‌‌ اگر حضرت زهرا(س) نگران وضعی بودند که پس از رحلت رسول خدا(ص) پیش آمد، به جهت آن بود که جامعه از تاریخی که عبور از تاریخ جاهلیت بود غفلت کرد و این یعنی غفلت از "حضور تاریخی" و این یعنی غفلت از شورِ بودن، بودن آخرالزمانی... #لوح 🎥 وعده‌های صادق... 🔸 لینک با کیفیت این #روایت در آپارات #سیمای_هنر_و_اندیشه https://aparat.com/v/kdx2a31 🔺 نسخه ویژه فضای مجازی بزودی منتشر می‌شود #قصه_مقاومت #مقاومت_و_صبر @soha_sima

‌ ‌‌خداوندا، کشور ما و ملت ما هنوز در آغاز راه مبارزه‌اند و نیازمند به مشعل شهادت... #ببینید 🎥 وعده‌های صادق... روایتی از صبر و مقاومت در نسبت با زهرا اطهر(س) و گشودن راه آینده انقلاب اسلامی 🔸 لینک با کیفیت این #روایت در آپارات #سیمای_هنر_و_اندیشه https://aparat.com/v/kdx2a31 #قصه_مقاومت #مقاومت_و_صبر @skybook

[...] همان‌طور که ارسطو بیست‌وسه قرن پیش بیان داشته: ضعف در داستان‌گویی، موجب سقوط و انحطاط اجتماعی است. #داستان #چاپ_سی_و_نهم @skybook

‌ 📚 تازه‌های مقاومت مجموعه روایت‌هایی از غزه؛ (فلسطینیانی که به لبنان پناه آورده‌اند) و (روز نوشت‌هایی از درون غزه) و روایت‌هایی از "ما و غزه" کتاب جمال؛ یک زندگی نامه‌ از فرمانده عزیز ابومهدی المهندس که نام شناسنامه‌ای اش [جمال جعفر ابراهيم] است. او که محاسن سفیدش در موقع شهادت با خونش و خون حاج قاسم خضاب شد... و چاپ جدید کتاب حقیقت سمیر ( سمیر قنطار که ابتدائاً دروزی مذهب بود و سپس شیعه شد. عضو سازمان آزادی‌ بخش فلسطین که به اتهام کشتن یک خانواده اسرائیلی به زندان ابد محکوم شد، ولی در تبادل اسرای سال ۲۰۰۸ بین اسرائیل و حزب‌الله لبنان از زندان آزاد شد) و رمان سقوط تل آویو رؤیای سمیه علی هاشم (نویسنده لبنانی). او برگزیده اولین جشنواره کتاب فلسطین است و گفته که رمانش را متأثر از اندیشه‌های رهبر انقلاب در دعوت به مسئولیت‌پذیری در عرصه‌های مختلف و ایستادن پای حق نوشته است. [اگر جوانان بخواهند، هرکاری شدنی است؛ حتی سرنگون‌کردن اسرائیل!] #ادبیات_مقاومت @soha_sima

#یادداشت امروز صبح در صفحهٔ مجازی نشر هرمس به معرفی کتابی با عنوان «داستان» نوشتهٔ رابرت مک‌کی برخوردم؛ دو بریدهٔ کوتاه از آن گذاشته بودند که تا خواندمشان برقی در چشمم درخشید. یک بریده این بود: «این توصیهٔ ارسطو را آویزهٔ گوش می‌کنیم که داستان را «از وسط» شروع کنید.» تا این را خواندم، سخن هایدگر برایم تداعی شد که انسان همیشه «در میانه» است. ما امروز از همیشه بیشتر می‌خواهیم در میانه نباشیم. جلوه‌ای از این را می‌شود در هر گوشه و کناری دید. در اعتقاداتمان می‌خواهیم اصل‌الاصولی را بیابیم که نتوان در آن شک کرد، آنگاه شروع کنیم روی آن اصل‌الاصول باورها و گزاره‌های یقینی‌مان را بچینیم. گویی در میانه بودن، مستلزم بی‌پایه و بنیاد بودن است اما ما می‌خواهیم بنیاد و سرچشمهٔ آغاز را در دست بگیریم. ما نمی‌توانیم باور و اعتقاد را داستانی بفهمیم. در میانه بودن -به‌جز بی‌بنیادبودن- مستلزم ناتمام‌بودن و همیشه در انتظار بودن نیز هست، اما ما امروز بیشتر از هر وقتی می‌خواهیم پایان و تمامیّت پیدا کنیم، بیشتر از هر وقتی می‌خواهیم تکلیف همه چیز -و از جمله خودمان را- روشن کنیم. زندگی‌های ما زندگی‌های منطقی شده و از داستان فاصله گرفته، و نگاه منطقی هر چند به نوعی خودش بی‌بنیاد است، در پی یافتن بنیادی برای چیزهاست. انگار ما به سویی می‌رویم که از بی‌بنیادی و ناتمامی و درمیانگی تهی می‌شویم و به سوی تعین‌یافتن و تبدیل شدن به فعلیت محض رهسپاریم. این راهیست که ما می‌پیماییم و از همینجاست که هر قدر جلوتر می‌رویم کمتر خود را احساس می‌کنیم و کمرنگ‌تر و محوتر می‌شویم. هوش مصنوعی که جایگزین انسان می‌شود و انسان را محو می‌کند، جلوه‌ای و خبری از راهیست که ما داریم آن را می‌پیماییم. اما داستان! از دوستی شنیدم ذات انسان، داستانی است، ذات انسان دراماتیک است. این سخن این توضیح را لازم دارد که انسان چیزی نیست که صفت داستانی نیز به آن افزوده می‌شود بلکه داستان تمام هویت انسان است و انسان با داستان است که انسان می‌شود. اما همچنان باید از نسبت انسان و داستان بپرسیم تا بفهمیم در چه وضعیتی هستیم و به کدام سو می‌رویم و چه نیازی به داستان داریم. از این مقدمهٔ نابهنگام که سمت اصلی سخنمان را آشکار کرد، اندکی فاصله می‌گیریم. کتاب «داستان» در حقیقت در دنیای فیلم نوشته شده و مسئله‌اش فیلم‌نامه‌نویسی است، اما با نقلی که از ارسطو کرده بود، امیدی در دلم زنده کرد که نگاهی فلسفی نیز به داستان و جای و جایگاه آن داشته و نخواسته تنها روش‌ها و فرمول‌هایی برای جذاب و گیراتر نوشتن داستان به دست دهد. وقتی کتاب را تورقی کردم، دیدم دستاویزها یا لااقل بهانه‌هایی در آن -ولو اندک- پیدا می‌شود که به من -یا بهتر بگویم ما- در شناخت وضعیت و جستن آنچه در پی‌اش هستیم، یاری می‌رساند. خیال می‌کنم باید بیشتر به داستان بپردازیم و با نگاهی فلسفی در آن بکاویم. اکنون مهم‌تر از داستان‌نوشتن و داستان‌خواندن، فهمیدن داستان و جای و جایگاه داستان است؛ چراکه اکنون نیز داستان در زندگی ما متداول و فراوان است و هر روز سریال‌ها و فیلم‌هایی ساخته می‌شوند و ما هم می‌بینیم، اما گویی دیگر داستانی اصیل نداریم یا اگر داستان اصیلی هم داریم، نسبتی اصیل با آن برقرار نمی‌کنیم و داستان‌ها برایمان بیشتر تفنن و سرگرمی هستند و در یک کلام آن‌ها را مصرف می‌کنیم نه آنکه در آن‌ها و با آن‌ها زندگی کنیم. پسایادداشت: راستش را بگویم امیدم چندان به این کتاب نیست. امیدم به همین سمتی است که عزم آن را کرده‌ایم و دردی که ما را راه می‌برد و در آن نشانه‌ها را می‌جوید. @skybook

📹 گلایه لیلی عاج نویسنده و کارگردان از ترجمه‌های ضعیف و انتخاب‌های نازل در آثار نمایشی کشور، در دیدار امروز با رهبر انقلاب 🔹لیلی عاج نویسنده و کارگردان تئاتر و سینما، صبح امروز در ابتدای دیدار زنان و دختران با رهبر انقلاب، با ابراز نگرانی از رواج ترجمه‌های ضعیف و آثار درام‌نویسی سطح پایین که نه با فرهنگ ما تناسب دارند و نه پیام تازه‌ای ارائه می‌دهند، این روند را نتیجه انتخاب کارگردانانی دانست که برای پرهیز از چالش با شورای نظارت، به سمت آثار بی‌کیفیت و آسان‌اجرا می‌روند. 🔹خانم عاج در پایان سخنانش خطاب به رهبر انقلاب گفت: همه از شما انگشتر می‌خواهند، اما من از شما که لذت ادبیات و جادوی کلمات را در این جهان پرتعارض و پر ابهام و پیچیده درک کردید، میخواهم به من نصیحتی هدیه بدهید و پندی مهمان کنید. ۱۴۰۳/۹/۲۷ @skybook

‌ 📗 برگه‌های سفید دیوهای سیاه #نشر_کتابک سید محمد مهاجرانی تصویرگر: سعید شمس محیا دختری اهل غزه که با نقاشی‌هایش از بیمارستان شِفا، کودکان جهان را به غزه دعوت می‌کند... او با رنگ‌هایش به جنگ دشمن می‌رود. #ادبیات_پایداری #کودک_و_نوجوان @skybook