در مسیر بازگشت ... به دوست داشتنِ تو آنچنان مطمئنم که به نفس کشیدنم در دیروز این جمله رو در حالی در ذهنم مرور میکردم که از میان توده ای آب مُعلق در آسمون عبور میکردیم و تکونِ این عبور ، کلماتی که داشتن توی ذهنم منظم میشدند رو به گوشه ای پرت میکردند و من رو به نَنِوشتن بیشتر سوق میدادن این قطرات آب با تلاشی وصف نشدنی سعی بر چسبیدن به این پرنده ی آهنی مهربون داشتند و غافل از اینکه یک نفر قبل از غرق شدن بین افکارش ،چهارتا دُکمه بالای سرش رو فشار داده و هوای گرم رو به سمت میعادگاه آرزوهای اونها روانه کرده و ایندفعه خبری از به آغوش کشیدن دخترک زیبا نیست بلاخره یک روزی یک نفر به ابرها باید میفهموند همیشه قرار نیست همه چیز بر وِفقِ مراد آدم پیش بره و سوختن ، نرسیدن و از دست دادن جزئی دردناک و جدانشدنی از زندگیمونه… این مدت هربار که دست به قلم میشدم با این جمله که “نوشتن انگیزه میخواد “ کلماتِ مُعلق در هوا رو به گوشه ای پَرت میکردم و یک چوب‌خط به تلاش های ناموفق زندگیم اضافه میکردم… اما یک شب این انگیزه لعنتی باز من رو در آغوش گرفت و در گوشم زمزمه کرد: به دوست داشتن تو آنچنان مطمئنم که به نفس کشیدنم در دیروز

او‌ هیچ‌ نکرد، فقط نشست و تنها گوش کرد و جواب داد! -------------- 📣@zamanetafakor

امیدوارم همیشه جایی برای برگشتن داشته‌باشی... و کسی جایی منتظرت باشد، و دلیلی برای ادامه‌دادن پیدا کنی و وقتی دلتنگی ، یادِ چشم‌هایی بیفتی که آشوبت را تسکین می‌دهد... 🦋🌱@zamanetafakor

کاش با اونا بهشت رفته بودم ... 💔 @zamanetafakor

شاید دارم درمورد چیزی حرف می‌زنم که تا به حال تجربه‌ش نکردید ولی یه تعریفی هست به اسمِ "ناامیدیِ بهینه"... یعنی قرار گرفتن تو نقطه ای که می‌پذیری تا تموم توهماتِت رو رها کنی و برای گذشته‌ت و تموم آدمایی که داخل‌ش بودن آرزوی موفقیت کنی... ناامیدیِ بهینه یعنی تخیلاتت درمورد اینکه "بالاخره یه روزی همه چی توی این رابطه، توی این زندگی، توی این نقطه، دُرست می‌شه" رو استوپ کنی و تماااام... دیشب داشتم به یکی از دوستان می‌گفتم: ما کارمون جابه‌جاییِ کامیون کامیون "امید" بین خلقُ الله بود😉 حالا چی‌شد که یهو رسیدیم به اینجا؟! تا اینکه این ایام فهمیدم دلیلش این بوده که بین امیدهای سرخ و سفید و گُل و گلابی که داشتیم، یه عالمه امید واهیِ کِرم‌ خورده هم قایم شده بود... دروغهایی که به خودت میگی قابلیت‌ش رو دارن که چندین تُن درد رو توی خودشون جا بدن و تحمل‌شون کنن. واسه خاطر همین آدم حاضر میشه به خودش دروغ بگه ولی اون چند تُن درد رو تحمل نکنه. دروغها گاهی وقتا از جنس امیدن. ولی واقعاً امید نیستن. فقط دروغای مغزت به خودتن تا کمتر زجر بکشی و به نظر خودش، بتونه بهتر ازت دفاع کنه. ولی امان از اون لحظه ای که دروغایی که به خودت گفتی رو مثل اَجنه ی سیاهی که رفته بودن تو حلق و دماغ مردم و حضرت سلیمان از روح‌شون درشون میاورد، تو هم بشی حضرت سلیمانِ خودت و زهرِ این دروغا رو از قَلبت خارج کنی و به جاش واقعیت رو بنشونی. درسته که اول‌ش تِلو تِلو می‌خوری و هر لحظه ممکنه با سر بخوری زمین. ولی بعدش رهای رها می‌شی. آدما به خودشون دروغ می‌گن تا از دردِ زندگی فرار کنن ولی وقتی خودت رو به شنیدن حقیقت تسلیم می‌کنی و میذاری بهت تو گوشی بزنه ، می‌بینی دردش خیلی سریع‌تر تخلیه می‌شه تا وقتی که هی بخوای اِنکارش کنی. در واقع مثل این می‌مونه که ۴ تُن امید بار زدی ولی حالا که میای ته اتاقکِ کامیون رو نگاه می‌کنی می‌بینی ۹۰ درصدشو کِرم‌خورده. اون امید هیچ وقت به مقصد نمی‌رسه. هیچ وقت به مصرف نمی‌رسه. اما اگه قبول کنی که دور بریزیش و با همون "یک تُن امیدِ واقعی" و "سه تُن جای خالیِ امید" دوباره بزنی به دلِ جاده، خیلی سبک‌تر از حالا می‌شی. اینا رو گفتم که بگم هرچی امیدِ فرسوده‌ کننده بود رو دیشب از دل کندم انداختم دور... جای خالی‌ش می‌سوزه. انگار یه تیکه از وجودمو کندم انداختم لای زباله های بیمارستانی... @zamanetafakor

چه حس لطیف و شعف بخشی است وقتی مراجعت که باکوله باری از یاس، غم و ناامیدی پیش تو آمده ولی با برق امید در چشمانش از تو خداحافظی می‌کند و حیات در نگاهش موج میزند. روز مشاور و روانشناس مبارک ❤️

انمیشنی با موضوع ، نقش و جایگاه مشاور در زندگی ها

وَغَلَّقَتِ الأَبوابَ وَقالَت هَيتَ لَكَ قالَ مَعاذَ اللَّهِ... شيخ عبدالباسط عبدالصمد رحمه الله علیه حالی عوض کنیم.... @zamanetafakor

مگر من از این شبها چه میخواهم  به جز جاده‌ های مِه گرفته ی شمالی، یک دلِ سیر نمِ باران، یک موسیقیِ آرام،  یک دنیا دلخوشی کنارِ #تو دو تا صندلی باشد کمی دست هایت  کمی شانه هایت؛ کمی‌ تاریکیِ محض، و کمی‌ غرق شدن در قهوه ی چشمانت... همین برای دیوانگی کافیست… که تـو باشی و مـن و یک جاده ی مهتابیِ بی انتها... @zamanetafakor

من با تو ام هر جا که هستی حتی اگر با هم نباشیم حتی اگر یک لحظه یک روز با هم در این عالم نباشیم حتی اگر یک لحظه یک روز با هم در این عالم نباشیم (( محمد اصفهانی )) @zamanetafakor

من، ‏به جایِ تمامِ کلماتی ‏که نتوانستم ‏با تو ، #حرف بزنم، #‏گریه کرده‌ام...

‏اروین یالوم , بزرگترین روانشناس حوزه ی "مرگ" هستش! غربتی که توی این نوشته‌ش هست ، میتونه کُشنده یا الهام بخش باشه: "سرانجام یک روز، آخرین کسی که تو را می‌شناسد نیز خواهد مُرد؛ آنگاه برای همیشه فراموش خواهی شد ...!"

بپذیرید دوستان.‌... همه چیز رو بپذیرید و رها کنید.... اگر کسی دوستتون نداره. اگر کسی باهاتون ارتباطشو کم میکنه. اگر کسی ازتون متنفره. اگر کسی ازتون دور میشه. اگر زندگی اون طور که میخواستین  پیش نمیره... هیچی جز #پذیرش , نشون نمیده چقدر بالغ هستین. @zamanetafakor

💠 تقویم نجومی💠 🌍🌎 ان‌شاءالله 🌍🌎 🔴 سه‌شنبه | چهارشنبه 🔴 ۱۱ و ۱۲ اردیبهشت ماه 🔴 ۲۱ و ۲۲ شوال 📚 منابع: 🔸التفهیم ابوریحان بیرونی 🔹سی‌فصل خواجه نصیرالدین طوسی 🔸تشریح الافلاک شیخ بهایی 💠@zamanetafakor

وقتی سخنی از دهان کَسی خارج میشود؛ تا جایی که میتوانی برایش #منظور خوبی پیدا کنی؛ حمل بر معنایِ بد نکن! امام علی‌علیه‌السلام @zamanetafakor

🔻انتشار برای اولین بار؛ مراحل آماده‌سازی عملیات #وعده_صادق و نوشته‌های روی موشک‌ها 🔻@zamanetafakor

🌿 در روز بزرگداشتِ #معلم ، یادی کنیم از استاد علی صفایی حائری ، که تعلیمش محدود به زندگی این عالم نشد و همانطور که "مرگ پایانش نبود" و "در نهایت آغاز شد" ، همچنان خَستگان را بر سر سفره ی بی مِنتش پذیراست و تشنگان را سَقّا... استاد! شرمنده ام که در تقویمِمان چیزی بالاتر از روزِ معلم پیدا نکردم ، وگرنه میدانم معلمی وجه تمایز تو نیست ، که معلم ها زیادند اما همه جریان ساز و حرکت آفرین نیستند...! آری در تقویم ما روزی به نام شما ثبت نشده... شما "مُربّی" هستید نه تنها "معلم" و براستی که میان این دو واژه تفاوت ها بسیار است...! از همه آنان که علوم را در سَرها ریختند باید تشکر کرد اما آن کَسی که معلوماتم را زیر و رو کرد و تفکّر را در من زنده کرد و کمک کرد تا بایستم و راه بیفتم ، بایستی دست و پایش را بوسه باران کرد... تلاش آن کَس را که پس از "تَفَقُّهِ در دین" به جای تعلیم به "اِنذار" پرداخت تا در ما "حَذَر" بیاید را تنها ولی نعمتش ، علی بن موسی الرضا علیه السلام می تواند جبران کند... خداوندا ، همنشین با اولیاء گرداندش... 🌿@zamanetafakor

امروز اولِ مِی، روز جهانی عشقه.... این روز با روزی مثلِ #ولنتاین خیلی فرق داره و برایِ «عشق بی‌قید و شرط ورزیدن به خود و دیگران» نام‌گذاری شده.... عشق بی‌قید و شرط مفهوم قشنگیه، از اون حرف‌های شیکه که از مفهوم اصلیش خیلی فاصله گرفته و دستکاری شده اما عملاً فقط در شرایط خلأ و شرایط فوق‌العاده آرمانی وجود داره؛ محبت والدین به بچه؟ همیشه یه بچه محبوبتره، یه بچه آسونتره و عشق بیشتری دریافت می‌کنه، یه بچه اجتماعی‌تره، ابراز محبت بیشتری داره، دلبری می‌کنه و هزار چیز دیگه، این بچه، بپذیرید یا نه، عشق بیشتری نسبت به اون بچه مصمم و مغرور و شیطون که جواب می‌ده و یه ذره هم بدش نمیاد حرص دربیاره دریافت می‌کنه. حالا تازه این درمورد بچه‌ها و والدین معمولیه، اگه بچه‌ای مشکلِ جسمی یا روانی داشته باشه یا پدر و مادر مشکلاتی داشته باشن که دیگه هیچی، یا بی‌مهابا و بیش از حد توجه می‌گیره و بقیه بچه‌های خانواده می‌شن بچه‌های شیشه‌ای و دیده نشده و یا اصلا می‌ذارنش یه گوشه می‌زنن تو سرش. عشقِ فرزند به والدینش هم که اصلا بی‌قید و شرط نیست و مثل روز روشنه... عشقِ دو تا عاشق هم به دلایل مختلفه و #مراقبت زیادی می‌خواد، مگه میشه یه طرف بدرفتاری کنه، #بی‌_توجهی کنه، قواعد بازی رو رعایت نکنه و بعد فقط توقع عشق داشته باشه؟ برسیم به اتاق و جلساتِ درمان، حتی دیدگاههایی مثل مُراجع محورها هم تا یه جایی همدلی و عشق دارن، تا جایی که اصول، احترام و مناسبات رابطه ی درمانی رعایت بشه. اینجوری نیس که چون گفتن عشق بی‌قید و شرط و پذیرش، مُراجع بزنه تو گوششون هم بگن باشه تو خوبی... ما ربات نیستیم که با یه تجویز و یه کُد زدن بتونیم ذات و فِطرتمون رو تغییر بدیم، رفتار ما به شدت وابسته به شرایط و روابط و آدمهای مقابلمونه....😊 اما عشقِ بی‌قید و شرط به خودمون، مگه میشه؟! مگه این روان پیچیده که در سلامت‌ترین آدما هم یه جاهایی آسیب‌دیده، می‌ذاره ما خودمون رو به طور کامل بپذیریم و دوست داشته باشیم؟ نه واقعا... اما می‌تونیم برای خودمون یه کارایی بکنیم، اگه از من بپرسید ، از مهم‌ترین اون کارا #مرزگذاری و دیسیپلین برای رعایت اصوله. وقتی شما مرزگُذاری و طبقه‌بندی نداشته باشید، هرکسی بتونه بیش از حَد به شما نزدیک بشه، ازتون انتظار داشته باشه و از وقت و انرژی شما سهمی برای خودش قائل باشه، دیگه برای مهم‌ترها، برای خودتون، خانواده و رُفقاتون و مواردی که دوست دارید تو دایره ی اَمن شما باشن، چیزی نمی‌مونه! اگر هم برای رعایت این فاصله و مرزگذاری پشتکار و دیسیپلین نداشته باشید، در طولانی مدت بازم می‌شکنه.!. خلاصه که عشق ورزیدن به خود فقط یه فنجون قهوه و گل و دفتر خوشگل و عکس اینستاگرامی با کپشن فلسفی #نیست ، روتینِ پوستی و فقط دیدن خودمون نیست. این نسخه ی من بود، شما بشینید فکر کنید روشِ شما برای مراقبت از خودتون و دوست داشتن خودتون چیه. بقیه چی؟ شما به طور سالم، هدفمند و صحیح به خودتون عشق بورزید، وقتی حالتون خوب باشه تازه می‌تونید به بقیه هم عشق بورزید. #روان‌شناسی @zamanetafakor

صدای قلب من چرا غمت نمی کُشد مرا چرا هنوز ادامه داری؟! @zamanetafakor

کسی باید باشد... یکی که آدم را صدا کند! به نام کوچک اش صدا کند... یک جوری که حال آدم را خوب کند یک جوری که هیچ کَس دیگر بلد نباشد یکی باید آدم را #بلد باشد... @zamanetafakor

شهید زین الدین : هر کس شب جمعه ما شهدا را یاد کند ما نیز او را نزد ابا عبدالله یاد میکنیم...❤️🌱 #شب‌جمعه #شهادت @Zamanetafakor

چی میتونه جز غُصهٔ دوری جَوونو پیر کنه؟ السلام علیک یا اباعبدالله..... السلام علیک یا قمر بنی هاشم شب جمعه است ، هوایت نکنم ، میمیرم😞 @zamanetafakor

ریان ابن شبیب جدمونو غریب گیر آوردن ریان این شبیب آب و واسه حبیب دیر آوردن...💔😭 @zamanetafakor

مُشرف شده بودن جمــکران، صدای‌ مــداح در صحن مسجد پیچید خطاب به امام زمان گفت: "آقا جان ای کاش می‌دونسـتیم کجا هستید!" آقای بهجـت با همان آرامش همیشـگی گفتند: «بگویید کجا نیسـتند؟!»

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام _ لَمّا سُئلَ عَنِ العِشقِ + قُلوبٌ خَلَت من ذِكرِ اللّه ِ فأذاقَها اللّه ُ حُبَّ غَيرِهِ امام صادق عليه السلام در پاسخ به سؤال از #عشق ، فرمود: دلهايى از يادِ خدا تُهى مى گردد ، و خداوند محبت غير خود را به آنها مى چشاند.... @zamanetafakor