🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_ششم #بخش_چهارم اگہ تو این چند ماہ هیچ خبرے ازم نبود براے این بود ڪہ میخواستم... مڪث مے ڪند،سرم را بہ سمتش بر مے گردانم. سیاهے چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد:خانوادہ م راضے نمیشدن بیان خواستگارے! در واقع مادرم زیاد راضے نبود! تقریبا راضے شون ڪردم میخواستم بعد از مراسم سالگرد نامزد سابقت براے خواستگارے رسمے بیام! گیج نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:فڪر نڪن مردد شدم! فقط میخواستم با خودم ڪنار بیام و خانوادہ مو راضے ڪنم! پوزخند میزنم:برام مهم نیست! سرم را بر مے گردانم،میخواهم در را باز ڪنم ڪہ مے گوید:چند روز بہ سالگردش موندہ؟! در را باز میڪنم و دوبارہ بہ سمتش سر بر مے گردانم:نمیفهمم! واقعا این اختلافے ڪہ بین مون هست رو نمے بینید؟! لبخند ڪجے میزند:چے ازم میدونے جز اینڪہ اعتقادات قوے مذهبے ندارم؟! _همین خیلے بزرگہ! جدے نگاهم مے ڪند:نہ انقدر بزرگ ڪہ مانع بشہ بہ دستت بیارم! خون در صورتم مے دود،با اخم رو بر مے گردانم ڪہ مے گوید:میتونیم همو بشناسیم! میتونیم تفاهم داشتہ باشیم و سازش ڪنیم! میتونیم ڪنار هم باشیم! چرا ازم فرار میڪنے؟! در را تا آخر باز میڪنم و پیادہ میشوم،صدایش مے آید:ماہ بعد با خانوادہ م میام خواستگارے! دست از لجبازے بردار! برق چشمات پر رنگ تر شدہ! در ماشین را مے بندم و نگاهش نمے ڪنم! ماشین را روشن مے ڪند. بدون هیچ حرف دیگرے مے رود... دلم آرام مے گیرد... از آن روز ڪہ یلدا گفت خبرے از روزبہ نیست نگرانش شدم! حرف هایش بوے صداقت مے دهند... ❤️زان شبے ڪہ وعدہ ڪردے روز بعد روز و شب را می‌شمارم روز و شب❤️ #مولانا ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی @tark_gonah_1

دعای روز ششم ماه مبارک رمضان 🆔 @tark_gonah_1

🌷انّ هذا القرآن یهدی للّتی هی اقوم🌷 🌹بی تردید این قرآن به استوارترین آیین هدایت می کند 🌹 👉 @tark_gonah_1

🌹آیه: (ان هذا القران یهدی للتی هی اقوم و یبشر المؤمنین الذین یعملون الصالحات ان لهم اجرا کبیرا) ⚘ترجمه: (بدرستی که این قرآن مردم را به طریقی که راست ترین و استوارترین طریقه است هدایت می کند و مؤمنانی را که عمل شایسته انجام می دهند، بشارت می دهد که پاداش عظیمی برای آنها خواهدبود) 🌼تفسیر : (اقوم ) یعنی اعدل و استوارتر، و قیام استوارترین حالت انسان از جهت تسلط بر امور است ، می فرماید: قرآن انسان را به دینی هدایت می کند که آن دین قائم بر اصلاح حال دنیا و آخرت بندگان بوده و خیر و سعادت آنها را در هردو سرا تأمین می کند، چون این دین مطابق فطرت انسانی تشریع شده ولی سایرشرایع همواره متضمن بخشی از منافع انسان بوده و بخش دیگر را فرو گذارمی نمایند، اما اسلام قائم به همه خیرات و منافع بشر بوده و هیچ خیری را از اودریغ نمی نماید، به همین جهت هم اقوم از سایر شرایع می باشد و کاملترین دین الهی است که تمامی شرایعی را که بشر در زندگی به آن محتاج است برای اوتشریع نموده و از هیچ امری فروگذار نکرده است .آنگاه می فرماید قرآن مؤمنانی را که عمل شایسته انجام دهند به جزای این حسن عقیده و عمل ، وعده تثبیت شده ای از جانب پروردگار می دهد که اجر و پاداشی بزرگ برای آنان خواهد بود. 📚» تفسیر المیزان - خلاصه 🆔 @tark_gonah_1

#جزء_خوانی (ویژه رمضان) ⭕️ جزء ششم 👤 استاد معتز آقائی 🆔 @tark_gonah_1

🎥 کلیپ فوق العاده جنجالی مظلومیت امام زمان 1⃣ 👤استاد احسان عبادی 🆔 @tark_gonah_1

🎥 آیا میدونستی ظهور خیلی نزدیک است؟ 👤 آیت الله ناصری #ظهور 🆔 @tark_gonah_1

✨ ﷽ ✨ رمضان میگذرد زمزمه و اشک به پاست چشمهء زمزم عشقیم که جوشش داریم ششمین روزه و شش گوشه و شش ماههء شاه ما عجب معرکه ای با عدد شش داریم @tark_gonah_1

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_هفتم /بخش اول #بخش_اول با تردید و استرس قدم بر مے دارم،نگاهے بہ اطراف مے اندازم. برعڪس چند ساعت پیش،خلوت و آرام است! مے ترسم چیزهایے ڪہ در ذهنم جا خوش ڪردہ اند را برایش بہ زبان بیاورم! شرم دارم! نفس عمیقے میڪشم و سرعتم را بیشتر میڪنم،اگر ڪمے دیگر معطل ڪنم پشیمان میشوم و برمے گردم! چند ثانیہ بعد بہ مزارش مے رسم،درست رو بہ روے عڪس خندانش! بے تاب نگاهم را از عڪسش مے گیرم و چشم بہ زمین مے دوزم‌. صداے خوش پیرمردے ڪہ قرآن مے خواند،موسیقے صحنہ شدہ! اولین قدم را برمیدارم،باید بگویم و سبڪ بشوم! تڪانے بہ گردن خشڪ شدہ ام مے دهم،انگشت هاے یخ ڪردہ ام را در هم قفل میڪنم و ڪنار سنگ قبرش زانو میزنم. روے سنگ،پر از گل است و بوے خوش گلاب زیر بینے ام مے پیچد،امروز دقیقا دوسال از آسمانے شدنش گذشت! مراسم سالگردش‌ با شور بیشترے از سال قبل برگزار شد! چند ساعت پیش ڪہ اینجا بودم،دور از جمعیت سر خم ڪردہ ڪز ڪردہ بودم! شرم مے ڪردم از هادے! از اینڪہ... خوب میدانم ڪہ از حالم با خبر است! از اتفاقاتے ڪہ افتادہ! از ذهن و قلبم! انگشت هاے ظریفم را روے سنگش‌ مے گذارم،راحت مے نشینم و بہ نوشتہ هاے سنگ خیرہ میشوم. زبانم‌ نمے چرخد! صداے قدم هایے نزدیڪم میشود،سر بلند نمے ڪنم. صداے ظریف دخترانہ اے با خندہ مے گوید:هالہ! عڪس این شهیدو ببین! چہ خوشگلہ! متعجب سر بلند مے ڪنم،دو دختر چادرے موبایل بہ دست در چند مترے ام مقابل مزار هادے ایستادہ اند. دخترے ڪہ قدش بلند تر است همانطور ڪہ عڪس مے اندازد مے گوید:خانم! لطفا یڪم برید اون ور تر تو عڪس مے افتیدا! نفس بلندے میڪشم و بلند میشوم،ڪمے از مزار هادے فاصلہ مے گیرم. بہ مزار هادے نزدیڪتر میشوند و پشت بہ قبر هادے مے ایستند،دخترے ڪہ هالہ نام داشت موبایلش را بالا مے گیرد و لبخند میزند. ابروهایم را بالا میدهم و دست بہ سینہ مے ایستم،سلفے اے مے گیرند و دوبارہ نگاهشان را بہ عڪس هادے مے دوزند. هالہ مے گوید:چرا عڪسشو تو نت ندیدہ بودم؟! دوستش شانہ اے بالا مے اندازد:نمے دونم! من ڪہ عڪسشو میزارم تو صفحہ م و مینویسم دوست شهیدمو انتخاب ڪردم! پوزخندے میزنم و چیزے نمے گویم،ڪمے مے ایستند و سپس مے روند. نفس راحتے میڪشم و دوبارہ بہ مزار هادے نزدیڪ میشوم و سر جاے قبلے ام مے نشینم. گلویم را صاف مے ڪنم و آرام مے گویم:سلام! بغض ڪم رنگے در گلویم جا خوش مے ڪند،صدایم ڪمے مے لرزد:دوسال گذشت! لبم را بہ دندان مے گیرم:هادے! خوب نیستم! خوب نیستم! همہ چے آروم و خوبہ ها ولے من خوب نیستم! با دست صورتم را مے پوشانم و با شرم زمزمہ میڪنم:دلم یہ جوریہ! آدم بدے ام نہ؟! بے وفام نہ؟! بہ خدا دست خودم نیست! قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر میخورد:ببخشید! صدایے جز صداے قرآن خواندن پیرمرد و جیڪ جیڪ گنجشڪے بہ گوش نمے رسد. نمے توانم بہ عڪسش نگاہ ڪنم و حرف بزنم! شدت اشڪ هایم بیشتر میشود! _میدونم مثل تو نیست! میدونم ڪہ عاقلانہ نیست و اصلا شبیہ من و توقعاتم نیست ولے... هق هق میڪنم و با عجز ادامہ میدهم:میخوام ڪہ باشہ! سرم را روے سنگ مزارش میگذارم و دستم را مشت میڪنم،قطرہ هاے اشڪم روے نام خانوادگے اش مے بارند! _چے ڪار ڪنم؟! دارم دیونہ میشوم! لبم را مے گزم:از یہ طرف عذاب وجدان تو! از یہ طرف اختلافاتے ڪہ باهاش دارم و ازدواج باهاش عاقلانہ نیست! از یہ طرف مخالفت خانوادہ هامون! ولے... ادامہ نمیدهم و دوبارہ هق هق میڪنم،صداے خندانش مے پیچد:از یہ طرف دوستش دارے! با ترس سربلند مے ڪنم،با دیدن مهدے ڪہ با لبخند بہ صورتم خیرہ شدہ فشارم مے افتد! خون بہ صورتم مے دود،سریع بلند میشوم و چادرم را مے تڪانم. دلم میخواهد زمین دهان باز ڪند و من را ببلعد! مهدے ڪنار مزار هادے زانو مے زند و مهربان مے گوید:بشین بابا جان! سرفہ اے مے ڪنم و ڪنارش مے نشینم،فاتحہ اے زیر لب مے خواند و نگاهش را بہ صورتم مے دوزد. خجالت زدہ سرم را خم میڪنم و انگشت هایم را در هم قفل میڪنم،تنم یخ زدہ! صداے مهربانش مے گوید:منو محرمت میدونے؟! نہ بہ اندازہ ے پدرت ولے بہ اندازہ ے انگشت ڪوچیڪش قبولم دارے؟! سریع مے گویم:این چہ حرفیہ؟! شما مثل پدرمے بابامهدے! دست محڪم‌ و مردانہ اش را روے شانہ ام میگذارد:پس چرا حرف دلتو بهم نمیگے؟! سڪوت میڪنم و لبم را مے گزم،نفس عمیقے میڪشد:بہ فرزانہ گفتم بہ مادرت بگہ یہ خواستگار خوب هست،مثل اینڪہ مادرت بد برداشت ڪردہ بود و ناراحت شدہ بود! آیہ جان! اگہ این خواستگارو معرفے ڪردم فقط براے همچین روزے بود! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_نود_و_هفتم /بخش اول #بخش_دوم براے امروزے ڪہ اگہ دلت جایے گیر ڪرد یا از تنهایے خستہ شد،مراعات من و فرزانہ و هادے رو نڪنے! ما از صمیم قلب راضے ایم! مطمئنم هادے بیشتر! اتفاقا من و فرزانہ نگران بودیم خدایے نڪردہ بخواے تا آخر عمر تنها بمونے و ما پیش خودمون و هادے شرمندہ بشیم! اینا رو گفتم ڪہ بدونے آرزوے خوشبختیتو دارم! با انگشت اشارہ بہ سنگین قبر هادے مے ڪوبد و محڪم ادامہ میدهد:بہ روح هادے قسم برابر با همتا و یڪتا برام عزیزے! مردد سرم را بلند میڪنم اما بہ چشم هایش نگاہ نمیڪنم. _توش شڪے ندارم! شانہ ام را نوازش میڪند:خب پس حرف دلتو بهم بگو! مثل یہ دختر ڪہ با پدرش درد و دل میڪنہ! با انگشت هایم بازے میڪنم و چیزے نمے گویم،چند ثانیہ بعد مے پرسد:مادرت گفتہ بود یہ خواستگار پیگیر دارے! همونہ؟! لبم را مے گزم:بلہ! _خب ڪیہ؟! چے ڪارہ ست؟! خانوادہ ش ڪے ان؟! بغ میڪنم:من نمیخوا... انگشت اشارہ اش را روے بینے اش میگذارد:هیس! فقط از اون آقا بگو! لب هایم میلرزند:نمیخوام بہ هادے خیانت ڪنم! اخم هایش درهم میرود:ڪدوم خیانت؟! _همین...همین...ڪہ...بخوام دوبارہ بہ ڪسے فڪر ڪنم! _اسم این خیانت نیست! جواب سوالامو ندادے؟! اصلا چرا خانوادہ ت مخالفن؟! سرم را دوبارہ خم میڪنم:چون آدم مذهبے اے نیستو اختلاف سنے مون زیادہ! _یعنے آدم بے قید و بندیہ؟! سریع سر بلند میڪنم:نہ! یعنے نمیدونم! _چند سالشہ؟! خجالت زدہ میگویم:سے و دو! ابروهایش را بالا میدهد:خب خانوادہ ت حق دارن! دستے بہ ریشش میڪشد:دلت باهاشہ؟! گونہ هایم رنگ مے گیرند،لبخند پر جانے تحویلم میدهد:پس دلت باهاشہ! یہ چیزے بگم قبول میڪنے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:هرچے ڪہ باشہ قبول میڪنم! _اسم و فامیل و آدرس و مشخصات ڪاملشو بهم بدہ،تا وقتے نگفتم بہ هیچ عنوان بهشون وقت خواستگارے نمیدے باشہ؟! گیج نگاهش میڪنم و میگویم:اصلا نمیخوام... سریع حرفم را قطع میڪند:قرار شد هرچے گفتم قبول ڪنے! انگشت شصتش را روے گونہ ام مے ڪشد و اشڪ هایم را پاڪ میڪند:میخوام یہ مدت اصلا هیچ جوابے بهشون ندے! هیچ جوابے! نہ منفے! نہ مثبت! چند هفتہ بہ من فرصت بدہ خوب تحقیق ڪنم بعد بگم چے ڪار ڪنے! اگہ ازش مطمئن بشم و با اختلافاتے ڪہ با هم دارید بدونم آدم درستیہ و میتونہ خوشبختت ڪنہ خودم با پدر و مادرت صحبت میڪنم اما اگہ برعڪس این قضیہ باشہ بدون ثانیہ اے مڪث باید فڪرشو از سرت بندازے! باشہ؟! سپس پیشانے ام را گرم مے بوسد،لبخند ڪم رنگے میزنم:چشم! لب هایش را از پیشانے ام جدا مے ڪند و بر مے خیزد. _پاشو برسونمت خونہ! بلند میشوم،نگاهے بہ عڪس خندان هادے مے اندازم. انگار لبخندش از روزهاے قبل پر رنگ تر شدہ... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 بے حوصلہ برگے ڪہ زیر پایم افتادہ ڪنار میزنم و از دانشگاہ خارج میشوم،یڪ هفتہ از مراسم سالگرد هادے گذشته‌. نہ خبرے از مهدے شدہ نہ روزبہ! همہ چیز آرام و ڪسل ڪنندہ میگذرد،دلشورہ ے بدے دارم! بند ڪولہ ام را یڪ طرفہ روے شانہ ام مے اندازم و چادرم را ڪمے جلو میڪشم‌. از دانشگاہ دور میشوم و پیادہ بہ سمت خانہ راہ مے افتم،از خیابان خارج میشوم. نگاهم بہ ڪافہ اے ڪہ تازہ افتتاح شدہ مے افتد،مقابلش مڪث میڪنم و نگاهے با داخلش مے اندازم‌. شلوغ نیست،هوس میڪنم خودم را بہ فنجانے قهوہ دعوت ڪنم. صداے پر انرژے روزبہ باعث میشود روح از تنم پرواز ڪند! _سلام! هین بلندے میڪشم و با چشم هاے گشاد شدہ نگاهش میڪنم،پیراهن سفیدے همراہ با شلوار ڪتان تنگ مشڪے رنگ پوشیدہ. آستین هایش را تا آرنج بالا زدہ،عینڪ دودے اش را برمیدارد و با لبخند ڪم رنگے نگاهم مے ڪند! نفس عمیقے میڪشم و چیزے نمے گویم،ابروهایش را بالا میدهد:جواب سلام واجب نیست؟! زمزمہ وار مے گویم:سلام! میخواهم بہ سمت ڪافہ برگردم ڪہ مے گوید:مادرم صبح با مادرت صحبت ڪرد! بہ صورتش چشم مے دوزم،ادامہ میدهد:مادرت باز گفتہ نہ! مادر و پدرم حاضر نیستن بے خبر و اجازہ بیان! من باید چے ڪار ڪنم؟! سرد مے گویم:نمیدونم! دست هایش را داخل جیب هاے شلوارش مے برد:این روزا همہ چے بہ هم ریختہ! دست و دلم بہ ڪاراے شرڪتم نمیرہ! چیزے نمے گویم،بعد از چند ثانیہ مڪث مے گوید:امروز اومدم راجع بہ یہ سرے مسائل صحبت ڪنیم! راجع بہ رابطہ هاے عاطفے گذشتہ! بہ ماشینش اشارہ مے ڪند:البتہ تنها نیومدم! نگاهے بہ ماشینش مے اندازم،اما ڪسے را نمے بینم! بہ سمت ماشینش مے رود و ادامہ میدهد:صندلے عقب خوابش بردہ! بہ زور تونستم اجازہ شو بگیرم با خودم بیارمش بیرون! ڪنجڪاو پشت سرش مے روم،ڪنار ماشین مے ایستد. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltani

دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان 🆔 @tark_gonah_1

🌷افلا یتدبّرون القرآن ام علی قلوب اقفالها🌷 🌹آیا در قرآن تدبر نمی کنند؟ یا اینکه بر دلهایشان قفلهایی نهاده شده است؟ 👉 @tark_gonah_1