eitaa logo
تُراب باش
5.5هزار دنبال‌کننده
1.5هزار عکس
1.4هزار ویدیو
92 فایل
تُراب باش، فرزندِ أبوتراب باش گروه تحلیل مباحث قرآنی و آخرالزمانی صرفاً جهت اطاعت از امر ولیّ امر ارتباط با ادمین👇 @Abuo_Torab
مشاهده در ایتا
دانلود
🌸 مولا امیرالمؤمنین(ع) فرمود: 🌸 ۱. در هر حالتى را بگو و آن باش! ۲. و معاشرت با افراد را ادامه بده! ۳. از و كناره گیرى كن! ۴. از دورى و فرار كن؛ و از همراهى و هم‌نشینى با بپرهیز! 📚أمالى شیخ صدوق: ص ۹۵، بحارالأنوار: ج ۶۸، ص ۱۸۱، ح ۳۵. 🆔 @torab_bash
در محضر مهدی عج بهترین باشیم! ✍️... ما در برای اهل‌بیت (ع) آورده شده‌ایم؛ طبق بسیاری از روایات ما قبل از ورود به دنیا با ولایت اهل‌بیت (ع) و بستیم؛ قول دادیم که تقوای ولایی داشته باشیم و تمام زندگیِ دنیایی را به محضریت و مهدویتِ اهل‌بیت (ع) بپردازیم! اما آیا الآن این‌گونه هستیم؟! اصلاً یادمان می‌آید که چنین قولی به خدا دادیم؟! من خودم بسیار شاهد بوده‌ام که دوستانِ هیئتی و مؤمن، وقتی دور هم نشستند و دارند صحبت می‌کنند، مثلاً بیست دقیقه، نیم ساعت، سه ربع هست که دارند باهم گپ می‌زنند؛ اما کلامشان، کلامی حاکی از حرکت به سوی اهل‌بیت (ع) نیست! بلکه درباره دنیا، درباره یک ماشین یا درباره یک غذا صحبت می‌کنند، درباره مغازه‌ها یا خاطرات بی‌خودی خودشان دارند حرف می‌کنند! موضوعاتی که شنونده اذیت می‌شود که چرا یک انسان مؤمن که باید تمام لحظات عمرش به محضریت و مهدویت اهل‌بیت (ع) بگذرد؛ باید به این موضوعات بپردازد؟ طبق برخی از آیات قرآن و روایات عترت، این و اینطور صحبت‌های بی‌خودی فی‌نفسه دارد. اگر ماها عقوبت نمی‌شویم؛ این دیگر از باب رحمت الهی است. خدا به ماها ترحم می‌کند که عقوبتمان نمی‌کند؛ وگرنه این نیست که خب، حالا کمی صحبت داشتیم دیگر، طوری هم نشد که! نه! اینها عقوبت دارد، آقا یا خانمِ فلانی! شما با بی‌تقوایی خودت، وقتِ خود و اوقات دوستان مؤمنت را به مقولات بی‌خود دنیا تلف کردی! چرا این‌کار را کردی؟ طبق قرآن، انسان حتی چیزهایی که در می‌گذرد هم می‌شود چه رسد به اعمالش! به عنوان مثال خداوند در آیه‌ی ۲۲۵ بقره می‌فرماید: «وَ لکِنْ يُؤاخِذُکُمْ بِما کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ حَليمٌ» ولی خدا شما را بدانچه در قلب‌های خود جمع‌آوری کرده‌اید، مؤاخذه می‌کند، و خداوند آمرزنده‌ی بردبار است‏. 🚨بحث اکتسابیات را که شما دنبال می‌کنید؛ درمی‌یابید که اعمال شما، محصولاتِ اعمال شما، بلکه آن چیزی که در قلبِ شما هست؛ همه‌اش مورد قرار می‌گیرد. طبق آیات قرآن، یوم الحساب در ابتدای قیامت نیست. قیامت با قوانین برزخ و ظاهر شدن اعمال انسان‌ها که از جنس برزخ هست مثل اخلاقیات و فقهیات تازه شروع می‌شود. البته وقتی آدم‌ها سر از قبر درمی‌آورند متوجه نیستند، فکر می‌کنند که مانند صحنه دنیاست؛ به تدریج متوجه می‌شوند یک اختلافاتی در این سرزمین با دنیا وجود دارد. خود یوم اول قیامت به حسب پلکان ارتقاء اگر بخواهیم جزئی‌تر نگاه کنیم شامل پلکان هفت آسمان و بعد پله‌های کرسی است. قلب انسان‌ها یعنی مرکز ادراک‌شان، در یا همان آنهاست، لذا تمام آن چیزهایی که در روح شماست، به تبع، آن چیزهایی که در قلب شما هست نسبتاً در اوایل یوم اول قیامت در حدّ ظاهر شدن آشکار می‌شود. یوم دوم قیامت به بعد هم یواش‌یواش نیّات و باطن اعمال انسان‌ها، پیرامون خود فرد، ظهور داده می‌شود، ما خیلی باید مواظب باشیم. حتی چیزهایی که در قلب‌مان می‌گذرد؛ که به داشتید این واقعاً قلبی بود یا ظاهری بود؛ تقوایی که ورزیدید تظاهر بود، بخاطر دیگری بود یا صادقانه بود و بخاطر خدا بود؟ ▪️خیلی اعمال ما وقتی که وجوهِ روح‌مان و از جمله قلب‌مان و قلبیات‌مان ظاهر می‌شود؛ آن اعمال می‌ریزد. چرا؟ چون یا نبود یا به خاطر خدا نبود. در آن دوران معلوم می‌شود که این اعمالی که به عنوان اکتسابیات همراه ما بود؛ اینها قیمتی ندارد؛ بلکه منفی است! چون یا صادقانه نبود یا بخاطر خدا نبود. ما در آینده با این ماجرا مواجه هستیم. لذا در آن دوران «فَلْيَضْحَکُوا قَليلاً وَ لْيَبْکُوا کَثيرًا جَزاءً بِما کانُوا يَکْسِبُونَ» تنها گروهی اندک شادمان هستند؛ و اما دسته‌جات زیادی [از مردم] به خاطر اعمالشان و آنچه به دست می‌آوردند، بسيار گریان‌اند. 🧩 با این توصیف چطور یک انسان به خودش جرأت می‌دهد که وقت خودش و وقت دوستان مؤمنش را با حرف‌های بی‌خود دنیایی مشغول کند، مگر نمی‌ترسد؟ مگر نمی‌ورزد؟ ما در قرآن داریم که: «اتَّقُوا یَوْمًا» نسبت به آن دوران تقوا بورزید. به پیشگاه خدا می‌خواهیم برویم «اتَّقُوا اللهَ»؛ با جهنم مواجه هستیم «اتَّقُوا النّارَ». یک نوع تقوا هم تقوا در قبال ولیّ عالم است؛ ! در حدیث هست که متقین، امیرالمؤمنین (ع) هستند؛ تمام عالم محضر اهل‌بیت (ع) است، ما باید تقوای در قبال اهل‌بیت (ع) داشته باشیم؛ و اولین بحثِ تقوا در قرآن، ذیل آیه دوم سوره بقره، تقوای ولایی است. تقوا در قبال «الْغَیْب» که در روایات فرمودند منظور حجت غائب است. 🔻 : 👇 🆔 @Torab_bash
در محضر مهدی عج بهترین باشیم! ✍️... ما در برای اهل‌بیت (ع) آورده شده‌ایم؛ طبق بسیاری از روایات ما قبل از ورود به دنیا با ولایت اهل‌بیت (ع) و بستیم؛ قول دادیم که تقوای ولایی داشته باشیم و تمام زندگیِ دنیایی را به محضریت و مهدویتِ اهل‌بیت (ع) بپردازیم! اما آیا الآن این‌گونه هستیم؟! اصلاً یادمان می‌آید که چنین قولی به خدا دادیم؟! من خودم بسیار شاهد بوده‌ام که دوستانِ هیئتی و مؤمن، وقتی دورهم نشستند و دارند صحبت می‌کنند، مثلاً بیست دقیقه، نیم ساعت، سه ربع هست که دارند باهم گپ می‌زنند؛ اما کلامشان، کلامی حاکی از حرکت بسوی اهل‌بیت (ع) نیست! بلکه درباره دنیا، درباره یک ماشین یا درباره یک غذا صحبت می‌کنند، درباره مغازه‌ها یا خاطرات بی‌خودی خودشان دارند حرف می‌کنند! موضوعاتی که شنونده اذیت می‌شود که چرا یک انسان مؤمن که باید تمام لحظات عمرش به محضریت و مهدویت اهل‌بیت (ع) بگذرد؛ به این موضوعات می‌پردازد؟ طبق برخی از آیات قرآن و روایات عترت، این و اینطور صحبت‌های بی‌خودی فی‌نفسه دارد. اگر ماها عقوبت نمی‌شویم؛ این دیگر از باب رحمت الهی است. خدا به ماها ترحم می‌کند که عقوبتمان نمی‌کند؛ وگرنه این نیست که خب، حالا کمی صحبت داشتیم دیگر، طوری هم نشد که! نه! اینها عقوبت دارد، آقا یا خانمِ فلانی! شما با بی‌تقواییِ خودت، وقتِ خود و اوقات دوستانِ مؤمنت را به مقولات بی‌خود دنیا تلف کردی! چرا این‌کار را کردی؟ طبق قرآن، انسان حتی چیزهایی که در می‌گذرد هم می‌شود چه رسد به اعمالش! به عنوان مثال خداوند در آیه ۲۲۵ بقره می‌فرماید: «وَ لکِن يُؤاخِذُکُم بِما کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ» بدانید که خدا شما را بدانچه در قلب‌های خود جمع‌آوری کرده‌اید، مؤاخذه می‌کند. 🚨بحث اکتسابیات را که شما در آیات قرآن دنبال می‌کنید؛ درمی‌یابید که اعمال شما، محصولاتِ اعمال شما، بلکه آن چیزی که در قلبِ شما هست؛ همه‌اش مورد الهی قرار می‌گیرد. طبق آیات قرآن، یوم الحساب در ابتدای قیامت نیست. قیامت با قوانین برزخ و ظاهر شدن اعمال انسان‌ها که از جنس برزخ هست مثل اخلاقیات و فقهیات تازه شروع می‌شود. البته وقتی آدم‌ها سر از قبر درمی‌آورند متوجه نیستند، فکر می‌کنند که مانند صحنه دنیاست؛ بتدریج متوجه می‌شوند یک اختلافاتی در این سرزمین با دنیا وجود دارد. خود یوم اول قیامت به حسب پلکانِ ارتقاء اگر بخواهیم جزئی‌تر نگاه کنیم؛ شامل پلکانِ هفت آسمان و بعد پله‌های کرسی است. قلب انسان‌ها یعنی مرکز ادراک‌شان، در یا همان آنهاست «القُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ، حج ۴۶»، لذا تمام آن چیزهایی که در روح شماست، بتبع، آن چیزهایی که در قلب شماست نسبتاً در اوایل یوم اول قیامت آشکار می‌شود. یوم دوم قیامت به بعد هم یواش‌یواش نیّات و باطن اعمال انسان‌ها، پیرامون خود فرد، ظهور داده می‌شود، ما خیلی باید مواظب باشیم. حتی چیزهایی که در قلب‌مان می‌گذرد؛ که به داشتیم این واقعاً قلبی بود یا ظاهری بود؛ تقوایی که ورزیدیم تظاهر بود، بخاطر دیگری بود یا صادقانه و بخاطر خدا بود؟ ▪️خیلی از اعمال ما وقتی که وجوهِ روح، از جمله قلب و قلبی‌یاتمان ظاهر می‌شود؛ آن اعمال می‌ریزد. چرا؟ چون یا نبود یا بخاطر خدا نبود. در آن دوران معلوم می‌شود که این اعمالی که بعنوان اکتسابیات همراه ما بود؛ اینها قیمتی ندارد؛ بلکه منفی است! چون یا صادقانه نبود یا بخاطر خدا نبود. ما در آینده با این ماجرا مواجه هستیم. لذا در آن دوران «فَليَضحَکُوا قَليلاً وَ ليَبکُوا کَثيرًا جَزاءً بِما کانُوا يَکسِبُونَ» تنها گروهی اندک شادمان‌اند؛ و اما دسته‌جات زیادی [از مردم] بخاطر اعمالشان و آنچه به دست می‌آوردند، بسيار گریانند. 🧩 با این توصیف چطور یک انسان به خودش جرأت می‌دهد که وقت خودش و وقت دوستان مؤمنش را با حرف‌های بی‌خودِ دنیایی مشغول کند، مگر نمی‌ترسد؟ مگر نمی‌ورزد؟ ما در قرآن داریم که «اتَّقُوا یَومًا» نسبت به آن دوران تقوا بورزید. به پیشگاه خدا می‌خواهیم برویم «اتَّقُوا اللهَ»؛ با جهنم مواجه هستیم «اتَّقُوا النّارَ». یک نوع تقوا هم تقوا در قبال ولیّ عالم است؛ ! در حدیث هست که متقین، امیرالمؤمنین (ع) هستند؛ تمام عالم محضر اهل‌بیت (ع) است، ما باید تقوایِ در قبال اهل‌بیت (ع) داشته باشیم؛ و اولین بحثِ تقوا در قرآن، ذیل آیه ۲ سوره بقره، تقوای ولایی است. تقوا در قبال «الغَیب» که در روایات فرمودند منظور عج است. 🔺پس ولایتی که بواسطه اهل‌بیت (ع) در اسلام نازل شده و ولایتی که بواسطه این بزرگواران بر گذشتگان نازل شده؛ وجود دارد؛ ما باید در قبالش تقوا بورزیم؛ و امروز هم همین است؛ ما باید محضرِ مولایمان مهدی عج را رعایت کنیم و تمام زندگی را معطوف و ایشان قرار دهیم. @Torab_bash
🌸 مولا امیرالمؤمنین علیه السلام به امام حسن مجتبی علیه السلام فرمود: ۱. در هر حالتى را بگو و آن باش! ۲. و معاشرت با افراد را ادامه بده! ۳. از و معصیت كاران كناره گیرى كن! ۴. از دورى و كن؛ و از همراهى و هم‌نشینى با بپرهیز! 📚 أمالى شیخ صدوق: ص ۹۵ و بحارالأنوار: ج ۶۸، ص ۱۸۱، ح ۳۵. @Torab_bash
🌤 ✍... اینک آخرالزمان در حال برپا شدن است؛ همه ما خوب می‌دانیم که برای رسیدن به مولایمان مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه باید از لابه‌لای فتنه‌های مخوف و صحنه‌های جهنم‌گونه عبور کنیم؛ چرا؟ چرا باید این‌همه درد و رنج و محنت را قبل از همنشینی با مولای خوب و مهربانمان تحمل کنیم؟ چرا باید در صحنه‌های و به‌سوی او بتازیم، بسازیم، بتازیم، بسازیم تا در نهایت به او برسیم؟! به خصوصی او برسیم؟ چرا؟ 📜 یک دلیل این ماجرا، آيه ۱۳ و ۱۴ سوره بروج است که خداوند می‌فرمايد: ﴿إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَ يُعيدُ، وَ هُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ﴾، اين خداست که خلقت را ايجاد کرد و دوباره همه چيز را [به‌سوی اصل] برمی‌گرداند؛ و او با و رفتار می‌کند. چه جالب! اين دو آيه خيلی جالب است. وقتی خداوندی که ايجاد کرده، دوباره همه چيز را می‌خواهد به‌سوی اصل برگرداند؛ با چه صفتی این کار را انجام می‌دهد؟ با چه صفتی با مخلوقاتش برخورد می‌کند؟ 💎 با دو صفت: ۱- ﴿الْغَفُورُ﴾ بخشنده و جبران‌کننده. ۲- ﴿الْوَدُودُ﴾ بسیار دوست و رفیق. 🌹 دوستان! دقت بفرماييد. واژه‌ی «الْوَدُودُ» کلاً دوبار در قرآن آمده است، ده بار یا صد بار نيامده است. بلکه فقط يک‌بار این واژه، با این چینش و به همراه اسمِ «الْغَفُورُ» در و آن‌هم در اين آيه آمده است. مورد استفاده آن چيست؟ اينکه وقتی که خلايق به‌سوی خدا یا به‌سوی خلیفه خدا در صبح ظهور برمی‌گردند؛ خداوند با اسم المنتقم با آنها مواجه نمی‌شود، برای دشمنان اهل‏بیت علیهم‏السلام و قاتلان ایشان است، لکن خدا با عموم خلایق که با اهل‏بیت علیهم‏السلام دشمنی نکرده‌اند، طبق این آیات از قرآن، با غفران و سپس با رفتار می‌کند. اين مطلبِ قرآنی خيلی زيباست. 🟢 خداوند با اسم ﴿الْغَفُورُ﴾ و بعد با اسم ﴿الْوَدُودُ﴾ با انسان‌ها مواجه می‌شود و چقدر تقدم و تأخر اين‌ها هم جالب است! اگر برعکس بود و ابتدا ﴿الْوَدُودُ﴾ واقع می‌شد؛ یعنی خدا می‌خواست اول با انسان‌ها دوستی کند؛ بعد آن‌ها را ببخشد و مورد قرار دهد؛ خیلی بد می‌شد؛ خیلی سخت می‌شد، مثلاً تصور کنيد، من به پيشگاه او می‌رسيدم، کلی گناه دارم، کلى دارم، او می‌خواهد با منِ سر تا پا گناه، با منِ آلوده به خطا دوستی کند؛ در حالی که من سرم از و پايين افتاده است، نمی‌توانم در صورت مولا نگاه کنم؛ به پهنای صورت اشک شوق می‌ریزم ولی از خجالت سرم را نمی‌توانم بالا بیاورم، مولا است، مهربانی می‌کند، دستِ مهر و دوستی بر سرم می‌کشد؛ اما من خجالت‌زده‌ام، شرمسار از گذشته‌ام؛ خدا این‌طور با انسان رفتار نمی‌کند؛ خدا خجالت انسان را تحمل نمی‌کند؛ لذا قبل از اينکه موسم دوستی با یار برسد؛ خداوند ﴿الْغَفُورُ﴾ را واقع می‌کند؛ اول انسان را می‌آمرزد، خطاهای  او را برطرف می‌کند؛ اشکالاتش را می‌کند، کمبودهای او را جبران می‌کند؛ قلم عفو می‌کشد بر خطاهای او تا دیگر این فرد در موسم ، خجالت نکشد، سپس با گذر از این مرحله با او دوستی را شروع می‌کند. ⏰ از این منظر، تمام با سختی‌هایش برای مغفرت بشر قرار داده شده است؛ و تمام به بعد برای دوستی کردن با مولا امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه، لذا در قرآن، آيه ۶۹ سوره نساء، به مولای‌مان عج گفته شده: ﴿حَسُنَ أُولَٰٓئِكَ رَفِيقًا﴾ یعنی او بهترین رفیق است، بهترین رفیقی که می‌توانستید داشته باشید. در روایات ذیل همین آیه، گفته شده که بهترین عالم، قائم آلِ محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله است؛ و كسانی كه از خدا و پیامبر اطاعت كنند، در زمره كسانی از پیامبران و صدّیقان و شهیدان و شایستگان خواهند بود كه خدا به آنان نعمت [ایمان و اخلاق و عمل صالح‌] داده؛ و اینان نیكو رفیقانی هستند. @Torab_bash https://eitaa.com/torab_bash
🙏چقدر تحملم کردی!! ازت ممنونم! 😭 «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَكَلَنِي إِلَيْهِ فَأَكْرَمَنِي وَ لَمْ يَكِلْنِي إِلَى النَّاسِ فَيُهِينُونِي وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي تَحَبَّبَ إِلَيَّ وَ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يَحْلُمُ عَنِّي حَتَّى كَأَنِّي لَا ذَنْبَ لِي فَرَبِّي أَحْمَدُ شَيْ‌ءٍ عِنْدِي وَ أَحَقُّ بِحَمْدِي...» 🌺 حمد و ستایش برای خدایی است که من را به خودش سپرد؛ و این‌گونه کرد و من را به مردم واگذار نکرد تا مَبادا مَرا و کنند! حمد و ستایش برای آن خدایی است که با من کرد؛ هرچند که از من بی‌نیاز بود و بی‌نیاز هست! حمد و ستایش برای آن خدایی‌ست که نسبت به من کرد، جوری که گویی هرگز در محضرش نکردم! پس و پروردگارِ من، ستوده‌ترین چیز نزد من است؛ و اوست سزاوارترین فرد به حمد و ستایش من!! ▪️فرازی از دعای أبو حمزه ثمالی https://eitaa.com/torab_bash