#تلنگر #جهاد_تبیین یک پرسش مهم این روزها در حال و هوای انتخابات مجلس، همه‌ی مردم متعهد، نسبت به انقلاب، نظام دینی و کشور خود بسیج شده‌اند؛ و از استعداد و ذوق، همت و تجربه‌ی خود، برای تبیین و تشویق دیگران به شرکت در انتخابات، و در اصل، برای حمایت از نظام هزینه می‌کنند. سؤال مهمی که این روزها ذهن مرا به خود درگیر کرده، این است که: شاعران در این عرصه، چقدر به وظیفه‌ی خود عمل کرده‌اند؟ بخصوص شاعرانی که فهرست طویلی از شرکت در کنگره‌ها را در کارنامه‌ی ادبی خود دارند و رتبه‌ها کسب کرده‌اند و از بودجه‌ی همین نظام جمهوری اسلامی - شیعی و از تبرکات و صله‌های مردمی، جایزه‌های میلیونی گرفته‌اند.. راستی شعر آنها کجاست؟ که الان به درد می‌خورد‌ و در حکم کیمیاست! و اِلاّ شعری که داور بپسندد و جایزه بدهد، فقط برای همین دنیاست! مگر شاعران ما فریاد نمی‌زنند که شاعران ولایی هستند و انقلابی؟ کجاست آن تعهد؟ برای رهایی از بار سنگین این سؤال، سعی می‌کنم پاسخ‌هایی بیابم که به نفع همان گروه شاعران باشد؛ یا جواب درست، یا توجیه درست و حسابی! از جمله اینکه: این روزها توجیهی که مرا اندکی آرام می‌کند این است که: شاید برخی شاعران در گیرودار مباحث شعر و شعار و تهمت شعاری شدن شعر، جرأت ندارند سروده‌هایشان را نشر دهند... اما شاعران متعهد! آبرو و استعداد ادبی را گذاشته‌اند برای هزینه کردن در راه باورها! چه عیبی دارد؟ بگذارید به ما فحش بدهند! بگذارید ما را بی‌سواد و متشاعر بنامند! وقتی رزمنده‌ای که سال‌ها عمر خودش را در دفاع مقدس و دفاع از حرم سپری کرده و حاضر است تمام ثواب مجاهدتش را با یک رأی مردم معاوضه کند، من و شما، نمی‌توانیم بخشی از آبروی خود را خرج حمایت از انقلاب کنیم؟ کمی بیشتر بیندیشیم... #انتخابات #شعر_تعهد_محور دعوت و پویش