مانند یوسف پیامبر علیه السلام ریان بن صلت می‌گوید: به امام رضا علیه السلام گفتم: «بعضی‌ها می‌گویند که علی بن موسی از زهد سخن می‌گفت اما ولی عهدی مأمون را پذیرفت! » امام فرمودند: «خدا می‌داند که من این را نمی خواستم اما وقتی بین قبول ولی عهدی و کشته شدن باید یکی را انتخاب می‌کردم، قبول ولی عهدی را انتخاب کردم. وای بر آنان! آیا نمی دانند که یوسف علیه السلام رسول خدا بود اما وقتی ضرورت حکم کرد، سرپرستی خزاین عزیز مصر را پذیرفت... مرا با اکراه و اجبار وادار کردند، مرا تا مرز نابودی بردند! از همه ی این‌ها گذشته، من در دایره ی ولایت عهدی وارد نشدم مگر مانند کسی که از آن خارج شده باشد. (یعنی ولایت عهدی هیچ سودی به حال من ندارد و من هیچ بهره ای از آن نمی برم و شرط هم کرده‌ام که در هیچ کاری دخالت نکنم). من نزد خدا شکایت می‌برم و از او یاری می‌خواهم! » [۱] ---------- [۱]: . همان، ج ۲، ص ۱۳۹ یک قمقمه دریا.... https://eitaa.com/zandahlm1357

🎥چه شناختی از امام زمان(عج) را از ما خواسته اند؟ #استاد_کلباسی #گامی_به_سوی_ظهور 🔶🔹🔶

🔰 شرح و تفسیر #ادعیه_روزانه ماه رمضان 💠 دعای روز 20 🎤 با بیان شیرین آیت الله مجتهدی تهرانی رحمت الله علیه 👌 به همراه بیان یک نکته شرعی مورد توجه در #ماه_رمضان

🔰 شرح و تفسیر #ادعیه_روزانه ماه رمضان 💠 دعای روز 21 🎤 با بیان شیرین آیت الله مجتهدی تهرانی رحمت الله علیه 👌 به همراه بیان یک نکته شرعی مورد توجه در #ماه_رمضان

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

.......: خداحافظی، بازگشت به جبهه خداحافظی از مادر و پدر و خواهر و پدر سخت است، ولی باید رفت؟ آن گونه که امام حسین (ع) برای احیای دین جدش دل از همه چیز کند و باران تیرها را خرید. پس تو هم باید بروی. قبل از اینکه دل به مال دنیا بدهی برو. پیش از آنکه وسوسه خانه و ماشین و تحصیل و زن و فرزند و رفاه و پست و مقام و... تو را بفریبد برو. خیلیها تصمیم گرفته اند که به جبهه بروند ولی هیچ گاه موفق نشدند این تصمیم را عملی سازند و همیشه در همین مرحله باقی ماندند و شیطان آنها را گول زد. اگر بگوئی کار مهم است، اگر بگویی اوضاع مالی‌ام بد است. اگر بگویی بعد از من خانواده‌ام چه کنند. اگر بگویی فصل برداشت محصول است. اینها همه جواب دارد. وضعیت بحرانی است. بارها امام فرموده اند بروید به جبهه. تکلیف او گفتن است و تکلیف تو هم رفتن. پدر و برادر خداحافظی می‌کنند. مردانه و با دست دادن و یک بوسه. ولی مادر و خواهر رهایت نمی کنند. مادر مهر خود را به رضای خدا می‌فروشد. محبت خواهر به برادر را نمی توان تفسیر کرد. مگر می‌شود محبت زینب را به حسین بن علی توضیح داد. مگر غیر از این بود شرط ازدواج او با عبدالله؛ همراهی او با حسین در سفرها! [صفحه ۶] خواهر دیوانه برادر است. ولی نمی تواند بگوید. حیا می‌کند. خود را در چادر می‌پیچد و با گوشه ی چشم قد و بالای برادر را می‌نگرد. خلوتی برای گریه می‌گردد. او برادر را دوست دارد. ولی باید رفت. تو باید بروی. تو باید دل بکنی و خواهر هم باید. چند روزی از لباس بسیجی دور بوده ای و خود را در لباسهای عادی شهر محدود کرده ای. هر چند شلوار خاکی و بسیجی را از پای در نیاوردی ولی مجبور بودی پیراهن رسمی و اتو کرده بپوشی. البته آن هم لازم بود و تو نمی توانستی فرقی بین شهر و جبهه قایل نشوی. حالا باز هم لباس رزم پوشیده ای و در جمع با صفای بچه‌های گردان در پادگان منتظر حرکت به سوی منطقه هستی. هماهنگی لازم صورت می‌گیرد و زود مشخص می‌شود که به طرف غرب می‌روید، پس، از قطار خبری نیست و باید تمام راه با اتوبوس رفت. می‌گویند گردان هم قبلا به منطقه غرب رفته. کجای غرب؟ معلوم نیست. این جزو اسرار نظامی است. ولی می‌دانیم که جنوب نیست. به ما هم ربطی ندارد. رزمنده باید آماده باشد در هر نقطه انجام وظیفه کند. چه جنوب و چه غرب. مسئولان گردان هم می‌رسند و با هماهنگی اتوبوسها آماده حرکت می‌شوند. صدای نوحه برادر آهنگران باز هم دلنواست.. روحیه می‌بخشد، حماسی است و قوت می‌دهد. «... این قافله عزم کربلا دارد... » اتوبوسها در دود اسپند و از زیر قرآن از پادگان خارج می‌شوند و پس از گذر از خیابانهای شهر به سوی غرب به پیش می‌روند و تو نیز در میان یکی از اتوبوسها نشسته ای. در بین راه باز هم ره توشه‌ها خورده می‌شود. تنقلاتی که مادرها با عشق و امید برای فرزندانشان گذاشته اند تا بین راه به آنها بد نگذرد. مادر می‌داند که این شیرینیها و میوه‌ها و آجیلها خوراک چند ساعت بیشتر بچه‌ها نیست، ولی برای اظهار محبت، این اندک را فراهم می‌کند تو هم مشغول خوردنی. همراه با دوستت، اول میوه، بعد چند شیرینی. آجیل می‌خوردید و تعریف می‌کنید. از [صفحه ۷] یک هفته زندگی در شهر. از بیگانه بودن. از عجایب تهران. دفاع مقدس سینای شلمچه https://eitaa.com/zandahlm1357

📗کتاب صوتی #یادداشت_های_شهید_آوینی قسمت 6⃣ پایان

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

در بزم دور یک‌دو قدح درکش و برو

.......: دل توانگر جز خدا هیچ نیست در دل ما آفرین بر دل توانگر ما علاقه به ماه علاقمند به ماهی هستم که از روشنی کامل برخوردار است، هرکه به وصل او نرسیده آن را کتمان نموده است. هرگاه قصه ی خود بگویم، افسانه ی مرا نمی شنود، آری می‌ترسد هرگاه به سخن من گوش دهد رقتی در دل او ایجاد شود. اهوی قمراً به البها قد جمعا کم خیب من بوصله قد کتما لا یسمع قصتی اذا فهت بها یخشی من ان یرق لی ان سمعا * به ماهی علاقمندم که مرا گرفتار خود نموده و دل گرفتارم آسایشی ندارد. چه بسیار نزد او به شکایت رفتم، به خاطر لذت قرب که بهره ی من می‌شد، شکایتم را فراموش کردم. اهوی قمراً اسلمنی للبلوی ما عنه لقلبی المعنی سلوی کم جئت لاشتکی فمذا بصرنی من لذة قربة نسیت الشکوی #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

کی مثل علی به جان رسیده است کسی کی همچو علی رنج کشیده است کسی تاریخ گواه است که در روی زمین مظلوم تر از علی ندیده است کسی #شهادت_امام_علی(ع)🥀 #تسلیت_باد🥀

صفحه من نهج البلاغه میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_201 و قال عليه‌السلام إِنَّ‌ مَعَ‌ كُلِّ‌ إِنْسَانٍ‌ مَلَكَيْنِ‌ يَحْفَظَانِهِ‌، فَإِذَا جَاءَ الْقَدَرُ خَلَّيَا بَيْنَهُ‌ وَ بَيْنَهُ‌، وَ إِنَّ‌ الْأَجَلَ‌ جُنَّةٌ‌ حَصِينَةٌ‌. امام عليه السلام فرمود: همراه هر انسانى دو فرشته است كه وى را (از خطرات) محافظت مى‌كنند، اما هنگامى كه روز مقدّر فرا رسد او را در برابر حوادث رها مى‌سازند و (بنابراين) اجل و سرآمد زندگى (كه از سوى خداوند تعيين شده) سپرى است محافظ‍‌ و نگهدار.

شرح و تفسير اجل همچون سپرى محافظ‍‌ است امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به حقيقتى اشاره مى‌كند كه بسيارى از آن غافلند، مى‌فرمايد:«همراه هر انسانى دو فرشته است كه وى را (از خطرات) محافظت مى‌كنند، اما هنگامى كه روز مقدّر فرا رسد او را در برابر حوادث رها مى‌سازند و (بنابراين) اجل و سرآمد زندگى (كه از سوى خداوند تعيين شده) سپرى است محافظ‍‌ و نگهدار»؛ (انَّ‌ مَعَ‌ كُلِّ‌ إِنْسَانٍ‌ مَلَكَيْنِ‌ يَحْفَظَانِهِ‌، فَإِذَا جَاءَ الْقَدْرُ خَلَّيا بَيْنَهُ‌ وَ بَيْنَهُ‌، وَ إِنَّ‌ الْأَجَلَ‌ جُنَّةٌ‌ حَصِينَةٌ‌). از مجموع آيات قرآن و روايات اسلامى به خوبى استفاده مى‌شود كه انسان داراى دو اجل و سرآمد عمر است: يكى اجل معلق يا مشروط‍‌ كه اگر در برابر آن دقت شود مى‌توان از آن پرهيز كرد، مانند انواع بيمارى‌هاى قابل علاج، خطرات رانندگى كه بر اثر بى‌احتياطى پيش مى‌آيد، خطرات زلزله‌ها و طوفان‌ها كه بر اثر سستى ساختمان خانه‌ها دامن انسان را مى‌گيرد تمام اينها از امورى است كه ممكن است به زندگى انسان پايان دهد ولى در عين حال قابل اجتناب است. در حديث معروفى از اميرمؤمنان عليه السلام مى‌خوانيم كه در زير ديوار كجى نشسته بود. هنگامى كه چشمش به وضع ديوار افتاد از زير آن ديوار بلند شد و در جاى امنى نشست. كسى عرض كرد:«يا أميرَالْمُؤمِنِينَ‌ تَفِرُّ مِنْ‌ قَضاءِ اللّهِ‌؟؛ از قضاى الهى فرار مى‌كنى‌؟» امام عليه السلام فرمود: «أفِرُّ مِنْ‌ قَضاءِ اللّهِ‌ إلى‌ قَدَرِ اللّهِ‌ ؛من از قضاى الهى به قدر الهى فرار مى‌كنم». اشاره به اين‌كه قضاى الهى در اينجا مشروط‍‌ به اين است كه من در زير اين ديوار بمانم ولى قدر و اندازه‌گيرى‌ها به من مى‌گويد: نمان. در واقع اين يك قضاى مشروط‍‌ بود كه امام عليه السلام با تقدير دادن شرط‍‌ آن قضا را منتفى كرد. ١ ولى اجل حتمى سرآمدى است كه قابل اجتناب نيست و خواه ناخواه دامن انسان را مى‌گيرد؛ مثلاً مى‌دانيم قلب و عروق و مغز يك انسان توان محدودى دارند، هرچند تمام دستورات حفظ‍‌ الصحة را رعايت كند زمانى كه به آخر برسد اين چراغ خاموش مى‌شود و زندگى پايان مى‌گيرد و يا اين‌كه خداوند مقرر كرده است فلان قوم و جمعيت بر اثر كارهايشان به فلان بلا مبتلا شوند در اينجا به مصداق «فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ‌ لا يَسْتَأْخِرُونَ‌ ساعَةً‌ وَ لا يَسْتَقْدِمُونَ‌» ٢ مرگشان حتمى است. در داستان قوم لوط‍‌ مى‌خوانيم كه ابراهيم عليه السلام دربارۀ آنها شفاعت كرد. از سوى خدا به او خطاب شد: «يا إِبْراهِيمُ‌ أَعْرِضْ‌ عَنْ‌ هذا إِنَّهُ‌ قَدْ جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ‌ وَ إِنَّهُمْ‌ آتِيهِمْ‌ عَذابٌ‌ غَيْرُ مَرْدُودٍ» ؛(گفتيم) اى ابراهيم! از اين (درخواست) صرف نظر كن، كه فرمان پروردگارت فرا رسيده؛ و به يقين عذاب بدون بازگشت (الهى) به سراغ آنها مى‌آيد». ٣ از آيات قرآن نيز استفاده مى‌شود فرشتگانى هستند كه به فرمان خداوند خطرات را از انسان دفع مى‌كنند «لَهُ‌ مُعَقِّباتٌ‌ مِنْ‌ بَيْنِ‌ يَدَيْهِ‌ وَ مِنْ‌ خَلْفِهِ‌ يَحْفَظُونَهُ‌ مِنْ‌ أَمْرِ اللّهِ‌» ٤ و به راستى اگر آنها نباشند انسان از زمان كودكى آماج انواع بلاها و خطرات است ولى عنايت پروردگار او را حفظ‍‌ مى‌كند؛ ولى هنگامى كه اجل حتمى انسان فرا رسد اين فرشتگان او را رها مى‌سازند و كلام امام عليه السلام در واقع از اين آيه برگرفته شده است. در روايتى از امام باقر عليه السلام مى‌خوانيم كه در تفسير آيۀ فوق فرمود: «يُحْفَظُ‍‌ بِأمْرِ اللّهِ‌ في أنْ‌ يَقَعَ‌ في رَكْىٍ‌ أوْ يَقَعُ‌ عَلَيْهِ‌ حائِطٌ‍‌ أوْ يُصيبُهُ‌ شَيءٌ حَتّى‌ إذا جاءَ الْقَدَرُ خَلَّوْا بَيْنَهُ‌ وَ بَيْنَهُ‌ يَدْفَعُونَهُ‌ إلَى الْمقاديرِ وَ هُما مَلَكانِ‌ يَحْفَظانِهِ‌ بِاللَّيْلِ‌ وَ مَلَكانِ‌ بِالنَّهارِ يَتَعاقِبانَهُ‌ ؛آنها به فرمان خداوند انسان را حفظ‍‌ مى‌كنند از اين‌كه در چاهى سقوط‍‌ كند يا ديوارى بر او بيفتد يا حادثۀ ديگرى برايش رخ دهد تا زمانى كه مقدرات حتمى فرا رسد در آن هنگام آنها كنار مى‌روند و او را تسليم حوادث مى‌كنند. دو فرشته‌اند كه انسان را در شب حفظ‍‌ مى‌كنند و دو فرشته كه در روز به طور متناوب اين وظيفه را انجام مى‌دهند». ١ اين سخن را با آيۀ ديگرى از قرآن مجيد ادامه مى‌دهيم: «وَ هُوَ الْقاهِرُ فَوْقَ‌ عِبادِهِ‌ وَ يُرْسِلُ‌ عَلَيْكُمْ‌ حَفَظَةً‌ حَتّى إِذا جاءَ أَحَدَكُمُ‌ الْمَوْتُ‌ تَوَفَّتْهُ‌ رُسُلُنا وَ هُمْ‌ لا يُفَرِّطُونَ‌» ؛و اوست كه بر بندگان خود تسلط‍‌ كامل دارد و مراقبانى بر شما مى‌گمارد تا هنگامى كه مرگ يكى از شما فرا رسد؛(در اين هنگام،) فرستادگان ما جان او را مى‌گيرند؛ و آنها (در نگهدارى حساب عمر و اعمال بندگان،) كوتاهى نمى‌كنند». ٢ البته هيچ كدام از اين آيات و روايات مفهومش اين نيست كه انسان، بر اثر بى‌احتياطى‌ها خود را در كام مرگ فرو برد و در پرتگاه‌ها بدون رعايت احتياط‍‌ گام بگذارد، چرا كه همۀ اينها از قبيل اجل مع

لق يا مشروط‍‌ است كه اگر انسان رعايت موازين كند خطر از او فاصله مى‌گيرد و اگر رعايت نكند گرفتار مى‌شود. آنچه امام بيان فرموده دربارۀ اجل حتمى است كه «جُنَّةٌ‌ حَصينَةٌ‌» و «سپر محافظ‍‌» است. اين سخن را با حديث ديگرى از اميرمؤمنان كه مرحوم كلينى در كافى آورده است پايان مى‌دهيم: امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: «إنَّ‌ أميرَ الْمُؤمِنينَ‌ صَلَواتُ‌ اللّهِ‌ عَلَيْهِ‌ جَلَسَ‌ إلى‌ حائِطٍ‍‌ مائِلٍ‌ يَقْضى بَيْنَ‌ النّاسِ‌ فَقالَ‌ بَعْضُهُمْ‌: لا تَقْعُدْ تَحْتَ‌ هذَا الْحائِطِ‍‌ فَإِنَّهُ‌ مُعْوِرٌ ؛اميرمؤمنان عليه السلام زير ديوار كجى نشسته بود و در ميان مردم قضاوت مى‌كرد. بعضى عرض كردند: زير اين ديوار منشين كه معيوب است». امام عليه السلام فرمود: «حَرَسَ‌ امْرَأً أجَلُهُ‌ فَلَمّا قامَ‌ سَقَطَ‍‌ الْحائِطُ‍‌ ؛اجل (حتمى) از هر كسى پاسدارى مى‌كند (امام عليه السلام اين سخن را گفت و از زير ديوار برخاست) هنگامى كه برخاست ديوار سقوط‍‌ كرد». كوتاه سخن اين‌كه گر چه ما بايد از مظان خطر بپرهيزيم و فقها فتوا داده‌اند كه به هنگام خطر و طوفان سوار كشتى شدن حرام است و اگر كسى از جادۀ خطرناكى برود نماز او تمام خواهد بود، زيرا سفر، سفر معصيت است؛ ولى با اين حال اقدام ما براى پرهيز از خطر تنها اجل معلق را از ما دور مى‌سازد و اگر اجل حتمى فرا رسيده باشد هيچ راه فرارى ندارد تا آن اجل فرا نرسيده انسان محفوظ‍‌ است و هنگامى كه آن فرا رسيد دفاع از آن امكان‌پذير نيست. قرآن مجيد در آيۀ ١٥٤ سورۀ آل عمران دربارۀ كسانى كه (بعد از حادثۀ احد) گمان‌هاى نادرستى به خدا مى‌بردند و مى‌گفتند: اگر بنا بود ما پيروز شويم در اينجا كشته نمى‌شديم مى‌فرمايد: اى پيغمبر! به آنها بگو «لَوْ كُنْتُمْ‌ فِي بُيُوتِكُمْ‌ لَبَرَزَ الَّذِينَ‌ كُتِبَ‌ عَلَيْهِمُ‌ الْقَتْلُ‌ إِلى‌ مَضاجِعِهِمْ‌» ؛اگر شما در خانه‌هايتان هم بوديد آنهايى كه مقرر بود كشته شوند قطعاً به‌سوى قتلگاه خود بيرون مى‌آمدند - و به قتل مى‌رسيدند». بنابراين توجه به تقسيم اجل به حتمى و غير حتمى پاسخى است براى سؤالاتى كه پيرامون اين كلام حكمت‌آميز و روايات مشابه آن عنوان مى‌شود.

سکانسی از سریال امام علی(ع) با بازی مرحوم حسین پناهی مقدمه جنگ امیرالمومنین با خوارج چگونه شکل گرفت؟ “عبدلله ابن خباب” از مریدان امیرالمومنین خطاب به خوارج: در روزگار علی زنده باشی و نفس بکشی و ارادتمند مرامش نباشی به چه می ارزی؟

صفحه گلدان من🌳🌳🌳🌳 با ما همراه باشید👇👇👇 .......: @zandahlm1357

#یوکا_باغچه_ای یوکا یوکا درختچه ای است که دو نوع متفاوت دارد. نوع اول آن، گیاه آپارتمانی است که در داخل ساختمان نگهداری می شود و نوع دوم، یوکای باغچه ای است که در باغچه یا گلدان در فضای باز پرورش می یابد. یوکا به آب کم احتیاج داشته و باید زمانی به آن آب بدهیم که خاک، خشک باشد. این گیاه فضای زیادی را اشغال نمی کند و در قسمت پایین ساقه به صورت غده دارای مواد غذایی است که باعث می شود در مقابل گرسنگی و تشنگی مقاوم باشد و برای استفاده در بالکن، گیاه مناسبی است. https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه سبک زندگی .......: @zandahlm1357

در ادامه...👇👇👇👇

#حلیة_المتقین#https://eitaa.com/zandahlm1357

.......: فصل سوم: آداب غسل و نماز و دعا در وقت بیرون رفتن سیّد بن طاووس رحمه الله روایت کرده است که چون اراده سفر نماید، سنّت است که غسل کند پیش از بیرون رفتن و در وقت غسل بگوید: «بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلّا بِاللَّهِ العَلِیِّ الْعَظیمِ وَعَلی مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ وَالصّادِقینَ عَنِ اللَّهِ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ اَجْمَعینَ، اَللَّهُمَّ طَهِّرْبِهِ قَلْبی وَاشْرَحْ بِهِ صَدْری وَنوِّرْ بِهِ قَبْری، اَللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لی نُوراً وَطَهُوراً وَحِرْزاً وَشِفاءً مِنْ کُلِّ داءٍ وَآفَةٍ وَعاهَةٍ وَسُوْءٍ مِمّا اَخافُ و اَحْذَرُ وَطَهِّرْ قَلْبی وَجَوارِحی وَعِظامی وَدَمی وَشَعْری وَبَشَری وَمُخّی وَعَصَبی وَما اَقَلَّتِ الْاَرْضُ مِنّی، اَللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لی شاهِداً یَوْمَ حاجَتی وَفَقْری وَفاقَتی اِلَیْکَ، یا رَبَّ العالَمینَ، اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْی ءٍ قَدیرٌ». در حدیث معتبر از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: هیچ خلیفه ای آدمی در اهلش نمی گذارد بهتر از آن که در وقت بیرون رفتن دو رکعت نماز بگذارد، پس بگوید: «اَللَّهُمَّ اِنِّی اَسْتَوْدِعُکَ نَفْسی وَاَهْلی وَمالی وَذُرِّیَتِی وَدُنْیایَ وَآخِرَتی وَاَمانَتی وَخاتِمَةَ عَمَلی». ابن طاووس "علیه الرحمه" گفته است که در رکعت اوّل "قل هو اللَّه احد" و در رکعت دوم "انا انزلناه" بخوان. در حدیث معتبر منقول است: چون امام محمّد باقرعلیه السلام اراده سفری می‌کردند، اهل بیت خود را در حجره ای جمع می‌کردند و این دعا می‌خواندند: «اَللَّهُمَّ اِنِّی اَسْتَوْدِعُکَ الْغَداةَ نَفْسی وَمالی وَاَهْلی وَوَلَدی وَالشّاهِدَ مِنّا وَالْغائِبَ، اَللَّهُمَّ احْفَظْنا وَاحْفَظْ عَلَیْنا، اَللَّهُمَّ اجْعَلنا فی جوارِکَ، اَللَّهُمَّ لا تَسْلُبْنا نِعْمَتَکَ وَلا تُغَّیِرْ ما بِنا مِنْ عافِیَتِکَ وَفَضْلِکَ». سیّد بن طاووس "علیه الرحمه" روایت کرده است که بعد از نماز این دعا را بخواند: «اَللَّهُمَّ اِنِّی اَسْتَوْدِعُکَ الْیَوْمَ نَفْسی وَاَهْلی وَمالی وَوَلَدی وَمَنْ کانَ مِنّی بِسَبیلٍ، الشّاهِدَ مِنْهُمْ وَالغائِبَ، اَللَّهُمَّ احْفَظْنا وَاحْفَظْ عَلَیْنا، اَللَّهُمَّ اجْمَعْنا فی رَحْمَتِکَ وَلا تَسْلُبْنا فَضْلَکَ اِنّا اِلَیْکَ راغِبونَ، اَللَّهُمَّ اِنّا نَعُوذُبِکَ مِنْ وَعْثاءِ السَّفَرِ وَکَآبَةِ المُنْقَلبِ وَسُوءِ الْمَنْظَرِ فی الْاَهْلِ وَالْمالِ وَالْوَلَدِ فی الدُّنیا وَالاخِرَةِ، اَللَّهُمَّ اِنِّی اَتَوَجَّهُ اِلَیْکَ، هذَا التَّوَجُّهَ طَلَباً لِمَرْضاتِکَ وَتَقَرُّبَاً اِلَیْکَ فَبَلِّغْنی ما اُؤَمِّلُهُ وَاَرْجُوهُ فیکَ وَفی اَوْلیائکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ». و اگر خواهی این دعا هم بخوان: «اَللَّهُمَّ خَرَجْتُ فی وَجْهی هذا بِلاثِقَة ٍ مِنِّی لِغَیْرِکَ، وَلا رَجاءٍ یَأوی بی اِلّا اِلَیْکَ وَقُوَةٍ اَتَّکِلُ عَلَیْها، و لا حیلَة ٍ اَلْجَأُ اِلَیْها اِلّا طَلَبَ رِضاکَ وَابْتِغاءَ رَحْمَتِکَ وَتَعَرُّضاً لِثَوابِکَ وَسُکُوناً اِلی حُسْنِ عائِدَتِکَ وَاَنْتَ اَعْلَمُ بِما سَبَقَ لی فی عِلْمِکَ فی وَجْهی مِمّا اُحِبُّ وَاَکْرَهُ، اَللَّهُمَّ فَاصْرِفْ عَنّی مَقادیرَ کُلِّ بَلاءٍ وَمَقْضِیَّ کُلِّ آواءٍ وَابْسُطْ عَلَیَّ کَنَفَاً مِنْ رَحْمَتِکَ وَلُطْفاً مِنْ عَفْوِکَ وَسَعَةً مِنْ رِزْقِکَ وَتَماماً مِنْ نِعْمَتِکَ وَجِماعاً مِنْ مُعافاتِکَ، وَوَفِّقْ لی فیهِ یا رَبِّ جَمیعَ قَضائِکَ عَلَیَّ مُوافَقَةَ هَوایَ وَحَقیقَةَ عَمَلی، وَادْفَعْ عَنّی ما اَخْذَرُ وَما لا اَحْذَرُ عَلی نَفْسِی مِمّا اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّی، وَاجْعَلْ ذلِکَ خَیْراً لی لِآخِرَتی وَدُنْیایَ مَعَ ما اَسْأَلُکَ اَنْ تُخْلِفَنی فیمَنْ خَلَفْتُ وَرائی مِنْ وَلَدی وَاَهْلی وَمالی وَاخْوانی وَجَمیعِ خُزانَتی بِاَفْضَلِ ما تَخْلُفُ فیهِ غائِباً مِنَ الْمُؤمِنینَ فی تَحْصینِ کُلِّ عَوْرَةٍ وَحِفْظِ کُلِّ مَضیعَةٍ وَتَمامِ کُلِّ نِعْمَةٍ وَدِفاعِ کُلِّ سَیِّئَةٍ وَکِفایَةِ کُلِّ مَحْذُورٍ وَصَرْفِ کُلِّ مَکْرُوهٍ وَکَمالِ ما یَجْمَعُ لی بِهِ الرِّضا وَالسُّرُورَ فِی الدُّنْیا وَالآخِرَةِ، ثُمَّ ارْزُقْنی ذِکْرَکَ وَشُکْرَکَ وَطاعَتَکَ وَعِبادَتَکَ حَتّی تَرْضی وَبَعْدَالرِّضا، اَللَّهُمَ اِنِّی اَسْتَوْدِعُکَ الْیَوْمَ دینِی وَنَفْسی وَاَهْلی وَمالی وَذُرِّیَّتی وَجَمیعَ اِخْوانی، اَللَّهُمَ احْفَظِالشّاهِدَمِنّا وَالْغائِبَ، اَللَّهُمَّ احْفَظْنا وَاحْفَظْ عَلَیْنا، اَللَّهُمَ اجْعَلْنا فِی جِوارِکَ وَلا تَسْلُبْنا نِعْمَتَکَ وَلا تُغَّیِرْ مابِنا مِنْ نِعْمَتِکَ وَعافِیَةٍ وَفَضْلٍ». در حدیث معتبر منقول است: چون حضرت صادق علیه السلام اراده سفر می‌کردند، این دعا را می‌خواندند: «اَللَّهُمَّ خَلِّ سَبیلَنا وَاَحْسِنْ یَسیرَنا وَاَعْظِمْ عاقِبَتَنا». در