🔰عاقبت نظام چه می‌شود؟ ✍ حسین قدیانی 🔸 از دوستان "رسالت" عذرخواهم ولی بنا دارم این متن را راحت بنویسم! راستش سئوال "عاقبت نظام چه می‌شود؟" را این روزها حتی جوانان پرشور انقلابی هم از خود می‌پرسند، چه برسد به توسری‌خورده‌های قدیمی سیاسی! به مجرد تقاضا برای فلان تجمع سراسری که البته آخرینش یعنی ۵ دی ۹۸ اصلا و ابدا نگرفت، ای بسا که با خود زمزمه می‌کنند؛ "عاقبت نظام چه می‌شود؟" از قضا خیلی هم #سئوال بدی نیست! 🔹اساسا آدمی باید از فرجام هر واقعه‌ای بل‌که از عاقبت خودش یک برآوردی داشته باشد لیکن ایراد بزرگ من و ما این است که عمدتا #خدا را در محاسبات خود فراموش می‌کنیم! و این از قلت #ایمان و #توکل نشأت می‌گیرد! بپذیریم که با وجود همه‌ی درستی‌ها و راستی‌های نهفته در یک سئوال، گاهی سئوالاتی می‌پرسیم که پرده از بزرگ‌ترین ضعف اولاد آدم برمی‌دارد؛ ترس! 🔸چند روزی است که وارد ماه #دی شده‌ایم و تو بگذار بنویسم که ناظر بر ۱۹ دی ۵۶ و کربلای ۴ سال ۶۵ مرتب این ۲ پرسش در اذهان شکل می‌گرفت که "عاقبت نهضت چه می‌شود؟" یا "عاقبت جنگ چه می‌شود؟" 🔹 و مگر چه شد عاقبت جنگ، بعد از آن شکست تلخ در نخستین روزهای زمستان ۶۵؟ جز این‌که #خداوند خیلی زود بساط کربلای ۵ را راه انداخت تا پیروزی جای‌گزین شکست شود؟ باری در خاطرات حاج‌قاسم می‌خواندم که بعد از شکست در کربلای ۴ همه درگیر این سئوال روی مخ شده بودند که "عاقبت جنگ چه می‌شود؟" 🔸 زمینی هم اگر نگاه کنیم، عاقبت جنگ این شد که حتی مجامع بین‌المللی صحه بر تجاوزگری صدام گذاشتند! آری! به یمن خون شهدای وطن، ایران مشغول مقدس‌ترین دفاع تمام تاریخش بوده و ۸ سال تمام ایستادگی کرد و یک‌وجب هم از خاک پاکش کوتاه نیامد! هم در عصر پهلوی و هم در عصر قاجار، با جنگ یا بی‌جنگ، کم سرزمین شوهر ندادیم به اجنبی! چه می‌گویم که حتی در اعصار تاریخی هم که گاهی زیاده از حد و ناسیونالیستی به آن‌ها می‌پردازیم، گاه مواجه می‌شویم با تلخ‌ترین شکست‌ها از قبیل آن بلا که اسکندر بر سر تخت‌جمشید آورد! حالا عاقبت هخامنشیان را بی‌خیال! 🔹زمستان سال ۵۶ واقعا چه کسی فکر می‌کرد که یک‌سال دیگر میوه‌ی نهضت انقلاب اسلامی، استقرار نظام جمهوری اسلامی شود؟ آری! ما غافلیم از الطاف الهی! ما توهم زده‌ایم خدا این نظام را با این دولت می‌سنجد ولی نه! #الله پاس‌دار خون شهیدان است! و خدا نهضت و نظام ما را از کانال بچه‌های کانال کمیل محاسبه می‌کند و قصور و تقصیر هیچ دولتی را پای خمینی و خامنه‌ای و این همه شهید نمی‌نویسد! اگر نظام ثمره‌ی نهضت شد، ثمره‌ی خون شهدا هم گشایش راه ظهور است ان‌شاءالله! ⚜ @lotfi74

💐 دل‌نوشته‌هایی از دکتر مصطفی چمران 🔸خدایا... از بد کردن آدمهایت شکایت داشتم، به درگاهت اما شکایتم را پس میگیرم... 🔹من نفهمیدم! فراموش کرده بودم که بدی را خلق کردی، تا هر زمان که دلم گرفت از آدمهایت، نگاهم به تو باشد... 🔸گاهی فراموش میکنم که وقتی کسی، کنار من نیست،معنایش این نیست که تنهایم... معنایش این است که همه را کنار زدی تا خودم باشم و خودت... با تو تنهایی معنا ندارد!مانده ام تو را نداشتم چه میکردم...! ❤️دوستت دارم، خدای خوب من... خدایا آتقدر به ما قدرت‌تحمل ده ڪه اگر از زمـــین و آسمـان رگبار دشمنــــے و باران تهـــــمت ببارد در #ایمـــــان خالصانه ما به تو خللی وارد نشود. ⚜️ @taammolat74

🔰در جست‌وجوی آرامش تقریری از داستان «ایمان ابراهیم» ✍️علی‌اشرف فتحی 🔸 «خدا هنوز نمرده است! آنچه قرار بود به مرگ دین ختم شود، به جای دین‌زدایی به جستجو برای یافتن اشکال جدیدی از حیات دینی منجر شده است. دین‌زدایی هرگز به پیروزی قریب‌الوقوع پادشاهی خِرَد منتهی نشد، زیرا انسان تنها با خِرد زنده نیست. اگر سنت دینی واقعا از بین برود تفاوت میان خیر و شر هم اعتبار خود را از دست می‌دهد. اگر فرهنگ حس دریافت #امر_مقدس را از دست بدهد، همه حس‌های خود را از دست خواهد داد». 🔹اینها سخنانی است که لِشِک #کولاکوفسکی (2009-1927)؛ فیلسوف نامدار لهستانی و نویسنده کتاب مهم «جریان‌های اصلی مارکسیسم» در مصاحبه‌های دهه پایانی عمر خود گفته است. او که در جوانی از فعالان کمونیست بود، به تدریج از از مرام مارکس سرخورده شد و اکنون او را به عنوان یک منتقد مهم #مارکسیسم می‌شناسیم. این گفتگوها را #خسرو_ناقد در کتاب «در جست‌وجوی معنای زندگی» گردآورده است. 🔸 #عید_قربان نه تنها یک عید بزرگ اسلامی است، بلکه ریشه در همه ادیان ابراهیمی دارد و دست‌کم در خلق یکی از مهم‌ترین آثار فلسفی غرب نقش داشته است: ترس و لرز؛ نوشته سورن کی‌یرکگور. 🔹او در این کتاب با پررنگ کردن نقش «ایمان» در داستان ایمان ابراهیم(ع) می‌گوید: «آن کس که #ایمان دارد، جاودانه جوان می‌ماند. پس ستایش بر این داستان باد!». به باور کی‌یرکگور، ایمان #ابراهیم فقط به زندگی اخروی نبود، بلکه به زندگی دنیوی و خوشبختی و سعادت این‌جهانی نیز ایمان داشت. داستان باشکوه قربانی کردن ابراهیم، متألهان مسیحی را به واکاویدن مکرر داستان غریب و قریب «ایمان» برانگیخته است؛ ایمانی که اگرچه رابطه خصوصی فرد با خداست، اما زندگی او و جامعه‌اش را تحت تأثیر قرار می‌دهد. 🔸 داستان «ایمان ابراهیم» در #قرآن، ابعاد افزون‌تری هم دارد. علاوه بر داستان ذبح در سوره صافات، در آیه 260 سوره بقره نیز با پیامبری روبه‌رو هستیم که از خدا می‌خواهد زنده شدن مردگان را به او نشان دهد و در پاسخ به این پرسش که مگر ایمان نیاورده‌ای، می‌گوید: «بله ایمان دارم، ولی می‌خواهم قلبم آرامش یابد». گویا که اطمینان قلبی مرحله‌ای فراتر از ایمان است و ابراهیم به این مرحله نیز نائل می‌شود؛ اطمینانی که بی‌شک دستاورد ایمان است. 🔹 بشر امروز ناآرام‌تر از هر زمانی در جستجوی ایمانی است که به او اطمینان و #آرامش_قلبی دهد. اینجاست که ایمان ابراهیم‌وار دغدغه جدی‌تری برای انسان امروز شده است. 💢عید قربان؛ جشن تقرب و نزدیکی ایمانی ابراهیم و فرزندش به خداست و شاید حامل این معنا که نه ایمان و نه اطمینان قلبی بدون تقرب جستن به خدا دریافت نمی‎شود؛ تقربی که آغازش برای مسلمانان با #عرفه و تلاش برای خلوت‌گزینی و شناخت خداست. ⚜️ @taammolat74