#مصیبت_عطش #مقتل_سیدالشهداء_علیه_السلام ◾️آسمان را ز «عطش»، دود فقط می‌بیند رَمَقی نیست به چشم تَر شیدای حسین... در روایت آمده است: حضرت آدم نام‏هاى مبارك رسول خدا و امامان "سلام اللّه علیهم اجمعین" را در عرش ديد! جبرئيل به آن حضرت تعليم داد تا فرمود: يَا حَمِيدُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ يَا عَالِي بِحَقِّ عَلِيٍّ يَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَةَ يَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ‏ وَ مِنْكَ الْإِحْسَانُ 🔻هنگامى كه نام حسين "سلام اللّه علیه" را ذكر نمود اشكهايش جارى شد و قلبش شكست. آنگاه به جبرئيل گفت: چرا وقتى نام پنجمى ايشان را ذكر ميكنم قلبم ميشكند و اشكم جارى مى‏شود!؟ جبرئيل گفت: وَلَدُكَ هَذَا يُصَابُ بِمُصِيبَةٍ تَصْغُرُ عِنْدَهَا الْمَصَائِبُ ▪️ اين فرزند تو دچار يك مصيبتى خواهد شد كه مصائب ديگر در مقابل آن كوچك خواهند بود. حضرت آدم‏ فرمود: چه مصيبتى؟ جبرئيل گفت: يُقْتَلُ عَطْشَاناً غَرِيباً وَحِيداً فَرِيداً لَيْسَ لَهُ نَاصِرٌ وَ لَا مُعِينٌ ▪️حسين "سلام اللّه علیه" در حالى شهيد مى‏شود كه عطشان، غريب، تنها و بى‏ياور خواهد بود. وَ لَوْ تَرَاهُ يَا آدَمُ‏ وَ هُوَ يَقُولُ وَا عَطَشَاهْ وَا قِلَّةَ نَاصِرَاهْ حَتَّى يَحُولَ الْعَطَشُ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ السَّمَاءِ كَالدُّخَانِ ▪️اى آدم! اگر تو او را ميديدى و ميشنيدى كه می‌گفت: آه از عطش! آه از بى‏ياورى! كار تشنگى آن حضرت به جائى می‌رسد كه بین زمین و آسمان را، دود خواهد دید. فَلَمْ يُجِبْهُ أَحَدٌ إِلَّا بِالسُّيُوفِ وَ شُرْبِ الْحُتُوفِ فَيُذْبَحُ ذَبْحَ الشَّاةِ مِنْ قَفَاهُ ▪️كسى جوابش را نمی‌گوید مگر با شمشير، تا اينكه جرعه شهادت را بياشامد. آن حضرت را نظير گوسفند اما از قفا سر مى‏بُرند. وَ يَنْهَبُ رَحْلَهُ أَعْدَاؤُهُ وَ تُشْهَرُ رُءُوسُهُمْ هُوَ وَ أَنْصَارُهُ فِي الْبُلْدَانِ وَ مَعَهُمُ النِّسْوَانُ ▪️ خيمه‏هايش را به يغما ميبرند، سر مبارك وى و يارانش را در شهرها ميگردانند، زن و بچه‏هايش را به اسيرى خواهند برد. كَذَلِكَ سَبَقَ فِي عِلْمِ الْوَاحِدِ الْمَنَّانِ فَبَكَى آدَمُ وَ جَبْرَئِيلُ بُكَاءَ الثَّكْلَى. ▪️در علم خدای واحد منان اين گونه مقدر شده است. سپس حضرت آدم و جبرئيل نظير زن جوان مُرده گریه کردند. 📚 بحارالانوار ج۴۴ ص۲۴۵

#مقتل_سیدالشهداء_علیه_السلام ◼️ با نداهای غریبیِ سیدالشهدا علیه السلام، ارکان عرش خدا می‌لرزید... نقل کرده اند: لَمَّا رأى الْحسينُ وَحدَتَهُ، و قَتلَ أنصارِهِ وَدَّعَ أطفالَهُ و عَيالَهُ، و خَرَجَ إلىٰ الْميدانِ ▪️وقتی که امام حسین علیه السلام تنهایی خودش را ديد و دید که همه يارانش به شهادت رسیده اند،با اهل و عیالش وداع کرد و به سمت میدان آمد. بَقِیَ واقِفاً مُتَحَيِّراً،يَنظُرُ مَرَّةً إلىٰ إخوَتِهِ و أولادِهِ، و بَني أخيهِ و بَني عَمِّهِ صَرعَىٰ مَقتولينَ مُجَدِّلينَ، و مَرَّةً يَنظُرُ إلىٰ غُربَتِهِ و وَحدَتِهِ و اِنفِرادِهِ، و مَرَّةً يَنظُرُ إلىٰ النِّساءِ و غُربَتِهِنَّ و وَحدَتِهِنَّ و عَطَشِهِنَّ، و ما يَرجِعنَ اللّهَ مِنَ الْأسرِ و الذُّلِّ، و مَرَّةً يَنظُرُ إلىٰ شِماتَةِ الْأعداءِ، و إقدامِهِم لِقَتلِهِ ▪️درنگی ايستاد؛حیران و سرگردان شده بود؛گاهی به فرزندان و برادران و برادرزاده ها و پسر عموها نظر می‌کرد که چگونه بر خاک صحرا افتاده اند و گاهی به غربت و تنهایی خودش نظر می‌کرد.گاهی نظر می‌کرد به زنان و اطفال؛ به غربت و تنهایی و تشنگی شان و اینکه بعد از او به اسیری می‌روند؛و گاهی هم نظر می‌نمود به سرکوب و شماتت دشمنان و اقدام آنها بر قتل او.   فَنَادَیٰ بِصَوتٍ عالٍ حَزينٍ: أما مِن ناصِرٍ يَنصُرُنا؟ أما مِن مُغيثٍ يُغيثُنا؟ هَل مِن مُوَحِّدٍ يَخافُ اللّهَ فينا؟ أما مِن ذابٍّ يَذُبُّ عَن حَرَمِ رَسولِ اللّهِ؟ ▪️پس در این هنگام با صدایی دردناک وبلند فریاد برآورد: آیا کسی هست تا ما را یاری کند؟! آیا فريادرسى هست به داد ما برسد؟! آیا خداپرستی هست تا از خدا از برای ما بترسد؟! آیا مدافعی هست تا از حرم رسول خدا صلّی الله علیه وآله دفاع کند!؟ فَلَمَّا نادَىٰ هٰذا النِّداءُ تَزَلْزَلَتْ أركانَ الْعَرشِ و قَوائِمِهِ، و بَكَتِ السَّماواتُ و ضَجَّتِ الْمَلائِكَةُ، و اِضطَرَبَتِ الْأرضُ. ▪️وقتی که سيدالشهدا عليه السّلام اینگونه ندا میداد،ارکان و ستون های عرش خدا می‌لرزید،آسمان ها گریه می‌کردند و ملائکه ضجه میزدند و زمین در اضطراب بود. 📚وسيلة الدّارين،ص۳۱۴

#مقتل_سیدالشهداء_علیه_السلام ◼️ صحنه‌ای جانسوز در شب عاشورا... شیخ مفید رحمة الله می‌نویسد: و حسينٌ جالسٌ أمامَ بَيتِهِ مُحتَبياً بِسَيفِهِ إذ خَفِقَ بِرأسِهِ عَلىٰ رُكبَتَيْهِ و سَمِعَتْ اُختُهُ زينبُ الصَيحَةَ فَدَنَتْ مِن أخِيها فقَالَتْ يا أخى أمَا تَسمَعُ الْاَصواتَ قَد اقْتَرَبَتْ قالَ فَرَفَعَ الْحسينُ رأسَهُ فقالَ إنِّى رَأَيتُ رَسولَ اللهِ صَلّىٰ اللهُ عَلَيْهِ و سَلَّم في الِمَنامِ فقالَ لى إنَّكَ تَروحُ إلَيْنا قالَ فَلَطِمَتْ اُختُه ُوَجهَها و قالَتْ يا وَيلَتا.... ▪️ غروب تاسوعا بود که امام حسین علیه السلام جلوی خیمه خود نشسته و به شمشیر تکیه زده و سر به زانو نهاده و از خستگی به خواب رفته بود. چون زینب کبری سلام الله علیها خروش لشکر دشمن را شنید، نزدیک برادر آمده و گفت: برادر، صدای لشکر را نمی شنوی که پیوسته به ما نزدیک می‌شوند؟ آن حضرت سر از زانو برداشت و فرمود: هم اکنون رسول خدا صلی الله علیه و آله را در خواب دیدم. به من فرمود: تو به نزد ما خواهی آمد. چون زینب کبری علیها السلام این خبر وحشتناک را شنید، سیلی به صورت زد و فریاد واویلاه برآورد... 📚 الإرشاد، ج٢ص٩٠ 📚 تاریخ طبری، ۴ ص٣١۶

#مقتل_سیدالشهداء_علیه_السلام #مصائب_گودال_قتلگاه ◼️ چهل نفری که قتلگاه رو شلوغ کردند تا سر امام را جدا کنند... حدود سه ساعت بود که سیدالشهدا علیه السلام بی رمق بین گودال افتاده بود فَاِبْتَدَرَ إلَيْهِ أربَعونَ رَجُلاً كُلٌّ مِنهُم يُريدُ حَزَّ نَحرِهِ و عُمَرُ بنُ سَعدٍ (لَعَنَهُ اللّهُ)، يَقولُ: يا وَيلَكُم عَجِّلوا عَلَيْهِ ▪️ در آخر چهل حرامی پیشی گرفتند تا سرِ امام را جدا کنند و عمربن سعد لعین هم دائما می گفت:وای بر شما! هرچه زودتر کارش را تمام کنید. اولین آن حرامیان، شَبَث بود که با شمشیر نزدیک حضرت شد تا سر مطهر را جدا کند. اما امام حسین علیه السلام با گوشه چشم نگاهی به او انداختند که شمشیر از دستش افتاد و گریزان از گودال فاصله گرفت و به عمر بن سعد گفت: وای بر تو! تو میخواهی خودت از ریختن خون حسین علیه السلام و قتل او، بریء باشی و من در برابر آن بازخواست شوم؟! معاذالله که خدا را با ریختن خون تو ملاقات کنم ای حسین! پس سنان رو به طرف شََبَث کرد و گفت:مادرت به عزایت بنشیند و قومت تو را از بین ببرند چرا از کشتنش دست کشیدی؟ شَبَث گفت:وای بر تو! چشمانش را برویم باز کرد که بسیار شبیه چشمان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بود و حیا کردم که کسی را بکشم که شبیه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است. سنان گفت:شمشیر را به من بده که من سزاوارتر از تو به کشتن اویم. پس شمشیر را گرفت و رفت تا سرِسیدالشهدا علیه السلام را جدا کند که امام علیه السلام نگاهی به او انداخت و دست و پای سنان شروع به لرزیدن کرد و شمشیر از دستش افتاد و گریزان از حضرت فاصله گرفت. (البته در بعضی از مقاتل آورده شده که آن نانجیبی که سر مطهر سیدالشهدا علیه السلام را جدا کرد، همین سنان بن انس ملعون بود) شمر جلو آمد و گفت :مادرت به عزایت بنشیند چرا دست کشیدی؟ سنان گفت:وای بر تو! چشمانش را بر رویم باز کرد و شجاعت پدرش را به خاطرم آورد که از کشتن او دست کشیدم پس شمر گفت:وای بر تو که ترسوی در جنگی! شمشیری برایم بیاور که به خدا قسم کسی سزاوارتر از من به خون حسین (علیه السلام) نیست و من او را قطعا میکشم؛ حال چه شبیه مصطفی (صلی الله علیه و آله) باشد یا شبیه علی مرتضی (علیه السلام)... 📚اسرارالشهاده ص ۴٢۶

#مقتل_سیدالشهداء_علیه_السلام #مصائب_گودال_قتلگاه ◼️ گوشه ای از حال زینب کبری علیها السلام، در بالای تل زینبیه... … و هنگامي كه امام حسين سلام الله علیه به زمين افتاد، حضرت زينب سلام الله علیها از درب خيمه خارج شد، در حالي كه ندا سر مي‌داد: واي از مصيبت برادرم! واي از مصيبت آقا و بزرگم! و رَكَضَتْ نَحوَ الْمَعرِكَةِ و هِيَ تارَةً تَعثُرُ بِأذْيالِها و تارَةً تَسقُطُ عَلیٰ وَجهِها مِن عِظمِ دِهشَتِها ▪️و دوان دوان به سمت معركه می رفت و در اين حال گاهي پايش به پايين لباسش گير مي‌كرد و زمین می خورد و گاهي از شدت مصيبت و دهشت، اختیار دست و پایش را از دست می داد و با صورت بر زمين مي‌افتاد. تا وقتي كه به آنجا رسيد.در آن لحظه شروع كرد به نگاه كردن به سمت چپ و راست و برادر خود امام حسين سلام الله علیه را ديد كه بر روي زمين افتاده است. 📚معالي السبطين ج٢ص٣٧

#مقتل_سیدالشهداء_علیه_السلام #مصائب_گودال_قتلگاه ◼️ گریه های سیدالشهداء عَلَيْهِ السَّلَام بین گودال... ▪️باید سه دسته شویم و با تیر و سنگ و شمشیر، حسین را از پا در بیاوریم... نوشته اند: ثُمَّ حَمَلَ، و جَعَلَ يَضرِبُ فيهم يَميناً و شِمالاً، حَتّىٰ قَتَلَ مِنهُم خَلقاً كثيراً، فَلَمَّا نَظَرَ الشِّمرُ (لَعَنَهُ اللّهُ) إلىٰ ذٰلكَ أقبَلَ إلىٰ عُمَرِ بنِ سَعدٍ (لَعَنَهُ اللّهُ) و قالَ: أيُّهَا الْأميرُ إنَّ هٰذا الرَّجُلَ يُفنينا عَن آخِرِنا مُبارِزَةً ▪️سپس امام حسین علیه السلام حمله کرد و گاهی به میمنه و گاهی به میسره لشگر می زد تا اینکه بسیاری از آنان را به درک واصل کرد. وقتی که شمر ملعون این را دید، رو به عمربن سعد کرد و گفت: ای امیر ! این مرد از اول تا آخر ما را با مبارزه تن به تن از بین خواهد برد. عمر گفت:چه کنیم؟ 🔹شمر گفت: نَتَفَرَّقُ عَلَيْهِ ثَلاثُ فِرَقٍ: فِرقَةٌ بِالنِّبالِ و السِّهامِ، و فِرقَةٌ بِالسُّيُوفِ و الرِّماحِ، و فِرقَةٌ بِالنَّارِ و الْحِجارَةِ، نُعَجِّلُ عَلَيْهِ ▪️باید سه دسته بشویم؛ عده ای تیر بیاندازند عده ای با شمشیر و نیزه او را بزنند عده ای نیز، پاره های آتش و سنگ به سمت او پرتاب کنند و بر او باید شتاب کنیم. فَجَعَلوا يَرشُقونَهُ بِالسِّهامِ، و يَطعَنونَهُ بِالرِّماحِ، ▪️پس تیر ها را به سمت امام علیه السلام پرتاب کردند و با نیزه به او ضربه زدند يَنزِعُ السَّهمَ بِيَدِهِ، و يَتَلَقَّىٰ الدَّمَ بِكَفَّيْهِ و يُخَضِّبُ بِهِ لِحيَتَهُ و رأسَهُ الشَّريف ▪️و حضرت تیر ها با دست از بدن مطهرش در می آورد و کف دستش را پر از خون کرده و سر و صورتش را با آن خضاب می کرد و می فرمود : هٰكَذا ألقَىٰ رَبِّي، و ألقَىٰ جَدِّي، و أشكُو إلَيْهِ ما نُزِلَ بِي.و خَرَّ صَريعاً مَغشياً عَلَيْهِ ▪️اینگونه پروردگارم را ملاقات می کنم؛ اینگونه جدم را می بینم و آنچه را که به سرم آوردند برایش شکایت می برم و در همین حال بی هوش روی زمین افتاد. فَلَمَّا أفاقَ مِن غَشيَتِهِ وَثَبَ لِيَقومَ لِلْقِتالِ، فَلَمْ يَقدِرْ، فَبَكَىٰ بُكاءً شَديداً ▪️و وقتی که به هوش آمد، خواست که برای قتال از جا برخیزد اما نتوانست و به شدت گریه کرد و فریاد زد: وا جَدَّاهُ! وا مُحَمَّداهُ! وا أبَتاهُ! وا عَلِيّاهُ! وا أخاهُ! وا حَسَناهُ! وا غُربَتاهُ! وا عَطَشاهُ! وا غَوْثاهُ! وا قِلَّةَ ناصِراهُ! أ اُقتَلُ مَظلوماً و جَدِّيَ الْمُصطَفىٰ، و اُذبَحُ عَطشاناً و أبي عَلِيٌّ الْمُرتَضَىٰ، و اُترَكُ مَهتوكاً و اُمِّي فاطِمةُ الزَّهراءِ . ▪️من مظلوم کشته شوم در حالی که جدم رسول خداست؟! و تشنه ذبح شوم در حالی که پدرم علی مرتضاست! و حرمتم را بشکنند در حالی که مادرم فاطمه زهراست؟! 📚مقتل ابی مخنف ص٨٨ 📚اسرارالشهاده ص ۴٢۵

#مقتل_سیدالشهداء_علیه_السلام ◼️ اَما فیکُم مسلمٌ ... نوشته اند: و بَقِیَ وَحدَهُ و قد أثخَنَ بِالْجِراحِ في رأسِهِ و بَدَنِهِ، فجَعَلَ يُضارِبُهُم بِسَيفِهِ و هُم يَتَفَرَّقونَ عَنهُ يَميناً و شِمالاً. ▪️امام، تنها ماند و زخمهاى گران كه بر سر و بدنش رسيده بود، او را سنگين كرده بود.پس با شمشير، آن بى شرمان را مى زد و آنان از برابر شمشيرش به راست و چپ پراكنده مى شدند. فقالَ حميدُ بنُ مُسلمٍ : فَوَ اللّهِ ما رأيتُ مَكثوراً قَطُّ قد قُتِلَ وَلَدُهُ و أهلُ بَيتِهِ و أصحابِهِ أربَطَ جَأشاً، و لا أمضَىٰ جِناناً مِنهُ عليه السّلامُ، إن كانَتِ الرَّجَّالَةُ لِتَشُدَّ عَلَيْهِ، فَيَشُدُّ عَلَيْها بِسَيفِهِ، فَيَنكَشِفُ عن يَمينِهِ و عن شِمالِهِ اِنكِشافَ الْمَعزَىٰ إذا شَدَّ فيها الذِّئبُ ▪️حميد بن مسلم گويد: «به خدا، مرد گرفتار و مغلوبى را هرگز نديدم كه فرزندان و خاندان و يارانش كشته شده باشند و دلدارتر و پابرجاتر از آن بزرگوار باشد؛ چون پيادگان بر او حمله مى افكندند، او با شمشير بدانان حمله مى كرد و آنان از راست و چپش مى گريختند؛ چنانچه گله گوسفند از برابر گرگى فرار كنند. فَلَمَّا رَأى ذٰلكَ شِمرُ بنُ ذِي الْجوشَنِ اِستَدعىٰ الْفُرسانَ، فصاروا في ظَهورِ الرَّجَّالَةِ، و أَمَرَ الرُّماةَ أن يَرموهُ، فَرَشَقوهُ بِالسِّهامِ حَتَّىٰ صارَ كَالْقُنفُذِ، فأحجَمَ عَنهُم، فَوَقَفوا بِإزائِهِ ▪️شمر بن ذى الجوشن كه چنان ديد، سوارگان را پيش خواند و آنان در پشت پيادگان قرار گرفتند.سپس بر تيراندازان دستور داد او را تيرباران كنند.پس تيرها را به سوى آن مظلوم رها كردند (آن قدر تير بر بدن شريفش نشست) كه مانند خارپشت شد.پس آن حضرت از جنگ با آن بى شرمان بازايستاد و مردم در برابرش صف زدند. و خَرَجَتْ اُختُهُ زينبُ إلىٰ بابِ الْفُسطاطِ، فنادَتْ عُمَرَ بنُ سَعدِ بنِ أبي وَقّاصٍ: وَيلَكَ يا عُمَر! أ يَقتُلُ أبو عبدِ اللّهِ و أنتَ تَنظُرُ إلَيْهِ؟ فَلَم يَجِبْها عُمَرٌ بِشَيءٍ، فنادَتْ: وَيحَكُم! أما فيكُم مُسلِمٌ؟ فَلَم يَجِبْها أحَدٌ بِشَيءٍ. ▪️خواهرش زينب به در خيمه آمد و رو به عمر بن سعد بن ابى وقاص كرد و فرياد زد: «واى بر تو اى عمر! آيا ابو عبد اللّه را مى كشند و تو نگاه مى كنى؟ » عمر پاسخ زينب را نگفت.زينب فرياد زد: «واى بر شما! آيا يك مسلمان ميان شما مردم نيست؟ اما كسى پاسخش را نداد. 📚الارشاد ج٢ص١١۵ 📚نفس المهموم ص٣۶١ 📚لواعج الاشجان ص١٨۴

#مقتل_سیدالشهداء_علیه_السلام ◼️ یا رسول‌الله ! ‬ فلانی و فلانی مرا کشتند... ⚡️ دمی که تیر سه شعبه مسموم به قلب شریفش می نشیند... سیدالشهدا علیه السلام تنهای تنها مشغول قتال بودند، فَوَقَفَ سَاعَةً يَستَريحُ و قد ضَعُفَ عَنِ الْقِتالِ، فَبَينا هو واقِفٌ إذ أتاهُ حَجَرٌ، فوَقَعَ عَلىٰ جَبهَتِهِ، فَسَالَتِ الدِّماءُ مِن جَبهَتِهِ ▪️اندکی توقف کردند تا استراحتی کرده باشند در حالی که از قتال،ضعیف شده بود که ناگهان سنگی به طرف حضرت پرتاب شد که بر روی پیشانی مبارکش نشست و خون از آن جاری شد فَأَخَذَ الثَّوبَ لَيَمسَحَ عَن جَبهَتِهِ فأتاهُ سَهمٌ مُحَدَّدٌ مَسمومٌ لَهُ ثَلاثُ شُعَبٍ، فَوَقَعَ في قَلبِهِ؛ فقالَ الْحسينُ عَلَيْهِ السَّلامُ: بِسمِ اللّهِ و بِاللّهِ و عَلىٰ مِلَّةِ رَسولِ اللّهِ ▪️پس امام علیه السلام با لباس، خون ها را از روی پیشانی پاک می کردند که ناگهان تیر سه شعبه مسمومی بر قلب شریف حضرت نشست. پس امام علیه السلام فرمود: بِسمِ اللّهِ و بِاللّهِ و عَلىٰ مَلَّةِ رَسولِ اللّهِ و رَفَعَ رأسَهُ إلىٰ السَّماءِ، و قالَ: إلٰهي! إنَّكَ تَعلَمُ أنَّهُم يَقتُلونَ رَجُلاً لَيسَ عَلىٰ وَجهِ الْأرضِ اِبنُ نَبَيٍّ غيرَه ▪️و سر را به طرف آسمان بالا برد و فرمود:خدای من! تو میدانی که اینان مردی را دارند می کشند که غیر از او دیگر پسر پیغمبری برروی زمین نیست. ثُمَّ أَخَذَ السَّهمَ، و أَخرَجَهُ مِن وَراءِ ظَهرِهِ، فَانْبَعَثَ الدَّمُ كَالْميزابِ.فَوَضَعَ يَدَهُ عَلىٰ الْجَرحِ، فَلَمَّا امْتَلَأتْ دَمَاً رَمىٰ بِها إلىٰ السَّماءِ، فما رَجَعَ مِن ذٰلكَ قَطرَةٌ ، و ما عَرَفَتِ الْحُمرَةُ في السَّماءِ حَتّىٰ رَمىٰ الْحسينُ بِدَمِهِ إلىٰ السَّماءِ ▪️سپس تیر را گرفتند و از پشت سر آن را خارج کردند و خون مثل ناودان سرازیر شد. پس دست مبارک را روی زخم گذاشته و وقتی که از خون پر شد به طرف آسمان پرتاب کردند و از آن خون قطره ای دیگر به زمین برنگشت و هیچ گاه در آسمان سرخی ای دیده نشده بود تا اینکه سیدالشهداء عَلَيْهِ السَّلَام خون مبارکشان را به آسمان پرتاب کردند ثُمَّّ وَضَعَ يَدَهُ عَلىٰ الْجَرحِ ثانياً، فَلَمَّا امْتَلَأتْ لَطَخَ بِها رَأسَهُ و لِحيَتَهُ و قالَ: هٰكذا و اللّهِ أكونُ حَتَّىٰ ألقىٰ جَدِّي مُحَمَّداً، و أناْ مَخضوبٌ بِدَمي، و أقولُ: يا رسولَ اللّهِ! قَتَلَني فُلانٌ و فُلانٌ ▪️سپس برای بار دوم دست خود را پر از خون کردند و با آن سر و محاسن شریف خود را خضاب کردند و فرمودند : به خدا قسم همین‌گونه خواهم بود تا جدم رسول خدا صلی الله علیه و اله را ملاقات کنم در حالیکه به خون خود خضاب کرده ام و می‌گویم : ای رسول خدا! به درستی که فلانی و فلانی(عمر و ابوبکر) مرا کشتند. 📚مقتل الحسين خوارزمی ، ج۲/ص ۳۴ _______ ⬅️نکته اول :تعبیر "فلان و فلان" در روایات ما بسیار آمده که مراد، خلیفه اول و دوم می باشد ولی به جهت تقیّه، حضرات معصومین علیهم السلام بیان نفرمودند. ⬅️نکته دوم:اینکه حضرت می‌فرمایند:خلیفه اول و دوم مرا کشتنه اند در واقع ریشه و اساس واقع عاشورا را بیان فرمودند چراکه اگر این دو نفر حق امیرالمؤمنین علیه السلام را غصب نکرده و حکومت جور را بنا نمی‌کردند، هیچگاه نوبت به واقعه عاشورا نمی‌رسید.

#مقتل_سیدالشهداء_علیه_السلام ◾️شبیه گندم رِی، آسیاب شد بدنت ... آقای‌ما حضرت‌ سیدالشهداء علیه‌السلام، مصائب گودال قتلگاه را در یک کلمه،‌ خلاصه کرده است؛ در همان جایی که فرمود: فأَنا السِّبْطُ الذي مِنْ غَيْرِ جُرْمٍ قَتَلُونِي وَبِجُرْدِ الخَيْلِ بَعْدَ القَتْلِ عَمْداً سَحَقُونِي ▪️من فرزند پیغمبر شما هستم که مرا بی‌جرم و گناه کشتند، و بعد از کشتن بدن مرا پامال سمّ اسبان کردند، به گونه‌ای که عمدًا مرا آسیاب کردند. 📚 الدمعة الساکبة ج ۴، ص ۳۷۴ ✍ سیدالشهداء علیه‌السلام فرمودند: ... «سَحَقُونِي» عرب، به «آرد» گوید: «سَحیق» تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل...

#مقتل_سیدالشهداء_علیه_السلام ◾️کس منزلتت ندید، بُغضاً لأبیک از کینه شدی شهید، بُغضاً لأبیک از هر طرفی بر بدنت سنگ زدند وقتی که شدی وحید، بُغضاً لأبیک... در نقل‌ها آمده است: وقتی‌که سیدالشهداء علیه‌السلام تنها شده بود و دیگر یار و یاوری برایش باقی نمانده بود،آمد و مقابل لشکر ایستاد و با صدای بلند فرمود: يا وَيلكم! عَلَى مَ تُقاتِلونَني؟! علَى حقٍّ تركتُه؟ أم علَى سُنّةٍ غيّرتُها؟ أم علَى شريعةٍ بَدّلتُها؟ ▪️واى بر شما! از چه رو با من می‌جنگید؟! آیا حقی را ضایع کردم؟ آيا سنّتى را در دين دگرگون كردم؟ يا شريعتى را واژگون آورده‌ام؟ آن لشگر نیز در پاسخ آن حضرت گفتند: بَل ُنقاتلك بُغضاً منّا لأبيكَ و ما فعَلَ بأشياخنا يومَ بَدرٍ و حُنين. ▪️بلکه ما به خاطر بغض و کینه‌ای که از پدرت در سینه داریم، و به خاطر آنچه که او در بدر و حنین بر سر پدران و بزرگان ما آورد، با تو می‌جنگیم؛ فلّما سَمِع کلامَهم بَکیٰ بُکاءً شدیداً ▪️ سیدالشهداء علیه السلام تا این جمله را شنید، به شدت گریه کرد. 📚مقتل ابومخنف، ص۸۴ 📚دمعة الساکبة،ج۴ص۳۴۰ و...

#معارف_حسینی #مقتل_سیدالشهداء_علیه_السلام 🩸ای زینت دوش نبیّ ... در روایتی آمده است: 🥀 هرگاه که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در حضور جمعی از اصحاب خود نماز می‌خواندند، سیدالشهداء علیه‌السلام در حالی که خردسال بودند، می‌آمدند و در کنار آن حضرت می‌نشستند. 📋 فَلَمّا سَجَدَ النَّبیّ صلی‌الله‌علیه‌وآله قامَ الحُسَینُ علیه‌السلام و رَکبَ عَلَی ظَهرِهِ فَصارَ النَّبیّ یُطیلُ الذِّکرَ فِی سُجودِه 🔻 همین‌که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به سجده می‌رفتند، سیدالشهداء علیه‌السلام از جا به پا خواسته و بر دوش آن حضرت سوار می‌شد. رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله تا که وجود مبارک سیدالشهداء علیه‌السلام را بر دوش خود حسّ می‌نمود، سجده خود را طول می‌داد. 📋 فإذٰا أرادَ النّبیّ صلی‌الله‌علیه‌وآله أنْ یَرفَعَ رأسَهُ أخَذَهُ أخْذاً رَفیقًا و وَضَعَهُ إلیٰ جانبِه 🔻و هرگاه که اراده می‌نمود سر مبارک را از سجده بردارد، با ملاطفت و آرامی وجود نازنین سیدالشهداء علیه‌السلام را گرفته و در کنار خود می‌نشاند. 🥀 و هرگاه سجده دیگری می‌نمود، باز وجود مبارک سیدالشهداء علیه‌السلام بر دوش آن حضرت می‌رفت و روال به همینگونه ادامه داشت تا که نماز آن حضرت تمام می‌شد... 🔖 در نقلی دیگر نیز آمده است: 📜 فإذٰا فَرغَ النّبیُّ مِن صَلاتِه یَأخُذُهُ إلَیهِ و یَجلِسُهُ عَلَی رُکبَتَیه و یُقَبّلُهُ و یَرشُفُ ثَنایاه و یَضُمُّه إلیٰ صَدرِه، 🔻همین‌که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از نماز فارغ می‌شدند، سیدالشهداء علیه‌السلام را گرفته و بر روی زانوان مبارک می‌نشاند؛ لب و دندان آن دُردانه را بوسیده و وجود مبارکش را به سینه می‌چسباند. 📚المنتخب،طریحی، ص۸۴ 📚المناقب،ج۴ ص۷۱ (اندکی تفاوت) ✍ السلام ای بدن بی سر گرما دیده السلام ای سر مجروح کلیسا دیده با چه وضعی تَه گودال کشاندند تورا ما شنیدیم ولی زینب کبری دیده ای به قربان نگاهش که از این دشت بلا هر بلایی به سرش آمده زیبا دیده زینت دوش نبی بودی و بی وجدان‌ها سر بریدند و گرفتند تو را نادیده ای که شد مهریهٔ مادر تو آب فرات ترک روی لبت را لب دریا دیده؟! خنجر انداخت مسیحی و مسلمان برگشت به گمانم ته گودال مسیحا دیده ای عزیزی که تنت پیش همه عریان شد بر سر پیرهنت، فاطمه دعوا دیده دختری که همهٔ دلخوشی اش بابا بود عوض دیدن بابا ، سر بابا دیده

#مقتل_سیدالشهداء_علیه_السلام #حضرت_حمزه_علیه_السلام 🩸رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بر پیکر مطهر و مقطّع‌الأعضاء عمویش، «عبا» کشید ... در نقل‌ها آمده است: 🥀 صفيه خواهر حضرت حمزه علیه‌السلام خود را به اُحُد رسانيد تا پيكر برادرش را ببيند؛ زبير به استقبال مادرش شتافت و گفت: مادر! رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله دستور مي‌دهد كه برگردي! صفيه گفت: چرا برگردم؟ من شنيده‌ام كه برادرم را مُثله كرده‌اند و مي‌خواهم با پيكرش ديدار كنم ولي بدان تحمل همه اين مصائب در راه خدا سهل است... 🥀 زبير چون گفتار صفيه را به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله عرض كرد، حضرت فرمود: 📋 «خَلِ سَبيلَها»؛ ▪️«پس او را آزاد بگذار! »(۱) 🔖 در برخی دیگر از منابع آمده است: 📋 فَأَلْقَى رَسُولُ اللَّهِ عَلَى حَمْزَةَ بُرْدَةً كَانَتْ عَلَيْهِ ▪️رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله عبای خود را بر روی بدن حضرت حمزه علیه‌السلام انداختند. 📋 فَكَانَتْ إِذَا مَدَّهَا عَلَى رَأْسِهِ بَدَتْ رِجْلَاهُ وَ إِذَا مَدَّهَا عَلَى رِجْلَيْهِ بَدَا رَأْسُهُ، ▪️ ولی چون عبا را بر سر حمزه می‌کشیدند پاهای او از زیر عبا بیرون می‌آمد و چون بر پاهای او می‌کشیدند سر حمزه ظاهر می‌شد 📋 فَمَدَّهَا عَلَى رَأْسِهِ وَ أَلْقَى عَلَى رِجْلَيْهِ الْحَشِيشَ ▪️لذا عبا را بر سر حمزه افکندند و از خار و خاشاک بیابان، پاهای حمزه را پوشاندند؛(۲) 📚(۱) الروض الأُنُف، ج۳، ص۱۷۲؛ سيره ابن هشام، ج۳، ص۴۱؛ اسد الغابه، ج۷، ص۱۷۲؛ كامل ابن اثير، ج۲، ص۱۱۲. 📚(۲) تفسیر القمی، ج۱ص ۱۵۱؛ذخائرالعقبی، ص۱۶۹ ؛ اسدالغابه، ج۲، ص۴۹. ✍ آه یا رسول الله! ای‌کاش کسی هم بود که بر پیکر عریان و مقطّع‌الأعضاء سیدالشهداء علیه‌السلام، «عبایی» بیاندازد ... در همان ساعت دردناکی که مقاتل نوشته‌اند: 📜 مَرَرنَ عَلَى جَسَدِ الحُسَين علیه‌السلام و هُو مُعَفّرٌ بِدِمائِه ▪️در حالی که پیکر مطهر سیدالشهداء علیه‌السلام در خاک و خون خودش، غوطه‌ور بود، زن‌ها و مخدّرات بنی‌هاشم به قتلگاه آمدند. 🥀 زینب کبری سلام‌اللّه‌علیها با مشاهده پیکر عریان و مقطّع‌الأعضاء سیدالشهداء علیه‌السلام، با قلبی داغدار و ناله‌ای جانسوز، ناله می‌زد: «یا مُحَمَّدَاهْ صَلَّی عَلَیْکَ مَلِیکُ السَّمَاءِ هَذَا حُسَیْنٌ مُرَمَّلٌ بِالدِّمَاءِ مُقَطَّعُ الْأَعْضَاءِ»(۱) 🥀 سپس به پیش آمد و پیکر مطهر برادر را در آغوش گرفت؛ 📜 ثُمَّ وَضَعَت فَمَها عَلَى نَحرِ أخِيهَا المَنحُور و قَبّلَتْ مَوضِعًا لَم يُقبِّلهُ نَبيٌّ و لا وَصيٌّ و لا أُمّهَا الزّهراءُ و هِي تَقُول:(۲) ▪️سپس لب‌های خود بر روی رگ بریده حلقوم برادر گذاشت و جایی را بوسید که نه رسول خدا و نه امیرمؤمنان و نه فاطمه زهرا «علیهم‌السلام» آنجا را نبوسیده بودند. در همان حال با گریه و ناله می‌گفت: 📜 بِاَبی مَنْ نَفْسی لَهُ الْفِدآءُ، بِاَبِی الْمَهْمومِ حَتّی قَضی، بِاَبِی الْعَطْشانِ حَتّی مَضی، بِاَبی مَنْ شَیْبَتُهُ تَقْطُرُ بِالدِّمآءِ ،بِأبي جِسمُهُ طُرِحَ بِالعَراء(۳) ▪️پدرم به فدایت که جان من هم به فدای تو! پدرم به قربان آن کسی داغ دید تا که جان داد! پدرم به فدای آن که با لب تشنه جان داد! پدرم به فدای آنکه از محاسنش خون می‌چکد! پدرم به قربان آن جسمی که عریان بر روی خار و خاشاک بیابان، رها شده! 📚(۱)مثیرالاحزان، ص۴۱ 📚(۲)العیون العبری، ص۱۹۶ 📚(۳)بحارالانوار ج۴۵ ص۵۹؛ الدمعة الساکبة، ج۴ ص۳۷۲ 📝 سر پیراهن تو گریه‌ی ما را در آوردند میان این همه کشته، چرا تنها تو عریانی؟