🔰 وقتی مرزبندیها شفاف میشوند
▪️ مروری انتقادی بر گفتگوی «مهدی نصیری» با «محمود احمدینژاد» در نخستین قسمت از برنامۀ «عصر حیرت»
✍️ سید محمدحسین دعائی
📝 خلاصۀ مطالب:
🔸 پیش از این و در ضمن مجموعهای از یادداشتهای انتقادی ناظر به دیدگاه مهدی نصیری در کتابِ «عصر حیرت»، نوشته بودم: «اگرچه ظواهر امر بر حسن نیت، تشرّع و تعلّق قلبی نصیری به انقلاب اسلامی دلالت دارند، اما متأسفانه دیدگاه او در این کتاب، دیدگاهی است غیرعقلانی، غیردینی و غیرانقلابی.» اما اینبار قلم به دست گرفتهام تا بنویسم: مدتی است که نه تنها دیگر از ظواهر دال بر تعلق مهدی نصیری به جبهۀ انقلاب اسلامی خبری نیست، بلکه حتی نشانههایی از مرزبندی او با «انقلاب» و «انقلابیگری» نیز قابل رؤیت است.
🔹 تازهترین این نشانهها، گفتگوی «نصیری» با «دکتر احمدینژاد» در نخستین قسمت از برنامۀ اینترنتیِ «عصر حیرت» (منتشرشده در آذر ۹۹) است.
🔸 اگر قبلا تلاقی دیدگاهِ «نصیری» با دیدگاهِ «انجمن حجتیه» و «روشنفکرنمایان غربزده» را تذکر داده و آن را زنگ خطری برای او دانسته بودیم، حالا باید پیوند فکری او با «نهضت بهسوی بهار» را هم تبریک بگوییم. فعلا بهدنبال تحلیل سیاسی نبوده و نمیخواهم به مغالطات و تناقضات مهمان برنامه ـ که به برکت برشهای مکرر، قطعا از حجم آنها کاسته شده است ـ بپردازم. بلکه فقط میخواهم بگویم: جناب نصیری! دست مریزاد! به اسم «تغییر» و «رشد»، به جایی رسیدهاید که حرفهایتان به مذاق همه خوش میآید. آری؛ خوشحال باشید که رکوردِ «التقاط» را یکتنه زدهاید!
🔹 البته اشتباه نشود! غرض مخالفت با «گفتگو، تلاش برای تقریب دیدگاههای مختلف و تکیه بر نقاط مشترک» نیست؛ بلکه سخن در مذمتِ «وادادگیهای نظری، شلختگیهای فکری و تکثرگراییهایی بی در و پیکر» است. به عبارت دیگر، اگر «سدّ باب گفتگو و دیکتاتوری فکری» بد است ـ که هست ـ قطعا «هرج و مرج علمی و عدم پایبندی به مرزبندیهای فکری» هم نارواست.
🔸 میزبان و میهمان برنامۀ «عصر حیرت»، در اتخاذ ژست انسانمحوری، مردمگرایی، وحدتطلبی، میانجیگری، دیکتاتورستیزی، آزاداندیشی، اندیشهورزی، مصلحتسنجی، صلحدوستی و عدالتخواهی، در ترویج نسبیگرایی، در دفاع از سکولاریسم و پلورالیسم، در عدم التزام به اصل ولایت فقیه، در استنادها و برداشتهای غلط دینی و تاریخی، در مخالفت با الزام قانونی حجاب، در تلاش برای جذب قشر خاکستری، در مخالفخوانی، دشمنتراشی، موجسواری و در عین حال مظلومنمایی و در موارد دیگری از همین قبیل، خیلی به یکدیگر شباهت دارند؛ شباهتی که هم میتوان به ریشهیابی آن پرداخت و هم میتوان از آسیبشناسی آن سخن گفت.
🔹 اما عجالتا باید توجه داشت که مهمترین و خطرناکترین وجه اشتراک این دو، «دفاع از سکولاریسم و پلورالیسم» در لباسِ «دفاع از آزاداندیشی، دیکتاتورستیزی، گفتگو و همزیستی مسالمتآمیز» است؛ و این وجه اشتراک، همان ویروس منحوسی است که کار این دو عنصر فکری و سیاسی را به اینجا رسانده و علیرغم مهمنبودن خود آنها، به سخن آنها و خط تبلیغی آنها اهمیت میدهد.
🔸 یکی از سیاهترین نقاط موجود در گفتگوی نصیری با احمدینژاد ـ که بهروشنی از واقعیت اندیشۀ این دو خبر میدهد ـ نقطهنظر آنان در رابطه با مسئلۀ «ولایت فقیه» و «جایگاه ولی فقیه در جامعۀ اسلامی» است. اگر میهمان برنامه، با صراحت تمام و از روی انکار میپرسد: «فقهاء از کجا حق دارند دین تعیین کنند؟» میزبان نیز با صراحت تمام و از روی انکار میپرسد: «اگر رهبری صریحا فلان کار را ممنوع اعلام کنند، آیا این سخن لازم الاتباع است؟ آیا نگاه ما به ولایت فقیه این است؟» و این دقیقا همان «دم خروسی» است که در این بهاصطلاح «گفتگو برای گفتگو» بیرون زده است.
🔹 بهراستی دیگر چه امیدی میتوان داشت به کسی که با هشتگِ «ندبه»، «انقلاب اسلامی» را در کنارِ «سوسیالیسم» و «کاپیتالیسم»، «رفوزۀ آزمون عدالتگستری» معرفی کرده و این «واقعیت» را «مقدمۀ ظهور حضرت ولی عصر ارواحنا فداه» میداند؟
🔸 و البته این نکته نیز شایان ذکر است که به قول خواجۀ شیراز: اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد / من و ساقی به هم سازیم و بنیادش براندازیم. آری؛ «جبهۀ فکری و فرهنگی انقلاب اسلامی» عزم خود را برای رسیدن به اهداف عالی اسلامی و آرمانهای بلند الهی جزم کرده است؛ عزمی که از غریو غریتمندانۀ رهبر حکیم و شجاع انقلاب نشأت گرفته و با نالههای ناامیدانۀ امثال نصیری، به سستی نخواهد گرایید، ان شاء الله.
🏷 #نوشتار #نقد #مهدی_نصیری #محمود_احمدینژاد #عصر_حیرت #گفتگو #ولایت_فقیه #انقلاب_اسلامی #تمدن_اسلامی #واقعبینی #آرمانگرایی #سکولاریسم #پلورالیسم #التقاط
🆔 @Smh_Doaei