🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_یکم #عطر_یاس #بخش_اول . سنگینے نگاهش را احساس ڪردم. _تو چندتا چیز جاے تردید نیس ڪہ اگہ باشہ اخلاص توشون نیستو بہ درد نمے خورن! در واقع مفت نمے ارزن! سر بلند ڪردم:و اون چندتا چیز چیہ؟! چشم هایش جدے بود و مملو از نور. _ایمان،آرمان و عشق! سرش را پایین انداخت و نگاهش را بہ لقمہ اش دوخت:اینجا جاے تردید نیس دختر حاج خلیل! دیگہ نیا! گونہ هایم رنگ گرفت،رنگِ انارهاے حیاط پشتے شان! آب دهانم را با شدت فرو دادم،نمیدانم چرا قلبم رعشہ گرفت؟! میخواستم دهان باز ڪنم تا جوابے بدهم اما گلویم توان آزاد ڪردن صدا را نداشت! شاید پنج دقیقہ هر سہ نفرمان ساڪت بودیم،نفسے عمیق ڪشیدم،سعے ڪردم صدایم نلرزد. _تردید ندارم وابستگے دارم! اگہ از نظر شما وابستگے،تردید حساب میشہ حرفے نیس! دورا دور در حد توانم براے هدف خودم و مردمم مے جنگم. از روے صندلے بلند شدم و ادامہ دادم:اما اونے ڪہ توے این جمع تردید دارہ و تڪلیفش با خودش مشخص نیس،من نیستم! سریع سر بلند ڪرد و بہ پیشانے اش چین داد. سرد گفتم:بابت ناهارم ممنون! عالے بود! ریحانہ نگاهے بہ من و ڪباب نصفہ نیمہ ام انداخت و گفت:تو ڪہ چیزے نخوردے! _زیاد گرسنہ نبودم،چند تا اعلامیہ بیشتر نموندہ تا تو ناهارتو بخورے تایپشون ڪردم. سپس پشت دستگاہ تایپ خالے نشستم و انگشت هایم را روے دڪمہ ها بہ حرڪت در آوردم. سڪوت بدے حڪم فرما شدہ بود،انگشت هایم را با حرص روے دڪمہ ها مے فشردم و لب مے گزیدم. نمیدانم چند دقیقہ گذشت تا تایپ اعلامیہ ها تمام شد. سریع از پشت میز بلند شدم و پالتویم را برداشتم،ریحانہ غذایش را تمام ڪردہ بود. همانطور ڪہ پالتویم را تن مے ڪردم گفتم:پاشو ریحانہ! نگاہ مرددے بہ محراب انداخت و بلند شد:دستت طلا داداش! محراب هم ایستاد:خواهش میڪنم! شال گردنم را دور گردنم پیچیدم و ریحانہ چادر سیاهش را سر ڪرد. قلبم محڪم بہ قفسہ ے سینہ ام مے ڪوبید،بہ زور لبخند را روے لب هایم نشاندم. _ممنون از پذیراییت و بیشتر ممنون بابت فرصتے ڪہ بهم دادے! بہ عمو و خالہ سلام برسون. سپس جلوتر از ریحانہ قدم برداشتم،ریحانہ هم خداحافظے گفت و پشت سرم آمد. بدون حرف پشت سرمان راہ افتاد،از انبارے و سپس ساختمان خارج شدیم. جلوے در ڪہ رسیدیم گفتم:خدانگهدار! محراب دست هایش را داخل جیب شلوارش برد و محڪم گفت:یاعلے! همین! حتے بابت تایپ ڪردن اعلامیہ ها یڪ تشڪر خشڪ و خالے نڪرد! سرد رو برگرداندم و در را باز ڪردم،همراہ ریحانہ از باغ خارج شدیم. تا بہ خانہ برسیم هے خودخورے ڪردم و دل خورے! پس حرف هاے حافظ بے جا نبود،شاید هم چشم هاے من آنقدر پر سر و صدا شدہ بودند ڪہ محراب چیزے دستگیرش شدہ بود! مدام جملہ ے "ایمان،آرمان و عشق" در سرم مے پیچید و گونہ هایم را از شرم سرخ و داغ مے ڪرد! جملہ اش بے منظور نبود،حداقل بہ نظر من جملہ اش بے قصد و منظور نبود! دستم را روے قلبم گذاشتم تا تپش هایش ڪمتر بشود. بہ خانہ ڪہ رسیدیم خودم را در اتاق انداختم و در را بستم. مامان فهیم بہ سراغم آمد و مدام سوال پیچم ڪرد وقتے دید بے حوصلہ ام دست از سرم برداشت و رفت. باید محراب را در قلبم مے ڪشتم و گوشہ ے همین اتاق دفن مے ڪردم! باید برایم میشد همان محراب سابق! همان محراب منفور! همان محرابے ڪہ چشم هایش نفسم را نمے گرفت! همان محرابے ڪہ لبخند هایش را از چشم هایم دریغ مے ڪرد! همان محراب بدعنق و جدے! باید رفت و آمدم بہ خانہ ے عموباقر را ڪم مے ڪردم،ڪلے از درس و مشقم عقب افتادہ بودم! بہ جهنم ڪہ دلم ریاضے و زبان را بهانہ ڪردہ بود تا مدام در مسائل ریاضے و گرامر زبان لنگ بزنم و بخواهم از محراب ڪمڪ بگیرم! از محرابے ڪہ شاگرد اول دبیرستان البرز بود،محرابے ڪہ در دانشگاہ صنعتے آریامهر مهندسے مڪانیڪ خواندہ بود و در ڪمال تعجب من و ریحانہ،معلم شد! ڪلے بهانہ ے منطقے ردیف ڪردہ بودم تا بخواهم محراب ڪمڪم ڪند! مدام هم جلوے مامان فهیم از ریاضے و زبان نالہ مے ڪردم! آنقدر نالہ ڪردہ بودم ڪہ یڪے دو روز قبل خودش گفت با خالہ ماہ گل صحبت میڪند تا از محراب بخواهد هفتہ اے دو سہ ساعت ڪمڪم ڪند! باید سریع بہ مامان میگفتم ڪہ مشڪلم حل شدہ! دیگر در زبان و ریاضے لنگ نمے زنم! دیگر محراب را نمے خواهم!‌ با حرص ڪتاب هایم را دور و برم ریختم،نگاهم را بہ صفحہ ے یڪے از ڪتاب ها دوختم اما چیزے متوجہ نمیشدم. مدام محراب بہ ذهنم سرڪ مے ڪشید و حواسم را پرت مے ڪرد،انگار تازہ فهمیدہ بودم محراب شبیہ به مردهاے قصہ هاے مامان فهیم بود! شبیہ بہ مردهایے ڪہ حاج بابا مے گفت مرید علے (ع) بودند! شبیہ بہ مردهایے ڪہ دل در بند دنیا نداشتند و همہ چیز برایشان رنگ و بوے خدا را داشت! @‌Ayeh_Hayeh_Jonon بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_یکم #عطر_یاس #بخش_دوم . شبیہ بہ مردهایے ڪہ بعد از خدا مے توانستے معشوق شان باشے! محراب شبیہ بہ آیہ ے "اناللہ وانا الیہ راجعون" بود! از آن خدا بود و بہ سوے خدا باز مے گشت،تمام ایمان و آرمان و عشقِ محراب همین بود! براے این ایمان و آرمان و عشق،همراهے میخواست ڪہ با جان و دل قبول ڪند ایمان و آرمان و عشق دومش باشد! ڪہ چند قدم از محراب جلوتر باشد براے بال و پر شدن و تربیت ڪردن "محراب ها"! مردے مثل محراب،همسر و هم بستر نمے خواست! همراہ مے خواست! رفیق مے خواست! شریڪِ میدان بلا مے خواست! و من چہ؟! مے توانستم فقط همسر باشم یا همراہ و رفیق؟! الناز چہ؟! شاید مے توانست! تفاوت ظاهر و اخلاق ما،مثل تفاوت زمین و آسمان بود! محراب مردِ در دام افتادن عشق زمینے نبود! محراب تڪہ اے بود از آسمان ڪہ خدا بہ زمین بخشیدہ بود! آسمان هر چقدر هم خاڪے باشد،اسیر زمین و زمان نمے شود! آسمان،آسمان را مے خواست! من آسمان نبودم! در تمام این هجدہ سال ڪہ نبودم! من غرق زمین بودم و دنیاے آسمانے ها را نمے شناختم... حتما الناز از جنس آسمان بود ڪہ خالہ ماہ گل،او را براے آسمانِ خانہ اش مے خواست! بلند شدم و بہ سمت پنجرہ رفتم،پردہ ے حریر را ڪنار زدم و پنجہ ے پا بلند ڪردم براے دیدن پنجرہ ے اتاقش! تردیدے در عشقش نداشتم اما در ایمان و آرمان هایم چرا! ایمان و آرمان ریالے نمے ارزید اگر بستہ بہ آدمے مے شد! ایمان و آرمان‌ فقط مختص بہ خداست! رسم عشق بخشندگے ست و خواستن خیرترین ها براے معشوق،حتے اگر آن خیر "معشوقِ معشوق" باشد! شاید حڪمت این دلدادگے رسیدن بہ خدا بود. بعد از هجدہ سال خواب،تلنگرے بود براے بیدارے! داشتم مے گفتم رسم عشق،بخشندگے ست! خواستن خیرترین ها براے "معشوق"! آن شب،من آسمان را بہ آسمان بخشیدم! محراب را بہ الناز بخشیدم... باید براے خودم و دلم ڪارے مے ڪردم،باید دنبال به خدا مے گشتم... •♡• دو سہ روز ڪہ از ماجراے باغ قلهڪ گذشت،حاج بابا پرسید اوضاع چطور است و چہ تصمیمے گرفتہ ام‌؟! گفتم ترجیح میدهم در خانہ سنگر بگیرم. قرار شد جدا از فعالیت هاے حاج بابا با محراب و دوستانش،حاج بابا برایم اعلامیہ بیاورد تا من دستے بنویسم و اعلامیہ ها را بہ اطراف تهران برساند. بہ مردمے ڪہ در تهران،دور از امڪانات و زرق و برق پایتخت بودند! روزها درس مے خواندم و شب ها اعلامیہ مے نوشتم،دیگر نمازهایم این ور آن ور نمے شد. موذن ڪہ اللہ اڪبر را مے گفت،وضو مے گرفتم و رو بہ قبلہ مے ایستادم! از محراب خبرے نداشتم،یعنے ترجیح میدادم زیاد در جمع خانوادہ نباشم ڪہ خبرے از محراب بشنوم! تنها چیزے ڪہ مے دانستم این بود ڪہ محراب از همان روز بخاطرہ فعالیت و امنیت گروهش در باغ قلهڪ ساڪن شدہ بود! بیشتر سرگرم خواندن ڪتاب هاے مذهبے و دنبال ڪردن اخبار روز بودم. یڪ روز قبل از نوزدهم آذر،آیت اللہ طالقانے مردم را براے شرڪت در راهپیمایے روز تاسوعا و عاشورا دعوت ڪرد. قرار شد دستہ جمعے براے راهپیمایے برویم. چون روزنامہ ها در اعتصاب بودند و رادیو و تلویزیون در دست نیروهاے نظامے بود،همراہ ریحانہ و حاج بابا براے دعوت مردم بہ راهپیمایے تعداد زیادے اعلامیہ ے دستے نوشتیم. روز تاسوعا ڪہ بہ خیابان رفتیم،بہ جاے علم و ڪتل در دست مردم عڪس امام و همرانش و بعضے از شهدا بود! قرار بود از پیچ شمران تا میدان شهیاد پیادہ روے ڪنیم،اڪثر جمعیت نام و نشانے خود را روے ڪاغذ نوشتہ و در جیب هایشان گذاشتہ بودند تا اگر زخمے یا شهید شدند شناسایے بشوند. من و مامان فهیم و ریحانہ،محڪم دست یڪدیگر را گرفتہ بودیم تا میان جمعیت گم نشویم. Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_یکم #عطر_یاس #بخش_سوم . چند مینے بوس دو طرف مان مے آمد تا اگر افراد مسن یا ڪودڪان خستہ شدند،مینے بوس ها استراحت گاهشان بشود. از ڪنار خانہ ها ڪہ رد میشدیم،اهالے خانہ با روے گشادہ و شربت و ساندویچ بہ استقبال مان مے آمدند و تشویقمان مے ڪردند! عڪاس و خبرنگارها از خانہ ها و سقف ماشین ها بالا رفتہ بودند‌ تا ما را براے دنیا ثبت ڪنند! روز بعد ڪہ عاشورا بود دوبارہ بہ همین شڪل جمع شدیم و راہ افتادیم. صداے مرگ بر شاہ،در گوش تهران فریاد مے زد. قطعنامہ ے راهپیمایے در سڪوت جمعیت قرائت شد. زمان برگشت از راهپیمایے عدہ اے از جوانان سرود مے خواندند و شعار مے دادند. بین‌ جمعیت شایعہ شد ڪہ ماموران ساواڪ از پشت پنجرہ ے خانہ ها فیلم مے گیرند تا افراد را شناسایے و دستگیر ڪنند. بعضے از افراد ترسیدند اما گروهے از جوانان سریع شعارے ساختند و بلند فریاد زدند: "چہ ترسے چہ باڪے! گور پدر ساواڪے!" همہ جان گرفتیم و پشت سر آن ها بلند فریاد زدیم! در طول مسیر راهپیمایے دست بہ دست هم دادیم و تمام زبالہ ها را از خیابان ها جمع ڪردیم. ما دنبال حق و آرامش بودیم نہ هرج و مرج! ما دنبال آزادے ایران بودیم نہ بردگے اش! از راهپیمایے ڪہ برگشتیم خبر رسید در حینے ڪہ ما قطعنامہ ے راهپیمایے را گوش مے دادیم در پادگان لویزان و محل گارد شاهنشاهے،یڪ افسر،دو درجہ دار و دو سرباز بعد از نوشتن وصیت نامہ یشان بہ ناهارخورے پادگان رفتہ و بہ نیروهاے حامے شاہ شلیڪ ڪردہ بودند. مے گفتند این افسرها قصد داشتند ڪشتار دستہ جمعے راہ بیاندازند و مردم را قتل عام ڪنند. در اصفهان هم مردم ساختمان ساواڪ و ڪلانترے را آتش زدند. روز بعد بہ ڪارڪنان اعتصابے شرڪت نفت دستور دادہ شد تا خانہ هاے سازمانے را ترڪ ڪنند. بیست و چهارم آذرماہ بہ بیمارستان شاہ رضاے مشهد حملہ شد و دولت دستور داد تا گروهے براے رسیدگے راهے مشهد بشوند. یڪ روز بعد از این اتفاق در ڪرمان و یزد تظاهرات راہ افتاد و چند نفر شهید و عدہ اے زخمے شدند. روز بیست و هفتم امام خمینے و سہ تن از مراجع،اعزاے عمومے اعلام ڪردند. بسیارے از معلم ها سر ڪلاس درس نرفتہ بودند و چند دہ خلبان و مهندس پرواز بہ دلیل اخراج خلبان و ڪارڪنان شرڪت ملے هواپیمایے ایران ڪہ اعتصاب ڪردہ بودند،دستہ جمعے استعفا دادند. دوبارہ ڪارد بہ استخوان ایران رسیدہ و قیام ڪردہ بود. در این روزهاے شلوغ هیچ خبر و حرفے از محراب نبود! آذر ماہ هم بہ پایان رسید و پاییز جایش را بہ زمستان داد. اولین روز دے ماہ بود،مامان فهیم و ریحانہ براے خرید از خانہ بیرون رفتہ بودند. شال و ڪلاہ ڪردم تا از خانہ بیرون بروم و ڪمے قدم بزنم. از خانہ ڪہ بیرون آمدم نگاهے بہ عمارت سفید انداختم،دو هفتہ میشد از حال و هواے عمارت خبرے نداشتم! آہ عمیقے ڪشیدم و بہ سمت خیابان راہ افتادم،هوا سوز داشت سریع دست هایم را داخل جیب پالتویم فرو بردم‌. ڪوچہ خلوت بود و ساڪت. سرڪوچہ ڪہ رسیدم نگاهم بہ حافظ افتاد،سرش را برایم تڪان داد. با ڪمے مڪث زیر لب سلام ڪردم،از ڪنارم رد شد و بہ سمت عمارت سفید راہ افتاد. با نگاهم تا چند قدمے خانہ ے عمو باقر همراهے اش ڪردم،همین ڪہ سر برگرداندم مردے مقابلم ظاهر شد. خواستم از ڪنارش رد بشوم ڪہ راهم را سد ڪرد،متعجب نگاهش ڪردم. قد متوسطے داشت و اندامے لاغر،جاے زخم عمیقے ڪنار چشمش دیدہ میشد. چشم هاے سیاہ رنگش مثل دو چاہ پر از تاریڪے بودند! محڪم گفتم:اگہ اجازہ بدین میخوام رد بشم! پوزخند زد:شوما فڪ ڪن اجازہ چے؟! نمیدم! چشم هایم از تعجب گرد شد جدے گفتم:اگہ دوس ندارے بگم یہ محل بریزن سرت راتو بگیر برو! دستش را داخل جیبش برد و چاقوے ضامن دارے درآورد و بہ پهلویم چسباند! _حرف زیادے بزن تا فاتحہ تو بخونم! گیج نگاهم را میان دست و صورتش چرخاندم‌. _اشتباہ گرفتے آقا! دندان هاے زردش را نشانم داد:مگہ شوما رایحہ خانم نیستے؟! صورتم در هم رفت:و شما؟! خندید:نوڪر آقا اعتماد! غلامش! تنم لرزید،خواستم دهان باز ڪنم ڪہ آرام گفت:بخواے داد و بے داد ڪنیو ادا اطوار دربیارے چے؟! خونت حلالہ! حلالِ حلال! ترس در چشم هایم نشست،نگاهے بہ اطراف انداخت و گفت:دنبالم بیا! قدمے عقب رفتم و بلند گفتم:برو گمشو! خواستم سریع بدوم ڪہ بازویم را ڪشید. فریاد "ڪمڪ" ڪہ ڪشیدم،آقا رحمان بقال سرڪوچہ،با سرعت از مغازہ بیرون آمد و فریاد زد:هوے یارو! چہ غلطے میڪنے؟! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_یکم #عطر_یاس #بخش_چهارم . سپس بہ سمت ما دوید،مرد دندان هایش را روے هم فشرد و گفت:اومدم بگم تا ابد ڪہ نمیتونے تو پستو قایم بشے خانم خوشگلہ! از این بہ بعد از سایہ ے خودتم بترس حتے تو خونہ تون! با بد ڪسے در افتادے! سپس صورتم را محڪم بہ دیوار ڪوبید و دوید،درد بدے در استخوان صورت و سرم پیچید. دردم آنقدر شدید بود ڪہ حتے نتوانستم نالہ ڪنم،زانوهایم روے زمین خم شد‌. دستم را روے صورتم گذاشتم،چشم هایم همہ چیز را تار مے دید. صداے حافظ را شنیدم:رایحہ خانم! چے شدہ؟! حالتون خوبہ؟! صداے نفس نفس زنان آقا رحمان نزدیڪ شد:یہ از خدا بے خبر جلوشو گرفتہ بود! ناڪس در رف بهش نرسیدم! حافظ دوبارہ صدایم زد:رایحہ خانم! صدامو مے شنوین؟! دستم را بہ دیوار گرفتم و بلند شدم،بہ زور نیمے از چشم هایم را باز ڪردم. لب زدم:خوبم! سپس قدمے برداشتم و نفسے ڪہ در سینہ ام حبس شدہ بود آزاد ڪردم‌. حضور ڪسے را ڪنارم احساس ڪردم. حافظ بود،از صدایش فهمیدم! _میخواین ببرمتون درمونگاہ؟! خالہ فهیم خونہ س؟! جوابے ندادم،مقابل در ڪہ رسیدم آب دهانم را فرو دادم‌. صورتم از شدت درد جمع شد! چشم هاے نیمہ بازم را بہ صورت حافظ دوختم. _میشہ یہ خواهش ڪنم؟! سریع گفت:آرہ! آرہ حتما! نامش بہ زبانم آمد! _آقا محراب! متعجب نگاهم ڪرد:محراب چے؟! _مراقبش باشین! فڪ ڪنم اعتماد پیداش شدہ! سپس ڪلید را از جیبم درآوردم و در میان نگاہ متعجبش در را باز ڪردم،خواستم در را ببندم ڪہ صداے بوق ماشینے بلند شد. سر برگرداندم،پیڪان عمو باقر بود. محراب خندان پشت فرمان نشستہ بود و خالہ ماہ گل ڪنارش! قلبم لرزید اما سریع همانطور ڪہ دستم روے صورتم بود بہ نشانہ ے "سلام" برایشان سرے تڪان دادم و در را بستم! قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام چڪید،صداے باز و بستہ شدن در ماشین را شنیدم. عقلم گفت برو داخل و قلبم گفت: "هیچ حواست هس چهاردہ روز و بیست و دو ساعت و چند دقیقہ س ڪہ صداشو نشنیدے؟!" قلبم پیروز میدان شد و گوشم را بہ در چسباند. صداے احوال پرسے خالہ ماہ گل با حافظ را شنیدم،میان احوال پرسے شان حافظ گفت:محراب تو اینجا چے ڪار میڪنے؟! مگہ بہ من ڪلید ندادے بیام ڪتاباتو برات بیارم؟! قبل از محراب،خالہ ماہ گل جواب داد:رفتہ بودم بهش سر بزنم یہ دیقہ نذاش بشینم،گفت پاشو برگردیم خونہ دلم شور میزنہ! حافظ گفت:باشہ! پس من میرم! محراب خندید:پس ڪتابا ڪو حواس جمع؟! حافظ آخے گفت و ادامہ داد:ڪنار پاتو نگا ڪنے میبینے! از دستم افتادن! خالہ ماہ گل پرسید:چیزے شدہ؟! رایحہ چرا واینساد؟! حافظ من منے ڪرد و آرام گفت:والا منم گیج شدم! یعنے داشتم مے اومدم خونہ ے شما دیدمشون حالشون خوب بود سلام و علیڪ ڪردیم. رفتم خونہ ے شما ڪتابا رو برداشتم جلو در ڪہ رسیدم صداے جیغشونو شنیدم. سر همین هول ڪردم ڪتابا از دستم افتاد،دوییدم بیرون دیدم سرڪوچہ افتادن زمین. مثل این ڪہ یہ نفر مزاحمشون شدہ بود. خالہ ماہ گل اے وایے گفت و پشت بند اے وایش،صداے زنگ در بلند شد. سریع از در فاصلہ گرفتم و پاورچین پاورچین بہ سمت پلہ هاے ایوان رفتم. دوبارہ صداے زنگ بلند شد،روے پلہ ها نشستم و قطرہ ے اشڪ دیگرے از گوشہ ے چشمم چڪید. صداے خالہ ماہ گل بلند شد:رایحہ جانم! صدامو مے شنوے؟! سپس رو بہ حافظ پرسید:پس فهیمہ ڪجا بود؟! حافط درماندہ جواب داد:نمیدونم والا! ڪسے دستش را روے زنگ گذاشت و برنداشت! خالہ ماہ گل نهیب زد:محراب چے ڪار میڪنے؟! الان همہ ے همسایہ ها مے ریزن بیرون! صدایش نگران بود:چرا درو وا نمیڪنہ؟! شاید یہ چیزے شدہ! خالہ ماہ گل گفت:زشتہ! دستتو بردار! حافظ بہ زبان آمد:از دیوار بریم بالا درو وا ڪنیم؟! خالہ ماہ گل با حرص گفت:پناہ بر خدا! یہ دیقہ دندون رو جیگر بذارین! صداے زنگ قطع شد،چند تقہ بہ در خورد:رایحہ جان! خالہ ما نگرانتیم! Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚

🖤📚🖤📚🖤 📚🖤📚🖤 🖤📚🖤 📚🖤 🖤 #عشقینه 🍃 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_یکم #عطر_یاس #بخش_پنجم . صداے عصبے محراب بلند شد:یہ بار دیگہ زنگو بزن اگہ وا نڪرد از در میرم بالا! سریع از روے پلہ بلند شدم و بہ سمت در رفتم. گلویم را صاف ڪردم:خالہ! لطفا فقط شما بیاین تو! در را باز ڪردم و ڪنار ایستادم،خالہ ماہ گل ڪہ وارد شد سریع در را بستم. نگاهش ڪہ بہ صورتم افتاد،با دست آرام بہ گونہ اش زد و چشم هایش ترسید! پرسید:صورتت چے شدہ دختر؟! آب دهانم را با شدت فرو دادم،لب زدم:سلام! بفرمایین بالا! سپس بہ سمت پلہ ها رفتم،دنبالم آمد. باهم وارد پذیرایے شدیم،آرام دستش را روے گونہ ام گذاشت و گفت:جون بہ لب شدم خالہ! چے شدہ؟! بغض صدایم را لرزاند و درد صورتم را در هم ڪشید. _خالہ من نمیخوام دیگہ مشڪلے پیش بیاد! نمیخوام دوبارہ شرمندہ ے شما بشم! آرامش در صدا و چشم هایش موج مے زد:چرا باید شرمندہ ے ما بشے؟! دشمنت شرمندہ باشہ! نتوانستم خودم را نگہ دارم و بغضم را آزاد ڪردم:اعتماد! اخم ڪرد:اعتماد چے؟! ڪار اون بودہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،زیر لب لا اللہ الاللهے گفت و ادامہ داد:دستش بشڪنہ! چرا درو وا نمے ڪردے دختر؟! هق هق ڪردم:نمے...نمے...خوام...آقا محراب...چیزے بفهمہ! مظلوم نگاهش ڪردم:نمیخوام براے ندونم ڪارے من بقیہ بہ دردسر بیوفتن! شما ڪہ میدونے آقا محراب مثل یہ برادر رو من و ریحانہ حساسہ! زنگ در بہ صدا درآمد،خالہ گفت:گریہ نڪن عزیزم! بذا عقلامونو رو هم بذاریم ببینیم چے میشہ! برو بشین ببینم محراب چے میگہ! سپس بہ سمت در رفت،سلانہ سلانہ خودم را بہ سمت مبل ڪشیدم و روے آن نشستم‌. با هر دو دست صورتم را پوشاندم و اشڪ هایم را آزاد ڪردم. این اشڪ ها از قلبم جارے میشد! دل نگران محراب بودم! چرا فڪر ڪردم اعتماد بہ همین سادگے بیخیال ماجرا شدہ؟! با صداے یااللہ گفتن محراب تنم لرزید،متعجب سر بلند ڪردم. مقابلم ایستاد،اخم ابروهایش را در هم ڪشیدہ و رگ گردنش باد ڪردہ بود. نگاهش ڪہ بہ صورتم افتاد پرسید:چے شدہ؟! حافظ ڪہ میگہ هیچے نمیدونہ! مامانم میگہ چیزے نیس! براے هیچے درو وا نمے ڪردے و نشستے آبغورہ گرفتے؟! همانطور ڪہ دستم روے صورتم بود سرم را پایین انداختم‌. عصبے شد:همیشہ ے خدا زبونت بہ هیچڪس امون نمیدہ حالا برا من روزہ ے سڪوت گرفتے؟! خالہ ماہ گل تشر زد:اومدے دعوا یا احوال پرسے؟! بہ زور صدایش را ڪنترل ڪرد! _هر دو! خالہ ڪنارم نشست و گفت:پس برو بیرون! نفس عمیقے ڪشید:دست شما درد نڪنہ ماہ گل خانم! جملہ ے خالہ ماہ گل بہ قلبم چنگ زد! _من بہ فڪر سر و سامون دادن توام،تو بہ فڪر دردسر؟! محراب پرسید:چہ ربطے دارہ مامان؟! خالہ جدے جواب داد:ربطش اینہ اگہ بفهمے چے شدہ بدتر از الان رگ غیرتت بالا میزنہ و دختر حاج فتاح خواستگارے نرفتہ... محراب سریع میان ڪلامش دوید:لطفا این بحثو وسط نڪش مامان! اومدم احوال پرسے رایحہ خانم نہ بحث ڪردن راجع بہ دختر حاج فتاح! خالہ دستش را زیر چانہ ام برد و سرم را بلند ڪرد،پاے چشمم تیر ڪشید. _بفرما! اینم احوال رایحہ! برو بدترش ڪن! فڪ ڪردے رفتے قهرمان بازے درآوردے تموم شد؟! نہ عزیز مادر! این مدت آرامش قبل از طوفان بودہ! چشم هایش بہ صورتم میخ شد،از چشم هایش سرگردانے مے بارید و بهت! خالہ،آرام صورتم را رها ڪرد و گفت:حالا ڪہ فهمیدے برو بیرون! دستش را مشت ڪرد و لبش را گزید،زیر لب چیزے زمزمہ ڪرد ڪہ نفهمیدم. بغض گلویم را فشار داد اما سعے ڪردم محڪم صحبت ڪنم. _نمیخواستم شما متوجہ ماجرا بشین اما شدین! خواهش میڪنم مثل سرے قبل منو شرمندہ نڪنین! باور ڪنین این اتفاقا بخاطرہ شما نبودہ،بخاطرہ اشتباهات خودم بودہ! اونے ڪہ باید این مشڪلو حل ڪنہ منم نہ شما! بہ خدا اگہ باز ڪارے ڪنین... مڪث ڪردم و ادامہ دادم:همہ چے بدتر میشه‌! خیلے بدتر! خالہ ماہ گل اضافہ ڪرد:وایمیسم تا فهیمہ بیاد،فڪ ڪنم یہ مدت رایحہ از اینجا دور باشہ بهترہ! نفس عمیقے ڪشید و ادامہ داد:اما تا ڪے از تهران آوارہ بشہ؟! تا ڪے فرار ڪنہ؟! شایدم بهتر باشہ بہ یڪے از خواستگاراش جواب مثبت بدہ این قائلہ ختم بہ خیر بشہ! محراب سرش را پایین انداخت و بہ سمت در رفت. قبل از این ڪہ خارج بشود سر بلند ڪرد و بہ چشم هایم نگاہ. سپس نگاهے بہ خالہ ماہ گل انداخت و لبخند زد،لبخندے ڪہ غم از گوشہ اش چڪہ مے ڪرد! _روا نیس ماہ گل خانم! سپس رفت! . Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 بہ قلمِــ🖊 #لیلےسلطانی🍃 🖤📚