داستان امام‌مهدی علیه‌السلام قسمت صد و هشتاد و دو قيام ۱۴ سپاهیان امام‌مهدی وارد شهر کوفه می‌شن. خود حضرت همین طور که زره پیامبر به تن داره و شِنلی ضخیم از جنس دیبا از روی زره پوشیده، سوار بر اسبی سیاه و سفید که سفیدی پیشانی اسب تا نزدیک لبش کشیده شده، پیشاپیشِ لشکر حرکت می‌کنه. نشاط وصف‌ناپذیری دل‌های مردم دنیا رو فرا گرفته. با اینکه امام به کوفه وارد می‌شن اما مردم همۀ سرزمین‌ها احساس می‌کنن امام‌مهدی وارد شهرشون شده. تحوّلی عجیب در همه جا به وجود اومده. اولین کاری که امام انجام می‌ده بازکردن و برافراشتن پرچم رسول خدا توی کوفه‌ست. این پرچم توسط جبرئیل در جنگ بدر برای پیامبر آوُرده شد و بعدها جزو میراث نبوّت قرار گرفت و از امامی به امام بعدی و نهایتا به امام‌مهدی رسید. از سخن زيبا و مجازگونۀ امام‌صادق که می‌فرماید: "دستۀ پرچم، از عمودهاى عرش خداست" می‌شه به ارتباط خيمۀ امام‌مهدى با عرش خدا به عنوان مركز فرماندهى نظام هستى پی بُرد. اینجا نمی‌تونم احساسات درونی‌ام رو مخفی و کنترل کنم و باید بگم عجب حرف ناب و فوق‌العاده‌ای! و اما روی پرچم با خطی زیبا اینطور نوشته شده: "بيعت، از آنِ خداست، گوش‌به‌فرمان و فرمان‏بردار باشيد". به محض بازکردن و برافراشتن پرچم، سیزده‌هزار و سیزده فرشته پیداشون می‌شه. این‌ها که همگی منتظر ظهور بودند به طرف امام هجوم میارن. از این تعداد، چهار هزار نفرشون همون‌هایی بودن که سال ۶۱ هجری برای یاری امام‌حسین اومدن کربلا اما بهشون اجازهٔ انجام کاری داده نشد. قرن‌های متمادی کنار قبر سیدالشهدا، آشفته و پریشان‌حال در انتظار چنین روزی به سَر می‌بردند. شعارشون يا لثارات الحسين بوده یعنی اى خونخواهان حسين! اما یاران امام‌مهدی، همین طور که از ترس خدا بیمناکن، وِرد زبونشون آرزوی شهادت در رکاب امام‌مهدی و شعارشون هم مانند فرشته‌ها يا لثارات الحسينه. در حالتیكه شمشیر به‌دست حركت می‌كنن، جلوجلو هراس به دل دشمنان امام می‌ندازن. لازم می‌بینم بگم لشگر امام‌مهدی سه نیرو داره. یکی فرشته‌ها، یکی هم آدم‌های باایمان و آخری هم هراس. دربارۀ این آخری یعنی هراس، یادآور می‌شم كه زمينه‏‌ساز مهمّی برای شكست و هزيمت دشمنان امام‌مهدی می‌شه. توی شهر کوفه به محض اینکه پرچم به اهتزاز در میاد، انسان‌های باایمان دنیا که شاهد این صحنه‌ها هستند دل‌هاشون مانند پاره‌های آهن، قرص و محکم می‌شه. مردم دنیا هم با دیدن پرچم، به‌شکل معجزه‌آسایی با پرچم اُلفت و اُنس می‌گیرن. از این پرچم مقدّس و برافراشته‌شدنش هرچی بگم، کم گفتم. حیفم میاد از این پرچم، بیشتر نگم. جنسش از پنبه و كتان و ابريشم و حرير و اینطور چیزها نيست. شاید باورش سخت باشه اما من می‌نویسم. هرچه بادا باد. این پرچم از برگ‏ درختان بهشتی درست شده. پيامبر توی جنگ بدر بازش کرد و بعدها پرچم رو تحویل وصیّ و جانشینِ خودش حضرت على داد. همواره پیش امام‌على بود تا اینکه حضرت توی جنگ جمل در شهر بصره، بازش کرد و از برکتش، سپاه امیرالمؤمنین به پیروزی رسید. امام‌علی پرچم رو در هم پيچيد و طبق اسناد موجود تاریخی دیگه هیچ‌وقت استفاده نکرد. این پرچم در طول زمان از امامی به امام بعدی و نهایتا رسید به امام‌مهدی. این پرچم به هر سرزمینی پا می‌ذاره پیروزی به دنبال داره. ممکنه کسی با مطالعۀ این مطالب، شگفت‌زده بشه. البته من حق می‌دم، ممکنه برای برخی، هضم این حرف‌ها دشوار باشه اما غیر ممکن نیست. بویژه برای اون‌هایی که به قرآن ایمان دارن. مگه سخت‌باوریِ قصّۀ ذوالقرنین که در قرآن اومده و نزدیک به دو میلیارد مسلمون، مومنانه قرائتش می‌کنن، کمتر از ماجراهای امام‌مهدیه؟! احاینا اگه یکی بخواد به این قضایا اشکال بگیره، چه فرقی داره، به اون‌ها هم می‌تونه ایراد بگیره. ذوالقرنين، بنده‏‌اى صالح بود كه خداوند، ایشون رو حجّت برای مردم قرار داد امّا اون‌ها چی کار کردند؟ باهاش درگیر شدند. ذوالقرنین هم برای مدّتى ناپديد شد. تا جایی که مردم می‌گفتن که مرده یا معلوم نيست كجا رفته! اما بعد از مدتی با قدرت اعجاب‌انگیزی برگشت. ماجرای امام‌مهدی شباهت زیادی به داستان ذوالقرنین داره. خداوند عینا اون قدرت ماورایی رو که سابقا به ذوالقرنين داده بود به امام‌مهدی هم عطا می‌کنه. گنج‏‌ها و معدن‏‌هاى زمين براش پديدار می‌شن و امام‌مهدی رو با هراس انداختن توی دل دشمناش‏ يارى می‌ده و زمين با دست او از عدل و داد پر می‌شه. دقیقا مانند روزگار ذوالقرنین. من فکر نمی‌کنم این چیزها برای قرآنی‌ها چیز عجیب و دور از ذهنی باشه. كمال الدين: ص ۶۵۴ ح ۲۲ ص ۶۷۱ ح ۲۲ و ۲۳، كامل الزيارات: ص ۲۳۳ ح ۳۴۸، الغيبةللنعمانى: ص ۳۱۰ ح ۵، عيون أخبار الرضا عليه السلام: ج ۱ ص ۲۹۹ ح ۵۸، بحارالأنوار: ج ۵۲ ص ۳۰۵ ح ۷۷ ص ۳۰۷ ح ۸۲، الغيبةللنعمانى: ص ۳۰۷ ح ۲. ادامه دارد...

وَبَشِّرِ الصَّابرِینَ الَّذینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَهٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ 🏴😭🖤💔

قرعه‌کشی اهدای کتاب #داستان_بریده‌_بریده و کتاب #داستان_فاطمه را فراموش نکرده‌ام. ان‌شاءالله تا ساعتی انجام می‌پذیرد. @talabehtehrani

به لطف خدا قرعه‌کشی ۱ خرداد ۱۴۰۳ برای اهدای کتاب #داستان_بریده‌_بریده و کتاب #داستان_فاطمه سلام‌الله‌علیها انجام پذیرفت. امروز یک هدیه داشتیم. قرعه به نام سرکار خانم فهیمه کهن از شیراز افتاد. مبارک این بزرگوار باشد. 🌺🌸 از همهٔ عزیزانم تشکر می‌کنم. قرعه‌کشی بعدی ۱۵ خرداد ۱۴۰۳ ان‌شاءالله. #قرعه‌کشی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ #شهید_جمهور 😭💔🏴 @talabehtehrani

کتاب #داستان_فاطمه بااحترام به سرکار خانم فهیمه کهن از شیراز تقدیم گردید. مبارکشان باشد. 🌺🌸🌹🌻🌷🌼 @talabehtehrani

هدیهٔ کتاب #داستان_فاطمه سلام‌الله‌علیها بااحترام برای سرکار خانم فهیمه کهن از شیراز ارسال گردید. مبارکشان باشد. 🌺🌸🌹🌻🌷🌼 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ @talabehtehrani

داستان امام‌مهدی علیه‌السلام قسمت صد و هشتاد و سه قیام ۱۵ چالشی جدی دربارۀ کشتار در قیام امام‌مهدی ذهنم رو به خود مشغول کرده. این پریشان‌خاطری از وقتی به سراغم اومد که داخل کتاب‌های روایی مطالب وحشتناکی دیدم. باید اعتراف کنم، اولش با مشاهدهٔ اخبار و احادیث، پشتم لرزید. آخه هرچی صحبت‌های اهلبیت رو می‌خوندم دائما حرف از جنگ و گردن‌زدن مخالفین و ترحّم‌نکردن بود. با خودم گفتم خدایا اینطوری که نمی‌شه. شاید این حرف‌ها، شرح و توضیحی داره که من ازشون بی‌خبرم! خلاصه اینکه باید از تَه و توی ماجرا سر در بیارم. این‌شد که زمان نسبتا زیادی صرف کردم و بعد از کلی کلنجار رفتن با کتاب‌های کهن و متن‌های قدیمی بالاخره اینطور دستگیرم شد که امام‌مهدی برای برپایی عدالت و ریشه‌کنی ظلم از دنیا، هشت ماه شمشیر به دوش، با دشمنان خدا نبرد مسلحانه انجام می‌ده. اتاق فکر و فرماندهی جنگ هم داخل مسجد کوفه قرار داره. در رابطه با برنامۀ نظامی امام‌مهدی هم باید بگم با نبردهای پیامبر و امام‌علی، تومنی هفت صنار فرق داره. نه که بخوام خدای‌نکرده بگم جنگ‌های اون‌‌ها ایراد و اشکال داشته، نه به‌خدا منظورم این نیست. بلکه می‌خوام بگم آقا رسول‌الله و مولی علی توی جنگ‌ها تاجایی که راه داشته با خویشتن‌داری رفتار می‌کردن. یا حتی سایر ائمه بخاطر شرایط فرهنگی و سیاسی از اقدام مسلّحانه به جِد خوددارى می‌كردن و تنها به تبليغ و اتمام حجّت می‌پرداختن. ولی امام‌مهدی با دراختیار داشتن جَفر سرخ، بدون هیچ ملاحظه‌ای با دشمنان خدا پنجه در پنجه می‌شه. اگه اشتباه نکنم قبل‌تر نوشتم که جَفر سرخ، کیفی قرمزرنگ و چرمی از پوست گاوه که بخشی از میراث پیامبران و امامان از جمله احكام جنگ و مسائل نظامى داخلش قرار داره. بد نیست بگم که امام‌های پیشین اجازه نداشتن از محتویّات این کیف استفاده کنن. البته من طیّ مطالعاتم متوجه شدم امام‌مهدی علی‌رغم داشتن چنین توانمندی فرازمینی، به هیچ‌وجه خشونت‏‌گرا و خونريز نبوده و از این امکانات فقط براى دفاع از راه حق و سركوب سرکرده‌هاى آشوب‏ و دونه‌درشت‌ها كه از روى عناد و لجاجت، امنيت جامعه رو به‌هم می‌زنن استفاده می‌کنه. امام‌مهدی با کمک امداد الهی و بهره‌گرفتن از فداییان خود، انقده می‌جنگه تا فتنه‌ای روی زمین باقی نَمونه و دین خدا برپا بشه. تا جایی که برخی از عرب‌های طایفهٔ قریش، پشت سر امام‌مهدی صفحه می‌ذارن که مهدی اگه واقعا از بچه‌های فاطمه بود به ما رحم می‌کرد. اما رحمی در کار نیست. امام‌مهدی با آدم‌هایی که به ظاهر وانمود به شیعه‌بودن می‌کنن و از محبّت اهلبیت دم می‌زنن، قاطعانه برخورد می‌کنه. البته من جلوتر نوشتم که با آماده‌شدن توده‏‌هاى مردم برای پذيرش امام‌مهدی، تنها سران استكبار هستن كه مزهٔ تلخ مجازات و شمشير امام رو می‌چشن و حتی گردن چندتا از کله‌گنده‌های کفر و طاغوت هم زده می‌شه. امام‌مهدی داخل خیمهٔ فرماندهی که توی صحن مسجد کوفه برپا شده، برخی احکام حکومتی رو طبق سنّت رسول‌الله صادر می‌کنه. در این حیص‌ و بیص خبر می‌رسه عدّه‌ای قصد شوریدن بر امام رو دارن. حضرت به سرعت دستور می‌دن تعدادی از سربازها برای دستگیری آشوب‌طلب‌ها به بازارچهٔ خرمافروش‌ها هجوم ببرن. ساعتی نمی‌کشه که اصحاب امام‌مهدی شورشی‌ها رو کت‌بسته به حضور امام میارن. الكافى: ج ۱ ص ۲۴۰ ح ۳ ص ۵۳۶ ح ۲، كمال‌الدين: ص ۳۲۶ ح ۶، تفسير العيّاشى: ج ۲ ص ۵۶ ح ۴۹، شرح‌ نهج‌البلاغة ابن‌ابی‌الحديد: ج ۷ ص ۵۸، رجال الكشّى: ج ۲ ص ۵۸۹ ح ۵۳۳. ادامه دارد...

او خواهد آمد و دل‌های به غبار نشسته‌ی ما را خواهد تکاند ⛅️⛅️⛅️⛅️ #اللهم_عجل_لولیک_الفرج🤍 @talabehtehrani

داستان امام‌مهدی علیه‌السلام قسمت صد و هشتاد و چهار مدّت حكومت در اینکه فرمانروایی امام‌مهدی چقدر طول می‌کشه اعداد گوناگونی نوشتن. از پنج، شش، هفت، هشت، نه و ده سال بگیر تا چهارده و نوزده و بيست و سی و چهل و هفتاد سال. خدا بهتر می‌دونه اما در برخی از منابع کهن دیدم که صحبت از ۱۴۰ سال و ۳۰۹ سال هم شده. خیلی تلاش کردم به عدد دقیق‌تری برسم اما نشد که نشد. راستش بی‌فایده بود. بویژه وقتی دیدم اسلام‌شناس کم‌نظیری مانند علامه مجلسی نتونسته به جمع‌بندی برسه و بعد از کلی قیل و قال، آخرش گفته: خدا بهتر می‌دونه، بیشتر ناامید شدم. اما بین دانشمندان نامدار اهل‌سنت ابن‌حجر عسقلانى، سفت و محکم وایساده و می‌گه: امام‌مهدی هفت سال حكومت می‌کنه. نمی‌دونم اما به قول بعضی‌ها شاید اینطوری هم بشه گفت که آغاز شكل‌گیری قیام پنج يا هفت ساله، دوران تكامل قیام، چهل ساله و دورهٔ حکومتی که امام‌مهدی برپا کرده، بيش از سيصد ساله. الله‌اعلم! من فعلا با درستی و نادرستی این احتمالات کاری ندارم، اما انصافا چیزی که خیلی واضح و روشنه اینكه اين همه انتظار و خون‌دل خوردن، حتما براى یه دورهٔ كوتاه‏‌مدّت نمی‌تونه باشه. آخه خداوکیلی قرار و مدار از تشکیل حکومت امام‌مهدی مگه برپایی جامعه توحيدى نبود؟! خب! اگه اینجوره پس پُر واضحه که چنین جامعه‌ای با اَجی مَجی لا تَرجی و در کوتاه‌مدت ساخته نمی‌شه و کاری زمان‌ بَره. از این حرف‌ها گذشته، می‌خوام اعتراف کنم از اونجایی که بيشتر احاديث اين باب، از نظر سند ضعیف هستن متاسفانه نمی‌شه دربارهٔ مقدار حكومت امام‌مهدى به عدد دقیقی دست پیدا کرد. تنها حرف منطقی که دستگیرم شد این بود که چطور ممکنه مردمی که قرن‌ها در آرزوی برپایی حکومت عدل به سر می‌بردن، حالا با اومدنش، شاهد این باشن که این حکومت آرمانی فقط چند صبا برپا باشه؟!! مردم با خودشون نمی‌گن: واقعا همین؟! این همه انتظار و رنج فقط برای چند سال فرمانروایی کوتاه مدت؟! از طرفی شاهدیم اهلبيت دستور دادن براى بقاى امام‌مهدی روى زمين و تمتع طولانى ازشون، دست به دعا برداریم که "حتّى تُسكنه أرضك طوعاً و تمتّعه فيها طويلًا" خب! با این حساب اگه زبونم لال، دوران زندگى ایشون پس از استقرار حکومتشون كوتاه باشه، دلیلی براى آموزش اين دعا و خوندنش وجود نداره. بگذریم. بحارالأنوار: ج ۵۲ ص ۲۸۰، تهذيب‌التهذيب: ج ۵ ص ۸۷ ش ۶۸۹۴. ادامه دارد...