❤️📚❤️📚❤️ 📚❤️📚❤️ ❤️📚❤️ 📚❤️ ❤️ #عشقینه🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نهم #عطر_مریم #بخش_چهارم . الهام خانم خندید:بر منڪرش لعنت! یادمہ اون موقع بہ فهیمہ خانم گفتم این دخترت چہ چشایے دارہ! عین چشاے آهو مے مونین! گونہ هایم رنگ شرم گرفت،با لبخند و مودبانہ گفتم:لطف دارین! سپس سریع پرسیدم:چادر رنگے همراهتون هس؟! اگہ همراهتون نیس براتون بیارم؟ الهام خانم جواب داد:همراهمونہ عزیزم! بہ در اتاقے ڪہ پشت سرشان قرار داشت اشارہ ڪردم. _اونجا اتاق مهمانہ. میتونین چادرتونو عوض ڪنین. الهام خانم تشڪر ڪرد،همراہ الناز بلند شدند و بہ سمت اتاق رفتند. مردها مشغول صحبت از اوضاع بازار و ڪاسبے بودند. دستم را بہ دستہ ے مبل گرفتم و زمزمہ ڪردم:یاعلے! سپس روے پاے چپم ایستادم و پاے راستم را دنبال خودم بہ سمت دیوار ڪشیدم تا عصاهایم را بردارم. نگاہ محراب بہ سمتم آمد،پیشانے اش را بالا داد و لب زد:چے ڪار میڪنے؟! دستم را بہ دیوار گرفتم،مثل خودش لب زدم:هیچے! عصاها را برداشتم و زیر بغل هایم جاے دادم،نگاهے بہ جمع انداخت و بلند شد. بہ سمت آشپزخانہ راہ افتادم،پشت سرم آمد. _نمیتونے دو دیقہ آروم بگیرے؟! با این پا از این سر میزنے از اون سر درمیاے! _فلج نیستم ڪہ! _فعلا ڪہ... جملہ اش را ادامہ نداد،بہ جاے جملہ اش پرسید:چرا از رو دیوار پریدے؟! سرم را بہ سمتش برگرداندم:چون...یڪے از ماموراے ساواڪ همون مامورے بود ڪہ اون روز تو ڪوچہ سوال جوابم ڪرد! اخم هایش در هم رفت. _متوجهت ڪہ نشد؟! مڪث ڪردم،سرم را پایین انداختم. صدایش خشن شد! _با شمام! دختر حاج خلیل! نفس عمیقے ڪشیدم و سر بلند ڪردم:منو ندید! دو پهلو جوابش را دادم،خواستم قدم دیگرے بردارم ڪہ زبانم جدے گفت:دختر حاج خلیل اسم دارہ. فامیلے دارہ. انقد بہ من نگو دختر حاج خلیل! بگو خانم نادرے! ابرو بالا انداخت و لبخند ڪجے زد:روش فڪ میڪنم دختر حاج خلیل! نگاهم را از صورت درهمش گرفتم و وارد آشپزخانہ شدم. _ڪمڪ نمیخواین؟! مامان فهیم سر بلند ڪرد:تو چرا بلند شدے عزیزم؟! _الهام خانم و دخترشو فرستادم اتاق مهمان چادرشونو عوض ڪنن،مردا مشغول صحبت بودن حوصلہ م سر رفت. خالہ ماہ گل ڪنارم آمد:بشین پشت میز ببین ما چطور میزو مے چینیم. سپس ڪمڪ ڪرد دوبارہ وارد پذیرایے بشوم. بہ سمت میز غذاخورے سلطنتیِ دہ نفرہ رفتیم‌. سمت چپ روے آخرین صندلے نشستم. ریحانہ و خالہ ماہ گل مشغول چیدن میز شدند. الهام خانم و الناز هم سر رسیدند،هرچہ اصرار ڪردند خالہ ماہ گل اجازہ نداد ڪمڪ ڪنند. ریحانہ با دقت ظرف ها را چید،سپس ظروف حاوے سبزے،نان سنگ،پنیر،خرما و زولبیا و بامیہ را آورد. خالہ ماہ گل هم ظرف سوپ و شلہ زرد و سالاد را وسط میز گذاشت. بوے سوپ و نان تازہ اشتهایم را تحریڪ ڪرد،دیس برنج و قرمہ سبزے،فسنجان و زرشڪ پلو با مرغ را هم ڪہ سر میز گذاشت از همہ خواست سر میز بیایند. از این همہ تدارڪ ابرو بالا انداختم! مامان فهیم هم با سینے فنجان هاے چاے آمد و فنجان هاے چاے را پشت هر صندلے گذاشت‌. بعد از ڪلے تعارف عمو باقر سر میز نشست و حاج بابا پایین میز. حاج فتاح سمت راست روے صندلے اول نشست و ڪنارش بہ ترتیب الهام خانم و الناز. محراب هم سمت چپ رو بہ روے حاج فتاج نشست. منتظر بودم خالہ ماہ گل ڪنار محراب بنشیند ڪہ برعڪس تصورم سریع ڪنار الناز و رو بہ روے من نشست. حالم یڪ جورے شد،مامان فهیم ڪنار محراب نشست و ریحانہ هم ڪنار من. آب دهانم را فرو دادم و نگاهم را از خالہ ماہ گل و الناز گرفتم‌. الهام خانم گفت:ماہ گل جون چقد زحمت ڪشیدے! غذا بخوریم یا خجالت؟! خالہ ماہ گل لبخند شیرینے زد:ڪارے نڪردم ڪہ! نوش جونتون. حاج فتاح بلند گفت:الهے هیچ مسلمونے گرسنہ و تشنہ و گرفتار نباشہ! همہ گفتیم آمین. سپس اضافہ ڪرد:خدا بہ عمر و مال و سفرہ تون برڪت بدہ. صداے اذان ڪہ پیچید عمو باقر گفت:بفرمایین! از همگے قبول باشہ! احساس ضعف میڪردم،نگاهے بہ فنجان چاے انداختم و بے میل بلندش ڪردم. جرعہ اے نوشیدم و زمزمہ ڪردم:بسم اللہ الرحمن الرحیم. خالہ ماہ گل ظرف خرما و گردو را برداشت و جلوے الناز گرفت. الناز لبخند مهربانے زد و تشڪر ڪرد. خرمایے برداشتم و چایم را نوشیدم‌. فنجان چاے را ڪہ روے میز گذاشتم دستے مردانہ لقمہ اے بہ سمتم گرفت. سرم را بلند ڪردم حاج بابا برایم لقمہ گرفتہ بود،لبخند دلربایے نثارش ڪردم و لقمہ را از دستش گرفتم. لقمہ را ڪہ داخل دهانم گذاشتم خالہ ماہ گل گفت:برم قورے چاییو بیارم‌ دوبارہ براتون چاے بریزم. ریحانہ سریع بلند شد و گفت:من میارم خالہ! سپس بلند شد و بہ سمت آشپزخانہ رفت،در این بین الناز زیر چشمے بہ محراب نگاهے انداخت اما محراب بے حواس و سر بہ زیر مشغول لقمہ گرفتن براے خودش بود. نگاهم را از محراب گرفتم،میلم بہ چیزے نمے ڪشید. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 ❤️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نهم #عطر_مریم #بخش_پنجم . ریحانہ با قورے چاے برگشت همین ڪہ قورے را روے میز گذاشت صداے در بلند شد. محراب قصد ڪرد بلند شود ڪہ ریحانہ گفت:من سرپام داداش! باز میڪنم! سپس با لبخند نگاهے بہ الناز و خالہ ماہ گل انداخت و از پذیرایے خارج شد. عمو باقر متعجب گفت:ڪیہ وقت افطار؟! خالہ ماہ گل جواب داد:شاید همسایہ اے ڪسے نذرے آوردہ. دو سہ دقیقہ بعد ریحانہ بازگشت،نگاهے بہ جمع انداخت و چشم هاے نگرانش را بہ من دوخت. عموباقر پرسید:ڪے بود دخترم؟! ریحانہ دهانش را بہ زور باز ڪرد! _با رایحہ ڪار دارن عمو! متعجب نگاهش ڪردم:با من؟! ڪے؟! حاج بابا هم بہ سمت ریحانہ برگشت:ڪیہ موقع افطار؟! انگار ریحانه میخواست با چشم هایش چیزے را بہ من بفهماند. _زهراس حاج بابا! گفت یہ ڪار واجب دارہ! حاج متعجب گفت:خیرہ! نمیتونس بعد افطار بیاد؟! ریحانہ با چشم هایش التماس ڪرد بلند بشوم. _نمیدونم والا! حتما واجبہ دیگہ! خالہ ماہ گل گفت:خب بگو بیاد تو! ریحانہ همانطور ڪہ عصاهایم را از ڪنار دیوار بر مے داشت گفت:هرچے گفتم نیومد خالہ! گفت باید سریع برہ! متعجب حرڪات ریحانہ را از نظر گذراندم،با ڪمڪش روے پا ایستادم و عصاهایم را برداشتم. نگاہ مشڪوڪ محراب بدرقہ ے مان ڪرد. از پذیرایے ڪہ خارج شدیم پرسیدم:ریحانہ! ڪے پشت درہ؟! بغض ڪرد:اعتماد! قلبم فرو ریخت! من من ڪنان پرسیدم:چے؟! چے گفت؟! از پلہ هاے ایوان پایین رفتیم. _گفت اومدم جلوے در خونہ تون نبودین همسایہ تون گفت اینجا تشریف دارین! با خواهرتون ڪار دارم! _همین؟! _همین! قلبم محڪم بہ سینہ ام مے ڪوبید،فاصلہ ے ایوان تا در انگار هزاران فرسنگ شدہ بود! جلوے در ڪہ رسیدیم نفس عمیقے ڪشیدم و تڪیہ دادم بہ عصاے فلزے ام. ڪمے در را باز ڪردم،چهرہ ے جدے اش نمایان شد‌. قبل از این ڪہ زبان باز ڪنم پیش دستے ڪرد:سلام! سرم را تڪان دادم:سلام! ریحانہ پشت در ایستادہ بود،آب دهانم را فرو دادم. نباید مے فهمید استرس دارم‌. ابرو بالا انداخت و آبے چشم هایش درخشید‌. _فڪر میڪردم اهل این محل نیستین اما ظاهرا هستین! خونہ ے مادرم نزدیڪہ اینجاس گفتم یہ سرے ام بہ شما بزنم! بے تفاوت پرسیدم:امرتون؟! دستے بہ ڪت مشڪے اش ڪشید و لبخند ڪجے زد:عرضم بہ خدمتتون ڪہ خواستم دعوتتون ڪنم پس فردا تشریف بیارین ڪمیتہ مشترڪ ضد خرابڪارے! این را ڪہ گفت قوت از جانم پر ڪشید‌! لب هایم لرزید:بہ چہ منظور؟! _اوم! یہ دعوت سادہ براے یہ گفتگوے سادہ! پوزخند زدم:دلیل دعوتتونو نمے فهمم! متاسفم نمیتونم دعوتتونو قبول ڪنم. دو سہ قدم نزدیڪتر شد،چشم هایش برق عجیبے زد. محڪم گفت:پس فردا ساعت یازدہ صبح منتظرتون هستم! نگاهے بہ پایم انداخت و ادامہ داد:ساعت یازدہ بہ بعد ماشین خدمتتون میفرستم ڪہ اذیت نشین! سرد بہ چشم هایش خیرہ شدم:اگہ همین الان نرین مجبور میشم مرداے خانوادہ رو خبر ڪنم! لبخندش پر رنگ شد:حتما این ڪارو ڪنین بانو! لحنش یڪ طورے بود! تهدید آمیز و پر از تمسخر! نفسم بند آمد،چشم هایم داشت سیاهے میرفت. دو سہ قدم عقب تر رفت:بے صبرانہ منتظرم باهم گپ بزنیم تا جلوے یہ سرے اتفاقات گرفتہ بشہ! دهانم خشڪ شد و تنم سرد‌. _نمے فهمم چے میگین! برگہ اے به دستم دادم و گفت:آدرس! عقب گرد ڪرد و بہ نشانہ ے احترام برایم سر تڪان داد. چشم هایش دست از سر چشم هایم بر نمے داشتند! _شب خوش بانو! از نظرم دور شد و محو! با صداے مضطرب ریحانہ بہ خودم آمدم! _منظورش چے بود رایحہ؟! بہ دیوار تڪیہ دادم:مودبانہ تهدیدم ڪرد! یعنے تهدیدمون ڪرد... . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 #ڪپے_بدوݩ_ذکر_نام_نویسنده_حرام_است☝️🏻 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_دوم . پس این چشم هاے پر سر و صدا چہ میگفتند؟! چرا عینا بہ چشم هایم مے گفتند "یہ چیزے شدہ ڪہ بہ من نمیگے!" "با پنهون ڪارے حل نمیشہ دختر حاج خلیل!" بہ جان حاج بابا ڪہ "دختر حاج خلیل" را هم مثل زبانش غلیظ گفتند و ڪشدار! با همان تمسخر و نیت! پس یازدہ دوازدہ سال درس خواندن ما ڪشڪ بود و هیچ؟! ڪہ یڪ جفت چشم یڪ ڪارہ بیایند زحمات معلم ها و ما را بہ باد بدهند با صدایشان؟! چشم هاے من برایش جوابے نداشتند،چشم گرفتم از چشم هایش! سرے تڪان داد و بلند شد. ریحانہ لبخند محزونے زد:چے میخورے برات بڪشم؟! سرم را تڪان دادم:هیچے عزیزدلم سیر شدم! سپس رو بہ جمع گفتم:نوش جونتون! خالہ دستت درد نڪنہ! همہ متعجب نگاهم ڪردند،محراب با جارو و خاڪ انداز بلندے ڪنارم آمد. خواستم از پشت میز بلند بشوم ڪہ عموباقر جدے گفت:ما رسم نداریم تا ڪسے غذاشو تموم نڪردہ بقیہ از سر سفرہ ڪنار برن. شما ڪہ رسم و رسوم خونہ ے ما رو میدونے رایحہ خانم! نگاهے بہ جمع انداختم و دوبارہ سرجایم نشستم:بلہ عمو! عذر میخوام حواسم نبود! محراب با زبان لبش را تر ڪرد و با دقت ڪنار پایم را جارو زد،خجالت زدہ نگاهے بہ صورتش انداختم و گفتم:عذر میخوام! وظیفہ ے من بود ڪہ شما زحمتشو ڪشیدین! ابرو بالا انداخت و این بار چشم هایش گفتند "چہ لفظ قلم و عجیب! از شما بعیدہ دختر حاج خلیل!" سپس سرجایش برگشت،خالہ ماہ گل رو بہ ریحانہ گفت:این خانم دڪتر ما اصلا بہ فڪر خودش نیس! ریحان جانم براش فسنجون بڪش ڪہ میدونم خیلے دوس دارہ! ریحانہ گفت:چشم! محراب نیم نگاهے سمت ما انداخت و لب زد:قرمہ سبزے! ریحانہ متعجب نگاهش ڪرد و انگار چیزے یادش بیاید با خندہ گفت:ولے بین فسنجون و قرمہ سبزے،رایحہ قرمہ سبزیو انتخاب میڪنہ! الناز نگاهے بہ محراب انداخت و سپس بہ من لبخند ڪم رنگے زد! _پزشڪے میخونین؟! متعجب از زبان باز ڪردن و سوالش جواب دادم:خیر! ان شاء اللہ از سال دیگہ! _موفق باشے! من پرستارے میخونم. هم رشتہ ے من هم رشتہ ے شما خیلے علاقہ و تلاش میخواد! بہ نشانہ ے مثبت سر تڪان دادم:بعلہ! البتہ رشتہ ے شما بیشتر! خالہ ماہ گل هم تایید ڪرد:اصلا مهربونے و محبت از صورت الناز جان مے بارہ! لبخند زدم:خیلے! ریحانہ بشقاب حاوے برنج و قرمہ سبزے را مقابلم گذاشت. تشڪر ڪردم و بہ زور چند قاشق خوردم‌. انگار هر قاشق غذا،سنگ مے شد و سر معدہ ام‌ تلنبار. بحث را مردهاے جمع در دست گرفتہ بودند. پس از صرف افطارے همہ بہ نماز جماعت ایستاند. من هم پشت سرشان روے زمین نشستم و نمازم را نشستہ خواندم‌. خالہ ماہ گل مدام دور و بر الهام خانم و الناز مے چرخید. حدود ساعت دوازدہ بزرگترها رضایت دادند مهمانے تمام بشود و هرڪس بہ خانہ ے خودش برود. بعد از پایان مهمانے وقتے خالہ ماہ گل از محراب پرسید:دیدیش؟! نظرت چیہ؟! محراب خجول و محڪم گفت:من ڪسیو ندیدم مامان! •♡• پس فردا صبح رسید! پس فردا ساعت دہ صبح نزدیڪ بہ یازدہ! بے رمق روے تخت نشستہ بودم و متفڪر بہ زمین نگاہ میڪردم،بہ زور خودم و ریحانہ را راضے ڪردہ بودم ڪہ براے چند سوال و جواب سادہ احضار شدہ ام! خواستم چیزے بہ حاج بابا نگوید تا بروم و برگردم ببینیم مزہ ے دهان اعتماد چیست! بہ ریحانہ نگفتہ بودم اما تہ دلم مے ترسیدم. مے ترسیدم از در ڪمیتہ رد بشوم و دیگر باز نگردم! مے ترسیدم اعتماد دست روے عفت دختر حاج خلیل گذاشتہ باشد! تنم لرز گرفتہ و دمایش از دست رفتہ بود. مثل جسمے ڪہ سال ها قبل روح و علایم حیاتے ترڪش ڪردہ باشند! مانتوے آبے نفتے سادہ اے تن ڪردہ بودم و روسرے حریر مشڪے! موهایم را هم ڪامل پوشاندم. ڪسے در ذهنم میگفت ڪاش عینڪ دودے هم بزنے! ڪاش این چشم ها ڪہ اعتماد را تحریڪ ڪردہ را هم پنهان ڪنے! روز قبل با زهرا تماس گرفته بودم و خواستم ڪہ راس ساعت دہ صبح بہ دنبالم بیاید و از جایے ڪہ میخواستیم برویم بہ ڪسے حرفے نزند! ماجرا را مفصل برایش تعریف ڪردم ڪہ فریادِ عصبانیت و سرزنش هایش بلند شد! با دو سہ جملہ جوابش را دادم "حواسم هس زهرا! فڪ ڪردے من نمیفهمم عمو اسماعیلو ڪشتن براے این ڪہ ما نترسیم حاج بابام و محراب صداشو درنمیارن؟! نہ! منم حالیمہ! نمیخوام حاج بابام مثل عمو اسماعیل..." صداے زنگ در ڪہ بلند شد رعشہ بہ تنم افتاد! چند لحظہ بعد ریحانہ گفت:آبجے! زهرا اومدہ! عصاهایم را زیر بغل زدم و از اتاق خارج شدم،ترس و دلهرہ در چشم هاے ریحانہ خانہ ڪردہ بود. لباس بیرون پوشیدہ بود،متعجب پرسیدم:تو ڪجا میرے؟! چانہ اش لرزید! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_اول . نیمہ جانے ڪہ در تن داشتم از دست رفت! چشم هایم را با حالے نزار بستم و بعد از چند لحظہ باز ڪردم،رو بہ ریحانہ گفتم:ڪمڪ ڪن بریم. فعلا چیزے نگو بذا فڪ ڪنم ببینم چے میشہ! بازویم را گرفت و ڪمڪ ڪرد راہ بیوفتم. رنگ و رویے براے ریحانہ نماندہ بود،تشر زدم:قشنگ از چشات میبارہ ڪہ چہ خبرہ. یاد بگیر یڪم پر طاقت و تودار باشے! نفسش را با شدت بیرون داد:الان میخواے بگے زهرا چے گفت؟! مقابل پلہ ها رسیدیم. _چہ میدونم؟! یہ چیزے میگم تو چیزے نگو. از پلہ ها بالا رفتیم،دلم نمیخواست وارد خانہ بشوم! هم بخاطرہ پس فردا ساعت یازدہ ظهر،هم بخاطرہ جمع داخل خانہ! ریحانہ گفت:نمیاے داخل؟! _تو برو میام. _آخہ پات... لبخند زدم:زخم شمشیر ڪہ نخوردہ،میخواد دو روز تو آتل بمونہ. سرے تڪان داد و وارد خانہ شد،چند لحظہ بعد صداے حاج بابا را شنیدم:پس رایحہ ڪو؟! _الان میاد حاج بابا! مامان فهیمہ گفت:آخہ با وضع پاش میتونہ تنها از پلہ ها بیاد بالا؟! ریحانہ خندید:رایحہ س ڪم ڪسے نیس،از پس هرڪارے برمیاد! پوزخندے روے لب هایم نشست،بہ آسمان خیرہ شدم. سیاہ بود و گرفتہ،ابرهاے خاڪسترے روے ماہ را پوشاندہ بودند. دستم را روے قلبم گذاشتم و زمزمہ ڪردم:چے ڪار ڪردے رایحہ؟! اشڪ در چشم هایم دوید اما پسش زدم،چشم هاے اعتماد مرا مے ترساند. ڪم سن و سال بہ نظر نمے رسید،حداقل سے سال را داشت. شاید زن و بچہ هم داشت اما حلقہ اے در دست چپش نبود! شاید هم داشت و من از سر حواس پرتے ندیدم! شاید مردے بود زن بارہ مثل خیلے از همڪارانش،با زنے نجیب و آرام! شاید هم زنے داشت بے قید و خیال ڪہ سرش گرم بہ ژورنال هاے لباس هاے فرانسوے و صفحہ گذاشتن پشت سرِ زن فلان مردِ دربارے و ساواڪے بود و پِی چشم هم چشمے! اعتماد هم بے خیال بہ دنبال دخترهاے جوان تر و دلرباتر از همسرش راہ افتادہ بود! شاید هم مجرد بود و بہ دنبال تفریح ڪوتاہ مدت و یا طولانے! شاید میخواست دو روزے را با هم باشیم،او از چشم هایم لذت ببرد و من منت دارش باشم ڪہ در ازاے چشم هایم از چیزهایے ڪہ دید،چشم پوشے ڪرد! پوفے ڪردم،ذهنم درد گرفت از این شایدها... _رایحہ جان! با صداے خالہ ماہ گل سر برگردانم‌. _جانم خالہ؟! لبخند زد:چرا اینجا واسادے خالہ؟ چیزے شدہ؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم،بدون حرف دیگرے همراهش وارد خانہ شدم. حاج فتاح و حاج بابا مشغول صحبت از بازار و دوستان بازارے شان بودند. عمو باقر هم همانطور ڪہ سوپ میخورد حواسش بہ آن دو بود. الهام خانم گرم صحبت با مامان فهیم شدہ بود،ریحانہ در سڪوت با سوپش بازے مے ڪرد و الناز بہ زور و با خجالت غذا میخورد! محراب هم در سڪوت بہ بشقاب دست نخوردہ اش زل زدہ بود،صداے عصایم ڪہ پیچید سر بلند ڪرد و موشڪافانہ بہ صورتم خیره شد. چشم از صورتش گرفتم و سر جایم نشستم،خالہ ماہ گل هم رو بہ رویم نشست و بہ ظرف الناز نگاہ ڪرد. حاج بابا پرسید:خیرہ! زهرل خانم چے میگفت این موقع؟! فردا رو ازش گرفتہ بودن؟! آب دهانم را فرو دادم:یہ مسئلہ اے براش پیش اومدہ بود میخواس ڪمڪش ڪنم! میخواستم بگویم "بلہ حاج بابا! براے یڪ مامور ساواڪ مسئلہ اے پیش آمدہ،چشم هاے رایحہ ات را مے خواهد! برایش چہ ڪار ڪنیم؟!" _خب! سرم را پایین انداختم:یڪم شخصیہ! هر وقت راضے شد بهتون میگم،شاید بہ ڪمڪ شمام احتیاج داشتہ باشیم! سپس دستم را بلند ڪردم تا لیوانے آب براے خودم بریزم،لرزش دستم همانا و افتادن جنازہ ے لیوان بلورے خالہ ماہ گل ڪنار پایم همانا! درماندہ بہ تڪہ هاے لیوان چشم دوختم و بغضم عمیق تر شد. همین چند دقیقہ پیش از خود دارے براے ریحانہ گفتہ بودم! مامان فهیم سریع گفت:خوبے رایحہ؟! چے شد؟! بغضم را فرو دادم:آ...آرہ...نمیدونم چے شد از دستم افتاد! خالہ ماہ گل سرزنشم ڪرد:از بس ضعیف شدے خالہ! با این وضع ڪہ نباید روزہ بگیرے اونم بدون سحرے و افطارے دُرُس و حسابے. شرمندہ نگاهش ڪردم:شرمندہ ام خالہ...میدونم چقدر این لیواناتونو دوست داشتین! خندید:فداے یہ تار موت عزیزم! قضا بلا بود! باز زبانم خواست بچرخد ڪہ آن هم چہ بلایے! اگر بدانے چہ بلایے پشت در خانہ ات ڪمین ڪردہ بود! راست میگویے؟! با همین یڪ لیوان بلورے میتوان شرِ اعتماد را ڪم ڪرد؟! یعنے پس فردا ساعت یازدہ ظهر رفع و رجوع شد؟! اما بہ جایش خم شدم تا تڪہ هاے لیوان را جمع ڪنم،همین ڪہ خم شدم محراب با صدایے خش دار گفت:لطفا دس نزنین! چند ثانیہ بعد ڪنار صندلے ام زانو زد و تڪہ هاے لیوان را برداشت. سپس سرش را بالا گرفت و بہ چشم هایم خیرہ شد. چشم هایش صدا داشتند،حرف مے زدند! پس چرا سر ڪلاس درس بہ ما گفتہ بودند انسان فقط با زبان مے تواند سخن بگوید؟ چرا گفته بودند فقط حنجره صوت دارد؟ @Ayeh_hayeh_Jonon بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_سوم . _با شما میام! نخوا ڪہ نیام! _باشہ ولے بہ یہ شرط! _چہ شرطے؟! _داخل نمیاے! با زهرا بیرون وایمیسے باشہ؟ سر تڪان داد:باشہ! از پذیرایے گذشتیم و وارد حیاط شدیم. مامان فهیم ڪنار حوض ایستادہ بود. انگار نگران بود! _حالا نمیشہ امروز برون نرین؟! دلم شور افتادہ! ته دلم خالے شد،مادرها در سینہ دو قلب دارند! یڪے قلب خودشان است و دیگرے اصلے از قلب فرزندشان! شاید براے همین است ڪہ احوالات و اتفاقات زودتر بہ مادرها وحے مے شود! بہ زور بہ رویش خندیدم:اگہ اتفاقے بخواد بیوفتہ تو خونہ ام میوفتہ! برامون یہ آیت الڪرسے بخون و دعا ڪن دلت آروم میگیرہ! زیر لب آیت الڪرسے خواند و بدرقہ ے راهمان ڪرد. همراہ ریحانہ از خانہ خارج شدیم و با زهرا بہ سمت خیابان اصلے حرڪت ڪردیم. ماشینے گرفتیم و مقصد را گفتیم،در طول مسیر زهرا و ریحانہ مدام تہ دلم را خالے مے ڪردند و مے گفتند برگردیم و بہ بزرگترے اطلاع بدهیم‌. وقتے دیدند بے اعتنا هستم،خستہ شدند و سڪوت ڪردند. بہ مقصد ڪہ رسیدیم ڪرایہ را حساب ڪردم،نزدیک ساختمان ڪمیتہ پیادہ شدیم. نگاهے بہ در بزرگ سبز پستہ اے رنگ انداختم و آب دهانم را فرو دادم. بہ زهرا چشم دوختم:همین دور و ور باشین! اگہ تا نیم ساعت دیگہ برنگشتم بہ حاج بابا خبر بدین! اشڪ هاے ریحانہ جارے شد:منم باهات میام! اخم ڪردم:نہ اصلا! بعید میدونم اعتماد بخواد ڪارے ڪنہ فقط میخواد شاخ و شونہ بڪشہ. براے اطمینان بهترہ شما بیرون باشین ڪہ اگہ لازم شد بہ ڪسے خبر بدین. زیادم تو دید نگهبان و مامورا نپلڪین یہ جایے دورتر از ساختمون وایسین. لبخند زدم،نمیدانم چقدر نامطمئن بودنش معلوم بود! _فعلا بچہ ها! زهرا با لبخند آرامش بخشے جوابم را داد:خدا بہ همرات عزیزم! حواست باشہ اگہ ڪار بہ جاے باریڪ ڪشیدہ شد تو هیچے نمیدونے و اتفاق اون روز تصادفے بودہ! هیچ ڪمڪے بہ محراب نڪردیو فقط از اعتماد ترسیدہ بودے همین! سرم را تڪان دادم،عصا زنان مقابل در ایستادم و تقہ اے بہ آن زدم. چند لحظہ بعد در ڪوچڪے ڪہ از میان در بزرگ باز میشد،گشودہ شد. مردے قد بلند و درشت اندام ڪت و شلوار بہ تن و ڪراوات زدہ مقابلم ایستاد. چشم هایش خالے از حس بودند. قبل از این ڪہ چیزے بپرسد سریع گفتم:سلام! با آقاے اعتماد قرار داشتم! سر تڪان داد:خانم نادرے؟! _بلہ! در را ڪامل باز ڪرد:جناب اعتماد منتظرتون هستن! آب دهانم را فرو دادم و از در عبور ڪردم،جلوتر از من راہ افتاد:دنبالم بیاین! ابرو بالا انداختم و در دل گفتم "چہ لفظ قلم حرف میزنہ!" بہ زحمت خودم را دنبالش ڪشیدم،اطرافم خلوت بود و تنها دیوارهاے آجرے دیدہ میشد و چند پنجرہ با نردہ هایے هم رنگ در ورودے. ڪمے بعد نزدیڪ درے رسیدیم،سر در تابلوے بزرگے با نشان شیر شمشیر بہ دست نصب شدہ بود. نوشتہ ے روے تابلو دوبارہ تنم را لرزاند! "ڪمیتہ مشترڪ ضد خرابڪارے ساواڪ_شهربانے ڪشور شاهنشاهی" نگاهم را از تابلو گرفتم و بہ مرد راهنما دوختم،وارد راهرو شدیم. ڪف زمین موزاییڪ بود و نم ناڪ! خیس و خیلے تمیز! صداهایے بہ گوش مے رسید،صداے فحش،فریاد،نالہ و گریہ... نفسم از شدت اضطراب ڪمے تنگ شد،هم زمان صداے ڪشیدہ شدن شے اے در گوشم و بویے شبیہ بہ بوے خون در بینے ام پیچید! سر ڪہ بلند ڪردم دیدم مامورے،یقہ ے پیراهن طوسے رنگ مردے غرق خون را در دست گرفتہ و دنبال خودش مے ڪشید! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 #ڪپے_بدوݩ_ذکر_نام_نویسنده_حرام_است☝️🏻 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_چهارم . مرد زخمے ڪہ از ڪنارم رد شد تنم لرزید،قلبم لرزید،روحم لرزید. در خودم مچالہ شدم! سریع چشم از آن دو گرفتم و نگاهم را بہ موزاییڪ هاے نم دار دوختم... موزاییڪ هاے خیس و تمیز،آنقدر تمیز ڪہ موقتا رد خون از چهرہ یشان پاڪ شدہ بود‌... بہ انتهاے راهرو ڪہ رسیدیم مرد ایستاد و درے را باز ڪرد. _بفرمایین! مردد وارد اتاق شدم،پشت سرم آمد. نگاهے بہ اتاق انداختم. اتاق ڪوچڪے بود با دیوارهاے خاکستری رنگ،تیرہ،بے روح و خوفناڪ! تنها یڪ لامپ از سقف آویزان بود ڪہ بہ همین دلیل اتاق خیلے ڪم نور بہ نظر مے رسید. انگار نہ انگار بیرون از این اتاق روز بود نہ شب! میز چوبے اے وسط اتاق قرار داشت ڪہ اعتماد پشت آن نشستہ بود. روے میز تلفنے سیاہ رنگ و پرچم ڪوچڪے قرار داشت. روے دیوار پشت سر اعتماد هم عڪسے از رضاشاہ و محمدرضا شاہ نصب شدہ بود. مقابلش پروندہ اے قرار داشت،نگاهش ڪہ بہ من افتاد پروندہ را بست و بلند شد. تڪانے بہ گردنش داد:سلام! خوش اومدین! مردے ڪہ همراهم آمدہ بود گفت:با من امرے ندارین قربان؟! _میتونے برے! فقط قبل رفتن از خانم بپرس چے میل دارن! سریع گفتم:روزہ ام! اعتماد گفت:پس هیچے برو. مرد نگاهے بہ من انداخت و گفت:دو نفر خانم هم همراهشون بودن،بیرون از ساختمون وایسادن! اعتماد همانطور ڪہ صندلے گوشہ ے اتاق را برداشت و مقابل میزش گذاشت گفت:ازشون دعوت ڪنین بیان داخل! نفس در سینہ ام حبس شد،ادامہ داد:اگہ تمایل نداشتن اصرار نڪن و بگو تا چند دیقہ دیگہ خانم نادرے میان! نفس آسودہ اے ڪشیدم،مرد "چشمی" گفت و از اتاق خارج شد. اعتماد پشت میزش نشست و بہ صندلے رو بہ روے میز اشارہ ڪرد:بشینین. روے صندلے نشستم،نگاهش را بہ چشم هایم دوخت:میدونم ڪہ اینجا جاے مناسبے براے دعوت یہ خانم نیس،خصوصا خانمے مثل شما! ابرو بالا انداختم:خب! لبخند ڪجے زد:ولے خب لازم بود اینجا رو ببینین! البتہ بخشے از اینجا! سلولا و حیاط رو ندیدین. قلبا راضے نیستم چشماتون هرچیزیو ببینہ! حیفہ! آب دهانم را فرو دادم:اصل مطلب جناب اعتماد؟! لبخند پر رنگے زد:خواستم اینجا رو ببینین ڪہ مسائل مهمو بہ شوخے نگیرین! مسئلہ ے امنیت ڪشور و آرامش مردم شوخے بردار نیس بانو! بهترہ از بعضے ڪارا و افراد دور باشین! با اعتماد بہ نفس لبخند مطمئنے زدم و جواب دادم:ممنون از لطفتون! تو ڪارے دخالت ندارم ڪہ ضد امنیت ڪشور و آرامش مردمم باشہ! پیشانے اش را بالا انداخت:بسیار عالے! پس لازم نیس بیشتر از این اینجا بمونین میتونین تشریف ببرین! متعجب نگاهش ڪردم:دیگہ ڪارے با من ندارین؟! سر پا ایستاد:نہ! تا دم در همراهے تون میڪنم. از روے صندلے بلند شدم و بہ سمت در قدم برداشتم. اعتماد در را باز ڪرد و برگہ ے ڪوچڪے بہ سمتم گرفت:این شمارہ ے منزلمہ! بے رغبت شمارہ را از دستش گرفتم و پرسشگر بہ صورتش خیرہ شدم. _میخوام هرچہ سریع تر این قرار اولیہ رو جبران ڪنم! هر زمان و هر جا ڪہ شما مناسب بدونین. منتظر تماستون هستم‌. در دل گفتم "پس این پیش زمینہ ے قرار بعدے و زهره چشم گرفتن بود!" سر تڪان دادم و محتاطانہ گفتم:اگہ اجازہ بدین ڪمے فڪ ڪنم و بعد از ماہ مبارڪ تماس بگیرم؟! صورتش را ڪمے بہ صورتم نزدیڪ ڪرد! _باشہ! پاشا! بہ اسم ڪوچیڪ صدام ڪنین راحت ترم! از اتاق بیرون آمدم و بدون توجہ گفتم:خدانگهدار! ڪنارم آمد:بگم یڪے از همڪارا برسونتتون؟ _نہ خیلے ممنون! بہ در ورودے راهرو ڪہ رسیدیم مودبانہ گفت:خوشحال شدم! روز خوش خانم نادرے! بہ زور لبخند ڪم رنگے زدم:روز خوش! وارد حیاط ڪہ شدم نفسم را با شدت بیرون دادم و گفتم:آخ خدا! آخ! دوبارہ صداے نالہ ها بہ گوشم خورد،خودم را با شتاب از آن جاے نحس و پر از سیاهے بیرون ڪشیدم. از در ڪمیتہ ڪہ بیرون آمدم دیدم ریحانہ و زهرا مضطرب بہ در خیرہ شدہ اند و حافظ محڪم محراب را نگہ داشتہ و محراب تقلا مے ڪند ڪہ حصار دست هاے حافظ را بشڪند! گیج از حضور حافظ و محراب در جا خشڪم زد،چشم محراب ڪہ بہ من افتاد رگ متورم گردنش برجستہ تر شد و صورتش سرخ تر! حافظ را هل داد و بہ سمتم خیز برداشت،فریاد ڪشید:تو اینجا چے ڪار میڪنے رایحہ...؟! . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 #ڪپے_بدوݩ_ذکر_نام_نویسنده_حرام_است☝️🏻 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_پنجم حاج بابا پرسید:چہ خبرا محراب؟ رو بہ راهے؟! سر بلند ڪرد و چشم بہ حاج بابا دوخت:سلامتے عمو جون! همہ چے خوبہ. قرارہ نماز عید فطرو با بچہ ها بریم تپہ هاے قیطریہ. عمو باقر ڪنجڪاو پرسید:بہ امامت ڪے؟! محراب جواب داد:آیت اللہ مفتح. ریحانہ با شوق گفت:مام با شما میایم. حاج بابا سریع گفت:بہ صلاح نیس! ابرو بالا انداختم:چرا حاج بابا؟! جرعہ اے از چایش نوشید و محڪم گفت:تو ڪہ با این پا از خونہ نمیتونے براے نماز جماعت برے بیرون. ریحانہ میمونہ پیش تو. فهیمہ خانمم لطف میڪنہ با ماہ گل خانم میرہ مسجد محل. محراب خرمایے در دهانش گذاشت:بلہ اینطورے بهترہ! لبم را با زبان تر ڪردم:قرارہ بعد نماز شلوغ بشہ؟! حاج بابا چپ چپ نگاهم ڪرد و محراب سنگین! خالہ ماہ گل همانطور ڪہ لقمہ مے گرفت گفت:خیلے حواستون باشہ. ما ڪہ حریف ڪلہ شق بازیاے شما نیستیم! سپس لقمہ را بہ دست محراب داد. محراب لبخند محبت آمیزے بدرقہ ے چشمان خالہ ماہ گل ڪرد. _عزیزِ من! خودت یادم دادے هیهات منا الذلہ! خالہ ماہ گل پیشانے بالا داد:حرف حساب جواب ندارہ! جرعہ ے دیگرے از چایم نوشیدم،تپش قلبم بیشتر شدہ و سرایت ڪردہ بود بہ مردمڪ چشم هایم! مدام چشم هایم را تشویق مے ڪرد ڪہ محراب را نشانہ بگیرند! محراب بدون توجہ،با ذوق شروع بہ تعریف اخبارِ روزهاے اخیر ڪہ ڪم و بیش از آن ها مطلع بودیم ڪرد. _از وقتے دڪتر آموزگار استعفا دادہ و آقاے شریف امامے اومدہ سرڪار،ڪلے وعدہ وعید بہ مردم دادن. عمو باقر لقمہ اش را قورت داد و میان حرف هاے محراب پرید:حالا دارن بہ وعدہ وعیداشون عمل میڪنن یا نہ؟! شریف امامے گفتہ بود انقد بہ مخالفا امتیاز میدیم ڪہ همہ ے خواستہ هاشون برطرف بشہ و چیزے براے خواستن نداشتہ باشن! محراب سر تڪان داد و پورخند زد:همون روز اول دستور داد ڪابارہ ها و ڪازینوها رو ببندن،تاریخ شاهنشاهے رو هم دوبارہ بہ شمسے برگردوندن‌. حاج بابا هم پوزخند زد:اصل خواستہ ے مردم این نیس! محراب جرعہ اے از چایش نوشید:فعلا ڪہ میخوان با این چیزا دهن مردم یا بہ قول خودشون مخالفا رو ببندن. بہ خیال خودشون با این چیزاے فرعے متعصباے مذهبے و روحانیا ڪوتاہ میان! نمیخوان بفهمن اصل خواستہ ے ما یہ چیز دیگہ س! امام تو بیانہ ش خوب جوابشونو داد! بے ارادہ از سر ڪنجڪاوے و شاید هم تسلایے براے دل خودم از شر اعتماد،پرسیدم:امام چے گفتہ بودن؟! محراب لحظہ اے متعجب نگاهم ڪرد و سپس مردمڪ هاے قهوہ اے اش را بہ گرہ ے روسرے قرمزم دوخت! _گفتہ بودن ڪہ تو محیطے دولت میخواد با ملت آشتے ڪہ تو شهرستانا توپا و مسلسلا دارن مردمے ڪہ حق و حقوقشون و اجراے احڪام اسلامو میخوان،بہ رگبار مے بندن. بستن قمارخونہ ها فقط یہ حقہ براے فریب جناح روحانیونہ وگرنہ مابقے مراڪز فحشا سر جاے خودشون هستن. جناحاے سیاسے و نهضتا نمیتونن و نمیخوان آشتے ڪنن ڪہ آشتے بہ اسارت ڪشیدن مردم و از دست دادن مصالح ڪشورہ. بعدشم ڪہ مردم آتیش مشروب فروشیا و سینماها رو آتیش زدن! بے اختیار لبخند زدم،لبخندے از سر تعجب و امید! تعجب از این ڪہ تا همین یڪے دو ماہ قبل،حق نداشتیم در خانہ جملہ اے راجع بہ این چیزها صحبت ڪنیم چہ برسد بہ این ڪہ بہ راحتے بنشینیم و دستہ جمعے گفتگو راہ بیاندازیم. شاید این ها نشانہ ے تغییر اوضاع بود! و امید براے رو بہ راہ شدن شرایط و ڪمتر شدن قدرت ساواڪ و اعتماد! مردمڪ هاے درشت و براقش دل از گرہ روسرے ام ڪندند و بہ سمت حاج بابا و عمو باقر راهے شدند. _شنیدم از اون شب احیا بہ بعد مردم بہ میدون ژالہ میگن میدون شهدا! شمام اون شب اونجا بودین؟! عمو باقر بہ نشانہ ے منفے سر تڪان داد:ما ڪہ نہ ولے چندتا از بازاریا مجلس علامہ نورے بودن. یہ عدہ از مردم بعد از مجلس داشتن شعار میدادن ڪہ ماموراے مسلح بہ سمتشون تیراندازے میڪنن. دہ نفر شهید شدن،یہ عدہ ام زخمے. محراب با افسوس سرش را تڪان داد:این چند روز ڪہ نبودم چقدر تهران شلوغ شدہ! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_ششم . مامان فهیم خندید:چقدم تو بے خبرے خالہ! لب هایش بہ لبخند باز شدند:نمیشہ ڪہ بے خبر بود! ریحانہ با شیطنت نگاهش ڪرد:اگہ فردا پس فردا خبرش نپیچید محراب از دسِ راستاے امامہ! لبخندش محزون شد:ما سیاهے لشڪر امامم نیستیم چہ برسہ دست راستش بودن! آخرین جرعہ ے چایم را ڪہ نوشیدم نگاهم را بہ حاج بابا و عموباقر دوختم. _بہ نظرتون با این شرایط اتفاق مهمے مے افتہ؟! گویے محراب منظورم را از نگاہ و لحن صدایم خواند ڪہ با حالت عجیبے بہ چشم هایم خیرہ شد و با اطمینان چشم هایش را بہ نشانہ ے "آره" بست و باز ڪرد! عمو باقر گفت:ان شاء اللہ ڪہ خیرہ! ظلم پایدار نمیمونہ عمو! خیلے وقتہ داریم زحمت میڪشیم و خون میدیم‌‌.این خوناے ریختہ شدہ ثمر میدہ. بے اجر و جواب نمیمونہ! زمزمہ ڪردم:ان شاء اللہ! انگشت هایم را در هم پیچیدم و بہ یڪے دو روز دیگر فڪر ڪردم،یڪے دو روز دیگرے ڪہ مهلتے ڪہ از اعتماد گرفتہ بودم تمام میشد. سر ڪہ بلند ڪردم با نگاہ ڪنجڪاو و پر از آشوب محراب رو بہ رو شدم. یڪ لحظہ ترسیدم ڪہ نڪند چشم هاے من هم صدا داشتہ باشند؟! مثل چشم هاے محراب... نڪند او هم صداے نگاہ مرا مے شنود؟! سریع نگاهم را دزدیدم و مشغول غذا خوردن شدم. بعد از افطار و نماز جماعت هفت نفرہ،منو ریحانہ در حیاط نشستیم و مشغول حل ڪردن جدول شدیم‌. بقیہ هم در پذیرایے راجع بہ اتفاقات و نماز عید فطر بحث مے ڪردند. چند دقیقہ ڪہ گذشت،محراب وارد حیاط شد و نگاهے بہ ما انداخت. سپس بہ سمت در حیاط رفت و خارج شد! زمزمہ ڪردم:بے ادب یہ خدافظے نڪرد! ریحانہ سر بلند ڪرد:شاید میخواد برگردہ. ڪمتر از دہ دقیقہ بعد،محراب بازگشت. مردد بہ سمتمان قدم برداشت و شال سبز رنگ در هم پیچدہ شدہ اے بہ سمتم گرفت. این شال را قبلا در خانہ ے شان دیدہ بودم،شال یڪے از دوستان نزدیڪ و سیدش بود ڪہ در زندان ساواڪ بہ شهادت رسیدہ بود. پرسشگر بہ صورتش خیرہ شدم ڪہ زمزمہ وار گفت:امانتیت! متعجب ابروهاے ڪمانے ام را بالا انداختم و پرسیدم:ڪدوم امانتے؟! _بگیر تا ڪسے نیومدہ! ریحانہ هم گیج بہ محراب نگاہ ڪرد و سپس رو بہ من گفت:باز ڪن ببینیم چیہ؟! شال را ڪہ از دستش گرفتم متوجہ شدم شے چوبے اے درونش جاے گرفتہ. ڪنجڪاو شال را روے پایم گذاشتم و خواستم بازش ڪنم ڪہ محراب سریع وارد خانہ شد! شال را ڪنار زدم و چشم هاے متعجبم روے قاب عڪسم نشست! همان قاب عڪسے ڪہ در آن موهایم صورتم را قاب گرفتہ بودند و لبخندم چال گونہ ام را بہ رخ مے ڪشید. همان قاب عڪسے ڪہ نقطہ ے توجهش چشم هایم بود! همان قاب عڪسے ڪہ اعتماد بہ عنوان غنیمت آن روز از خانہ ے مان برداشت... . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دوازدهم #عطر_مریم #بخش_اول . آن شب نشد از محراب بپرسم چطور قاب عڪس بہ دستش رسیدہ یا در واقع پسش گرفتہ! بازگشت قاب عڪس،نگرانے ام را دو چندان ڪرد. دلم مثل سیر و سرڪہ مے جوشید،هر لحظہ منتظر اتفاق بدے بودم.نمے دانستم واڪنش اعتماد چہ خواهد بود؟! محراب راجع بہ اعتماد چیزے نگفت،نگفت تڪلیفش چہ میشود یا چہ شدہ! شروع دوبارہ ے شورِ تظاهرات محراب را از من و محلہ ے منیریہ گرفت! آن شب بعد از ڪمے صحبت،بہ خانہ ے یڪے از دوستانش رفت تا اعلامیہ رونویس ڪنند و قرار مدارهایشان را بگذارند. نیامدہ رفت... دیگر انبارے خانہ ے ما برایش امن نبود. فرداے آن شب،بعد از نماز عید فطر در تپہ هاے قیطریہ ڪہ بہ امامت آیت اللہ مفتح برگزار شد؛یڪے از بزرگترین راهپیمایے هاے مردمے رخ داد. صدها هزار زن و مرد،بعد از سخنرانے دڪتر باهنر بہ سمت مرڪز شهر حرڪت ڪردند. براے اولین بار زنان با پوشش اسلامے جلوے جمعیت حضور پیدا ڪردہ و مردم بہ عنوان خواست نهایے خود حڪومت اسلامے را خواستار شدہ بودند! عدہ اے دیگر هم از سمت میدان ژالہ بہ سمت مسیر اصلے راهپیمایے حرڪت ڪردند. حاج بابا می گفت نظم این راهپیمایے عجیب و حیرت انگیز بود! مے گفت صدها موتورسوار جلوے جمعیت حرڪت مے ڪردند و راہ را براے جمعیت باز. یڪے از این موتورسوارها هم محراب و یڪے از دوستانش بودہ اند! جمعیت از هر خیابانے ڪہ عبور مے ڪرد،ساڪنین آن خیابان هم بہ جمعیت اضافہ مے شدند و هر لحظہ جمعیت بیشتر مے شد! ساڪنین محلہ ها،با شربت و شیرینے و آب خنڪ از راهپیمایان پذیرایے ڪردند. عدہ اے هم بہ دلیل فراوانے جمعیت و گرماے هوا،با شلنگ روے سرشان آب گرفتند تا خنڪ شوند! گل فروشے ها هم همہ ے گل هاے خود را بہ پاے مردم ریختہ بودند. ارتش با تجهیزات ڪامل مسیر راهپیمایے را در دست داشت اما مردم آن ها را "برادر" خود خطاب ڪردہ و امڪان هر گونہ خشونتے را ازشان گرفتند! سپس مقابل حسینہ ے ارشاد بہ یاد دڪتر علے شریعتے سرود خواندہ و در بزرگ حسینیہ را گل باران ڪردند. فرماندہ مستقر در محل با اخطارهاے مڪرر از مردم خواستہ بود تا پراڪندہ شوند اما ناگهان سربازانش را در حصار آغوش و گل هاے مردم دیدہ بود! مردم داخل لولہ هاے تفنگ سربازان،میخڪ و گلایل ڪاشتہ بودند. حاج بابا گفت سربازها از این حرڪت تحت تاثیر قرار گرفتند و بہ جاے گلولہ،اشڪ از چشم هایشان شلیڪ شد! بعد از ساعت ها،مردم بہ خیابان پهلوے رسیدہ و نماز ظهر را همان جا خواندند. سپس دوبارہ بہ راهپیمایے ادامہ دادند،تظاهرات از هشت صبح شروع شدہ بود. مردم پس از گذشتن از جادہ شمیران،خیابان تخت طاووس،خیابان عباس آباد،خیابان پهلوے و میدان بیست و چهار اسفند،سرانجام ساعت نہ شب؛بعد از دوازدہ ساعت راهپیمایے در میدان راہ آهن متفرق شدند. خواستہ ے اصلے مردم در راهپیمایے،برقرارے حڪومت اسلامے و آزاد شدن زندانیان سیاسے بہ خصوص آیت اللہ طالقانے و آیت اللہ منتظرے بود. وقتے حاج بابا این ها را تعریف مے ڪرد شور و برق عجیبے در چشم هایش موج مے زد. بہ دلش افتادہ بود بہ زودے همہ چیز تغییر خواهد ڪرد و روزهاے خوب در پیش است. فرداے عید فطر،آتل پایم را باز ڪردم. هیچ خبرے از محراب نبود! گاہ و بے گاہ بہ حیاط مے رفتم و نگاهے بہ پنجرہ ے اتاقش مے انداختم! پردہ ے مخملے آبے رنگ پنجرہ را پوشاندہ بود،شب ها ڪہ چراغ اتاقش روشن نمے شد میفهمیدم هنوز برنگشتہ! با تعریف هایے ڪہ حاج بابا از جوے ڪہ راہ افتادہ بود و تظاهرات مے ڪرد،مشتاق شدہ بودم حداقل یڪ بار بودن در این راهپیمایے ها را امتحان ڪنم! پنجشنبہ ے آن هفتہ،شانزدهم شهریور بہ یاد ڪشتہ شدگان میدان ژالہ در تهران،قم و مشهد تعطیل عمومے اعلام شد. آن روز دوبارہ تظاهرات شد. موج تظاهرات ڪہ راہ مے افتاد دل نگران حاج بابا و عمو باقر مے شدم و بیشتر از آن ها نگرانِ محراب! چون آبم با محراب توے یڪ جوے نمے رفت،زبانش را نداشتم از ڪسے حالش و دلیل غیبت سہ چهار روزہ اش را بپرسم! اما بہ قول خان جون بے خبرے خوش خبرے بود! حتما حالش خوب بود ڪہ حاج بابا چیزے نمے گفت! یڪ دلم خودش را دلدارے مے داد و یڪ دلم مدام نگرانم مے ڪرد! راہ و بے راہ در گوشم زمزمہ مے ڪرد نڪند اتفاقے برایش افتادہ باشدُ حاج بابا و عموباقر صدایش را در نمے آورند ڪہ خالہ ماہ گل متوجہ نشود؟! نڪند اعتماد بلایے سرش آوردہ باشد؟! نڪند... هزار تا "نڪند و شاید" در سر و قلبم مے پیچید و بغض بہ جانم مے انداخت. خواب از چشم هایم فرار ڪردہ بود. روزها خانہ ے عمو باقر چتر مے شدم و شب ها در فڪرِ محراب! خالہ ماہ گل هم برخلاف روزهاے قبل حرفے از محراب و الناز و طنازے هایش نمے زد! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii @Ayeh_Hayeh_Jonon بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دوازدهم #عطر_مریم #بخش_دوم . ڪاش حداقل چند ڪلمہ اے از الناز بہ زبان مے آورد ڪہ خیالم راحت شود محرابے هست ڪہ قسمت چشم هاے عسلیِ الناز بشود. شانزدهم شهریور،حدود نہ شب توے حیاط رو بہ روے پنجرہ اتاق محراب چمبرہ زدہ بودم ڪہ حاج بابا با چشم هایے درخشان وارد خانہ شد. از تظاهرات برگشتہ بود،هرچند بارها از رادیو و تلویزیون هرنوع تجمعے ممنوع اعلام شدہ ومسیر راهپیمایے با نیروے هاے مسلح وگاز اشڪ آور از شش صبح آرایش شدہ بود! حاج بابا گفت همراهش بہ خانہ بروم تا برایمان تعریف ڪند چہ اتفاقے افتادہ! ڪنجڪاو همراهش وارد خانہ شدم،من،مامان فهیم و ریحانہ با اشتیاق ڪنار حاج بابا نشستیم. حاج بابا گفت دوبارہ مردم هر محلہ با آب و شربت و شیرینے از راهپیمایان پذیرایے ڪردند. همچنین جمعیت یڪ ملیون نفرے دست بہ ابتڪار زیبایے زدہ بودند،این ڪہ مقابل هر بیمارستانے مے رسیدند سڪوت مے ڪردند و تنها مشت هایشان را بالا مے بردند. نماز ظهر بہ امامت دڪتر بهشتے در پیچ شمیران برگزار شدہ بود. حاج بابا نگاهے بہ ما انداخت و با شوق بیشترے ادامہ داد:بین راہ یہ زد و خوردے بین ما و مامورا پیش اومد ڪہ تیراندازے شد. بعضیا با شنیدن صداے تیر و پخش شدن گاز اشڪ آور خواستن فرار ڪنن ڪہ یہ عدہ از خانمایے ڪہ جلوے صف بودن بازوهاشونو بہ هم زنجیر ڪردن و داد زدن:برادر ارتشے چرا مرا مے ڪشے؟! زن نگو! شیر زن بودن! اونایے ڪہ فرار ڪردہ بودن وقتے این صحنہ رو دیدن سریع برگشتن و دور زنا حلقہ ے حفاظتے تشڪیل دادنو از بین دود و گاز اشڪ آور گذشتن! تا میدون شهیاد رفتیم و اونجا بیانیہ ے راهپیمایے قرائت شد. گفتیم ڪہ باید زندانیاے سیاسے آزاد بشن و ساواڪ دمشو بذارہ رو ڪولشو برہ! گفتیم فقط سہ تا چیز میخوایم! استقلال،آزادے و جمهورے اسلامے! مامان فهیم لبخند زد:پس خیلے زود اتفاقاے خوبے میوفتہ! حاج بابا سر تڪان داد:ان شاء اللہ! گلویم را صاف ڪردم و مشتاق پرسیدم:از این بہ بعد قرارہ چے ڪار ڪنین؟! حاج بابا تسبیحے ڪہ در تمام مدتے ڪہ صحبت مے ڪرد در دست داشت را بوسید و داخل جیب شلوارش برگرداند. _قرارہ فردا هشت صُب همہ بریم میدون ژالہ! نگاهے بہ مامان فهیم و ریحانہ انداختم و مردد پرسیدم:حاج بابا! میشہ منم بیام؟! نگاهِ گرد و حیرت انگیز مامان فهیم و ریحانہ روے صورتم نشست. حاج بابا اخم ڪرد:خیر! مامان فهیم ادامہ ے حرف حاج بابا را با حرص گرفت:معلومہ ڪہ نمیشہ! ڪم ڪلہ شق بازے دارے؟! نگاهم را مظلوم ڪردم و لحنم را ملایم:خواهش میڪنم! حاج بابا! مامان! شما ڪہ میخواین اوضاع تغییر ڪنہ پس چرا نمیذارین مام یہ سهم ڪوچیڪ براے تغییر اوضاع داشتہ باشیم؟! این همہ مرد و زن دارن تقلا میڪنن براے ڪشورشون! من اندازہ ے یہ راهپیمایے ام نباید سهم داشتہ باشم؟! بچہ ڪہ نیستم هیجدہ سالمہ! هیچڪس چیزے نگفت،آب دهانم را فرو دادم. چند لحظہ بعد مامان فهیم بلند شد و گفت:حرف بسہ! پاشین شام حاضرہ از دهن میوفتہ! مامان فهیم ڪہ بہ سمت آشپزخانہ حرڪت ڪرد دوبارہ پرسیدم:حاج بابا! میشہ منم باهاتون بیام؟! جانِ رایحہ! حاج بابا نگاہ تندے حوالہ ے چشم هایم ڪرد و زیر لب لا اللہ الااللهے گفت و سر تڪان داد! براے جانم نمے توانست اما و اگر بیاورد! _بہ یہ شرط! قلبم بہ تپش افتاد،با چشم هایے ڪہ داشتند از خوشحالے از حدقہ در مے آمدند پرسیدم:چہ شرطے؟ انگشت اشارہ اش را بہ سمتم گرفت و تڪان داد،نگاهش رنگ جدیت داشت. _باید ڪنار دستم باشے. سر خود این ور اون ور نمیرے! لبخند زدم و دستم را روے چشمم گذاشتم:بہ روے چشم! با هیجان بلند شدم و بے اختیار پرسیدم:عمو باقر و محرابم میان؟! ابرو بالا داد،گونہ هایم رنگ شرم گرفتتند. باز مثل شڪوفہ هاے درخت انار حیاط پشتے شان! سرم را پایین انداختم،حاج بابا جوابے نداد و بلند شد. چند قدم ڪہ دور شد همانطور ڪہ پشتش بہ من بود گفت:آقا محراب! هرچقدم بہ چش خواهر و برادرے بہ هم نگا ڪنین نامحرمین! دیگہ نشوم آقاے اسم ڪنار داداشت یادت برہ قیزیم! (دخترم) لبم را گزیدم،شرم از قلبم پر ڪشید و بہ جایش ترس نشست! ترس از این همہ تاڪید بر پیوند خواهر و برادرے اجبارے اے ڪہ بہ نافمان بستہ بودند... شاید هم فقط بہ ناف من! محراب ڪہ مرا دوست نَ... قلبم براے جملہ ے نیمہ تمامم دعا ڪرد:خدا نڪند! •♡• بعد از تظاهرات،هیئت دولت با تشڪیل جلسہ ے فوق العادہ اے شبانہ تصویب نامہ اے صادر ڪرد ڪہ در تهران،قم،مشهد،تبریز،جهرم،ڪازرون،ڪرج،اهواز،اصفهان،قزوین و آبادان شش ماہ حڪومت نظامے برقرار بشود! ارتشبد اویسے همان شب بہ فرماندارے تهران منسوب شد. فرماندارے نظامے تهران،شش صبح از رادیو بیانہ اش را اعلام ڪرد و تاڪید داشت اجتماع بیشتر از سہ نفر ممنوع @Ayeh_Hayeh_Jonon بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚|

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دوازدهم #عطر_مریم #بخش_سوم . بے توجہ بہ بیانیہ اے ڪہ قرائت شد،همراہ حاج بابا و عموباقر بہ سمت میدان ژالہ راہ افتادیم. خبرے از محراب نبود! ڪفش هاے تخت مناسبے بہ پا ڪردہ بودم تا پاهایم مقابل چندین ساعت پیادہ روے،آخ نگویند! روے دو پا بند نبودم،ڪم ماندہ بود جلوتر از حاج بابا و عمو باقر حرڪت ڪنم! حدود ساعت هشت بہ میدان ژالہ رسیدیم. چشمم بہ تیربارهایے ڪہ روے پشت بام ها نصب بود و سربازان مسلح افتاد. ڪمے ترسیدم و پشت حاج بابا در خودم مچالہ شدم! ڪم ڪم صف ها تشڪیل شد،عمو باقر و حاج بابا بہ سمت صف مردانہ رفتند و خواستند ڪہ در دیدرس هم باشیم. در صفے نزدیڪ بہ حاج بابا و عمو باقر ایستادم،با ڪنجڪاوے و ذوق بہ اطرافم نگاہ مے ڪردم تا ببینم بقیه چہ ڪار مے ڪنند ڪہ من هم همان ڪار را انجام بدهم! چند لحظہ بعد فرماندہ ے نیروے نظامے با آرامش خواست تا متفرق شویم. بالگردے بالاے سرمان آمد،دخترے ڪہ همسن و سال خودم به نظر می آمد آرام بہ بازویم ڪوبید و با چشم هایش بالگرد را نشان داد:این براے چیہ؟! شانہ بالا انداختم:نمیدونم! چشم هاے قهوہ اے رنگش خندیدند:توام دفعہ اولتہ میاے؟! لبخند زدم:آرہ! چشمڪ زد:را میوفتیم! چشمڪ زدم:آرہ! شیطنت در چشم هایش موج میزد،یڪے از پشت سر آرام گفت:فڪ ڪنم فیلمبردارے میڪنن! آهانے گفتیم و سڪوت ڪردیم. فرماندہ دوبارہ اخطار داد اما هیچڪس اعتنایے نڪرد و صف ها تقریبا ڪامل تشڪیل شدند. بعد از چند اخطار،صداے اللہ اڪبر از میان جمعیت بلند شد. همہ یڪ صدا تڪبیر گفتیم و همانجا روے زمین نشستیم! چند دقیقہ ڪہ گذشت صداے تیراندازے از همہ طرف بلند شد! همہ مات و مبهوت بہ هم نگاہ ڪردیم،مگر حاج بابا نگفتہ بود ڪہ سربازان برادرانمان هستند؟! مگر تحت تاثیر مردم و شاخہ گل هایشان قرار نگرفتہ بودند؟! مگر دلشان مے آمد ما را بڪشند؟! چند مرد فریاد زدند:تیراندازے هواییہ! اما تیراندازے هوایے نبود! دل نگران حاج بابا و عمو باقر شدم،هیچڪس از جایش تڪان نخوردہ بود. سرم را بہ سمت صف حاج بابا و عمو باقر گرداندم ڪہ جسم سنگینے روے پایم افتاد! متعجب سرم را بہ سمت پایین بردم تا ببینم چیست،سر دخترڪے ڪہ ڪنارم نشستہ بود روے پایم افتادہ بود! خیسے و گرماے خونش روے رانم نشست. نفسم تنگ شد و چشم هایم تار! دهانم باز ماندہ و نفس ڪشیدن را فراموش ڪردہ بودم! دستم را روی صورتش گذاشتم،هنوز گوشہ ے لبش جاے شور و شیطنت ماندہ بود! چشم بہ نیم رخش دوختم،چند ثانیہ بعد احساس ڪردم نفس ڪم آوردہ ام! هیچ چیز بہ ذهنم نمے رسید! چند بار تمرین ڪردہ بودم چطور باید بیمار معاینہ ڪنم؟! چندبار تمرین ڪردہ بودم تا نبض بگیرم و تنفس دهان بہ دهان بدهم؟! چندبار بہ این و آن سرم و آمپول تزریق ڪردہ بودم؟! چندبار زخم بستہ بودم؟! من از خون نمے ترسیدم،مے ترسیدم؟! از مُردہ چہ؟! از مُردہ ے دخترڪے ڪہ همسن و سال خودم بود و براے اولین بار آمدہ بود راهپیمایے چہ؟! مُردہ ے دختر هفدہ هجدہ سالہ ترس داشت؟! صداها بیشتر شد،صداے گلولہ،صداے رگبار،صداے فریاد! اما من میخِ جنازہ اے ڪہ روے پایم افتادہ بود بودم. میخِ چشم نیمہ باز قهوہ اے رنگش! میخِ گوشہ ے پریدہ ے لبش بہ لبخند! میخِ خونے ڪہ دست و مانتویم را سرخ ڪردہ بود... زانوے زنے ڪہ از پشت محڪم با سرم برخورد ڪرد،بہ خودم آمدم. از ڪنار گذشت و رفت. چشم در اطراف گرداندم،برق آتشِ گلولہ ها چشمم را نوازش داد! همہ در حال دویدن بودند،من ماندہ بودم و جسم هایے ڪہ روے زمین میان خون خوابشان بردہ بود! سرم را روے صورت دخترڪ گذاشتم،توان ایستادن نداشتم. بغض،صدایم را آزاد ڪرد! _پاشو! پاشو میخوایم یاد بگیریم چطورے از بین گلولہ رد بشیم! راستے اسمت چیہ؟! من...من رایحہ ام... هق هقم بلند شد:حتما ڪسیو دارے ڪہ منتظرت باشہ! پاشو بریم دنبال بابام برسونیمت پیش چشایے ڪہ منتظرتن! اینجا همہ خوابیدن،من تنهایے چے ڪار ڪنم؟! صداے فریاد و گلولہ بیشتر شد،با هر دو دست محڪم گوش هایم را گرفتم و خودم را بیشتر بہ دخترڪ چسباندم. شاید گرماے تنِ من براے سردے جانش ڪارے مے ڪرد! هر لحظہ منتظر بودم گلولہ اے نشانہ ام بگیرد و من هم نقش زمین بشوم.چند ثانیہ بیشتر نگذشتہ بود ڪہ صداے پایے را شنیدم ڪہ با سرعت بہ سمتم مے آمد،حتما سربازے بود ڪہ میخواست مرا بہ عنوان غنیمت از بین این همہ ڪشتہ براے فرماندہ اش ببرد. ڪہ دست خالے از خرابڪارهاے زندہ نباشند! اما صدایش باعث شد گیج سر بلند ڪنم. _رایحہ خانم! حیران از پس پردہ ے اشڪ نگاهش ڪردم،محراب بود! نگاهے بہ دخترڪ انداخت،بغض در چشم هایش نشست‌. مقابلم نشست و سرش را خم ڪرد،دور و برمان از هیاهوے جمعیتے ڪہ در حال فرار بودند چهره اش نگران بود و درهم لب زد:پاشو •●@Ayeh_Hayeh_Jonon ●• بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 ♥️📚

♥️📚♥️📚♥️ 📚♥️📚♥️ ♥️📚♥️ 📚♥️ ♥️ #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دوازدهم #عطر_مریم #بخش_چهارم . با چشم هاے اشڪے فقط نگاهش ڪردم،لب گزید:تو این واویلا جاے تعلل نیس دختر حاج خلیل! میگم پاشو! آب دهانم را فرو دادم و لب زدم:هیس! خوابیدہ! این را ڪہ گفتم،روح از چشم هایش پر ڪشید! انگار ڪہ نگرانم شد،هاج و واج در چشم هایم خیرہ ماند. نزدیڪتر شد،آنقدر نزدیڪ ڪہ فاصلہ ے مان شد یڪ قدم! عطر تنش با عطر خون در هم تنید،این عطر را دوست نداشتم! ڪم ماندہ بود عق بزنم،حالم را ڪہ دید مهربانے اش را ڪنار گذاشت. فریاد ڪشید:میگم پاشو! دور و ورمون دارہ خلوت میشہ! با فریادش بہ خودم آمدم،دوبارہ اشڪ از چشم هایم جارے شد. نگاہ مظلومے بہ اشڪ هایم انداخت و غرید:لااللہ الااللہ! یقہ ے مانتوے دختر را گرفت و سرش را آرام روے زمین گذاشت. فریاد ڪشیدم:چے ڪار میڪنے؟! بے توجہ بہ فریادم،آستین مانتویم را محڪم گرفت و دنبال خودش ڪشید! هاج و واج نگاهش ڪردم،چند قدم روے زمین ڪشیدہ شدم. متحیر صدایم را بالا بردم:معلومہ چے ڪار میڪنے؟! سرعتش را بیشتر ڪرد. _آرہ! زخم و زیلے بشے بهتر از اینہ ڪہ بمیرے! ڪف دست چپم روے زمین ڪشیدہ شد. بلند آخ گفتم. بے توجہ بہ راهش ادامہ داد فریاد ڪشیدم:وایسا خودم میام! سریع ایستاد و آستین مانتویم را رها ڪرد. در ڪسرے از ثانیہ بلند شدم و از میان گلولہ دویدم! محراب هم پشت سرم شروع ڪرد بہ دویدن! تشویقم ڪرد:بدو! فقط بدو! همانطور ڪہ مے دویدم نفس نفس زنان پرسیدم:حا...حاج...با...بام... _عمو خلیل گفت بیام دنبالت. جاشون امنہ. فقط بدو! زیر پاتو دور و ورو نگا نڪن! چشت فقط بہ رو بہ رو باشہ! با تمام قدرتے ڪہ داشتم از میان آن همہ سرباز و جنازہ مے دویدم،انگار دوپاے اضافہ قرض گرفتہ بودم! یڪے دو دقیقہ بعد بہ ڪوچہ اے فرعے رسیدیم،وارد ڪوچہ شدیم. هنوز صداها بہ گوش مے رسید. نفس نفس زنان بہ دیوار تڪیہ دادم. محراب هم مقابلم بہ دیوار تڪیہ زد و دست هایش را بہ ڪمرش گرفت. چشم هایم را بستم و نفس عمیقے ڪشیدم. باز بوے خون در دماغم پیچید! سریع دستم را مقابل دهانم گرفتم تا بالا نیاورم! نگاهم داشت بہ سمت مانتوے خون آلودم مے رفت ڪہ محراب راهشان را با حرفش سد ڪرد! _منو نگا! ڪنجڪاو نگاهش ڪردم،لبخند عمیقے روے لب هایش بود. صورتش عرق ڪردہ بود،چشم هایش مے خندیدند و صورتم را خوب مے پاییدند! _خانم دڪترِ ترسو! لبخند غمگینے زدم،داشت شوخے میڪرد. لحنش جدے نبود. خواستم سرم را پایین بیاندازم ڪہ باز تڪرار ڪرد:گفتم منو نگا ڪن! آب دهانم را فرو دادم و دوبارہ بہ چشم هایش زل زدم. خندید:حیف شد اومدم! چشم هایم را ریز ڪردم اما چیزے نپرسیدم! _نمے پرسے چرا؟! آرام پرسیدم:چرا؟! صداے خندہ ے صورت و چشم هایش بلند تر شد! _خب یہ جماعتیو بیچارہ ڪردم! با این خانم دڪتر! خانم دڪتر را بہ قدرے بامزہ گفت ڪہ بے اختیار خندیدم،خندہ ام را ڪہ دید قهقهہ زد! آب دهانش را فرو داد،سیب گلویش لرزید. زمزمہ ڪرد:بیچارہ اونے ڪہ زیر دستِ تو بیوفتہ! لحنش جدے بود! جدے و غمگین! باز زمزمہ ڪرد:بیچارہ... عمیق تر بہ چشم هایش خیرہ شدم،چشم هایش علاوہ بر صدا،عطر هم داشتند! عطرِ یاس! عطرِ مریم! عطرِ سیب! بوے خون پر ڪشید و بہ جایش عطر چشم هایش پیچید... چشم ها،بیشتر از عشق،ڪاربلدند... لبخند زد،از آن لبخندهایے ڪہ طعم شربت هاے گل محمدے خان جون را مے داد! از آن لبخندهایے ڪہ مثل گلابدان از گوشہ اش گلاب مے چڪید! اما از چشم هایش عطر مریم بیشتر بہ مشام مے رسید،از همین فاصلہ ے چند مترے خوب احساسش مے ڪردم! از بس گل مریم دوست داشت و بہ بهانہ ے خالہ ماہ گل،راہ و بے راہ مریم مے خرید! مریم ها بہ جانش نشستہ بودند... رایحہ ے اول... عطرِ مریم... عطرِ چشم هایش... . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانے🍃 ♥️📚