#یادمرگ ۲۴ «فَإِنَّكُمْ لَوْ عَايَنْتُمْ مَا قَدْ عَايَنَ مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ لَجَزِعْتُمْ وَ وَهِلْتُمْ وَ سَمِعْتُمْ وَ أَطَعْتُمْ وَ لَكِنْ مَحْجُوبٌ عَنْكُمْ مَا قَدْ عَايَنُوا وَ قَرِيبٌ مَا يُطْرَحُ الْحِجَاب». همانا اگر آنچه مردگان شما می‌ديدند، می‌ديديد، ناشكيبايی می‏‌كرديد و می‌‏ترسيديد، و می‌‏شنيديد و فرمان می‌‏برديد. امّا آنچه آنان به چشم خويش دیدند بر شما پوشيده‌است، و به زودی پرده فرو افتد؛ حقيقت را به شما نيز نشان می‌دهند. 📚 خطبه ۲۰ #نهج‌البلاغه @zekrolmout

#یادمرگ «ملّا (ملاصدرای شیرازی) پُلی بست، بی‌پروا، به جانب وحدتِ وجود و گفت: «پس به آن‌جا می‌رسیم که زمین، خداست، آسمان، خداست، و انسان خدا؛ زیرا همگی زاده‌ی اراده‌ی مطلق خداوندند، و خداوند، به غیرِ خویش اراده نمی‌فرماید، زیرا هر چه اراده کند بیرونِ خویش، باز، نامتناهی بودنش، آن بیرون را به درون می‌آورد و درون و برون، بود و نبود، وجود و موجود را یکی می‌کند. و اگر تو قدرِ آن ذره‌ی نورانی را بدانی، هیچ باکی از تغییر نخواهی داشت و از #مرگ. پس ای برادران من! به مرگ نیندیشید، چه، برای شما، مرگ و فنایی نیست، چنان‌که پروردگار تعالی فرمود: «تو را برای ماندن آفریدم.» زیرا تو خانه‌ات را رها می‌کنی تا به سرای آرامش خود بروی؛ و آنچه شما را از رفتن بیمناک می‌سازد، نه رفتن است، که بارهای سنگینِ شماست که پس از مرگ شما بر جای می‌مانَد و بارهایی‌ست که از پیش شما ناپدید می‌شود. پس آن‌ها را رها ساز و شاد باش؛ و درود بر او باد که فرمود: «کسانی که سبک‌بارند نجات می‌یابند و کسانی که بار سنگین دارند هلاک می‌شوند». دشواری‌های مرگ را بر نَفْس خویش سبک‌ گردان تا یادِ دیدار پروردگار در ذهنت نقش بندد. پس بدان! آن‌ها که از رفتن اکراه دارند و می‌ترسند، پا‌ی‌شان در گِلِ فساد مانده‌است؛ و الّا این همه نشاط و سلامت که در سفر است مگر کم است که این‌طور به توقف‌گاهِ خویش پیله می‌کنی و به فراموشی می‌سپاری این نکته را که همه چیز از اوست، و همه چیز، لاجرم به او باز می‌گردد؟» 📚 کتاب «مردی در تبعید ابدی»؛ نادر ابراهیمی @zekrolmout

#یادمرگ ۲۵ 🔰 وَ قَدْ رَجَعَ مِنْ صِفِّينَ فَأَشْرَفَ عَلَى الْقُبُورِ بِظَاهِرِ الْكُوفَةِ و قَالَ (علیه السلام): يَا أَهْلَ الدِّيَارِ الْمُوحِشَةِ وَ الْمَحَالِّ الْمُقْفِرَةِ وَ الْقُبُورِ الْمُظْلِمَةِ، يَا أَهْلَ التُّرْبَةِ، يَا أَهْلَ الْغُرْبَةِ، يَا أَهْلَ الْوَحْدَةِ، يَا أَهْلَ الْوَحْشَةِ، أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ سَابِقٌ وَ نَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ لَاحِقٌ؛ أَمَّا الدُّورُ فَقَدْ سُكِنَتْ، وَ أَمَّا الْأَزْوَاجُ فَقَدْ نُكِحَتْ، وَ أَمَّا الْأَمْوَالُ فَقَدْ قُسِمَتْ. هَذَا خَبَرُ مَا عِنْدَنَا، فَمَا خَبَرُ مَا عِنْدَكُمْ؟ ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى أَصْحَابِهِ فَقَالَ: أَمَا [وَ اللَّهِ] لَوْ أُذِنَ لَهُمْ فِي الْكَلَامِ لَأَخْبَرُوكُمْ أَنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى. بعد از جنگ صفین، علی علیه‌السلام از کنار قبرستان پشت دروازه کوفه عبور کرد و این‌طور مردگان را خطاب قرار داد: «ای ساکنان دیار وحشت، ای ساکنان سرزمین تنهایی، ای غریبان، ای بی‌کسان، ای اهالی خاک! شما قبل از ما به این دیار آمدید و ما نیز به زودی به شما ملحق خواهیم شد. امّا خانه‌هایتان دیگران در آن سکونت گزیدند و امّا زنان‌تان با دیگران ازدواج کردند، و امّا اموال شما در میان دیگران تقسیم شد. این خبری است که ما داریم، حال شما چه خبر دارید؟ (سپس به اصحاب خود رو کرد و فرمود) بدانید که اگر اجازه سخن گفتن داشتند، شما را خبر می‌دادند که: بهترین توشه، تقوا است.» 📚 حکمت ۱۳۰ #نهج‌البلاغه @zekrolmout

#یادمرگ «سبب همه‌ی غفلت‌ها، غفلت از مرگ است و تخیلِ ماندن در دنیا» @zekrolmout

#یادمرگ ۲۶ عن اسماعیل‌ بن‌ مسلم السّکونى عَنِ الصّادِقِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ عَلَیهِمَا السَّلامُ عَن اَبیهِ عَن آبائِهِ عَلَیهِمُ السَّلامُ قالَ، قالَ عَلِىٌّ عَلَیهِ‌‌السَّلامُ: «مَا اَنزَلَ المَوتَ حَقَّ مَنزِلَتِهِ مَن عَدَّ غَدا مِن اَجَلِهِ.» «هرکسى که فردا را جزو مهلت عمر خود بداند، مرگ را درست نشناخته و آن را در جایگاه حقیقى خود قرار نداده است.» (امالی صدوق، ص ۱۰۸) @zekrolmout

﷽ #یادمرگ 🔰 بعد از جنگ صفین، وقتی امیرالمؤمنین در حال برگشت بودند، در منزل «حاضرین» توقف کردند و نامه‌ای را به عنوان وصیت‌نامه به فرزندشان امام حسن مجتبی علیه‌السلام نوشتند. در #نهج‌البلاغه، با نامه‌ی ۳۱ شناخته می‌شود و بعد از نامه‌ی معروف مالک اشتر، طولانی‌ترین نامه‌ی این کتاب است. این نامه، یک دوره‌ی کامل درس اخلاق، تهذیب نفس، خودسازى، تربیت نفوس و سیر و سلوک الى الله است و در حقیقت از سى بخش تشکیل مى‌شود که حدود ده بخش از آن در مورد یاد مرگ است. اینکه امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام بعد از جنگی سخت و در میانه‌ی راه، ناگاه تصمیم به نوشتن وصیت‌نامه می‌کند، آن‌ هم با این مفاهیم و شیوه‌ی نگارش که ابتدا خود و مخاطب نامه، یعنی پسرش را این‌گونه معرفی می‌کند: 🔹 «از پدرى در آستانه فنا و معترف به گذشت زمان، كه عمرش روى در رفتن دارد و تسليم گردش روزگار شده، نكوهش‌كننده جهان، جاى‌گيرنده در سراى مردگان، كه فردا از آن جا رخت برمى‌بندد، به فرزند خود كه آرزومند چيزى است كه به دست نيايد، راهرو راه كسانى است كه به هلاكت رسيده‌اند و آماج بيمار‌ی‌هاست و گروگان گذشت روزگار. پسرى كه تيرهاى مصائب به سوى او روان است، بنده دنياست و سوداگر فريب، و وام‌دار مرگ و اسير نيستى است و هم‌پيمان اندوه‌ها و همسر غم‌هاست، آماج آفات و زمين‌خورده‌ی شهوات و جانشين مردگان است». جای تفکر و تأمل زیادی را باقی می‌گذارد. 📌 ان‌شاءالله قصد داریم در چند بخش، مطالبی که درباره‌ی #یادمرگ است از این نامه‌ی شریف را با هم مطالعه کنیم. اما از آن جا که این نامه سراسر نور و درس است برای ما، پیشنهاد می‌شود کل مطالب نامه را همگی بخوانیم و سرلوحه زندگی قرار دهیم. سیدمهدی شجاعی ترجمه‌ای روان از این نامه به همراه تعدادی دیگر از روایات موضوعی مرتبط از امیرالمؤمنین را در کتاب «آیین زندگی» نوشته است. پی‌نوشت: اطلاعات این نوشته از کتاب «پیام امام امیرالمؤمنین» (با موضوع: شرحی‌ تفسیرگونه از نهج‌البلاغه) نوشته‌ی آیت‌الله مکارم شیرازی برگرفته شده‌است. 📜 #نامه‌_۳۱_نهج‌البلاغه 📌 بخش اول @zekrolmout

#یادمرگ ۲۷ 📜 #نامه‌_۳۱_نهج‌البلاغه 📌 بخش دوم «أَحْيِ قَلْبَكَ بِالْمَوْعِظَةِ وَ أَمِتْهُ بِالزَّهَادَةِ وَ قَوِّهِ بِالْيَقِينِ وَ نَوِّرْهُ بِالْحِكْمَةِ وَ ذَلِّلْهُ بِذِكْرِ الْمَوْتِ وَ قَرِّرْهُ بِالْفَنَاءِ وَ بَصِّرْهُ فَجَائِعَ الدُّنْيَا وَ حَذِّرْهُ صَوْلَةَ الدَّهْرِ وَ فُحْشَ تَقَلُّبِ اللَّيَالِي وَ الْأَيَّامِ وَ اعْرِضْ عَلَيْهِ أَخْبَارَ الْمَاضِينَ وَ ذَكِّرْهُ بِمَا أَصَابَ مَنْ كَانَ قَبْلَكَ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ سِرْ فِي دِيَارِهِمْ وَ آثَارِهِمْ» قلبت را به موعظه زنده دار؛ و به پرهيزگارى و پارسايى بميران؛ و به يقين نيرومند گردان؛ و به حكمت روشن ساز؛ و به ذكر مرگ خوار و ذلیل كن؛ و وادارش نماى كه به مرگ خويش اقرار كند. چشمش را به فجايع اين دنيا بگشاى؛ و از حمله و هجوم روزگار و كژ تابی‌هاى شب و روز برحذر دار. اخبار گذشتگان را بر او عرضه دار؛ و از آنچه بر سر پيشينيان تو رفته است آگاهش ساز؛ و بر خانه ها و آثارشان سیر کن. 📚 نامه ۳۱ #نهج‌البلاغه | وصایای امیرالمؤمنین به امام حسن مجتبی علیهما‌السلام @zekrolmout

#یادمرگ ۲۸ 📜 #نامه‌_۳۱_نهج‌البلاغه 📌 بخش سوم «فَانْظُرْ فِيمَا فَعَلُوا وَ عَمَّا انْتَقَلُوا وَ أَيْنَ حَلُّوا وَ نَزَلُوا، فَإِنَّكَ تَجِدُهُمْ قَدِ انْتَقَلُوا عَنِ الْأَحِبَّةِ وَ حَلُّوا ديارَ الْغُرْبَةِ وَ كَأَنَّكَ عَنْ قَلِيلٍ قَدْ صِرْتَ كَأَحَدِهِمْ، فَأَصْلِحْ مَثْوَاكَ وَ لَا تَبِعْ آخِرَتَكَ بِدُنْيَاكَ». و دقیق ببین که آنان چه کردند؟! از که جدا شدند؟! به کجا کوچ کردند و در کدام منزل فرود آمدند؟! (بی‌تردید به این نتیجه خواهی رسید که:) آنان از یاران جدا شدند و هجرت به دیار غربت کردند. و چنان است که تو در اندک زمانی، یکی از آنان خواهی بود. پس جایگاه ابدی‌ات را سامان بخش. و اخرتت را به دنیایت مفروش. 📚 نامه ۳۱ #نهج‌البلاغه | وصایای امیرالمؤمنین به امام حسن مجتبی علیهما‌السلام @zekrolmout

#یادمرگ ۲۹ 📜 #نامه‌_۳۱_نهج‌البلاغه 📌 بخش چهارم «فَتَفَهَّمْ يا بُنَىَّ وَصِيَّتى، وَاعْلَمْ اَنَّ مالِكَ الْمَوْتِ هُوَ مالِكُ الْحَياةِ، وَ اَنَّ الْخالِقَ هُوَ الْمُميتُ، وَ اَنَّ الْمُفْنِىَ هُوَ الْمُعيدُ، وَ اَنَّ الْمُبْتَلِىَ هُوَ الْمُعافى، وَ اَنَّ الدُّنْيا لَمْ تَكُنْ لِتَسْتَقِرَّ اِلاّ عَلى ما جَعَلَهَا اللّهُ عَلَيْهِ مِنَ النـَّعْماءِ وَ الاِْبْتِلاءِ، وَ الْجَزاءِ فِى الْمَعادِ، وَ ما شاءَ مِمّا لا نَعْلَمُ». پسرم! وصیتم را بفهم، و بدان که مالک مرگ همان مالک حیات، و هستی‌‌بخش همان میراننده، و فناکننده همان بازگرداننده، و گرفتارکننده همان عافیت‌بخشنده است، و مسلّماً دنیا برقرار نمی‌‌ماند مگر به همان نظامی‌ که خداوند آن را قرارداده از وضع نعمت‌ها و بلاها، و پاداش روز جزا، و آنچه او بخواهد و ما نمی‌دانیم. 📚 نامه ۳۱ #نهج‌البلاغه | وصایای امیرالمؤمنین به امام حسن مجتبی علیهما‌السلام @zekrolmout

#یادمرگ ۳۰ 📜 #نامه‌_۳۱_نهج‌البلاغه 📌 بخش پنجم يا بُنَىَّ، اِنّى قَدْ اَنْبَأْتُكَ عَنِ الدُّنْيا وَ حالِها وَ زَوالِها وَ انْتِقالِها، پسرم! تو را از دنیا و وضع آن و از بین رفتن و دست به دست شدنش آگاه کردم، وَ اَنْبَأْتُكَ عَنِ الاْخِرَةِ وَ ما اُعِدَّ لاَِهْلِها فيها، وَ ضَرَبْتُ لَكَ فيهِمَا الاَْمْثالَ لِتَعْتَبِرَ بِها وَ تَحْذُوَ عَلَيْها. و از آخرت و آنچه برای‌ اهلش در آنجا آماده شده خبر دادم، و برای‌ تو در رابطه با هر دو جهان مثل‌ها زدم تا به آنها پندگیری‌ و بر اصول آن گام برداری‌. اِنَّما مَثَلُ مَنْ خَبَرَ الدُّنْيا كَمَثَلِ قَوْم سَفْر نَبا بِهِمْ مَنْزِلٌ جَديبٌ فَاَمُّوا مَنْزِلاً خَصيباً وَ جَناباً مَريعاً، داستان آنان که دنیا را آزموده‌اند داستان مسافرانی‌ است که در جایی‌ خراب و همراه با قحطی‌ و تنگی‌ منزل گرفته‌اند و عزم رفتن به منطقه‌ای‌ پرنعمت و لذت و محلّی‌ سرسبز و خرم نموده‌اند، فَاحْتَمَلُوا وَعْثاءَ الطَّريقِ، وَ فِراقَ الصَّديقِ، وَ خُشُونَةَ السَّفَرِ، وَ جُشُوبَةَ الْمَطْعَمِ لِيَأْتُوا سَعَةَ دارِهِمْ، وَ مَنْزِلَ قَرارِهِمْ، رنج راه، و فراق یار، و سختی‌ سفر، و ناگواری‌ طعام را تحمل کرده، تا به خانه فراخ، و منزل‌گاه امن‌شان درآیند، فَلَيْسَ يَجِدُونَ لِشَىْء مِنْ ذلِكَ اَلَماً، وَ لايَرَوْنَ نَفَقَةً فيهِ مَغْرَماً، بنابراین از آن همه سختی‌‌ها دردی‌ نمی‌چشند، و خرج این سفر را خسارت نمی‌ بینند، وَ لا شَىْءَ اَحَبُّ اِلَيْهِمْ مِمّا قَرَّبَهُمْ مِنْ مَنْزِلِهِمْ، وَ اَدْناهُمْ مِنْ مَحَلِّهِمْ. و چیزی‌ نزد آنان از آنچه وجودشان را به منزل همیشگی‌ و جاویدشان نزدیک کند محبوب‌تر نیست. وَ مَثَلُ مَنِ اغْتَرَّ بِها كَمَثَلِ قَوْم كانُوا بِمَنْزِل خَصيب فَنَبا بِهِمْ اِلى مَنْزِل جَديب، و مَثَل مردمی‌ که مغرور به دنیا شدند مثل مسافرانی‌ است که در منزلی‌ آباد و پرنعمت بودند و از آنجا به سوی‌ محلی‌ خشک و خراب و بی‌‌آب‌وگیاه بار سفر بندند، فَلَيْسَ شَىْءٌ اَكْرَهَ اِلَيْهِمْ وَ لا اَفْظَعَ عِنْدَهُمْ مِنْ پس چیزی‌ نزدآنان ناخوشایندتر وسخت تر از مُفارَقَةِ ما كانُوا فيهِ اِلى ما يَهْجُمُونَ عَلَيْهِ، وَ يَصيرُونَ اِلَيْهِ. جدایی‌ از آنچه در آن بودند و رسیدن به جایی‌ که به جانب آن روی‌ می‌‌آورند و بدان جا می‌رسند نیست. 📚 نامه ۳۱ #نهج‌البلاغه | وصایای امیرالمؤمنین به امام حسن مجتبی علیهما‌السلام @zekrolmout

#یادمرگ ۳۱ 📜 #نامه‌_۳۱_نهج‌البلاغه 📌 بخش ششم «وَاعْلَمْ يا بُنَىَّ، اَنَّكَ اِنَّما خُلِقْتَ لِلاْخِرَةِ لا لِلدُّنْيا، وَ لِلْفَناءِ لا لِلْبَقاءِ، وَ لِلْمَوْتِ لا لِلْحَياةِ، وَ اَنَّكَ فى مَنْزِلِ قُلْعَة، وَ دارِ بُلْغَة، وَ طَريق اِلَى الاْخِرَةِ، وَ اَنَّكَ طَريدُ الْمَوْتِ الَّذى لايَنْجُو مِنْهُ هارِبُهُ، وَ لايَفُوتُهُ طالِبُهُ، و لابُدَّ اَنَّهُ مُدْرِكُهُ، فَكُنْ مِنْهُ عَلى حَذَر اَنْ يُدْرِكَكَ وَ اَنْتَ عَلى حال سَيِّئَة قَدْ كُنْتَ تُحَدِّثُ نَفْسَكَ مِنْها بِالتَّوْبَةِ، فَيَحُولَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ ذلِكَ، فَاِذا اَنْتَ قَدْ اَهْلَكْتَ نَفْسَكَ». پسرم! بدان برای‌ آخرت آفریده شده‌ای‌ نه برای‌ دنیا، و برای‌ فنا نه برای‌ بقا، و برای‌ مرگ نه برای‌ حیات، در منزلی‌ هستی‌ که باید از آن کوچ کنی‌، و جایی‌ که از آن به جای‌ دیگر برسی‌، و خلاصه در راه آخرتی‌، و صید مرگی‌ هستی که گریزنده از آن را نجات نیست، و از دستِ خواهنده‌اش بیرون نرود، و ناگزیر او را بیابد. از اینکه مرگ تو را به هنگام گناه دریابد ـ گناهی‌ که با خود می‌‌گفتی‌ از آن توبه می‌‌کنم ـ برحذر باش، مرگی‌ که بین تو و توبه‌ات مانع گردد، و بدین صورت خود را به هلاکت انداخته باشی‌. 📚 نامه ۳۱ #نهج‌البلاغه | وصایای امیرالمؤمنین به امام حسن مجتبی علیهما‌السلام @zekrolmout

#یادمرگ ۳۲ 📜 #نامه‌_۳۱_نهج‌البلاغه 📌 بخش هفتم يا بُنَىَّ، اَكْثِرْ مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ، وَ ذِكْرِ ما تَهْجُمُ عَلَيْهِ، وَ تُفْضى بَعْدَ الْمَوْتِ اِلَيْهِ، ای پسرم! مرگ را پیوسته در نظر بیاور و مقصد این سفر شتابناک‌ت را به خاطر بسپار و ببین که پس از مرگ چه‌ها باید دید و به کجا باید رسید، حَتّى يَأْتِيَكَ وَ قَدْ اَخَذْتَ مِنْهُ حِذْرَكَ، وَ شَدَدْتَ لَهُ اَزْرَكَ، تا وقتی‌ مرگت برسد خود را مهیّا، و دامن همت به کمر زده باشی‌، وَ لا يَأْتِيَكَ بَغْتَةً فَيَبْهَرَكَ. وَ اِيّاكَ اَنْ تَغْتَرَّ بِما تَرى مِنْ اِخْلادِ اَهْلِ الدُّنْيا اِلَيْها، نه اینکه مرگ، ناگهانی و غفلتاً در رسد و تو را در سیطره‌ی خویش بگیرد. از اینکه رغبت دنیاپرستان به دنیا، وَ تَكالُبِهِمْ عَلَيْها، فَقَدْ نَبَّاَكَ اللّهُ عَنْها، و حرصشان بر متاع اندک آن تو را فریفته کند برحذر باش، که خداوندت از اوضاع دنیا خبر داده، وَ نَعَتْ هِىَ لَكَ نَفْسَها، وَ تَكَشَّفَتْ لَكَ عَنْ مَساويها، و دنیا هم با احوالات‌ش تو را از زوال خود آگاه نموده، و زشتی‌هایش را به تو نشان داده، فَاِنَّما اَهْلُها كِلابٌ عاوِيَةٌ، وَ سِباغٌ ضارِيَةٌ، يَهِرُّ بَعْضُها بَعْضاً، وَ يَأْكُلُ عَزيزُها ذَليلَها، زیرا دنیاپرستان سگانی‌ فریادزننده، و درندگانی‌ شکارکننده هستند، یکدیگر را می‌گزند، زورمندش ضعیفش را می‌خورد، وَ يَقْهَرُ كَبيرُها صَغيرَها. نَعَمٌ مُعَقَّلَةٌ، و بزرگش به کوچکش به قهر و غلبه حمله می‌‌کند. گروهی‌ از دنیاداران چهارپایانی‌ مهار شده، وَ اُخْرى مُهْمَلَةٌ، قَدْ اَضَلَّتْ عُقُولَها، وَ رَكِبَتْ مَجْهُولَها، و دسته‌ای‌ حیوان رها شده‌اند، عقول خود را از دست داده، و به راه نامعلوم قدم نهاده‌اند، سُرُوحُ عاهَة بِواد وَعْث، لَيْسَ لَها راع يُقيمُها، حیوانی‌ چند که در چراگاه آفت که قدم در آنجا قراری‌ ندارد سُر داده شده‌اند، نه چوپانی‌ که از آنان نگهداری‌ نماید، وَ لا مُسيمٌ يُسيمُها، سَلَكَتْ بِهِمُ الدُّنْيا طَريقَ الْعَمى، و نه چراننده‌ای‌ که آنها را بچراند، دنیا آنان را به راه کوری‌ و ضلالت برده، وَ اَخَذَتْ بِاَبْصارِهِمْ عَنْ مَنارِ الْهُدى، فَتاهُوا فى حَيْرَتِها، وَ غَرِقُوا فى نِعْمَتِها، و دیدگانشان را از دیدن علائم هدایت فرو بسته، در وادی‌ حیرت دنیا سرگردان، و در نعمت‌هایش غرق، وَ اتَّخَذُوها رَبّاً، فَلَعِبَتْ بِهِمْ وَ لَعِبُوا بِها، وَ نَسُوا ما وَراءَها. و آن را به عنوان ربّ انتخاب کرده‌اند، از این رو دنیا با آنان و آنان با دنیا به بازی‌ پرداخته‌اند، و آنچه را به دنبال آن است فراموش کرده‌اند. 📚 نامه ۳۱ #نهج‌البلاغه | وصایای امیرالمؤمنین به امام حسن مجتبی علیهما‌السلام @zekrolmout