✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️ابوزهره در تمجید از سجایاى اخلاقى «امام صادق (علیه السلام)» چه گفتارى دارد؟ (بخش اول) 🔸استاد محمد ابوزهره در تمجید از سجایاى اخلاقى و مکارم «حضرت امام صادق (علیه السلام)» سخنانى در کتاب خود «الامام الصادق (علیه السلام)» آورده که ما بخشى از آن را در اینجا ذکر مى کنیم: 💠اخلاص امام صادق (علیه السلام) 🔹وى در این باره مى نویسد: «امام صادق (علیه السلام) در طلب حقیقت از هر هواى نفس یا عرضى از اعراض دنیا برى و خالى بود. هیچ گاه به دنبال دنیا نبود؛ و به دنبال امرى که شباهت به شهوات داشته یا شبهه ناک بود نمى رفت، بلکه به دنبال طلب حقایق روشن و واضح و طلب حق به جهت خود حق بود... و هر گاه امرى که در آن شبهه بود بر او وارد مى شد، اخلاصش او را به حقیقتِ آن رهنمون مى ساخت... اخلاص، از مثل #امام_صادق (علیه السلام) ناشى از اصل و ریشه او است؛ زیرا او از #شجره_نبوت است، و اصل اخلاص در آن بیت طاهر ثابت است... آنان #اخلاص را از یکدیگر به ارث برده و فرع از اصل، اخذ کرده است. آنان هر چیزى را فقط به خاطر خدا دوست دارند و این را از #اصل_ایمان و #ظواهر_یقین مى دانند؛ زیرا پیامبر (صلى الله علیه و آله) فرمود: «لا یؤمن أحدکم حتّى یحبّ الشىء الاّ لله...؛ [۱] ایمان نمى آورد یکى از شما تا این که چیزى را به جز براى خدا دوست ندارد». 💠سخاوت امام صادق (علیه السلام) 🔹ابوزهره در این باره مى نویسد: «بسیارى از مفسرین مى گویند: آیه «وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْکِیناً وَ یَتِیماً وَ أَسِیراً؛ [۲] و غذاى خود را با این که به آن علاقه و نیاز دارند، به مسکین و یتیم و اسیر مى دهند»، در شأن على بن ابيطالب (علیه السلام) نازل شده است... مسلّم آن است که على بن ابيطالب (علیه السلام) از سخى ترین افراد صحابه، بلکه از سخى ترین عرب بود. نسل و ذریه او نیز بعد از آن حضرت همینطور بودند. علىّ بن الحسین زین العابدین (علیه السلام) غذا را شبانه به دوش مى کشید تا درب خانه هاى مستمندان توزیع نماید... هیچ عجیب به نظر نمى رسد که #امام_صادق (علیه السلام) - که در آن بیت کریم رشد کرده - سخى و اهل جود باشد. او کسى بود که به مستحقّان عطا مى کرد. 🔹همیشه برخى از پیروانش را امر مى کرد تا کارهایى را که در آن خسارت بوده تحمل کنند و به سبب آن باعث ایجاد خصومت بین مردم نشود. او مى فرمود: «لایتمّ المعروف الاّ بثلاثة: بتعجیله، و تصغیره و ستره؛ کار خیر به جز با سه چیز تمام نخواهد شد: با عجله کردن، کوچک شمردن و پوشاندن آن». و لذا در بیشتر اوقات عطا را مخفى مى کرد، و در این امر به جدّش على بن الحسین (علیه السلام) اقتدا مى نمود. هر گاه قحطى مى رسید انبانى از نان و گوشت و دراهم را برداشته و به پشت خود مى انداخت، آنگاه آنها را بین مستمندان اهل مدینه توزیع مى کرد، و این در حالى بود که کسى نمى دانست چه کسى این ها را عطا مى کند، تا وقتى که حضرت از دنیا رحلت نمود، و آنچه که مخفى بود بر ملا شد... در کتاب «حلیة الاولیاء» آمده است: «جعفر بن محمّد (علیه السلام) آنقدر به مستمندان کمک مى کرد که بر عیالش چیزى باقى نمى ماند». [۳] #ادامه_دارد... پی نوشت‌ها؛ [۱] الامام الصادق (ع)، ص ۶۱ [۲] سوره انسان، آیه ۸ [۳] الامام الصادق (ع)، ص ۶۴ و ۶۵ 📕اهل بیت از دیدگاه اهل سنت، على اصغر رضوانى، مسجد مقدس جمکران، قم، ۱۳۸۵ ه.ش، ص ۹۴ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #امام_صادق @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد