📝 درنگی در مسئله #مردمی‌بودن (1) ✅ روایت یک استثنا 🔻 #انتخابات ریاست جمهوری سال 1392 و 1396 بود که همه در حال تلاش بودند تا اتفاقی خاص رقم بخورد. هرکسی هرکاری در توان داشت انجام می‌داد. 🔻 یکی از جذاب‌ترین اتفاقات حضور #چهره‌های_شاخص_اصولگرا و انقلابی از نمایندگان مجلس تا اساتيد دانشگاه در #کف_بازار و خیابان‌های اصلی تهران بود. 🔻 از چهره‌های معروف گرفته تا دانشجویان و طلاب انقلابی همه به میدان آمده بودند، #بامردم از نزدیک سخن می‌گفتند تا هم شبهات را پاسخ ذهند و گره‌های ذهنی را بگشایند و هم حرف ایجابی خود را مستقیم با مردم در میان بگذارند. 🔻 این صحنه آنقدر چشم‌نواز و اثرگذار بود که #اصلاح‌طلبان احساس خطر کرده بودند و دائم در صفحات مجازی خود این خطر را به‌هم گوشزد می‌کردند. چراکه #مردم حس گرفته بودند، یک اتفاق جدید را می‌دیدند و اصل حرکت اثرگذار بود. 🔻 اما انتخابات تمام شد و این قاب زیبا نیز به تاریخ پیوست. این اتفاق یعنی ما با یک استثنا مواجه بودیم نه یک مشی و زیست دائمی و واقعی. ما ادای یک مدل #مردمی‌بودن را درآوردیم اما با واقعیت آن فاصله داشتیم. 🔻 وقتی کنار مردم آمدیم ولو آن‌ها هم حس کردند این رفتار یک استثنا است، اما به‌همین میزان بهره بردیم و دستاورد کسب کردیم، پس تا به مدل کارآمدی از مردمی‌بودن واقعی نرسیم مشکل حل نخواهد شد. 🔻 حتی ما #طلبه‌ها هم دم #انتخابات ها احساس تکلیف می‌کنیم که به میدان بیاییم و #بامردم حرف بزنیم! این دقیقا نقطه ایستادن اشتباه است. ما که اثر بامردم بودن را دیدیم چرا آن را محدود به ایام خاص می‌کنیم؟ 🔻 مع الاسف ایام منتهی به انتخابات دیدم بعضی عزیران #نماینده_مجلس ازاین مسجد به آن مسجد می‌روند و بامردم سخن می‌گویند. باخودم گفتم شما این چهارسال کجا بودید؟ آیا مردمی که چهارسال یکبار شما را می‌بینند حس نمی‌کنند از آن‌ها استفاده ابزاری می‌شود؟ 📍آسیب مهم این است: ما مردم را و بامردم بودن را جدی نمی‌گیریم... #انتخابات #مردمی‌بودن #آسیب‌شناسی 🔻🔻🔻🔻 🆔@taalighat