eitaa logo
مجله میدان آزادی
79 دنبال‌کننده
360 عکس
23 ویدیو
0 فایل
هنر، میدان آزادی است. www.azadisq.com ارتباط با ادمین 👤 @Azadi_sqart www.AzadiSq.com
مشاهده در ایتا
دانلود
بلا در بیچارگان توسط دانشمندی پس از اقدام به خودکشی زنده می‌شود و به سفری برای کشف خود در جامعه می‌رود و مانند هیولای فرانکشتاین، فیلم را به صورت یک لوح خالی شروع می کند. او که از خاطرات قبل از احیای خود پاک شده است، باید زبان، جنسیت، روابط طبقاتی و همه‌ی خوبی‌ها و بدی‌های فرهنگ غربی را دوباره کشف کند. بلا که با اعتماد به نفس در دنیایی دشوار به دنبال خوبی است، شبیه هیولای فرانکشتاین ترسناک است به خصوص زمانی که می‌گوید: «مراقب باش! زیرا من نترس و در نتیجه قدرتمند هستم». یورگوس لانتیموس فیلمساز میانسال یونانی است که اولین‌بار در سال ۲۰۰۹ با فیلم «دندان نیش» در جشنواره‌ی کن و انتخاب در بخش نوعی نگاه این جشنواره، خود را به صورت جدی به اهالی سینما معرفی کرد و اکنون با ۱۱ بار نامزدی «بیچارگان» در نودوششمین دوره‌ی اسکار و برد ۴ مجسمه‌ی اسکار، دیگر به یک کارگردان مطرح بین‌المللی بدل شده است. کارگردانی که سبک خاص خود را در فیلم‌سازی دارد و در ۵۰ سالگی دست به تجربه‌های جدید می‌زند. تجربه‌هایی که در بیچارگان به‌وضوح آن‌ها را به نمایش می‌گذارد و همه چیز به کار می‌گیرد برای اینکه شما را متعجب کند: لنز، رنگ، حرکت، نور و صدا. متن کامل ریویوی فیلم بیچارگان را در پرونده اسکار بخوانید. 1⃣0⃣5⃣ @azadisqart
فیلم الکساندر پین، ساده و روان با ساختاری مشخص و مهندسی‌شده است و حتی گاهی می‌توان بخش‌هایی از آن را حدس زد، اما با وجود این، عصاره‌ی وجود مؤلف به‌خوبی در آن حس می‌شود، بدون اینکه به‌اصطلاح گل‌درشت باشد و توی ذوق بزند. درواقع تناسب هنر و تکنیک است که این فیلم را منحصربه‌فرد می‌کند. همچنین پیام روشن فیلم گرچه در دهه‌ی هفتاد روایت می‌شود اما کاملاً مناسب این روزهای ماست. در زمانه‌ای که همه‌ی ما به‌طرز متناقضی تنها هستیم و از فرط تنهایی فقط می‌توانیم به قضاوت دیگران نشسته و خودمان را تافته‌ی جدابافته بدانیم، «جاماندگان» نشان می‌دهد که ارتباط، ارتباطی واقعی، بهترین راه نجات ماست. هرچند که در ابتدا آدم‌های فیلم مجبورند همدیگر را تحمل کنند اما همین هم‌نشینی اجباری به‌مرور رابطه‌های موقتی را می‌سازد که باعث می‌شود مسیر زندگی شخصی هریک از شخصیت‌ها هموارتر شود. متن کامل ریویوی فیلم جاماندگان را در پرونده اسکار بخوانید. 1⃣0⃣6⃣ @azadisqart
جستجوها نشان می‌دهد که کارگردان قبلی فیلم «مایسترو» از ساختش منصرف شده است، اما از آنجا که این پروژه نباید رها می‌شد، در نهایت «بردلی کوپر»، بازیگر فیلم، این جسارت را داشته است تا فیلم رها شده را بسازد؛ جسارت ساختن فیلمی زندگینامه‌ای از این نوع. فیلم «مایسترو» یا «رهبر ارکستر» برخلاف انتظار، سرشار از فراز و نشیب‌های مغز موسیقیایی نبود؛ سرشار از کلاس‌های هماهنگی میان مایسترو و نوازندگان گروه. تنها چند صحنه‌ی اندک وجود داشت از رهبری او که به نظر من نیازی به فیلم زندگینامه‌ای نبود وقتی اصل فیلم رهبری او وجود دارد، یکی از کلاس‌های تمرین و یکی دوبار از نوشتن موسیقی و ... آن ذهن خلاق و پویا که ارکستر را رهبری می‌کند فقط چندجا در چند دیالوگ به آن اشاره شده است. متن کامل ریویوی فیلم مایسترو را در پرونده اسکار بخوانید. 1⃣0⃣8⃣ @azadisqart
🔹فیلم «نوروز» جلوه‌های ویژه‌ی چشم‌نوازی دارد و از همان دقایق ابتدایی، فضاسازی خیال‌انگیز آن جلب توجه می‌کند. قاب‌های فیلم سرشار از رنگ است و ایده‌های ویژوال فیلم برای تلفیق جلوه‌های رایانه‌ای با نماهای واقعی هم به‌درستی به اجرا درآمده است. به تعبیری فیلم از منظر تکنیکی قانع‌کننده است و می‌توان آن را یک گام رو به جلو برای سینمای کودک به حساب آورد. 🔹«نوروز» با وجود ایده‌ی جذاب و پشتیبانی فنی قابل قبول، در مرحله‌ی «شخصیت‌پردازی» دچار آسیب جدی شده است و به همین دلیل مخاطب در مواجهه با آن نمی‌تواند با هیچ‌ یک از کاراکترها ارتباط برقرار کند. به‌طور مشخص، نوجوان اصلی فیلم، گویی تنها یک نماد است و قرار است مفهوم «نوجوان» را در داستان فیلم نمایندگی کند اما هیچ شاخصه و مشخصه‌ای به‌عنوان یک «شخصیت» ندارد. کاراکترهای پیرامونی او، به‌ویژه پدر و مادری که قرار است در طول داستان در جریان چالش‌های زندگی مشترک‌شان قرار بگیریم هم هیچ کمکی به تکمیل فرآیند پرداخت شخصیت اصلی داستان نکرده‌اند. کافی است به سهم تجاری حضور بازیگر ترکیه‌ای در فیلم توجه کنید که مطلقاً هیچ کارکردی به نفع «داستان» در فیلم ندارد و تنها به کار تیزرهای تبلیغاتی فیلم می‌آید. متن کامل نقد و بررسی فیلم نوروز را بخوانید. 1⃣1⃣5⃣ @azadisqart
«آپاراتچی» قطعا فیلم بی‌نقصی نبود و خام‌دستی‌هایی در بخش‌های مختلفش دیده می‌شد. اما شبیه فیلم‌های دیگر نبود، نه در ساخت نه در رویکرد نه در مضمون. با اینکه فیلم را می‌توان به نوعی جزو سینمای انقلاب دسته‌بندی کرد اصلا شبیه دیگر فیلم‌های سینمای انقلاب هم نبود. مخصوصا فیلم‌های دهه‌های اخیر این سینما. یعنی نه می‌خواست بخشی از تاریخ مهم سیاسی مملکت را در یک قصه کوچک به زور بگنجاند، نه می‌خواست وارد دعواهای گفتمانی روز شود، نه قصد داشت از یک جریان خاص انتقام بگیرد و نه مثل فیلم‌های گران‌قیمت و پرسروصدا و جاه‌طلب سازمان اوج بود که بخواهد در یک فیلم سینمایی سفارشی هم پرتره یکی از بزرگ‌ترین و مشهورترین قهرمانان جنگ را بسازد و هم در عین‌حال با پرداختی شعاری به انبوه سوالات نسل جدید و شبهه‌های بیگانگان پاسخ بدهد. متن کامل ریویوی فیلم آپاراتچی را بخوانید. 1⃣2⃣6⃣ @azadisqart
خیلی وقت است که در جامعه‌ی شهری ایران، واژه‌های «پوکر»، «بت» و «گمبل» رایج شده و دو گفتمان «قماربازی» و «یک‌شبه پولدار شدن» ذهن خیلی‌ها را به خود مشغول کرده است. اصلاً مگر جز این است که پدیده‌ی «قماربازی» خود معلول تفکر «یک‌شبه پولدار شدن» است؟ حالا که به هر دلیلِ جامعه‌شناختی و مردم‌شناختی، مخاطبان سینمای امروز ایران به فیلم‌های کمدی بیشتر روی خوش نشان می‌دهند، چرا نباید بسیاری از آسیب‌شناسی‌های مهم را در دل همین فیلم‌ها گنجاند؟ فیلم «تمساح خونی» حداقل در تقبیح دو مسئله‌ی مذکور موفق بوده و به‌دور از شعارزدگی، عذاب ناشی از کسب پولِ آن‌جنسی را به زبان خودش تعریف می‌کند. متن کامل ریویوی فیلم تمساح خونی را بخوانید. 1⃣3⃣2⃣ @azadisqart
«روزهای عالی» (Perfect Days) فیلمی ژاپنی-آلمانی، محصول سال ۲۰۲۳ به کارگردانی ویم وندرس است. کارگردانی آلمانی که از اوزو، کارگردان بزرگ و فقید ژاپنی بسیار تأثیر پذیرفته. این فیلم در هفتاد و ششمین جشنواره‌ی فیلم کن در بخش اصلی نمایش داده شد و بازیگر اصلی آن، کوجی یاکوشو، برنده‌ی جایزه‌ی‌ بهترین بازیگر مرد شد. «روزهای عالی» همچنین در اسکار ۲۰۲۴ جزو پانزده فیلم فهرست کوتاه انتخاب شد و برای کسب اسکار با سایر فیلم‌های غیرانگلیسی‌زبان این فهرست رقابت کرد. «روزهای عالی» از آن فیلم‌هایی است که هرچند وقت یک بار می‌شود از نو دیدش. با وجود همه‌ی سادگی و سکوتش و با وجود اینکه حرف‌های قلمبه‌سلمبه‌ای نمی‌زند، باید از نو دیدش و با هیرایاما و سبک زندگی‌اش و نگاهش به جهان و خرده‌آیین‌های شخصی‌اش و نحوه‌ی پیوندش با زندگی، از نو بیعت کرد. از آنجایی که زندگی امروزی و ارزش‌های جهان نو زور زیادی دارند و هر چیزی را که مشابه آن‌ها نباشد برنمی‌تابند و با قدرت تلاش می‌کنند همه‌ی ما را شکل خود کنند، باید هر بار این فیلم را از نو دید و هر بار از نو از هیرایاما چگونه زندگی کردن را آموخت. متن کامل ریویوی فیلم روزهای عالی را بخوانید. 1⃣3⃣7⃣ @azadisqart
به نظر می‌آید چیزی که در بسیاری مراحل، قصه فیلم‌نامه خاتون را نجات داده شخصیت‌پردازی شیرزاد است. مردی با خاستگاه به‌شدت سنتی و خون اربابی که سعی می‌کند روشنفکر باشد و نمی‌تواند؛ به علاوه بدبیاری‌هایی هم دارد که مهم‌ترینش نظامی بودن است در دوره‌ی اشغال! یعنی یک انسان بی‌اختیار! پرداخت عالی فیلمنامه به اضطرابات و پنهان‌کاری‌های شیرزاد که در میان سنت و مدرنیته و هم خوی نظامی‌گری و وضعیت بله قربان‌گویی درحال دوشقه شدن است بسیار عالی است تا جایی که بسیاری ضعف‌های شخصیت‌پردازی خاتون را پوشانده است.  متن کامل نقد و بررسی سریال خاتون را بخوانید. 1⃣4⃣1⃣ @azadisqart
اگرچه درباره‌‌ی رکود بزرگ سرمایه‌داری آمریکا در سال ۲۰۰۸ چندین کتاب و بی‌شمار مقاله‌ی اقتصادی نوشته شده است اما نکته حائز اهمیت اینجاست که آدام مک کی علاوه بر بررسی ریشه‌های ساده‌ی این رکود بر اساس نگاه اقتصادی، تاکید دارد نشان دهد چیزی که مانع از دیده شدن اشتباهات فاحش در طراحی اقتصاد آمریکا شده است نوعی روحیه‌ی برونگرایانه، خودبزرگ‌بین و کنشگر است که مطلقا تحمل صبر و تامل در کاری که دارد انجام می‌دهد را ندارد. مک کی جنبه‌ی بیمارگونه این عملگرایی ویرانگر را در سکانس جلسه‌ی گروه درمانی یکی از شخصیت‌های اصلی فیلم که بانکدار است به خوبی نشان می‌دهد. کارگردان خیلی روشن توضیح می‌دهد که پیش‌بینی رکود و بحران اقتصادی چقدر ساده بوده است. بنا شدن وام‌های مسکن سنگین‌تر بر دارایی‌های مفروضی که از بازپرداخت وام‌های مسکنِ سبک‌تر ساخته شده‌اند، یعنی ساختن بنایی سنگین بر ستون‌هایی سست، یا حتی فرضی!  متن کامل نقد فیلم رکود بزرگ به کارگردانی آدام مک کی به بهانه تولد این کارگردان آمریکایی را بخوانید. 1⃣4⃣2⃣ @azadisqart
26.99M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 هیچکاک و قدردانی خاصش ۱۰ اردیبهشت (۲۹ آوریل) سالروز درگذشت کارگردان مشهور انگلیسی آلفرد هیچکاک است.به همین مناسبت، ویدئوی جذابی ببینید از قدردانی خاص و به‌یادمادنی آقای کارگردان به هنگام دریافت جایزه‌ی یک عمر دستاورد هنری بنیاد فیلم آمریکا (AFI Life Achievement Award). نسخه باکیفیت ویدئو را اینجا ببینید. 1⃣5⃣3⃣ @azadisqart
🔹همه مطالب مجله میدان آزادی درباره آلفرد هیچکاک و آثارش امروز چهل و چهارمین سالگرد درگذشت آلفرد هیچکاک است، مردی که تاثیر او در بخش مهمی از تاریخ سینما ثبت شده است. به همین مناسبت همه‌ی مطالبی که تاکنون درباره‌ی او و آثارش، در مجله میدان آزادی منتشر کرده‌ایم را در این مطلب گرد آورده‌ایم. در ادامه آن‌ها را مرور می‌کنیم: 1.فهرست: 10 فیلم از بهترین فیلم‌های آلفرد هیچکاک 2.ریویو: نگاهی به فیلم «شمال از شمال غربی»، ساخته «آلفرد هیچکاک» 3.هیچکاک و قدردانی خاصش 1⃣5⃣5⃣ @azadisqart
🔹فهرست: برندگان تمام بخش‌های جشنواره کن ۲۰۲۴ هفتاد و هفتمین دورۀ جشنوارۀ کن از تاریخ ۱۴ می‌ (۲۵ اردیبهشت) با نمایش فیلم «پرده دوم» ساخته‌ی کوئنتین دوپیو آغاز ‌شد و ساعاتی پیش، ۲۵ می‌ برابر با ۶ خرداد، به پایان رسید. جشنواره کن امسال با حاشیه‌هایی رو‌به‌رو بود؛ از اعتصاب کارکنان آن تا حمایت بسیاری از کارگردانان و بازیگران این جشنواره از مردم فلسطین و درخواست پایان جنگ در غزه. جایزه‌ی نخل طلای هفتاد و هفتمین دورۀ این جشنواره به فیلم «آنورا» به کارگردانی « شان بیکر» رسید و اولین فیلم هندی‌ایی که در ۳۰ سال اخیر به بخش رقابتی کن راه یافت، فیلم «همه آنچه ما به عنوان نور تصور می‌کنیم» ساخته «پایال کاپادیا» توانست جایزه بزرگ دورۀ هفتاد و هفتم را از آن خود کند. متن کامل فهرست برندگان تمام بخش‌های جشنواره کن ۲۰۲۴ را بخوانید. همچنین سایر یادداشت‌های پرونده جشنواره کن در سال‌ گذشته را اینجا ببینید. 2⃣2⃣1⃣ @azadisqart
تجربه‌ی نزدیک به مرگ اول برای علی درست زمانی رقم می‌خورد که کنترل ماشین هنگام بحث کردن او و عاطفه درباره‌ی نگهداشتن جنین، از دست می‌رود و عاطفه ضربه می‌خورد و جنین با خطر مرگ مواجه می‌شود؛ درست قبل از مرگ علی. تجربه‌‌ی نزدیک به مرگ دوم هنگامی است که علی با موتور به دنبال آمبولانس می‌رود و در تونل با ضربه‌ی شدید سر به زمین می‌خورد و تا لبه‌ی مرگ می‌رود اما نه مرگی که دکترها برایش پیش‌بینی‌ و نه در زمانی که برایش تعیین کرده‌اند. تجربه‌ی نزدیک به مرگ سوم درست زمانی است که علی همچنان مرگ خودش را نزدیک‌ترین مرگ می‌بیند و به همین خاطر خودش را در همه چیز محق می‌داند اما ناگهان فروزنده مقابل چشم او سکته می‌کند. تجربه‌ی نزدیک به مرگ چهارم هم زمانی است که علی با حالی بد در جاده گم شده، برف و بوران مانع دید اوست و آخرین تلاش‌هایش برای تزریق دارو بی‌نتیجه می‌ماند. این چهار تجربه‌ی نزدیک به مرگ، هرکدام به مرور و به نوعی علی را که خشمگین، درمانده، آزرده و تا حدی بی‌انصاف شده به خود می‌آورند. علی دست تسلیم را در برابر مرگی که هرگز معلوم نیست کی و چگونه از راه می‌رسد بالا می‌برد و به زندگی کردن می‌پردازد؛ به درست زندگی کردن. متن کامل ریویوی فیلم عطرآلود را بخوانید. 2⃣5⃣9⃣ @azadisqart
🔹پیشنهاد مطالعه: همه مطالب مجله میدان آزادی درباره فیلم عطرآلود به بهانه‌ی دومین ماه اکران فیلم سینمایی «عطرآلود» ساخته‌ی «هادی مقدم دوست»، همه مطالب نقد و نظر درباره‌ی این اثر که در سایت مجله میدان آزادی منتشر شده گردآوری کردیم. تاکنون یک برنامه ویدئویی در تحلیل کامل فیلم غریب و دو ریویو در نقد و بررسی آن توسط سه نفر از منتقدان مجله میدان آزادی فراهم شده که در ادامه مشاهده می‌کنید. ۱. ریویو: نقد و نظری به فیلم «عطرآلود» ساخته هادی «مقدم‌دوست» ۲. ریویو: نگاهی به فیلم سینمایی «عطرآلود» ساخته «هادی مقدم‌دوست» ۳. ویدئو: نقد و بررسی فیلم «عطرآلود» ساخته «هادی مقدم دوست» 2⃣6⃣2⃣ @azadisqart
«بی‌بدن» یک داستان شبه واقعی را شروع می‌کند و لحظه‌به‌لحظه، بار پشت بار، بر دوش تماشاگرش می‌گذارد و او را سنگین و سنگین‌تر می‌کند. شاخصه قهرمان در هر دو فیلم مذکور یکسان است: بازپرسی که خانواده‌دوست است، علیرغم ظاهر خشنش، دلی رئوف دارد، پایداری بر احقاق حق و پایبندی به اخلاق برایش بااهمیت است و در این مسیر، گاهی مرزها و چارچوب‌های شغلی را می‌شکند، و همه‌ی این‎‌ها یعنی کپیِ «بی‌بدن» برابر با اصلِ «علفزار». در «بی‌بدن» با داستانی لاغر و پرداختی لاغرتر مواجهیم و درست است که هر دو فیلم، حتی ساعت‌ها یا روزها پس از فیلم، ذهن مخاطب را درگیر خودش می‌کند، اما هر نوع «درگیری ذهنی» بعد از فیلم، حُسن به حساب نمی‌آید. درگیری ذهن مخاطب بی‌گناه فیلم (خصوصاً تماشاگری که منفعلانه محتوی را هضم می‌کند)، پس از فیلم‌هایی همچون «بی‌بدن» و «علفزار» ناشی از جریحه‌دار شدن احساس و عواطفش است؛ این نوع درگیری «عاطفی» فرق می‌کند با درگیری «تفکرمحور» و نمی‌توان این را به حساب موفقیت فیلم گذاشت. متن کامل ریویوی نقد و بررسی فیلم بی‌بدن را بخوانید. 2⃣6️⃣4️⃣ @azadisqart
🔹پیشنهاد مطالعه: همه مطالب مجله میدان آزادی درباره فیلم بی‌بدن اکران آنلاین فیلم سینمایی بی‌بدن ساخته مرتضی علیزاده از روز چهارشنبه، ۲۷ تیرماه آغاز شده است. به همین بهانه همه مطالب نقد و نظر درباره‌ی این اثر که در سایت مجله میدان آزادی منتشر شده در این بسته سینمایی برای شما گردآوری کردیم. ۱. ویدئو: نقد و بررسی فیلم «بی‌بدن»، ساخته «مرتضی علی‌زاده» ۲. ریویو: نقد و نظری به فیلم «بی‌بدن»، ساخته «مرتضی علی‌زاده» ۳. ریویو: نقد و بررسی به فیلم «بی‌بدن» ساخته «مرتضی علیزاده» 2⃣6️⃣5️⃣ @azadisqart
34.57M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 سعید راد، یکی از چهره‌های تاریخ سینمای ایران بود که پیش از انقلاب و پس از آن سینمای ایران را نمایندگی کرد. او که در ۴ آبان ماه ۱۳۲۳ آمده بود، در اولین روز مردادماه امسال در سن ۷۹ سالگی و پس از یک دوره‌ بیماری چشم از جهان فروبست و جامعه‌ی هنری ایران را سوگوار خود کرد. در مجله‌ی میدان آزادی تصمیم گرفتیم به پاس نیم قرن تلاش هنری این هنرمند، در ویدئویی نقش‌آفرینی‌های متفاوت سعید راد را مرور کنیم تا بهانه‌ای باشد برای گرامی داشتن یاد و خاطره‌ی ایشان در سینمای ایران. شما را به تماشای این ویدئو دعوت می‌کنیم. ویدئو با کیفیت اصلی را اینجا ببینید. 2⃣6⃣7⃣ @azadisqart
هدایت شده از مجله میدان آزادی
مهمترین نکته در نقد و بررسی یک فیلم تاریخی یا سیاسی، این نیست که این فیلم چه چیزهایی را نشان داده یا چگونه نشان داده؛  بلکه نکته‌ی اصلی  این است: این فیلم چه چیزهایی را نشان نداده و چگونه نشان نداده. مخصوصا اگر قرار باشد قضاوت و صداقت و شرافتِ آن فیلم و مولفانش را به قضاوت بنشینیم. اوپنهایمر نولان مثل بیشتر فیلم‌های مشابه خود، قهرمانِ آمریکایی‌اروپایی را در جهان و ذهنیت آمریکایی‌اروپایی روایت می‌کند؛ مثل اکثریتِ مطلقِ فیلم‌های قهرمان‌محورِ غربی در دهه‌های اخیر، این قهرمان غربی یک نبوغ و برتری عجیب دارد، یک انگیزه‌ی قوی و یک فکر جاه‌طلبانه و خارق‌العاده و برتر دارد، روابط خاص و پیچیده و متفاوتی با آدم‌های پیرامون خود دارد، وجدان و عذاب وجدان و اضطراب دارد، با مشکلات و موانع و سختی‌ها و دشمنی‌های زیادی مواجه می‌شود، هم کارهای خوبی انجام می‌دهد هم کارهای بدی، بالا و پایین و سیاه و سفید زیاد دارد، خاکستری است، خیلی خاکستری است، اما سرانجام موفق می‌شود! و به همین دلیل سرانجام دوست‌داشتنی و قابل ستایش و احترام است. یعنی موفقیت، قدرت و به سرانجام رساندن پروژه در اینگونه فیلم‌ها همواره بر خوب‌بودن و درست‌بودن ترجیح دارد.  متن کامل یادداشت فیلم اوپنهایمر را در پرونده اسکار بخوانید. 1⃣0⃣0⃣ @azadisqart
کوروساوا را بیشتر با فیلم‌های درخشانی مثل «راشومون»، «هفت سامورایی»، «ریش قرمز»، «یوجیمبو» و «سریر خون» می‌شناسند. اما او فیلم اقتباسی درخشان و بسیار مهم بایکوت‌شده‌ای هم در اواخر عمر دارد به نام «راپسودی در ماه اوت» محصول ۱۹۹۱. این فیلم درمورد مواجهه سه نسل از مردم ژاپن و چه‌بسا به طور نمادین سه تفکر و دیدگاه مردم ژاپن با موضوع مهم نسل‌کشی و بمباران هسته‌ای ژاپن توسط آمریکاست، اما برخلاف اکثر فیلم‌های سینمایی که به نحوی به این موضوع پرداختند به جای هیروشیما تمرکزش بر ناکازاکی (ناگاساکی) است. می‌دانیم که دولت آمریکا دو بمباران هولناک هسته‌ای را در ژاپن رقم زد که سه روز بینشان فاصله بود، اولی در تاریخ ۶ اوت ۱۹۴۵ (۱۵ مرداد ۱۳۲۴) در استان هیروشیما و دومی در چنین روزی یعنی در تاریخ ۹ اوت ۱۹۴۵ (۱۸ مرداد ۱۳۲۴) در استان ناکازاکی انجام گرفت و فقط طبق ادعای مجامع غربی ۲۲۰هزار کشته در پی داشت و بزرگترین قتل عام‌های آنی تاریخ معاصر شد. نکته‌ی مهم درمورد ناکازاکی این است که اصلا این شهر حتی با ادعاهای خود آمریکا هم یک هدف نظامی نبود، وقتی خلبان به علت غبارآلود بودن شهر کوکورا (هدف اصلی) نمی‌تواند هدف را پیدا کند در راه بازگشت بمب هسته‌ای خود را در یک شهر کاملا غیرنظامی یعنی ناکازاکی رها می‌کند و جنایتی عظیم را علیه غیرنظامیان انجام می‌دهد. متن کامل نقد و بررسی فیلم راپسودی در ماه اوت را بخوانید. 2⃣8⃣2⃣ @Azadisqart
امروز دهم شهریور ماه است و سالروز تولد حسن فتحی، کارگردان سرشناس و محبوبی که بسیاری از آثارش علاوه بر اینکه جزوی از خاطرات جمعی ما هستند، در جریان سریال‌سازی تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی هم موج تازه‌ای به راه انداختند. او که در سال ۱۳۳۸ در تهران به دنیا آمده است امروز شصت و پنج ساله می‌شود. به همین مناسبت، تمام مطالبی که در مجله‌ی میدان آزادی درباره این هنرمند گران‌قدر و آثارش منتشر کرده‌ایم را در این مطلب گرد آورده‌ایم و شما را به مطالعه آن‌ها دعوت می‌کنیم: ۱. یادداشت: نقد و بررسی سریال «شب دهم»، ساخته «حسن فتحی» ۲. ریویو: نقد و بررسی سریال «شهرزاد» ساخته «حسن فتحی» ۳. ریویو: نقد و بررسی فیلم «مست عشق» ساخته «حسن فتحی» 3⃣1⃣2⃣ @Azadisqart
دومین فیلم بلند مهران مدیری، «ساعت ۶ صبح»، ترکیبی غیرمعمول است که از ابهام در داستان رنج می‌برد. این فیلم به نویسندگی و کارگردانی مدیری و تهیه‌کنندگی علی اوجی، پس از حضور نیافتن در جشنواره‌ی فجر سال گذشته، اکنون به روی پرده‌ی سینماها رفته است. مدیری که فیلم قبلی‌اش، «ساعت ۵ عصر»، در ژانر کمدی با رویکردی ابزورد در سال ۱۳۹۵ ساخته و در سال ۱۳۹۶ اکران شده بود، این بار با تغییر ژانر و لحن به‌سراغ درامی با تم امنیتی رفته است. تجربه‌ی ساخت فیلم در فضاهای مختلف به‌خودی‌خود جای تقدیر دارد، اما اینکه آیا این جسارت به نتیجه‌ای خوب یا حداقلی منجر شده باشد، موضوعی دیگر است. با این فیلم می‌توانیم نتیجه بگیریم مهران مدیری در نهایت چهره‌ای تلویزیونی است و سینما مدیوم او نیست. فیلم «ساعت ۶ صبح» داستان دختری به نام سارا را روایت می‌کند که قرار است برای ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ی دکترای فلسفه به کانادا برود. پرواز او ساعت شش صبح است... متن کامل ریویوی فیلم سینمایی «ساعت ۶ صبح» را بخوانید. 3⃣3⃣4⃣ @azadisqart
این فیلم را می‌توان یک فیلم سانتی‌مانتال دانست. از طرفی این رویکرد باعث می‌شود فیلم از لحاظ زیبایی‌شناسی محیط و دکور در سطح بالایی قرار بگیرد. اما از طرف دیگر بخش زیادی از جامعه در این فیلم حضور ندارند. انگار که عشق فقط برای این طبقه‌ از جامعه است. شاید در پاسخ گفته شود که داستان این‌گونه اقتضا می‌کرده یا به هر حال باید این رابطه‌ها در بستری پرداخته می‌شد. اما وقتی سه رابطه را در فیلم نشان می‌دهیم که هر سه از لحاظ اقتصادی در سطح متوسط رو به بالا یا بالا هستند، این جواب پذیرفتنی نیست. مخصوصاً که این سؤال مهم هنوز برای جامعه حل نشده است که آیا با وجود مشکلات مالی زیاد می‌توان عاشقانه و خوب زندگی کرد؟ آیا دغدغه‌های اقتصادی چنین فرصتی را به ما می‌دهند؟ فیلم‌های ایرانی در دهه‌های هفتاد و هشتاد به فیلم‌هایی با پایان خوش معروف شده بودند. البته این نوع پایان‌بندی به‌نوعی الگوبرداری از پایان هالیوودی است اما گاهی این مدل پایان‌بندی هنرمندانه است و گاهی حالت کلیشه‌ای پیدا می‌کند. کلیشه‌ای بودن پایان، مهم‌ترین اشکال فیلم «آغوش باز» است. متن کامل ریویوی فیلم آغوش باز را بخوانید. 3⃣3️⃣5⃣ @azadisqart
🔹پیشنهاد مطالعه: همه مطالب مجله میدان آزادی درباره فیلم سینمایی «آغوش باز» اکران سینمایی فیلم «آغوش باز» که ابتدا قرار بود در نیمه‌ی شهریورماه آغاز شود بالاخره پس از یک هفته تعویق، از امروز در سینماهای سراسر کشور شروع شده است. به همین بهانه همه مطالب نقد و نظر درباره‌ی این اثر که در مجله میدان آزادی منتشر شده را برای شما گردآوری کردیم. تاکنون یک برنامه ویدئویی در تحلیل فیلم آغوش باز و دو ریویو در نقد و بررسی آن توسط سه نفر از منتقدان مجله میدان آزادی فراهم شده که در ادامه مشاهده می‌کنید. ۱. ویدئو: نقد و بررسی فیلم «آغوش باز» ساخته «بهروز شعیبی» ۲. ریویو: نقد و نظری به فیلم «آغوش باز»، ساخته «بهروز شعیبی» ۳. ریویو: نقد و بررسی فیلم «آغوش باز»، ساخته «بهروز شعیبی» 3⃣3️⃣6️⃣ @azadisqart
فیلم چند ایده‌ی روانشناسانه‌ی درخشان دارد، مثلاً ترومایی که باعث به کار افتادن یک مکانیزم دفاعی در روان کیمیا شده و او خودش این حالت را فوبیای فاصله می‌نامد، و البته به خاطر حادثه‌ای که برای فرزندانش اتفاق می‌افتد باعث می‌شود بتواند بر این ترس غیرواقعی غلبه کند. ایده‌ی دیگر ارتباط عاطفی بین دو برادر، طاها و علیسان است؛ این دو کودک آنقدر از لحاظ روحی به هم نزدیک‌اند که وقتی علیسان در استخر می‌افتد، طاها پیش از بزرگ‌ترها متوجه شده و برای کمک به برادر کوچکش می‌شتابد. فیلم کاملاً مناسب تماشا به همراه تمام اعضای خانواده است و می‌تواند تلنگرهای مهمی درباره‌ی اهمیت ارتباط عاطفی بین اعضای خانواده به مخاطب بزند. اما یک سؤال بزرگ درباره‌ی این فیلم برای من مطرح است: داستان مال کیمیاست یا فرید؟ مال برادر فرید است یا طاها و علیسان؟ این آشفتگیِ نقطه‌ی تمرکز روایت، اولین حفره‌ی داستان است. دوربین هیچ وقت آن‌قدر همراه یکی از شخصیت‌ها نمی‌ماند تا من به‌عنوان مخاطب بتوانم احساساتم را به آن شخصیت گره بزنم و به نقطه‌ی همدلی برسم. مگر یک فیلم هشتاد و سه دقیقه‌ای چقدر فرصت دارد که بتواند این همه آدم را -با تمام پیچیدگی‌هایی که یک آدم دارد- برای مخاطبش باورپذیر و همدلی‌برانگیز بسازد؟ متن کامل ریویوی فیلم در آغوش درخت را بخوانید. 3⃣6⃣5⃣ @azadisqart
🔹فهرست: از بهترین فیلم‌ها با موضوع نابینایی و شخصیت نابینا در سینمای ایران و جهان عصا، این تکیه‌گاه و این رفیق، به دست گروهی از مردم معنای متفاوت‌تری دارد؛ عصایی برای همراهی یک نابینا، عصایی که رنگ آن اغلب سفید است. در تقویم جهان، پانزدهم اکتبر «روز عصای سفید» به همین مناسبت نام گرفته است. حال به بهانه‌ی روز جهانی نابینایان فرصتی فراهم شده تا از رهگذر سینما به زندگی و تجربه‌ی نابینایی هم‌نوعان نابینا و کم‌بینای خود بنگریم. در انتخاب فیلم‌های این فهرست سعی کردیم تا تنوع داستان‌ها و زاویه‌دیدهای متفاوت درباره نابینایان را درنظر بگیریم. دو فیلم از سینمای ایران و سه فیلم از سینمای آمریکا، هند و دانمارک انتخاب شده است که همه‌ی آن‌ها می‌توانند یک پیشنهاد جدی و جذاب برای تماشا و تفکر در چنین روزی باشند. با این فهرست همراه باشید. «بوی خوش یک زن»، «رقصنده در تاریکی»، «سیاه»، «رنگ خدا» و «چشم‌هایم برای تو» فیلم‌هایی هستند که در این فهرست به آن پرداخته‌ایم. متن کامل فهرست فیلم با موضوع نابینایی را ببینید. 3⃣9⃣1⃣ @azadisqart