eitaa logo
بشنو از زن چون حکایت می‌کند
595 دنبال‌کننده
387 عکس
324 ویدیو
23 فایل
🌹ضیافتی اندیشه ورزانه به نام حضرت مادر سلام الله علیها . 📩راه ارتباطی جهت پیشنهادات خوب شما رفیقان طریق: @Beshnoazzan
مشاهده در ایتا
دانلود
2.77M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
باید پرسید رهبر انقلاب در کدامین نقطه حاضر است که به تقدیرات حضورِ جهانیِ امروزِ اسلام این گونه می اندیشد؛ آن گونه که تقدیر از ورزشکاران و عکس یادگاری گرفتن نیز جایی برای ایشان می یابد؟ تشکر از وحید شمسایی ، اکنون گویی همان به آینده ای است که در آن ،تجدید عهد انسان ها با هویت قدسی شان ممکن گردیده و و در این نقطه حجاب دیگر همان امکان رفتن به است. در این حضور حجاب نه متعلق به دیروز و امروز که اتفاقا برای و هاست. 💠@ziafat_andishe
در : این‌روزها که باز بازار انتخابات داغ است، چالش‌هایی درباره‌ی حضور زنان در منصب ریاست جمهوری یا تطبیق عنوان رجل سیاسی بر خانم‌ها مطرح می‌شود، تیتر این مقاله نیز شاید به این گمان دامن می‌زند، اما شاید بتوان مادری و زنانگی را به نحو دیگری مطرح کرد. در وادی سیاست؛ مادری می‌تواند خود ملجأ و پناهی برای سیاست باشد به این معنا که شأن هر دو تدبیر امور است، به‌گونه‌ای که با همراه است که می‌تواند فضای مولد و پیش‌رونده ایجاد کند به تعبیر دیگر می‌تواند افقی را ترسیم کند تا انسان‌ها معنای خود و کارها و وظایف خود را بیابند. وقتی مادران می‌خواهند دخترانشان را آماده‌ی مادری کنند چه کاری انجام می‌دهند؟ آیا از منافع مادری می‌گویند؟ مثلاً می‌گویند که اگر این کار را بکنی خوب است؟ یا عالَمی را جلویش می‌گذارند که در آن عالم چه می‌شود؟ گاهی مادرتان می‌گوید «برو مهندسی برق یا فیزیک بخوان»، که انتهای این مسیرتاحدی معلوم است، یا مهندس برق می‌شوی یا در زمینه‌ی فیزیک کار می‌کنی! ولی گاهی مادر، ما را به سمت آینده‌ای می‌فرستد، که هیچ چیز محصَّلی در آن نیست و نمی‌دانی آیا موفق می‌شوی یا نه ! در واقع مادر منفعتی روبروی فرزند نمی‌گذارد، بلکه تنها او را به راه، مسیر یا منشی می‌کند. مادرانگی در یک نوع روی می‌دهد و اگر همین درک از مادری را بتوانیم دریابیم، نگاه غرض‌ورزانه نسبت به پیرامون و داشتن راه‌حل و ایده را بی‌آینده و محدود خواهیم‌دید. در سیاست نیز ما گرفتار چنین مسائلی هستیم، شاید آن‌قدر در کارها و تدابیرمان صاحب‌غرض شده‌ایم که مسیر و نگاه به آینده را فراموش کرده و آن را جزء بدیهیات و موضوعات پیش‌پا افتاده می‌دانیم. این‌روزها در وادی سیاست و انتخابات رخدادگونه‌ای که پیش رو داریم، آیا می‌توانیم با نگاه مادری به ماجرا نظر کنیم؟ یعنی به جای آنکه به دنبال آرزوها و توقعات خود از دولت باشیم و آن را در کارنامه یا برنامه‌های نامزدهای انتخاباتی دنبال کنیم و بعد از انتخابات گوشه‌ای بنشینیم و منتظر برآورده‌شدن خواسته‌های خود توسط دولت باشیم؛ میدان حضور و مسئولیت خود (مردم) را در زبان و نگاه نامزدهای ریاست جمهور بیابیم. نگاه مادری در میدان سیاست می‌تواند زوایای جدیدی را پیش‌روی ما قرار دهد، به این معنا که دولت می‌تواند همچون مادر، راه عمل و ایفای نقش را برای مردم هموار کند و گره‌های بزرگی که نهادهای دولتی و اجرایی دچار آن‌ هستند، و خود نیز مشکلی بر مشکلات می‌افزایند، را با حرکت‌های خودجوش مردمی مرتفع کند. 💠@ziafat_andishe
19.17M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
و ما می خواهیم تاریخ بنویسیم؛ اما نه تاریخی که مرسوم است ومتداول. تاریخی که در آن می شود نگاهبانش ، و بشریت. زنی که در تاریخ بی عالَمی و ناامیدی ، و را می بیند ؛ با او هم عهد می شود ؛ و او را می شنود ؛ دعوت به آینده... و زن چگونه در این دعوت ،نسبت ها و تعلق های خود را می بیند و می یابد؟؟؟ در همین دعوت امام است که نسبت ،تاریخ سازی است، او با امام چیزی را یافته است که در این نسبت فقط با فرزندش برای ، خود را می بیند و حاضر می یابد. و این زن ، در مادریش ،اکنون حاضرترین انسان تاریخ است . حضوری امیدوارانه در استقبال از آینده اش‌. و آیا مساله زن امروز چیزی جز این‌ است: 🔻کدامین دعوت می تواند برای فردا و پس فردای زن امروز ،امید آفرین باشد؟ ایا می توان به که در امروزِ ما پنهان شده، دوباره نگاه کنیم؟؟؟ ... 💠@ziafat_andishe
6.74M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
💔،هنگام خواندن شعری برگرفته از آخرین مکالمه بیسیم شهید حاج احمدکاظمی با شهید مهدی باکری در چهلمین سالروز شهادت شهید باکری در دیدار دیشب شاعران: احمد کجایی؟کاش اینجا می‌شدی ای‌کاش یک دم شریک محفل ما می‌شدی ای کاش احمد در اینجا چیزهایی تازه می‌بینم بامن دمی گرم تماشا می‌شدی ای کاش ...... اسفند روزبیست و پنجم سال ۶۳ ۴۰ سال رفت ای کاش پیدا می‌شدی ای کاش! ✍️روایت،روایت عالمی است که مهدی آنجا مستقر شده واحمد را هم دعوت می‌کند. و مگر موقعیت مهدی چیزی جز یک است آنگاه که خود به دل میدان خطر می‌زند و با زبانی دیگر در صحنه به ظاهر پرخطر نبرد،احمد را هم به موقعیت خود دعوت می‌کند. آیا می‌توان دعوت مهدی از احمد را جور دیگری شنید آنگونه که دعوت به آینده‌ای باشد که هم اکنون مهدی آنجا حاضر است و در نسبت با موقعیت خود زبان به سخن می‌گشاید آنگونه که احمد را برای عزیمت تا موقعیت مهدی صاحب عزم می‌کند! و به راستی برافروختگی و شوق مهدی در دل خطر،تذکری برای وضع موجود نیست؟! موقعیت مهدی؛یعنی تذکر به موقعیت خودمان که مگر می‌شود در وضع بی‌عالمی و سرگردانیِ خویش به سخنی گشاییم که شوقی در آن نهفته باشد و راهی گشوده گردد؟ ومگر دروضعیت بی‌فکری وبی‌تاریخیِ خود،می‌توان آینده‌ای را دید تا دعوتی به آن داشت وامیدوار بود؟ و مگر همه استقامتمان در زندگی جز درک موقعیتی است که همانند مهدی بتوانیم دل به خطر زنیم و از آینده خبری دهیم؟ و یعنی تصویر عالم مادرانه‌؛ عالمی متصل به آسمان، سخنی که هردم تازه است و شنیدنی! 💠@ziafat_andishe .. ادامه🔽