eitaa logo
آفتابگردان‌ها
525 دنبال‌کننده
180 عکس
34 ویدیو
1 فایل
«ما همه آفتابگردانیم» محلی برای نشر آثار شاعران جوان انقلاب اسلامی اعضای محترم دوره‌های آفتابگردان‌ها پل ارتباطی ما جهت ارسال شعر، پیشنهادات و انتقادات: https://eitaa.com/office4poem موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب @Aftabgardan_ha
مشاهده در ایتا
دانلود
از انزوا پر و از دوستان تھی‌ست کنارم نشسته‌ام به فراق کسی که نیست کنارم مپرس همسفرانت چگونه‌اند برادر به غیر سایه مگر سالهاست کیست کنارم؟ خوشا به غیرتِ مرگ؛ این رفیق صاف و صمیمی که صادقانه از آغازِ عمر زیست کنارم چی‌ام؟ درخت صبوری چنان اسیر به غربت که چشمه‌ای همه‌ی عمر می‌گریست کنارم چقدر منظره....! تنهاییِ عزیز کجایی؟ برای عکس گرفتن بیا بایست کنارم @Aftab_gardan_ha
خانه‌تکانی کرده‌ایم امروز باید که برگردی به انباری صد خاطره، صد قصه از یلدا حالا میان سینه‌ات داری هرچند جایت خالی است اما هستی میان خاطرات ما گرمای مهرت توی تابستان پر می‌کند انباری ما را وقتی زمستان باز برگردد تو می‌شوی در خانه‌ها مهمان غصه نخور اصلا که آن‌جایی خوب استراحت کن، بخاری جان! @Aftab_gardan_ha
بر لب تپش ترانه‌ای باشد و من آرامش جاودانه‌ای باشد و من از این‌همه های و هو چه حاصل؟ ای کاش غوغای کتابخانه‌ای باشد و من @Aftab_gardan_ha
تنهاییِ تلخِ آب، در دریایی تنهاییِ آفتاب، در صحرایی تنهایی من! میان این آدم‌ها هرقدر که پنهان بشوی پیدایی @Aftab_gardan_ha
نگاه کردم و از دست رفت ایمانم هنوز پیرو زلف توام، پریشانم در انتظار تو خشکیدم و تبر خوردم خوراک آتشم و هیزم زمستانم بیا و دست ترحم بکش به صورت من که من به آینه‌ی خاک خورده می‌مانم چه‌ام بدون تو؟: اندوه قلعه‌ای متروک بدون پادشهم، خالی از نگهبانم جهانِ بی تو، مرا《منزوی》به بار آورد بگو تو اهل کجایی؟ من اهل《زنجانم》 به عکس‌های تو بی‌وفقه خیره باید بود از اینکه یک دوسه پلکی زدم پشیمانم مسافر توام ای مقصد نهایی من مسافر توام و از خودم گریزانم @Aftab_gardan_ha
با من بیا به سمت خیابانِ سال بعد آهسته زیر نم نم بارانِ سال بعد با شیطنت به پنجره‌ها سنگ می‌زنند دیدارهای کوچک و پنهانِ سال بعد من دلخوشم به این که تو را جستجو کنم در شکل‌های مبهم فنجانِ سال بعد من دلخوشم که سر بگذارم تمام عمر بر شانه‌های مرد غزلخوانِ سال بعد با من بیا به بوسه‌ی کِشدارِ صبح زود در عاشقانه‌های فراوانِ سال بعد با من بخند، با منِ غمگینِ بی‌وطن در کوچه‌های ابریِ تهرانِ سال بعد ما را از این سیاهیِ ممتد رهانده است شب‌های تا سپیده چراغانِ سال بعد من هم شبیه تو پُرِ دلشوره‌ام ولی هر چیز ممکن است در امکانِ سال بعد @Aftab_gardan_ha
السلام علی المعذب فی قعر السجون از درد نبود اگر که از پا افتاد هنگام وضو به یاد زهرا افتاد با این همه زنجیر زمینگیر نشد زنجیر به دست و پای مولا افتاد @Aftab_gardan_ha
اولین سال نو بعد رفتن حاج قاسم ببین که با غم و اندوه بعد رفتن تو میان معرکه ماییم و راه روشن تو ببین که بر دلم این غم چقدر سنگین است ببین به سینه‌ام این داغ همچو آهن تو چگونه زیسته بودی مگر؟ که از دنیا نبود گرد تعلق به روی دامن تو نه پشت میز نه بر روی منبرت دیدیم فدای در دلِ آتش خطابه خواندن تو  چقدر دیر تو را دوستان شناخته‌اند چقدر خوب تو را می‌شناخت دشمن تو وطن برای تو دل‌های دردمندان بود قسم به عشق که مرزی نداشت میهن تو چه مانده بود از آن جسم اربا اربایت چه را کشیده به آغوش حال مدفن تو؟ از آن شکوه فقط دستِ غرق در خونی برای بیعت ما مانده بود از تن تو ... @Aftab_gardan_ha
هدایت شده از آفتابگردان‌ها
قبل از تو انسان حرف انسان را نمی‌فهمید گل را نمی دانست، باران را نمی‌فهمید «آن»ی که از صبح ازل پیچیده در هستی انسان قبل از خنده ات، «آن» را نمی‌فهمید انسان قبل از چشم‌هایت هر چه می‌کوشید‌ پیدایی آن ذات پنهان را نمی‌فهمید هر شب می‌آمد بشنود عطر صدایت را حتی ابوجهلی که قرآن را نمی‌فهمید در بی زمان بوسیده پایت را وَ الّا رود در خود معطل بود و «جریان» را نمی‌فهمید تا آمدی انسان به انسان گل تعارف کرد قبل از تو انسان حرف انسان را نمی‌فهمید @Aftab_gardan_ha
عید آمده از راه؟! چه عیدی؟! چه بهاری؟! وقتی خبر از باغ و گل و سبزه نداری تا دیده شکوه دل دریایی ما را، غم آمده تا ساحل ما موج‌سواری تقدیر بر این است که در گوشه‌ای آرام غم از پی غم هی بشماری بشماری این سیل اثر گریه‌ی ماتم‌زدگان است ای ابر بهاری چه بباری چه نباری تقویم ورق خورد و تو را برگ و بری نیست ای دل به همان زردی پاییز دچاری ای کاش بیایی و در این وسعت تاریک ای سال نو آیینه در آیینه بکاری در راه سواری است؛ خوشا آینه‌ی ما برخیزد اگر از دل این جاده غباری @Aftab_gardan_ha
پایانِ یکه‌تازی پاییز می‌رسد برخیز آن بهار دل‌انگیز می‌رسد امروز اگر چو غنچه گره خورده کارمان روزی زمان خنده‌ی ما نیز می‌رسد گرچه اسیر دام سکوتیم، دستمان آخر به شاخه‌های غزل‌خیز می‌رسد در حسرت کمال اگر کال مانده است دل را به زلف یار بیاویز، می‌رسد در پیش شادی ابدی هست، غم مخور پایان این هزاره‌ی ناچیز می‌رسد @Aftab_gardan_ha
سر رفته باز حوصله‌ی برف روی بام چک چک چکانده اشک خداحافظی مدام چک چک چکیده بر تن رویای مرده‌ای بر خاطرات آلبوم خاک خورده‌ای هو هو بهار آمد و در خانه‌ام دوید خرگوش خواب‌های زمستانی‌ام پرید من هم بساط غصه و غم را به هم زدم رفتم به کوچه کودکی‌ام را قدم زدم رفتم به دیده‌بوسی گنجشک‌های بام فریاد می‌زدم که سپیدارها سلام گرم است گرم، معرکه‌ی بید و بادها رقص چنار، چهچهه‌ی خانه‌زادها آباد کرده بادِ بهاری حیاط را دستی ورق زده‌ست مرا خاطرات را یادش بخیر همهمه‌ی شهر قبل عید پا بر زمینِ گریه زدن موقع خرید یادش بخیر دغدغه‌ی خوب کودکی آن دامن پلیسه و کفش عروسکی دنیای کودکانه‌ی ما را احاطه کرد با جوجه‌های رنگی خود مرد دوره‌گرد یادش بخیر لی لی توی پیاده‌رو یادش بخیر گز گز پا، زخم کفش نو عطر بنفشه‌های تر از بارش مدام عطر نمور کاهگل روی پشت بام هر روز عصر، عطر بغل، عطر خوش خبر یادش بخیر ادکلن تی رز پدر یادش بخیر ترشی و شیرینی عجین یادش بخیر سینی کاهو سکنجبین تعبیر کودکانه‌ی هر اتفاق گنگ چون مرگ ناگهانی ماهی میان تنگ پر بود ظرف غصه‌ام از جای خالی‌اش یادش بخیر کودکی و خوش‌خیالی‌اش کم کم نهال کوچک اندوه قد کشید تقویم کودکی به سرانجام خود رسید آن شور و شوق آخر اسفند دود شد هی بود‌های قصه‌ی مادر نبود شد آه ای بهار حبس شده بین سررسید! برگرد اتفاقِ خوشِ روزهای عید! @Aftab_gardan_ha
یک از بارش ابر، خاک بی‌خواب شده وز باد بهار، دشت بی‌تاب شده بیدار شو ای کبک، ز خواب سنگین خورشید طلوع کرده، برف آب شده! دو گل‌کرده بهار؛ غنچه‌ها غرق شهود هر چلچله هر چکاوکی گرم سرود هرآینه در حال نمازست وجود گل‌ها به قیام... ابر سرگرم سجود... سه تا هست بهار موسم اشراقم از خویش رها و خیره در آفاقم ...گل، سبزه، چنار، سار، لحنی سرشار... من غرق تماشای کسی در باغم @Aftab_gardan_ha
چرخیده از دهان به دهان: دوست دارمت فهمیده‌اند نصف جهان دوست دارمت ای زنده‌رود بازنگشته، که مانده است زیبایی تو در جریان! دوست دارمت گاهی نبند پنجره‌ها را که بشنوی از بادهای نامه‌رسان: دوست دارمت گاهی شبیه نم نم باران، لطیف و گاه مثل تگرگ، با هیجان دوست دارمت می‌ایستی جوانیِ خود را در آینه حتی تمام‌قدتر از آن دوست دارمت گفتی: به حرف نیست... غزل گفته ام که باز ثابت کنم ورای زبان دوست دارمت @Aftab_gardan_ha
بهار آمده اما خزان شده‌ست دوباره زمانه با همه نامهربان شده‌ست دوباره جوانه سر زده بود از حیاط خلوت پاییز ولی چه سود؟ خزان میزبان شده‌ست دوباره به باد رفته سرورش، شکسته‌ پشت غرورش جهان پیر که داغش جوان شده‌ست دوباره نگاه کن به خطاها، به امتداد بلاها به کوهِ صبر که آتش‌فشان شده‌ست دوباره قرار بود که آوازهای شاد بخوانیم دریغ، بلبل‌مان نوحه‌خوان شده‌ست دوباره چه رازهای عجیبی نهان شده‌ست در این داغ چه روضه‌های غریبی عیان شده‌ست دوباره چه تلخ، مرد به زانوی غم گرفته سرش را چه سخت، قامت کوهی کمان شده‌ست دوباره قطار زندگی از ایستگاه مرگ گذشته بلیط‌های سفر رایگان شده‌ست دوباره چقدر مفت بهانه برای گریه فراهم چقدر قیمت خنده گران شده‌ست دوباره زبان شعر کم آورده در روایت قصه و اشک راوی ناداستان شده‌ست دوباره بگو هنوز اقامه نگفته حضرت خورشید؟ بگو که خواب ندیدی اذان شده‌ست دوباره؟ @Aftab_gardan_ha
بهار آمده، این را پرنده گفت به من بهار آمده چشم درخت‌ها روشن بهار! می‌شنوی؟ توی خانه حبس شدیم بیا برای ملاقات، پشت این روزن شنیده‌ام ز پرنده که سفره‌ات پهن است شنیده‌ام که دمیده دوباره گل به چمن دوباره زنده شده کوه و برفش آب شده لباس سبز به تن کرده و دریده کفن نسیم، آب چکانده به روی صورت خاک شده ز خواب زمستان بلند، دشت و دمن بدون آن که نگهبانِ باغ بو ببرد رسیده جام عقیقی ز ارغوان به سمن بهار! خاطره‌ی خوب و شاد! می‌بینی رسیده‌ایم به‌‌ فصل بلا و غم دیدن دوای این ریه یاس است، بوی یاس بیار اگر دوباره مسیرت گذشت از این برزن پرنده! باد صبا! دشت! دره! دامن کوه! به او دهید پیام مرا دهن به دهن @Aftab_gardan_ha
از شوقِ شکار این‌چنین منتظر است آرام نشسته در کمین منتظر است لبخند بزن که دست خالی نرود لبخند بزن که دوربین منتظر است @Aftab_gardan_ha
تقدیم به صدا نزدیک می‌آید، صدای پای پیغمبر جوانی می‌رسد از راه با سیمای پیغمبر به آغوش نبوت بازگردانده‌ست یثرب را تو گویی احمدی دیگر نشسته جای پیغمبر دوباره با اذانش جان گرفته رکن حنانه نهفته بین لب‌هایش دم عیسای پیغمبر نگاهش قطره قطره آیه‌ی «والشفع و الوتر» است ندارد صوت قرآنش به جز آوای پیغمبر به هنگام نظر کردن به آن خلق نکوی او می‌افتد هر کسی یاد جوانی‌های پیغمبر شنیدن‌ها به دیدن ختم شد آن هم چه دیداری نشد برخیزد از جایش به پیش پای پیغمبر به دنیای تو اول راه می‌یابند و بعد از آن جوان‌ها انس می‌گیرند با دنیای پیغمبر @Aftab_gardan_ha
السلام علیک یا مولانا یا صاحب الزمان نسیم می‌کشد از شوق بر سرت شانه دوان پی تو می‌افتد به راه، پروانه عبور می‌کنی از کوچه، هر چه پنجره است صدات می‌زند ای جان! بیا به این خانه عبور می‌کنی از دشت و سرسلامتی‌ات چه لاله‌ها که به هم می‌زنند پیمانه شنیده‌ام به ضعیفان به لطف می‌نگری که از پی تو می‌آیم، امیدوارانه سفیدبخت، هر آن کس که هست مجنونت سیاه‌بخت، هر آن کس که نیست دیوانه تویی برابر من، یک سکوت باعظمت منم برابر تو، کودکی که پر چانه... سخن بگو که بیفتد دوباره از رونق بساط هرچه شراب است و هرچه میخانه مرا جوابِ سلامی کفایت است از تو بگو؛ که جان بسپارم به تو به شکرانه @Aftab_gardan_ha
آفتابگردان‌ها
بی‌خواب پی هم‌نفسی می‌گردد بی‌تاب پی دادرسی می‌گردد انگار که هر شب آسمان، ماه‌ به‌ دست تا صبح به دنبال کسی می‌گردد خط: @Aftab_gardan_ha
آفتابگردان‌ها
عشق با نامِ شما درصددِ تاختن است نام تو معنی دل بردن و دل باختن است قیمت دوستی ای دوست، اگر جان باشد این خرید‌ار تو آماده‌ی پرداختن است تا زمانی که نیابیم تو را، کار جهان سنگ در برکه‌ی بیهودگی انداختن است بشناسیم و نبینیم تو را حرفی نیست! غصّه‌ی ما همه از دیدن و نشناختن است با غم یار بسوزیم و بسازیم ولی همه‌ی قصه مگر سوختن و ساختن است؟ خط: @Aftab_gardan_ha
آفتابگردان‌ها
باور نمی‌کنم که بیفتند از اشتیاق این قرن‌های هجری پیوسته با فراق شعبان رسیده باز دلم قرص می‌شود می‌بینمت که بدری و بیگانه با محاق برپا شدند بی تو اگر جشن‌هایمان شرمنده‌ایم رنگ به رنگ از گل و چراغ در کوچه‌ها به رهگذران خیره می‌شوم آیا تو را ندیده‌ام از روی اتفاق؟ پیچیده نیست مسأله‌ی غيبت و حضور پیچیده است عطر تو حتی در این اتاق خط: @Aftab_gardan_ha