🌹بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌹 226 #پرسش_و_پاسخ_از_کتاب_شبهای_پیشاور #لعن_صحابه 🌺🌸 اشاره ۵۶. آیا #لعن کردن و #دشنام دادن بر بعضی از #صحابه، باعث #کفر است و انسان #واجب القتل می‌شود؟ ✨🌺 جواب خیر؛ اوّلاً: اگر لعن کردن و دشنام دادن از روی دلیل و برهان و حق باشد، اشکالی ندارد و کفرآمیز نیست. ثانیاً: اگر کسی به یکی از صحابه یا مؤمن دیگری فحش و ناسزا و لعن بگوید، کافر نمی شود بلکه فاسق است. مانند کسی که شراب بخورد یا دزدی کند. زمانی حکم قتل برای کسی جاری می‌شود که دشمنی با خدا و رسول صلی الله علیه و آله داشته باشد و ناسزا به پیامبر صلی الله علیه و آله بگوید (العیاذ بالله). در این صورت با حکم حاکم شرع با او برخورد می‌شود. می دانیم که صحابه و یاران پیامبر صلی الله علیه و آله معصوم و پاک از گناه نبوده اند و گاهی اشتباهاتی از آنها صادر می‌شد. پس اگر کسی انتقادی از آنها کرد، نمی توانیم بگوییم که او کافر است. در زمان خلافت ابوبکر شخصی آمد و به شدت او را فحش داد به صورتی که اطرافیان ناراحت شدند و گفتند: خلیفه! اجازه بدهید او را بکشیم چون او کافر شده است. ابوبکر گفت: نه هیچ کس غیراز پیامبر صلی الله علیه و آله نمی تواند این طور حکم کند. [۱] همچنین در زمان خلافت عثمان، عایشه پیوسته به عثمان دشنام می‌داد و علناً در حضور خود عثمان به او می‌گفت: «این پیر خرفت را بکشید. » ولی هیچ کس او را کافر ندانست و نکشت. و در جای دیگر نوشته اند: در زمان خلافت عمر به او پیغام دادند که شخصی به او دشنام داده است. گفتند: اجازه بدهید تا او را بکشیم. عمر در جواب گفت: خون هیچ مسلمانی به خاطر دشنام دادن مباح نمی شود؛ مگر اینکه به رسول خدا صلی الله علیه و آله فحش و ناسزا گفته باشد. [۱] اگر دشنام دادن و لعن کردن دلیل بر کفر انسان بود و شخص لعن کننده واجب القتل می‌شد، پس چرا وقتی معاویه و پیروانش به امیرالمؤمنین علیه السلام که از بزرگترین صحابه بودند و آیه «تطهیر» در شأن ایشان نازل شده بود و معصوم از هر گناه و اشتباه بودند، لعن ودشنام دادند ولی لعن کنندگان واجب القتل نشدند و کسی آنها را کافر ندانست؟! #آیه تحت #الشجره یا بیعت #الرضوان 🌺🌸 اشاره ۵۷. آیا طبق #آیه زیر: «لقَد رَضِیَ الله عَن المؤمنینَ اِذ یُبایِعونَکَ تَحتَ الشَّجرة»؛ «به تحقیق #خدا از مؤمنینی که در زیر #درخت (#حدیبیه) با تو #بیعت کردند خشنود شد. » #افرادی که در آن مکان #حضور داشتند، اعمالشان عاری از #گناه بوده و مستحق #بهشت هستند و #همگی مورد #تأیید و توجه و احترام #خدا و #رسول صلی الله علیه و آله بودند؟ ✨🌸 جواب خیر ؛ مادامی که انسان کار نیک و شایسته انجام دهد مستحقّ ثواب و احترام و تقدیر است، اما اگر شخصی مرتکب عمل زشتی شود مورد انتقاد قرار می‌گیرد و هیچ ربطی به اعمال خوب گذشته اش ندارد؛ به خاطر اعمال خوبش احترام و به خاطر اعمال ناپسندش انتقاد می‌شود و صرف اینکه زمانی شخصی مورد احترام قرار گرفته و کار شایسته ای انجام داده، ما نمی توانیم بگوییم که او تا آخر عمر معصوم است و هیچ خطا و اشتباهی ندارد. مثلاً: پیامبر صلی الله علیه و آله عدالت انوشیروان و سخاوت حاتم طائی را مورد تأیید و احترام قرار دادند، ولی این احترام و تقدیرها فقط به خاطر عمل نیک آنها بود و ربطی به اعمال دیگرشان نداشت. در بیعت الرضوان در جنگ حدیبیه حدود هزار و پانصد نفر از صحابه وجود داشتند که این آیه نازل شد، در حالیکه عده ای از آنها مشمول آیات نفاق قرار گرفتند و خدا به آنها وعده عذاب و داخل شدن در آتش جهنم را داد. به این ترتیب رضایت خداوند فقط در بیعت الرضوان نبوده بلکه این رضایت، بستگی به ایمان خالص و عمل صالح آن اشخاص داشته است. یعنی کسانی که با عقیده قلبی به توحید و نبوت بیعت کردند، مورد رضای خداوند و مستحق بهشت گردیدند. ولی افرادی که بیعت نکردند و یا در دلشان ایمان نداشتند و بیعت کردند مستحق آیه نفاق و عذاب و جهنم گردیدند. ---------- 📚منابع: [۱]: _ حاکم نیشابوری: مستدرک ۴/۳۵۵، احمد بن حنبل: مسند ۱/۹، ذهبی: تلخیص مستدرک، قاضی عیاض: شفاء: جلد ۴: باب اول، غزالی: احیاء العلوم ۲/۳۵۶. [۱]: _ احمد بن حنبل: مسند: ۳/۳۱۷، ابن سعد کاتب: طبقات ۵/۲۷۹، قاضی عیاض: شفاء: جلد ۴: باب اول. ❌ #کپی فقط با ذکر #صلوات به نیت #فرج امام #زمان عج ❌ ~~~~⚜🔸💠🔸⚜~~~~~~~~ کانال نشر فضایل امیر المؤمنین علی علیه السلام 🔹⚡️🔸⚡️🔹 💫 @ya_amiralmomenin110 💫