🕌تصویری از آرامگاه مطهره #حضرت_خدیجه_سلام_الله_علیها در قبرستان مکه معظمه قبل از تخریب توسط وهابیت خبیث :👆
@TarikhEslam
🕌تصویر کنونی قبر مطهره #حضرت_خدیجه_سلام_الله_علیها بعد از تخریب :👆
@TarikhEslam
📚✍📚✍📚✍📚✍📚✍
1️⃣1️⃣2⃣ #معرفی_کتاب：📚
کتاب «ام المومنین حضرت خدیجه(س)» بیان تاریخ مختصری از زندگانی #حضرت_خدیجه_سلام_الله_علیها؛ اثر مرحوم شیخ باقر شریف قرشی✍📚
@TarikhEslam
ام المومنین.pdf
1.52M
📚✍📚✍📚✍📚✍📚
کتاب «ام المومنین حضرت خدیجه(س)»
@TarikhEslam
تاملی در تاریخ اسلام
⚔تعقیب حضرت رسول اکرم(ص) توسط مشرکان قریش مکه：👇 #روز_شمار_هجرت #وقایع_ماه_ربیع_الاول @TarikhEslam
📆دوازدهم ماه ربیع الاوّل، ورود حضرت رسول اکرم(ص) به مدینه：👇
#وقایع_ماه_ربیع_الاول
#روز_شمار_هجرت
@TarikhEslam
✅همانطور که گفته شد، حضرت رسول اکرم(ص) سه روز در «غار ثور» توقف کرد تا کافران به طور کامل از یافتن آن حضرت(ص) مأیوس شوند.
پس از سپری شدن این سه روز، امام علی(ع) به دستور رسول اکرم(ص)، سه شتر همراه یک راه بلد به نام «اریقط» در شب چهارم به غار ثور فرستاد و همان شب، رسول اکرم(ص) از غار ثور به طرف مدینه حرکت کرد.
برخی مسافت مکه تا مدینه را نزدیک به چهارصد کیلومتر دانسته اند.
رسول اکرم(ص) پس از دوازده شبانه روز سفر طاقت فرسا، هنگام زوال خورشید به روستایی به نام «قبا» در نزدیکی مدینه رسید و در همان جا، توقف کرد.
رسول اکرم(ص) که در روز دوشنبه از ماه ربیع الاول سال سیزدهم بعثت مکه را ترک کرده بود، در روز دوشنبه دوازدهم ربیع الاول سال سیزدهم بعثت، گام در دهکده قبا نهاد.
هنگامی که رسول اکرم(ص) و اصحابش به نزدیکی روستای قبا رسیدند، مردی یهودی از بالای قلعه خود، رسول اکرم(ص) و همراهانش را دید که جامه های سفید بر تن داشتند؛ او که می دانست مسلمانان انتظار رسول اکرم(ص) و همراهانش را می کشند، اطمینان پیدا کرد که این مسافران همان کسانی هستند که مسلمانان در انتظار آن ها به سر می برند، ناگهان فریاد زد : آن کسی که منتظرش بودید، از راه رسید!
مردم مدینه نیز با شنیدن این خبر، گروه گروه به سمت قبا می شتافتند و به خدمت رسول اکرم(ص) که با یاران خود در سایه نخلی نشسته بود، می رسیدند. مردم از شنیدن خبر ورود حضرت(ص) شادمان شدند و لباس جنگ بر تن کردند و زن و مرد برای استقبال بیرون آمدند، آنان در بالای «حرّه» به زیارت آن حضرت(ص) مشرّف شدند و به آن حضرت(ص) تهنیت و تهنیت گفتند.
بعضی زنان و کودکان تکرار می کردند : «آمد نبی الله(ص)! آمد رسول الله(ص)»
و گروهی از قبیله «بنی النجار» چنین می خواندند :
📋«طَلَعَ اَلْبَدْرُ عَلَيْنَا مِنْ ثَنِيَّاتِ اَلْوَدَاعِ،
وَجَبَ اَلشُّكْرُ عَلَيْنَا مَا دَعَا لِلَّهِ دَاعٍ»
♦️ماه درخشان بر ما از سرزمین «ثنیات الوداع» طلوع کرد، شکر آن بر ما واجب است، از خدا حاجتی نداریم.(۱)
امام علی(ع) که در مکه مانده بود تا به دستور رسول اکرم(ص) ضمن پرداخت بدهی ها و امانت های رسول اکرم(ص)، زنان هاشمی از جمله حضرت فاطمه(س) و مادر مکرمه خود، حضرت فاطمه بنت اسد(س) و دیگر مسلمانانی را که هنوز مهاجرت نکرده بودند، به همراه خود به یثرب آورد، پس از انجام دستور نخست، با افراد یاد شده به طرف یثرب حرکت کرد و به حضرت(ص) ملحق شد، و سپس وارد مدینه شدند؛ چون که رسول خدا فرموده بودند؛ من وارد مدینه نمی شوم تا اینکه پسر عمویم و دخترم فاطمه(س) بیایند.
در مورد علت این کار رسول اکرم(ص) گفته اند که؛ اين امر خود يك معرفي بسيار بزرگ بود.
[زيرا مردم مدينه نه پیامبر اکرم(ص) و نه امام علی(ع) را دیده اند و همواره از خود می پرسيدند كه؛ اين علی(ع) كيست كه رسول الله(ص) منتظر اوست و به خاطر او ورود به مدینه را به تاخیر انداخته است؟ و می خواهد با او وارد مدينه شود؟
و چون اولين باری بود كه مردم مدينه پيامبر(ص) را مي ديدند اين مسأله بسيار براي آنها مهم جلوه می کرد!]
به هر حال؛ امام علی(ع) که در کف پاهای مبارکش به سبب پیاده روی از مکه تا مدینه شکاف و زخم ایجاد شده بود، به قبا رسید.
وقتی خبر رسیدن امام علی(ع) به رسول اکرم(ص) داده شد آن حضرت(ص) فرمود : علی(ع) را نزد من آورید.
یاران رسول اکرم(ص) عرض کردند : ای رسول خدا(ص) علی(ع) توان راه رفتن ندارد!
وقتی رسول اکرم(ص) این سخن را شنید به سرعت خود را به علی(ع) رساند و او را در آغوش گرفت و از سر محبت و عطوفت، به سبب جراحت های دو پای مبارک امام علی(ع) گریست، آن گاه از آب دهان مبارک خود بر دو پای مبارک حضرت علی(ع) کشید که به سبب آن، دو پای آن حضرت بهبودی کامل یافت.(۲)
📚منابع :
۱)بحار الانوار مجلسی، ج۱۹، ص۱۰۴
۲)فتح الباری ابن حجر عسقلانی، ج۱۵، ص۱۲۰
@TarikhEslam
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📽▶️⏹⏸📽▶️⏹⏸📽
#سکانس_برتر
🎞سکانسی از ورود حضرت رسول اکرم(ص) به مدینه، در بخشی از فیلم سینمایی محمد رسول الله(ص) ساخته «مصطفی عقاد»：👆
@TarikhEslam
#آیا_می_دانید..؟!!👇
🕌نام اولیه شهر مدینه «یثرب» بوده است و قبل از نام یثرب نيز، این شهر را «طيبه» نامیده بودند.
ريزش باران هاى متوالى، آب و هواى اين شهر را گوارا ساخته بود و مردم بومى نيز بدين سبب نام «طيبه» (پاكيزه) را براى اين سرزمين انتخاب كرده بودند، اما اعراب غير بومى كه به آب و هواى خشك و بيابانى عادت داشتند و از بارانهاى متوالى اين سرزمين آزرده مى شدند نام «يثرب» (آزاردهنده) را بر آن نهادند.
که با هجرت پیامبر اسلام(ص) به این شهر، نام آن از یثرب به «مدینة النبی(ص)» تغییر کرد و تا سال ۳۶ قمری پایتخت نخستین حکومت اسلامی بود.
📚منبع：
آثار اسلامی مکه و مدینه جعفریان، ص۶۳
@TarikhEslam
🌴اقدامات حضرت رسول اکرم(ص) بعد از ورود به مدینه：👇
#روز_شمار_هجرت
#حضرت_رسول_اکرم_صلوات_الله_علیه
@TarikhEslam
✅پس از ورود حضرت رسول اکرم(ص) به مدینه و قدم نهادن به خانه ابوایوب انصاری اجرای مهمترین اقدامات برای اقامت در موقعیت جدید آغاز گردید.
بنای اولین پایگاه حکومت اسلامی از بدو ورود به مدینه مورد نظر حضرت رسول خدا(ص) بود و از همین رو در اولین لحظات استقرار از مسلمانان خواسته شد تا مسجدی را در محل خوابیدن شتر بسازند.
در واقع پیامبر اکرم(ص) قصد ایجاد مرکزی را داشتند که در آن محل عموم اعضای حزب اسلام یک روز معین در هفته گرد هم آیند و در مورد مصالح اسلام و مسلمین به شور و مشورت بپردازند.
با احداث مسجد مسلمانان فرصت پیدا کردند تا ارتباط خود را با یکدیگر افزایش دهند، و در صفوف به هم فشرده نماز را برپا نمایند و قدرت و عظمت خود را در برابر مشرکین به نمایش بگذارند.
مسجد به عنوان مرکز تمام فعالیتهای سیاسی و اجتماعی و نظامی و.. بود. هرگاه عهد و پیمان بسته می شد؛ و یا اینکه پیامبر اکرم(ص) تصمیم به مصالحه با گروهی می گرفتند، این امر در مسجد اعلام می شد و همگان از آن اطلاع می یافتند.
گاهی اوقات دستورات خاصی در مورد برخی امور صادر می شد و یا شرایط خاصی برای آن تعیین می گردید که این همه در مسجد انجام و اعلام می گردید. در واقع پایگاه اطلاع رسانی خوبی برای مسلمین به حساب می آمد و کسانی که قصد صحبت کردن با رسول اکرم(ص) را داشتند، می توانستند داخل مسجد شوند و نظرات و پیشنهادات خود را ارایه دهند و با پیامبر(ص) مشاوره نمایند و حضرت(ص) پاسخگوی آنان بودند.
📚منبع：
سیره ابن هشام، ج۲، صص۱۳۸-۱۴۲
@TarikhEslam
✅گام بلند دیگری که در تاریخ اسلام و سیره حضرت رسول اکرم(ص) ثبت گردید، پیمانی است که در آن مرز روابط سازنده و مسالمت آمیز روشن شده است و زمینه های تیرگی روابط و فلسفه جنگ و ستیز نیز در آن بیان گردیده است.
با اندیشه در این پیمان تاریخی به روشنی می توان دریافت که چگونه در فرهنگ بعثت، انسانها مورد احترامند.
هر قبیله، جایگاه بایسته ی خود را می یابد و به آزادی انسانها توجه می شود و برای زورگویی و تحمیل جایی نیست.
در این پیمان نه تنها حقوق مهاجران قریش و تیره های اوس و خزرج مورد تأکید است، بلکه برای یهودیان در هر قبیله نیز این امکان فراهم آمده که در کنار امت اسلامی زندگی کنند.
در واقع می توان گفت که؛ تمرکز مسلمانان در مدینه فصل جدیدی در زندگی رسول گرامی اسلام(ص) بود.
حضرت(ص) قبل از ورود به مدینه درصدد جلب قلوب و تبلیغ آیین اسلام بود، ولی از هنگام ورود به مدینه بسان سیاستمداری الهی و کارآزموده، موجودیت خود و مسلمانان را حفظ کرده و نگذارند دشمنان داخلی و خارجی آسیبی برسانند و از راه نفوذ در میان مسلمانان نقشه های خود را عملی سازند.
📚منبع：
تاریخ سیاسی اسلام رسول جعفریان، ج۱، صص۴۳۲-۴۳۵
@TarikhEslam
✅حضور قبایل و طوایف متعدد که بنا بر سنت های جاهلی خود در مدینه زندگی می کردند، سبب اصلی نزاع و اختلاف بود.
افزون بر آن، قبایل یهودی بر سر مسائل قبیله ای، تعارض تازه ای با مسلمان ها پیدا کرده بودند که این خود زمینه های اختلاف و تعارض را گسترده می نمود.
و از طرفی حضرت(ص) می بایست برای پیشبرد اهداف دین مبین اسلام،و فراهم کردن زمینه هایی برای پیاده شدن قوانین اسلامی، این اختلافات را از بین ببرد.
در برخی مواضع باید اختلافات از اساس محو گرداند و در مواردی نیز می بایست براساس مصالح سیاسی و نظامی و یا سیاست های اصولی که اسلام در ارتباط با ادیان دیگر مطرح می کرد،حل و فصل کند.
پس این شرایط می طلبید که حضرت(ص) تشکیل حکومت اسلامی دهد.
📚منبع：
تاریخ سیاسی اسلام جعفریان، ج۱، صص ۴۳۲
@TarikhEslam
✅مهاجران از اقوام و نزدیکان خود جدا شده، به مدینه آمده بودند و از لحاظ اقتصادی هم وضع رضایت بخشی نداشتند، در مقابل، انصار آنان را پذیرا شدند و هر کدام که امکان داشت مهاجری را در منزلش اسکان می‌داد و آنها را در امور اقتصادی حمایت می‌کرد. با دستور حضرت(ص) حدود صد نفر با هم پیمان بستنند تا هر کدام دیگری را در راه حق یاری دهند و پس از مرگ از یکدیگر ارث ببرند.
اجرای این پیمان که به پیمان «مؤاخات» معروف است، اتحاد مسلمانان را محکم‌تر ساخته و باعث تقویت روحیه‌ی مهاجران بود.
پیوند میان «رسول اکرم(ص) و امام علی(ع)» و «حمزه عموی رسول اکرم(ص) با زید بن حارثه» و «ابوبکر بن ابی قحافه با خارجة بن زهیر» و «عمر بن خطاب با عتبان بن مالک» نمونه هایی از این برادری بود.
که با نزول آیه؛
📋《وَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ مِن بَعْدُ وَ هَاجَرُواْ وَ جَاهَدُواْ مَعَکُمْ فَاُوْلَئکَ مِنکمُ‌ْ وَ اُوْلُواْ الْاَرْحَامِ بَعْضُهُمْ اَوْلیَ بِبَعْضٍ فیِ کِتَابِ اللَّهِ اِنَّ اللَّهَ بِکلُ‌ِّ شیَ‌ْءٍ عَلِیمُ》
♦️و کسانی که بعداً ایمان آوردند و هجرت کردند و با شما جهاد نمودند، از شما هستند و خویشاوندان نسبت به یکدیگر، در احکامی که خدا مقرّر داشته، (از دیگران) سزاوارترند خداوند به همه چیز داناست.(انفال۷۲)
حکم ارث بردن بر اساس مؤاخات نسخ شد.
📚منابع :
۱)الطبقات الکبری ابن سعد، ج۱، ص۱۸۴
۲)السیرة النبویة حمیری، ج۱، ص۵۰۵
۳)الغدیر علامه امینی، ج۳، صص۱۶۲-۱۸۰
@TarikhEslam