. 6⃣ «وَ ما هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ» با توجه به اینکه مرجع ضمیر اشاره «هی» را چه بدانیم، مراد از چیزی که از ظالمان دور نیست متفاوت می‌شود و معانی متعددی از آیه قابل استنباط است که با توجه به قاعده امکان استفاده از یک لفظ در چند معنا بعید نیست که همگی مد نظر باشد: 🍃الف. مرجع آن، «الحجارة» است؛ یعنی آن سنگهایی که برای عذاب قوم لوط فرستاده شد، از ظالمان اصلا دور نیست؛ و این گونه عذابی ممکن است بر سر سایر ظالمان امتهای دیگر هم فرود آید. 📚(الميزان، ج10، ص344) 🍃ب. مرجع ضمیر « القرى: شهرهای آنها» است که با ضمیر «جَعَلْنا عالِيَها سافِلَها» نیز بدان اشاره شده بود. یعنی آن شهرهایی که زیر و رو شد، از این ظالمان و مشرکان قریش که در زمان پیامبر به ایشان ظلم می‌کردند، اصلا دور نیست؛ می‌توانند بروند و آنجا را ببینند و عبرت بگیرند؛ چنانکه در جای دیگر درباره این سرزمین‌های ویران شده فرمود «وَ إِنَّها لَبِسَبِيلٍ مُقِيمٍ: و البته آن [شهرهاى ويران] بر سر راهى است داير و بر جاى مانده» (حجر/76) ویا «وَ إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ وَ بِاللَّيْلِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ: و همانا شما (اهل مكه در سفرتان به سوى شام) بر آنها مىگذريد، صبحگاهان؛ و در شب؛ آیا پس نمی اندیشید؟!» (صافات/138). 📚(الميزان، ج10، ص344) 🍃ج. ... @Yekaye

. 7⃣ «وَ ما هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ» مقصود از «ظالمانی» که وقوع این عذاب از آنان دور نیست، چه کسانی‌اند؟ 🍃الف. ظالمان از امت پیامبر اکرم ص، بویژه مشرکان مکه 📚(مجمع البيان، ج5، ص282)؛ که این تعبیر نوعی تهدید آنهاست. 📚(الميزان، ج10، ص344) 🍃ب. خود قوم لوط 📚 (مجمع البيان، ج5، ص282) در واقع، آوردن کلمه «ظالمان» وصفی جدید برای قوم لوط است که با آوردن آن، هم عمل آنان را ظلم معرفی می‌کند و هم علت نابودیِ آنان را بازگو می‌نماید؛ یعنی می‌خواهد بفرماید: 🔹اولا آنان به خاطر انجام عمل لواط ظالم محسوب می‌شوند (یعنی کسی گمان نکند که عمل لواط، صرفا یک قبح فرهنگی دارد و از جنس آداب و رسوم است که از این جامعه به آن جامعه فرق می‌کند و مصداق ظلم و تجاوز از حق نیست)؛ 🔹و ثانیا علت نابود شدنشان هم دقیقا همین بود که کارشان ظلم بود، نه اینکه صرفا یک اقدام فرهنگی و آداب و رسومی صرف مجازات شده باشند. 🍃ج. مقصود هرکسی است که عمل آنان را انجام دهد. 🔖حدیث3 https://eitaa.com/yekAaye/1871 و نیز: 📚(ابن‌عباس، به نقل از البحر المحيط، ج6، ص192) 🍃د. ... @YekAaye

. 8⃣ «مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ وَ ما هِيَ مِنَ الظَّالِمينَ بِبَعيدٍ» با اینکه مطالب را در آیات قبل با ضمیر متکلم (أَمْرُنا؛ جَعَلْنا: ما) بیان کرد، چرا سیاق آیات یکدفعه به صورت مخاطب (رَبِّكَ: تو) درآمد؟ 🍃الف. موید آن است که مقصود اصلی از ظالمان، ظالمان در امت پیامبر ص و مشرکان مکه و مخاطبان اوست؛ یعنی تهدید را برای مخاطبان و معاشران پیامبر جدی‌تر می‌کند: [یعنی می‌فرماید «ما آنها را چنین و چنان کردیم؛ و پروردگار توست که چنین کرد»؛ پس ای کسانی که با این پیامبر مخالفت می‌کنید مواظب باشید که پروردگار او همان کسی است که آنان را زیر و رو کرد؛] و اگر هم اصرار شود که ظالمان، به معنای مطلق ظالمان می‌باشد، آنگاه این تعریضی به ظالمان مخاطب پیامبر دارد. 📚 (الميزان، ج10، ص344) 🍃ب. ... @Yekaye

✅جمع‌بندی داستان قوم لوط در سوره هود✅ 📖ابتدا مروری بر آیات داشته باشیم: وَ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُنا إِبْراهيمَ بِالْبُشْرى قالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ فَما لَبِثَ أَنْ جاءَ بِعِجْلٍ حَنيذٍ؛ فَلَمَّا رَأى أَيْدِيَهُمْ لا تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَ أَوْجَسَ مِنْهُمْ خيفَةً قالُوا لا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى قَوْمِ لُوطٍ؛0 وَ امْرَأَتُهُ قائِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْناها بِإِسْحاقَ وَ مِنْ وَراءِ إِسْحاقَ يَعْقُوبَ؛ قالَتْ يا وَيْلَتى أَ أَلِدُ وَ أَنَا عَجُوزٌ وَ هذا بَعْلي شَيْخاً إِنَّ هذا لَشَيْءٌ عَجيبٌ؛ قالُوا أَ تَعْجَبينَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَميدٌ مَجيدٌ؛ فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْراهيمَ الرَّوْعُ وَ جاءَتْهُ الْبُشْرى يُجادِلُنا في قَوْمِ لُوطٍ؛ إِنَّ إِبْراهيمَ لَحَليمٌ أَوَّاهٌ مُنيبٌ؛ يا إِبْراهيمُ أَعْرِضْ عَنْ هذا إِنَّهُ قَدْ جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَ إِنَّهُمْ آتيهِمْ عَذابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ؛ وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا لُوطاً سيءَ بِهِمْ وَ ضاقَ بِهِمْ ذَرْعاً وَ قالَ هذا يَوْمٌ عَصيبٌ؛ وَ جاءَهُ قَوْمُهُ يُهْرَعُونَ إِلَيْهِ وَ مِنْ قَبْلُ كانُوا يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ قالَ يا قَوْمِ هؤُلاءِ بَناتي هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ لا تُخْزُونِ في ضَيْفي أَ لَيْسَ مِنْكُمْ رَجُلٌ رَشيدٌ؛ قالُوا لَقَدْ عَلِمْتَ ما لَنا في بَناتِكَ مِنْ حَقٍّ وَ إِنَّكَ لَتَعْلَمُ ما نُريدُ؛ قالَ لَوْ أَنَّ لي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوي إِلى رُكْنٍ شَديدٍ؛0 قالُوا يا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَنْ يَصِلُوا إِلَيْكَ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَ لا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ إِلاَّ امْرَأَتَكَ إِنَّهُ مُصيبُها ما أَصابَهُمْ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَ لَيْسَ الصُّبْحُ بِقَريبٍ؛ فَلَمَّا جاءَ أَمْرُنا جَعَلْنا عالِيَها سافِلَها وَ أَمْطَرْنا عَلَيْها حِجارَةً مِنْ سِجِّيلٍ مَنْضُودٍ؛ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ وَ ما هِيَ مِنَ الظَّالِمينَ بِبَعيدٍ؛ 💢ترجمه و به یقین، فرستادگان ما ابراهیم را بشارت آوردند. سلامی کردند. گفت: سلام. پس دیری نپایید که گوساله‌ای بریان آورد. پس هنگامی که دید دستانشان را، که به آن نمی‌رسد، آنان را بیگانه شمرد، و از آنان ترسی احساس کرد؛ گفتند نترس! همانا ما به سوی قوم لوط فرستاده شده‌ایم. و زنش ایستاده بود؛ پس خندید [یا: حایض شد]، پس او را به اسحاق مژده دادیم، و پشت سر اسحاق، یعقوب. گفت: ای وای! آیا من بچه آورم در حالی که پیرزنی هستم و این شوهرم است که پیرمرد است. همانا این واقعاً چیز عجیبی است! گفتند آیا از امر خدا تعجب می‌کنی؟! رحمت خداوند و برکاتش بر شما اهل بیت [باد/است]؛ همانا او ستوده‌ و ارجمند است. پس هنگامی که ترس از ابراهیم برفت و او را بشارت آمد، شروع کرد به مجادله با ما درباره قوم لوط! به‌درستی که ابراهیم قطعا بردباری بسیار تضرع‌پیشه و بازگشت‌کننده بوده است. ای ابراهیم! از این بگذر! همانا چنین است که امر پروردگارت آمده است؛ و بی‌تردید آنان را آمده به سراغشان عذابی بی‌بازگشت. و هنگامی که فرستادگان ما نزد لوط آمدند، به [سبب] آنان احساس بدی کرد [آمدن آنان را خوش نداشت] و با آنان در تنگنا قرار گرفت و گفت: امروز روزی سخت است. و قومش نزدش آمدند در حالی که به سویش هل داده می‌شدند و پیش از آن نیز کارهای زشت انجام می‌دادند؛ گفت: ای قوم من! اینان دخترانم؛ آنان برای شما پاکیزه‌ترند؛ پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا در مورد میهمانانم شرمنده و سرشکسته مسازید؛ آیا از شما مرد رشیدی [رشدیافته‌ای] نیست؟! گفتند قطعاً دانسته‌ای که ما را در مورد دخترانت حقی نباشد؛ و بی‌گمان تو خوب می‌دانی که چه می‌خواهیم! گفت: کاشکی مرا به شما نیرویی بود یا اینکه به پایگاهی استوار پناه ببرم! گفتند: ای لوط! همانا ما فرستادگان پروردگار توییم؛ هرگز به تو دست نمی‌یابند؛ پس به پاره‌ای [ظلمتی] از شب [گذشته]، با خانواده‌ات کوچ کن، و از شما هیچکس روی برنگردانَد، جز زنت؛ بی‌شک به او می‌رسد آنچه بدانان رسید؛ بدرستی که وعده‌گاه آنان صبح است؛ آیا مگر صبح نزدیک نیست؟ پس هنگامی که امر ما آمد آن را زیر و رو کردیم و بر آن بارانی از سنگ‌هایی از سجّیلِ [= سنگ‌گِلِ] نضج‌یافته و درهم‌تنیده باریدیم. [سنگ‌هایی] نشانه‌دار نزد پروردگارت؛ و آن از ظالمان اصلا دور نیست. سوره هود (11) آیات 69-83 1397/10/28 11 جمادی‌الاولی 1440 @Yekaye

@Yekaye

☀️حکایت حضرت ابراهیم و فرشتگان به روایت تفسير القمي 📜تفسیر قمی، تالیف علی بن ابراهیم قمی است که از اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری بوده و غیبت امام زمان ع را هم درک کرده است. تفسیر وی عمدتا بر اساس روایاتی است که از ائمه اطهار به دست او رسیده است؛ و غالبا امامی را که از او روایت می‌کند را نام می‌برد. با این حال، فرازهایی از این تفسیر، بدون ذکر نام امام است؛ ولی بسیار از اهل حدیث، احتمال اینکه مضمون اینها هم برگرفته از کلمات معصومین باشد را منتفی ندانسته‌اند و از این رو، در کتب تفسیری‌ای که تفسیر خود را صرفاً مبتنی بر نقل احادیث قرار داده‌اند (مانند تفسیر برهان و تفسیر نورالثقلین) حتی این عبارات تفسیر قمی را نیز برشمرده‌اند. وی در این آیات، حکایت قوم لوط را بدون استناد به معصوم ع روایت کرده است؛ که شاید آوردن آن در اینجا در مقام جمع‌بندی آیات، بی‌وجه نباشد: و اما اینکه فرمود: «و به یقین، فرستادگان ما ابراهیم را بشارت آوردند. سلامی کردند. گفت: سلام. پس دیری نپایید که گوساله‌ای بریان آورد.» یعنی بریان و تفت داده شده؛ [علی بن ابراهیم در اینجا به سراغ داستان حضرت ابراهیم ع می‌رود که بعد از از اینکه از آتش سالم درآمد چه وقایعی بر او گذشت و نهایتا مجبور به هجرت از آن دیار شد و در مسیر خروجش از دیار نمورد چه وقایعی برای او رخ داد تا بدینجا می‌رسد که او در سرزمینی سکنی گزید:] و حضرت ابراهیم ع چنین بود که هرکس بر او می‌گذشت به عنوان میهمان از او پذیرایی می‌کرد و در هفت فرسخی وی سرزمین‌های آبادِ پردرخت و گیاه و پربرکتی بود که در مسیر راه کاروانیان بود؛ و افرادی که از آن بلاد عبور می کردند از میوه‌ها و محصولات آنان تناول می نمودند؛ آنان از این وضعیت به تنگ آمدند؛ و ابلیس به صورت پیرمردی نزد آنان آمد گفت: آیا می‌خواهید کاری یادتان بدهم که دیگر کسی از منطقه شما عبور نکند؟! گفتند: چه کاری؟ گفت: هرکس از منطقه شما گذر کرد او را بگیرید و از پشت با وی نکاح کنید و لباسهایش را درآورید! سپس ابلیس به صورت نوجوان زیبارویی با پیراهنهایی قشنگ بر آنان ظاهر شد؛ پس سراغش آمدند و او را گرفتند و با آن همان کردند که به آنها گفته بود و از این کار خوششان آمد؛ و دیگر با مردان چنین می‌کردند؛ پس مردان نیاز [جنسیِ] خود را با مردان اشباع می‌نمودند و زنان با زنان. مردم به حضرت ابراهیم ع شکایت بردند و خداوند لوط را برای اینکه آنان را برحذر دارد و انذار دهد به سوی آنان برانگیخت. چون لوط را دیدند به او گفتند: تو کیستی؟ گفت: من پسر دایی همان ابراهیمی هستم که آن پادشاه وی را در آتش انداخت؛ ولی خداوند آتش را بر او سرد و سلامت گرداند؛ و او در همین نزدیکی‌های شما سکونت گزیده؛ پس تقوای الهی پیشه کنید و این کار را رها کنید وگرنه خداوند هلاکتان خواهد کرد. آنان از اینکه به او جسارت کنند ترسیدند و از سراغ او رفتن خودداری کردند؛ و لوط چنان بود که هر مردی که بر آنان می‌گذشت و قصد بدی درباره‌اش داشتند وی را از دست آنان نجات می داد. و لوط در میان آنان ازدواج کرد و همسرش دخترانی برای او آورد. و چون ماندن لوط در میان آنان طولانی شد و سخن او را نمی‌پذیرفتند، گفتند: «ای لوط! اگر از این کارت دست برنداری تو را در زمره تبعیدشدگان قرار می‌دهیم» (شعراء/167) یعنی تو را سنگ‌باران خواهیم کرد و از شهر بیرون می‌کنیم. پس لوط علیه آنان دعا کرد (آنان را نفرین کرد) و در همین موقع حضرت ابراهیم در محلی که در آنجا بود نشسته بود و چندی قبل از میهمانانی پذیرایی کرده بود و آنان رفته بودند و چیزی نزدش نمانده بود؛ پس نگاهش به چهار نفر افتاد که نزد او رسیدند و شبیه بقیه مردم نبودند. پس آنان سلام گفتند و حضرت ابراهیم هم سلام گفت؛ و ابراهیم نزد ساره آمد و به او گفت: میهمانانی آمده‌اند که شبیه بقیه مردم نیستند. گفت: نزد ما جز همین گوساله نمانده است. پس آن را ذبح کرد و بریان نمود و نزد آنان آورد و این همان سخن خداوند عز و جل است که فرمود: «و به یقین، فرستادگان ما ابراهیم را بشارت آوردند. سلامی کردند. گفت: سلام. پس دیری نپایید که گوساله‌ای بریان آورد. پس هنگامی که دید دستانشان را، که به آن نمی‌رسد، آنان را بیگانه شمرد، و از آنان ترسی احساس کرد.» ساره همراه با جماعتی آمد و بدانان گفت: چه شده است که از غذای خلیل الله نمی خورید؟ آنان به ابراهیم ع «گفتند نترس! همانا ما به سوی قوم لوط فرستاده شده‌ایم.» پس ساره مضطرب شد؛ «و دچار ضحک شد» یعنی حیض شد در حالی که سالیان درازی بود که دیگر حیض نمی‌شد؛ پس خداوند عز و جل فرمود «پس او را به اسحاق مژده دادیم، و پشت سر اسحاق، یعقوب.» پس دست بر صورت خویش گذاشت و «گفت: ای وای! آیا من بچه آورم در حالی که پیرزنی هستم و این شوهرم است که پیرمرد است. همانا این واقعاً چیز عجیبی است!» 👇ادامه👇

جبرئیل به او گفت: «آیا از امر خدا تعجب می‌کنی؟! رحمت خداوند و برکاتش بر شما اهل بیت [باد/است]؛ همانا او ستوده‌ و ارجمند است. پس هنگامی که ترس از ابراهیم برفت و او را بشارت آمد» درباره اسحاق، شروع کرد به مجادله کردن، چنانکه خداوند عز و جل فرمود «مجادله می کند با ما درباره قوم لوط! به‌درستی که ابراهیم قطعا بردباری بسیار تضرع‌پیشه و بازگشت‌کننده بوده است.» ابراهیم ع به جبرئیل گفت: شما برای چه کاری فرستاده شده‌اید؟ جبرئیل گفت: برای هلاکت رساندند قوم لوط! ابراهیم ع گفت: «همانا لوط در آنجاست» جبرئیل گفت: «همانا به کسی که در آنجاست داناتریم؛ حتما او و خانواده‌اش را نجات می‌دهیم، جز همسرش را که در زمره باقی‌ماندگان است» (عنکبوت/32) ابراهیم ع گفت: جبرئیل! اگر در آن شهر صد نفر مومن باشد آیا خداوند آنان را هلاک می‌کند؟ گفت: خیر. گفت: اگر پنجاه نفر باشد چطور؟ گفت: خیر. گفت: اگرده نفر باشد چطور؟ گفت: خیر. گفت: اگر یک نفر باشد چطور؟ گفت: خیر «و این همان سخن خداوند عز و جل است که فرمود «پس در آنجا جز خانه‌ای از مسلمین نیافتیم» (ذاریات/36) ابراهیم گفت: جبرئیل در مورد آنان نزد پروردگارت برگرد [از او بخواه عداب را به تاخیر اندازد] پس در چشم برهم‌زدنی خداوند وحی کرد: «ای ابراهیم! از این بگذر! همانا چنین است که امر پروردگارت آمده است؛ و بی‌تردید آنان را آمده به سراغشان عذابی بی‌بازگشت.» پس، از نزد حضرت ابراهیم ع بیرون رفتند و به اوط رسیدند در حالی که مشغول آبیاری مزرعه‌اش بود. حضرت لوط ع بدانان گفت: شما کیستید؟ گفتند: ما در راه مانده‌ایم. امشب ما را میهمان کن! گفت: ای جماعت! اهالی این دیار مردامانی بدکارند – خداوند لعنت و هلاکشان کند – با مردان آمیزش می‌کنند و اموال را می‌گیرند. گفتند: ما جا مانده ایم؛ ما را میهمان کن! پس لوط به نزد همسرش آمد که وی هم از آن قوم بود؛ و به او گفت: امشب میهمانانی بر من وارد شده‌اند؛ قضیه آنان را مخفی بدار تا از تو هرآنچه بدی تاکنون انجام داده ای درگذرم. گفت: باشد. و علامت بین او و آن قوم این بود که اگر در روز میهمانی نزد لوط بود وی در ارتفاعی دودی بلند می‌کرد و اگر در شب بود آتش می افروخت؛ پس هنگامی که جبرئیل و فرشتگان همراهش به خانه لوط آمدند؛ آن زن بدان بلندی رفت و آتشی برافروخت؛ و اهل آن دیار فهمیدند و از هر سمت به سوی خانه لوط به راه افتادند همان گونه که خداوند متعال فرمود: «و قومش نزدش آمدند در حالی که به سویش هل داده می‌شدند» یعنی یعنی به سرعت می‌آمدند و می دویدند. پس چون به درب منزل لوط رسیدند گفتند: ای لوط، «آیا ما تو را از [پناه دادن به] جهانیان منع نکرده بودیم؟» پس همان مطلبی را گفت که خداوند حکایت کرده است: «گفت: ای قوم من! اینان دخترانم؛ آنان برای شما پاکیزه‌ترند؛ پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا در مورد میهمانانم شرمنده و سرشکسته مسازید؛ آیا از شما مرد رشیدی [رشدیافته‌ای] نیست؟!» ... «گفتند قطعاً دانسته‌ای که ما را در مورد دخترانت حقی نباشد؛ و بی‌گمان تو خوب می‌دانی که چه می‌خواهیم!» پس لوط وقتی که [از هدایت آنان] ناامید شد «گفت: کاشکی مرا به شما نیرویی بود یا اینکه به پایگاهی استوار پناه ببرم!» [در اینجا علی بن ابراهیم دو حدیثی را می‌آورد که در بحث از آیه 80 (حدیث4 و حدیث6) گذشت. https://eitaa.com/yekaye/4059 https://eitaa.com/yekaye/4061 👇 ادامه حکایت قوم لوط به روایت تفسیر قمی]👇 @Yekaye

👇ادامه حکایت قوم لوط از تفسیر قمی 👇 جبرئیل گفت: اگر می دانست که چه نیرویی دارد! لوط گفت: شما کیستید؟ جبرئیل گفت: من جبرئیلم! گفت: به چه کاری دستور دارید؟ گفت: به هلاک کردن اینان. پس از او درخواست کرد که همین الان کار را تمام کنید. گفت: «بدرستی که وعده‌گاه آنان صبح است؛ آیا مگر صبح نزدیک نیست؟ پس درب را شکستند و وارد خانه شدند؛ و جبرئیل با جناح خود بر صورتشان زد و آن [چشمشان] را محو کرد و این همان سخن خداوند عز و جل است که: «پس قصد میهمانان او کردند پس چشمانشان را محو کردیم پس بچشید عذاب من و هشدارها را» (قمر/۳۷). چون چنین دیدند فهمیدند که همانا عذاب به سراغشان آمده است. پس جبرئیل گفت: ای لوط! ؛ «به پاره‌ای از شب، با خانواده‌ات کوچ کن» و خودت و فرزندانت را از میان آنان بیرون ببر، «و از شما هیچکس روی برنگردانَد، جز زنت؛ بی‌شک به او می‌رسد آنچه بدانان رسید». در قوم لوط، فرد فهمیده‌ای بود و بدانان گفت: ای قوم! عذابی که لوط وعده می‌داد رسید؛ پس از او مراقبت کنید و نگذارید که از میان شما بیرون رود که مادامی که او بین شماست عذاب نخواهد آمد. پس دور خانه وی جمع، و به نگهبانی مشغول شدند.. جبرئیل گفت: لوط از میان اینان بیرون رو! گفت: چگونه بیرون روم در حالی که خانه در محاصره است. پس وی ستونی از نور برایش قرار داد و گفت این ستون را پیگیری کن «و از شما هیچکس روی برنگردانَد». پس از آن دیار بیرون رفتند و همسرش روی برگرداند و خداوند سنگی را فرستاد و او را به قتل رساند. پس چون سپیده دمید هریک از آن چهار فرشته در یک سمت از دیار آنان ایستادند و آن را از هفت سرزمین تا عمق زمین برکندند و سپس آن را در آسمان بالا بردند به گونه‌ای که آسمانیان فریاد آنان را می‌شنیدند و آن بر سرشان زیر و رو کردند و خداوند «بر آن بارانی از سنگ‌هایی از سجّیلِ [= سنگ‌گِلِ] نضج‌یافته و درهم‌تنیده بارید. [سنگ‌هایی] نشانه‌دار نزد پروردگارت؛ و آن از ظالمان اصلا دور نیست.» 📚تفسير القمي، ج1، ص332-336 @Yekaye

. ✅جمع‌بندی داستان قوم لوط در سوره هود 1⃣ خداوند در سوره هود، داستان قوم لوط و عذاب آنان را از دل داستان حضرت ابراهیم ع و بشارتی که فرشتگان برای او بردند، آغاز کرد. 🤔جالب اینجاست که با اینکه در این سوره داستانهای پیامبران متعددی و درگیری‌های آنان با مردمان و حاکمان زمانه‌شان آمده (نوح، هود، صالح، لوط، شعیب و موسی علیهم‌السلام) اما از حکایت درگیری حضرت ابراهیم ع با نمرود سخنی گفته نشده؛ و گویی این حکایت حضرت ابراهیم هم به عنوان مدخلی برای حکایت حضرت لوط قرار گرفته است: فرشتگان درست است که بشارتی برای حضرت ابراهیم ع می‌آورند اما برنامه اصلی‌شان عذاب کردن قوم لوط است؛ چنانکه در هنگام معرفی خود به حضرت ابراهیم ع مساله فرستاده شدنشان برای قوم لوط را مطرح می‌کنند؛ و بعد از آن است که بشارتی هم به او می‌دهند.🤔 این طرز بیان واقعه، موید آن احادیثی است که تاکید می‌کند که این بشارت، به خاطر تسلی دادن حضرت ابراهیم ع در مورد عذابی بود که بر قوم لوط فرستاد: عجیب است: یک پیامبر اولواالعزم که از در آتش افتادن توسط نمرودیان باکی نداشت بقدری از عذاب شدن یک قوم ناراحت می‌شود که خداوند قبل از نزول عذاب، ابتدا همان فرشتگان نازل‌کننده عذابش را با مژدگانی بزرگی برای تسلی خاطر او می‌فرستد❗️ و تعبیر « يُجادِلُنا في قَوْمِ لُوطٍ: او با ما در مورد قوم لوط مجادله می‌کند» نیز موید دیگری برای صحت این روایات است؛ و جالب اینجاست که اگرچه تعبیر «با ما مجادله می‌کند» نوعی عتاب‌آلود است؛ اما بلافاصله با سه مدح «حلیم» و «أواب» و «منیب» ابراهیم ع را توصیف می‌کند، تا مخاطب گمان نکند آن مخالفت حضرت ابراهیم یک دلسوزی غیرمنطقی است (دلسوزی‌ای که خداوند در هنگام اجرای مورد مجازات زناکاران، نسبت به وقوع آن هشدار می‌دهد و افراد را از چنان دلسوزی هایی برحذر می‌دارد؛ نور/2) 🔹پس، این ناراحتی حضرت ابراهیم ع به هیچ عنوان به معنای یک تاثر عاطفیِ صرف ویا راضی بودنِ وی به عمل آنان نیست؛ چنانکه نه‌تنها در بسیاری از روایات (هم در احادیث اسلامی؛ و هم در کتاب مقدس یهودیان و مسیحیان) خود حضرت ابراهیم ع حضرت لوط ع را به وحی الهی برای برحذر داشتن آن قوم می فرستد، بلکه در متن مجادله‌ای که بین او و فرشتگان روایت شده، محور بحثهای وی، مطرح کردن احتمال حضور معدود افرادی از مومنان در آن شهر بوده است؛ که آنها را بهانه می‌کرده که خدا عذاب را بر آن قوم نازل نکند؛ یعنی او می‌دانسته که اگر عذاب هم برداشته می‌شود تنها و تنها به خاطر وجود مومنان می‌تواند باشد، وگرنه اگر فقط به عمل آنان توجه شود، چاره‌ای جز عذاب نیست. در واقع، در این حکایت، 🔺از سویی با بشارتی به حضرت ابراهیم درباره فرزندانی صالح، و دلنگرانی حضرت ابراهیم از این عذابی که قرار است نازل شود آغاز می‌شود؛ 🔻و از سوی دیگر، در مقام حکایت کردن عذابی شدید برای یک قوم است (نه‌تنها شهرشان را زیر و رو کردند؛ بلکه با سنگهای نشانه‌داری آنان را سنگباران هم نمودند). 🤔اگر توجه کنیم که شروع این سوره با این نکته است که پیامبر ص مامور می‌شود خود را به عنوان انذاردهنده و بشارت‌دهنده معرفی کند و قرآن کریم در همان ابتدا از مشکلات فراوانی که پیش پای او می‌گذارند خبر می‌دهد و از اینجا وارد داستان پیامبران گذشته می‌شودY آنگاه شاید می‌خواهد نشان دهد که موضع‌گیری مومنانی که قصد دارند پیام خدا را به دیگران ابلاغ کند، در مواجهه با یک پدیده انحرافی چه‌اندازه پیچیده است‼️ از سویی نمی‌خواهند گناه – گناهی که بیش از هر چیز و هرکس به خود گناهکاران لطمه می‌زند – در جامعه باقی بماند؛ و از طرف دیگر، وقتی که می‌بینند تنها راه برطرف شدن آن گناه این است که هستی گناهکاران بر باد رود، ناراحت می‌شوند. 💢شاید مهمترین پیام این آیات آن است که 🔸هم گناه بودن گناه را خیلی جدی بگیریم؛ 🔸و هم تمام همّ و غم خود را برای اینکه گناهکاران از گناهشان منصرف شوند صرف کنیم؛ 🔸و البته اگر نهایتا سعی‌مان به نتیجه نرسید، مجازات الهی برای گناهکاران را نیز جدی بشمریم. #همجنسگرایی #قوم_لوط @Yekaye

. 2⃣ مقایسه مفاد بشارت و عذابی که در این واقعه مد نظر قرار گرفته نیز قابل تامل است: 🔺بشارت به فرزندانی صالح است (که فرزند، محصول خانواده و روابط جنسی زن و شوهر است)؛ 🔻و عذاب، عذاب قومی است که عمل مهمشان لواط بوده (یعنی روابط جنسی بین مردان – و به تبع آنها بین خود زنان). 🎴در واقع مفاد بشارت و عذاب هر دو به نحوی به مساله رابطه جنسی برمی‌گردد؛ 🤔و چه‌بسا خداوند می‌خواهد با این تعبیر به ما بفهماند که اگر لواط ممنوع می‌شود دقیقا به خاطر حفظ خانواده و بقای نسل صالح است؛ همان چیزی که امروز هم در جهان مشاهده می‌کنیم: 🔻با اینکه موج همجنسگرایی در حدود دو دهه است کشورهای غربی را فرا گرفته، 🔺اما همزمان با شروع آن موج، موج #مدافعان_خانواده نیز در مقابل #همجنسگرایان قد علم کرده‌اند و با گذر زمان، موج دوم که در عمق فطرت انسانها ریشه دارد کم‌کم به آگاهی‌هایی می‌رسد که بر موج اول غلبه خواهد کرد؛ شکل‌گیری موسساتی مانند شورای عالی خانواده در آمریکا (که هدف اصلی‌اش حمایت از #خانواده است و در عین حال محور مهم فعالیتهایش مبارزه با #همجنسگرایی است ( قبلا مقاله‌ای از آقای پیتر اسپریجگ از این موسسه اشاره شد: http://www.souzanchi.ir/debating-homosexuality-a-report/ https://eitaa.com/souzanchi/466) و یا راهپیمایی‌های عظیم خانواده گرایان علیه قوانین مدافع همجنسگرایان (مانند تظاهرات‌های چند صدهزارنفری‌ای که هم در واشنگتن و هم در فرانسه پیش از رسمی شدن قانون ازدواج #همجنسگرایان برپا شد و البته برخلاف تجمعات همجنسگرایان خبرش چندان پوشش رسانه‌ای داده نشد) شواهدی بر این مدعاست. @Yekaye

. 3⃣ چنانکه اشاره شد خداوند حکایت عذاب قوم لوط را با بشارتی به حضرت ابراهیم ع آغاز کرد؛ https://eitaa.com/yekaye/4182 این در حالی است که در همین سوره از عذاب قوم نوح، قوم عاد، قوم ثمود، قوم مدین و فرعونیان سخن گفت و هیچ بشارت و دلداری‌ای هم به کسی نداد. این تفاوت چه توجیهی دارد⁉️ چرا دلسوزی‌ای برای قوم لوط مطرح شده که خداوند چه‌بسا با بشارتی به حضرت ابراهیم ع آن را جبران می‌کند ، اما برای بقیه چنین دلسوزی‌ای نیست و خداوند با قاطعیت از عذاب آنان سخن می‌گوید⁉️ شاید یک علت اساسی این باشد که تمامی آن اقوام در اصل توحید مشکل داشتند و شروع دعوت پیامبران هریک از این اقوام با دعوت به توحید است (هود/26 و 50 و 61 و 84) (البته در مورد فرعونیان نیز به این اشاره نشده، هرچند در جاهای دیگر قرآن مشرک بودن قوم او و حتی ادعای الوهیت خود فرعون مورد توجه قرار گرفته است). در واقع، 🤔انسان از آن جهت ارزشمند است که خلیفة الله است و اگر کسی نسبت خود با الله را نادیده بگیرد، انسان بودنِ خود را انکار کرده و دیگر تفاوت چندانی با حیوان ندارد. (این سخن به هیچ عنوان از باب توهین نیست، بلکه توجه دادن به این واقعیت است که اگر انسان نسبت ویژه‌ای با الله نداشته باشد، چرا باید برای او حقوق و احترامی قائل شویم که برای سایر موجودات زنده (حیوانات و گیاهان)‌اصلا چنین حقوق و احترامی قبول نداریم؟!) آنگاه، 🤔شاید تفاوت قوم لوط با بقیه اقوام در این بوده، که آنان اساساً در مسیر توحید نبودند و از این رو عذاب شدنشان جای ناراحتی ندارد؛ اما از اینکه حضرت لوط حتی یکبار آنان را به توحید دعوت نکرده چه‌بسا بتوان نتیجه گرفت که قوم لوط مشرک نبودند، با این حال، به گناهی گرفتار شدند که بقدری پلید بود که آنان را شایسته عذاب کرد؛ ولی بر چنین قومی با چنان سابقه‌ای تاسف خوردن سزاوار است. #همجنسگرایی #قوم_لوط @Yekaye

. 4⃣ عمل شنیع #لواط و رفتارهای #همجنسگرایانه در طول هزاران سال گذشته، کم و بیش در میان جوامع مختلف مشاهده می‌شده است؛ اما ظاهرا تا پیش از چند دهه اخیر قوم لوط تنها جامعه‌ای در جهان بوده‌اند که انجام این عمل به عنوان یک امر کاملا عادی و متداول و علنی در میان آنان رایج بوده است، چنانکه خداوند وقتی از هجوم آنان به خانه لوط سخن می‌گوید بر این مطلب (عادی بودن این عمل در آنان) تاکید می‌کند (هود/78). 💢در طول تاریخ، افراد و جماعات مختلفی به گناهان مختلفی گرفتار بوده‌اند، اما نه چنین علنی و عادی، تا حدی که آن فرد خداجویی که آنان را از این کار برحذر می دارد را به اخراج از شهر تهدید کنند و براحتی حق هرگونه جسارتی به وی را به خود بدهند❗️ شاید این امر بوده که موجب گردیده است که با اینکه احتمالا مشکل شرک نداشته باشند، این چنین مورد مواخذه و عذاب الهی قرار گیرند. 🤔آیا نظام سرمایه‌داری امروز و کسانی که در مسیر عادی‌سازی این عمل شنیع قدم برمی‌دارند همین مسیر را نمی‌پیماید⁉️ و آیا چنان عاقبتی در انتظار آنان نخواهد بود⁉️ #همجنسگرایی #قوم_لوط @Yekaye

فایل Word بحثهای آیات 69-83 سوره هود @Yekaye @souzanchi

فایل PDF بحثهای آیات 69-83 سوره هود @Yekaye @souzanchi

بسم الله الرحمن الرحیم با توجه به نزدیکی به ایام الله دهه فجر به نظر رسید شاید مناسب باشد مروری داشته باشیم بر سوره مبارکه #فجر، که مضامینش نیز با این ایام مناسبت دارد. 📖سوره فجر (که به عنوان سوره 89 در مصحف شریف قرار داده شده است) را غالبا (به نقل از ابن‌عباس) از سوره‌های #مکی دانسته‌اند؛ هرچند برخی (ضحاک، به نقل از سعد السعود، ص292 و علی بن ابی‌طلحه، به نقل از البحر المحيط، ج‏10، ص469) آن را #مدنی معرفی کرده‌اند. تعداد آیات آن، بر اساس نسخه حجازی 32 آیه، بر اساس نسخه‌های شامی و کوفی 30 آیه و بر اساس نسخه بصری 29 آیه می‌باشد. 🔖(در جلسه۴۴۶ درباره چرایی اختلاف در تعداد آیات سوره‌ها توضیح داده شد: http://yekaye.ir/al-muzzammil-73-1-2/ ) ♦️اگر محور را نسخه کوفی (که امروزه به خط عثمان طه در بلاد مشرق اسلامی رایج است) قرار دهیم، تفاوتها را می‌توان چنین توضیح داد: 🔹در نسخه کوفی عبارت «فِي عِبادِي» پایان یک آیه قرار گرفته (آیه29)، در حالی که این آیه و آیه بعد در بقیه مصاحف، یک آیه قلمداد شده است. (بدین ترتیب نسخه بصری کاملا شبیه مصحف کنونی است فقط دو ا/یه آخر آن یکی شده است) 🔹در دو نسخه حجازی و شامی، عبارت «بِجَهَنَّمَ» پایان یک آیه قرار گرفته (یعنی آیه 23 کنونی، دو آیه محسوب می‌شود) 🔹در نسخه حجازی، علاوه بر این عبارت‌های «وَ نَعَّمَهُ» و «فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ» هر یک در پایان آیه قرار گرفته (یعنی هریک از دو آیه 15 و 16، دو آیه محسوب می‌شود) و بدین ترتیب در مقام شمارش، دو آیه بیشتر از نسخه‌های دیگر دارد. 📚(مجمع البيان، ج10، ص730) @Yekaye

فضیلت و اهمیت سوره فجر ☀️1) از پیامبر اکرم ص روایت شده است: کسی که این سوره را در شب‌های دهگانه [= دهه اول ذی الحجة] بخواند خداوند او را بیامرزد؛ و کسی که آن را در سایر ایام بخواند [آن سوره] برایش نوری در قیامت خواهد بود. 📚مجمع البيان، ج10، ص730؛ المصباح للكفعمي، ص450 أبي بن كعب عن النبي ص قال: و مَنْ قَرَأَهَا فِي لَيَالٍ عَشْرٍ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ؛ وَ مَنْ قَرَأَهَا فِي سَائِرِ الْأَيَّامِ كَانَتْ لَهُ نُوراً فِي الْقِيَامَةِ. @Yekaye

2) ☀️ الف. از امام صادق ع روایت شده است که فرمودند: سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحب بخوانید که همانا آن سوره امام حسین ع است؛ کسی که آن را بخواند روز قیامت همراه با امام حسین ع و در درجه او در بهشت خواهد بود؛ همانا خداوند عزیز و حکیم است. 📚ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص123؛ مجمع البيان، ج10، ص730؛ أعلام الدين في صفات المؤمنين، ص382 أَبِي ره قَالَ حَدَّثَنِي أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَسَّانَ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنِ الْحَسَن عَنْ صَنْدَلٍ عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: اقْرَءُوا سُورَةَ الْفَجْرِ فِي فَرَائِضِكُمْ وَ نَوَافِلِكُمْ فَإِنَّهَا سُورَةُ الْحُسَيْنِ [للحسين] بْنِ عَلِيٍّ ع مَنْ قَرَأَهَا كَانَ مَعَ الْحُسَيْنِ [بن علي] ع يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِي دَرَجَتِهِ مِنَ الْجَنَّةِ؛ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيم. ☀️ب. این روایت در برخی منابع با تفصیل بیشتری روایت شده است، بدین صورت: امام صادق ع فرمود: سوره فجر را در نمازهای واجب و مستحب بخوانید که همانا آن سوره امام حسین ع است؛و بدان رغبت کنید؛ خداوند شما را مورد رحمتش قرار دهد! ابواسامه که در مجلس حاضر بود گفت: چگونه این سوره خاص امام حسین ع است؟ فرمود: آیا به این سخن خداوند متعال توجه نکردی که فرمود: «ای نفس مطمئن [= به آرامش رسیده] ! به جانب پروردگارت برگرد در حالی که [هم] راضی و [هم] مورد رضایت [هستی]. پس در [زمره] بندگانم درآی؛و به بهشتم وارد شو!» (فجر/27-30) همانا منظور حسین بن علی ع است؛ که اوست که صاحب نفس مطمئنه‌ای است که راضی و مورد رضایت است؛ و اصحاب او از آل محمد ص از خداوند راضی‌اند روز قیامت و او هم از آنان راضی است؛ و این سوره درباره حسین بن علی ع است و شیعیان وی و شیعیان آل محمد ص. کسی که بر خواندن [سوره] فجر [در نماز صبح] مداومت ورزد همراه با امام حسین ع و در درجه او در بهشت خواهد بود؛ همانا خداوند عزیز و حکیم است. 📚تاويل الآيات الظاهرة، ص770 و نیز در كنز جامع الفوائد (به نقل از بحار الأنوار، ج44، ص218 وَ رُوِيَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ بِإِسْنَادِهِ عَنْ صَنْدَلٍ عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع: اقْرَءُوا سُورَةَ الْفَجْرِ فِي فَرَائِضِكُمْ وَ نَوَافِلِكُمْ فَإِنَّهَا سُورَةُ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ وَ ارْغَبُوا فِيهَا رَحِمَكُمُ اللَّهُ فَقَالَ لَهُ أَبُو أُسَامَةَ وَ كَانَ حَاضِرَ الْمَجْلِسِ كَيْفَ صَارَتْ هَذِهِ السُّورَةُ لِلْحُسَيْنِ خَاصَّةً فَقَالَ أَ لَا تَسْمَعُ إِلَى قَوْلِهِ تَعَالَى يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِي إِلى رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبادِي وَ ادْخُلِي جَنَّتِي إِنَّمَا يَعْنِي الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع فَهُوَ ذُو النَّفْسِ الْمُطْمَئِنَّةِ الرَّاضِيَةِ الْمَرْضِيَّةِ وَ أَصْحَابُهُ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ص الرَّاضُونَ عَنِ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ هُوَ رَاضٍ عَنْهُمْ وَ هَذِهِ السُّورَةُ فِي الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ وَ شِيعَتِهِ وَ شِيعَةِ آلِ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً مَنْ أَدْمَنَ قِرَاءَةَ الْفَجْرَ [سورة الفجر في صلاة الفجر] كَانَ مَعَ الْحُسَيْنِ فِي دَرَجَتِهِ فِي الْجَنَّةِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ. @Yekaye

☀️3) از پیامبر اکرم ص روایت شده است که فرمودند: کسی که این سوره را قرائت کند، خداوند به عدد کسانی که آن را قرائت می‌کنند مورد مغفرت قرار دهد؛ و روز قیامت آن را برایش نوری می‌گرداند؛ و کسی که آن را بنویسد و بر گردن خویش آویزان کند و با همسرش رابطه حلال برقرار نماید خداوند فرزند پسری به او عنایت کند که مایه چشم روشنی او شود. 📚خواص القرآن (نسخه خطی)، ص14، به نقل از البرهان في تفسير القرآن، ج5، ص649 روي عن النبي (صلى الله عليه و آله) أنه قال: «من قرأ هذه السورة غفر الله له بعدد من قرأها، و جعل له نورا يوم القيامة، و من كتبها و علقها على وسطه، و جامع زوجته حلالا، رزقه الله ولدا ذكرا قرة عين». @Yekaye

🏴 شهادت جانسوز حضرت زهرا سلام الله علیها تسلیت باد 🏴 گرچه مادر خانه به بستر است ولی؛ تنور خانه سه ماه است بیشتر گرم است تنور خانه ی زهرا اگر که در سر ظهر تنور غصه ی حیدر ولی سحر گرم است نشسته اند ملائک به مکتب زهرا جهان به قصه ی دیوار و میخ سرگرم است چهل نفر بشود کل شهر، در عالم فقط علی ست که پشتش به یک نفر گرم است @Yekaye