انگشتم از عکست زد بیرون 😐💔 #نســـNaSimـــیم

🤣😂

وقتی حوصلم سر می‌ره و از منظره پشت سرشون عکس میگیرم 🤪 حیف که خودم تو عکس نیوفتادم 💔 چه غرق شده بودن تو درس 😁😂 #نســـNaSimـــیم

پشمااام بعد ۵ سال دوباره تخته گچی دیدممم😂😂💔 #tiyam

😂😂

جو گرفته بودشون😂😂😂😂 #راحیل

♥️🍃•••﴿ٺَـبـَسُّم‌ْ‌دِݪْـفَـࢪیٖـبْ﴾•••🍃♥️ •●❥ ═━━━━✥♥️✥━━━━═ •●❥ #part_25 لیلی با کلافگی دستهایش را در هوا چرخاند و گفت: - تو رو خدا برین سراغ مقبری. علی اخمی کرد و قدمی به سمت لیلی آمد. - برم سراغش چیکار؟ لیلی نگاه مصمماش را به چشمان مشکی علی دوخت و بی خجالت جواب داد: - ازش عذرخواهی کنین! علی حرصی خندید و زیر لب گفت: - لا اله الا الله! - لا اله الا الله نداره آقا علی! نکنه تو قاموس شما عذرخواهی کسر شان محسوب میشه؟ علی با کلافگی دستی به موهایش کشید و گفت: - احیانا در جریان هستید که چه خزعبلاتی نثارمون کرد؟ حالا برم بگم معذرت میخوام که وقتی اسم دختر محمود و به زبون آوردی فقط به کوبیدن تو دهنت اکتفا کردم؟ لیلی مات شده نگاهش کرد. غیرتی شدن یک مرد،همیشه برای دخترها جذاب و شیرین جلوه میکرد. و خب او هم از این قاعده مستثنی نبود! خصوصا در زمانی که هیچ حامی نداشت... علی که سکوت لیلی را دید. قدمی به سمت در حیاط برداشت اما مجددا برگشت و اینبار آرام تر ادامه داد: - نماز بخونم برمیگردم •●❥ ═━━━━✥♥️✥━━━━═ •●❥ ♥️❥••《‌‌⇦#ادامه‌دارد⇨》 《 هࢪ گونه کپے بࢪداࢪی با نام نویسنده از ࢪمان مـمنوع‼️ 》

♥️🍃•••﴿ٺَـبـَسُّم‌ْ‌دِݪْـفَـࢪیٖـبْ﴾•••🍃♥️ •●❥ ═━━━━✥♥️✥━━━━═ •●❥ #part_26 سکوتش را شکست و با کنجکاوی پرسید: - بر میگردین اینجا؟ چرا؟ علی با شنیدن بانگ اذان از مسجد سر کوچه، به سمت در حیاط قدم برداشت و همزمان مختصر پاسخ داد: - بر میگردم میگم خدمتتون. نگاهی به در بسته حیاط انداخت و زیر لب زمزمه کرد: - وا! صدای زنگ موبایلش که از داخل خانه بلند شد، فرصت نداد به دلیل برگشتن او فکر کند. لبخند عمیقی زد و دوان دوان راهی ساختمان شد. تنها کسی که شماره اش را داشت و به او زنگ میزد پدرش بود و او در این لحظه بیش از حد به شنیدن صدایش نیازش داشت. با نفس نفس خودش را به اپن کوچک آشپزخانه رساند و تماس را وصل کرد. - الو لیلی بابا؟ بغض کرده پایین اپن زانو زد و با دلتنگی نالید: - قربون صداتون برم بابا. محمود که متوجه بغض صدای دخترش شد، با نگرانی پرسید: - لیلی، بابا جان چیزی شده؟ چیزی شده بود؟ چه میگفت؟ •●❥ ═━━━━✥♥️✥━━━━═ •●❥ ♥️❥••《‌‌⇦#ادامه‌دارد⇨》 《 هࢪ گونه کپے بࢪداࢪی با نام نویسنده از ࢪمان مـمنوع‼️ 》

♥️🍃•••﴿ٺَـبـَسُّم‌ْ‌دِݪْـفَـࢪیٖـبْ﴾•••🍃♥️ •●❥ ═━━━━✥♥️✥━━━━═ •●❥ #part_27 میگفت غیر از رحیم نامرد و دار و دسته اش، حالا برای مردان متاهل محله هم لقمه چرپ محسوب میشد! محمود که سکوت طولانی لیلی حالش را بدتر کرده بود، دستی روی قلب دردناکش گذاشت و دوباره پرسید: - کی اذیتت کرده بابا؟ حرف بزن به من. نمیخواست دردی روی دردهای پدرش بگذارد. نمیخواست او را بیشتر از قبل نگران کند اما... اگر حرف نمیزد، بیشک حناق میگرفت! سرش را روی زانوهایش گذاشت و با گریه گفت: - بابا توروخدا آدرس طلبکارهاتونو بدین... بدین که من برم به پاشون بیوفتم تا رضایت بدن. بابا به خدا سخته بدون شما... دیگه نمیکشم. دارم خفه میشم. چرا اینقدر دنیا بده؟ چرا اینقدر آدما بدن؟ چرا در و همسایه خیال میکنن که شما آزاد نمیشین؟ چرا خجالت نمیکشن از اینکه فردا تو چشم منو شما نگاه کنن؟ بابا دارم میمیرم... دارم میمیرم! محمود که از آن سوی خط بی صدا، پا به پای فرزندش اشک میریخت، به سینه کوبید و با درد توی دل نام خدا را فریاد زد. جامعه به دختران تنها رحم نمیکرد. حتی اگر این دختر، دختر محمود،همسایه پانزده ساله شان بود. ای کاش که علی قبول میکرد... ای کاش که علی در نبودش، چتر میشد برای یک دانه فرزندش. گریه اش که آرام گرفت، با نگرانی نام پدرش را صدا زد. - بابایی؟ •●❥ ═━━━━✥♥️✥━━━━═ •●❥ ♥️❥••《‌‌⇦#ادامه‌دارد⇨》 《 هࢪ گونه کپے بࢪداࢪی با نام نویسنده از ࢪمان مـمنوع‼️ 》