🔰 تعریف سیستماتیک از تهدید امنیت ملی ✍️ امید رامز 🔸ما به تعریف کامل‌تر و جامع‌تر و سیستماتیکی از مفهوم #تهدید_علیه_امنیت_ملی نیازمندیم. تعریفی که تهدید را به نقطه پایانی یک فرآیند بلندمدت محدود نکند. تهدید امنیت ملی در ادبیات امنیتی جمهوری اسلامی معمولا به برونداد‌ها و "معلول‌ها" در حوزه اعتراض‌های مردمی و صنفی اتلاق می‌شود اما در واقع هرگونه اقدامی در جهت ممانعت از وقوع تهدید علیه امنیت ملی باید بر "علت‌ها" متمرکز باشد. 🔹بستن جاده توسط مردمی که آب ندارند، اعتراضات مردمی که نان ندارند، اعتراضات کارگرانی که چند ماه حقوق نگرفته‌اند، تجمعات اعتراضی مردمی که از پولشان توسط یک بانک سواستفاده شده، اعتراض صنفی کامیون‌داران و ده‌ها نمونه دیگر همگی از جنس معلول‌ و در واقع نقطه پایانی تهدیدزایی علیه امنیت ملی هستند که پیش از آن سلسله تصمیماتی اتخاذ شده و مجموعه اقداماتی صورت پذیرفته که به اقدام نهایی مردم منجر شده. محدود کردن اقدام علیه امنیت ملی به واکنش‌های مردمی و نادیده‌گرفتن کنش‌های پیش از آن، نه منصفانه است نه مشکلی را حل می‌کند. 🔸تهدید واقعی علیه امنیت ملی در واقع فریاد مردمی نیست که صرفا حق قانونی و حیاتی خود را مطالبه می‌کنند و قبلا ده راه دیگر را رفته‌اند و شاید در این بین خطایی هم مرتکب شده باشند؛ تهدید واقعی #سوءتدبیر، #سوءتصمیم و #سوءاقدام مقاماتی است که مردم را خشمگین کرده‌ است. 🔹تهدید واقعی علیه امنیت ملی افرادی هستند که راه #مطالبه_قانونی را بسته‌اند و اساسا قانون را مصادره کرده‌اند. تهدید واقعی علیه امنیت ملی رسانه‌ای است، روشنفکری است، منبری است که صدای مطالبه مسالمت‌آمیز مردم را پیش از تبدیل شدن به فریاد خشمگینانه نمی‌شنود و انعکاس نمی‌دهد و در عوض به روابط عمومی فلان شخص یا جریان سیاسی یا حتی کل حاکمیت تبدیل می‌شود. تهدید امنیت ملی، معمّمی است که زیر باد کولر، همراهانِ میدانیِ مظلومین را تلویحا ابن‌ملجم خطاب می‌کند. تهدید علیه امنیت ملی هرگونه اقدامی در جهت زائل کردن #سرمایه_اجتماعی" و #اعتماد_عمومی به حاکمیت است. 💢حال به این پرسش فکر کنیم: چه کسانی تهدیدکننده واقعی امنیت ملی هستند؟ مردم یا مسئولین؟ #غیزانیه ⚜️ @taammolat74

🔹حتی بدون صراحت تیتر، آشکار است که سیاست‌های اقتصادی دولت کاملاً لیبرالیستی است و کشور را در مسیری پرتگاه‌ قرار داده است. از #خصوصی‌سازی افسارگسیخته تا کنار کشیدن خود از حمایت‌ها برای تنظیم #بازار، همه شواهد نشان می‌دهد که این سیاست‌ها نه تنها در تقویت #لیبرالیسم اقتصادی است، بلکه آن را به یک چارچوب فکری بی‌بدیل بدل کرده‌اند. با وجود این شتاب غیرقابل کنترل به سوی #منطق_بازار ؛ روزنامه صدا و امثال آن به‌جای درگیر شدن با حقیقت، به ساخت دشمنان فرضی می‌پردازند. 🔸 #پوپولیسم در این روایت، همچون هیولایی بی‌چهره تصویر می‌شود که همه‌چیز را تهدید می‌کند، بی‌آن‌که مشخص شود این هیولا از کجا آمده و چرا به وجود آمده است. این تاکتیک نخ‌نما، همان بازی قدیمی ایجاد ترس است؛ ابزاری برای نجات سیاست‌هایی که نتیجه‌ای جز تعمیق فاصله طبقاتی و فرسایش #اعتماد_عمومی نداشته‌اند. 🔹طنز تلخ ماجرا آنجاست که خود این سبک روزنامه‌نگاری، نمونه‌ای عینی از پوپولیسم است؛ تیترهایی پر زرق و برق که گویی هیچ رسالتی جز فرار از پاسخگویی ندارند. این روزنامه‌نگاری، به‌جای #پرسش‌گری، دشمن‌تراشی می‌کند؛ به‌جای عمق‌بخشی، سطحی‌سازی را ترویج می‌دهد؛ و به‌جای ارائه راه‌حل، تنها به تقویت کلیشه‌های فرسوده مشغول است. 💢 #نئولیبرالیسم، نه دشمن پوپولیسم، که زادگاه آن است. این دو مفهوم در حقیقت دو روی یک سکه‌اند که در اوج بحران‌ها، دست در دست یکدیگر حرکت می‌کنند. همانطور که #ناصر_فکوهی به‌درستی اشاره می‌کند نئولیبرالیسم، در نهایت خود مولد پوپولیسم سیاسی است. پوپولیسم، فرزند ناخلف لیبرالیسم، همان ابزاری است که از ویرانه‌های سیاست‌های شکست‌خورده برمی‌خیزد تا با هیجانات زودگذر و ایجاد دشمنان ساختگی، حقیقت را سرکوب و بقای همان سیاست‌ها را تضمین کند. این نه تنها طنزی تلخ بلکه تراژدی بزرگ زمانه ماست! ⚜️ @Taammolat74