#مادرانه_های من 👈 امروز هستی می‌گفت: «بابا بزرگ دوستم فوت کرده بود و خیلی ناراحت بود. من و دو تا از دوستام رفتیم بغلش کردیم و بهش تسلیت گفتیم. بهش گفتم اگه خواستی در موردش حرف بزنی، من هستم🥺 بعدش هم رفتم به معاون و معلم‌مون گفتم که هواش رو داشته باشن» 👈 راستش هر چی فکر می‌کنم، من اینها رو بهش یاد ندادم🤷. اما هر وقت کوچکترین نشونه‌ای از توجه به دیگران و همدلی رو تو رفتارش دیدم، بهش توجه کردم و نتیجه‌ و اثر رفتارش رو روی دیگران، براش گفتم. از طرفی پدرش هم استاد توجه نشون دادن به دیگرانه😁. اونقدر که برخلاف مدیرهای دیگه، بیشتر کارمندهای اداره‌شون رو با اسم کوچیک می‌شناسه و تا حدودی نسبت به مسائل و مشکلات زندگی‌‌شون آگاهی داره و اونها رو پیگیری می‌کنه. 👈 هر روز بیشتر از قبل مطمئن می‌شم که بچه‌ها با آموزش مستقیم و تذکر و فشار چیزی یاد نمی‌گیرن. کافیه: اولاً: خودمون الگو باشیم. ثانیاً: گاهی از اتفاقهای روزمره‌ی زندگی استفاده کنیم و با بچه‌ها گفتگو کنیم. طرح مسأله‌ کنیم و در مورد رفتارهای مناسب تو شرایط پیش اومده، ازشون سؤال بپرسیم و ذهن‌شون رو به چالش بکشیم. ثالثاً: رفتارهای مثبت کوچولوشون رو تو زمینه‌ی مورد نظرمون ببینیم و به صورت توصیفی تشویق کنیم و در مورد اونها بهشون بازخورد بدیم. راستی تو تشویق توصیفی چقدر مهارت دارین؟ می‌خواین در موردش بیشتر بنویسم؟ پ.ن: یکی از درسهای کتاب اجتماعی امسال‌شون راجع به همدلیه. فکر می‌کنم اون هم بی‌تأثیر نبوده. جای بسی خوشحالیه که آموزش مهارتهای زندگی کم‌کم داره به کتابهای ابتدایی راه پیدا می‌کنه. #تربیت یه فرآیند نامحسوسه، ممنونم که «تربیت نامحسوس» رو دنبال و به دوستانتون معرفی می‌کنین 👇👇👇 ایتا: eitaa.com/tarbiatenaamahsoos تلگرام: t.me/tarbiatenaamahsoos اینستاگرام: insta.com/tarbiat.e.naamahsoos #مادرانه_های_من #همدلی #الگوسازی #مهارتهای_اجتماعی ‌

#مادرانه_های من 👈 امروز هستی می‌گفت: «بابا بزرگ دوستم فوت کرده بود و خیلی ناراحت بود. من و دو تا از دوستام رفتیم بغلش کردیم و بهش تسلیت گفتیم. بهش گفتم اگه خواستی در موردش حرف بزنی، من هستم🥺 بعدش هم رفتم به معاون و معلم‌مون گفتم که هواش رو داشته باشن» 👈 راستش هر چی فکر می‌کنم، من اینها رو بهش یاد ندادم🤷. اما هر وقت کوچکترین نشونه‌ای از توجه به دیگران و همدلی رو تو رفتارش دیدم، بهش توجه کردم و نتیجه‌ و اثر رفتارش رو روی دیگران، براش گفتم. از طرفی پدرش هم استاد توجه نشون دادن به دیگرانه😁. اونقدر که برخلاف مدیرهای دیگه، بیشتر کارمندهای اداره‌شون رو با اسم کوچیک می‌شناسه و تا حدودی نسبت به مسائل و مشکلات زندگی‌‌شون آگاهی داره و اونها رو پیگیری می‌کنه. 👈 هر روز بیشتر از قبل مطمئن می‌شم که بچه‌ها با آموزش مستقیم و تذکر و فشار چیزی یاد نمی‌گیرن. کافیه: اولاً: خودمون الگو باشیم. ثانیاً: گاهی از اتفاقهای روزمره‌ی زندگی استفاده کنیم و با بچه‌ها گفتگو کنیم. طرح مسأله‌ کنیم و در مورد رفتارهای مناسب تو شرایط پیش اومده، ازشون سؤال بپرسیم و ذهن‌شون رو به چالش بکشیم. ثالثاً: رفتارهای مثبت کوچولوشون رو تو زمینه‌ی مورد نظرمون ببینیم و به صورت توصیفی تشویق کنیم و در مورد اونها بهشون بازخورد بدیم. راستی تو تشویق توصیفی چقدر مهارت دارین؟ می‌خواین در موردش بیشتر بنویسم؟ پ.ن: یکی از درسهای کتاب اجتماعی امسال‌شون راجع به همدلیه. فکر می‌کنم اون هم بی‌تأثیر نبوده. جای بسی خوشحالیه که آموزش مهارتهای زندگی کم‌کم داره به کتابهای ابتدایی راه پیدا می‌کنه. #تربیت یه فرآیند نامحسوسه، ممنونم که «تربیت نامحسوس» رو دنبال و به دوستانتون معرفی می‌کنین 👇👇👇 ایتا: eitaa.com/tarbiatenaamahsoos تلگرام: t.me/tarbiatenaamahsoos اینستاگرام: insta.com/tarbiat.e.naamahsoos #مادرانه_های_من #همدلی #الگوسازی #مهارتهای_اجتماعی ‌