبا بگذارم... 📝 #سیدحمیدرضا_برقعی 📗 #تحریرهای_رود ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_علی_اکبر علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹خورشید بود و...🔹 خورشید بود و جانب مغرب روانه شد چون قطره بود و غرق شد و بی‌کرانه شد آیینه بود و خُرد شد و تکّه تکّه شد تسبیح بود و پاره شد و دانه دانه شد یک شیشه عطر بود و هزاران دریچه یافت یک شاخه یاس بود و سراسر جوانه شد آب فرات لایق نوشیدنش نبود با جرعه‌ای نگاه، از این‌جا روانه شد عمری به انتظار همین لحظه مانده بود رفع عطش رسید و برایش بهانه شد آن گیسویی که باد صبا، صبح شانه کرد با دست‌های گرم پدر، ظهر شانه شد او یک قصیده بود که در ذهن روزگار مضمون ناب یک غزل عاشقانه شد 📝 #سیدرضا_جعفری 📗 #صبح_شبنم ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_علی_اکبر علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹أوَلَسْنا عَلَی الحَق🔹 ای که در سورۀ تبسم خود لطف «وَالشَّمس» و «وَالقَمَر» داری نوری از آفتاب روشن‌تر، رویی از ماه خوب‌تر داری تو کدامین گلی که دیدن، تو صلواتی محمدی دارد چقدر بر بهشت چهرهٔ خود رنگ و بوی پیامبر داری هجرتت از مدینه شد آغاز، مکه هم شاهد سلوک تو بود کربلا، کوفه، شام حیران‌اند، تا کجاها سر سفر داری باوری سرخ بود و جاری شد «اَوَلَسْنا عَلَی الحَق» از لب تو چه غرور آفرین و بشکوه است مقصدی که تو در نظر داری با لب تشنه بودی و می‌سوخت در تب کربلا پر جبریل وقت معراج شد چه معراجی، ای که از زخم بال و پر داری از میان تمام اهل جهان، عرشِ پایینِ پا نصیب تو شد عشق می‌داند و ادب که چقدر شوق پابوسی پدر داری شوق پابوسی تو را داریم، حسرت آن ضریح شش‌گوشه گوشه‌چشمی، عنایتی، لطفی، تو که از حال ما خبر داری در مدیح تو از مدایح تو، یا علی هر چه بیشتر گفتیم با نگاهی پر از عطش دیدیم حُسن ناگفته بیشتر داری 📝 #سیدمحمدجواد_شرافت 📗 #خاک_باران_خورده ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_علی_اکبر علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹علی دارم🔹 تنها اگر ماندم ندارم غم علی دارم حتی اگر باشد سپاهم کم، علی دارم شکر خدا که قلب اهل خیمه آرام است وقتی که هم عباس دارم هم علی دارم شکر خدا که پرچمم در دست عباس است از دست او افتاد اگر پرچم، علی دارم آری عصای دست دارم، قامتم روزی از داغ عباسم اگر شد خم علی دارم با خویش می‌گفتم اگر روزی نباشم هم زن‌ها نمی‌مانند بی‌محرم، علی دارم دور و برم کم‌کم شد از اصحاب هم خالی اما دلم خوش بود می‌گفتم علی دارم می‌خواستم عالم پر از نام علی باشد حالا به روی خاک یک عالم علی دارم 📝 #سیدمحمدمهدی_شفیعی ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_علی_اکبر علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹فزت و ربّ الکربلا🔹 باران ندارد ابرهای آسمانش باران نه اما چشم‌های مهربانش... می‌خواست در سینه غمش پنهان بماند نگذاشت اما گریه‌های بی‌امانش دارد نفس‌های خودش را می‌شمارد با هر قدم پشت سرِ آرام جانش او می‌رود دامن‌کشان آرام آرام مولای ما می‌ماند و داغ جوانش چندین ستاره منتظر تا بازگردد تا باز هم باشند محو کهکشانش روی لب شمشیر او بانگ تفرّوا از جنس صفین است شور نهروانش آیا شنیدید إبن ملجم‌های کوفه! فزت و ربّ الکربلا را از زبانش؟ پاشید از هم چون اناری دانه دانه در لحظهٔ سرخ غروب بی‌کرانش تأثیر آن دیدار آخر خوب پیداست از عطر سیبی که می‌آید از دهانش عمرش شبیه یک نماز صبح کوتاه آمد سلام آخرش روی لبانش پایان ابیات من و وقت نماز است فرصت نشد دیگر بگویم از اذانش 📝 #رضا_خورشیدی_فرد 📗 #مرثیه_با_شکوه ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_علی_اکبر علیه‌السلام #مدافعان_حریم_اهل‌بیت #قصیده 🔹وعده دیدار🔹 باید که تن از راحت ایام گرفتن دل را، ز صنم‌خانۀ اوهام گرفتن ناکام شد آن‌کس که به یک عمر ندانست از ساغر دنیا نتوان کام گرفتن از تیر و کمان اجلت نیست رهایی هر گور نشانی‌ست ز بهرام گرفتن... تا چند سرا از قفس دام گزیدن؟ تا چند سراغ هوس خام گرفتن؟ ای دل بطلب وعده دیدار که زیباست آرام دل از یارِ دلارام گرفتن فرمود که باید دل از این دام گرفتن عبرت ز دغل‌کاری ایام گرفتن فرمود بترسید که رایج شود این‌بار مروان شدن و مردِ خدا نام گرفتن از مثل یزید آیۀ تطهیر شنیدن از آل‌امیه خطِ اسلام گرفتن از خدعۀ دشمن بهراسید، روا نیست پیغام به او دادن و پیغام گرفتن باید به شب میکدۀ شوق، رسیدن از جام شهادت میِ گُلفام گرفتن قربانی جان را به منا بدرقه گفتن این‌‌گونه ز تن جامۀ احرام گرفتن یا همره سردار حسین همدانی امضای بهشت از سفرِ شام گرفتن یا مثل حبیب و وهب و عابس و عباس با سوختنِ جان و تن آرام گرفتن پروانه علی‌اکبرِ مولاست که آموخت با شمع سحر بالِ سرانجام گرفتن اظهار عطش کرد پسر تا بتواند از کوثر لب‌های پدر کام گرفتن فرمود مخواه آب که دیگر شده نزدیک از دست رسول دو سرا جام گرفتن خیزید و به صیاد بگویید روا نیست مرغانِ حرم را به چنین دام گرفتن می‌خواست پدر فدیه و قربانی حج را با جان جوانان خود انجام گرفتن این وعدۀ وصل است که هر آینه باید با وصلت این فاصله فرجام گرفتن برخیز بسیجی صف اعزام شلوغ است سخت است کمی برگۀ اعزام گرفتن 📝 #جواد_محمدزمانی 📗 #شهادت‌نامه ✅ @ShereHeyat

هرچند ز غربتت گزند آمده بود زخمت به روانِ دردمند آمده بود گویند که از هیبت دریای دلت آن‌روز زبانِ آب، بند آمده بود #سیدحسن_حسینی ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_عباس‌ علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #قصیده‌واره 🔹درس استقامت🔹 اى بسته بر زيارت قدّ تو قامت، آب شرمندهٔ محبّت تو تا قيامت، آب افتاد سايه‌اى ز سمند تو در فرات پيچيد و رنگ باخت ز شور شهامت، آب دستت به موج، داغ حباب طلب گذاشت اوج گذشت ديد و كمال كرامت، آب بر دفتر زلالىِ شط خطّ «لا» نوشت لعلى كه خورده بود ز جام امامت آب لب، تر نكردى از ادب اى روح تشنگى! آموخت درس عاشقى و استقامت، آب ترجيع درد را، ز گريزى كه از تو داشت سر مى‌زند هنوز به سنگ ندامت، آب... سوگ تو را، ز صخره چكد قطره قطره، رود زين بيشتر سزاست به اشك غرامت آب از ساغر سقايت فضلت قلم چشيد گسترد تا حريم تعزّل زعامت، آب زينب، حسين را به گل سرخ خون شناخت بر تربت تو بود نشان و علامت: آب! از جوهر شفاعت تيغت بعيد نيست گر بگذرد ز آتش دوزخ سلامت، آب آمد به آستان تو گريان و عذرخواه با عزم پاى‌بوسى و قصد اقامت، آب مى‌خوانمت به نام ابوالفضل و، شوق را در ديدگان منتظرم بسته قامت، آب 📝 #خسرو_احتشامی 📗 #کاروان_شعر_عاشورا ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_عباس‌ علیه‌السلام #شهیدان_کربلا فرازی از یک #قصیده 🔹از داغ لبت می‌میرم🔹 بر لب آبم و از داغ لبت می‌میرم هر دم از غصهٔ جان‌سوز تو آتش گیرم مادرم داد به من درس وفاداری را عشق شیرین تو آمیخته شد با شیرم بوتهٔ عشق تو کرده‌ست مرا چون زرِ ناب دیگر این آتش غم‌ها ندهد تغییرم... تا که مأمور شدم علقمه را فتح کنم آیت قهر، بیان شد ز لب شمشیرم سایهٔ پرچم تو کرد سرافراز مرا عشق تو کرد عطا، دولتِ عالم‌گیرم کربلا کعبهٔ عشق است و منم در احرام شد در این قبلهٔ عشاق دو تا تقصیرم دست من خورد به آبی که نصیب تو نشد چشم من داد از آن آبِ روان، تصویرم باید این دیده و این دست دهم قربانی تا که تکمیل شود، حجّ من و تقدیرم زین جهت دست به پای تو فشاندم بر خاک تا کنم دیده فدا، چشم به راهِ تیرم ای قد و قامت تو معنی «قدقامت» من ای که الهام عبادت ز وجودت گیرم وصل شد حال قیامم ز عمودی به سجود بی‌رکوع است نماز من و این تکبیرم بدنم را به سوی خیمهٔ اصغر مبرید که خجالت زده زآن تشنه‌لب بی‌شیرم تا کند مدح ابوالفضل، امام سجّاد نارسا هست «حسان»!‌ شعر من و تقریرم 📝 #حبیب‌الله_چایچیان 📗 #جرس_فریاد_می‌دارد ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_عباس‌ علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹قبلهٔ اهل صفا🔹 بر عهد خود ز روی محبت، وفا نکرد تا سینه را نشانهٔ تیر بلا نکرد تا دست رد به سینهٔ بیگانگان نزد خود را مقیم درگه آن آشنا نکرد تا هر دو دست را به ره حق ز کف نداد در کوی عشق، خیمهٔ دولت به پا نکرد تا از صفای دل نگذشت از صفای آب خود را مدام، قبلهٔ اهل صفا نکرد... در کارزار عشق، چو عباس نامدار جان را کسی فدای شه کربلا نکرد تا داشت جان، ز جانب مقصد نتافت رخ تا دست داشت، دامن همت رها نکرد در راه دوست از سر کون و مکان گذشت وز بذل جان خویش در این ره، اِبا نکرد خالی نگشت کشور «الا» ز خیل کفر تا دفع خصم دوست، به شمشیر «لا» نکرد از پشت زین به روی زمین تا نیوفتاد از روی غم، برادر خود را صدا نکرد ره را به خصم با تن بی‌دست بست، لیک لب را به آه و ناله و افسوس، وا نکرد دل سوخت زین اَلم که به میدان کارزار دشمن هرآنچه تیر به او زد خطا نکرد ام‌البنین که مظهر صبر و شکیب بود غیر از فراق، قامت او را دو تا نکرد «پروانه»ام به گرد رخ دوست زآن‌که دوست لطفی که کرد در حق مس، کیمیا نکرد 📝 #محمدعلی_مجاهدی 📗 #ایستاده_باید_مرد ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_عباس‌ علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹سجود عشق🔹 سقا به آب، لب ز ادب آشنا نکرد از آب پُرس از چه ز سقّا حیا نکرد تجدید شد وضوی نماز امام عشق بیهوده دستِ خویش به آب آشنا نکرد تن چاک چاک دید و به بیداد، تن نداد سر شد دو تا و قد برِ دونان، دو تا نکرد «غیر از دمی که مشک به دندان گرفته بود در عُمرِ خویش خندهٔ دندان‌نما کرد» دندان کند کمک، چو گره وا نشد ولی دندان او هم آن گره بسته وا نکرد معراج او به روی زمین شد ز پشت زین همچون نَبی عروج به سوی سما نکرد مسجود را ندیده سر از سجده برنداشت حقِ سجود عشق، چو او کس اَدا نکرد 📝 #علی_انسانی 📗 #دل_سنگ_آب_شد ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_عباس‌ علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹غمِ بی‌برادری🔹 گشود جانب دریا، نگاهِ شعله‌ورش را همان نگاه که می‌سوخت از درون، جگرش را به دور دست بیابان نگاه کرد، چگونه گرفته بود عطش، خیمه‌خیمه، دور و برش را و کوه، یعنی این ـ آن‌که ارث برده به دوران ـ غرور مادری‌اش را، صلابت پدرش را کدام کوه‌گران راست، تاب بستن راهش؟ کدام جرأت یاغی‌ست، سد کند گذرش را؟ کفی ز آب، فراروی خود گرفت و فروریخت کسی ندید در آن لحظه، چشم‌های ترش را هنوز هم که هنوز، آب، مَهر حضرت زهرا به صخره می‌زند از داغ دوری تو، سرش را چه کرده‌ای تو در این پهنهٔ فرات؟ که گویی هنوز فاطمه فریاد می‌زند، پسرش را گریست مشک به حالِ همایِ عشق، دمی که عمودها به زمین ریختند، بال و پرش را حسین بود، که با قامتی خمیده می‌آمد شکسته بود غمِ بی‌برادری، کمرش را عمود خیمهٔ عباس را کشید، که یعنی: ز دست داده دگر آن امیرِ نامورش را 📝 #عباس_شاهزیدی 📗 #این_حسین_کیست ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_عباس‌ علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹جانباز کربلا🔹 اگر چه مادر تو، دختر پیمبر نیست کسی حسینِ علی را چنین برادر نیست حسین، پیش تو انگار در کنار علی‌ست کسی چنان که تو، هرگز شبیه حیدر نیست زلال علقمه، در حسرت تو می‌سوزد کنار آبی و لب‌های تفته‌ات، تر نیست به زیر سایهٔ دست تو می‌نشست، حسین چه سایه‌ای و چه دستی! شگفت‌آور نیست؟ حدیث غیرتت آری شگفت‌آور بود که گفته ‌است که دست تو آب‌آور نیست؟ شکست، بعد تو پشت حسینِ فاطمه، آه حسین مانده و مقتل، علیِ اکبر نیست حسین مانده و قنداقهٔ علی‌اصغر حسین مانده و شش‌ماهه‌ای که دیگر نیست نمانده است به دست حسین از گل‌ها گلی پس از تو، دریغا! گلی که پرپر نیست هزار سال از آن ظهر داغ می‌گذرد هنوز روضهٔ جانبازی‌ات، مکرّر نیست قسم به مادرت ام‌البنین! امامی تو اگر چه مادر تو، دختر پیمبر نیست 📝 #مرتضی_امیری_اسفندقه 📗 #مرثیه_با_شکوه ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_عباس‌ علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹ماه بنی‌هاشم🔹 جوابِ رد دادی، خاندان مادری‌ات را که آشکار کنی، غیرت برادری‌ات را عمو تو باشی و اهل حرم جواب نگیرند؟ فرات منتظر است اقتدار حیدری‌ات را... اگر چه کینهٔ آن قوم، خون پاک تو را ریخت زبان گشود عرب، قصهٔ دلاوری‌ات را چنان حسین ز پاکان هاشمی‌ست نژادت اگر قبول نکردی، دمی برابری‌ات را تو ماه، ماه بنی‌هاشمی که دختر خورشید همان نخست، پذیرفته بود مادری‌ات را 📝 #مهدى_فرجى 📗 #جرس_فریاد_می‌دارد ✅ @ShereHeyat

#شعر_عاشورایی #حضرت_عباس‌ علیه‌السلام #شهیدان_کربلا #غزل 🔹نماز عشق🔹 چشمم از اشک پر و مشک من از آب تهی‌ست جگرم غرقه به خون و تنم از تاب تهی‌ست گفتم از اشک کنم آتش دل را خاموش پر ز خوناب بُوَد چشم من، از آب تهی‌ست به روی اسب قیامم، به روی خاک سجود این نماز ره عشق است ز آداب تهی‌ست جان من می‌بَرَد آبی که از این مشک چکد کشتی‌ام غرق در آبی که ز گرداب تهی‌ست هر چه بخت من سرگشته به خواب است، حسین! دیدهٔ اصغر لب‌تشنه‌ات از خواب تهی‌ست دست و مشک و عَلَمی لازمهٔ هر سقاست دست عباس تو از این همه اسباب تهی‌ست مشک هم اشک به بی‌دستی من می‌ریزد بی‌سبب نیست اگر مشک من از آب تهی‌ست... 📝 #سیدشهاب_الدین_موسوی 📗 #جرس_فریاد_می‌دارد ✅ @ShereHeyat