eitaa logo
طلب العلم فریضة🌟
145 دنبال‌کننده
327 عکس
228 ویدیو
52 فایل
اطلاق افرادی/ طلب العلم فریضه علی کل مسلم و مسلمه اطلاق زمانی/ اطلبوا العلم من المهد الی الحد اطلاق مکانی/ اطلبوا العلم و لو بالصین ارتباط با ادمین: https://eitaa.com/dadmarzi110
مشاهده در ایتا
دانلود
وقتی ما غفلت کرديم، ممکن است خدای متعال از ما اِعراض کند. «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ» یعنی: تقاضا می‌کنیم خدای متعال رجوعی به ما بکند. در مناجات هست که: «فَأَحْيِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْكَ». وقتی قلب مُرد، خدای متعال بايد توجهی به اين قلب بکند تا حيات دوباره در اين قلب جاری شود. @talab_elm
💥 انسان گاهی خودش را تکذيب و تنقیص مي‌کند تا دیگران بیایند از او تعريف کنند و او را تأیید کنند! "بزرگواری مي‌فرمودند: «یک‌وقتی يک مجلسي بود که همه علما و بزرگان بودند و مجلس خاصی بود. من از راه رسيدم. بي‌مقدمه به من گفتند برو منبر. من رفتم و نيم ساعت صحبت کردم. خيلي بحث خوبی شد و به‌قولی «مجلس گرفت»! وقتي پايين آمدم، به صاحب‌خانه گفتم: «منبر رفتنِ بدون مقدمه، همين مي‌شود[یعنی خوب نشد!]». گفت: «ناقلا، آیا مي‌خواهي از تو تعريف کنيم؟!». گاهي انسان خودش را تکذيب مي کند، ولي در باطن مي‌خواهد که دیگران از او تعريف کنند! گاهی انسان خودش را تنقيص مي کند تا خودش را اثبات کند. انسان بايد از اين چیزها فارغ شود. اگر گرفتارِ اين چيزها باشد به او علم نمي‌دهند." @talab_elm
🔹 در احوالات مرحوم آیت‌الله العظمی سید نورالدین حسینی شیرازی (که حدود شصت قبل رحلت کرده‌اند) شنیدم که هر سی شبِ در مجلسی شرکت می‌کرد و وقتی شب از نیمه می‌گذشت، وارد نماز شب می‌شد و در قنوت نماز وَتر، را از حفظ، در سه ساعت، ایستاده و با اشک می‌خوانْد. 🔹 اگر كسي ۳۰ شب دعاي ابوحمزه را خواند، كم‌كم آن احساس كه در اين دعا موج می‌زند، در روحش پيدا می‌شود. 🔹 اگر انسان مداومت کند، اين حالات، آرام آرام در او شکل می‌گيرد که از مناجات و دعا ببرد و آن چيزي را که معصومين(ع) می‌خواستند به انسان بفهمانند، کم‌کم بفهمد و طعم دعا را بچشد. 🔹 اگر كسي بخواهد واقعا بشود اين کار لازم است. و الا انسان متحوّل نمی‌شود و موجي در او ايجاد نمی‌شود و كِشتی آدم راه نمی‌افتد تا ديگران را سوار كند. @talab_elm
💥 شیطان اطلاعات گسترده‌ای از خصوصیاتِ ما و از و دارد. «يكي از اساتيد نقل كردند كه آقايي اهل دل و اهل معنا، شيطان خودش را مي‌ديد. روزي شيطان به او گفته بود كه بيا با هم بحث كنيم و ببينم که تو درست مي‌گویي يا من؟ پاسخ داده بود كه اينجا هم تكبّر مي كني؟ اگر مي‌خواهي چيزي ياد بگيري بيا همين‌جا با هم بحث كنيم. مدتي طولاني با هم بحث كرده بودند و به حسب ظاهر، غالب بر شيطان خودش شده بود! بعد گفته بود كه ديدي مغلوب شدي؟ شيطان خنده‌اي كرده بود و گفته بود كه تو مي‌خواهي من را هدايت كني؟ من كه هدايت نمي‌شوم! من مي‌خواستم دو - سه ساعتي وقت تو را بگيرم كه گرفتم! شيطان دارد كه ما از آن زاويه‌ها غافليم. ما دشمني داريم به نام كه دستي در دارد. اطلاعات فراوان و گسترده‌اي از خصوصيات نسل‌هاي ما و اجدادمان دارد. به وجود ما و به شهوات و غفلت‌هاي ما مسلط است. در روايات دارد كه در رگ و پوست انسان جاري مي‌شود... شيطان اين‌طور است. در همه زواياي وجود انسان مي‌تواند كند، تحليل و وسوسه كند و اثر بگذارد. قرآن کریم قدرت‌هايی برايش تعريف مي‌كند: «لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ»؛ او قدرت تزيين دارد و زيباسازي مي‌كند. زيبا را زشت و زشتي‌ها را زيبا جلوه مي‌دهد و در ما هم مي‌تواند نفوذ كند. اگر كسي تحت تصرف شيطان قرار گرفت همان‌گونه که دعا مي‌کنيم که نگذار او بر من مسلط شود («وَ لَا تَجْعَلْ لِلشَّيْطَانِ عَلَى عَقْلِي سَبِيلا») او در عقل انسان كه ترازوي انسان است و زيبايي و زشتي را درك مي‌كند دست مي‌برد. اگر عقل انسان تحت تصرف شيطان قرار گرفت زيبا‌شناسي انسان را عوض مي‌كند و در نتيجه، انسان بد را خوب و خوب را بد مي‌داند. شيطان در اين زمينه بسيار تواناست. يعني هم از امور پنهانی آگاه است و هم ما را مي‌شناسد و بسياري از زواياي ما را آگاه است که چطور بايد ما را تحريك كند و راه‌هاي شيطنت را هم خوب بلد است». @talab_elm
⚡️نقد شیطان هم می‌تواند با وسوسهٔ خود شیطان باشد! «در کتاب استعاذه شهید دستغیب [این قصه را] دیدم که یکی از علما کتابی نوشته بود و مفصلاً درباره مکاید و وسوسه‌های شیطان سخن گفته بود... در همان زمان، یکی از اخیار، شیطان را خواب دیده بود و گفته بود: دیدی که فلانی چطور تو را رسوا کرد؟! شیطان جواب داده بود که خودم وسوسه کردم که علمش را ظاهر کند و بنویسد! [اسم کتابش رد شیطان است ولی حقیقتش جلوه نفس است.] او اثبات نفس می‌کند و خودش را اثبات می‌کند و با من که کاری ندارد!...» @talab_elm
💥 شیطان موفقیت‌های دیگران را به رخ شما می‌کشد! «اگر انسان دنبال بگردد و آنجا که تکلیف می‌آید، بایستد و عمل کند، همهٔ رشدها را خداوند برای او رقم می‌زند. اما اگر با دنبال رشد خودش باشد، به هیچ‌کُجا نمی‌رسد. خدای متعال، متناسب با شخص و ظرفیّتِ هرکس، زمینهٔ رشدی برای او فراهم کرده است و زمینهٔ رشدش، انجام تکلیفی است که متوجه اوست؛ برای مثال، انسانی که مادری مریض دارد، می‌فهمد که باید وقتش را برای او بگذارد؛ اما اگر برود کار دیگری انجام دهد، رشدش در آن کار نیست. تمام تلاش این است انسان را از آن ، به مسیر دیگری بکشاند. ممکن است نقطهٔ حرکتِ ما، با نقطهٔ حرکتِ فرد دیگر، متفاوت باشد؛ اما شیطان ما را فریب می‌دهد و می‌گوید: ببین که فلانی چطور به کمال رسید! تو هم همان مسیر را برو! [مثلاً] رشد حضرت یوسف(ع) در یک امتحان خاصی است و رشد حضرت موسی(ع) در امتحان دیگری است. نمی‌شود که حضرت موسی رشد خودش را در امتحان حضرت یوسف دنبال کند. حضرت موسی باید از امتحان خودش موفق بیرون بیاید. رشد حضرت موسی در زندان‌رفتن نیست.» @talab_elm
📢 یکی از جاهایی که خداوند همۀ تعلقات را یک‌جا از ما می‌گیرد، هنگام مرگ است. چرا؟ چون خدای متعال می‌خواهد ما خودمان را بسازیم و رشد کنیم، ما نیامده‌ایم که با اسباب و مخلوقات زندگی کنیم. 💠 آیت‌الله میرباقری: @mirbaqeri_ir «خدای متعال بت‌شکنِ خوبی است! خدای متعال در تدبیر خودش، ما را به‌تدریج از بتکده‌ای که برای خودمان درست کرده‌ایم بیرون می‌آورد و آن بتکده‌ را ویران می‌کند! دلیلِ خراب کردن بتکده‌های ما آن است که ما بتوانیم به خدای متعال برسیم. ما تا وقتی که به مخلوقات و اسباب و به توانایی‌های خودمان اعتماد و تکیه می‌کنیم، با خدای متعال خیلی فاصله داریم؛ برای اینکه ما به حضور حضرت حق راه پیدا کنیم و موحّد شویم، خدای متعال دست به کار می‌شود و تکیه‌گاه‌های ما را می‌شکند؛ دست و پا می‌کنیم که آبرویی برای خودمان درست کنیم، اما این آبرو، اگر حجاب و مانع ما شده است، خدای متعال آن حجاب را از بین می‌برد. خدا ما را برای خودش خلق کرده و این تعلقات و حجاب‌هایی که مزاحم تقرّب هستند را قطع خواهد کرد. ما دل می‌بندیم، خدای متعال آن تعلقات می‌شکند، ما به مخلوقات تکیه می‌کنیم، خدای متعال تکیه‌گاه‌ها را خراب می‌کند و فرش‌ها را از زیر پای ما می‌کِشَد. یکی از جاهایی که خداوند همۀ تعلقات را یک‌جا از ما می‌گیرد، هنگام مرگ است. البته پیش از مرگ، مُدام به ما هشدار می‌دهد که بر سَرِ سفرۀ دنیا ننشینید، چون سفرۀ دنیا جمع‌شدنی است؛ هرچه بیشتر زندگی می‌کنیم،کم‌کم شکسته می‌شویم و پیری به‌سراغمان می‌آید، در یک جایی، مال دنیا را از ما می‌گیرد و در جای دیگر، دوست را از ما می‌گیرد؛ اگر هشیار نشویم، در هنگام مرگ، همۀ این تعلقات را یک‌جا از ما می‌گیرد. چرا؟ چون خدای متعال می‌خواهد ما خودمان را بسازیم و رشد کنیم، ما نیامده‌ایم که با اسباب و مخلوقات زندگی کنیم؛ مخلوقات نه کاری برای ما انجام داده‌اند و نه می‌توانند انجام دهند.» @talab_elm
از آیات کوچک که غفلت کنی، از آیات بزرگ هم غفلت می‌کنی. اگر در کوچه خم نمی‌شوی یک تکّۀ نان را از روی زمین برداری، بدان بعداً تکالیف بزرگت را هم انجام نمی‌دهی! اینجا که مسامحه می‌کنی، وقتی به تکالیف بزرگ‌تر برسی برایت دشوارتر است. آدمی که از این آیات کوچک غفلت می‌کند، کم‌کم از همۀ آیات غفلت می‌کند. 👤 @talab_elm
گاهی باید دندان سَرِ جگر بگذاری تا بعداً بتوانی کارهای بزرگ انجام بدهی. شیطان سعی می‌کند انسان را خرج کارهای کوچک بکند. شیطان چون حریف حضرت موسی نمی‌شد، او را به وسطِ یک دعوای پیش‌بینی‌نشده کشاند و نزدیک بود آن حضرت، خرج یک سرباز صفر شود، ولی خدا نجاتش داد و رفت و با یدِ بیضاء و عصا و نبوّت آمد. 👤 @talab_elm