🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
🌹#حکمت_شماره_301
و قال عليه‌السلام
رَسُولُكَ تَرْجُمَانُ عَقْلِكَ، وَ كِتَابُكَ أَبْلَغُ مَا يَنْطِقُ عَنْكَ!
امام عليه السلام فرمود:
فرستادۀ تو نشانۀ عقل تو و نامه‌ات گوياترين سخن‌گوى توست.
شرح و تفسير
از نشانه‌هاى عقل
امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به دو نكته اشاره مى‌كند كه هركدام براى شناخت اشخاص، كارساز است.
نخست مى‌فرمايد:«فرستادۀ تو نمايندۀ عقل توست»؛ (رَسُولُكَ تَرْجُمَانُ عَقْلِكَ) .
يعنى مردم مى‌توانند از انتخاب فرستاده، به ميزان عقل تو پى ببرند؛ هرگاه تو، انسان فرهيخته، دانشمند و عاقل و با تقوا و شجاع را به عنوان فرستادۀ خود به سوى شخص يا جمعيتى برگزينى آنها مى‌فهمند كه تو در چه پايه‌اى از عقل و درايت قرار دارى و به تعبير ديگر، آنچه در درون توست از اين طريق بيرون مى‌ريزد و خفاياى وجودت آشكار مى‌شود. در ضمن اين درسى است براى همۀ ما كه در انتخاب فرستاده دقت كنيم و براى شناخت مخالفان خود نيز ازاين‌روش بهره بگيريم.
در دومين جمله مى‌فرمايد:«نامۀ تو گوياترين سخن‌گوى توست»؛ (وَ كِتَابُكَ أَبْلَغُ مَا يَنْطِقُ عَنْكَ!) .
زيرا آنچه در درون افكار انسان است و همچنين فضايل و رذايل اخلاقى از نوك قلم انسان بر صفحۀ كاغذ جارى مى‌شود. به همين دليل هر كسى را به خوبى مى‌توان از نوشتۀ او شناخت. امروز نيز بهترين راه براى قضاوت كردن دربارۀ كسانى كه صدها يا هزاران سال قبل از ما مى‌زيستند مطالعۀ آثار مكتوب آن‌هاست، چراكه شخصيتشان در آثار مكتوبشان تجلى مى‌كند.
بر اين اساس، اين جمله نيز حاوى دو دستور است: هم مراقب نوشته‌هاى خود باشيم، هم روحيات ديگران را از نوشته‌هايشان استنباط كنيم.
يكى از شعراى عرب اين دو جملۀ حكيمانه را در دو بيت شعر به صورت زيبايى آورده، مى‌گويد:
تَخَيَّر إذا ما كُنْتَ فِي الْأَمْرِ مُرْسِلاً فَمَبْلَغُ آراءِ الرِّجالِ رَسُولُها
وَ رَوِّ وَ فَكِّرْ فِي الْكِتابِ فَإِنَّما بِأَطْرافِ أَقْلامِ الرِّجالِ عُقُولُها
در انتخاب فرستاده دقت كن - زيرا فرستاده‌هاى افراد نشانۀ آراء و افكار آنها هستند.
به هنگام نوشتن نامه بسيار دقت و فكر كن، زيرا - عقول انسان‌ها از نوك قلم‌هاى آنها تراوش مى‌كند. ١
نكته
طرق شناخت انسان‌ها
بسيارى از مردم به آسانى باطن خود را ظاهر نمى‌كنند و انسان در تعامل با آنها گرفتار مشكل مى‌شود. براى شناختن اين‌گونه اشخاص راه‌هاى فراوانى هست كه در قرآن مجيد و روايات اسلامى اشاراتى به آنها شده است.
قرآن مجيد، هم دربارۀ خوبان و هم دربارۀ بدان اشاراتى دارد. در مورد نيازمندان آبرومندى كه هيچ‌گاه نياز خود را آشكار نمى‌كنند مى‌فرمايد:
«يَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِياءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيماهُمْ» ؛و از شدّت خويشتن‌دارى، افراد ناآگاه آنها را بى‌نياز مى‌پندارند؛ امّا آنها را از چهره‌هايشان مى‌شناسى». ١
دربارۀ منافقانى كه سعى دارند چهرۀ واقعى خود را با سخنان دروغين مخفى‌كنند مى‌فرمايد: «وَ لَوْ نَشاءُ لَأَرَيْناكَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِيماهُمْ وَ لَتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لَحْنِ الْقَوْلِ وَ اللّهُ يَعْلَمُ أَعْمالَكُمْ» ؛و اگر ما بخواهيم، آنها را به تو نشان مى‌دهيم تا آنان را با قيافه‌هايشان بشناسى، هر چند مى‌توانى آنها را از طرز سخنانشان بشناسى؛ و خداوند اعمال شما را مى‌داند». ٢
در كلمات قصار خوانديم:
«مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ؛ هيچ‌كس چيزى را در دل پنهان نمى‌كند مگر اين‌كه در سخنانى كه از زبان او مى‌پرد و در چهره و قيافه‌اش آشكار مى‌گردد». ٣
در ذيل گفتار حكيمانۀ ٢٩٥ نيز اين روايت گذشت كه امام اميرمؤمنان عليه السلام مى‌فرمايد:
«مَنِ اشْتَبَهَ عَلَيْكُمْ أَمْرُهُ وَ لَمْ تَعْرِفُوا دِينَهُ فَانْظُرُوا إِلَى خُلَطَائِهِ؛ هر گاه وضع باطنى كسى بر شما مشتبه شود و دين او را نتوانيد بشناسيد، نگاه به همنشينانش كنيد». ٤
از كلام حكيمانۀ مورد بحث نيز مى‌توان همين معنا را استفاده كرد كه براى شناختن افراد به دو چيز در آنها دقت كنيم: نخست، رسولان و فرستادگان آنها و ديگر، لحن و محتواى نامه‌هايشان. البته اين گفته دربارۀ كسانى صادق است كه داراى رسول و فرستاده و نامه‌هاى خاصى هستند.
اين سخن در تاريخ زندگى پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و اميرمؤمنان عليه السلام و ساير اولياء اللّه به خوبى ديده مى‌شود. رسول خدا صلى الله عليه و آله براى پيشگيرى از توطئۀ مشركان مكه در حبشه، جعفر بن ابى‌طالب را كه مردى هوشيار و شجاع بود به نمايندگى خويش همراه گروه مهاجران فرستاد.
در داستان آيات برائت كه مبدأ تحولى در جهان اسلام شد، آن را به‌وسيلۀ على بن ابى‌طالب عليه السلام فرستاد و امير مؤمنان عليه السلام در داستان حَكَميّت اصرار داشت كه ابن عباس يا مالك اشتر حكميّت از جانب او و اصحابش را بپذيرند، هرچند افراد نادان و ظاهربين مخالفت كردند و ابوموسى را بر حضرت تحميل كردند و در مقابل، معاويه عمرو عاص را فرستاد كه مردى بسيار حيله‌گر و دنياپرست و بى‌ايمان بود.
در مورد اين‌كه نامۀ انسان‌ه
ا از عقل و درايت آنان حكايت مى‌كند نيز روايات زيادى از معصومان عليهم السلام وارد شده است؛ از جمله در حديثى از امام اميرمؤمنان عليه السلام مى‌خوانيم:
«إذا كَتَبْتَ كِتاباً فَأَعِدْ فِيهِ النَّظَرَ قَبْلَ خَتْمِهِ فَإِنَّما تَخْتِمُ عَلى عَقْلِكَ؛ هنگامى كه نامه‌اى مى‌نويسى بار ديگر پيش از آن‌كه آن را مهر و امضا كنى در آن نگاه دقيق كن، زيرا عقل خود را مهر و امضا مى‌كنى». ١
در حديث ديگرى از آن حضرت آمده است:
«عُقُولُ الْفُضَلاءِ في أطْرافِ أقْلامِها؛ عقول دانشمندان در نوك قلم‌هاى آن‌هاست».
#پتوس_ارتشی
این گیاه به آبیاری حساس هست و در صورت آبیاری زیاد لکه های قهوه‌ای روی برگ ها ظاهر میشه بنابراین اجازه بدین خاک کاملا خشک بشه نور نسبتا زیاد برای داشتن برگ های ابلغ ضروری است اگر نور نداشته باشه برگ ها سبز می‌شود
┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄
💯@zandahlm1357
#نکته
☝️: تا وقتی گلی رشد داره تعویض گلدون ممنوع❌
┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄
💯@zandahlm1357
#مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
نکته ها: خداوند چندین عنایت به صابران نموده است از جمله: ۱. محبّت. «وَ اللهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
۳. بروز استعدادها
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً. إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً [۱]
پس (بدان که) با هر سختی آسانی است. آری، با هر دشواری آسانی است.
نکته ها:
عُسرها سبب یُسر است. کلمه «مع» ممکن است به معنای سبب باشد، یعنی هر سختی در درون خود تجربه‌ها و سازندگی‌هایی دارد. «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً»
حذف حرف فاء در جمله دوم «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً، إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً» بیانگر آن است که این اصل عمومی است و مخصوص پیامبر نیست.
زنی از ندادن نفقه شوهر فقیرش، نزد حضرت علی علیه السلام شکایت کرد. حضرت مرد را زندانی نکرد و فرمود: «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً»
صابران، به جای خودباختگی وپناهندگی به دیگران، تنها به خدا پناه می‌برند. زیرا از دید آنها، تمام جهان کلاس درس و میدان آزمایش است که باید در آن رشد کنیم. دنیا جای ماندن نیست، خوابگاه و عشرتکده نیست و شداید و سختی‌های آن نیز نشانه ی بی مهری خداوند نیست. ناگواری‌ها برای آن است
که زیر پای ما داغ شود تا تندتر و سریعتر حرکت کنیم، بنابراین در تلخی‌ها نیز شیرینی است. زیرا شکوفا شدن استعدادها، کامیابی از پاداش‌های الهی را بدنبال دارد.
مصیبت‌هایی که از طرف اوست، تصرف مالک حقیقی و خداوند در مملوک خود است. اگر انسان بداند که خداوند حکیم و رحیم است و او نیز بنده ای بوده که قبلًا هیچ نبوده؛ «لَمْ یَکُ شَیْئاً» و حتّی بعد از مراحلی هم چیز قابل ذکری نبوده است؛ «لَمْ یَکُنْ شَیْئاً مَذْکُوراً» خواهد پذیرفت که من باید در اختیار او باشم. او مرا از جماد به نبات، و از نبات به حیوان و از مرتبه ی حیوانیّت به انسانیّت سوق داده و این حوادث را برای رشد و ارتقای من قرار داده است. همانگونه که ما دانه ی گندم را زیر فشار، آرد می‌کنیم و بعد نیز در آتش تنور، تبدیل به نان می‌کنیم تا مراحل وجودی او را بالا بریم.
مردم در برابر مشکلات و مصایب چند دسته اند:
الف) گروهی جیغ و داد می‌کنند. «إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً»
ب) گروهی بردبار و صبور هستند. «وَ بَشِّرِ الصَّابِرِینَ»
ج) گروهی علاوه بر صبر، شکرگزارند. «اللهم لک الحمد حمد الشاکرین لک علی مصابهم»
این برخوردها، نشانه معرفت هر کس نسبت به فلسفه مصایب و سختی هاست. همان گونه که کودک، از خوردن پیاز تند، بی تابی می‌کند و نوجوان تحمّل می‌کند، ولی بزرگسال پول می‌دهد تا پیاز خریده و بخورد.
پیام ها:
۱- سنّت و برنامه الهی آن است که بدنبال هر سختی، آسانی است. «إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً» (در جای دیگر قرآن می‌خوانیم: «سَیَجْعَلُ اللهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْراً» سختی‌ها و مشکلات زوال پذیرند و به آسانی تبدیل می‌شوند).
صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند بر اثر صبر نوبت ظفر آید
----------
[۱]: (شرح، ۵ و۶)
#سبک_زندگی_سوره_نور
✍محسن قرائتی
┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄
💯@zandahlm1357