eitaa logo
شهداءومهدویت
7.2هزار دنبال‌کننده
7.9هزار عکس
1.9هزار ویدیو
27 فایل
دفتر نوشته‌هایم را سفید می‌گذارم مولا جان! بی تو بودن که نوشتن ندارد درد دارد … (یارب الحسین اشف صدرالحسین بظهور الحجة) 🤲 ادمین تبادل: @Yassin_1234 شنوای حرفهاتون هستیم @Yare_mahdii313 مدیرکانال: @shahidbakeri110
مشاهده در ایتا
دانلود
💢همیشه فکر سربازهایش بود. 🔹 توی پاسگاه هم همیشه به فکر سربازاش بود. حتی کولرگازی خونه رو برای اتاق استراحت سربازها برد و گفت: کولرشون خرابه و هوا خیلی گرم شده گناه دارند 🔹 شهید مدافع وطن فرمانده پاسگاه شوش دانیال بیست و دوم دی ماه ۹۴ در درگیری با اشرار مسلّح در شوش به شهادت رسید. ➥ @shohada_vamahdawiat
🍀 ﷽ 🍀 🍁 ..... چشمانم را برایش ریز کردم و گفتم: _زبون دراز شدی.... درستت می کنم. از ته دل خندید. یا تهدید های من دیگر تهدید نبود ، یا او ترسی از من دیوانه نداشت. بیخودی انگار میخواستم تنها باشم. با او که بودم حالم بهتر بود. خوب شد که نگران شدم و برگشتم. وقتی هم حال او هم حال من ، با این با هم بودن ، خوب بود ، چرا از او دور میشدم ؟ شام خوردیم . این طعم خوب غذایش همیشه حالم را خوب میکرد. اما امشب من رادوین همیشگی نبودم. همون موقعی که غذا را با تعامل می جویدم همان موقعی که نگاهم گاه و بی گاه به صورت ارغوان دوخته میشد و گاهی نگاهم را شکار می کرد و می گفت؛ کم نمکه ؟خوشمزه شده ؟چیزی شده رادوین ؟ همان لحظات داشتم در ذهن مشغول و پر دغدغه ام ، به خیلی چیزها فکر میکردم. یکی مثل این زندگی پر آشوب ، که تنها وجود ارغوان آرامشش بود .چرا ناشکر بودم ، چرا ناسپاس شده بودم . خود وجود ارغوان شده بود برای من مساوی با تمام زندگی من . منی که شاید حالا فهمیده بودم گذشته ام چگونه بی خانواده و حمایتش ، بی آرامش و عشق ، بی محبت و توجه گذشت ، اما حالا داشتم تک تک این خوشبختی ها را ملموس لمس می کردم . کسی جلوی من نشسته بود که نگاهش هر لحظه به من بود . برای کوچکترین اخمم می پرسید؛ چی شده ، برای کوچکترین ناراحتی ، حالم را جویا میشد . من خیلی ناسپاس بودم . آه غلیظی سر دادم که باعث شد ارغوان توجه اش به من جلب شود. _رادوین جان چیزی شده؟ نفسم را از بین لبانم فوت کردم و گفتم: _نه . اما قانع نشد . همچنان که نگاهش روی صورتم سایه انداخته بود ، باز پرسید: _حالت خوبه ؟ از غذا خوشت نیومد؟ انگار سیر شده بودم ، اشتهایم کور شد . دلم میخواست فقط نگاهش کنم . حالا من ، منی که خودش درد بی پناهی و بی کسی را کشیده بود ، حالا تمام زندگیش ، خوشبختی اش ، آرامشش در گرو کسی بود ، که خودش میخواست کنارم بماند . با همه سختی ها یا شاید هم با همه ی بلاهایی که سرش آورده بودم. قاشق و چنگال را درون بشقاب رها کردم و از پشت میز بلند شدم . سر ارغوان هم با بلند شدن من از پشت میز سمت بالا آمد: _کجا ؟ _میخوام برم بخوابم ، خسته ام ... تو هم زودتر بیا .... بدون تو خوابم نمیبره . لبخندش تمام لبانش را صاحب شد 🦋 🦋🦋 🦋🦋🦋🌟 @shohada_vamahdawiat <======🏴🌻🏴======>
خاطره.mp3
1.59M
💢 🎤 برادر مجید صمدیان شبتون شهدائی 🌟✨🌙🏴🖤
AUD-20210214-WA0002.mp3
1.82M
تجدید عهد روزانه با امام زمان (عج) 🤍 ❤️ با صدای استاد : 👤فرهمند 🌤 الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَـــ الْفَـــرَج 🌤 التماس دعای فرج @shohada_vamahdawiat <======🏴🌻🏴======>
﷽❣ #سلام_امام_زمانم ❣﷽ از اهل بیت نبی(ص) جز تو یادگاری نیست به غیر پرچم عدل تو اعتباری نیست بیا که جز تو ز امواج فتنۀ شیطان پناهگاه و حریم و ره فراری نیست ز دست رفت شکیب و قرارِ اَیوبان بیا بیا که دگر پای بردباری نیست #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ ➥ @shohada_vamahdawiat
┄┅─✵💝✵─┅┄ ✨صبحتان متبرك بہ اسماء اللہ یا اللہ و یا ڪریم یا رحمن و یا رحیم یا غفار و یا مجید یا سبحان و یا حمید ‌ سلاااام الهی به امیدتو💖 🌹💖🦋🏴🏴🏴🇮🇷🇮🇷🇮🇷
🍀 ﷽ 🍀 🍁 ..... و با چشمکی رو به من گفت: _ خوابت نمیبره ؟ اما واقعاً آن شب فقط میخواستم کنارش باشم . هیچ هوسی نبود . هیچ خواهشی نداشتم . دلم میخواست به قدر تمام روزهایی که قدرش را ندانستم ، همان شب او را محکم در بغلم بفشارم . من که خودم به او اجازه رفتن داده بودم ، و او نرفت ، وکالت طلاق دادم و او طلاق نگرفت ، پس اگر خودش بودن کنار مرا میخواست ، من با تمام وجودم او را میخواستم. سمت اتاق خواب رفتم. تیشرتم را در آوردم و خودم را روی تخت انداختم. دو کف دستم را زیر سرم گذاشتم و در سفیدی رنگ سقف اتاق ، خیره شدم به افکار پی در پی ای که به ذهنم هجوم می آورد. طولی نکشید که ارغوانم آمد. می دانستم که ظرف ها را نشسته رها کرده ، شاید تمیزی گاز و جمع و جور کردن آشپزخانه را هم به حال خودش گذاشته ، تا کنارم باشد . از این اخلاقش خیلی خوشم میامد . همین که وقتی میدانست حالم با او خوب میشود ، از هیچ ثانیه ای دریغ نمی کرد . همه کارها را کنار می گذاشت . اولویت با من بود . با من و آرامش من . پایین تخت ایستاد و نگاهم کرد : _حالت خوبه ؟ چقدر این سوال را می پرسید. حال من برای کسی مهم بود " حال تو با چی که تا حالا یک بار هم از او نپرسیده بودم خوب میشه ؟ " وقتی جواب ندادم با اخم ریزی که بیشتر از نگرانی بود خیره ام شد و پرسید : _واقعاً داری نگرانم میکنی ، چته؟ یک دستم را از زیر سرم بیرون کشیدم سمتش دراز کردم همچنان که نگاهم در چشمانش بود تنها گفتم : _بیا بی قهر و منت آمد ، کنارم دراز کشید. باز با سرپنجه های کشیده ی انگشتان دستش ، موهایم را نوازش کرد و زمزمه ی آرامش را در گوشم جاری کرد و انگار من را برد به دوران کودکی ام. به روزهایی که وقتی یک دل سیر کتک می خوردم و بغض ، بغض روی گلویم سنگینی میکرد و درد ، درد تمام بدنم را در هم می شکست ، مادرم ، کسی که واقعاً مادر من نبود ، اما برایم مادری کرده بود ، کنارم دراز میکشید و موهای سرم را اینگونه آرام نوازش می کرد. چقدر این آرامش های اندک کودکیم را دوست داشتم و حالا ارغوان همانگونه بود. 🦋 🦋🦋 🦋🦋🦋✨ @shohada_vamahdawiat <======🏴🌻🏴======>
🍀 ﷽ 🍀 🍁 ..... دلخوش به همان نوازشهای آرامش بخش ، چشم بستم . با همان لحن آرام ، با محبت ، باآن رگه هایی از عشق ، در گوشم نجوا کرد: _ عزیزم .... رادوین جان ... اگه بدونی امروز چقدر نگرانت بودم ، اگه بدونی دیروز چقدر فکر کردم تا فهمیدم تو رفتی ویلای چالوس ... چرا اینقدر اذیتم می کنی ؟ ... چرا به من نگفتی کجا میری ؟ ... نمیگی نگرانت میشم ؟ جوابی از من نشنید و باز آرام ادامه داد: _دیگه نبینم بگی ... از زندگی برم یا اصلا اسم اون وکالتنامه طلاق رو پیش من بیاریا.... دلم میخواست فقط گوش کنم به تک تک کلماتی که بوی عشق میداد . بوی نگرانی . چقدر من ناسپاس بودم که این خوشبختی ها را نمی دیدم . ناسپاس بودم که حالا خودم هم پدر بودم، همسر بودم، صاحب خانواده بودم و انگار همه اینها را فراموش کرده بودم. گفت و گفت و گفت و من زیر نوازش دستانش آرام آرام آرام در رویای بی دغدغه خواب فرو رفتم. خسته بودم .خسته راه ، خسته از زندگی اما وجود ارغوان مثل یک مُسکن قوی بود که همه خستگی ها را از تن میربود. صبح وقتی از خواب بیدار شدم ، نگاهی به ارغوان که غرق در خواب بود ، انداختم . چند ثانیه از عمرم را وقف نگاهش کردم . دفتر خاطراتش هنوز همراه بود ، اما باید این دفتر را به او بر می گرداندم. باید باز هم می نوشت تا باز هم میخواندم . نامرد بودم . شاید هم بدجنس . عطش خواندن احساساتش را ، با آنکه همیشه بهم میگفت و برای خودش مینوشت ، در وجودم شعله میکشید. از خوندن دفترش لذت میبردم. شاید بهتر بود بگویم دزد احساس بودم . احساسش را ربوده بودم و احساس خودم را پنهان میکردم . دفتر خاطراتش را جلوی میز آرایش گذاشتم . حتماً وقتی بیدار می شد آن را می دید . اما نمی دانم چرا نمی توانستم به همین راحتی از این دفتر جدا شوم. خودکار سر جیب پیراهنم را برداشتم و بر روی برگ آخر دفتر ، که خاطراتش را نوشته بود ، مکث کردم . چند ثانیه ای فقط فکر کردم در حد نوشتن یک جمله کوتاه اما با احساس . چیزی به خاطرم نرسید جز اسم خود ارغوان و به دنبال اسمش یک بیت شعر به ذهنم خطور کرد. " ارغوان ی به سمن خواهد داد چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد " و حتی یک کلمه دیگر هم ننوشتم . همین و همین و همین. 🦋 🦋🦋 🦋🦋🦋✨ @shohada_vamahdawiat <======🏴🌻🏴======>
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹 خاطره آیت الله رییسی از دیدار با حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس در مناطق سیل زده خوزستان... @shohada_vamahdawiat <======🏴🌻🏴======>
هدایت شده از ❣کمال بندگی❣
اكنون مكّه، يك امير دارد آن هم امام حسين(ع) است. امام براى قيام عليه يزيد، به مكّه آمده است. افرادى كه براى انجام عمره به مكّه آمده اند، وقتى به شهر خود باز مى گردند اين خبر را به همشهريان خود مى رسانند. خبر در همه جاى جهان اسلام مى پيچد. عده زيادى از آزادانديشان خود را به مكّه مى رسانند. حلقه ياران روز به روز گسترده تر مى شود. مردم كوفه با شنيدن اين خبر خوشحال مى شوند. آنها كه زير ستم بنى اُميّه، كمر خم كرده بودند، اكنون به رهايى از اين همه ظلم و ستم مى انديشند. مردم كوفه، كينه اى سخت از حكومت بنى اُميّه به دل دارند. به همين دليل با شنيدن خبر قيام امام حسين(ع)، فرصت را غنيمت شمرده و تصميم مى گيرند تا امام را به شهر خود دعوت كنند. آنها صد و پنجاه نفر از بزرگان خود را همراه با نامه هاى بسيارى به سوى مكّه مى فرستند، تا امام حسين(ع) را به شهر خود دعوت كنند. آيا موافقى با هم به خانه امام حسين(ع) سرى بزنيم. اين جا چقدر شلوغ است. حتماً بزرگان كوفه خدمت امام هستند. آنجا را نگاه كن! چقدر نامه روى هم جمع شده است. موافقى آنها را با هم بشماريم؟ خسته نباشى، خواننده عزيزم! دوازده هزار نامه!! اينها، نامه هاى مردم كوفه است. در يكى از نامه ها نوشته شده است: "اى حسين! ما جان خود را در راه تو فدا مى كنيم. به سوى ما بيا، ما همه، سرباز تو هستيم". در نامه ديگر آمده است: "اى حسين! باغ هاى ما سرسبز است. بشتاب كه همه ما در انتظار تو هستيم. در شهر ما لشكرى صد هزار نفرى خواهى يافت كه براى يارى تو سر از پا نمى شناسند. ديگر كسى در كوفه به نماز جمعه نمى رود. همه ما منتظر تو هستيم تا به تو اقتدا كنيم". آيا مى دانى در آخرين نامه اى كه به امام رسيده، چه نوشته شده است: "اى حسين! همه مردم اين شهر، چشم انتظار شما هستند. آنها امامى جز شما ندارند، پس بشتابيد". امام حسين(ع) هنوز جواب اين نامه ها را نداده است. او در حال بررسى اين مسأله است. اين صد و پنجاه نفر خيلى اصرار مى كنند كه امام دعوت آنها را بپذيرد. آنها به امام مى گويند: "مردم كوفه شيعيان شما هستند. آنها مى خواهند شما را يارى كنند تا با يزيد بجنگيد و خليفه مسلمانان شويد". امام در فكر است. نمى دانم به رفتن مى انديشد يا به ماندن؟ آيا در اين شرايط، باز بايد ترديد كرد؟ آيا مى توان به مردم كوفه اعتماد كرد؟ نگاه كن! امام از جا برمى خيزد. اى مولاى ما، به كجا مى روى؟ <=====●○●○●○=====> eitaa.com/joinchat/177012741Cffe22f43ef
🌸 یک به تمام معنا امرایی 🔺 عضو نیروی قدس سپاه بود، اما در میان مأموریت‌ها و مشغله‌هایش در بسیج هم فعالیت می‌کرد و فرمانده پایگاه بسیج مسجد سیدالشهدا(ع) بود. 🔺 فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی علی امرایی که رویکردی انه داشت، نقطه عطف زندگی او به شمار می‌رود. 🔺در همین خصوص پدر شهید پرده از مسائلی می‌گشاید که شاید راز شهادت علی امرایی را باید در همان‌ها جست‌وجو کنیم: «بعد از پسرم فهمیدیم که او یک به تمام معنا هم بود. ♦️همان اولین روزهای شهادتش مقابل در ایستاده بودم که دیدم یک پیرزن آمد و با دیدن اعلامیه علی خیلی تأسف خورد. بدون اینکه بداند پدر هستم با حالت خاصی از من پرسید این جوان کی شهید شد؟ پرسیدم علی را از کجا می‌شناسی؟‌ پیرزن شروع کرد به گریه کردن و گفت: زمستان دو سال پیش ما بخاری نداشتیم و از سرما به زحمت افتاده بودیم. نمی‌دانم شهید از کجا فهمیده بود بخاری نداریم که یک بخاری برای‌مان خرید و به خانه‌مان آورد.» @shohada_vamahdawiat <======🏴🌻🏴======>
🍀 ﷽ 🍀 🍁 ..... خود ی که به سمن داده بود ، شاید حکایت از عشقی می کرد ، که اکنون در سینه ی من می تپید و خاطره ها موج موج در سرم میجوشید. از خانه بیرون زدم . چند روزی بود که کارگاهها را رها کرده بودم. و حالا کلی کار داشتم. تازه اول صبح بود و ساعت حول و حوش صبح که گوشی موبایلم زنگ خورد . با یک نگاه ، شماره آیدا را تشخیص دادم. چند ثانیه ای فقط به شماره اش خیره شدم. باز حتماً میخواست زبان درازی کند و به اسم درد و دل ، حرف های چرت و پرتش را برایم بگوید. اما با یادآوری همین فکر ، یادم آمد که قبل از خواندن دفتر خاطرات ارغوان ، دعوای ما سر آمدن آیدا به خانه بود. و حرفهایی که ارغوان نگفت ، اما منیر خانم کمی از آنها را بازگو کرد ، از اینکه به خودش جرات داده بود تا با کفش به خانه ی من بیاید و همین یه کار ، فارغ از هر حرفی که شاید زده بود ، حرصی ام کرد. به همین دلیل تماس را وصل کردم. _الو رادوین جان ....خوبی ؟ حالی از من نمیپرسی ... نمیگی دلم برات تنگ میشه؟! میگم ، کی میتونم ببینمت ؟ ... حالم خیلی بده باید باهات حرف بزنم. _ به نال ببینم چی میخوای بگی؟ _عزیزم .... چرا ناراحتی ؟چیزی شده ؟ با زنت دعوات شده؟ _تو به نال ببینم چی شده از چی ناراحتی ؟ _ من که ناراحت نیستم فقط عینک دودیمو توی ماشینت جا گذاشتم . _ کجای ماشین ؟ ... من که چیزی ندیدم. _ توی داشبورد. دست دراز کردم سمت داشبورد و در داشبورد رو به جلو کشیدم. راست میگفت عینکدودی مارکش ، درون داشبورد بود. اما هیچ کس عینک دودی اش را درون داشبورد ماشین کسی جا نمی گذاشت مگر اینکه واقعاً قصد داشته باشد عینک دودی اش را جا بگذارد. عینک را برداشتم . با یک نگاه به روی عینک ، مارک آن را خواندم و بی تفاوت و شاید هم از روی عمد ، از اینکه چرا باید عینکش را درون داشبورد ماشین من جا بگذارند، از پنجره ، به بیرون پرت کردم، که همان لحظه گفت: _ کی ببینمت عینکم رو ازت پس بگیرم؟ _ مگه الزمش داری؟ _ آره بابا ....خیلی .... مارکه ، کلی پول براش دادم. با پوزخند گفتم: _ جدی ! ... یکم دیر گفتی ... با نگرانی پرسید: _چطور؟ _همین الان از پنجره ماشینم پرتش کردم بیرون. عصبانی شد و صدایش باال رفت: _رادوین چیکار کردی ؟! .... اون عینک مارک بود ! ... میدونی چقدر پولش رو داده بودم ؟! و من بی تفاوت جواب دادم : _فرشهای خونه ی منم ، دستبافه... میدونی چقدر پولشو دادم ؟.... واسه چی با کفش اومدی رو فرش های خونه من ؟ به جای اینکه من عصبی باشم ،انگار آیدا عصبی بود . فریاد کشید: _ آهان ... پس اون عفریته خانم یه چیزی گفته. همان یک کلمه کافی بود تا خون به مغزم هجوم بیاورد . شاید این اولین باری بود که در مقابل یک نفر ، میخواستم از ارغوان دفاع کنم . متقابالً فریاد کشیدم: _ خفه شو ، دهنتو ببند ... وقتی نمیدونی چطور حرف بزنی ، بهتره لال باشی. صدایش بغض آلود شد: _ آفرین رادوین .... حالا دیگه واسه یه دختر چادری روستایی ، سر من داد میکشی؟ نگاهم به خیابان بود و حرصم از دست حرف های آیدا زیاد. _ ببین چی میگم آیدا ... بلند شدی اومدی با من حرف زدی ، چرت و پرت گفتی ، هیچی نگفتم ، تو ذوقت نزدم ...گفتم بزار درد و دل کنه اما این که بلند شدی رفتی خونه ی من ، به زنم گفتی ، من و تو همدیگرو دوست داریم ، این دیگه خیلی مزخرفه .... حالا یا خفه خون میگیری یا بیام خفه ات کنم. 🦋 🦋🦋 🦋🦋🦋✨ @shohada_vamahdawiat <======🏴🌻🏴======>
آخوند علی رجبی: و بدانيد، خوب انسان را از فحشاء و منكر دور مي‌كند، نماز را با حضور قلب اقامه كنيد... @shohada_vamahdawiat <======🏴🌻🏴======>
آرامش شب نصیب کسانی که دعا دارند ، ادعا ندارند نیایش دارند ، نمایش ندارند حیا دارند ، ریا ندارند رسم دارند ، اسم ندارند شبتون خوش 🏴🌟✨🌙🏴
﷽❣ #سلام_امام_زمانم ❣﷽ بیچاره دلــم طالب دیدار تو باشد درمانده و افتاده چنان پاے تو باشد من در قفسے؛ منتظر روز وصالم آن روز ڪہ دلــها همہ دریــاے تو باشد.. #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ ➥ @shohada_vamahdawiat
بسم الله الرحمن الرحیم الهی به امید 💖🌹🦋🏴🏴🏴🇮🇷🇮🇷🇮🇷
🍀 ﷽ 🍀 🍁 ..... صدای گریه اش از پشت تلفن بلند شد: _ رادوین باور نمیکنم ... تو داری دروغ میگی .... دیوونه اون دختر چی داره که سال از عمرت رو صرفش کردی؟! _ اون دختر ، همه زندگی منه ... اون دختر ، زن منه ، اون دختر ، مادر پسر منه ... حالا فهمیدی یا بازم بگم؟ صدای هق هقش از پشت خط می آمد که ادامه دادم: _ حالا خوب بشین با خودت فکر کن ببین چه غلطی کردی که لایق این هستی که مثل سگ ناله بزنی .... یه بار دیگه هم بخوای توهم عشق و عاشقی بزنی ، میام مثل یه دیوونه روانی ، جلوی خاله توران ، عشق و عاشقی رو یادت میارم . با همان گریه ای که بند نمی آمد گفت : _تو قبلنا صد تا دختر دور و برت بود... حالا چی میشه ما باهم باشیم. انگار نفهم تر از اون بود که فکر میکردم : _ آیدااااا ... اون موقع ارغوان تو زندگیم نبوده ، اگه هم هر غلطی کردم ، دیگه حالا اهلش نیستم ، چون نمیخوام زنمو از دست بدم ، فهمیدی یا نه ؟ و تماس قطع شد .نفس بلند کشیدم و سینه سنگین شده از احساسات فوران کرده ام را با همان نفس عمیق خالی کردم . هنوز تب و تاب تپش های قلبم که از عصبانیت بود ، نخوابیده بود که ارغوان زنگ زد . نمی خواستم با او بد حرف بزنم اما شاید اگر همان لحظه جواب میدادم این اتفاق ناخواسته میافتاد . پس رد تماس کردم اما طاقت نداشتم . اینکه چه چیزی یا چه حرفی باعث تماسش شده بود ، داشت فکر مرا مشغول میکرد . بالاخره طاقتم تمام شد و دقیقه بعد از تماسش ، دوباره خودم به او زنگ زدم . یک کلام گفتم الو و او او با احساس و آرامش ، که عادت همیشگی اش بود ، جواب داد: _رادوین جان ...عزیزم این چیه برای من نوشتی؟! چی نوشته بودم جز یک بیت شعر که مخفیانه احساسم را میگفت . میگفت از نگرانی هایم . از روزی که دیگر او را نداشته باشم . مکثی کردم و جواب دادم: _ فقط یک بیت شعره. خندید و گفت: _ یک بیت شعر ساده نیست ... اسم من توشه. دلم میخواست بگم خیلی وقته حتی عاشق اسمت شدم! اما نمی شد . من هنوز درگیر شکستن این قفل محکم روی زبانم بودم . لعنتی شکستنی هم نبود . فقط برای رد گم کنی ، گفتم : _زیاد جدی نگیر ... همینجوری نوشتم . اما او با ذوق گفت : _ ارغوان فدات بشه ... بازم همین جوری بنویس. و بی اختیار زیر لبم آمد: _خدا نکنه. 🦋 🦋🦋 🦋🦋🦋✨ @shohada_vamahdawiat <======🏴🌻🏴======>
🍀 ﷽ 🍀 🍁 ..... 󠀼ارغوان یک بیت شعر ساده ، به اندازه ی کل ثانیه های عمرم ، به من انرژی بخشید. رادوین هیچ وقت از احساسش حرف نمیزد. من هم اصرار نمیکردم. اعتقادم این بود که اعترافی که با اصرار بیان بشه ، با اختیار هم انکار میشه. اما وقتی صبح اونروز ، از خواب بیدار شدم و همون یک بیت شعرش رو که توی دفترخاطراتم نوشته بود خوندم ، لبریز از شوق شدم. انگار هزار هزار پروانه دوره ام کردند و با بالهای رنگینشون ، دور سرم چرخیدند. حالم قابل وصف نبود اصلا ... من بعد از شش سال زندگی پر درد سر و البته مشترک ، داشتم یک بیت شعر ساده از همسرم میدیدم که عمدا توی دفترچه خاطراتم نوشته بود تا بخوانم. شاید هزار بار همان بیت تکراری را با خودم زمزمه کردم ، بلکه از میان کلماتش به حس و حال درونی رادوین برسم. اما چیزی از کلمات این شعر به ذهنم نمی رسید جز ارغوان ، ارغوان ، ارغوان . تمام حسم این بود که ، اسم من برای رادوین ، شاید نمادی از عشق باشد اما این که ، حس رادوین نسبت به من چه بود ، هنوز از آن خبر نداشتم . با انرژی که ، از آن بیت شعر گرفته بودم صبحم را آغاز کردم . به مادر زنگ زدم و حال رادین را پرسیدم . امروز باید سراغ رادین میرفتم. دلم برای رادین تنگ شده بود . با آن که فقط یک روز و نصفی پیش مادر بود ، اما انگار او را به اندازه یک هفته ندیده بودم . چندین بار به موبایل رادوین زنگ زدم اما جواب نداد و در آخر پیام دادم : " سالم عشقم .... من میرم خونه مادرم دنبال رادین ، تو هم بیا دنبال ما ، بعد از ظهر رادین رو ببریم پاساژ بازی ، بهش قول دادی ، منتظرتم . " و بعد راهی شدم . مادر بیشتر از من نگران بود و آن دو روز خیلی خودش را نگه داشته بود که به من زنگ نزد . اما با دیدنم ، اولین چیزی که پرسید این بود: _حال رادوین خوبه ؟ و من جواب دادم : _بله خدا را شکر ... حالش خوبه و امروز رفته کارگاه. 🦋 🦋🦋 🦋🦋🦋✨ @shohada_vamahdawiat <======🏴🌻🏴======>
•{ شهادت، اجر کسانی است که در زندگی خود مدام در حال درگیری با نفس اند و زمانی که نفس سرکش خود را رام نمودند، خداوند به مزد این جهاد اکبر، شهادت را روزی آنان خواهد کرد ...🕊🌹}° 🌷 @shohada_vamahdawiat <======🏴🌻🏴======>
📌 ♨️واسه امام زمانت چی کار کردی⁉️ 🔸حواسمون باشه، حواستون باشه؛ من و شما مسئولیم؛ به خدا قسم باید جواب بدیم در مورد حق امامِ وقت؛ یعنی اون دنیا جلومونو می گیرن، می گن واسه امام زمانت چی کار کردی؟ ➖در مورد حق امام زمان... ➖حق مالیش که تو جیبمونه... ➖حق زمانی که چقد وقت می ذاریم برای ایشون، برای شناخت ایشون، معرفت ایشون... ➖حقی که در مورد شیعیان امام داریم... ➖ناظر بدونیم خدا رو بر خودمون... 🔸شیشه ی رفلکس دیدی؟ خدا می بینه؛ امام زمان می بینه؛ امیدش به من و توئه؛ مگه کل زمین ۷ میلیاردی چندتا شیعه داره؟ میبینه و میگه ای وای، اینم خراب کرد؟! این که قول داده بود؟ سبک زندگیتو درست کن؛ خدا داره می بینه... 🖋 استاد رائفی پور @shohada_vamahdawiat <======🏴🌻🏴======>
هدایت شده از ❣کمال بندگی❣
امام وضو مى گيرد و از خانه خارج مى شود. بيا ما هم همراه آن حضرت برويم؟ امام به سوى "مسجد الحرام" مى رود. همه ياران، همراه آن حضرت مى روند. نگاه كن! امام كنار درِ خانه خدا به نماز مى ايستد و بعد از نماز، دست هاى خود را به سوى آسمان مى برد و چنين مى گويد: "خدايا، آن چه خير و صلاح مسلمانان است براى ما مقدّر فرما". سپس قلم و كاغذى مى طلبد و براى مردم كوفه نامه اى مى نويسد. اكنون امام مى گويد: "بگوييد پسر عمويم، مسلم بن عقيل بيايد". آيا مسلم بن عقيل را مى شناسى؟ او پسر عموى امام حسين(ع) است. مسلم، شخصى شجاع، قوّى و آگاه است و براى همين، امام حسين(ع) او را براى مأموريّتى مهم انتخاب كرده است. امام به بزرگان كوفه رو مى كند و به آنها مى فرمايد: "من تصميم گرفته ام مسلم را به عنوان نماينده خود به شهر شما بفرستم و از او خواسته ام تا اوضاع آنجا را براى من گزارش كند. وقتى گزارش مسلم به من برسد به سوى كوفه حركت خواهم كرد". بزرگان كوفه بسيار خوشحال مى شوند و به همديگر تبريك مى گويند. آنها يقين دارند كه مسلم با استقبال باشكوه مردم روبرو خواهد شد و بهترين گزارش ها را براى امام حسين(ع) خواهد نوشت. همسفرم! آيا دوست دارى نامه اى را كه امام براى مردم كوفه نوشت برايت نقل كنم: "بسم اللَّه الرَّحمـن الرَّحيم; از حسين به مردم كوفه: من نامه هاى شما را خواندم و دانستم كه مشتاق آمدن من هستيد. براى همين، پسر عمويم مسلم را نزد شما مى فرستم تا اوضاع شهر شما را بررسى كند. هرگاه او به من خبر دهد، به سوى شما خواهم آمد". امام، مسلم را در آغوش مى گيرد. صداى گريه امام بلند مى شود. مسلم نيز اشك مى ريزد. راز اين گريه چيست؟ سفر عشق براى مسلم آغاز شده است. امام نامه را به دست او مى دهد و دستانش را مى فشارد و مى فرمايد: "به كوفه رهسپار شو و ببين اوضاع مردم شهر چگونه است. اگر آن گونه بودند كه در نامه ها نوشته اند، به من خبر بده تا به سوى تو بيايم و در غير اين صورت، هر چه سريع تر به مكّه باز گرد" <=====●○●○●○=====> eitaa.com/joinchat/177012741Cffe22f43ef
❗️ ✅حضرت آیت الله بهجت قدس سره: آقای عزیز، ظلم نکن ... معصیت هم ظلم به نفس است، معصیت مانند آن است که انسان لب چاه هزارمتری برود و بگوید: می‌توانم خود را به داخل چاه بیندازم، و به نظرش معصیت کار آسانی است، ولی عاقبت و فرجام آن، چه؟ و چه‌بسا انسان را به اسفل‌سافلین و دَرَکات جهنم برساند. 📚 در محضر بهجت، ج1، ص191 @shohada_vamahdawiat <======🏴🌻🏴======>