🔹حتی بدون صراحت تیتر، آشکار است که سیاست‌های اقتصادی دولت کاملاً لیبرالیستی است و کشور را در مسیری پرتگاه‌ قرار داده است. از #خصوصی‌سازی افسارگسیخته تا کنار کشیدن خود از حمایت‌ها برای تنظیم #بازار، همه شواهد نشان می‌دهد که این سیاست‌ها نه تنها در تقویت #لیبرالیسم اقتصادی است، بلکه آن را به یک چارچوب فکری بی‌بدیل بدل کرده‌اند. با وجود این شتاب غیرقابل کنترل به سوی #منطق_بازار ؛ روزنامه صدا و امثال آن به‌جای درگیر شدن با حقیقت، به ساخت دشمنان فرضی می‌پردازند. 🔸 #پوپولیسم در این روایت، همچون هیولایی بی‌چهره تصویر می‌شود که همه‌چیز را تهدید می‌کند، بی‌آن‌که مشخص شود این هیولا از کجا آمده و چرا به وجود آمده است. این تاکتیک نخ‌نما، همان بازی قدیمی ایجاد ترس است؛ ابزاری برای نجات سیاست‌هایی که نتیجه‌ای جز تعمیق فاصله طبقاتی و فرسایش #اعتماد_عمومی نداشته‌اند. 🔹طنز تلخ ماجرا آنجاست که خود این سبک روزنامه‌نگاری، نمونه‌ای عینی از پوپولیسم است؛ تیترهایی پر زرق و برق که گویی هیچ رسالتی جز فرار از پاسخگویی ندارند. این روزنامه‌نگاری، به‌جای #پرسش‌گری، دشمن‌تراشی می‌کند؛ به‌جای عمق‌بخشی، سطحی‌سازی را ترویج می‌دهد؛ و به‌جای ارائه راه‌حل، تنها به تقویت کلیشه‌های فرسوده مشغول است. 💢 #نئولیبرالیسم، نه دشمن پوپولیسم، که زادگاه آن است. این دو مفهوم در حقیقت دو روی یک سکه‌اند که در اوج بحران‌ها، دست در دست یکدیگر حرکت می‌کنند. همانطور که #ناصر_فکوهی به‌درستی اشاره می‌کند نئولیبرالیسم، در نهایت خود مولد پوپولیسم سیاسی است. پوپولیسم، فرزند ناخلف لیبرالیسم، همان ابزاری است که از ویرانه‌های سیاست‌های شکست‌خورده برمی‌خیزد تا با هیجانات زودگذر و ایجاد دشمنان ساختگی، حقیقت را سرکوب و بقای همان سیاست‌ها را تضمین کند. این نه تنها طنزی تلخ بلکه تراژدی بزرگ زمانه ماست! ⚜️ @Taammolat74