هدایت شده از یک آیه در روز
ادامه تدبر ۱
🖌علامه طباطبایی در این باره میگویند:
« همان طور که سید مرتضی توضیح داده این آیات هیچ ظهوری ندارد که مراد از این کسی که اخم کرد پیامبر ص باشد؛ بلکه این آیات صرفا یک خبرند که نه تنها درباره کسی که از او خبر داده میشود هیچ صراحتی ندارند، بلکه در آن مطالبی هست که دلالت دارد که مقصود کس دیگری است؛ زیرا عبوس بودن حتی از ویژگیهای پیامبر ص در قبال دشمنان فرومایهشان نیست، چه رسد به مومنانی که برای هدایت به ایشان مراجعه میکردند؛ سپس در آیه بیان کرده که آن شخص خود را متصدی ثروتمندان میکرده و از فقرا دوری میگزیده است و این هیچ نسبتی با اخلاق کریمانه پیامبر ص ندارد.
علاوه بر اینها، خداوند قبل از نزول این سوره، در سوره قلم خلق و خویی متعالی پیامبر ص را ستوده است هنگامی که فرمود: «وَ إِنَّك لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ: و راستى كه تو را خويى والاست!» (قلم/۴)؛ و همه اتفاق نظر دارند که سوره قلم بعد از سوره علق [و لذا پیش از سوره عبس] نازل شده است و چگونه فرض دارد که خداوند وی را در ابتدای بعثتش این گونه بستاید و اندکی بعد وی را به خاطر اموری عتاب کند همچون اینکه وی عطف توجه به ثروتمندان میکند و از فقیران هرچند که مومن و دنبال هدایت باشند رویگردان است!
به علاوه که خداوند در سوره مکی دیگری فرمود: «وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ؛ وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ؛ و خويشانِ نزديكت را هشدار ده؛ و بال [مهر و فروتنی] خود را براى آن مؤمنانى كه تو را پيروى كردهاند، فرو گستر.» (شعراء/214-215) و ایشان را به خفض جناح در برابر مومنان دعوت کرد؛ و خود عبارت «وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ» هم دلالت دارد که این هم از آیات نازل شده در اوایل بعثت است. همچنین در سوره مکی دیگری فرمود: «لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ وَ لا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ: و چشمان خود را به سوى آنچه گروههايى از آنان را از آن برخوردار كردهايم مدوز، و بر آنها غمگين مباش و بال تواضعت را براى مؤمنان فرو گستر» (حجر/88) و این آیه هم در حال و هوای آیه «فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ: پس آنچه را كه بدان امر مىشوى آشكارا بيان كن و از مشركان روى برتاب» (حجر/۹۴) نازل شده؛ آنگاه چگونه متصور است که ایشان علیرغم این دستور خداوند به مومنی عبوس شود و از او اعراض کند و چشمش به سوی اهل دنیا باشد.
از همه اینها گذشته، اساسا بدی ترجیح دادن ثروتمندان بر فقرا و رویگردان شدن از فقرا و اقبال به ثروتمندان خودش به قدر کافی قبیح و مخالف اخلاق کریمانه انسانی است و نیازی به نهی کردن هم ندارد.»
(الميزان، ج20، ص203 )
اینجاست که روایت امام صادق ع از سخن پیامبر ص به ابن ام مکتوم بسیار معنیدار است؛ یعنی پیامبر ص پیشبینی میکرده که بعدها چنین برداشت نادرستی از آیه شایع شود؛ و لذا در عین اینکه ابن ام مکتوم را بسیار تکریم میکرده (که نشان دهد رفتار کسی که در قبال وی اخم کرده و رویگردان شده چقدر بد بوده)، به وی میگفته: خداوند هرگز مرا به خاطر تو مورد عتاب قرار نداد (حدیث۲).
@yekaye
#عبس_1
هدایت شده از یک آیه در روز
.
2️⃣ «عَبَسَ وَ تَوَلَّى»
خداوند چهره درهم کشیدن و پشت کردن به یک طالب هدایت را مذمت کرد، ولو در مورد شخصی که نابیناست و احتمالا متوجه این رفتار نشود.
این نشان میدهد که اقدامات ناپسند اخلاقی را صرفا از حیث تاثیری که بر مخاطب میگذارد نباید تحلیل کرد.
انجام کار بد در حق دیگران، بد است و بر خود شخص تأثیر سوء میگذارد، ولو خود آن دیگران متوجه این اقدام نشوند.
📚اقتباس از تفسير نور، ج10، ص384
@yekaye
#عبس_1
هدایت شده از یک آیه در روز
.
3️⃣ «عَبَسَ وَ ...»
نابینایی برای سوال کردن از پیامبر ص میآید و شخص ثالثی به این نابینا اخم میکند و خداوند این اخم کردن را ذکر و مذمت میکند.
این یعنی حتی کمترین حرکات چهره، که مخاطبِ مستقیمش هم متوجهاش نمیشود، نهتنها در رصد دستگاه الهی است، بلکه برایش آیه نازل شده است.
📝ثمره #اخلاقی
همین آیه آیا کافی نیست که نظارت شدید الهی بر اعمال و رفتار خود را باور کنیم و خیلی جدی مراقب تک تک حرکات و سکنات خود باشیم؟
آیا واقعا این اندازه مراقب حرکات و سکنات خویش هستیم؟
@yekaye
#عبس_1
هدایت شده از یک آیه در روز