eitaa logo
اهل کتاب
135 دنبال‌کننده
152 عکس
1 ویدیو
4 فایل
اهل کتاب صادق معرفی کتاب و ترویج فرهنگ مطالعه و تفکر «هرکس‌باکتاب‌ها‌آرام‌گیرد هیچ‌آرامشی‌راازدست‌نداده‌است....» #امام‌علی‌؏ ارتباط با مدیر @ibrahimshojaat صفحه‌ی اینستاگرام: Instagram.com/ahleketab
مشاهده در ایتا
دانلود
متنی روان، شیوا و جذاب که پر از معانی و مفاهیم والا و لطیف انسانی و اسلامی است. این کتاب را به همه طلاب، دانشجویان و دانش آموزانی که در ابتدا مسیر علم آموزی قرار دارند پیشنهاد می کنم؛ شاید زندگی پر مشقت اما شیرین شیخ انصاری بهترین سرمشق برای طی این مسیر باشد. بمانیم
حضرت آقا شما شرف حوزه علمیه را تضمین کردید.شما عزت و غیرت اسلام را برای احمق ها معنا کردید . در این آشفته بازاری که همه را خواب غفلت گرفته و سیلاب حماقت برده، رفتار شما با قنسول انگلیس،حیات مجدد به کالبد امت اسلام بود. جوان سرشار از هیجان سخن می گفت؛ محکم و پرشور. از چشم هایش حرارت می بارید. دست هایش را وقت سخن گفتن مشت کرده بود و راست قامت در برابر شیخ ایستاده بود. صدای نسبتا بلندش توجه دیگران را هم جمع کرده بود. عمامه سیاه کوچکی بر سر گذاشته بود که شیوه بسته شدنش به عمامه های نجفی شباهتی نداشت. او را دو سالی بود که در مدرس شیخ می دیدند. آرام بود و جست وجوگرانه مباحث و اطراف را می کاوید؛ اما این نخستین بار بود که به حرف آمده بود. - خسته شدیم از این تملق گویی ها و چاپلوسی ها و خیانت ها.تشنهٔ دیدن مردانی هستیم که رگ مردهٔ امت را بجنبانند و این قبرستان بزرگ به وسعت جهان اسلام را احیا کنند. کاش یک مو از شما در تن این ناصرالدین شاه خائن می بود که این چنین فارغ البال و آسوده خاطر همهٔ حیثیت مسلمین را در برابر قدوم بریتانیا ذبح نکند. شیخ آرام در مدرس نشسته بود و به خطبه خوانی های طلبهٔ جوان گوش می کرد. سکوت شیخ برای طلبه جوان در حکم اذن ادامه دادن سخنانش بود. گاه وقت سخن گفتن، انگشت سبابه دست راستش را بالا می گرفت و به شیخ اشاره می کرد. گاه صدایش را بلند می کرد و گاه فرود می آورد. خوب سخن می گفت؛ بدون لکنت و با استخدام واژه هایی نو که کمتر در نجف شنیده شده بود. تکه هایی از کتاب نخل و نارنج بمانیم
یادت باشد... یادم می آید که آخرین کتابی را که در مورد شهدا مدافع حرم خواندم، کتابی بود پیرامون شهیدی سرافراز که در جوانی و قبل از ازدواج به مقام شهادت نائل آمده بود اما‌ این کتاب، زندگی شیرین شهید مدافع حرم، شهید حمید سیاهکالی مرادی را از زبان همسر این شهید بزرگوار روایت می کند و ما را با ابعاد عاطفی و شخصیتی این شهید نام آشنا، آشنا می کند. یادت باشد کتابیست که ما را بیشتر از قبل با ابعاد زندگی شخصی قهرمانان واقعی امروزی کشورمان آشنا می کند. بمانیم
زندگی خوب پیش می رفت. همه چیز بر وفق مراد بود و از کنار هم بودن سرخوش بودیم. اولین روزی بود که بعد از عروسی می خواست سر کار برود. از خواب بیدارش کردم تا نمازش را بخواند و با هم صبحانه بخوریم. معمولا نماز شب و صبحش را به هم متصل می کرد. سفره صبحانه را با سلیقه پهن کرده بودم و منتظر حمید بودم تا با هم صبحانه بخوریم و بعد راهیش کنم. نماز صبح و تعقیباتش خیلی طولانی شد، جوری که وقتی برای خوردن صبحانه نمانده بود. چند باری صدایش کردم و دنبالش رفتم تا زودتر بیاید پای سفره، ولی دست بردار نبود؛ سر سجاده نشسته بود پای تعقیبات. وقتی دیدم خبری نشد، محض شوخی هم که شده آبپاش را برداشتم و لباس هایش را خیس کردم. بعد هم با موبایل شروع کردم به فیلم برداری. کار را به جایی رساندم که حمید در حالی که سعی می کرد خنده اش را پنهان کند من را داخل پذیرایی فرستاد و در اتاق را قفل کرد. بعد از چند دقیقه بالاخره رضایت داد و از سر سجاده بلند شد. سر سفره نشستیم و صبحانه خوردیم. ساعت شیش و بیست و پنج دقیقه لباس هایش را پوشید تا عازم محل کارش بشود. قبل رفتن زیر لب برایش آیت الکرسی خواندم. بعد هم تا در حیاط بدرقه اش کردم و گفتم:«حمید جان! وقتی رسیدی حتما تک بنداز یا پیامک بده تا خیالم راحت بشه که به سلامتی رسیدی.» از لحظه ای که راه افتاد تا رسیدن به محل کارش، یعنی حدود ساعت هفت که تک زنگ زد، صلوات می فرستادم. حوالی ساعت نه صبح زنگ زد. حالم را جویا شد، به شوخی گفت:«خواب بسه. پاشو برای من ناهار بذار!» این جریان روز های بعد هم تکرار شد. بمانیم
خواندن سیره شهدا، شیرینی خاص خود را همیشه به همراه دارد. حال اگر شهید مایک فرمانده خاکی باشد که طعمی دیگر دارد. کتاب خاک های نرم کوشک، زندگی نامه شهید عبدالحسین برونسی است که بیشتر مطالب آن از زبان همسر گرامی این شهید است. نکته جالب این کتاب، فروش بسیار بالا آن در سطح کشور است که این کتاب را به یکی از پر فروش ترین کتاب های دفاع مقدس بدل داشته است. خواندن این کتاب آموزنده را به جوانان و نوجوانان عزیز توصیه می نمایم. #خاک_های_نرم_کوشک #شهید_عبدالحسین_برونسی #دفاع_مقدس #زندگی_نامه #سعید_عاکف #اهل_کتاب بمانیم
شمع بیت المال سید کاظم حسینی فرمانده تیپ که سد، یک ماشین، اجباراً، تحویل گرفت. یک راننده هم می خواستند در اختیارش بگذارند که قبول نکرد. به اش گفنم، شما گواهینامه که نداری حاجی، پس راننده باید باهات باشد. گفت: توی منطقه که شرعاً عیبی ندارد من خودم پشت فرمون بنشینم. پرسیدم: تو شهر می خواهی چه کار کنی؟ کمی فکر کرد و گفت: تو شهر چون نمیشه بدون گواهینامه رانندگی کرد، اگر خواستم برم، با راننده می رم. چند وقت بعد که رفتم مشهد، یک روز آمد پیشم. گفت: یک فکری برای این گواهینامه ما بکن سید. به خنده گفتم: شما که دیگه راننده داری، گواهینامه می خواهی چه کار؟ گفت: همهٔ مشکل همین جاست که یک راننده بند من شده، اونم راننده ای که حقوق بین المال رو می گیره و مخارج دیگه هم زیاد داره. خواستم باب مزاح را باز کرده باشم . گفتم: این بالاخره حق یک فرمانده تیپ هست. گفت: شوخی نکن سید! همین ماشینشم که دست منه، برام خیلی سنگینه، می ترسم قیامت نتونم جواب بدم، چه برسه به راننده. تصمیمش جدی بود و مو، لای درزش نمی رفت. پرسیدم: حالا شما چند روز مرخصی داری؟ گفت: هفت، هشت روز. کمی فکر کردم و گفتم مشکل بشه کاری کرد. ولی حالا توکل بر خدا خدا می رویم ببینیم چه می شه. رفتیم اداره راهنمایی و رانندگی. هر طور بود مار ها را رو به راه کردیم.دو سه تا از افسر های خیّر و با حال خیلی کمکمان کردند. عبدالحسین اول امتحان آئین نامه داد و بعد هم توی شهری، و بالاخره گواهینامه را دادند. البته همین هم خودش یک هفته طول کشید. وقتی می خواست راهی جبهه بشود، برای خداحافظی آمد. بابت گواهینامه ازم تشکر کرد و گفت: بالاخره این زحمتی رو که کشیدی بگذار پای بیت المال، ان شا الله خدا خودش اجرت رو بده. گفتم: حالا خودمونیم حاج آقا، شما هم زیاد سخت می گیری ها. لبخندی زد و حکایتی برایم تعریف کرد؛ حکایت طلحه و زبیر که در زمان خلافت حضرت مولی(سلام الله علیه) رفتند خدمت ایشان که حکومت بگیرند. آن وقت حضرت شمع بیت المال را خاموش کردند و شمع شخصی خودشان را روشن کردند. طلحه و زبیر هم وقتی موضوع را فهمیدند، دیگر حرفی از گرفتن حکومت نزدند و دست از پا درازتر برگشتند. وقتی این ها را تعریف می کرد، لحنش جور خاصی شده بود. با گریه ادامه داد: خدا روز قیامت از پول و اموال خصوصی و حلال انسان، که دسترنج خودشه، حساب می کشه که این پول و اموال رو در چه راهی مصرف کرد؛ چه برسه به بیت المال که یک سر سوزنش حساب داره! بمانیم
پسرک فلافل فروشی که جاودانه شد! زندگی نامه ی شهیدی با اخلاص و با غیرت که زندگی خود را در تهران آغاز کرد و پس از سال ها زندگی در این شهر، دست به مهاجرت زد. به قول شهید، دیگر حجاب ها در این شهر، رنگ و بوی فاطمه س را نداشت و او از تهران عازم نجف اشرف شد تا ادامه زندگی خود را در کنار مولایش باشد. شهیدی که علاوه بر طلبگی، برای نگرفتن شهریه، هر چند به این ناچیزی، کار لوله کشی را هم انجام می داده است. بله؛ او شهریه ی طلبگی را نمی گرفت چرا که می ترسید که نتواند حق درس و درس خواندنی که وظیفه اش است را ادا نماید و لقمه های زندگی اش با خورده شیشه همراه شود. نهایت امر این جوان نیز در این دنیا، با شهادت در جبهه های حق علیه باطل و در مقابل دشمنان صفیه مولایش یعنی داعشی ها رقم خورد. بمانیم
ویژگی ها این سخنان را از خیلی ها شنیدم. اینکه هادی ویژگی های خاصی داشت. همیشه دائم الوضو بود. مداحی می کرد. اکثر اوقات ذکر سینه زنی هیئت را می گفت. اهل ذکر بود. گاهی به شوخی می گفت: من دو هزار تا یا حسین علیه السلام حفظ هستم. یا می گفت: امروز هزار بار ذکر یا حسین علیه السلام گفتم، عاشق امام حسین علیه السلام و گریه برای ایشان بود. واقعا برای ارباب با سوز اشک می ریخت. او زبانزد رفقا بود. اگر کسی از او تعریف می کرد، خیلی بدش می آمد. وقتی که شخصی از زحمات او تشکر می کرد، می گفت: را خدا آزاد کرد! یعنی ما کاری نکرده ایم. همه کاره خداست و همه ی کار ها برای خداست. حال و هوای خواسته هایش مثل جوانان هم سن و سالش نبود. مند تر و تر از دیگر جوانان بود. انرژی اش را وقف بسیج و کار فرهنگی و هیئت کرده بود. در آخر راهی جز طلبگی در نجف پاسخگوی غوغای درونش نشد. من شنیدم که دوستانش می گفتند: هادی این سال های آخر وقتی ایران می آمد، بار ها روی صورتش چفیه می انداخت و می گفت: اگر به نامحرم نگاه کنیم راه بسته می شود. خیلی دوست داشت به سوریه برود و از حرم حضرت زینب علیه السلام دفاع کند. یک طرف از دیوار خانه را از بنری پوشانده بود که رویش اسم حضرت زینب علیه السلام نوشته شده بود. می گفت نباید بگذاریم حرم عمه سادات، دست تروریست ها بیفتد. وقتی می خواست برای نبرد با داعش برود، پرسیدیم درس و بحث را می خواهی چه کنی؟ گفت: اگر شهید نشدم، درسم را ادامه می دهم. اگر شهید شدم، که چه بهتر خدا می خواهد این گونه باشد. بمانیم
آیا تاکنون به زندگی در آمریکا فکر کرده‌اید؟ بیایید زندگی دو خانواده ایرانی که یکی مذهبی و دیگری غیرمذهبی هست و در آمریکا با چالش‌های متفاوتی مواجه می‌شوند را در کتاب تولد در لس آنجلس بخوانیم. کتابی که به تازگی منتشر شده است و تاکنون با استقبال خوبی مواجه بوده است. در قسمتی از کتاب داریم: با تاکسی خودم را به مرکز شهر رساندم. چشم‌هایم مثل آدمی گرسنه به دنبال رد یا نشانه‌هایی از آن کارناوال می‌گشت که من را تا آنجا کشانده بود. راننده تاکسی فرودگاه می‌گفت: «تا یکی دو ساعت دیگر آفتاب غروب می‌کند و هوا کمی خنک‌تر می ‌شود، کارناوال راه می‌افتد. کارناوال، شب تا صبح توی شهر می‌گردد و مردم به دنبالش پای‌کوبی می‌کنند و نزدیک صبح، خسته و بی‌رمق به حتلشان برمی‌گردند. تا صبح روز بعد که دوباره کارناوال راه بیفتد و دوباره دور یکدیگر جمع شوند.» فکر کردم این هفته چه هفته لذت بخشی است! یک هفته طلایی. بمانیم