eitaa logo
تفقه
1.3هزار دنبال‌کننده
576 عکس
80 ویدیو
490 فایل
و ما كانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنفِروا كافَّةً فَلَولَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُم طَائِفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُوا في الدِّينِ وَ لِيُنذِرُوا قَومَهُم إِذا رَجَعوا إِلَيهِم لَعَلَّهُم يَحذَرُونَ (التوبة/ ۱۲۲) @MehdiGhanbaryan @jargeh @tarikht @halqat
مشاهده در ایتا
دانلود
✅ توضیح ✔️ تقریر درس خارج اصول فقه آیةالله شبیری زنجانی حفظه الله، مبحث خبر واحد، تاریخ ۹۵/۱۱/۱۷ یکی از مثال‌های معروف که برای تواتر ذکر می‌شود تواترِ وجود مکّه است. همه یقین به وجود مکه دارند در حالی که عدالت، تقوا و بقیه شرایط درباره همه اشخاصی که به وسیله اخبارشان چنین علم و یقینی حاصل شده است، محرز نیست ولی با این وجود ما از کثرت آن‌ها یقین پیدا می‌کنیم که مکه موجود است؛ زیرا عادتاً ممکن نیست تمام این جمعیت این خبر را نموده باشند. برخی در تحلیل وجه حصول چنین یقینی از اخبار این اشخاص می‌گویند: زمانی که انسان یک مطلبی را دفعه اول می‌شنود احتمال می‌دهد که مخبر آن راست و یا دروغ می‌گوید. با آمدن مخبر دوم و ضمیمه شدن خبرش به خبر مُخبر اول، احتمال دروغ بودنِ خبر، ضعیف‌تر می‌شود و این ضعیف شدنِ احتمالِ کذب، با اخبار مخبِرهای بعدی، به تدریج ضعیف و ضعیف‌تر می‌شود تا به حدی که انسان یقین به عدم کذب پیدا می‌کند زیرا بر حسب عادت اتفاق نمی‌افتد که این تعداد از مخبرین نسبت به یک خبر واحد مرتکب کذب شوند. گاهی افراد زیادی مطلبی را نقل می‌کنند که علی رغم توافق بر اصل مطلب، نسبت به جزئیات آن اختلاف دارند به عبارت دیگر این افراد از دو چیز خبر داده و _بِه ایشان دو چیز است اما نسبت به یکی و نسبت به دیگری دارند؛ به عنوان مثال ما یقین به تحقق اصل قضیه و اصل شهات حضرت علیه السلام و اصحابش رضوان الله علیهم داریم و منشأ آن خواب یا کشف عقلی نیست بلکه از طریق نقلیاتی که در این موضوع صورت گرفته چنین یقینی به وجود آمده است در حالی که قضیه کربلا به یک شکل نقل نشده است بلکه شاید به هزار صورت مختلف نقل شده باشد. وجه این که علی رغم این اختلاف‌های زیاد در نقل افراد، ما از این نقلیات، یقین به اصل شهادت پیدا می‌کنیم این است نقل ناقلین قضیه کربلا در حقیقت منحلّ به دو مطلب و شهادت می‌شود: یک مطلب و مربوط به شهید شدن و دیگری مربوط به شهید شدن است. و شهادت بر اصلِ شهید شدن نسبت به کیفیت شهید شدن نیست به این معنا که انکار کیفیت شهید شدن مستلزم انکار اصل آن نیست و لذا اگر ما به ناقل بگوییم این کیفیت شهید شدن که شما نقل می‌کنید از نظر تاریخی قابل پذیرش نیست، می‌تواند بگوید: اگر شما منکر کیفیت شهید‌ شدن شوید، نمی‌توانید اصل آن را نیز انکار کنید. بله گاهی فرد بر دو امرِ ارتباطی شهادت می‌دهد که انکار یکی انکار دیگری نیز هست، در این موارد شهادت او یک شهادت محسوب می‌شود اما در مثال مورد بحث، اصل شهید شدن و جزئیات آن، دو شهادت است و ارتباطی نیست، از این رو انحلال پیدا می‌کند، گویی یک تواتر لفظی با یک امر غیر متواتر با هم ضمیمه و اسم آن تواتر معنوی شده است. قسم دیگر از تواتر عبارت است از این که هر کدام از مخبرین تنها بر یک چیز شهادت می‌دهد و مورد شهادت هر کدام با دیگری فرق می‌کند اما علی رغم این اختلاف، ما به یک قدر مشترک انتزاعی از مجموع مخبرٌ بِه‌ها یقین پیدا می‌کنیم زیرا عادتا تعمد این تعداد بر کذب ممکن نیست و یا حداقل مورد از مواردی است که تعمد این تعداد بر کذب در آن ممکن نیست مثلا رخ داد. یک نفر خبر می‌دهد که زید در این حادثه فوت نمود، دیگری خبر می‌دهد که عمرو فوت نمود، نفر سوم خبر می‌دهد که بکر فوت نموده است و...؛ هر کدام از این مُخبرها تنها بر یک امر شهادت می‌دهد نه بر دو چیز، از سوی دیگر مخبرٌ بِه‌های ایشان نیز با یک‌دیگر تفاوت دارد، مخبرٌ بِه یکی خصوص فوت زید، دیگری خصوص فوت عمرو و سومی خصوص فوت بکر و... می‌باشد؛ ولی اگر تعداد این مخبرین مثلا ده نفر باشد و ما خارجاً بتوانیم یک قدر مشترکی را از مخبر به ایشان انتزاع می‌کنیم مثل این که تمام این افرادی که شهادت بر فوتشان داده است، اهل قم هستند، ما به این قدر مشترک یقین پیدا می‌کنیم زیرا عادتا تعمد همه این ده نفر بر کذب ممکن نیست و یا حداقل در این مورد ممکن نیست. ممکن است در برخی مسائل تعمد و تبانی کذب این تعداد ممکن باشد مثل مساله اخبار از خوب یا بد بودن یک شخص، که ممکن است افرادی تبانی کنند که از روی عمد شهادت بر خوب یا بد بودن شخصی بدهند اما در برخی موارد، عادت، نافیِ تبانی و تعمد می‌باشد در چنین مواردی ممکن است برای انسان یقین به یک امر انتزاعی از مجموع اخبار مخبرین حاصل شود اما این قدر مشترک انتزاعی متواتر معنوی نیست؛ زیرا مشهودٌ بهِ مخبرین نیست بلکه ممکن است اصلا علم به آن نداشته باشند؛ مثلا در این مثال ممکن است اصلا نداند کسی که خبر فوت او را نقل می‌کنند اهل قم است اما با این وجود ما آن را انتزاع و یقین به آن پیدا می‌کنیم. بعضی از امور وجود دارد که به نظر ما از اخبار دو نفر نیز در آن امور برای انسان یقین حاصل می‌شود؛ ⬇️
📚 نسخه‌ی الکترونیکی مجله پژوهش‌های اصولی دوره ۵، شماره ۱۹، پاییز ۱۳۹۲ 🌐 http://www.juosul.ir/article_110799_57cdacede474d9bf2e60aa078190b6cf.pdf ✔️ 🔖 ۱. حقیقة الوضع فی الاسماء و الحروف (نظریة تکمیلیة) ؛ مرتضی ترابی ؛ صص ۷ تا ۳۷ المسلک الصحیح فی هو کونه أمراً جعلیاً ، ولکن یحصل نتیجة الجعل علاقة بین اللفظ و المعنی إما علی نحو العلامیة کما فی من تعلم اللغة الأجنبیة و یکون ملفتاً حین الاستعمال الی اللفظ و المعنی معاً و کون أحدهما علی الآخر، أو علی نحو کما هو الغالب فی و . بحثنا فی هذا المقال عن کیفیة نشوء اللغة و الوضع بالمنوال الطبیعی له و بینا علی أساس ذلک نشوء أقسام الوضع، منها الوضع فی الحروف و اخترنا أن الوضع فی لیس من الاقسام المعروفة بل هو قسم خاص من الوضع الخاص و الموضوع له الخاص الذی سمیناه الوضع الخاص و الموضوع له المعنی للخاص. ثم تعرضنا الی بحث آخر و هو انّ المعنی یتقوم بملاحظة العلاقة بینه و بین المعنی و إقامة علی ذلک و أما إقامة القرینة علی ارادة غیر المعنی الموضوع له فلاتوجب اصلاً. 🔖 ۲. بررسی حجّیّت إطمینان ؛ سید حسین منافی ؛ صص ۵۳ تا ۷۵ به رغم آن‌که بخش عمده‌ای از علم اصول به بحث از چیستی، و احکام مربوط به و و اختصاص دارد، ولی به نظر می‌رسد بحث پیرامون به تفصیل مورد بررسی کافی قرار نگرفته است. این در حالی است که بحث از و زوایای مختلف آن ثمرات زیادی به دنبال دارد؛ این رساله در شش فصل پیرامون جهات مختلف مربوط به اطمینان را مورد بحث قرار داده است. از دیدگاه این نوشتار، إطمینان حجّت است و حجیت آن تنها در ، و مصداق ندارد؛ زیرا در این موارد سیره عقلاء بر حجّیّت اطمینان، مورد قرار گرفته است. هم‌چنین این نوشتار سه گانه‌ای که برای حجّیّت اطمینان اقامه شده است را مورد بررسی و سنجش قرار داده است. 🔖 ۳. وجوب غیری اجزاء واجب ؛ مرتضی موحدی ؛ صص ۸۳ تا ۱۰۴ یکی از تقسیمات ، تقسیم آن به مقدمه و است. در این که آیا مقدمات داخلی (=اجزاء واجب) در بحث وجوب مقدمه داخل است یا نه؟ میان اصولیان اختلاف است؛ اکثر آن‌ها آن را خارج از محل نزاع می‌دانند. دلیل آنان این است که وجوب غیری (= مقدمیت) در وجود ندارد و اگر مقتضی محقق باشد، مانع از این وجوب، موجود است و آن چیزی نیست جز در شئ واحد. در مقابل، برخی از اصولیان مانند و هم مقتضی و هم مانع را پذیرفته‌اند و در نتیجه را داخل محل نزاع می‌دانند. این مقاله ضمن طرح و بررسی ادله دو طرف، در پایان از مهم وجوب غیری اجزاء که در مسأله آشکار می‌گردد بحث خواهد شد و آن ثمره و تمسک به عقلی و نقلی نسبت به است. 🔖 ۴. بررسی موارد نقض قاعده تبعیت احکام از ملاکات ؛ بلال شاکری ؛ صص ۱۲۳ تا ۱۵۲ نسبت به قاعده تبعیت احکام از ، این اشکال اساسی مطرح است که: قاعده تبعیت ناتمام است، زیرا در احکام شرعی، موارد بسیاری وجود دارد که موجب قاعده تبعیت خواهد بود. به نظر می‌رسد برخی از احکام شارع دارای ملاک نیستند یا در برخی موارد و مفاسدی وجود دارد اما ، است. در برابر این اشکال، پاسخ‌های متعددی مطرح شده است مثل این‌که ممکن است ملاکاتی که حکم شرعی از آن تبعیت می‌کند در شرعی نباشد، بلکه مثلاً حکمی دارای مصلحت باشد و ... . علاوه بر این‌که تأثیرگذاری ملاکات در احکام به صورت نیست که هر کجا ملاک بود، حکم شرعی نیز جعل شود، بلکه رابطه آن‌ها مانند و معلول است یعنی وجود ملاک، بخشی از علت جعل است. @tafaqqoh
🔰 توصیه‌ امام خامنه‌ای دامت برکاته برای مشتاقان محروم از مراسم اعتکاف: بسمه تعالی امسال نیز بسیاری از متعبّدان از فضیلت محرومند. پیشنهاد میشود که در هر یک از سه روز نماز جناب جعفر طیار را به‌جا آورند. 🔖 : نکاتی پیرامون سلام الله علیه 🖊 استاد سید محمدجواد شبیری زنجانی حفظه الله 🔸 بخش اول: دوازده نکته درباره‌ی نماز جعفر طیار برگرفته از احادیث اهل بیت اطهار علیهم السلام درآمد نماز هدیه پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به جناب جعفر بن ابی طالب است که در بازگشت او از حبشه به وی اهدا شده است. جعفر طیار در جمادی الاولی سال ۸ هجری در جنگ در پیکار با به رسید.... ⬇️ 🌐 https://fa.mfeb.ir/?p=12515 🔹 بخش دوم: مفاد «صدر النهار» در قسمت نخست این مقاله نکاتی چند برگرفته از روایات اهل بیت علیهم السلام درباره نماز جعفر طیار ذکر شد، در نکته دوازدهم به توقیع روایت شده از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف اشاره شد که افضل اوقات این نماز را صدر نهار از روز جمعه دانسته است، قسمت دوم مقاله تقدیم می‌گردد.... ⬇️ 🌐 https://fa.mfeb.ir/?p=14560 @tafaqqoh