805 ) 🌺 لهُمْ فیها فاكِهَةٌ وَ لَهُمْ ما یدَّعُونَ 🌺 💐 ترجمه آنان در آنجا میوه‌ای [عالی و مطبوع] در اختیار دارند و برایشان مهیاست آنچه درخواست کنند. سوره یس (36) آیه 57 1397/5/3 11 ذی‌القعده 1439 🌹🌹میلاد پر خیر و برکت امام رئوف، که بالاخص پناهگاه ما ایرانیان است، بر همه دوستداران اهل بیت مبارک باد🌹🌹 @Yekaye

@Yekaye

🔹یدَّعُونَ قبلا بیان شد که ▪️ماده «دعو» در اصل به معنای «متمایل شدن به جانب کسی با کلام» ویا «خواستن چیزی با توجه و میل به آن» و معادل کلمات فارسی «دعوت کردن و خواندن» است. به تعبیر دیگر، ▫️دعا همان ندا دادن است با این تفاوت که «ندا دادن» عموما با صدای بلند است، اما دعا می‌تواند با صدای بلند یا آهسته (نجوی) باشد. ▪️مصدر «دَعْوَى» هم به معنای «ادعا کردن» به کار می‌رود (فَما كانَ دَعْواهُمْ إِذْ جاءَهُمْ بَأْسُنا؛ اعراف/۵) و هم به معنای «دعا کردن» (وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ؛ يونس/۱۰). 🔖جلسه 317 http://yekaye.ir/al-hajj-22-12/ ▪️فعل «یدَّعُونَ» در اصل از باب افتعال (اِدتَعَوَ) بوده که بعد از اعلال و ادغعام به صورت «ادَّعی یَدّعی» درآمده است و مصدر آن یعنی «ادعاء» در فارسی نیز رایج است. درباره معنای آن در تدبر 2 توضیحاتی خواهد آمد. @Yekaye

☀️1) در جلسه قبل، حدیث2 امام باقر ع از رسول الله ص مطالبی را در وصف بهشتیان نقل کردند. 🔖https://eitaa.com/yekaye/2290 در فراز دیگری از آن روایت، رسول الله فرمودند: و میوه‌ها بدانها نزدیک است و این همان سخن خداوند است که «و سايههای [درختان] آن بدانها نزديك، و ميوههایش [برای چیدن] در اختیار است» (انسان/14) و مومن از نزدیک هر نوع میوه‌ای را که دلش بخواهد با دهانش می‌چیند در حالی که بر جای خود تکیه زده؛ و همانا انواع میوه‌ها به ولیّ خدا می گویند: ای ولیّ خدا، مرا قبل از بقیه نوش جان کن ... 📚الكافي، ج8، ص99 عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ الْمَدَنِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ... وَ الثِّمَارُ دَانِيَةٌ مِنْهُمْ وَ هُوَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ «وَ دانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلالُها وَ ذُلِّلَتْ قُطُوفُها تَذْلِيلًا» مِنْ قُرْبِهَا مِنْهُمْ يَتَنَاوَلُ الْمُؤْمِنُ مِنَ النَّوْعِ الَّذِي يَشْتَهِيهِ مِنَ الثِّمَارِ بِفِيهِ وَ هُوَ مُتَّكِئٌ وَ إِنَّ الْأَنْوَاعَ مِنَ الْفَاكِهَةِ لَيَقُلْنَ لِوَلِيِّ اللَّهِ يَا وَلِيَّ اللَّهِ كُلْنِي قَبْلَ أَنْ تَأْكُلَ هَذَا قَبْلِي ... @Yekaye

☀️2) در پایان روایتی که امام باقر ع توصیفاتی از بهشت را از زبان رسول الله نقل کردند (روایت قبل)، خود امام باقر ع ادامه می‌دهند: اما بهشت‌هایی که در قرآن آمده عبارتند از بهشت عدن و بهشت فردوس و بهشت نعیم و بهشت مأوی. سپس فرمود: و خداوند را بهشت‌هایی است که در این بهشت‌ها پیچیده شده؛ و همانا از آنِ مومن است از این بهشت‌ها، آنچه که دوست داشته باشد و بخواهد؛ و در آنها هر گونه که بخواهند متنعم می‌شوند و هنگامی که مومن چیزی را بخواهد یا همین که بدان میل داشته باشد، همین مقدار کافی است که وقتی که دلش خواست بگوید «سبحانک اللهم» که به محض اینکه این را گفت خدمتکاران آنچه دلش می‌خواهد را برایش بیاورند بدون اینکه از آنها درخواست کرده باشد و یا بدانها دستور داده باشد؛ و این همان سخن خداوند است که فرمود «دعای [= درخواستِ] آنان در آنجا «سبحانك اللّهم» [خدايا! تو پاك و منزّهى] می‌باشد و تحیت [احوال‌پرسی]شان در آنجا «سلام» است» (یونس/10) یعنی آن خدمتکاران؛ «و پايان دعای [= درخواستِ] آنان اين است كه «الحمد للَّه رب العالمين» [ستايش ويژه پروردگار جهانهاست]». (یونس/10) مقصود این است که هنگامی که به هر لذتی از لذایذ بهشتی دست می‌یابند در پایان خداوند عز و جل را سپاس می‌گویند؛ و اما اینکه فرمود «آنان برایشان روزی معلومی هست» یعنی خدمتکارانشان آن [دلخواه آنان] را می دانند وبرای این اولیاء الله، قبل از اینکه درخواستشان را مطرح کنند، می‌آورند؛ و اما اینکه فرمود «میوه‌هایی، در حالی که مورد اکرام‌اند» همانا آنان در بهشت میل به چیزی پیدا نمی‌کنند مگر اینکه به واسطه آن اکرام می‌شوند [با احترام هر چیزی در اختیارشان قرار می‌گیرند]. 📚الكافي، ج8، ص100 عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ الْمَدَنِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ... قَالَ ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع: أَمَّا الْجِنَانُ الْمَذْكُورَةُ فِي الْكِتَابِ فَإِنَّهُنَّ جَنَّةُ عَدْنٍ وَ جَنَّةُ الْفِرْدَوْسِ وَ جَنَّةُ نَعِيمٍ وَ جَنَّةُ الْمَأْوَی. قَالَ وَ إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ جِنَاناً مَحْفُوفَةً بِهَذِهِ الْجِنَانِ وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَكُونُ لَهُ مِنَ الْجِنَانِ مَا أَحَبَّ وَ اشْتَهَی يَتَنَعَّمُ فِيهِنَّ كَيْفَ يَشَاءُ؛ وَ إِذَا أَرَادَ الْمُؤْمِنُ شَيْئاً أَوِ اشْتَهَی إِنَّمَا دَعْوَاهُ فِيهَا إِذَا أَرَادَ أَنْ يَقُولَ «سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ». فَإِذَا قَالَهَا تَبَادَرَتْ إِلَيْهِ الْخَدَمُ بِمَا اشْتَهَی مِنْ غَيْرِ أَنْ يَكُونَ طَلَبَهُ مِنْهُمْ أَوْ أَمَرَ بِهِ؛ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «دَعْواهُمْ فِيها سُبْحانَكَ اللَّهُمَ وَ تَحِيَّتُهُمْ فِيها سَلامٌ» يَعْنِي الْخُدَّامَ قَالَ «وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ» يَعْنِي بِذَلِكَ عِنْدَ مَا يَقْضُونَ مِنْ لَذَّاتِهِمْ مِنَ الْجِمَاعِ وَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ يَحْمَدُونَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ فَرَاغَتِهِمْ؛ وَ أَمَّا قَوْلُهُ أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ قَالَ يَعْلَمُهُ الْخُدَّامُ فَيَأْتُونَ بِهِ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ قَبْلَ أَنْ يَسْأَلُوهُمْ إِيَّاهُ؛ وَ أَمَّا قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ «فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ» قَالَ فَإِنَّهُمْ لَا يَشْتَهُونَ شَيْئاً فِي الْجَنَّةِ إِلَّا أُكْرِمُوا بِهِ. @Yekaye

. 1⃣ «لَهُمْ فیها فاكِهَةٌ وَ لَهُمْ ما یدَّعُونَ» 🔹در آیه قبل درباره اینکه بهشتیان زیر سایه‌هایی بر تخت‌های مجلل تکیه زده‌اند سخن گفت. 🔹طبیعتا این سایه‌ها، سایه‌های درختان بهشتی است؛ 🔹و در جایی که درخت هست، اولین چیزی که انسان دلش می‌خواهد استفاده از میوه‌های طبیعی درختان است؛ 🔷احتمالا به همین مناسبت است که در این آیه، ابتدا از اینکه میوه در اختیارشان است سخن گفت، و سپس به اینکه اساساً هر چیزی که دلشان بخواهد برایشان مهیاست اشاره کرد. @Yekaye

. 2⃣ «لَهُمْ فیها فاكِهَةٌ» ظاهرا تنکیر «فاکهة» (نکره آوردن آن) ، تنکیرِ تعظیم است؛ یعنی نشان‌دهنده عظمت و اهمیت آن است؛ یعنی ظاهرا می‌خواهد اشاره کند به میوه‌ای بسیار خاص و مطبوع، که بقدری مطبوع و دلپسند است که نمی‌توان توصیفش کرد و لذا به صورت نکره بدان اشاره می‌شود. @Yekaye

. 3⃣ «لَهُمْ ما یدَّعُونَ» مقصود از «ما یدّعون» چیست؟ 🍃الف. «یدّعون» به معنای «یتمنون» (آرزو دارند) است؛ وقتی عرب می‌گوید «اِدَّعِ لی ما شئت» یعنی «تَمَنَّ علیّ» (آرزویت را از من بخواه) 📚(ابوعبیده، به نقل مجمع البيان، ج8، ص671؛ أنوار التنزيل (بیضاوی)، ج4، ص271 ) 🍃ب. این کلمه از «دعا» گرفته شده و بدین معناست که هرچه دعا کند برایشان برآورده می‌شود. 📚(زجاج، به نقل مجمع البيان، ج8، ص671) 🍃ج. چون ماده «دعا» به باب افتعال رفته، به معنای مطاوعه و پذیرش است؛ یعنی «دعا و درخواست را برای خود قرار دادن» 📚(أنوار التنزيل، ج4، ص271) 🍃د. به همان معنای «ادعا کردن» است، چرا که در آنجا هرکس هر چیزی را ادعا کند، ادعایش به حکم خداست؛ چرا که خداوند ذات آنان را مهذب فرموده، و جز آنچه برایشان نیکوست ادعا نکنند. 📚(به نقل مجمع البيان، ج8، ص671) 🍃ه. می‌تواند به معنای «تداعی» باشد؛ 📚(أنوار التنزيل، ج4، ص271) یعنی هر چه در ذهنشان تداعی شود در دم برایشان حاضر می‌شود! 🔖حدیث2 https://eitaa.com/yekaye/2314 🍃و. به معنای آن چیزهایی است که در دنیا دعا و از خداوند درخواست می‌کردند که در بهشت بدانها بدهد؛ یعنی آیه می‌فرماید هر چیزی که در دنیا از نعمتهای بهشتی دعا و درخواست کرده بودند در آنجا بدانها داده می‌شود. 📚(أنوار التنزيل، ج4، ص271) 🍃ز. ... @Yekaye

. 4⃣ «لَهُمْ ما یدَّعُونَ» در بهشت محدوديّت نيست. 📚(تفسير نور، ج9، ص550) @Yekaye

. 5⃣ «لَهُمْ ما یدَّعُونَ» در بهشت هر چیزی که فرد بخواهد برایش مهیاست. 🌀شبهه می‌دانیم که افراد در بهشت در مراتب گوناگون هستند و کسی نمی‌تواند به مرتبه بالاترش برود. 🔖جلسه قبل، حدیث3 https://eitaa.com/yekaye/2291 پس چگونه است که اینجا می‌فرماید هرکس هرچه دلش بخواهد برایش مهیاست؟ آیا اگر آنها بخواهند جایگاهشان در مرتبه بالاتر باشد، می توانند⁉️ 💠چند پاسخ بدین سوال می‌توان داد: 🍃الف. آنها به نحوی هستند که درخواست مقام بالاتر در آنان پیدا نمی‌شود، چون خواستن هر چیز، متفرع بر داشتن درکی از آن است؛ و چون آن مرتبه بالاتر از آنان است، اصلا درکی از آن ندارند؛ از این رو، اگرچه چه‌بسا افراد مرتبه بالاتر با آنان حشر و نشری داشته باشند و بفهمند که از اینان بالاترند (جلسه قبل، حدیث3) اما خود اینان متوجه بالاتر بودن آنان نمی‌شوند. 🍃ب. این که هرکس وضع متعینی دارد در ابتدای ورود در بهشت است؛ اما بعید نیست که در بهشت هم رشدی – البته متناسب با اقتضائات بهشتی، نه همچون رشد دنیوی، که نتیجه عمل اختیاری دنیوی است – برای انسان فرض داشته باشد. 🍃ج. ... @Yekaye

807 ) 🌺 سَلامٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحیمٍ 🌺 💐ترجمه سلام [بر آنها]؛ سخنی از پروردگاری رحیم؛ سوره یس (36) آیه 58 1397/5/4 12 ذی‌القعده 1439 @Yekaye

@Yekaye

🔹«سَلام» قبلا بیان شد که ▪️ «سَلام» از ماده «سلم» به معنای صحت، عافیت، و سلامتی از هرگونه عیب و نقصی است؛ ▪️و تعبیر «سلام» به معنای طلب سلامتی کردن است که در انسان‌ها با سخن، و در خداوند [مانند تعابیر قرآنی که خداوند می‌فرماید: سلامٌ علی…] با فعلش انجام می‌شود؛ و همچنین اسمی از اسماء الله است؛ بدین جهت که از هر عیب و آفتی که بر خلائق عارض می‌گردد مصون و سالم است. ▪️برخی گفته‌اند اصل این ماده، نقطه مقابل «خصومت» (دشمنی) است و به معنای همراهی و موافقت شدید در ظاهر و باطن است به صورتی که هیچ اختلافی در میان نباشد. ▫️بدین ترتیب معلوم می‌شود که چرا «سِلم» به معنای صلح است. (وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها؛ انفال/۶۱) و برخی گفته‌اند «سَلَام» و «سِلْم» و «سَلَم» هر سه به معنای صلح به کار می‌رود و لذا کاربرد آن در دو آیه (وَ أَلْقَوْا إِلَى اللَّهِ يَوْمَئِذٍ السَّلَم؛ نحل/۸۷) و (وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقى إِلَيْكُمُ السَّلامَ لَسْتَ مُؤْمِناً؛ نساء/۹۴) را نیز به معنای صلح دانسته‌اند. 🔖جلسه 533 http://yekaye.ir/al-ahzab-33-44/ 📖 اختلاف قرائت ▪️عموما این کلمه را به صورت مرفوع (سَلامٌ) قرائت کرده‌اند؛ ▪️اما در قرائت ابن‌مسعود و اُبَیّ و عیسی و قنوی به صورت منصوب (سَلاماً) هم قرائت شده است؛ که اگر منصوب باشد، مصدر [= مفعول مطلق] یا حال است؛ اما اگر مرفوع باشد حالات متعددی متصور است که در تدبرها بدان اشاره خواهد شد. 📚(البحر المحيط، ج9، ص76-77) @Yekaye

🔹رَحیمٍ درباره ماده «رحم» در آیه 15 همین سوره به تفصیل نکاتی بیان شد. صرفا یادآوری می‌شود که ▪️این ماده در اصل دلالت بر معانی‌ای همچون رقت و و عطوفت و مهربانی (= رأفت) می‌کند؛ و به تعبیر دیگر، دلالت بر «رقت قلب همراه با احسان کردن» می‌کند که گاه ممکن است در مورد «احسان کردن بدون لحاظ رقت قلب» به کار رود (مثلا وقتی در مورد خداوند به کار می‌رود) و یا «رقت قلب بتنهایی» و البته توضیح داده شد که بین کلمات مربوط به این معنا تفاوت ظریفی قائلند. درواقع، رحمت، ‌تجلی رأفت، و ظهور شوق و شفقت است، و مربوط به مقام ابراز نسبت به چیز خاصی است که در آن خیر و صلاح مخاطب لحاظ می‌شود، ولو خود مخاطب آن را خوش ندارد، مانند خوراندن دوای تلخ به مریض. ▪️همچنین در تفاوت «رئوف» (مهربان) با «رحمن» و «رحیم» هم گفته‌اند در «رأفت» رقت قلب بیشتری از «رحمت» وجود دارد؛ لذا کلمه رأفت هیچگاه در موردی که با کراهت توام باشد به کار نمی‌رود؛ اما «رحمت» گاه با کراهت توام است. (آنچه در پزشک است، «رحمت» است؛ نه «رأفت» وگرنه هیچگاه آمپول تجویز نمی‌کرد!) ▪️اگرچه برای کسی که رحم می‌کند، کلمه «راحم» به کار رفته است و خداوند بهترین رحم‌کنندگان (خَيْرُ الرَّاحِمينَ؛ مومنون/۱۱۸) و بلکه رحم‌کننده‌ترین رحم‌کنندگان (أَرْحَمُ الرَّاحِمينَ؛ اعراف/۱۵۱، یوسف/۶۴ و ۴۲، انبیاء/۸۳) معرفی شده است؛ اما برای این منظور دو کلمه «رحمان» و «رحیم» در قرآن کریم بویژه در مورد خداوند شیوع فراوان دارد. ▪️برخی از اهل لغت چنین توضیح داده‌اند که «رحیم» دلالت بر ثبوت و استمرار رحمت دارد و آن را صفت مشبهه دانسته‌اند اما بسیاری آن را صیغه مبالغه دانسته‌اند و البته تذکر داده‌اند که مبالغه در «رحمان» بیشتر از «رحیم» است؛ چرا که رحمان رحمتش همه چیز را در برمی‌گیرد اما رحیم رحمتی است که بسیاری از چیزها را دربرمی‌گیرد. (البته وزن «فعیل» هم در صیغه مبالغه به کار رفته و هم در صفت مشبهه) ▪️با توجه به عمویت بیشتر کلمه «رحمن» عده‌ای آن رحمت عمومی را «رحمانیت» خداوند دانسته؛ و آن رحمت خاص شده را «رحیمیت» خداوند معرفی کرده‌اند، بویژه که در قرآن کریم اگرچه از کفر کافران به رحمانیت خداوند هم سخن به میان آمده (وَ هُمْ يَكْفُرُونَ بِالرَّحْمنِ؛ رعد/۳۰؛ هُمْ بِذِكْرِ الرَّحْمنِ هُمْ كافِرُونَ، انبیاء/۳۶) اما در آیات متعددی «رحمانیت» او نسبت به کافران هم مطرح شده، در حالی که رحیمیت او خاص مومنان معرفی شده است. (هُوَ الَّذي … كانَ بِالْمُؤْمِنينَ رَحيماً؛ احزاب/۴۳: تقدیم «مومنین» بر «رحیم» دلالت بر حصر دارد) 🔖جلسه 762 http://yekaye.ir/ya-seen-36-15/ @Yekaye

☀️1) از امام صادق ع روایت شده که رسول الله ص فرمودند: سزاوارترین مردم به خدا و رسولش کسی است که با سلام [گفتگو را] آغاز کند. 📚الكافي، ج2، ص644 عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: أَوْلَى النَّاسِ بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ مَنْ بَدَأَ بِالسَّلَامِ. @Yekaye

☀️2) از امام باقر ع روایت شده است: خداوند آشکارا سلام کردن را دوست دارد. الكافي، ج2، ص645 عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنْ ثَعْلَبَةَ بْنِ مَيْمُونٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَيْسٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يُحِبُّ إِفْشَاءَ السَّلَامِ. @Yekaye

☀️3) از امام باقر ع روایت شده است که ابوسعید خدری روایت کرده است که رسول الله فرمود: جبرئیل در شب معراج، هنگامی که داشتم برمی‌گشتم و به او گفتم که آیا دیگر کاری با من نداری، گفت: درخواستم از تو این است که از جانب خداوند و از جانب من به خدیجه سلام بگویی. و پیامبر برای ما گفت که وقتی که خدیجه ایشان را دید و پیامبر مطلبی را که جبرئیل گفته بود به او گفت، او گفت: همانا خداوند خودش سلام است و سلام از اوست و سلام به او برمی‌گردد، و بر جبرئیل هم سلام. 📚تفسير العياشي، ج2، ص279 عَنْ زُرَارَةَ وَ حُمْرَانَ بن أعين وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ حَدَّثَ أَبُو سَعِيدٍ الْخُدْرِيُّ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ: إِنَّ جَبْرَئِيلَ ع قَالَ لِي لَيْلَةَ أُسْرِيَ بِي حِينَ رَجَعْتُ وَ قُلْتُ يَا جَبْرَئِيلُ هَلْ لَكَ مِنْ حَاجَةٍ، قَالَ حَاجَتِي أَنْ تَقْرَأَ عَلَى خَدِيجَةَ مِنَ اللَّهِ وَ مِنِّي السَّلَامَ. وَ حَدَّثَنَا عِنْدَ ذَلِكَ أَنَّهَا قَالَتْ حِينَ لَقَّاهَا نَبِيُّ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، فَقَالَ لَهَا الَّذِي قَالَ جَبْرَئِيلُ فَقَالَتْ: إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّلَامُ وَ مِنْهُ السَّلَامُ وَ إِلَيْهِ السَّلَامُ وَ عَلَى جَبْرَئِيلَ السَّلَامُ. @Yekaye

☀️4) از امام صادق ع روایت شده است: هنگامی که حضرت خدیجه س وفات کرد حضرت فاطمه صلوات الله علیه خود را در آغوش پیامبر اکرم ص می‌انداخت و پیرامون ایشان می‌گردید و گفت: بابای من! مادرم کجاست؟ پس جبرئیل نازل شد و گفت: پروردگارت به تو دستور می‌دهد که به فاطمه س سلام برسانی و به او بگویی: همانا مادرت در خانه بزرگی است که اتاق‌هایش از طلاست و ستونهایش از یاقوت سرخ، در کنار آسیه و مریم.پس حضرت فاطمه س فرمود: همانا خداوند خودش سلام است و سلام از اوست و سلام به او برمی‌گردد. 📚الأمالي (للطوسي)، ص175 أَ خْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُحَمَّدٍ، قَالَ: أَخْبَرَنَا أَبُو الْقَاسِمِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى، عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَامِرٍ الْقَصَبَانِيِّ، عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ الْأَحْمَرِ، عَنْ بُرَيْدٍ الْعِجْلِيِّ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ (عَلَيْهِمَا السَّلَامُ) يَقُولُ: لَمَّا تُوُفِّيَتْ خَدِيجَةُ (رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا) جَعَلَتْ فَاطِمَةُ (صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهَا) تَلُوذُ بِرَسُولِ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) وَ تَدُورُ حَوْلَهُ، وَ تَقُولُ: يَا أَبَتِ، أَيْنَ أُمِّي؟ قَالَ: فَنَزَلَ جَبْرَئِيلُ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) فَقَالَ لَهُ: رَبُّكَ يَأْمُرُكَ أَنْ تُقْرِئَ فَاطِمَةَ السَّلَامَ، وَ تَقُولَ لَهَا: إِنَّ أُمَّكِ فِي بَيْتٍ مِنْ قَصَبٍ، كِعَابُهُ مِنْ ذَهَبٍ، وَ عُمُدُهُ يَاقُوتٌ أَحْمَرُ، بَيْنَ آسِيَةَ وَ مَرْيَمَ بِنْتِ عِمْرَانَ. فَقَالَتْ فَاطِمَةُ (عَلَيْهَا السَّلَامُ): إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّلَامُ، وَ مِنْهُ السَّلَامُ، وَ إِلَيْهِ السَّلَامُ. @Yekaye