📗کتاب صوتی #یادداشت_های_شهید_آوینی قسمت 6⃣ پایان

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

در بزم دور یک‌دو قدح درکش و برو

.......: دل توانگر جز خدا هیچ نیست در دل ما آفرین بر دل توانگر ما علاقه به ماه علاقمند به ماهی هستم که از روشنی کامل برخوردار است، هرکه به وصل او نرسیده آن را کتمان نموده است. هرگاه قصه ی خود بگویم، افسانه ی مرا نمی شنود، آری می‌ترسد هرگاه به سخن من گوش دهد رقتی در دل او ایجاد شود. اهوی قمراً به البها قد جمعا کم خیب من بوصله قد کتما لا یسمع قصتی اذا فهت بها یخشی من ان یرق لی ان سمعا * به ماهی علاقمندم که مرا گرفتار خود نموده و دل گرفتارم آسایشی ندارد. چه بسیار نزد او به شکایت رفتم، به خاطر لذت قرب که بهره ی من می‌شد، شکایتم را فراموش کردم. اهوی قمراً اسلمنی للبلوی ما عنه لقلبی المعنی سلوی کم جئت لاشتکی فمذا بصرنی من لذة قربة نسیت الشکوی #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

کی مثل علی به جان رسیده است کسی کی همچو علی رنج کشیده است کسی تاریخ گواه است که در روی زمین مظلوم تر از علی ندیده است کسی #شهادت_امام_علی(ع)🥀 #تسلیت_باد🥀

صفحه من نهج البلاغه میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_201 و قال عليه‌السلام إِنَّ‌ مَعَ‌ كُلِّ‌ إِنْسَانٍ‌ مَلَكَيْنِ‌ يَحْفَظَانِهِ‌، فَإِذَا جَاءَ الْقَدَرُ خَلَّيَا بَيْنَهُ‌ وَ بَيْنَهُ‌، وَ إِنَّ‌ الْأَجَلَ‌ جُنَّةٌ‌ حَصِينَةٌ‌. امام عليه السلام فرمود: همراه هر انسانى دو فرشته است كه وى را (از خطرات) محافظت مى‌كنند، اما هنگامى كه روز مقدّر فرا رسد او را در برابر حوادث رها مى‌سازند و (بنابراين) اجل و سرآمد زندگى (كه از سوى خداوند تعيين شده) سپرى است محافظ‍‌ و نگهدار.

شرح و تفسير اجل همچون سپرى محافظ‍‌ است امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به حقيقتى اشاره مى‌كند كه بسيارى از آن غافلند، مى‌فرمايد:«همراه هر انسانى دو فرشته است كه وى را (از خطرات) محافظت مى‌كنند، اما هنگامى كه روز مقدّر فرا رسد او را در برابر حوادث رها مى‌سازند و (بنابراين) اجل و سرآمد زندگى (كه از سوى خداوند تعيين شده) سپرى است محافظ‍‌ و نگهدار»؛ (انَّ‌ مَعَ‌ كُلِّ‌ إِنْسَانٍ‌ مَلَكَيْنِ‌ يَحْفَظَانِهِ‌، فَإِذَا جَاءَ الْقَدْرُ خَلَّيا بَيْنَهُ‌ وَ بَيْنَهُ‌، وَ إِنَّ‌ الْأَجَلَ‌ جُنَّةٌ‌ حَصِينَةٌ‌). از مجموع آيات قرآن و روايات اسلامى به خوبى استفاده مى‌شود كه انسان داراى دو اجل و سرآمد عمر است: يكى اجل معلق يا مشروط‍‌ كه اگر در برابر آن دقت شود مى‌توان از آن پرهيز كرد، مانند انواع بيمارى‌هاى قابل علاج، خطرات رانندگى كه بر اثر بى‌احتياطى پيش مى‌آيد، خطرات زلزله‌ها و طوفان‌ها كه بر اثر سستى ساختمان خانه‌ها دامن انسان را مى‌گيرد تمام اينها از امورى است كه ممكن است به زندگى انسان پايان دهد ولى در عين حال قابل اجتناب است. در حديث معروفى از اميرمؤمنان عليه السلام مى‌خوانيم كه در زير ديوار كجى نشسته بود. هنگامى كه چشمش به وضع ديوار افتاد از زير آن ديوار بلند شد و در جاى امنى نشست. كسى عرض كرد:«يا أميرَالْمُؤمِنِينَ‌ تَفِرُّ مِنْ‌ قَضاءِ اللّهِ‌؟؛ از قضاى الهى فرار مى‌كنى‌؟» امام عليه السلام فرمود: «أفِرُّ مِنْ‌ قَضاءِ اللّهِ‌ إلى‌ قَدَرِ اللّهِ‌ ؛من از قضاى الهى به قدر الهى فرار مى‌كنم». اشاره به اين‌كه قضاى الهى در اينجا مشروط‍‌ به اين است كه من در زير اين ديوار بمانم ولى قدر و اندازه‌گيرى‌ها به من مى‌گويد: نمان. در واقع اين يك قضاى مشروط‍‌ بود كه امام عليه السلام با تقدير دادن شرط‍‌ آن قضا را منتفى كرد. ١ ولى اجل حتمى سرآمدى است كه قابل اجتناب نيست و خواه ناخواه دامن انسان را مى‌گيرد؛ مثلاً مى‌دانيم قلب و عروق و مغز يك انسان توان محدودى دارند، هرچند تمام دستورات حفظ‍‌ الصحة را رعايت كند زمانى كه به آخر برسد اين چراغ خاموش مى‌شود و زندگى پايان مى‌گيرد و يا اين‌كه خداوند مقرر كرده است فلان قوم و جمعيت بر اثر كارهايشان به فلان بلا مبتلا شوند در اينجا به مصداق «فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ‌ لا يَسْتَأْخِرُونَ‌ ساعَةً‌ وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ‌» ٢ مرگشان حتمى است. در داستان قوم لوط‍‌ مى‌خوانيم كه ابراهيم عليه السلام دربارۀ آنها شفاعت كرد. از سوى خدا به او خطاب شد: «يا إِبْراهِيمُ‌ أَعْرِضْ‌ عَنْ‌ هذا إِنَّهُ‌ قَدْ جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ‌ وَ إِنَّهُمْ‌ آتِيهِمْ‌ عَذابٌ‌ غَيْرُ مَرْدُودٍ» ؛(گفتيم) اى ابراهيم! از اين (درخواست) صرف نظر كن، كه فرمان پروردگارت فرا رسيده؛ و به يقين عذاب بدون بازگشت (الهى) به سراغ آنها مى‌آيد». ٣ از آيات قرآن نيز استفاده مى‌شود فرشتگانى هستند كه به فرمان خداوند خطرات را از انسان دفع مى‌كنند «لَهُ‌ مُعَقِّباتٌ‌ مِنْ‌ بَيْنِ‌ يَدَيْهِ‌ وَ مِنْ‌ خَلْفِهِ‌ يَحْفَظُونَهُ‌ مِنْ‌ أَمْرِ اللّهِ‌» ٤ و به راستى اگر آنها نباشند انسان از زمان كودكى آماج انواع بلاها و خطرات است ولى عنايت پروردگار او را حفظ‍‌ مى‌كند؛ ولى هنگامى كه اجل حتمى انسان فرا رسد اين فرشتگان او را رها مى‌سازند و كلام امام عليه السلام در واقع از اين آيه برگرفته شده است. در روايتى از امام باقر عليه السلام مى‌خوانيم كه در تفسير آيۀ فوق فرمود: «يُحْفَظُ‍‌ بِأمْرِ اللّهِ‌ في أنْ‌ يَقَعَ‌ في رَكْىٍ‌ أوْ يَقَعُ‌ عَلَيْهِ‌ حائِطٌ‍‌ أوْ يُصيبُهُ‌ شَيءٌ حَتّى‌ إذا جاءَ الْقَدَرُ خَلَّوْا بَيْنَهُ‌ وَ بَيْنَهُ‌ يَدْفَعُونَهُ‌ إلَى الْمقاديرِ وَ هُما مَلَكانِ‌ يَحْفَظانِهِ‌ بِاللَّيْلِ‌ وَ مَلَكانِ‌ بِالنَّهارِ يَتَعاقِبانَهُ‌ ؛آنها به فرمان خداوند انسان را حفظ‍‌ مى‌كنند از اين‌كه در چاهى سقوط‍‌ كند يا ديوارى بر او بيفتد يا حادثۀ ديگرى برايش رخ دهد تا زمانى كه مقدرات حتمى فرا رسد در آن هنگام آنها كنار مى‌روند و او را تسليم حوادث مى‌كنند. دو فرشته‌اند كه انسان را در شب حفظ‍‌ مى‌كنند و دو فرشته كه در روز به طور متناوب اين وظيفه را انجام مى‌دهند». ١ اين سخن را با آيۀ ديگرى از قرآن مجيد ادامه مى‌دهيم: «وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ‌ عِبادِهِ‌ وَ يُرْسِلُ‌ عَلَيْكُمْ‌ حَفَظَةً‌ حَتّى إِذا جاءَ أَحَدَكُمُ‌ الْمَوْتُ‌ تَوَفَّتْهُ‌ رُسُلُنا وَ هُمْ‌ لا يُفَرِّطُونَ‌» ؛و اوست كه بر بندگان خود تسلط‍‌ كامل دارد و مراقبانى بر شما مى‌گمارد تا هنگامى كه مرگ يكى از شما فرا رسد؛(در اين هنگام،) فرستادگان ما جان او را مى‌گيرند؛ و آنها (در نگهدارى حساب عمر و اعمال بندگان،) كوتاهى نمى‌كنند». ٢ البته هيچ كدام از اين آيات و روايات مفهومش اين نيست كه انسان، بر اثر بى‌احتياطى‌ها خود را در كام مرگ فرو برد و در پرتگاه‌ها بدون رعايت احتياط‍‌ گام بگذارد، چرا كه همۀ اينها از قبيل اجل مع