○°●•○•°💢💢°○°●°○ #داستان_شب {داستان دنباله داراز سرنوشت واقعی} 🔥فرار از جهنم🔥 #قسمت بیست و یک : ✍مسئولیت پذیر باش ❤️وسایلم رو جمع کردم و زدم بیرون ... ویل هم که انگار منتظر چنین روزی بود؛ حسابی استقبال کرد ... تمام شب رو راه رفتم و قرآن گوش دادم ... صبح، اول وقت رفتم در خونه حنیف زنگ زدم ... تا همسرش در رو باز کرد، بی مقدمه گفتم: دعاتون گرفت ... خود شما مسئول دعایی هستی که کردی ... نه جایی دارم که برم ... نه پولی و نه کاری ... 💚با هم رفتیم مسجد ... با مسئول مسجد صحبت کرد ... من، سرایدار مسجد شدم ... من خدایی نداشتم اما به دروغ گفتم مسلمانم تا اجازه بدن توی مسجد بخوابم ... 💙نظافت، مرتب کردن و تمییز کردن مسجد و بیرونش با من بود ... قیچی باغبونی رو برمی داشتم و می افتادم به جون فضای سبز بیچاره و شکل هایی درست می کردم که یکی از دیگری وحشتناک تر بود ... هر چند، روحانی مسجد هم مدام از من تعریف می کرد ... سبزه آرایی های زشت من رو نگاه می کرد و نظر می داد ... . 💜بالاخره یک روز که دوباره به جون گل و گیاه ها افتاده بودم، اومد زد روی شونه ام و گفت ... اینطوری فایده نداره ... باید این بیچاره ها رو از دست تو نجات بدم .... . 💛دستم رو گرفت و برد به یه تعمیرگاه ... خندید و گفت: فکر می کنم کار اینجا بیشتر بهت میاد ... ضمانتم رو کرده بود ... خیلی سریع کار رو یاد گرفتم ... ❤️همه از استعدادم تعجب کرده بودن ... دائم دستگاه روی گوشم بود ... قرآن گوش می کردم و کار می کردم ... این بار، روح حنیف تنهام گذاشته بود ... نه چیزی کم می شد، نه کاری غلط انجام می شد ... بدون هیچ نقص و مشکلی کارم رو انجام می دادم ... ✍ادامه دارد.. #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662 ○°●○°•°💢💢°○°●°○

#داستان مردی که کارگر حمام زنانه بود❄ #توبه_نصوح #قسمت پایانی آن میش زاد ولد کرد و نصوح از شیر آن بهره مند مى شد تا سرانجام کاروانى که راه را گم کرده بود و مردمش از تشنگى نزدیک به هلاکت بودند عبورشان به آنجا افتاد، همین که نصوح را دیدند از او آب خواستند و او به جاى آب به آنها شیر مى داد که همگى سیر شده و راه شهر را از او پرسیدند. وى راهى نزدیک را به آنها نشان داده و آنها موقع حرکت هر کدام به نصوح احسانى کردند و او در آنجا قلعه اى بنا کرده و چاه آبى حفر نمود و کم کم در آنجا منازلى ساخته و شهرکى بنا نمود و مردم از هر جا به آنجا آمده و در آن محل سکونت اختیار کردند، همگى به چشم بزرگى به او مى نگریستند. رفته رفته، آوازه خوبى و حسن تدبیر نصوح به گوش پادشاه آن عصر رسید که پدر همان دختر بود که جواهرش در حمام زنانه مفقود شده بود و باعث توبه نصوح شده بود. شاه از شنیدن این خبر مشتاق دیدار او شده، دستور داد تا وى را از طرف او به دربار دعوت کنند. همین که دعوت شاه به نصوح رسید، نپذیرفت و گفت: “من کارى و نیازى به دربار شاه ندارم” و از رفتن نزد سلطان عذر خواست. مامورین چون این سخن را به شاه رساندند شاه بسیار تعجب کرد و اظهار داشت حال که او نزد ما نمی آید ما مى رویم او را ببینیم. شاه همراه با درباریانش به سوى نصوح حرکت کرد، همین که به آن محل رسید به عزرائیل امر شد که جان پادشاه را بگیرد، پس پادشاه در آنجا سکته کرد و نصوح چون خبردار شد که شاه براى ملاقات و دیدار او آمده بود، در مراسم تشییع او شرکت و آنجا ماند تا او را به خاک سپردند و چون پادشاه پسرى نداشت، ارکان دولت مصلحت دیدند که نصوح را به تخت سلطنت بنشانند. نصوح چون به پادشاهى رسید، بساط عدالت را در تمام قلمرو مملکتش گسترش داد و بعد با همان دختر پادشاه که ذکرش رفت، ازدواج کرد و چون شب زفاف و عروسى رسید، در بارگاهش نشسته بود که ناگهان شخصى بر او وارد شد و گفت “چند سال قبل، میش من گم شده بود و اکنون آن را نزد تو یافته ام، مالم را به من برگردان.” نصوح گفت : درست است و دستور داد تا میش را به او بدهند. آن شخص گفت که چون میش مرا نگهبانى کرده اى هرچه از منافع آن استفاده کرده اى، بر تو حلال ولى باید آنچه مانده با من نصف کنى. نصوح گفت: درست است و دستور داد تا تمام اموال منقول و غیر منقول را با او نصف کنند. آن شخص گفت: بدان اى نصوح، نه من شبانم و نه آن میش است بلکه ما دو فرشته براى آزمایش تو آمده ایم. تمام این ملک و نعمت اجر توبه راستین و صادقانه ات بود که بر تو حلال و گوارا باد، و از نظر غایب شدند. #پایان #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662 #اللهم_عجل_لولیڪ_الفرج

🍃 🍃 🌷💫🌷💫🌷💫🌷💫🌷 #شاید_معجزه ❤ #قسمت _هفتم 7⃣ نویسنده: #سیین_باا 😎 . . وقتی پیاده شدیم، بیشتر بچها رفتن سمت وضو خونه.. من رفتم سمتِ غرفه های فرهنگی.. همه چیز تو نظرم جالب بود🙂 کنار هر کدوم از غرفه ها چند دقیقه می ایستادم و نگاه میکردم.. یه جایی شلوغ تر از بقیه ی جاها بود، دقت کردم؛ نوشته بود #حکاکی_پلاک👌 . +آقا این پلاکا رو چند میزنید؟! همونطور که سرش پایین بود گفت؛ هشت تومن خانوم هشت تومن 😒 تصمیم گرفتم بخرم! +آقا میشه برا منم بزنید؟! باز همونطور که سرگرم کارش بود گفت؛ خانوم برید بعد مراسم برگردید بزنم براتون.. 😒 ایششش.. رفتم!! فضا پر شده بود از صدایِ مداحی که میگفت(دستمو بگیر/ من نابلدم) از گوشه و کنار صدای خادما میومد که میگفتن مسیر نور های سبز رو برید.. برنامه شروع شده.. برید برسید به روایتگری.. آروم آروم رفتم.. با فاصله های مشخصی پرچم های قرمزی رنگی بود که روش نوشته بود #یازهرا س یه حسی بهم میگفت؛ حیف نیست با کفش راه میری؟! خم شدم کتونیمو در آوردم.. چه خنکای خوبی بود زمین😍 وقتی رسیدم برنامه شروع شده بود.. همون گوشه کنار یه بلندایی پیدا کردم و نشستم روی #تپه.. صدای زجه بود که به گوش میرسید.. هرکی خودش بود و خلوتش.. چقد اینجا همه چی بی ریا بود.. چرا انقد همه اشک میریزن؟! راوی گفت؛ امروز رفتی طلائیه؟! دیدی سه راه شهادتو؟! رفتی علقمه؟! دیدب اون دوتا جوونو که گمنام اومدن؟؟! نمیخای دل بدی؟! وقتش نیست به خودت بگی آخه تا کی؟! بس نیست این همه بد بودم؟! دوست نداری به امام مهدی سلام بدی؟! باورکن به غیر از تو کسی رو نداره ها.. #تنهاست آقامون.. دستتو بذار روی #خاک، میبینی چقد جاذبه داره چقد خنکه چقد آرامشه؟! بچها اینجا خون ها ریخته شده، ریخته شده تا شماها بشین یار امام مهدی هاااا میخوای برگردی امشب؟! میخوای بگی خدااا بسه غلط کردم منم دیگه میشم آدمِ خوبی؟! میخوای؟! امشب شبه #بله_برونه ، بله رو‌میدی به امام مهدیت؟! ببین نگاهش به توعه؟! به خودم اومدم، کل صورتم خیس بود.. شوریِ اشکو کنار لبام احساس میکردم.. به خودم اومدم دیدم مشتم پر از خاکه.. به خودم اومدم دیگه #ریحانه ی قبل نبودم.. به خودم اومدم و دیدم تو دلم طوفانه!! شب بله برونه؟! امام مهدیم!؟! غلط کردم؟! صدای گریه م بلند شد.. #همراهمون_باشید😉 #ادامه_دارد😎 🌷💫🌷💫🌷💫🌷💫🌷 --------------------------------- 🍃 🍃#کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

♻💫♻💫♻💫♻💫♻ #شاید_معجزه ❤ #قسمت _چهاردهم 4⃣1⃣ نویسنده: #سیین_باا😎 هنوز مناطق بودم.. باید تا اوایل عید نوروز اونجا میموندم .. روزای خوبی برام سپری میشد .. اینجا بودن و کنار #شهدا نفس کشیدن رو به هرجای دیگه ترجیح میدادم.. اونقدر کنارشون نفش کشیدن #قشنگ بود که دوس داشتم کل عمرم و زندگیم رو بمونم کنارشون ..😍😍 امروز خادم اروند بودم..😎 داشتم از همون آب های جاری اروند وضو میگرفتم.. که گوشیم زنگ خورد 📱 رضا بود 😑 کاروانشون ک چن روزه رفته چیکار داشت دیگه ؟ +به سلام داش رضا فرمانده 😒 دوباره این بشر چندش شد و گفت: سلام عزیز دلم خوبی نفسم بعدشم خودش مرد از خنده😂 _حرفتو بگو رضا نمازه وقت ندارم !😐 خواستم بگم #عکسات خیلی قشنگ شده شهید شی همشو خودم برات قاب میگیرم خداحافظ عشقم😉 (قطع کرد) چی گفت این بشر من که نفهمیدم..😐 #شاید_معجزه ❤ شاید یک ماهی از اون سفر که این روز ها به عنوان #سفر_عشق ازش یاد میکنم، گذشته..💔 تو این یک ماه اونقدر خودم رو به #شهدا نزدیک کردم ک حتی مامانم تعجب کرده ! من #رفیقامو پیدا کردم رفیق هایی که برای تا آخر عمرم کافیم بود...😍 تو همون هفته از طرف آقای خالقی دعوت به همکاری شدم.. یعنی شدم عکاس ثابت تمام مراسمات دانشگاه 😎 زود تر از چیزی ک فکر میکردم کارت #بسیج فعال رو بهم دادن... لبخند زدم ☺ از یادآوری روزیکه بچه ها کارتو تو دستم دیدن ..👀 همه میگفتن : ریحانه مگه تو از بسیج متنفر نبودی ؟!😐 من عاشق شهدا بودم هرچی اونا دوست داشته باشن ،من انجام میدم ..❤ داشتم میگفتم.. این روزها اونقدر سرم گرم شده؛ یادواره شهدا ، ایام معنوی جشن و شهادت .. این روز ها بیشتر از هروقت دیگه نمازام برام لذت بخشه ..😍 این روزها حال دلم #بهشته💚 #همراهمون_باشید 😉 #ادامه_دارد 😎 ♻💫♻💫♻💫♻💫♻ --—-------------------------------- ✅ 🍃 🍃#کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

🌺🌧🌺🌧🌺🌧🌺🌧🌺#شاید_معجزه ❤ #قسمت _هیجدهم 8⃣1⃣ نویسنده: #سیین_باا😎 ‌ امروز که بعد از چند ماه دارم عکسای اون روزا رو میبینم، حسرت میخورم به حالِ خوبِ یه هفته ی قشنگی که به دعوت #آقامون بود..❤ چند ماهیه که ترم تموم شده و دانشگاه تعطیل.. تو این چند وقت از فضای دلچسب شهدا دور شدم و این، چه #درد بدیه.. دلم هوایی شد..💗 از مامان خواستم این هفته رو باهم بریم #گلزار_شهدا😍 مامانم چادری بود.. از اون خانومای محجبه ی دوست داشتنی که آدم دوست داره ساعتها بشینه کنارشون و فقط نگاهشون کنه..😍😘 اما نمیدونم چرا، اینهمه سال تلاش نکردم که بشم شبیهه مامان..💔 دسته گل و شیشه ی گلاب دستم بود💐🌺 دلم میخواست از کنار مزار شهدا رد بشم و هر جا دلم گیر کرد بشینم🍂 هر جا خودشون خواستن.. یکی یکی رد شدم و رسیدم به #هشتمین سنگ قبر که محل شهادت زده بود #شلمچه...🍂🍁🍂 #شاید_معجزه ❤ ته دلم خالی شد 😞 یاد روایتگری اونشب افتادم که میگفت : چیشد ؟! شهدا زمین گیرت کردن ؟!💗 با صدای لرزون گفتم :مامان بشینیم اینجا 😢 مامان سنگ مزارو گلاب میریخت و من گلها رو پر پر میکردم...🌺💐 دوباره صدای راوی به گوشم رسید.. +بچها شهدا رفتن که شما بشین یار امام مهدی ، بچه ها نکنه شرمندشون بشیم ؟😢 +بچها دارن یار گیری میکنن برا آقامون نکنه جا بمونید ؟!😭 خاطرات اون شبا برام تداعی شد و اشک ریختم ، چقدر دلتنگشون بودم...😭💔 انگاری چن نفر اومدن و نشستن جایی ک ما بودیم ؛ اشکامو پاک کردم ؛💫 دستم رو گذاشتم روی سنگ خنکاش تا عمق وجودم رو آرامش بخشید😍 سرم رو آوردم بالا که از مامان بخوام بریم.. نگاهم افتاد به یه دختر ناز محجبه ..😍 شاید هم سن خودم بود نگاهش که به نگاهم گره خورد تبسم کرد..☺ +زهرا ؟ رضا کو پس ؟😒 صاحب صدا رو شناختم برای همین همزمان با بلند شدن زهرا منم بلند شدم ..🍂 و مامانم با من بلند شد..☺ برگشتم سمتش و سلام کردم...😊 همون موقع آقای خالقی (رضا) هم رسید.. با خنده گفت : سلام خانم صالحی خوب هسین؟😅 -ممنونم سلامت باشین..😊 +شما همدیگه رو میشناسید؟(زهرا بود ک اینو میگفت) 😶 لبخند زدم رو به مامان گفتم : مامان ایشون آقای خالقی هستند از بچهای دانشگاه و مسئول بسیجمون... ایشونم آقا امیر هستن براتون گفتم باهاشون رفتیم اردوی جهادی..😎 و اونا همزمان با مامانم احوال پرسی کردن ..💐 +پس من چی ؟👧 _منم خواهر کوچیکه آقای #برادرم 😎 وقتی با تعجب نگاش کردم آروم چشمک زد 😉 و ریز خندید..😅 #همراهمون_باشید 😎 #ادامه_دارد 😉 🌺🌧🌺🌧🌺🌧🌺🌧 --—-------------------------------- ✅ ✨ -------------------------------- 🍃 🍃#کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

#قسمت هشتاد و یک🌹🌹🌹 #جدال عشق و غیرت🌹🌹🌹 با اینکه پدر و مادر در برابر آقا بزرگ ایستاده بودند ولی فضای پذیرایی برایم سنگین بود. بشقابم رو برداشتم و زیر لب از مادر تشکر کردم، به سمت آشپز خانه رفتم. نفسم را بیرون دادم تا کمی آرام گیرم. بشقاب را داخل سینگ گذاشتم، ظرف شور را برداشتم، مایع زدم و شروع به شستن کردم، صدای آقا بزرگ را شنیدم که گفت: ـ پسرم من قول و قرار گذاشتم به نظرت درسته زیرش بزنم؟ تو که می دونم عهد ما از قدیم بوده. آبرویی برام نمی مونه. چشمانم را بستم و مناظر حرف پدر شدم که جواب داد: ـ آقا جون من هم تا اینجا گفتم حرف حرفِ شماس، دختر بیچاره چقدر اشک ریخت و ناله کرد ولی من و مادرش چشم روی ناراحتیش بستیم، ـ آقا جون من جونم برای شما می دم ولی دیگه نمی تونم دختر مو مجبور کنم. دیدیش دختر جوانم از بس ناراحتی کشید راهی بیمارستان شد. ترجیح می دم پسر ناخلف شما باشم تا اینکه دخترم پر پر بشه. بذارید رسما بیان، شاید راز پذیرفت. اگر هم قبول نکرد من شرمنده ی شما میشم. مادر شروع به جمع آوری میز کرد، رامین نیز هم از جایش بر خواست و کمک کرد. و ظرف ها را به آشپز خانه آوردند. خود را مشغول شستن ظرف نشان دادم. رامین بشقاب های دستش را داخل سینگ گذاشت و آرام گفت: ـ مثل اینکه دیگه از ازدواج اجباری خبری نیست. شانه ای بالا انداختم و بی جواب شستن ظرف ها را ادامه دادم. آقا بزرگ که مدتی در سکوت بود، از جایش برخواست و روی یکی از کاناپه ها نشست و گفت: ـ من می دونم که انتخابم عالیه، چون پسره و دیدم، کارش، شغلش، حتی شکل و هیکلش همه برازنده اس، اگر راز دست از لج بازیش برداره هم خودش خوشبخت میشه هم من بد قول نمی شم. خانم بزرگ هم ظرف خالی سالاد را روی اپن گذاشت و گفت: ـ ان شالله که راز ببینه و بپسنده، دخترم عاقله و خوب و بدش رو می دونه. تمام مدت هر کس چیزی می گفت و من در سکوت خودم را در آشپز خانه سر گرم کار نشان دادم. دلم می خواست زودتر بحث تمام شود. بلکه کمی مغزم آرام شود. بلاخره بعد از کلی بحث آقا بزرگ و خانم بزرگ رفتند، به اتاقم رفتم بلکه کمی ذهن پر آشوبم را رها سازم. یک هفته می شد که دانشگاه نرفته بودم. پشت میزم نشستم و جزوه ی که داشتم برداشتم، هر چقدر ورق میزم فایده نداشت ذهن و دلم حسام را می طلبید، بی اختیار از جایم بر خواستم و بعد از مدت ها موبایلم را از کشوی میزم بیرون آوردم. خاموش بود. به شارژر وصل و بعداز چند دقیقه روشنش کردم. بادیدن نام حسام که بیش از صد پیام داده بود اشکم سرازیر شد. ـ راز حلالم کن. ـ راز دست خودم نبود. ـ راز باور کن که زندگی الان من کم از مرگی نداره. بدون که چاره ای نداشتم. قسم می خورم، به جان خودت که دین و دنیامی قسم می خورم چاره ای جز ترکت نداشتم. پیام هایش را می خواندم و بیشتر می شکستم. اشکم را تند تند از صورتم پاک می کردم تا بهتر ببینم. ـ راز زود خوب شو فدای قلبت بشم، زود سر پا شو... با گریه پوز خندی زدم، دست چپم را که درد گرفته بود ماساژ دادم و زیر لب گفتم: ـ لعنتی مگه تو گذاشتی خوب باشم؟ چرا اینکار و کردی؟ کاش حداقل بهم می گفتی چرا. آهنگی که برایم فرستاده بود را باز کردم. عجب وصل حال این روزهایمان بود! اونکه یه وقتی تنها کسم بود. تنها پناه دل بی کسم بود تنهام گذاشت و رفت از کنارم. از درد دوریش من بی قرارم. گریه ام شدت گرفت و هق زدم، مگر می شد فراموشش کنم؟ از خدا مرگم را خواستم که طاقت دوریش را نداشتم. موبایل را دردستم فشردم. دلم می خواست خوردش کنم. ولی از پیام هایش دل نمی کندم. با انگشتان لرزان تایپ کردم. ـ روی هرچی مرده سفید کردی، برو که خیلی نامردی. داغی برجگرم گذاشتی که هیچ چیز خاموشش نمی کنه، فقط دلم می خواد بمیرم و خلاص بشم. خاک بر سر من که این همه به تو اعتماد داشتم.

#چگونه_با_پدرت_آشنا_شدم #نامه_شماره_بیستودو «کت بی صاحب!» #قسمت دوم نامه شماره بیست و دو «کت بی صاحب!» دوباره یک قدم عقب‌تر رفتم و ساک را باز کردم و کت را بیرون آوردم و داد زدم «سیندرلا کتتو بپوش بریم عقد کنیم! حالا سر فرصت زندگی صافمون می‌کنه!» کت را از دستم کشید و دوباره درون ساک گذاشت و انگار که پوشاک نوامیسش باشد، داد کشید: «کت مشتری رو چیکار داری خانم؟!» خشکیده شدم. شاگرد اتوشویی بود. همان شل مغزی که می‌گفتند وسواس چروک داشته و پارسال مادربزرگش را گذاشت زیر اتو بخار! فیش کت را انداخت کف دستم. راهی نداشتم جز این‌که حالا که تا چند قدمی دفترخانه هستیم با همین دیوانه متأهل شوم برود پی کارش که آقای کیانی با پیژامه‌ و عرق‌گیرش همراه کیسه زباله‌ از خانه‌اش بیرون آمد. یکی نیست به این پیرمرد بگوید این‌همه دمبه و گوشت چروکیده و آویزان را وقتی در عرق‌گیرت می‌اندازی بیرون جز برای عیال خدا بیامرزت برای ما جذابیت بصری که ندارد هیچ، این اتوکش هم ممکن است تو را ببیند و وسواسش بگیرد! طفلک آنی در برابر چروک‌های عمیق آقای کیانی احساس ناتوانی در صاف کردنش کرد و همان جا به رعشه افتاد و از حال رفت! حیف مامان با در کنده شده و گیر کرده در زانویش به دنبالم آمد و مجبور شدم فرار کنم اما گاهی آدم در خیابان ممکن است نیمه‌اش را پیدا کند پس تا بعد_مادرت ادامه دارد... 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉🏻 @Dastanvpand 👈🏻💓

💎بنـــامـ خــــداے یــــوســـــف💎 💎رمـــــان جذاب و نیمہ واقعے 💎 #حـــــــــرمٺ_عشــق 💞قسمـــٺ #سی_وپنج علی به شیراز رفت.... مدارک یوسف را برده بود. که ثبت نام کند یوسف را. فصل تابستان از راه رسید... هم دلگیر بود هم نگران. نگران آینده ای که مشخص نمیشد..! دست دلش به هیچ کاری نمیرفت.😔 حوصله نداشت. حتی برای خوابگاه هم اقدامی نکرده بود.نمیدانست سرانجامش چه خواهد شد..!😥 آرام قدم میزد.... سنگی را نشانه گرفته بود. و آرام با مسیرش سنگ را به جلو میبرد.. فکر میکرد... شاید #قسمت خداست... شاید #حکمتی است که او نمیفهمید... دو جلسه خاستگاری رفت،اما هر دو بی حاصل.!!😔 💓بیشتر از ۴ ماه گذشته بود..💓 چه امتحانی.. چه حکمتی.. چه تقدیری.. عجب خاستگاری ای.. متحیر شده بود..😟🙁حتی نتوانسته بود چند کلامی با بانویش حرف بزند. از آینده بگوید...😔 از نقشه هایی که در سر داشت...😔 از اهدافش...😔 از امکانات مالی که #اصلا نداشت...که همه را پدرش از او دریغ کرده بود،آنهم بخاطر #شرطی که گذاشته بود.😔 👈یا ریحانه یا ارث..!👉 حوصله حمید و علی را که هیچ، حتی حوصله خودش را هم نداشت. به پارک🌳⛲️ محله ای نزدیک خانه شان رسید. آب و هوای پارک و نسیم خنک بعدازظهر هم نتوانست او را سرحال بیاورد.😔 به اولین نیمکت که رسید نشست. دست به سینه تکیه داد. خیره شده بود. و فقط فکر میکرد... چگونه #به_تنهایی راهی پیدا کند.😞 باصدای زنگ گوشی اش،..📲 از فکر بیرون آمد. بدون نگاه به مخاطب، تماس را برقرار کرد. _الو. بله..! علی_ سلام پسر هیچ معلومه تو کجایی. سلامت کو😊 بیحوصله گفت: _گیرم که سلام. 😕 علی_ کجایی؟؟ 😠 _زیر اسمون خدا.😕 علی_خب پس همون جا بشین. به از دست رفتن خانم آینده ت فکر کن😠 گویی سیم برقی به او وصل کرده بودند. سریع از جایش بلند شد. _چیشده علی... 😰 علی_ تا ١٠ دقیقه دیگه پایگاه باش..نبودی از فکر ریحانه خانم میای بیرون.😠 _مرد حسابی بهت میگم چیشده..! دِ حرف بزن😠😰🗣 صدای بوق.... جواب نگرانی های یوسف شد.با تمام توانش میدوید... 😰🏃 خواست، گوشی را در جیبش بگذارد. که از دستش افتاد.زود برداشت.با ضربه ای که خورده، خاموش شده بود. اعتنا نکرد. گوشی را درجیبش گذاشت.و دوباره دوید...🏃 پیاده نیمساعتی راه بود... اما باید زود میرسید..🏃 قلبش به تپش افتاده بود...😣🏃 مراقب بود به کسی برخورد نکند...🏃 تا پایگاه یک نفس دوید...🏃 نگران و آشفته... درپایگاه را با قدرت باز کرد. در محکم به دیوار خورد. بلند داد زد.😥😰 _علییی.... علیییییی...😰🗣 وارد اتاق شد... هر دو اتاق را گشت. علی نبود.. به حیاط رفت. همه جا را سر زد. کسی نبود. عصبی شد.😠 نکند برای دلبرش اتفاقی افتاده بود... نکند علی دروغ گفته باشد. علی دروغگو نبود..! _علییییی کجاییی🗣😠 وسط حیاط ایستاد.بلند داد زد.. _علیییییییی😠😰🗣 از لبه پشت بام صدای علی را شنید. _اینقدر داد نزن. حنجره ت مشکل پیدا میکنه😁 کلافگی، آشفتگی، نگرانی اش، حسابی او را بهم ریخته بود.😠😰 پله ها را دوتا یکی بالا میرفت. وقتی رسید با صورت خندان علی مواجه شد.😁 _چیشدهههه😠🗣 علی بطری آب را برداشت. لیوان آبی برای یوسف ریخت. یوسف_ علی بگو... قلبم داره میاد تو دهنم.😠 _اینو بخور آروم شی. میگم بهت..!😊 یوسف لباسش را چنگ زد. تپش قلبش سر به فلک کشیده بود😖 _آب نمیخام.. حرفتو بزن.. 😣 علی اشاره ای به لیوان در دستش کرد. یوسف لیوان را گرفت. یک نفس آب را سرکشید. لیوان را بدست علی داد. علی برای سرویس کولر... به پشت بام آمده بود. به سمت کولر رفت. پوشال خریده بود. درپوش ها را برمی داشت، تا تعویض کند پوشال کولر پایگاه را. _میگم بشرطی که آروم باشی.😊 _بگو آرومم😰 در پوش دوم را بلند کرد. _معلومه..! هنوز نشنیدی داری پس میافتی! وای به وقتی که بگم!!😐 _علییی میگی یا...😡 علی صاف ایستاد. _خیلی خب بابا.. نزن.. الان میگم.😁خبر خاصی نیست فقط برا ریحانه خانم خاستگار اومده! ✨✨💚💚💚✨✨ ادامه دارد... ✍نام نویسنده؛ بانو خادمـ کوےیار 💞 💚✨💚✨✨✨💚✨💚💚🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

ناحله🌺 #قسمت صد و نود و نه روح الله شمیم ونرگس همه اطراف من پرسه میزدن و یه چیزایی میگفتن. ولی من هیچی نمیفهمیدم.گوشم هیچ صدایی و نمیشنید.چشمام هیچکیو نمیدید.ساکی که براش بسته بودم و جلوم گذاشتن. دلم میخواست جای همه ی نبودناش بغلش کنم،بوش کنم.زیپ ساک رو باز کردم .همه چی مرتب تر از اولش بود چشام به لباساش که افتاد دیگه طاقتم تموم شد _آقامحمد خودت کجایی لباساتو واسم اوردن؟لباسات هنوز بوی عطرتو میده محمد زندگیمو با خودت بردی لباسشو به صورتم چسبوندم و گریه کردم.تو دلم جنگ شده بود.انقدر که گریه کرده بودم دیگه چشام جایی رو نمیدید. لباسشو بوسیدم و گذاشتمش سر جاش. پوتینشو از تو ساک برداشتم.دستمو به کفِ پوتینش کشیدم و بعد با دوتا دستام خاکشو روی صورتم کشیدم. همه ی سلولام دلتنگیشو فریاد میکشید. از هق هق به سرفه افتاده بودم.نفسام دیگه یکی در میون به بالا میومد .حس میکردم قلبم دیگه نمیزنه. از اتفاقای عجیب زندگیم بهت زده بودم. همچی خیلی عجیب و سریع اتفاق افتاده بود. سریع عاشقش شدم.عجیب عاشقشم شد. عجیب ازدواج کردیم و زود از پیشم رفت. _محمد قرار نبود تنها بری بی معرفت! چیکار کنم حالا بدون تو؟ حواسم به کسی نبود ولی صدای گریشونو میشنیدم.هر بار که یه چیزی میگفتم گریه ی جمع شدت میگرفت . بی توجه سرمو روی ساکش گذاشتم رهام نمیکردن .هر دفعه یکی میومد بازومو میگرفت .انقدر جیغ زده بودم خسته شدم.با خودم فکر کردم تمام تلاشم تو این مدت برای عادت به نبودن محمد فقط تظاهر بود.فاطمه بدون محمدش نمیتونست. وزن سرم رو هم نمیتونستم تحمل کنم. همش خنده هاش به یادم میومد.شوخی هاش،صداش ، چشماش... داشتم دیوونه میشدم،این اتفاق هم ‌نمیتونسم باور کنم،مثل خیلی از اتفاق های دیگه که باورش برام سخت بود. هی خودم و گول میزدم که محمد حالش خوبه قراره بیاد،اینا یه خوابه،شوخیه ولی تا نگام به چشمای اطرافیانم میافتاد میفهمیدم که این یه واقعیته کشنده است. (شما که عزیزِ دلِ ماییُ لوسِ من... رنجورِ عشق به نشود جز به بوی یار... خیلی دوستت دارم...) _محمد دلم واسه صدات تنگ شده تو رو خدا بیا بگو همه ی اینا یه شوخی بی مزه است.محمد تو رو جونِ زینبت، من دیگه نمیتونم.محمد تو که میتونه فاطمه بدون تو نمیتونه.تو که بی رحم نبودی. بابا و دایی طاهر زیر بغلمو گرفتنو بلندم کردن.قوت نداشتم حتی رو پاهام بایستم. کمرم شکسته بود.همه ی جونم از بدنم رفته بود.بردنم تو اتاق خودم. پشت سرم چند نفر دیگه هم می اومدن . زینب تو اتاق رو پای سارا بود.سارا هم مثل بقیه گریه میکرد.دیدن این چشمای گریون حالم و بد میکرد.دلم میخواست یکی گریه نکنه تا بگم فهمیدم که میخواستین باهام شوخی کنین،بگین محمدم بیاد دیگه نمیتونم... با دیدن من پاشد و بغلم کرد و تو بغلم گریه کرد .انگار از من زودتر باخبر شده بودن.لابد من اخرین نفر بودم.روی تخت نشستمو و چادرمو روی سرم کشیدم. خاطره هاش ولم نمیکرد.من این مدت و چطوری باید فراموش میکردم؟ اصلا میشد فراموش کرد؟ همه وجودم همه ی عمر و زندگیم و با خودش برد! بی وفا...کاش بیدار میشدم میدیدم همه ی اینا یه خوابه.کاش بیدار میشدم و مثل همیشه وقتی برمیگشتم محمد و کنار خودم میدیدم.کاش هنوز داشتمش. کاش بود و مثل همیشه وقتی گریه میکردم اشکام و پاک میکرد و میگفت خیلییی لوسی! کاش همه چی یه جور دیگه بود ‌.کاش محمد نمیرفت... ____ +تا فردا ان شالله میرسه پیکرش. _اطلاع رسانی کردین؟ +بله ان شالله انجام میشه! _پس زودتر بگید همه چیو اماده کنن! +ان شالله. بچه ها تو تدارکن _حواستون باشه هیچی کم نباشه . +چشم فقط وداع تو مصلی اس دیگه؟ _اره +شهیدو خونشون نمیبرین؟ _فعلا قطعی نشده خانومشو بفرستین وصیتنامشو بیاره +خانومش... _جز اون ک کسی نمیدونه! +چشم. صداهاشون تو سرم اکو میشد.اطرافم یکم خلوت تر شده بود .زینب و که اوردن سمتم با دیدنم وحشت کرد و شروع کرد به جیغ زدن . چشام به اون که میافتاد دلم میخواست بمیرم.بیچاره داداش علی. از وقتی که فهمیده بود اشک چشماش خشک نشده بود .کنار من نشسته بود و مثل بچه ها گریه میکرد.اشک چشمای منم تمومی نداشت. قلبم داشت از جاش کنده میشد. نمیدونستم باید چیکار کنم. دلم میخواست فقط ببینمش. کم کم داشتم این اتفاق و هم باور میکردم چون میدونستم محمد من آدمی نیست که اینهمه بیقراریه من و ببینه و برنگرده. محمد رسیده بود به چیزی که آرزوش و داشت. ____ بابا و سارا زیر بغلامو گرفته بودن. به هیچ وجه نمیتونستم رو پاهای خودم بایستم. همش با خودم میگفتم محمد چجوری دلش اومد منو بزاره بره؟ نزدیک هواپیمایی میشدیم که گفته بودن ۱۰ دقیقه ی پیش نشسته. هواپیمایی که دلبرم باهاش اومده. هواپیمایی که دلبرمو واسم اورده . به هواپیما نزدیک تر شدیم.یه سری با لباس نظامی به صف ایستاده بودن #غین_میم #فاء_دآل🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

💠ﺍﻟﺴَّﻠﺎﻡُ ﻋَﻠَﻴْﻚِ ﻳَﺎ ﻓَﺎﻃِﻤَﺔُ اَلْزَهرا💠 #خاطرات_شهید_ابراهیم_هادی سن شهادت: 25 سال اهل شهرستان تهران #قسمت 1⃣ چرا ابراهیم هادی؟ 🍁🍁🍁 ✨تابستان سال 86 بود. در مسجد امین الدوله تهران مشغول نماز جماعت مغرب و عشا بودم. حالت عجیبی بود! تمام نمازگزاران از علما و بزرگان بودند.من در گوشه سمت راست صف دوم نماز جماعت ایستاده بودم. بعد از نماز مغرب، وقتی اطراف خود را نگاه کردم، با کمال تعجب دیدم اطراف محل نماز جماعت را آب فرا گرفته! درست مثل اینکه مسجد، جزیره ای در میان دریاست! 🍁🍁🍁 🍃امام جماعت پیرمردی نورانی با عمامه سفید بود. از جا برخاست و رو به سمت جمعیت شروع به صحبت کرد. از پیرمردی که در کنارم بود پرسیدم: امام جماعت را می شناسی؟ جواب داد: حاج شیخ محمد حسین زاهد هستند. استاد حاج آقا حق شناس و حاج آقا مجتهدی. من که از عظمت روحی و بزرگواری شیخ حسین زاهد بسیار شنیده بودم با دقت تمام به سخنانش گوش می کردم. 🍁🍁🍁 🍃ایشان ضمن بیان مطالبی درباره عرفان و اخلاق فرمودند: دوستان، رفقا، مردم ما را بزرگان عرفان و اخلاق می دانند و ... اما رفقای عزیز، بزرگان اخلاق و عرفان عملی اینها هستند. بعد تصویر بزرگی را در دست گرفت. از جای خود نیم خیز شدم تا بتونم خوب نگاه کنم. 🍁🍁🍁 🍃تصویر، چهره مردی با محاسن بلند را نشان می داد که بلوز قهوه ای بر تنش بود. خوب به عکس خیره شدم. کاملا او را شناختم. ابراهیم بود، ابراهیم هادی؟ برایم عجیب بود که شیخ حسین زاهد، استاد عرفان و اخلاق که علمای بسیاری در محضرش شاگردی کرده اند چنین سخنی می گوید!؟ او ابراهیم را استاد اخلاق عملی معرفی کرد!؟ در همین حال با خودم گفتم: شیخ حسین زاهد که سالها قبل از دنیا رفته!! هیجان زده از خواب پریدم. 🍁🍁🍁 🍃این خواب رویای صادقانه ای بود که لرزه بر اندامم انداخت. تصمیم خود را گرفتم. باید بهتر و کاملتر از قبل ابراهیم را بشناسم. از خدا هم توفیق خواستم. شاید این رسالتی است که حضرت حق برای شناخته شدن بندگان مخلصش بر عهده ما نهاده است و کتاب سلام بر ابراهیم را نوشتم. 🍁🍁🍁 منبع: کتاب سلام بر ابراهیم ، صفحه 9 الی 11 کانال سنگر شهدا 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

💐🌿🍃🌸🍂 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #قسمت۷۹ دستم رو عقب ميكشم ، ساكش رو از روي زمين برميدارم و دستش ميدم. _ برو و به سلامت برگرد . ساك رو از دستم ميگيره و به سمت در راه ميوفته. مامان عاطفه از زير قرآن ردمون ميكنه. پرنيان كاسه آب رو به من ميده. و…… يه آغوش مادرانه كه خدا ميدونه شايد مامان عاطفه اون لحظه آرزوش اين بود كه زمان كامل بايسته. آغوش خواهرانه ، كاش خودم حالم خوب بود و به پرنيان دلداري ميدادم. و آغوش پدرانه كه آخرين جملش رو به قدري آروم گفت كه فقط من و اميرحسين شنيديم _ بهت افتخار ميكنم پسرم. برق خوشحالي تو چشماي اميرحسين موج ميزد. از پدر جدا و به سمت من مياد. بوسه اي روي پيشونيم ميشينه كه عشق رو به وجودم تزريق ميكنه. بعد از خداحافظي با همه افرادي كه اونجا بودن ، همه حالمون رو درك ميكنن و ميرن داخل خونه. تسبيح فيروزه اي رو از جيبش در مياره و دور دستم ميبنده ؛ ماشيني كه بايد باهاش ميرفت ، كمي جلو تر از خونه بود ، اين بار بوسه روي دستم ميزنه و عقب عقب همونطور كه به چشماي هم زل زده بودیم به سمت ماشین میره ، سوار میشه و ماشین حرکت میکنه. کاسه آبی رو که توش رزای پر پر بود رو پشت ماشین میریزم و……. رو روبه روي من ميگيره ، يه آغوش مادرانه كه خدا ميدونه شايد مامان عاطفه اون لحظه آرزوش اين بود كه زمان كامل بايسته. آغوش خواهرانه ، كاش خودم حالم خوب بود و به پرنيان دلداري ميدادم. و آغوش پدرانه كه آخرين جملش رو به قدري آروم گفت كه فقط من و اميرحسين شنيديم _ بهت افتخار ميكنم پسرم. برق خوشحالي تو چشماي اميرحسين موج ميزد. از پدر جدا و به سمت من مياد. بوسه اي روي پيشونيم ميشينه كه عشق رو به وجودم تزريق ميكنه. بعد از خداحافظي با همه افرادي كه اونجا بودن ، همه حالمون رو درك ميكنن و ميرن داخل خونه. تسبيح فيروزه اي رو از جيبش در مياره و دور دستم ميبنده ؛ ماشيني كه بايد باهاش ميرفت ، كمي جلو تر از خونه بود ، اين بار بوسه روي دستم ميزنه و عقب عقب همونطور كه به چشماي هم زل زده بودیم به سمت ماشین میره ، سوار میشه و ماشین حرکت میکنه. کاسه آبی رو که توش رزای پر پر بود رو پشت ماشین میریزم و……. #وقت_رفتن_کاش_در_چشمم_نمی_غلطید_اشک… #آخرین_تصویر_او_در_چشم_ها_یم_تار_بود… #به_روایت_راوی آب رو که پشت ماشین میریزه ، بی هوش میشه و روی زمین میوفته….. یک ماه بعد….. فاطمه خانوم ، همسایشون دختر ۲ سالش مریم رو پیش زینب میزاره و میره به دنبال خبری از همسرش. تو این دو هفته ای که همسایه شده بودن حسابی دوستای خوبی بودن ، شاید به خاطر اینکه همدرد بودن. بابای مریم هم به سوریه اعزام شده بود. با این تفاوت که امیرحسین فقط یک ماه پیش رفته بود و پدر اون پنج ماه پیش و تو دوماه گذشته هیچ خبری ازش نداشتن و حسابی هم نگران بودن. که عاشق بچه ها بود ، حسابی با مریم صمیمی شده بود. شاید اینجوری دلتنگی کمتر اذیتش میکرد. هرچند بازهم شب تا صبح برای سلامتی همسرش دعا میکرد و دیگه غذا خوردن و تفریح و خندیدن براش معنی نداشت…. با صدای زنگ تلفن مریم رو بغل میکنه و کنار میز تلفن میشینه. _ بله ؟ + سلام. عذر میخوام خانوم موسوی. _ بله بفرمایید. صدا مدام خش خش میکرد و قطع و وصل میشد. مطمئن بود از سوریس. گوشش رو تیز میکنه که خبری از امیرحسینش بگیره. مریم سیم تلفن رو میکشه و صدا قطع میشه. سریع سیم رو وصل میکنه و تنها جمله ای که میشنوه _ شهید شدن……. من خود به چشم خويشتن ديدم كه جانم ميرود… #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🌿🍃🌸🍂🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

💐🌿🍃🌸🍂 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #رمان_از_جهنم_تا_بهشت #قسمت۷۷ . با صدای زنگ موبایل از خواب بیدار میشم ، با دیدن اسم عمو دوباره همه خاطرات تلخم برام یادآوری میشه از همون روزی که آرمان از ترکیه برگشت و اومد خاستگاری….. #خاطره_نوشت با صدای ماشین سریع چادر رنگیم رو روی سرم میندازم و میرم دم در. در رو که باز میکنم. با بی ام وه ارمان روبه رو میشم . همون لحظه با دسته گل و شیرینی از ماشین پیاده میشه _ سلام عشقم. تمام بدنم میلرزه و احساس حالت تهوع میکنم. میام لب باز کنم که امیرحسین میرسه. امیرحسین _ جنابعالی ؟ آرمان_ به شما ربطی داره امیرحسین _ با اجازتون. آرمان _ بفرما تو چیزی که بهت مربوط نیست فضولی نکن. امیرحسین _ گفتم جنابعالی؟ آرمان_ دوست داری بدونی؟ امیرحسین نگاه پرسشگرانه ای به من میندازه و منم سرم رو تکون میدم به معنای تایید. امیرحسین _ ببینید آقای محترم پیشنهاد میکنم خیلی زود خداحافظی کنید. آرمان_ بزار خودم رو معرفی کنم دیگه امیرحسین _ به اندازه کافی میشناسمتون. آرمان_ مثلا میدونی این نامزد جونت چه غلطایی کرده؟ امیرحسین _ دهنت رو ببند و رفع زحمت کن و بعد……… . . . یاد آوری اون روزها زجراور ترین کار ممکن بود ، روزهایی که بلاخره با پشتیبانی امیرحسین به پایان رسید و آخرش با خبر خوش زندانی شدن آرمان به خاطر کلاهبرداری هاش مزین شد. تماس قطع میشه. مونده بودم با چه رویی زنگ زده . حتی نمیخواستم صدای عمو رو بشنوم عمویی که من عاشقانه مثل پدرم دوستش داشتم و اون……. چشمم به بلیط های روی عسلی میوفته. سریع از جام بلند میشم و بلیط هارو برمیدارم. دو تا بلیط به مقصد مشهد مقدس. جیغ میکشم و سریع از اتاق میرم بیرون. روز جمعه بود و امیرحسین خونه. با صدای جیغ من اونم سریع به سمت اتاق میاد. که یه دفعه به هم میخوریم و هردومون میوفتیم روی زمین. امیرحسین _ چی شد؟ _ واااای امیرحسین عاشقتم. میخوایم بریم مشهد؟ امیرحسین _ با اجازتون…… #ادامه_دارد... نویسنده : #ح_سادات_کاظمی ✨💖الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــ الْفَـــرَج💖✨ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🌿🍃🌸🍂🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 💓👉 @Dastanvpand 👈💓

#قسمت اول عروس سیاه بخت چشم های گلی سبز بود، درست برعکس سه برادر بزرگترش که چشمان درشت و مشکی داشتند، گلی هم خیلی ریز جثه بود، هم بور،چشمهای سبز روشنش زیر چتری از مژگان طلایی، خیلی رویایی بود... بعد از سه تا پسر آمده بود و حسابی سوگلی و عزیز کرده، همه دوستش داشتند روزها از پی هم می گذشت و گلی مقابل چشم پدر و مادرش قد میکشید، علاقه برادر ها به خواهر کوچکتر هر روز بیشتر میشد و گلی هر روز بیشتر زیر چتر حمایت برادر ها میرفت، حتی با آمدن دختر دوم خانواده، شکوفه، گلی هنوز نور دیده پدر و مادر و برادر ها بود خواستگار ها از پی هم جواب رد میشنیدند، چون دختر زیبا و مغرور روستا تن به ازدواج نمیداد وهر پسری را لایق همسری نمی دید زندگی بر وفق مراد می گذشت و آنها خانواده ای 7 نفره، بی حاشیه، بسیار شاد و خرم بودند. تا اینکه یک روز سرد زمستانی برادر بزرگتر از خانه بیرون رفت و دیگر هرگز بر نگشت! هیچکس نمیداست در آن سرمای استخوان سوز چه بلایی سر پسر ارشد خانواده آمد... بعضی ها می گفتند شاید طعمه گرگ شده بعضی هم می گفتند گرفتار بهمن شده... هرچه که بود او دیگر هرگز پیدایش نشد با ناپدید شدن برادر، خانه رنگ ماتم به خود گرفت، دیگر هیچکس نمیخندید، هیچکس حال و حوصله نداشت، چشمهای سبز براق گلی دیگر نمیدرخشید تحمل آن خانه بدون برادر، بدون روحیه ی شاد و سرزنده گذشته برای همه، بخصوص گلی خیلی سخت بود، شاید بخاطر همین هم به اولین خواستگارش جواب مثبت داد. برادر ها خیلی سعی کردند گلی را منصرف کنند، چون خواستگار متعلق به یک روستای خیلی دور تر بود و همه میدانستند ازدواج گلی یعنی خداحافظی با گلی... شاید بعد از وصلت با این طایفه ثروتمند گلی فقط سالی یکبار میتوانست مهمان خانه پدری شود، و همه اعضای خانه حتی مردم روستا، بخصوص دوست صمیمی گلی، افسانه، از فکر دوری گلی در عذاب بودند اما انگار گلی تصمیمش را گرفته بود شاید هم فقط بخاطر دور شدن از جو ماتم زده از فراق برادر میخواست به یک روستای بسیار دور بعنوان عروس برود... #ادامه دارد. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662 ‌‌‌‌‌‌