#سرزمین_زیبای_من #قسمت_هفت : دست های کثیف روپوش رو پوشیدم و دستکش دستم کردم … همه با #تعجب بهمون نگاه می کردن … و #سارا بدون توجه به اونها برام توضیح می داد باید چکار کنم … کنارش ایستادم و مشغول کار شدم … سنگینی نگاه ها رو حس می کردم … یه بومی سیاه داشت به غذاشون دست می زد … چند نفر با تردید و مکث، سینی شون رو بهم دادن … بقیه هم از قسمت من صرف نظر کردن … دلشون نمی خواست حتی با دستکش به ظرف هاشون دست بزنم … هنوز دلهره داشتم ؛که اون پسرها وارد غذاخوری شدن … – هی #سیاه … کی به تو #اجازه داده دست های کثیفت رو به غذای ما بزنی؟ … – من بهش گفتم … اگر غذا می خواید توی صف بایستید و الا از سالن برید بیرون … ما خیلی کار داریم، سرمون شلوغه .. زیر چشمی یه نگاه به #سارا انداختم … یه نگاه به اونها … خیلی محکم و جدی توی صورت اونها زل زده بود … یکی شون با خنده طعنه آمیزی سمت من اومد و یقه ام رو کشید … مثل اینکه دوباره #کتک می خوای سیاه؟ … هر چند با این رنگ پوستت، جای کتک ها استتار میشه … و مشتش رو آورد بالا … که یهو #سارا هلش داد … . – کیسه بکس می خوای برو سالن ورزشی … اینجا غذاخوریه … – همه اش تقصیر توئه … تو وسط سالن غذا خوری کثافت ریختی … حالا هم خودت رو قاطی نکن … و هلش داد …  از ضرب دست اون، سارا تعادلش رو از دست داد … و محکم خورد به میز فلزی غذا … ساعدش پاره شد … چشمم که به #خون دستش افتاد دیگه نفهمیدم چی شد … به خودم که اومدم … #ناظم و معلم ها داشتن ماها رو از هم جدا می کردن …   سارا رو بردن اتاق پرستاری دبیرستان … ماها رو دفتر … از در که رفتیم تو، #مدیر محکم زد توی گوشم … می دونستم بالاخره یه شری درست می کنی … . تا اومدم یه چیزی بگم، سرم داد زد … دهن کثیفت رو ببند … و اونها شروع کردن به دروغ گفتن … هر چی دلشون می خواست گفتن … و کسی بهم اجازه دفاع کردن از خودم رو نمی داد … حرف شون که تموم شد … مدیر با عصبانیت به منشیش نگاه کرد … زود باش … سریع زنگ بزن #پلیس بیاد… .