eitaa logo
شهدای غریب شیراز
3.2هزار دنبال‌کننده
10.7هزار عکس
2.8هزار ویدیو
42 فایل
❇ﻛﺎﻧﺎﻝ ﺭﺳﻤﻲ هیئت ﺷﻬﺪاﻱ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺷﻴﺮاز❇ #ﻣﺮاﺳﻢ_ﻫﻔﺘﮕﻲ_ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲﻻﻟﻪ_ﻫﺎﻱ_ﺯﻫﺮاﻳﻲ ﻫﺮ ﻋﺼﺮﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ/ﻗﻂﻌﻪ ﺷﻬﺪاﻱ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺷﻴﺮاﺯ ⬇ انتشارمطالب جهت ترویج فرهنگ شهدا #بلامانع است.... به احترام اعضا،تبادل و تبلیغات نداریم ⛔ ارتباط با ادمین: @Kh_sh_sh . . #ترک_کانال
مشاهده در ایتا
دانلود
[🌹🍃] ــــــــــــ 🌻اگــر ڪسی صداۍ خود را نشنود به طور یقین زمـان(عج) خود را هم نمےشنود... 🌻و امروز قرمــز❤️ باید توجه تمام و اطاعت از ولےخود، رهبرۍنظام باشد 🌷 🍃🌹🍃🌹 http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75
دل من رود به جایی که درآن صفا ببیند و در آن صفای یاران دل باوفا ببیند... سفری کنم به آنجا ، که محبّت است شاهش که اگر دلم غمین است بدان شفا ببیند... 🤚 🍃 @shohadaye_shiraz
ﺩﺭ 🏴🏴🏴🏴 ﺑﺎ ﻣﺪاﺣﻲ : ﻛﺮﺑﻼﻳﻲ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺮﻳﻒ ﺯاﺩﻩ 👇 ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ 17 ﻣﻬﺮﻣﺎﻩ اﺯ ﺳﺎﻋﺖ 16:30 🏴🏴🏴🏴 ﺩاﺭاﻟﺮﺣﻤﻪ ﺷﻴﺮاﺯ / ﻗﻂﻌﻪ ﺷﻬﺪاﻱ ﮔﻤﻨﺎﻡ 🔻🔻🔻 ﺯاﻳﺮﻳﻦ ﺷﻬﺪا, ﻣﺎﺳﻚ, ﻛﺘﺎﺏ ﺩﻋﺎ و اﺏ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻧﻲ ﻫﻤﺮاﻩ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ 🏴▫️🏴▫️🏴 ﻫﻴﻴﺖ ﺷﻬﺪاﻱ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺷﻴﺮاﺯ
*داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * * * * * * 🌿🌿🌿🌿🌿🌿 !! کنار دست حاج داوود نشستم و یاد اوایل انقلاب و سفر کرمان افتاده‌ام. اواخر شهریور بود. هوای کرمان دم داشت .گمانم آن موقع یک تک داشتم. نزدیک یک چهارراه علیرضا اشاره کرد که برای ناهار بمانیم. دیدم جای بدی نیست. توی آینه نگاه کردم و کنار کشیدم .از رکاب پایین آمدم. علیرضا هم از آن طرف پیاده شد. کلمن یخ را هم با یک دست گرفته بود .گفتم :تا تو کمی یه بگیری من همینجا سفره را پهن میکنم.فرز و چابک دور شد از پشت سر که نگاهش میکردم. هیچ جایی بهتر از زیر سایه ماشین خودمان نبود. موکت حصیری را پهن میکنم و زیر تابه روی پیک نیک کبریت کشیدم .علیرضا را دیدم که پای تلی از یخ ایستاده و کلمن را پر از یخ می کند . اینکه تفریح تعطیلات تابستانی اش را گذاشته بود و کنار و روز و شب با من بود هم خوشحالم میکنه هم ناراحت!بی  هیچ توقعی کمکم می‌کرد‌ هیچ اذیتی هم نمی‌کرد. برای این ناراحت بودم که خوشی و تفریح نداشت. وقت و بی وقت توی بیابان ها با من بود. _اگه ۴ تا مثل ما گند نزده بودن، شاه حالا سرجاش بود و بدبختی ها هم نبود پشت سرم را نگاه کردم. چند درجه دار نیروی‌هوایی زیر سایه ماشین ایستاده بودند. آنها هم از گرما به آنجا پناه آورده بودند. _شاه هم که بود, ما بارمون ،بارمون بود. _اصلاً اینطور نبود. که اگر بود همه جا گلستان میکرد. _مثلاً چه غلطی می کرد؟! _نگاه محمود. قبلا بهت گفتم اگه توهین کنی ،توهین می کنم. فقط یکی از گروهانها با او جر و بحث داشت و دو تای دیگر  فقط تلاش می‌کردند که به زد و خورد نکشد. گروهبان دست به کمر ایستاده بود و می گفت: امثال تو اگه عرضه داشتین شاه تون از مملکت بیرون نمی کردن. استوار گفت: حرف دهنتو می‌فهمی یا نه ؟خوب منم به خمینی فحش بدم؟ _مگه کم فحش دادی؟ دیگه نتونستم تحمل کنم. رفتم طرفش .یک آن یقه استوار را محکم گرفتم و کشیدم طرف خودم _تو فحش آقای خمینی میدی؟! _آقای عزیز ما خودمون با هم... فرصت ندادم حرفش تمام شود.دست  بردم بالا که بخوابانم توی گوشش .آن دو نفر چفت دستم را گرفتند _شما بزرگواری کنید و ..‌ _علیرضا رسید. دستم را از یقه استوار جدا کردم. پرسید :بابا چی شده توروخدا؟! استوار را که عرق سرد و صورتش را برداشته بود دو قدم دور کرد .سه نفر دیگر هم مرا کشاندند عقب. گروهبان گفت: ممنون از غیرتت اما برو که یهو ماهیتابه ات نسوزه.! علیرضا جلدی پرید و پیک نیک را خاموش کرد. دوباره برگشت پیش ما. _آخه شما بگین چی شده؟ _هیچی این آدم با این سن و سالش توهین به امام میکنه! _به امام؟!! سر تکان دادم و گفتم :«زیر سایه کوه نون میخوره ولی پارسش رو بر آفتاب میکنه.» این سه نفر زدند زیر خنده .علیرضا اما نخندید .رنگ پریده گفت: آقا جون این حرفا چیه ؟حالا این بنده خدا خسته بود یه حرفی زد .وایسادی بد دهنی کردن که چی؟! _بله مشتی! از پسرت یاد بگیر.تو  اگه جای خدا بودی چه میکردی؟! استوار این را گفت. عصبی سر تکان دادم گفتم :نامسلمان خوبه که شاه میموند  شما نوکری اجنبی را می‌کردین؟! پوزخندی زد. علیرضا به طرفش رفت پیشانی عرق کرده را بوسید و گفت: «ببخشید .این بابای ما تعصب خاصی روی امام داره. حالا بیا تو سایه زیر آفتاب چرا وایسادی؟!» دستش را گرفت و با خود کشاند زیر سایه . استوار گونه های قرمزش از خشم گر گرفته بود .علیرضا به او و بقیه تعارف کرد که روی حصیر بنشیند. اما گروهبان نگاهی به ساعتش کرد و گفت :دیگه الان سرویسمون میاد و باید بریم. بی حوصله به طرف پیک نیک رفتم. دوباره کبریت زیر پیک نیک کشیدم و به دنبال کنسرو ماهی گشتم. بوق مینی بوس بیرنگی توی گوشم پیچید.درجه دارها  راه افتادند که سوار شوند .این سه نفر برایم دست تکان دادند. استوار هنوز با علیرضا حرف میزد. دلم نمی‌خواست ریختش را ببینم. _آقا جون بلند شو از دل برادر مون در بیار. مبهوت نگاه کردم .آمدند و دوتایی بالای سرم ایستادند. مینی‌بوس برای استوار بوق میزد که از جا بلند شدم.علیرضا آشتی مان داد. دست و روی همراه بوسیدیم .بعد که استوار رفت .علیرضا گفت : آقا جون معذرت می خوام! ولی هنر من و شما اینه که جذب کنیم.نه  زود بزنیم به سیم آخر .همه چیز را بریزیم به هم. شاید بعد از آن سفر بود که برای همیشه قید دعوا را زدم. وقتی میدیدم علیرضا بدون جر و بحث کارش بهتر پیش می‌رود و این همه محبوبیت داشت چرا باید دعوا می‌کردم.!! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️ در واتس اپ👇 https://chat.whatsapp.com/ISozkzdJPjyDqHOiYC7Z99 درایتا ،👇👇 @shohadaye_shiraz ادامه دارد ....
💠 🍃قدیم رسم بود برای گرفتن آبغوره و آبلیمو، یک هفته می رفتیم خانه مادر بزرگ. مسیر مدرسه من هم تا خانه مادر بزرگ دورتر از خانه خودمان بود. روز اول و دوم منصور مرا رساند اما روز سوم گفت: از امروز ظهر خودت تنها باید بیایی‼️ مادر گفت: منصور، هنوز برای این زوده، تنهایی سختش میشه! منصور مصمم جواب داد: نه، این *باید یاد بگیره تو جامعه ای که این قدر گرگ زیاده به تنهایی از خودش دفاع کنه، همیشه که کسی نیست همراه اون این طرف و آن طرف بره!* بعد از اینکه من رفتم، به مادر گفته بود: من به آبجی می گویم تنها بره، اما خودم از دور با دوچرخه دنبالش هستم که کسی مزاحمش نشود. 😇 می گفت: *زن ها راحت می توانند در جامعه باشند اما به شرطی که حجاب داشته باشند.* منصور خادم صادق* 🦋--🍃─═ঊঈ🌹ঊ═┅─🍃-🦋 : ﺩﺭ ایتا : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید
🍂 صبح يعنے بہ نفس هاے تو پيوند شدن صبح يعنے پر از احساسِ خداوند شدن صبح يعنے ڪه پس از شامِ سيہ مي‌آيے ای خوشا سر به سر زلف تو دلبند شدن... 🤚 🍃 🍂 @shohadaye_shiraz
🌹🌹🌹🌹🌹: *داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * * * * * * 🌿🌿🌿🌿🌿🌿 !! _عباس! بی حوصله نگاه حاج داوود می‌کنم. _حالا بریم هفت‌تپه دنبال حسین یا خودمون بریم. _نه! بریم خونه حسین بهتره ! اگه وسیله نداشته باشیم توی خوزستان به این بزرگی اذیت میشیم. _راست میگی اما به نظرت حسین فرصت داشته باشه همراهمون بیاد!؟ _نخواد بیادم مسئله نیست. ما ماشینش لازم داریم .فقط خدا کنه نفروخته باشه!به نظرم همین یه هفته پیش علیرضا زنگ زد یه چنین چیزی گفت. _شما مگه تلفن کشیدین؟! _نه زنگ زد مدرسه بچه ها !رفتم اونجا باهاش صحبت کردم! _خب چی گفت؟ _فقط احوالپرسی کرد. می خواست با ننه اش صحبت کنه که اون موقع ننه علی ،تو حموم بود .وقتی که گفتنش نمیتونه صحبت کنه خیلی ناراحت شد! _کاکو تو که وضعیت بدنیس؟ خط تلفن بکش! _از خدامه! ولی خوب سهمیه نمیدن به محل ما..توی کل محله فقط مدرسه تلفن داره! _نگفته خسرو رو دیده یا نه؟ _اتفاقاً از شب پرسیدم گفت ندیده تش! حالا تو میدونی خسرو کدام پادگانه؟! _نه فقط می دونم که راننده آمبولانسه.خود علیرضا هم حالا جاش معلوم نیست.مگه معلومه؟! _نه اونم که گتوند بود .ولی توی این بگیر و ببند حمله لابد تو خط اوله.. 🌿🌿🌿🌿🌿🌿 در زیر نور کم رمق منورها، علیرضا تانکها و نیروهای در حال فرار عراقی را می بیند .دلش می خواست همه بودند و این صحنه را می‌دیدند.اما همه نبودند. از گروهان ۸۰ نفری امام حسین ،فقط ۱۰ نفر سالم مانده و بقیه یا مجروح شده و به هر بدبختی عقب رفتند و یا در سینه کش خاکریز تالب نهر، پهن شده اند روی زمین .دمر، دل بالا ،روی گرده چپ راست و خلاصه هر شهیدی به ترتیب افتاده. علیرضا چفیه را می کشد روی صورت فرمانده گروهان و زار زار گریه می‌کند. یکی ساعت را می‌پرسد و دیگری می‌گوید :۱۰ دقیقه به چهار » علیرضا مات و مبهوت سر بر میگرداند .باورش نمی‌شود این همه وقت درگیر عملیات بوده باشند. چشم تنگ میکند و رقص عقربه فسفری ثانیه شمار را می بیند .درست شنیده است پنج دقیقه بهچهار بامداد است .نفس می‌کشد و نوک انگشت را نزدیکه لوله تیربار می‌برد .داغ شده و ترکیده است .وقتی داشت تیرهای آخر را به طرف هلالی می‌زد ،تیرهای نزدیک او و با سرعت پایین می آمدند .باخود گفت: بازم خوب بود که عراقی ها این مهمات را برامون گذاشته بودند و اگر نه کم آورده بودیم. خم میشود روی جسد حسین،چفیه را یک طرف می زند و پیشانی اش را دوباره می بوسد. انگار عقده هایش باز شده باشد .نگاه دیگری به سر تا پای جسد می کند و زهرخند میزند. بند پوتینی را که تا آخر بسته شده می‌بیند. کژ این بند پوتیناتو بست ؟!حتما از دیروز صبح منطقه تجمع...» دیده بود که حسین هم مثل بقیه نماز مغرب و عشا را توی کانال و با کفش خواند. نگاهش می کشد بالا .انگار این منور خوشه ای را نه عراقی‌ها بلکه خود خدا انداخته است بالای سر این دوتا،تا علیرضا بتواند سیر دوست چندین ساله اش را نگاه کند. دوستی که در دبیرستان خیام با هم آشنا شدند و با هم اعلامیه‌ها را توی شهر پخش می‌کردند و شب جمع میشدن توی خیاطی آقای سرشار با هم نقشه برای فردا می کشیدند. ظرف این دو سه هفته، این دومین دوست دبیرستانی علیرضا است که شهید شده .پیش از آن در کربلای ۴ علیرضا همراه هاشم اعتمادی لب اسکله منطقه پنج ضلعی ایستاده بود از پشت بیسیم گفتند: هاشم جان اسلامی نصب عاری شد. هاشم اعتمادی عمیق نفس کشید و انالله گفت.. اما علیرضا زد توی سر خودش و نشست دو طرف سر را گرفت و زیر بارش خمپاره ها نالید .اسلامی نصب را هم در دبیرستان خیام دیده بود و سر یک نیمکت می‌نشستند. هرکدام دوچرخه داشتند رکاب می‌زدند و جاهایی که صاحب خیاطی مشخص کرده بود سر می‌زدند و اعلامیه ها را می‌رساندند .حسین هم بود و کمک می‌کرد. نگاه به بادگیر آبی اش می کند. به خونی که در پهلوی حسین ماسیده. وقتی ناخلف های روزگار با امام حسین اینطور رفتار کردند من و تو که دیگه کسی نیستیم .میشنوی حسین؟! میدونم که میشنوی! تو رو خدا دست ما را هم بگیر! اشک هایش را پاک می کند .دوباره نگاه به پهلوی خونین حسین می‌کند.باید دست و پای همه شهدا را صاف کند که تو این هوای سرد خشک نشوند. باز هم نگاهی به پهلوی شکافته حسین اسماعیلی می کند و آه می کشد .با خود می‌گویند «شهادت حضرت زهرا چه روزیه احتمالاً پس فردا!!» ❤️❤️❤️❤️❤️❤️ در واتس اپ👇 https://chat.whatsapp.com/ISozkzdJPjyDqHOiYC7Z99 درایتا ،👇👇 @shohadaye_shiraz ادامه دارد ....
*شهیدی که فقط پنج روز پس از حضورش در جبهه به شهادت رسید* 👇 🍃«وقتی می خواست به جبهه برود، سرآسیمه به خانه آمد و کفنش را برداشت. به دنبال پارچه‌ای می‌گشت که اسمش را روی آن بنویسد و به بازویش ببندد. به من گفت که مقداری غذا در ظرفی بریزم که با خودش ببرد. 😳 رفت و پنج یا شش روز بعد خبر آوردند که ترکش به رگ گردنش خورده و شهید شده است.» مسلم از شهدای جهاد سازندگی است. * مسلم قاسمیان* ** 🦋--🍃─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─🍃-🦋 https://chat.whatsapp.com/ISozkzdJPjyDqHOiYC7Z99
❤️قرار شد برای شهدای لشکر پوستری آماده کنم، برای نظر خواهی رفتم پیش هاشم، گفت: صبر کنید‼️ گفتم: چرا⁉️ گفت:هنوز عده ای هستند که نرسیده اند و روی زمین نیافتاده اند، بگذارید فصل چیدن آنها هم برسد!😳 یک سال بعد  دوباره این طرح مطرح شد، اولین عکسی را که در پوستر گذاشتیم عکس هاشم بود!🌷 هاشم اعتمادی --🍃┅═ঊঈ🌹ঊঈ┅─🍃- : ﺩﺭ ایتا : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید
🌸🍃 کافیست! تنور زندگی گرم باشد ... چه در جبهه و چه در پشت جبهه، ودر زندگی روز مره مهربانی باید کرد و رفت .... 🤚 🍃 🌸🍃 @shohadaye_shiraz
⭕️ سال های قبل نائب الشهید ﺩﺭ بودیم. هر سال عکسی از شهدایمان قاب میکردیم و به یاد آن شهید پشتِ کوله ﭘﻮﺳﺘﻲ نصب مےکردیم و قدم میگذاشتیم در مسیر نجف_کربلا ﺣﺎﺝ ﻗﺎﺳﻢ ﻫﻤﺮاﻫﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ و ﺭاﻩ ﺑﻠﺪ 😭😭 ﺣﺎﻻ .... امسال این رسم برعکس شده ﻋﻠﻤﺪاﺭ ﺷﻬﺪا ﺷﺪﻩ و و ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻬﺪاﻱ ﺭﻓﻴﻘﻤﺎﻥ ﻳﺎﺩ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﺮﻳﻢ (ع) ﺑﺎﺷﻨﺪ 🌷 🚩 آی شهدا! به رسم رفاقت ﺩﺭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻛﺮﺑﻼ یادمان کنید... 🏴🏴🏴🏴 @shohadaye_shiraz
*داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * * * * * * 🌿🌿🌿🌿🌿🌿 راه می‌افتد طرف شهید بعدی .می داند که این همان شهیدی است که آرپیجی را برداشت و رفت تا کمین را بزند. کسی که همان اول کار تیر نشست به پیشانی اش و یک آه هم نگفت !آن لحظه بود که علیرضا داشت تیر بارش راه می‌انداخت . اسمش را نمی‌داند و فقط می بیند که روی گرده راست افتاده و یک پایش پیچیده است زیر کمرش ،پای دیگرش هم تا زانو توی آب نهر است.پایش را صاف میکند رویش را برمی‌گرداند به قبله دستی به پلک هایش می کشد و چشمهایش بسته نمی‌شود. علیرضا بغض کرده می گوید: هنوز هم دل به آدم‌های این دنیا بستی که چشماتو نمیبندی؟ نمیبینی بی وفایی ها را ؟منتظر بابا و ننه ات هستی که بیان بالای سرت و ببینن که تو هنوزم چشم براهشونی و داری نگاهشون می کنی؟! چفیه خود شهید را باز می کند و می کشد روی صورتش.  شاهپورجانی شانه اش را می‌گیرد و می‌گوید :شهدا را بذار اول صبح فکری به حالشون بکنیم .فعلاً حواسمون باید جمع باشه چون که تعدادمون کمه. عراقی‌ها کلکمون نزنند. علیرضا ساکت گوش می‌کند. انگار در این عالم نیست و گوشش را با پنبه پر کردند که نه جواب شاهپورجانی را میدهد و نه اعتنایی به ترکیدن خمپاره های زمانی میکند. عراقی ها هنوز هم منور میزنند .انگار برایشان باور کردنی نیست که هلالی ها و نهر هسجان هم سقوط کرده باشد. شاید هم یکی از امرای ارتش حالا آن بالای "ام دکل" در ضلع شرقی پتروشیمی بصره ایستاده باشد و بخواهد از دوربین دید در شب و با چشمان مسلح پیشروی ایرانی ها را ببیند و به قائد اعظم اطلاعات دست اول بدهد. شاید ماهر عبدالرشید باشد و یا عدنان خیرالله. در قامت فرماندهی با تدبیر و وقت شناس با پرستیژ خاص ارتش بعث، با لباس‌های نو که همه رقم مدال از سینه تا روی دوش هایشان برق می‌زند و کلاه کج و عقابی طلایی که خشمگین و چپ چپ نگاه کند .کسی چه میداند شاید هم صباح الفخری باشد که مدتی پیش در هتل شرایتون بغداد در حالت مستی گفته بود که "صدام سگ کثیف است و جنگ چیزی نمی‌داند" و چند دقیقه بعد سرگرد موفق الجبوری همه آنچه را که از زبان فرمانده سپاه چهارم در رفته بودبه استخبارات گزارش کرده و از آن زمان تحت نظر است و خودش هم این را خوب می‌داند که اگر جبران نکند اعدام خواهد شد. فرقی نمی‌کند. باید یکی گزارش بدهد به صدام و بگوید که ایرانی ها پشت دروازه بصره در میزنند و عصبانی تر از همیشه بگوید: سگ پدر این را که می دانم بگو شما چه غلطی می کنید؟. طرف مقابل نفسش را حبس کند بعد بریده بریده توضیح دهد که نیاز به کمک فوری است و باید تا دیر نشده فکری کرد. صدام که بارها گفته است اگر ایرانی ها بصره را گرفتند کلید بغداد را دودستی تقدیمشان خواهم کرد،مخاطبانش را به باد فحش و ناسزا بگیرد و گوشی را محکم به دیوار بکوبد. بعد سیگار برگ بین دولب بگذارد. فندک طلایی هدیه فهد را از روی میز بردارد. بچکاند و کاغذ آتش بگیرد و توتون گر بگیرد.به این فکر کند که امشب هم خواب و استراحت ای در کار نیست. میان دودی که در دو طرف چهره‌اش معلق است کولی وار نعره بکشد. نهر هسجان هم سقوط کرد. هر چه هست و منورها همچنان در دل آسمان نورافشانی می‌کنند و این برای هر کس که بد باشد، برای علیرضا بد نیست. چون می‌خواهد به همه شهدایی که پشت در پشت در سینه کش خاکریز تالب نهر افتاده‌اند سر بزند. گوش را به قفسه سینه شان بچسباند و نبض دست شان را بگیرد تا اگر کسی زنده باشد تا فکری به حالش کند. شهید بعدی جوانی است که به نظر علیرضا و فقط سر و گردنش سالم است. اگرچه یک چشمش هم پریده و خاک جایش را پر کرده .خودش و تیربار گرینوف را هم آش و لاش شده اند. خمپاره ۶۰ بوده یا ۸۱ درست در یکی دو قدمی از او فرود آمده. این را علیرضا از گودالی که پر از خون و تکه های گوشت است متوجه می شود. استخوان تیزقلم پایش را انگار یکی کوبیده توی گودال تا سبز شود. تکه های گوشت را روی جسد می‌گذارد که یکی داد می‌زند: این طرف یکی داره عربی صحبت میکنه.! علیرضا گوش تیز میکند _کجا بود کدوم طرف؟ هنوز جواب درست و حسابی نداده که دوباره رگبار گلوله‌ها باریدن می‌گیرد. علیرضا نیم‌خیز می‌شود و به طرفی که همه تیراندازی می‌کنند چشم می دوزد. روشنایی منو‌رها به آنجا نمی رسد. علیرضا هرچه دقت می کند چیزی نمی بیند می گوید: برادر هافشنگ هاتون رو حروم نکنید که هوا روشن بشه عراقیا پاتک می‌کنن! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️ در واتس اپ👇 گروه اول https://chat.whatsapp.com/ISozkzdJPjyDqHOiYC7Z99 گروه دوم https://chat.whatsapp.com/CzPsk4NOD9M9jH4vFR23gP درایتا ،👇👇 @shohadaye_shiraz ادامه دارد ....
🍃احمدرضا نوجوان بود . گفت: مي خواهم بروم جبهه. قبول نميكردم. غم ترور پدرش در مغازه توسط منافقین و شهادت محمدرضا برايم سنگين بود. نمي خواستم داغ پسر كوچكم را هم ببينم.💔 گفتم:تو هنوز كلاس سوم راهنمايي هستي. جبهه براي تو زوده؟ بمان و درس بخوان. احمدرضا، قدكشيده و رشيد ايستاد. ـ بايد بروم. گفتم: استخاره مي گيرم اگر خوب آمد برو.📿 احمدرضا گفت: مگر مي شود دفاع از اسلام، بد باشد؟ خيلي خوب كه آمد، زبان به كام گرفتم و پسرم با رضايتم به جبهه رفت. در عمليات والفجر10 به پدر و برادرش پیوست.🕊️ علی اکبر، محمدرضا، احمدرضا یغمور* * -🍃─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─🍃-🦋 : ﺩﺭ ایتا : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥 رابطه حاج قاسم سلیمانی با خانواده شهدا 🔰روایت سیره و سلوک شهید حاج قاسم سلیمانی در ایام دفاع مقدس 🏴🏴🏴 : ﺩﺭ ایتا : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید
✍شهید سلیمانی: ای خدای عزیز و ای خالق حکیم بی همتا ! دستم خالی است و کوله پشتی سفرم خالی، من بدون برگ و توشه ای به امید ضیافتِ عفو و کرم تو می آیم. من توشه ای برنگرفته ام؛ چون فقیر [را] در نزد کریم چه حاجتی است به توشه و برگ؟! سارُق، چارُقم پر است از امید به تو و فضل و کرَم تو؛ همراه خود دو چشم بسته آورده ام که ثروت آن در کنار همه ناپاکی ها، یک ذخیره ارزشمند دارد و آن گوهر اشک بر حسین فاطمه است؛ گوهر اشک بر اهلبیت است؛ گوهر اشک دفاع از مظلوم، یتیم، دفاع از محصورِ مظلوم در چنگ ظالم. ☘ 🏴🏴🏴🏴 🌹🌷🌹🌷 http://eitaa.com/joinchat/2795372568C39e6bb54eb
🕊🌸 در نگاه تو،موج می زند هزاران دریا... چشم تو،اقیانوس آرامِ آرام است... خوش بخند ای دل که اینک صبح خندان می‌دمد... 🤚 🍃 🕊🌸 @shohadaye_shiraz
*داستان دنباله دار هر روز یک قسمت* * * * * * * 🌿🌿🌿🌿🌿🌿 رگبار ها فروکش می‌کند. برای چند لحظه سکوت حاکم می‌شود علیرضا با گوشهای خودش فریاد کسی را با زبان عربی می شنود .افراد تفنگ‌ها را به همان طرف می کشند: «نه برادرا تیراندازی نکنید که اون بدبخت مجروحه» افراد دست نگه میدارند .علیرضا می پرد پشت خاکریز .به طرف صدا می رود .شاهپور جانی میگوید: برادر علیرضا مواظب باش» چند لحظه می گذرد _بچه ها ببینید که برانکارد پیدا نمی کنید؟ شاپورجانی برانکاردی را بر می دارد و با یکی دیگر به طرف علیرضا می‌رود .حالا شده‌اند سه نفر .سر ستوان عراقی روی زانوی علیرضا است. آن دو تایی هم بالای سر ستوان ایستادند ستوان انگار که خواب ببیند هاج و واج نگاهشان می کند .شاید تصویر های وحشتناک فیلم «شیرین و وحشی »را به خاطر بیاورد. که مدتی پیش پشت کارخانه آجرپزی نرسیده به بصره دیده است. فیلمی که در آن پاسداران ایرانی را نشان می‌داد که اسرا را به بدترین وجه ممکن شکنجه می‌کردند. شاید منتظر چنین صحنه ای باشد که با این همه جراحت نفسش بالا نمی آمد. یک پایش از زیر کشکک زانو قطع شده و فقط به دو تا رگ بند است. شاهپورجانی که سر نیزه را از غلاف می‌کشد و برق از کله ستوان می پرد. _دخیل انا مسلم دخیل یا خمینی. علیرضا یکدست رابالامیبرد رو به ستوان می‌گوید :«هیس» بعد رو به شاپورجانی می‌گوید :میخوای قطع کنی؟! _اره.. دیگه اینجوری نمیشه تکونش داد! خم میشود با سرنیزه دو تا رگ پای ستون را می‌زند و به ستوان می‌گوید:« این دیگه برات پا نمی شد» ستوان که از ترس چشمها را بسته چشم باز می‌کند .انگار زبان شاهپور جانی را متوجه می شود که میگوید:«شکرا» سه تایی او را بلند می کنند و می گذارند روی برانکارد.علیرضا می‌گوید :«معطل نکنید زود برسونیمش پشت خاکریز تا زخمش را ببندیم بلکه خونش بند بیاد.» ستوان ناباورانه نگاهشان می کند و تکرار می کند :«شکرا دخیل دخیل شکرا» پشت خاکریز داد و فریاد ستوان به هوا رفته .علیرضا تندتند پانسمانش میکند.هرچه باند و گاز داشتند مصرف شده شاپورجانی دوتا را مامور میکند که جعبه های کمک های اولیه شهدا را هم باز کنند. علیرضا دست‌های پر خونش را در آب نهر می‌شوید .نگاهی به ساعت می‌کند و به سپیده صبح: «بچه ها وقت نماز زود باشین که با روشن شدن هوا عراقی‌ها پاتک می‌کنند» ،🌿🌿🌿🌿🌿🌿 خانه سوت و کور است.صدای احمدرضا کههمیشه عادت دارد بلند بلند کتاب بخواند از اتاق شنیده نمی شود .اتاق لیلا و مرضیه هم ساکت است .از دیروز که پدر رفته لنگار همه با هم قهر هستند .من در یک گوشه سالن سرم را به بافتنی گرم کردم مادر هم آن گوشه سبزی پاک می کند. تازه یک کله قند را هم آماده گذاشته تا به محضی که پاک کردن سبزی تمام شد با چکش و قند چین بیفتد به جان کله قند و خودش را سرگرم کند. زیر لب ذکر می گوید. میدانم همه وجودش را خیال علیرضا گرفته .عین خودم که بیخود و بی حوصله با این نخ و قلاب ها ور میروم. غروبی که مرضیه و لیلا از مدرسه آمدن مادر سر راهشان ایستاد و گفت: کاکاتون تلفن نکرد؟! هر دو سر را پایین انداختم و با سکوتشان فهماندند که از این خبرها نیست .مادر دو قدم به آنها نزدیک شد. دستی به سرشان کشید: «همین روزا به امید خدا سر و کله اش پیدا میشه نه ناراحت نشین قربون بچه هام برم!» اشک از چهار گوشه چشماشون شره می‌کند. هیچکس بیشتر از من از علیرضا خاطره ندارد. خاطراتی که تا زندگی آدم روال عادی را طی می‌کند جالب نیست. طوری که کمتر دوست دارد به گذشته و به اتفاقاتش فکر کند .اما همین که شوکی به آدم وارد شد خواسته یا ناخواسته سقوط میکند در چاه خاطرات. اگر قرار باشد یک مو از علیرضا کم شود قبل از همه من باید بمیرم .برادرم فقط برادر که نیست دوست و رفیق من است. محض رفتارهای خاصی که دارد بیش از حد دوست داشتنیست. باهاش راحت هستیم .نه تنها توی خانه که بین فامیل و دوست و آشنا هم حرمت خاصی دارد .وقتی توی پادگان احمدبن موسی بود . دیر میکرد دلشوره می‌افتاد به جانمان .همین مادر که گاهی پدر می گوید کاش یکم از حوصله تو را خدا به من میداد مرتب از آشپزخانه می آمد توی حیاط نگاه می کرد و دوباره برمی گشت توی خانه. دل یک جا ایستادن نداشت.یک روز این دیر کردن علیرضا به درازا کشید مادر حوصله‌اش سر رفت. چادر مرتب کرده از خانه زد بیرون. جایی نداشت برود اما باز هم بی هدف را افتاد .دیدم او می‌رود و من هم پشت سرش راه افتادم .آن موقع در این در و محل که شلوغ نبود. چند تا خانه بیشتر نبود. این جایی که قرار است بشود پارک بر و بیابان بود .خودم را به مادر رساندم .رسیدیم به خیابان اصلی که دیدیم علیرضا دارد می آید. یک کارتون روی دوشش بود _سلام بازم راه افتادین اومدین سر راهم .آخه تو پادگان که دیگه جبهه نیست که اینقدر دلواپس میشین! همان لبخند روی لبهایش بود. خسته نباشیدی گفتیم و پشت س
رش راه افتادیم. بین راه پرسیدم: کاکو این چیه گذاشتی رو دوشت؟! _سیب گلاب از پادگان خریدم مادر پرسید :این همه سیب می‌خواستیم چیکار؟! _نذر دارم ننه .می خوام جوری تقسیم کنید که به همه همسایه ها برسه _خدا کنه که نذرت قبول باشه رو چشم ننه! چند قدم نرفته بود دوباره ایستاد .اسم سه تا از همسایه ها را ردیف کرد و گفت :از این سیب نذری باید به اینها هم بدین. اصلاً باورمان نمی‌شد که علیرضا نسبت به آنها هم تعلق خاطری داشته باشد. آنها از نظر ما لات و الوات های محل بودند. _اون بنده خدا ها دلشون صافه. فقط کمی نادون و ناآگاهن. اگه ما هنر داشته باشیم میتونیم به راه بیاریمشون! ❤️❤️❤️❤️❤️❤️ در واتس اپ👇 گروه اول https://chat.whatsapp.com/ISozkzdJPjyDqHOiYC7Z99 گروه دوم https://chat.whatsapp.com/CzPsk4NOD9M9jH4vFR23gP درایتا ،👇👇 @shohadaye_shiraz ادامه دارد ....
💠 🔰اسماعیل16سال داشت.در کوچه ما عروسی بود و همه محله دعوت☀️. گفتم باباآماده شو بریم....😇 -نه.نمیام.😳 -چرا؟ -چون دوستم سعیدنمیاد،آخه لباس نو نداره!😥 -از لباسهای خودت بهش بده.👌 گفت: این جور به روحیه سعید ضربه میخوره!😞😔 نیامد تا دل بچه نشکند! 🦋--🍃─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─🍃-🦋 : ﺩﺭ ایتا : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🍂🌼🍂🌼🍂 🎥ما راهی بجز اینکه یک زنده در این عصر باشیم نداریم! 🌱اینبار احمد کاظمی با شما سخن می‌گوید...🕊️ برای شدن باید شهید زندگی کرد 🌷 🚨ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺁﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﻮﻭﻟﻴﺖ ﺩاﺭﻧﺪ 👆👆 🍃🌹🍃🌹 ﻭاﺭﺩ ﺷﻮﻳﺪ: ﺩﺭ ایتا : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 ﺩﺭ سروش: https://sapp.ir/shohadaye_shiraz یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید
♻️ 🔰یادم می آید استاد اخلاق «آیت الله مشکینی» در جایی می فرمود: «احتکار هر جا عمل حرامی است مگر در عمل صالح.» واقعاً آقای مقدسی مصداق این سخن بودند. یعنی تا می توانست عمل صالح برای خودش جمع می کرد. ایشان از کوچکترین عمل صالح هم نمی گذشت، حتی پهن کردن سفره برای زیر دستانش. 🔰در مقر لشکر هنوز سرویس های بهداشتی، آب لوله کشی نداشت. هر کس می خواست از آنجا استفاده کند باید آفتابه را از منبع آب که از سرویس ها دور بود پر می کرد. مدتی دقیق آقای مقدسی شدم. کار هر روزش بود. وقتی از آنجا می گذشت، آفتابه ها را یکی یکی از آب منبع پر می کرد و جلو دست شویی ها می گذاشت. بعد هم بی آنکه جلب توجه کند از آنجا دور می شد. واقعاً با چنین کارهای کوچکی نفس خود را می ساخت. ﺑﻬﺎاﻟﺪﻳﻦ ﻣﻘﺪﺳﻲ ❇️ﻣﺴﻮﻭﻝ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻟﺸﻜﺮ 19 ﻓﺠﺮ ✨☀️✨☀️✨ : ﺩﺭ ایتا : http://eitaa.com/joinchat/2304966656C7c3f274f75 یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید
🍁 رَج بہ رَج مےبافـم خیالَت را.. میشود بیایے این دوسٺ داشتن را دُورِ گـردنٺ بیـندآزم؟ 🤚 🍃 🍁 @shohadaye_shiraz
✍شهید حاج قاسم سلیمانی: در حالی که خالق و فرمانده بسیاری از پیروزی ها بود ، اما هیچ گاه از خودش تعریف نمی کرد ... یک بار در جنوب لبنان جلسه ای برگزار کرده بودیم با اینکه نام او را زیاد شنیده بودند اما او را نمی شناختند ...یک بار یکی از اعضا اعتراض کرد و گفت: " تو که هستی که هر روز به این جلسه می آیی و می روی ؟ باید ظرف ها را هم بشویی! "او قبول کرد و کار را انجام داد بعدا فهمیدم که او حاج رضوان است ... 📚روایت شهید سلیمانی از شهید عماد مغنیه 🌷 http://eitaa.com/joinchat/2795372568C39e6bb54eb