هدهد سلیمان "هیچ تفاوتی میان دونالد ترامپ و جو بایدن وجو‌د ندارد و هردوی آنها از یک سیاست مشخص پیروی می‌کنند. " چه صلابتی، چه تسلطی، آشنا به زبان بین الملل ، زینب سلیمانی است همو که طنین صدایش "ما رأیتُ الّا جمیلاً " را در ذهنم تداعی می کند. هر جمله اش تیری است بر قلب اندیشه شوم یزید و یزیدیان. زینب این قرن است ولی نشان از زینب تاریخ ساز دارد. بانویی که با سیره و رفتارش حماسه عاشورا را تا ابد جادوانه ساخت. بانویی که اجازه نداد جنایت امویان پنهان بماند. زینب کبرا علیهاالسلام انسانی تربیت یافته در خاندان رسالت،دانشمندی بزرگ و قهرمانی بی همتا است .بزرگ آموزگار مکتبی است که در آن، زن موجودی اثر گذار است. در مدرسه زینبی، زن، مرزبان حریم ولایت است و حاضر در همه صحنه ها. هنگامی که از شهادت علی اکبر با خبر شد، درحالی که صدا می زد: «واحبیباه و ابن أخیاه....» برای دلداری حسین علیه السلام به یاری برادر شتافت. از گفتار و رفتار بانو در کربلا میزان همت او در دفاع از امامت هویداست.در واپسین لحظات، هنگامی که شمر قصد بریدن سر مبارک امام زمانش را داشت، زینب علیهاالسلام به امید نجات جان امام یا برای اتمام حجّت، بر سر عمر سعد فریاد زد: «آیا حسین کشته شود و تو نظاره گر باشی؟» در مجلس ابن زیاد هنگامی که وی قصد کشتن علی بن الحسین علیه السلام را داشت، زینب کبرا علیهاالسلام مانع این اقدام شد. مشکل ترین وظیفه ای که پس از شهادت برادر داشت رساندن پیام شهیدان و هدف قیام امام حسین علیه السلام به گوش مردم آن زمان و آیندگان بود . او نمونه والای یک همسر ،مادر و یک خواهر است. در خانه، مسئول تربیت فرزندان و در جامعه، مسئول سرنوشت مردم. بذر اندیشه اسلامی و انقلاب برادرش، حسین علیه السلام از دامن او پراکنده شد، رویید و به بالندگی رسید. مدرسه زینبی، مدرسه عشق به آرمان های ابا عبدالله الحسین علیه السلام است با رویکردی فراتاریخی و فراجغرافیایی، مدرسه ای مبتنی بر مدیریتی اسلامی ـ الهی. در مدرسه زینبی، کسانی که معنای صبر و مقاومت را می فهمند، خدا را به آسانی می شناسند. زن تراز اسلامی باید در مسیر تسلیم و رضای الهی گام بردارد و در سخت ترین مصیبت ها جز زیبایی نبیند که این، آخرین منزل سالکان الی اللّه است. زینب زمانه ی ما با پیروی از زینب علیهاالسلام ، باید انسان ساز و جامعه ساز باشد. زینبی که با خطبه های آتشین خود، افزون بر رسوا کردن امویان افکار عمومی را روشن کرد و جرقه نهضت های بعدی همچون قیام توابین را زد. زینب زمانه ما با روشنگری جرقه های بیداری اسلامی را خواهد زد و زمینه نابودی دشمن و ظهور فریادرس مظلومان(عج)را فراهم می سازد. وَنُريدُ أَن نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ استُضعِفوا فِي الأَرضِ وَنَجعَلَهُم أَئِمَّةً وَنَجعَلَهُمُ الوارِثينَ (قصص/۵) پیشاپیش میلاد بانوی صبر و استقامت مبارک🌹🌹🌹🌹 بارگذاری در سایت سردار 👇👇 https://b2n.ir/e16135 بارگذاری در خبربان👇 https://khabarban.com/a/30388050 ✍️نجمه صالحی #یادداشت #یا‌صاحبنا #یا_امام_رضا #یا_حسین https://eitaa.com/joinchat/2319319119C2ce51d5673

تغییر صبح از خواب بیدار شدم، خورشید خانوم لب طلایی شده بود و نماز داشت قضا میشد. فوری گوشی رو برداشتم و به دخترم که تو اتاقش خواب بود زنگ زدم بدو نمااز... صبحها تو اتاقش نماز نمی خونه میاد پیش خودم نماز میخونه تا هم خودش و هم من خیالمون راحت بشه نماز خواب نمونده... خلاصه دویدم تا وضو بگیرم آب را باز کردم . با سرعت دستانم راشستم یک دفعه پرت پرت ....آب قطع شد. هاج و واج داشتم نگاه میکردم که سروکله فاطمه هم پیدا شد.مامان برو کنار وضو بگیرم.گفتم آب قطعه.با غصه گفت چی کار کنیم؟ چند وقتیه هر وقت طبقه پایین آب باز می کنند آب ما قطع میشه فلکه منبع ذخیره آب هم بسته است.. چقدر تو شرایط اینطوری قرار گرفتیم بالاخره با رایزنی همسرجان با برادر جان آب اومد و وضو گرفتیم .خداروشکر کردم در شرایط بدتر نبودم... راستی چه نعمت بزرگی داریم و قدرش و نمی دونیم ...آب مایه حیات راست گفتن ها ...خب اگه آب نباشه همه چیز تعطیل... راستی اون قدیمها که آب به این فراوانی نبوده چه کار می کردند؟ من که عادت کردم آب نباشه هیچ کاری نمی کنم انگار دست و پام را بستن و انداختند یک گوشه. امان از عادت‌.مامان همیشه میگه توخیلی آب اسراف میکنی یک جا گیر میکنی بی آبی اون موقع حالتو می پرسم... یادش بخیر! اربعین ۸۹ اولین پیاده روی کربلا .دخترم سه ونیم ساله بود آب قطع شد و آخ طفلی پاهاش خشک شد تا آب اومد... خوب شد مامان نبود اون موقع حالمو بپرسه...ولی خودم تقصیر دارم دخترم را هم بد عادت کردم. البته به لطف پیاده روی اربعین و نظر امام حسین خیلی تغییر کردم ولی هنوز بعضی عادت هام هستند... اصلا عادت چیه؟ چیز بدیه یاچیز خوبیه اگه عادت تو چیزهای خوب باشه بازم بده یعنی... نه بعیده ...ی خرده علمی بنویسم مثلا... طبق تحقیقات انجام شده در دانشگاه Duke ، چهل درصد اعمال روزانه ما بر حسب عادت هستند نه تصمیمات ما. این یعنی که ما می توانیم تغییرات بزرگی را در زندگی خود با حذف عادات بد و جایگزین کردن آن ها با عادات خوب، ایجاد کنیم. افرادی که این موضوع را کاملاً متوجه‌ شدند به خوبی توانسته اند راه هایی جدید و قدرتمندی را برای تغییر زندگی خویش پیدا کنند...پس امکان تغییر عادات بد هست باید کم کم تغییر داد... ✍️نجمه صالحی #جوال_ذهن #یا‌صاحبنا https://eitaa.com/joinchat/2319319119C2ce51d5673

پروازی دوباره دوازده کیلومتر از مدینه دور شدیم تا به مسجد شجره برسیم، به مسجد درخت، همان درختی که نبی خاتم در زیر سایه‌اش نماز خوانده بود‌. مسجد زیبایی است با آن همه حجره و مردم سپید پوش با رنگ‌های مختلف که در میان شجره‌های سبز رنگ مسجد با آن دالان‌های پر از ستون و طاق می‌چرخند. باید برای رفتن به بلدالامین و به خاطر حرمت حرم معبود، احرام بست و لبیک گفت. همراه با کاروان وارد مسجد شدیم خانم‌ها دور روحانی کاروان جمع شدند و با نگرانی از حاج آقا می‌خواستند که لبیک گفتن‌هایشان را تأیید کند. حاج آقا که پیرمردی کم حوصله بود ناگهان با صدای بلند گفت: خواهران طلبه‌ی جامعه، خانم صالحی و خانم خان احمدی شما دو نفر به خانم‌ها کمک کنید، من؟! چرا حاج آقا روی دختری ۱۹ ساله حساب کرده؟ تا آن روز به اینکه طلبه هستم و وظیفه‌ی تبلیغ دین را دارم فکر نکرده بودم، حداقلش این است که مردم در مناسک و مراسم از من طلبه توقع دارند. همین‌طور که فکر می‌کردم، خانم فانی که پیر زنی خوش‌رو بود کنارم آمد و گفت: مادر برایت می‌خوونم اگه اشتباهه درستش کن، لبیک اللَّـهُمَّ لبیک لبیک لا شریک ک ک ل هر کاری می‌کرد ک و ل با هم قاطی میشد و نمی‌توانست تلفظ کند، چهره‌اش رنگ به رنگ شد و لکنتش بیشتر.خیالش را راحت کردم که خودم هم به نیابت از ایشان ذکر تلبیه را می‌گویم، نفس راحتی کشید و در تکرار دهم دیگر لکنت نگرفت و کامل گفت، من هم برای اینکه خیالش راحت شود برایش نایب شدم. خانم خرمی و وافی هم آمدند و بدون غلط ذکر تلبیه را گفتند، چند نفر دیگر هم که شک داشتند کنارم نشستند و تأییدیه گرفتند با اینکه معینه‌های داخل مسجد زیاد بودند انگار خانم‌ها راحت‌تر بودند از جوانی چون من تأییدیه بگیرند. وقتی همه مُحرم و آماده خروج از مسجد شدند آنقدر سریع لبیک گفتم که فرصتی برای شنیدن لالبیک باقی نماند. در راه رسیدن به ام القری به ثبت نام عمره فکر کردم. نمی دانم کی گفت و کِی گفت و چه شد که دلم ناگهان پرکشید. خواب بود یا خیال.هر چه بود ثبت نام کرده بودم و اسمم در قرعه کشی از بین نام طلاب متقاضی بیرون آمده بود . با شنیدن این خبر تلاش مامان جان برای اینکه عمره رجبیه بروم بیشتر شد. میگفت عمره ماه رجب ثواب تمتع دارد. به سازمان حج رفت و با تلاش زیاد نامم را در کاروان عمره رجبیه نوشت. من روی هوا راه می رفتم شاید هم پرواز و حرکت در عالم بی وزنی در دریای خیال خودم... این حس و حال را در هنگام قبولی در آزمون جامعه الزهرا س هم داشتم و این پروازی دوباره بود. کارها به سرعت انجام شد و در عرض یک هفته عازم سفر شدم و حالا در راه رفتن به مکه .شام را در اتوبوس تقسیم کردند و صدای غر غر برخی از مسافرها که غذا سرداست. درتاریکی شب به جاده چشم دوختم،تابلو نوشته بود ابواء، همان جایی که مادر رسول خدا ص برای زیارت قبر شوهرش آمده بود و در راه بازگشت از دنیا رفت و به خاک سپرده شد. محمدص ۶ ساله بود که طعم بی مادری را نیز چشید... به مکه رسیدیم و بعد از استراحتی کوتاه، همه در حال رفتن به مسجدالحرام بودند. شارع مسجدالحرام خیابان بلندی بود ، برج ساعت و جرثقیل هایی که سرهایشان از گوشه و کنار آن بیرون زده بود.از میان طاقی های سر پوشیده مسجد و از میان آدم‌ها، دنبال کعبه می گردم. ابهت دیدار کعبه دلم را تکان داد.چرخیدن فرشتگان سفید پوش دور کعبه سیاه پوشی که مرکز عالم بود . دلم می‌خواست تمام تصاویر را در ذهنم ثبت کنم. مانند کودکی شادی کنان دور کعبه می‌چرخیدم.طواف دور ساده ترین خانه ی عالم. چشمم به چراغ سبز گوشه دیوار حیاط مسجد الحرام افتاد، همان چراغی که روبه روی رکن و حجر الاسود است و حد شروع طواف.مادرم چقدر سفارش کرد آنجا یادش باشم.در فکر مامان بودم که خانم فانی به عقب برگشت.به آرامی گفتم بانو به پشت سر خودتان نگاه کنید طواف تان خراب می‌شود. چشمی گفت ورویش را برگرداند... با تذکر دوباره احکام یاد وظیفه ام افتادم . یک مبلغ شده بودم که در حج هم از من توقع یاری در اجرای احکام دین داشتند. ✍️نجمه صالحی #خاطره #یا‌صاحبنا https://eitaa.com/joinchat/2319319119C2ce51d5673

در زندگی شاد باشیم شاد زندگی کنیم شادی را به دیگران هدیه دهیم ... چه جمله های انگیزشی خوبی.... و اما شاااد از وقتی این کرونا و محدودیت ها آمد به اسم شاد حساس شدم ... شاد ناشاد...شاد کجا بود...بیشتر استرس را تزریق می کند این اعجوبه... ناراحتی ها و افسوس دخترم که بخشی از کلاس را از دست داده و می گويد مامان پیامها بالا نمیاد چه کنم؟..من هم که سعی می کنم برای هر کاری چاره ای داشته باشم واقعا این بار بی چاره ام ... گاهی به مدرسه زنگ می زنم و شرح ما وقع میدم ولی نمیشه که همش تلفن زد... معلم ها هم به دانش آموزان بی اعتماد شده اند و فکر می کنند قصد دور زدن دارند...حالا بماند که صبح ها اکثر بچه ها تو رختخواب درس‌ها شون رو دنبال می کنند ... امتحانات آنلاین و باز نشدن سایت امتحان یک معضل دیگر شاد که فرزندانمان را ناشاد کرده... بعد از کلی استرس و پاسخ به سوالات تایم از دستشون در میره و ای دل غافل... زمان امتحان تمام شده و پاسخ ها پذیرفته نیست و یک صفر مجازی وارد کارنامه همگام مجازی شان وارد می شود... کم پیش میاد که ویس های دبیران به درد بخور باشد ...این شاد ناشاد هرروز داستان ها دارد... امان از وقتی قرار هست بچه ها ویس بگذارند و باصدای خش دار خواب آلود قرآن بخوانند یا روخوانی درس فارسی...نمی دانم واقعا دبیران این ویس ها را گوش می دهند!؟؟؟تازه گاهی صداها آزار دهنده هم هست ...چندتایی را با دخترم شنیدم کلافه کننده بود ... نباید یک طرفه به دادگاه محکومیت شاد رفت ... طفلی این شاد برنامه های خوبی هم دارد ولی نت ضعیف همکاری نمی کند... معلمان و دبیران هم سعی خودشان را می کنند ولی ماجراهای تدریس مجازی غیر قابل پیش‌بینی ترین داستان زندگی یک معلم بوده ... تازه بعضی از معلم ها که نزدیک دوران بازنشستگی شان هست و بندگان خدا کلا با فضای مجازی و گوشی های هوشمند بیگانه ...چه سوتی هایی که دانش آموزان از این معلمها در فضای مجازی پخش نکردندو ویدیوهای سرکاری... شیطنت های بچه ها این بار به جای کلاس های واقعی به فضای مجازی کشیده شده... سرتان را درد نیاورم کلا این روزها رخدادهای غیر منتظره زیاد است ... بعضی از رویدادها هم خوب بوده مثلا نشست ها و همایش های مجازی که ما اصلا شاید به خواب نمی دیدیم در وسط زمستان در آن ها شرکت کنیم مثلا همایش علمی شهر های دور یا شرکت در کارگاه های مجازی ... کسب تجربه این روزها زیادشده، کسی چه می داند شاید یک روز دخترم داستان شاد وروزهای کرونایی اش را بنویسد... ✍️نجمه صالحی #جوال_ذهن #یا‌صاحبنا https://eitaa.com/joinchat/2319319119C2ce51d5673

سنگ تمام صندلی ها را کنار دیوار کشیدیم و دور تا دور کلاس گذاشتیم...میز خانم معلم وسط کلاس روی میز را با شیرینی و گل تزیین کردیم...گوی های قرمز رنگ و کاج های کاغذی دست در دست هم را هم به دیوار آویزان کردیم...خانم معلم روی تخته سیاه با گچ ها ی رنگی داشت چیز میکشید،متنی هم برای خوش آمد گویی نوشت ..عاشق گچ قرمز بودم ولی خیلی کمیاب بود و خانم ناظم مثل گنج نایاب ازش حفاظت میکرد...نقاشی خانم تموم شد پرچم سه رنگ ایران راکشید...به یکی از بچه ها که مثلا خوشگل کلاس بود گفته بود با لباس تور توری صورتیش که از کمر چین سوزنی خورده بود و پف زیادی داشت بیاورد و به عنوان لباس مجری بپوشد...قرار بود خانم مدیر و چند نفر از دفتر دارها از کلاس ها بازدید کنند و به بهترین کلاس در مراسم ظهر که برای ۲۲ بهمن برگزار میشودجایزه بدهند...خانم معلم تدارک همه چیز را دیده بود و به هر کدام از بچه ها گفته بود چیزی بیاورند... ازتخم مرغ های رنگی که داخلش خالی شده بود و کاغذ های رنگارنگ ریز شده داخلش بود تا گل، شیرینی و....ولی بچه ها همش حسرت دختر صورتی پوش را می خوردند ...خانم معلم برای سنگ تموم گذاشتن آرایش غلیظی هم روی صورت دخترک نقاشی کرد و ماهم تماشاچی هنر دست خانوم معلم...خوبیش این بود درس آن روزمان کاملا تعطیل بود و ما خوشحال داشتیم در کلاس راه می رفتیم و آزادی مطلق بود.. بالاخره موعد بازدید مسئولین مدرسه فرا رسید...خانم مدیر به کلاس وارد شدند و با دیدن صورت ولباس دخترک رنگ به رنگ شدند تاپایان مراسم آرام نشستند و تماشا کردند بعد از خوردن شیرینی از کلاس بیرون رفتند و خانم معلم راصدا زدند... ما همه منتطر بودیم که خانم معلم خوشحال خبر پیروزی ما را بدهند ولی خانم معلم با چشمهای قرمز وارد کلاس شد ....فکر کنم گوشمالی سختی شده بود... پررنگ ترین خاطره صندوقچه ذهن من از دوران دهه فجر مدرسه ابتدایی در تهران☝️ ✍️نجمه صالحی #خاطره #یا‌صاحبنا https://eitaa.com/joinchat/2319319119C2ce51d5673

خاطره یکی از نسل سومی های انقلاب..دخترم👇 تا زنگ تفریح به صدا درآمد همه بچه ها مثل فنر از جا بلند شدند یک نفر از کیف کاغذ رنگی و ماژیک های براق اکلیلی‌اش را بیرون آورد و سارا پلاستیکی که برند شکلات رویش چاپ شده بود را در دست گرفته بود و به زمین نمی‌گذاشت. بلاخره رضایت داد و ریسه های رنگی براق را از پلاستیک شکلات نشانش در آورد . دیگری هم بادکنکی که داخلش را پر از کاغذ رنگی کرده بود با تلمبه دستی اش باد می‌کرد. یکی هم مثل من ذوقی نشان نمیداد و در فکرش بود که تزئین کلاس که چی؟ ای کاش به جای اینکه به مدرسه بیاییم، مدرسه را تعطیل کنند و خودمان با خانواده شادی کنیم با اینکه خیلی راضی نبودم ولی کمک می‌کردم. مثلاً نگهداری سرچسب،چسب شیشه ایی که یکی از بچه ها آورده بود و نگاهش را از رویش بر نمیداشت که ناگهان به زمین نیافتد یا سرش گم نشود را به دست بلند قد ترین دختر کلاس می رساندم تا ریسه ها را به دیوار ها بچسباند. شاید در گفتن کار ساده ای باشد ولی سخت بود در آن همهمه که در کلاس هست چسب را در کلاس از دست بچه ها بگیرم. دختری که نگاه به ساعتش می‌کرد و مثل ساعت سخنگو می‌گفت چقدر از زنگ تفریح مانده و چقدر برای تزئین کلاس وقت داریم و هول در جان همه می انداخت. سارا که لقمه در دهانش بود جیغ می‌کشید ریسه هایش پاره نشود برای تولد برادرش لازم دارد. همه در حالا دویدن  و تلاش بودند که کلاس را از بچه های کلاس های دیگر قشنگ تر کنند که ناگهان ساعت سخنگو بلند گفت:یک دقیقه دیگه وقت داریم؛ همه بچه ها به اطراف خود نگاه کردند و دویدند تا خرده کاغذ ها را جمع کنند. دختر قد بلند کلاس داشت به پایین می آمد که دختری دیگر بدون آن که نگاه کند کسی روی آن صندلی است صندلی را کشید تا سر جایش بگذارد دکمه کنار آستین دختر به ریسه ها گیر کرد و خودش هم افتاد با صدای جیغ و  دادو گریه او همه به خود آمدند و رو برگرداندند دیدند هم ریسه ها پاره شده اند و هم سر زانوهای دختر. در همان لحظه معلم و مدیر و معاون مدرسه وارد شدند تا کلاس ما را ببینند که با صحنه دختری در حال گریه برای ریسه های پاره شده اش و دختری درحال گریه برای پای زخمی اش و چهره متعجب و شکست خورده باقی بچه ها رو به رو شدند. و بدون آن که چیزی بگویند از کلاس رفتند،همه کلاس ساکت شده بود دیگر کسی چیزی نمی‌گفت و فقط وسایل هایشان را جمع می‌کردند... آن طور که پیدا بود آن سال هم مثل سال های قبل در این مسابقه تزئین کلاس در دهه فجر شکست خورده بودند ... ولی در چشمان همه می‌شد امید پیروزی در سال آینده را دید... ✍️فاطمه خانی حسینی #خاطره #دخترم_فاطمه_۱۵ساله #یا‌صاحبنا https://eitaa.com/joinchat/2319319119C2ce51d5673

نامه ای به خودم!! دوستی می‌گفت گاهی برای خودت نامه بنویس! رسمی ، اداری یا عاشقانه و معمولی و...فرقی نمی کند.‌ امروز می خواهم اولین نامه معمولی را به خودم بنویسم.... سلام و نور آن هم از نوع نور الهی و روشنایی و رحمت. صباح الخیر! امیدوارم حال دلت خوب خوب خوب باشد و این روزهای آخر سال را به خوبی و خوشی بگذرانی. خدا را شکر منم خوبم گاهی دلتنگ زیارت می شوم. پیمانه ی عمر سفر خیلی کوتاه است و حسرت ماندن در حرم و توقف در آن طولانی و دل، سیری ناپذیر. راستی این آخر سالی چه کارهایی میخواهی بکنی؟ برنامه ای داری؟ نگو خانه تکانی که کار نظافت فقط آخر سال نیست ... می دانم قبلا این کار را کردی وسواس به خرج نده و وقتت را برای کارهایی که دوست داری تنظیم کن. پیشنهاد میدهم لیستی از کارهایی که تا حالا کردی را بنویسی یعنی کارهایی که در سال ۹۹ انجام دادی.هر کاری مفید یا غیر مفید. روی مفیدها بیشتر تمرکز کن! خب بعدش برای کارهای سال آینده ات هم یک لیست جدید درست کن .یک سررسید هم بخر برای کارهای روزانه ات و در آن جدولی بکش و از اول صبح کارهایی که انجام دادی را بنویس یا تیک بزن اگر مفید بود که چه بهتر.. سی دقیقه های طلایی نوشتن را ثبت کن..مثلا سه تا ده دقیقه طلایی این هم با تیک زدن.سعی کن ده دقیقه های طلایی ات بیشتر شود.سی دقیقه برای سال قبل بود. وای چه خوب می‌شود قول بدهی و وقتی در جواب نامه ام می نویسی "حتما، حتما انجام می دهم" چقدر خوشحااال می شوم . از همه بهتر می دانی چیست؟ اینکه در نیمه سال به من نامه بدهی و بگویی همه کارهایی که اول سال نوشتم به نیمه سال نرسیده تمام شد . آن ها زودتر از برنامه ریزی دفتری و ثبت شده، انجام شد. وای،خیلی عالی می شود.خیلی... دوستم! خودم! وجودم! کاش بیشتر کتاب بخوانی! خلاصه ی کتاب یا حتی چکیده اش را حتما بنویس یک روزی به کارت می آید. آخ چقدر توصیه داشتم. ادامه بدهم حوصله خواندن نداری .دوباره برایت مینویسم.آنقدر قافله عمر زود میگذرد که می ترسم وقت کم بیاوریم. بماند که توصیه کردن راحت تر از عمل کردن است. اما بخواهیم می شود. ما می توانیم. قربانت نجمه ی درون!! ✍️نجمه صالحی #اللهم_صل_علی_محمد_و_آل_محمد #یا‌صاحبنا ــــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

کمک! رضا در صف نانوایی ایستاده بود که پیامک "کمک به دادم برس" از طرف برادرش،روی صفحه‌ی گوشی آمد. رنگ صورتش مثل لبو سرخ شد و به سرعت به سمت خانه رفت. دلشوره داشت. یاد پیامک "کمک" دوستش افتاد که دیر دیده بود و او به کما رفته بود. هرچه تماس می گرفت، حمید پاسخ نمی‌داد، نگران تر شد. قدم هایش را تندتر کرد.راه ۵ دقیقه ای برایش طولانی تر شده بود. دست و پایش جان نداشت، به سختی کلید را به در انداخت. وقتی داخل خانه شد،همه جا ساکت بود. به زحمت خود را به اتاق حمید رساند، در را باز کرد. حمید را ایستاده روی صندلی دید. با اشاره گوشه دیوار را نشان داد و گفت: "موش !موش!" ✍️نجمه صالحی #مینی_مال #نجمه_صالحی #یا‌صاحبنا ــــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

کوچه چشمان مشکی اش  با صدای آلارم گوشی باز شد .خمیازه کشداری کشید و رو بروی آینه نیم نگاهی به خود انداخت.از تخت پایین آمد و با قدم های کوتاه و آهسته به سمت آشپزخانه رفت پیچ گاز را با انگشتان بلندش چرخاند.آبی به  صورت کشیده و پف کرده اش پاشید . میز صبحانه را با ظرفهای زیبای رنگارنگ  چید  ومقدمات نهار را آماده کرد. چند تکه ظرف از شب قبل مانده بود بعد از شستن آنها، با آه بلندی خود را روی صندلی آشپزخانه انداخت. موهای بلوندش دورش ریخت، شبنم های آب روی مژه های بلندش مانند الماسی می‌درخشید. وحیده خانم کارگر خانه پدری به یادش آمد. او همیشه صبح زودتر از بقیه بیدار بود و با لبخندی از آنها پذیرایی می‌کرد.  راستی چقدر سریع از آن زندگی راحت و رختخواب پرقو، به اینجا پرتاب شده بود! یک ماهی از ازدواجش با  علی می گذشت،همیشه آرزوی زندگی ساده و دو نفره را در سر می‌پروراند ولی حالا دلشوره عجیبی گرفته بود. می ترسید در  مقابل این تغییر ناگهانی کم بیاورد.  با صدای تق و تق رقص درب کتری روی گاز از روی صندلی بلند شد،چای را دم کرد و علی را بیدار.  هنوز چشمان ریز قهوه ایش نیمه باز بود، پاهای بلند و مردانه اش را روی زمین می کشید بعد از شستن صورت لاغر و پرمویش، مشغول خوردن صبحانه شد. خمیازه می‌کشید ودهانش تا انتها باز می شد، اشک در چشمانش حلقه زده بود ؛زیبا با چشمان گشاد شده به او نگاه می کرد، با لبخندی دلنشین و چشمکی زیبا  گفت: فکت از پاشنه در نیاد !! علی لبخند کجی زد . با خوردن  هرلقمه چشمانش کاملاً باز و هنگام قورت دادن دوباره بسته می‌شد. زیبااز حرکات او خنده بلندی کرد و گفت: نتیجه شب زنده داری هاست ها !!! علی با صدای بم و بلندش گفت:" نه بانوی زیبا، دیشب بکسل ماشین احمدآقا کار دستم داد.زیبا اوهوم بلندی گفت و لبخندی تحویلش داد.  با رفتن علی به اداره، زیبا به حیاط رفت. تارهای طلایی گیسوان زیبا،زیر نور خورشید می‌درخشید. آفتاب خودش را روی موزاییک های قدیمی سوراخ سوراخ شده پهن کرده بود و خنکای صبح را می مکید. نگاهش به سطح لغزان آب حوض گره خورد. رقص ماهی موج هایی روی آب انداخته بود. گلهای کوچک باغچه به آفتاب خیره شده بودند دستی به لبه های مخملی گلها کشید، نرمی پرده های مخملی خانه پدربزرگ به یادش آمد یکبار گوشه پرده ها را قیچی کرده و دامنی برای عروسکش دوخته بود،بعد هم با ذوق و شوق زیاد میان کوچه عریض و طویل فرش انداخته بود. به امید دوستی که با او بازی کند. کوچه ای که آنقدر فاصله خانه ها زیاد بود که باد صدا را با خود می برد و صدا در آن گم می شد.   باغچه خانه علی گلدان کوچک حیاط پدری هم نبود. دو ردیف باغچه کوچک و بزرگ درختان کوتاه و بلند که بابرگ های سرسبز و میوه های رنگارنگ خود را آراسته بودند. صدای قار قار کلاغ ها، رقص گنجشک ها در بین درختان،بوی عطر گل ها، نفس عمیقی کشید با لبخندی بر لب در خاطرات گذشته‌اش غوطه‌ور بود وخط نگاهش به نقطه ای نامعلوم . با صدای آژیر بلندی از کوچه خلوت کودکی به حیاط خانه علی آمد. با عجله  به اتاق  رفت و شالش را به سر انداخت، سرکی به کوچه کشید، نگاهش به دیوار خانه ها که با تن پوش سرخ و سفید سیمانی به هم چسبیده بودند افتاد.جمعیت زیادی اطراف خانه آقای علوی ایستاده بودند، خانم حیدری کنارش ایستاد و بعد از سلام و احوال پرسی گفت: خانواده آقای علوی مسافرت رفتند تا سر و صدا شنیدم فوراً به ۱۱۰ زنگ زدم. دوپلیس بلندقد و چهار شانه، جوانی لاغر با چشمان گشاد و رنگ پریده را از خانه بیرون می بردند. زیبا با ابروان بالا رفته و دهانی باز به آنها می‌نگریست. دوباره یاد خانه پدری افتاد .هیچ وقت همسایه ها را در کوچه ندیده بود کوچه ای که سه خانه بیشتر در آن نبود. دیوارهای بلند با حفاظ های آهنی و درب های بزرگ بزرگ سفید و قابهای طلایی وحیاط های به ظاهر بی سر و ته. آن روز هم صدای آژیر می آمد. همسایه پدربزرگ در خانه فوت کرده بود،باغبان آنها که ماهی یک بار آنجا می آمد، متوجه شده بود؛ ولی بازهم هیچکس از خانه ها بیرون نیامد. زیبا هم چون وسط کوچه ی خلوت فرش انداخته بود متوجه  این رفت و آمد ها شده بود.گاهی از آن همه سکوت کوچه وحشت میکرد؛پرنده هم پر نمیزد.  با صدای خداحافظی خانم حیدری نگاهش به انتهای کوچه افتاد،  خانه ها به هم نزدیک و برخی خانه ها روی هم سوار بودند.  درب های کوچک و رنگ و رو رفته و پر رفت و آمد.  پسرهای ده، دوازده ساله با لباس‌های خاک آلود میان کوچه با یک توپ چهل تیکه فوتبال بازی می کردند.گنجشک کوچکی به زمین  نوک می‌زد که با آمدن توپ طرف آن به آسمان پرواز کرد.گربه ای با شکم بزرگ و و چشمان نگران به اطراف نگاه می کرد و استخوان مرغ میجوید.  با صدای بلندگوی سبزی‌فروش یادش آمد باید برای اشرف خانم آش بپزد.امروز نوبت زیبا بود که برای آن پیرزن  همسایه که تنها و مریض بود،ناهار ببرد.  ✍️نجمه صالحی #داستانک #یا‌صاحبنا #ادامه

#ادامه جلوی درب خانه اشرف خانم وقتی بخار آش به صورتش می خورد، باخودش گفت :"همیشه آرزوی همین شلوغی ها و مهربانی ها را داشتم ، کوچه ای که وقتی وارد می شوی چند سلام و احوالپرسی را پاسخ بدهی تا به خانه برسی، خدا را شکر که این جا هستم." ✍️نجمه صالحی #داستان #یا‌صاحبنا #عید_نوروز ــــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

#جملات_تاثیرگذار تنها اتاقی همیشه مرتبه و همه چیز سر جاش می‌مونه، که توش زندگی نکنی! اگه زندگیت گاهی آشفته میشه و هیچی سر جاش نیست، بدون هنوز زنده‌ای! اما اگر همیشه همه چی آرومه و تو چقدر خوشحالی! یه فکری برای خودت بکن! .... آسمان فرصت پرواز بلندی است. قصه اين است چه اندازه کبوتر باشی! ✍️نجمه صالحی #ماه_شعبان #یا‌صاحبنا ــــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

خدایا ببخش که جز تو را هم در دل دارم! جز خودت را از من بگیر! ✍️نجمه صالحی #ماه_شعبان #یا‌صاحبنا #مناجات_شعبانیه ــــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

چاپ شده در فصل نامه کوثر☝️ #اللهم_صل_علی_محمد_و_آل_محمد #یا‌صاحبنا #یا_امام_رضا #یا_ضامن_آهو ــــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

خدای من آن کس که به تو شناخته شد ناشناخته نیست و آن کس به تو پناهنده شد خوار نیست و آن کس که تو به او روی آوری برده نیست... ( با تو همه چی دارم و بی تو هیچی ندارم ، کنارم بمون ) ✍️نجمه صالحی #مناجات_شعبانیه #ماه_شعبان #یا‌صاحبنا #امام_زمان ــــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

رب ادخل مدخل صدق و اخرجنی مخرج صدق 🕊🕊سلام ماه بی همتا سلام ماه دعا سلام ماه ثنا سلام ماه عنایت سلام ماه هدایت سلام ماه تلاوت سلام ماه شهادت سلام ماه ولایت سلام ماه طهارت سلام ماه سعادت خوش آمدی🕊🕊 ✍️نجمه صالحی #ماه_رمضان #یا‌صاحبنا ــــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

دل و دریا هنگامی که یک سنگ در دریا انداخته می‌شود، تنها برای چند ثانیه می تواند دریا را متلاطم کند و بعد از آن به دل دریا می رود. دریای زیبای آبی و عمیق سنگ را در خود هضم می کند. دریا دل که باشیم با افتادن هر سنگی در دلمان به جای متلاطم شدن، آرام آن را در درون خود جای می دهیم . هر چند موجب سنگینی می شود ولی آرامش دریا را به هم نمی ریزد . دریا خود می داند چه وقت مواج باشد و چه وقت آرام... نباید خودش را درگیر سنگینی قطعه سنگی کوچک کند‌. #زندگی جریان دارد و دریایی آرام پیش رو... 🌊دل تان دریایی🌊 ✍️نجمه صالحی #یادداشت #یا‌صاحبنا #ماه_مبارک_رمضان ــــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60

و اما جمعه ... داستان خلقت، داستان عجیبی است، خداوند در شش روز یا شش دوره یا شش هنگام، جهان خلقت(آسمان‌ها و زمين و... ) را آفرید، در دو روز اول زمين و دنيای مادی آفريده شد و مواد مورد نياز حیات در دو روز بعدی و در نهايت در دو روز آخر آفرينش، آسمان‌ها و حيات معنوی خلق شد؛ و خلاصه که در روز آخر ابر و باد و مه و خورشید و فلک گرد هم آمدند؛ گویی در روز جمعه، تمام آفرینش تکمیل شده است و جمعه شد روز اجتماع و چه روز مبارکی! جمعه با این هدایای الهی مبارک شد بر ما و چه مبارک‌تر خواهد شد با رسیدن آخرین بهارش!! ای بهار دل‌‌های منتظر، روزها همچو دونده‌ای پرشتاب می‌دَوَند و دل از انتظار رویت رخسارت، به نفس نفس افتاده، نفس‌ها تنگ تنگ شده، بیا آرامش و‌سکون جان‌مان باش!! 🍃اللهم عجل لولیک الفرج🍃 #جمعه #امام_زمان #یا‌صاحبنا #یامهدی #ماه_رجب http://salehi60.blogfa.com/ ـــــــــ❁●❁●❀❀●❁●❁ـــــــــــ @javal60