🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_چهارم #بخش_سوم پدرم انگشت اشارہ اش را بہ سمت روزبہ مے گیرد:ولے دو تا از دلایل بزرگ من همینہ! اول بے اعتقاد بودنتون دوم اختلاف سنے شما و دخترم! دستے بہ موهایش مے ڪشد:شناختن خودم و اخلاقم و انسانیتم براتون مهم نیست؟! پدرم جدے مے گوید:براے من همین دوتا خیلے مهمہ! روزبہ نگاهے بہ من مے اندازد:نظر خانم نیازے چے؟! پدرم نگاہ عصبے اش را بہ من مے دوزد،نگاهم را بہ چشم هاے روزبہ مے دوزم،سرد و محڪم مے گویم:نظر پدرم نظر من هم هست! اخم ڪم رنگے میان ابروهایش مے نشیند،مادرم براے اینڪہ جو را عوض ڪند مے گوید:چایتون یخ ڪرد! عوضش ڪنم؟! روزبہ سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد:نہ ممنون! خوبہ! سپس آرام دستہ ے فنجانش را مے گیرد و بہ لب هایش نزدیڪ مے ڪند،چند جرعہ بدون قند و شڪلات مے نوشد و دوبارہ فنجان را روے میز مے گذارد. نگاهش را میان من و پدرم مے چرخاند:میشہ یہ وقتے بدید زیر نظر شما و خانوادہ م،من و خانم نیازے با هم صحبت ڪنیم و آشنا بشیم،شاید نظرتون تغییر ڪرد! آخہ بدون شناخت ڪہ نمیشہ قطعے گفت... مادرم سرفہ اے مے ڪند و مے گوید:عذر میخوام! اما مثل اینڪہ خانوادہ ے شما هم زیاد موافق نیستن! روزبہ ڪمے پریشان مے شود،دستش را دوبارہ میان موهاے تازہ ڪوتاہ شدہ اش مے برد. _اگہ خودمو ثابت ڪنم چے؟! اگہ نظر خانم نیازے تغییر ڪنہ چے؟! پدرم محتاط نگاهے بہ من مے اندازد و رو بہ روزبہ مے گوید:اگہ بدونید آیہ قبلا نامزد داشتہ چے؟! خون در رگ هایم یخ مے زند،همچنین نگاہ روزبہ! سرد و جدے مے گوید:تقریبا میدونستم! منم یہ تجربہ ے ناموفق داشتم ڪہ خدا رو شڪر بہ ازدواج ختم نشد! بغض گلویم را مے فشارد،محڪم مے گویم:ولے براے من تجربہ ے ناموفق نیست! روزبہ پیشانے اش را بالا میدهد،بہ چشم هایش زل میزنم:ما میخواستیم عقد ڪنیم! سرش را تڪان میدهد:پس شما... نمے گذارم حرفش را ادامہ میدهد:ما نتونستیم عقد ڪنیم چون...چون... نمے توانم حرفم ادامہ بدهم،پدرم با نیش جملہ ام را ڪامل مے ڪند:چون نامزدش شهید شد! رنگ روزبہ مے پرد،چشم هایش یخ مے زنند،رگِ متورم گردنش‌ متعجبم مے ڪند! زمزمہ مے ڪند:شهید؟! پدرم محڪم مے گوید:بعلہ شهید! حالا متوجہ شدید چرا ڪار ما و شما نمیگیرہ؟! روزبہ سرفہ اے مے ڪند و چشم هاے تب دارش را بہ من مے دوزد،نگاهم را بہ فرش مے دوزم! چند ثانیه بعد بلند مے شود:اگہ اجازہ بدید فعلا مرخص بشم! بازم بابت مزاحمت و بے خبر اومدنم عذر میخوام! حالش زیاد خوب نیست! پدر و مادرم بلند مے شوند،من هم پشت سرشان! سرش را تڪان مے دهد:شب خوبے داشتہ باشید! خدانگهدار! پدرم پوزخندے میزند:خدانگهدار! میخواهد بہ سمت در راہ بیوفتد ڪہ پدرم سریع مے گوید:سبد گلتون! روزبہ مڪث مے ڪند،چند لحظہ بعد عقب گرد مے ڪند و سبد گل را بر میدارد. نگاهم بہ شاخہ گل سرخِ خشڪے ڪہ میان رزهاے سفید پنهان شدہ مے افتد! نگاهے بہ صورتم مے اندازد و رو بر مے گرداند،لبخند ڪجے میزنم! بعد از خداحافظے ڪوتاهے از خانہ خارج میشود و میرود... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 رفت و آذر و دے و بهمن و اسفند گذشت... رفت و دیگر هیچ خبرے نشد... از دروغگو بودنش بدم آمد...از ادعاے عاشقے اش... از این سہ چهار ماهے ڪہ هیچ خبرے نشد... از سستے اش بدم آمد! بیشتر از پیش از او بدم آمد! نگاهم را از حیاط مے گیرم و پردہ را مے اندازم،حال و هواے بهار در شهر پیچیدہ و حالِ من پاییزیست... قلبم ریخت آن زمانے ڪہ فهمیدم در گوشہ اے از قلبم دلم میخواست بماند...محڪم برگردد...پایم بماند... از سستے اش بدم آمد! از خودش هم... نمے دانم! روے تخت دراز میشوم و از پشت پنجرہ بہ درخت تازہ جوانہ زدہ چشم مے دوزم،آن گوشہ گوشہ هاے دلم براے ڪسے ڪہ نیست تنگ است... 🍃در این هواے بهارے شدم دوبارہ هوایے بهار میرسد اما... بهار من! تو ڪجایے؟🍃 #قاسم_صرافان ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی @tark_gonah_1

#حدیث 🌹اللهم غيِّر سوء حالِنا بحُسنِ حالكَ... 🍃خدا حال بدِ ما را به حال خوب خودت تغییر ده...🙏 ◀حال خوب داشتن نعمت است...👌 🆔 @tark_gonah_1

#قرار_دعای_ندبه ندبه.های.انتظار جمعه های دلتنگی ... التماس.دعای.فرج.و.شهادت🌹 ☑️ ڪانال " ترک گناه" @tark_gonah_1 تعجیل در ظهور حضرت مهدے عج #صلوات

📌 #طرح_مهدوی 📝 #رمضان ( #دعای_افتتاح ) 🔆 امام زمان فرمودند: دعای افتتاح را در تمام شب های ماه رمضان بخوانید زیرا فرشتگان به آن گوش می دهند و برای خواننده اش... 🆔 @tark_gonah_1

#ماه_عسل_۹۷ ۵ رمضـ🌙ــان فرصتی است؛ برای تمرینِ عادتهای نیـــکو.. @tark_gonah_1

#ماه_عسل_۹۷ ۵ #استاد_شجاعی ✍الآن وقتشه بری به جنگِ عادتهای بدی که نمی تونستی کنارشون بذاری ✨عادتهایِ خیرِ رمضــان، بهت قدرت میدن، جلوی خودت بایستی. @tark_gonah_1

🎥 سلسله مباحث معرفت به امام زمان(عج)- جلسه دوم 👤استاد احسان عبادی 🆔 @tark_gonah_1

🔷جزء خوانی سریع قرآن کریم #جزء 2 استاد معتز آقایی 🌹🌹🌹 @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_پنجم #بخش_اول بندِ ڪولہ ام را روے دوشم جا بہ جا میڪنم و وارد خیابان میشوم،عید را پشت سر گذاشتیم و امروز روز اول دانشگاہ در سال جدید بود. دے ماہ،عقد همتا بہ بهترین نحو ممڪن برگزار شد. همسرش،احسان مرد با وقار و مودبے بہ نظر مے رسید. یڪتا و نازنین مدام دور و بر من بودند و تنهایم نمے گذاشتند،فامیلِ عسگرے از دیدن نازنین جا خوردہ بودند! انگار در مراسم هادے،فرصت و حوصلہ ے ڪافے براے تعجب ڪردن و پچ پچ ڪردن نداشتند! نازنین سعے مے ڪرد از دیدِ همہ دور باشد و از ڪنارم تڪان نمے خورد! خانہ ے جدیدے نزدیڪِ خانہ ے پدر و مادرش اجارہ ڪردہ. در مراسم عقد همتا،یڪے از اقوام دورِ مادرے احسان از یڪتا خوشش آمد و وقت خواستگارے خواست. یڪتا هم گفت قصد ازدواج ندارد و ردش ڪرد،بیشتر از همہ یڪتا ذوق داشت و مثل پروانہ دور همتا مے چرخید! هنگام ورود بہ تالار،من را ڪہ دید در چشم هایش اشڪ جمع شد،سعے ڪرد خودش را نگہ دارد اما نتوانست! سریع در آغوشم ڪشید و محڪم مرا بہ خود فشرد! هر دو هم خوب میدانستیم بہ یادِ ڪے! مطهرہ و محمدحسین اسفند ماہ عقد و عروسے شان را در یڪ روز برگزار ڪردند،در عروسے مطهرہ بیشتر از آنچہ ڪہ فڪر مے ڪردم خوشحال بودم و ذوق داشتم! در اڪثر خریدها همراہ مطهرہ بودم و ڪمڪش ڪردم،براے چیدمان خانہ اش هم همراہ مادرم بہ ڪمڪشان رفتیم. خانہ اش زیاد از اینجا دور نیست،قول گرفت هفتہ اے حداقل یڪ بار بہ خانہ اش بروم و تنهایش نگذارم! خیابان بر عڪس روزهاے قبل خیلے شلوغ است،چند ماشین گران قیمت پشت سر یڪدیگر با نظم پارڪ شدہ اند و عدہ اے در حال رفت و آمدند. نزدیڪ ڪوچہ ڪہ مے رسم‌ نگاهم بہ ساختمان رو بہ روے خانہ مے افتد،خبرے از آن چند تڪہ تیر آهنِ قد علم ڪردہ نیست! جایش را مجتمع تجاریِ بزرگ و شیڪے با نماے شیشہ اے گرفتہ ڪہ در پشتے اش در ڪوچہ ے ماست و در اصلے اش سمت خیابان! مقابل در اصلے روبانِ بزرگ قرمز رنگے ڪشیدہ شدہ،چند نفر از ڪارمندان شرڪت را مے بینم ڪہ ڪنار یڪدیگر ایستادہ اند و خوش و بش مے ڪنند! پس روز افتتاح مجتمع فرا رسیدہ! شانہ اے بالا مے اندازم،میخواهم بہ راهم ادامہ بدهم ڪہ نگاهم بہ ماشین روزبہ مے افتد! بہ سمت پارڪینگ اختصاصے مجتمع ڪہ در سمت چپ قرار دارد مے رود و محو میشود! چند ثانیہ مڪث میڪنم اما چند لحظہ بعد بے تفاوت قدم برمیدارم،سر ڪوچہ ڪہ مے رسم ماشینے از پشت برایم بوق مے زند! متعجب سر بر مے گردانم،دویست و شش مشڪے رنگے در چند مترے ام پارڪ ڪردہ! با دقت نگاہ میڪنم،علیرضا را مے بینم ڪہ پشت فرمان نشستہ. لبخند ڪم رنگے میزنم و بند ڪولہ ام را از روے دوشم برمیدارم و در دست مے گیرم. لبخند خجولے مے زند و در ماشین را باز مے ڪند،با قدم هاے بلند بہ سمتش مے روم. در ماشین را مے بندد و صاف مے ایستد،پیراهن قهوہ اے تیرہ رنگے همراہ با شلوار ڪتانِ ڪرم رنگ پوشیدہ. ریش هایش از آخرین بارے ڪہ دیدہ ام ڪمے پر پشت تر شدہ و بالاے ابرویش جاے زخمے عمیق دیدہ میشود! در چند قدمے اش مے ایستم،نگاهش را بہ آسفالت دوختہ،پیش دستے مے ڪند و سریع مے گوید:سلام! احوال شما؟! خستہ و بے حوصلہ ام،اما با رویے باز جواب میدهم:سلام! الحمداللہ خوبم! حال شما خوبہ؟! یاس سادات؟! لبخندش عمیق تر میشود:اومدم براے گلہ از طرف خودم و یاس! لبم را بہ دندان مے گیرم و مے گویم:چند بارے با یاس تلفنے صحبت ڪردم میدونہ زیاد اهل رفت و آمد نیستم! مے خندد:انقدر اهل رفت و آمد نیستید ڪہ یہ خبرے از ما بگیرید؟! یاس بیمارستانہ! آب دهانم را قورت میدهم،مضطرب مے پرسم:بیمارستان؟! چرا بیمارستان؟! نگاهش را ڪمے بالا مے ڪشاند و بہ گوشہ ے چادرم مے دوزد. لبخندش باز عمیق تر میشود! _چیز خاصے نیست! یعنے... ادامہ نمے دهد،انگار خجالت مے ڪشد! با استرس مے پرسم:یاس چے شدہ؟! _باردارہ! ویار دارہ نمیتونہ زیاد چیزے بخورہ! ضعف ڪردہ چند روز باید بیمارستان بمونہ! میخواست باهاتون تماس بگیرہ،گفتم حضورے براے گلہ بیام! با ذوق بے اختیار بلند مے گویم:واقعا؟! پس چرا بہ من چیزے نگفتہ بود؟! گونہ هایش ڪمے سرخ مے شوند:تازہ نزدیڪ چهار ماهشہ! سر این ویارا و ضعفاش ترس داشت گفت سہ ماہ اول بگذرہ بعد بہ بقیہ بگیم! خب ما فامیلیم نگرانیش بیشتر شد! فقط مادرا و پدرامون خبر داشتن،راستش... باز حرفش را میخورد،انگشت هایش را در هم قفل مے ڪند و نگاهش را بہ انگشت هایش مے دوزد. خبرے از چهرہ ے خندان چند لحظہ پیش نیست! _پسرہ! لبخند گرمے میزنم:سلامت باشہ! وجودش براتون مبارڪ و پر برڪت باشہ! سرش را تڪان میدهد:ممنونم! واقعیتش اومدم براے ڪسب اجازہ! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_پنجم #بخش_دوم ابروهایم را بالا میدهم:اجازہ ے چے؟! در چشم هایش اشڪ جمع میشود و سرش خم تر! _میخوام اسمشو بذارم هادے! قلبم یڪ جورے میشود،ساڪت نگاهش میڪنم و بندِ ڪولہ ام را محڪم مے فشارم. سرش را بلند مے ڪند و براے اولین بار بہ چشم هایم زل مے زند! اشڪ در چشم هاے نجیب و مغرورش حلقہ زدہ! _من و یاس میخوایم ڪہ شما اجازہ بدید،یعنے افتخار بدید اسم هادے روے پسرمون باشہ! هم اسمش هم رسمش مثل هادے باشہ! لبخند نیمہ جانے میزنم:آسد هادے! من ڪے باشم ڪہ اجازہ بدم؟! دوبارہ سرش را خم مے ڪند،گلویم را صاف میڪنم:خیلے خوشحال شدم! از صمیم قلبم بہ شما و یاسِ عزیزم تبریڪ میگم! از طرف من بهش تبریڪ بگید،حتما تو اولین فرصت میام دیدنش! لبخند مهربانے مے زند:قدم رو چشم ما میذارید! یاس همیشہ از شما تعریف میڪنہ و میگہ انگار چند سالہ مے شناستتون و باهاتون خیلے احساس صمیمت میڪنہ! _از بس مهربون و خوبہ! _لطف دارید! _حقیقتہ! با دست بہ ڪوچہ مان اشارہ میڪنم و ادامہ مے دهم:بفرمایید بریم منزل! مامان و یاسین هستن! گرہ انگشت هایش را باز مے ڪند:سر فرصت حتما مزاحم میشیم! _مراحمید! بعد از خداحافظے اے ڪوتاہ،علیرضا سوار ماشینش میشود و مے رود. نفس عمیقے میڪشم و لبخند بہ لب بہ سمت ڪوچہ بر مے گردم ڪہ نگاہ خیرہ ے روزبہ را مے بینم! ڪت و شلوار نوڪ مدادے رنگے همراہ با پیراهن سفید بہ تن ڪردہ،موهایش ڪمے بلند تر از شبے ڪہ بہ خانہ مان آمدہ بود شدہ! یڪ دستش را داخل جیب شلوارش بردہ و از دور جدے بہ من چشم دوختہ! مردے ڪنارش ایستادہ و صحبت مے ڪند اما انگار حواسش نیست! اخم ڪم رنگے میان ابروهایش نشستہ،فرزاد نزدیڪش میشود و نگاهے بہ من مے اندازد سپس چیزے بہ روزبہ مے گوید ڪہ روزبہ نگاهش را از من مے گیرد و رو بر مے گرداند! بے تفاوت بہ سمت خانہ راہ مے افتم،انگار نہ انگار چهار ماہ پیش براے خواستگارے اصرار داشت و گفت دوستم دارد! وارد ڪوچہ میشوم و نگاهے بہ ساختمان مے اندازم،همہ چیز از شروع گودبردارے و ساختنش شروع شد. حالا با بہ پایان رسیدن ساختش انگار ماجراها و اتفاقات هم بہ پایان رسیدہ! دو و سال نیم پیش تمام غم و غصہ ام رفتن بہ دانشگاہ بود و حالا بہ چیزهایے ڪہ دو سال و نیم پیش غصہ و مشڪل مے دانستمشان مے خندم! روال عادے زندگے جریان پیدا ڪردہ،همراہ با روح و قلبے خستہ... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 یاسین بالا و پایین مے پرد و مے گوید:داشتن شعدہ بازے میڪردن! خیلے باحال بود! نوید و علے هم رفتن! آبجے بیا مام بریم! دستم را روے پیشانے ام مے گذارم و آبمیوہ ام را سر مے ڪشم:مخمو خوردے یاسین! اخم مے ڪند و دست بہ سینہ ڪنارم مے نشیند:بداخلاق! مثل بچہ ها مے گویم:بد عُنق! مادرم از اتاق بیرون مے آید و تشر مے زند:چتونہ شما دوتا؟! آیہ تو چرا عین بچہ ها سر بہ سرش میذارے؟! با حرص مے گویم:بهم گیر دادہ! پشت چشمے برایم نازڪ میڪند:تو دیگہ بیست سالتہ! این رفتارا چیہ؟! پاهایم را روے میز دراز میڪنم و بہ تلویزیون خیرہ میشوم،یاسین بلند میشود. رو بہ مادرم مے گوید:من میرم مامان! سپس بہ سمت اتاقش مے دود،مادرم رو بہ من مے گوید:بخاطرہ روزبہ نمیرے آرہ؟! جوابے نمے دهم،ڪنارم مے نشیند:منم درست نمیدونم برے! نرو! یاسین گیر دادہ با تو برہ چون میبینہ رفتے تو خودت میخواد سرتو گرم ڪنہ! باهاش تا جلوے در پاساژ برو بگو میخواے برے قدم بزنے برہ پیش دوستاش چند دقیقہ دیگہ همونجا منتظرشے! دلشو نشڪن! پوفے میڪنم و از روے مبل بلند میشوم،چند دقیقہ بعد آمادہ میشوم و همراہ یاسین از خانہ خارج میشویم. یاسین محڪم دستم را گرفتہ و با لبخند دندان نمایے مے پرسد:توام میاے باهام؟! جدے مے گویم:من تا جلوے پاساژ باهات میام! میخوام برم قدم بزنم و یڪم خرید ڪنم! تو برو پیش دوستات! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

#حدیث 🌹پیامبر اکرم ص: 🌷هرجوان مومنی که قرآن بخواند،قرآن باگوشت و خون او در می آمیزد و خداوند او را با فرشتگان بزرگوارهمراه می سازد و قرآن روز قیامت نگه دارنده او (از دوزخ) خواهد بود. 📚 الحیاه، ج ۲، ص ۱۶۴٫ 👉 @tark_gonah_1