#پارت45 رمان یاسمین پشت تلفن باهام حرف زدي و نذاشتي اينكارو بكنم ، احساس كردم كه تو كسي هستي كه مي تونم بهش تكيه كنم . احساس كردم تو . هموني هستي كه دنبالش مي گشتم . احساس كردم كه تو همون كسي هستي كه من رو فقط براي خودم مي خواي !براي همين هم دنبالت اومدم . اما تو انگار اشتباه متوجه شدي . فكر كردي كه با يه دختر چه ميد ونم ، اون جوري طرفي . تو نفهميدي همونطور كه تو مي تونستي يه شوهر ايده ال براي من باشي ، منم شايد مي تونستم يه زن خوب براي تو باشم تو از زندگي فقط يه تصوير زشت مي ديدي در صورتيكه زندگي يه تصوير نيست . يه فيلم رو با يه عكس نميشه فهميد . يادت باشه . ، پول خيلي چيزها هست اما همه چيز نيست : همين طور كه با عصبانيت حرف مي زد ، اشك از چشماش سرازير بود . با دستهاش اشكهاشو پاك كرد و گفت اين اشك عجز نيست . دوباره اشتباه نكن . دلم از اين مي سوزه كه بدون محاكمه ، محكوم شدم . تو حتي نخواستي منو بهتر و .بيشتر بشناسي . اي كاش همه چيز رو توي پول نمي ديدي . اي كاش جاي اون همه درس كه خوندي يه درس عدالت مي خوندي : يه لحظه مكث كرد و بعد تكيه اش رو به ديوار داد و چنگ توي موهاش زد و گفت . سردمه يخ كردم- . هيچ جوابي نداشتم بهش بدم . كاپشنم رو در آوردم و انداختم روي شونه اش با دستهاش كاپشن رو دور خودش پيچيد و نگاهم كرد و يه لبخند زد . برگشتم و پشت سرم رو نگاه كردم . كاوه دم در ورودي ، . روي پله ها واستاده بود . وقتي نگاهش كردم بهم آروم خنديد . فرنوش – دلم راحت شد اين حرفا رو بهت زدم . تو دلم خيلي سنگيني مي كرد حاال آروم شدي ؟- . فرنوش سرش رو تكون داد .خب حاال بريم تو . سرما مي خوري- : بدون اينكه ديگه حرفي بزنيم بطرف ساختمون حركت كرديم . وقتي از كنار كاوه رد شديم . كاوه آروم گفت ! دستتون درد نكنه فرنوش خانم . بالخره يكي پيدا شد روي اين آدم لجباز رو كم بكنه- . فرنوش نگاهش كرد و خنديد تا سر شام ديگه جز چند جمله كوتاه چيزي گفته نشد . سخت تو خودم فرو رفته بودم و فكر مي كردم . فرنوش روبروي من ، روي يك مبل نشسته بود و گاهي كه سرم رو بلند مي كردم چشماش رو مي ديدم كه به من خيره شده و با نگاه من ، نگاهش رو ازم مي .دزده . ژاله و كاوه هم تحت تأثير جو حاكم حرفي نمي زدن وقتي سرم رو پايين مي انداختم و فكر مي كردم ، يه آن به سرم مي زد كه بلند شم و از اون خونه فرار كنم . اما به محض اينكه سرم رو بلند مي كردم نگاهش مي كردم سست مي شدم . دلم راه نمي داد كه ازش جدا شم . نيم ساعت ، سه ربعي گذشت كه شام حاضر شد و مادر كاوه همه رو سر ميز دعوت كرد . من كنار كاوه نشسته بودم و كنار من پدر كاوه و فرنوشم روبروي من نشسته . بود : ژاله شروع كرد تا براي كاوه غذا بكشه . كاوه هم خواست براي من شام بكشه كه فرنوش گفت !كاوه خان ، من دارم براي بهزاد خان غذا مي كشم . شما خودتون رو زحمت ندين- كاوه – يعني بنده غلط بكنم ديگه ! بله ؟ . همه خنديدن . فرنوش – اختيار دارين منظورم اين بود كه ديگه شما زحمت نكشين . كاوه – معني اين يكي هم اينه كه شما ديگه فضولي نكنين ! دوباره همه خنديدن كاوه تو چرا از اين چيزها تعبير بد مي كني ؟- ! كاوه – ا...... ! شما هم بهزاد خان ؟ ببخشيد ها ، لب بود كه دندون اومد . صورتم از خجالت سرخ شد . زير چشمي به فرنوش نگاه كردم . صورت اونم گل انداخت ! ژاله – ديگه صحبت ها باالتر از ليسانس شد . دوباره خنده مجلس رو پر كرد . فرنوش – بفرماييد بهزاد خان . اگه چيز ديگه اي هم خواستين بفرمايين : كاوه آروم گفت #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

❣️ #نیایش_شبانه خدایــــــــــــــــــــــــــــــــــا... وقتی همه چيز را به تو مي سپارم نورِ بي كرانِ تو در من جريان مي یابد 💕 و دعايم به بهترين شيوه ممكن متجلی می شود پس هم اكنون خود را در آغوشت رها ميكنم تا تمام آشفتگی ها و سردرگمي هايم در حضور امن و گرمِ تو به آرامی ذوب شوند و از ميان بروند. به امید خودت ای مهربان ترین مهربانان .. #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

با نام و یاد خدا میتوان بهترین روز را برای خود رقم زد... پس با عشق و ایمان قلبی بگوییم 🌺بسم الله الرحمن الرحیم🌺 خدایا به امیدتو نه به امیدخلق تو #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662 ─┅═ঊঈ🌺ঊঈ═┅─

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_بیـسـت_و_هـفـتم ✍میدونم از ایران و مسلمونا متنفری عثمان خیلی چیزا از تو برام گفته اما فراموش نکن که عثمان هم یه مسلمونه و تا جایی که میشد کمکت کرده شاید ایران هم مثه عثمانِ مسلمون، یادم بد نباشه کمکهای عثمان محضِ علاقه ی احمقانه اش بود... ماد به ایران چه چیزی را به گندآب میکشید لابد تمام زندگیم را چانه اش را خاراند اگه عثمان بدونه که دارم واسه رفتن به ایران تشویقت کنم احتمالا میکشتم صدایش پچ پچ وارش به گوشم رسید پسره احمق عثمان چقدر ساده بود که ماندنم را مساوی با کامیابی اش میدانست با انگشتانش روی میز ضرب گرفت اصلا شاید ایران خیلی بدتر از چیزی باشه که فکرشو میکنی اما خب به یه بار امتحانش میارزه حداقل فقط و فقط به خاطره اون زن که اسم مادر رو به دوش میکشه راستی چرا خودتو ایرانی نمیدونی صدایم کش میآمد: من نه ایرانیم نه مسلمون من فقط سارام سری  تکان داد اوه..با اینکه قابل قبول نیست اما باشه خیلی دوستدارم نظرتو در مورد اون عثمان دیوونه بدونم اونکه روی ابرا راه میره نمونه ایی بارز از یه عشق شرقی حرفهایش مسخره بود.تلو تلو خوران ایستادم اونم یه عوضیه مثه پدرم مثه برادرم و همه ی مردها ابرویی بالا انداخت:اوه متشکرم دختر ایرانی فکر میکردم مشکل تو با مسلمونهاست اما ظاهرا بیشتر یه فمنیستی کمی سرش را خاراند و به چیزی فکر کرد: آخه فمنیست هم نیستی اگه بودی که حال و روز مادرت اونطور نمیشد واقعا تو چکاره ایی؟ قدمهایم سست و پر لرزش بود من فقط سارام سارا ندایی از درون مرا به سمت ایران هل میداد مادر حقِ زندگی داشت او تمام عمرش صرفِ حفظ من و دانیال در خرابه های فکری و سازمانی پدر شد اما اما رفتن به ایران هم یعنی خوردن زهر با دستان خود کاش هرگز به دنیا نمی آمدم اما به قول یان، به یکبار امتحان میارزید کمترین سودش، ندیدنِ عثمان بود یان بازویم را گرفت تا زمین نخورم بهتره ببرمت خوونه اگه اینجا اینطوری رهات کنم باید فردا با گل بیای بیمارستان ملاقاتم چون احتمالا عثمان دو تا پامو خورد میکنه حرفهای یان در مورد حال و روز مادر و سفر به ایران مدام در ذهنم تکرار و تکرار میشد و من سرگردانتر از همیشه! آن  شب در مستی و  گیجیم،یان مرا به خانه رساند وقتی قصد پیاده شدن از ماشین را داشتم مانعم شد اجازه بده تا بازم به مادرت سر بزنم نگاهش کردم عثمان یه کلید داره خنده روی لبهایش نشت در مورد حرفهام فکر کن یه سفر تفریحی نمیتونه زیاد بد باشه آن شب تا خود صبح از فرط درد معده و تهوع به خود پیچیدم و دراین بین حرفهای یان در ذهنم مرور میشد شاید یک سفر تفریحی زیاد هم نمیتوانست بد باشد هر چند که ایران برایم مساوی بود با جهنمی پر از مسلمانِ خدا زده چند روزی از آن ماجرا گذشت و من با خودم کنار نمیآمدم پس به رودخانه پناه بردم تنها جایی که صدای خنده هایم را کنار دانیال شنیده بود نمیتوانستم تصمیم بگیرم ترس و تنفر از ایران، پاهای رفتنم را بسته بود... ⏪ #ادامہ_دارد... #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662 ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

💠🎗💠🎗💠🎗💠🎗💠#شاید_معجزه ❤ #قسمت_شانزدهم 6⃣1⃣ نویسنده: #سیین_باا😎 اون روز آقای خالقی و برادر امیر برام توضیح دادن که قراره با همکاری بسیج مرکزی برای جشن نیمه شعبان😍💚 بریم یکی از روستاهای دور استان .. از یه هفته قبل بریم که هم فعالیت جهادی هم یه جشن بزرگ تدارک ببینیم و از باقی روستاها هم دعوت کنیم🎉🎈🎉 منم که طبق معمول #عکاس بودم و البته مدیر هماهنگی😎😅 اون یک هفته خیلی زود گذشت🍃 20 نفر بودیم که 12نفر آقا بودن برای کارهایی که ما خانوما نمیتونستیم انجام بدیم و کلاس آموزشی هم که دست ما بود.. حال خوبی بود‌ اون روزا💚 وقتی رفتیم روستا، مسجد اونجا رو در اختیارمون گذاشتن برای اسکان.. روزا میرفتیم مدرسه یا حسینیه یا خونه هایی که نیاز به ترمیم داشت رو با کمک اهالی تعمیر میکردیم😐 شبها هم که کلاس های آموزشی داشتیم.. البته بچهایی که سَری توی دستورات قرآنی داشتن اینکارو میکردن...🌺 یکی از شبها مثل همیشه که توی حیاط حسینیه جمع شده بودیم حیاطی که الان دیگه قابل مقایسه با روز اول نبود، الان دیگه نوسازی شده بود، گوشه کنارشو گلدونای گل نرگس😍🌺 گذاشته بودیم حوضشو رنگ کرده بودیم... دورتر از بقیه کنار حوضچه ی گوشه ی حیاط نشسته بودم و داشتم بقیه رو نگا میکردم.. گروه گروه جمع شده بودن از بچه های کوچک .. فاطمه از دانشگاه خودمون بود داشت.. بهشون شعر کودکانه یاد میداد.. نوجونا نشسته بودن بحث بصیرتی میکردن 😑 و خانوم های جوون ک داشتن احکام یاد میگرفتن..🙊 و جوونایی که دور #برادر_امیر جمع شده بودن 🌺 و با هم بحث سیاسی میکردن ..😒 همه دور هم حالشون خوب بود😍 #شاید_معجزه ❤ تو حال و هوای خودم بودم ..🙄 که یکی از خانومای روستا که چن روزی بود بیشتر از اوائل هوامو داشت اومد نشست کنارم ..😋 اسمش ماه بانو بود..🌛 همه صداش میکردن بی بی ماه ... شاید 35 یا 40 سالی داشت ..🤔 دوتا پسر 16 و 17 ساله داشت که دیده بودمشون میومدن کمکمون .. الانم که توی حسینیه بودن💚 +چطوری ریحانه بانو ؟☺ _خوبم بی بی ماه جونم شما خوبین ؟😉 لبخندش پهن تر شد .. انگاری خوشحال شد که هم صحبتش شدم ..🙊 +خوبم گل دختر ریحانه تو ازدواج نکردی ؟😑 خندم گرفت ..😄 _نه ماه بانو مگه من چن سالمه ؟🙈 +قصد ازدواج نداری ؟😒 _فعلا که نه 😂 یکم صورتش درهم شد.. ریحانه اینو مامان داده بدمش به تو.. فردا تو مراسم امام زمان بپوشی 😍 فکر کنم نداشته باشی ..😶 بسته رو داد و رفت .. یه بسته مربعی شکل بود .. معلوم بود توش پارچه است .. بازش کردم .. #چادر_رنگی بود ❤ بوی یاس میداد😍 راست میگفت؛ من چادر نداشتم🍃 #همراهمون_باشید 😉 #ادامه_دارد 😎 💠🎗💠🎗💠🎗💠🎗 --—-------------------------------- ✅ 🍃 🍃#کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

💖🎗💖🎗💖🎗💖🎗💖#شاید_معجزه ❤ #قسمت_هفدهم 7⃣1⃣ نویسنده: #سیین_باا😎 از صبح بچها به کمک اهالی روستا فضای جلوی حسینیه رو آماده کرده بودن برای عصر.. صندلی چیده بودن😄 ایستگاه صلواتی🍷 و گل نرگس هدیه میدادن مردم 🌼 و با کیک و شربت پذیرایی میکردن🍰🍷 نیم ساعت قبل از جشن رفتیم که اماده بشیم.. دخترا مانتو رنگی پوشیده بودن با روسری های گل گلی که حجاب لبنانی خیلی زیبا ترشون کرده بود... ولی من چی؟! 🙁 بلد نبودم مثل اونا حجاب کنم.. +فاطمه؟! _جانم؟! فاطمه هم دانشگاهیم بود ازش خواستم برای منم مثل خودشون روسریمو ببنده.. +چه خوشکل شدی بانو!😍 فقط ریحانه چادر رنگی داری؟!🤔 لبخند زدم☺ آره داشتم.. همونی که ماه بانو برام هدیه آوورده بود.. همونیکه بوی یاس میداد😍 پوشیدمش💚 #چقدر‌احساس‌بهتری‌داشتم🍃🍡 #شاید_معجزه ❤ این هفته برام پر از استرس گذشته بود.. همش ترس اینو داشتم ک مراسم خوب پیش نره و شرمنده اهالی روستا بشم ..😞 اما به لطف خدا و بچه ها و خود اهالی اونقد خوب پیش رفته بود که امروز که روز آخر بود کل خستگی رو از تنم برده بود...😍 اومدیم آماده شیم و بریم ک دیگه کم کم مراسم شروع میشد..💫 شلوار مشکی مردونه و پیرهن سفیدمو پوشیدم ..😎 دستی هم به موهای نامرتبم کشیدم و...🎩 یکمم عطر زدم و با بچه ها رفتیم بیرون...😎 این روزا دوربین دارمون؛ یا همون خانم صالحی رو بیشتر شناخته بودم اونقدر با روز اولی ک دیده بودمش تغییر کرده بود که .....بگذریم 😊 من مسئول ایستگاه صلواتی و پذیرایی بودم🍭🍷 هرکسی ک وارد فضای جشن میشد میومد شربت میخورد بعد میرفت سمت صندلیا...🍬 سرم پائین بود و تند تند شربت میریختم؛ که صدای یکی از خانوم های گروه خودم رو شنیدم که گفت : +قبول باشه ازتون🌹 نگاهمو آوردم بالا تا ازش تشکر کنم که نگاهم افتاد به #دوربین_دارمون 😐 کی #چادری شد ...🤔 چقدر تغییر کرده بود.. داشت ازمون عکس میگرفت😂 که یه لیوان شربت برداشت و تشکر کرد و رفت ..😒 زیر لب زمزمه کردم #چه_خوبه_این_معجزه_ها💗🍃💗 #شاید_معجزه ❤ . اولین بار بود میومدم جشن نیمه ی شعبان🎊💚 برام پر از لذت بود😍 پر از حسآی خوبی هیچوقت نخواستم تجربه کنم😞 پر از آرامشی بود که هیچ کجای دنیا بهش نرسیده بودم💔 و تمام این #شیرینی ها رو مدیون #رفیق هایی بودم که سخاوتمندانه، ریحانه یِ بی سر و پا رو قبول کرده بودن💫 اون روز تو همون جشنی که برای قدم هایِ مبارک #امام_مهدیم💚 بود دعا کردم خدا این آرامش رو از زندگیم نگیره💖 روز به روز حال خوبمو خوبترکنه ❤ از ته قلبم از شهدا خواستم خودشون هوایِ دلِ تازه ترمیم شده م رو داشته باشن☺ #همراهمون_باشید 😉 #ادامه_دارد 😎 💖🎗💖🎗💖🎗💖🎗💖 ✅ 🍃 🍃#کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

🌺🌧🌺🌧🌺🌧🌺🌧🌺#شاید_معجزه ❤ #قسمت _هیجدهم 8⃣1⃣ نویسنده: #سیین_باا😎 ‌ امروز که بعد از چند ماه دارم عکسای اون روزا رو میبینم، حسرت میخورم به حالِ خوبِ یه هفته ی قشنگی که به دعوت #آقامون بود..❤ چند ماهیه که ترم تموم شده و دانشگاه تعطیل.. تو این چند وقت از فضای دلچسب شهدا دور شدم و این، چه #درد بدیه.. دلم هوایی شد..💗 از مامان خواستم این هفته رو باهم بریم #گلزار_شهدا😍 مامانم چادری بود.. از اون خانومای محجبه ی دوست داشتنی که آدم دوست داره ساعتها بشینه کنارشون و فقط نگاهشون کنه..😍😘 اما نمیدونم چرا، اینهمه سال تلاش نکردم که بشم شبیهه مامان..💔 دسته گل و شیشه ی گلاب دستم بود💐🌺 دلم میخواست از کنار مزار شهدا رد بشم و هر جا دلم گیر کرد بشینم🍂 هر جا خودشون خواستن.. یکی یکی رد شدم و رسیدم به #هشتمین سنگ قبر که محل شهادت زده بود #شلمچه...🍂🍁🍂 #شاید_معجزه ❤ ته دلم خالی شد 😞 یاد روایتگری اونشب افتادم که میگفت : چیشد ؟! شهدا زمین گیرت کردن ؟!💗 با صدای لرزون گفتم :مامان بشینیم اینجا 😢 مامان سنگ مزارو گلاب میریخت و من گلها رو پر پر میکردم...🌺💐 دوباره صدای راوی به گوشم رسید.. +بچها شهدا رفتن که شما بشین یار امام مهدی ، بچه ها نکنه شرمندشون بشیم ؟😢 +بچها دارن یار گیری میکنن برا آقامون نکنه جا بمونید ؟!😭 خاطرات اون شبا برام تداعی شد و اشک ریختم ، چقدر دلتنگشون بودم...😭💔 انگاری چن نفر اومدن و نشستن جایی ک ما بودیم ؛ اشکامو پاک کردم ؛💫 دستم رو گذاشتم روی سنگ خنکاش تا عمق وجودم رو آرامش بخشید😍 سرم رو آوردم بالا که از مامان بخوام بریم.. نگاهم افتاد به یه دختر ناز محجبه ..😍 شاید هم سن خودم بود نگاهش که به نگاهم گره خورد تبسم کرد..☺ +زهرا ؟ رضا کو پس ؟😒 صاحب صدا رو شناختم برای همین همزمان با بلند شدن زهرا منم بلند شدم ..🍂 و مامانم با من بلند شد..☺ برگشتم سمتش و سلام کردم...😊 همون موقع آقای خالقی (رضا) هم رسید.. با خنده گفت : سلام خانم صالحی خوب هسین؟😅 -ممنونم سلامت باشین..😊 +شما همدیگه رو میشناسید؟(زهرا بود ک اینو میگفت) 😶 لبخند زدم رو به مامان گفتم : مامان ایشون آقای خالقی هستند از بچهای دانشگاه و مسئول بسیجمون... ایشونم آقا امیر هستن براتون گفتم باهاشون رفتیم اردوی جهادی..😎 و اونا همزمان با مامانم احوال پرسی کردن ..💐 +پس من چی ؟👧 _منم خواهر کوچیکه آقای #برادرم 😎 وقتی با تعجب نگاش کردم آروم چشمک زد 😉 و ریز خندید..😅 #همراهمون_باشید 😎 #ادامه_دارد 😉 🌺🌧🌺🌧🌺🌧🌺🌧 --—-------------------------------- ✅ ✨ -------------------------------- 🍃 🍃#کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸#شاید_معجزه ❤ #قسمت_نوزدهم 9⃣1⃣ نویسنده: #سیین_باا😎 تعجب کردم از حرف زهرا .. یعنی چی اون از کجا میدونست ک من میگفتم #آقای_برادر ..😐 +ریحانه جونم میشه تا میرسیم یکم با هم حرف بزنیم ؟😎 زهرا کنارم قرار گرفت انگاری چند ساله باهم دیگه دوست بودیم..😶 چقدر پر انرژی و مهربون بود این دختر...❤ لبخند زدم و گفتم؛ بعله حتما ..😍 فورا دستم گرفت و جلو تر از بقیه راه افتادیم ..🙄 +ریحانه جونم تو تو دانشگاه رضا اینا درس میخونی ؟!🤔 دوباره تعجب کردم 😳 بعید بود با این ظاهر یه آقا پسر رو با اسم کوچیک صدا بزنه البته با وجود اون #آقای_برادر خشمگین ...😂 خودش ادامه داد... +خب حالا چرا چشاتو گرد میکنی ؟ رضا نامزدمه خو !♀ بعدم انگاری خجالت بکشه سرشو انداخت پائین با انگشتاش ور رفتن ..🤓 خندم گرفت .. چقدر این دختر برام شیرین بود ..😍 بی اختیار بغلش کردم ..💗💗 +مبارک باشه بانو ببخشید من خبر نداشتم ..😉 با لپای گل انداخته گفت: اجکال نداره 😝 دوباره شیطون شد ..😑 +ریحانه جونم میتونم شمارتو داشته باشم ؟🙈 (این دیگه واقعا یه چیزیش میشد) بعد از ردو بدل شماره ها وایسادیم ... که بقیه بهمون برسن.. جالب بود برام که امیر با لبخند با مامان حرف میزد و خیلیم مهربون بود..😒 بله خب اخمشون برا دوتا عکس گرفتن من بود ..😒 دیگه رسیده بودیم که آقا رضا با لبخند گفت: ببخشید خانوم صالحی زهرا جان فرصت ندادن ک معرفیشون کنم به عنوان #نامزدم 😊 +خواهش میکنم آقای خالقی خوشبخت بشین الهی..💗🍃💗 چون کنار زهرا ایستاده بودم شنیدم که آقای امیر آروم در گوشش گفت : مخ دختر مردم و خوردی جغجغه؟😏 نمیدونم این زهرا چرا یهو هیجانی میشد.. بعداز این حرف برادرش برگشت و محکم صورتشو بوسید...😶 با خداحافظی از هم جدا شدیم که اونا رفتن سمت ماشین آقای خالقی و من و مامانم رفتیم سمت ماشین ک بریم خونه ... +ریحانه ؟ _جانم مامان ؟ +چه بچه های خوبی بودن 😍 _آره مامانم این چند باری که دیدمشون ،واقعا خوشحالم از آشنایشون .. وای مامان زهرا خیلی دوست داشتنیه.. چقدر ناز بود چقدر خوشگل حجاب کرده بود 😍 مامان انگاری دوست داشتن یه چیزی بگه: ریحانه ؟ _جانم مامانم ؟😘 دلت میخواد بریم #چادر بخریم برات .. ته دلم خالی شد ..😣 نه هنوز .. نه هنوز آدم خوبی نبودم .. هنوز #ریحانه_شهدا نبودم ..🍃🌺🍃 هنوز نیاز داشتم اونقدر پاک بشم که لیاقت چادر حضرت زهرا و هدیه شهدا رو داشته باشم..😞 #همراهمون_باشید 😉 #ادامه_دارد 😎 🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼 --—--------------------------- 🍃 🍃#کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

🏵♻🏵♻🏵♻🏵♻🏵#شاید_معجزه ❤ #قسمت_بیستم 0⃣2⃣ نویسنده: #سیین_باا 😎 از اون روز به بعد ارتباط تلفنی من و زهرا بیشترشد.. خیلی وقتا زنگ میزد و باهم دیگه صحبت میکردیم.. ساعت ها میگذشت و من همچنان داشتم باهاش درددل میکردم؛ گاهی وقتا با صدای اذان صبح متوجه میشدیم که وقت سحر گذشته و باید بدون سحری روزه بگیریم..♀ آخه ماه رمضون شروع شده بود.. و امسال اولین سالی بود که با یه حس و حال جدید روزه میگرفتم😍 امسال تو زندگیم شهدا رو داشتم، زهرا رو داشتم و یه عالمه حس های خوب..❤ هر چه به شبهای قدر نزدیکتر میشدیم، زهرا بیشتر اصرار میکرد که حداقل یکی از این سه شب رو مهمون خونشون باشیم، آخه سفره داشتن و هیئت رو خودشون برگزار میکردن..💎 ولی اصلا دوست نداشتم هنوز از راه نرسیده براشون مزاحمت ایجاد کنم ویا هر فکر دیگه..😄 مامان دوست داشت بره اما من نه! یکی از شبهای قدر زهرا زنگ زد: +سلام ریحان زودی بیا پایین براتون از غذای هیئت آووردم، زودی بیا...😑 تعجب کردم چه بی هوا ... 😐 چادر رنگی هدیهٔ مادر ماه بی بی رو انداختم روی سرم و با دمپایی انگشتیای قرمز رنگم رفتم پایین..😓چه قیافهٔ مضحکی داشتم..😐 در رو که باز کردم بر خلاف انتظارم قیافهٔ مردونهٔ امیر جلوم سبز شد..🍃 +سلام ریحانه خانوم، خدمت شما..🙄 از اومدن اسمم به زبون امیر، خجالت کشیدم..😌 ظرفای غذا رو از دستش برداشتم.. چه استرسی داشت.. _ممنونم آقای ب` ..(سرشو آورد بالا) فوری حرفمو خوردم و گفتم: ممنونم آقا امیر، قبول باشه ازتون، فقط، کو زهرا؟🤔 با همون اخم معروفش گفت: نشد که بیاد و وسط راه مامان صداش زدن و رفت.. معلوم بود داشت حرص میخورد، دستپاچه خداحافظی کرد و رفت...😍 وقتی رسیدم بالا فورا زنگ زدم زهرا : +چرا خودت نیومدی پس ؟ _اممم میدونی چیه اوممم مگه امیر نگفت؟نشد دیگه عه ببخشید..😄 از خندش معلوم بود کارش ساختگی بوده ، حدس اینکه دوست داشت یه رابطه هایی بین من وامیر شکل بگیره سخت نبود.. و این موضوع رو روزهای بعد واضحتر بیان کرد..❤ #شاید_معجزه ❤ ایام حج شروع شده بود.. زهرا میگفت: ‌پدرش رفته مکه و تاکید داشت؛ که هر دفعه بگه که؛ +امیر میگه حاجی نمیشم مگر اینکه مزدوج بشم...😄 یه روز قبل از اینکه پدرش برگرده ایران مادرش زنگ زد خونمون...😶 همون موقع گوشیم زنگ خورد زهرا بود، رفتم اتاقم که صدام مامانم رو اذیت نکنه‌.. چقدر خوشحال بود..😏 +چته زهراااا؟😕 _عشق منی نگو نه😄 خندیدم به این دیوونه بازیاش عادت داشتم😐 - چته خب زهرا؟عجبا😒 + هیس ریحانه هیس هرچی مامانت گفت میگی چشم حرفم نباشه ؟😎 ریز صدایی از امیر پشت تلفن شنیدم که میگفت: فضول خانم آبرومونو بردی 😫 دوباره خندیدم اینا چشون بود.. بعد از اینکه قطع کردم با خوشحالی رفتم پیش مامان.. + مامان چیشده زهرا انقد خوشحال بود🤔 مامان لبخند زد: تو میخوای عروسشون بشی؟😓 #همراهمون_باشید 😉 #ادامه_دارد 😎 🏵♻🏵♻🏵♻🏵♻🏵 ✨ -------------------------------- 🍃 🍃#کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

#یا_سمیة_الزهرا 🔻داستانی بسیار زیبا از معرفت و جلالت فاطمی و احاطه نفس دختر موسی بن جعفر عليهما السلام ( #حضرت_معصومه س) به علوم نبوت و ولايت❗️ ◾️ پیامبر گرامی اسلام (ص) در مقام تجلیل و قدردانی از دخت گرامیشان حضرت زهرا علیهاالسلام و مقامات او، بارها درباره اش در حضور و در غیابش این جمله را بر زبان آورده بود که فداک ابوک، «فداها ابوها» (پدرش به قربانش) 📚 بحارالانوار/ ج43/ص 86 ✔ امام کاظم (ع) پدر بزرگوار حضرت معصومه علیها السلام نیز به مناسبتی درباره وی چنین جمله ای را فرمودند. 👈 آن جا که جمعی از شیعیان برای دریافت پاسخ پرسشهای خود وارد مدینه شدند تا به محضر امام کاظم علیه السلام برسند، آن حضرت در مسافرت بود. 👈 آنها ناگزیر بودند از آن سفر مراجعت کنند. از این روی سوالات خود را نوشتند و به افراد خانواده امام کاظم (ع) تحویل دادند تا در سفر بعد، جواب آن را دریافت نمایند. 👈 هنگام خداحافظی، دیدند حضرت معصومه علیها السلام که حدود شش سال سن داشت، پاسخ سوالات آنها را نوشته و آماده نموده است❗️ بسیار شادمان شدند و آن نامه را تحویل گرفتند. هنگام مراجعت در بین راه با امام کاظم (ع) که از سفر باز میگشت ملاقات کردند و ماجرا را به عرض امام رساندند. امام (ع) آن نوشته📜 را از آنها طلبیدند و مطالعه فرمودند و پاسخهای حضرت معصومه علیهاالسلام را درست یافتند، آن گاه ضمن تمجید و تجلیل از دختر گرامیاش حضرت معصومه علیهاالسلام وتصدیق پاسخهای او، سه بار فرمودند «فداها ابوها» (پدرش فدایش باد) 📚المصدر بحارالانوار.ج43/ص86؛ مهديّ بور عليّ أكبر كريمة أهل البيت عليهم السلام ص 170- 171, وفيه أنّ الكتاب المشار إليه هناك نسخة خطيّة منه في إحدى مكتبات النجف الأشرف, على ساكنه آلاف التحيّة والسلام. #شهادت_حضرت_معصومه_تسلیت_باد #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

#ناراحتی_مرده_ای_که_بستگانش #او_را_فراموش_کرده_بودند یکی از اخیار گفت: شب جمعه ای بود در عالم خواب وضع و حالات برزخی امواتی که در قبرستان یزد دفن بوده اند را دیدم. هر میتی هدیه ای در دست دارد و سر حال و شادمان است. گاهی آن هدیه خوردنی بود و گاهی آشامیدنی و گاهی لباسهای مناسب. ولی یک نفر را افسرده دیدم، با دست خالی کناری ایستاده بود، به او گفتم تو کیستی؟ چرا افسرده ای؟ و آن ها کیانند که شادمانند.   گفت این ها امواتی اند که در قبرستان دفن هستند و بازماندگانی داشتند و برایشان در شب جمعه خیرات کردند ولی برای من کسی چیزی را نثار نکرد. من غریب هستم اهل یزد نیستم. از مشهد آمدم، چند سال قبل خودم و عیالم از این شهر عبور می کردیم در این شهر بیمار شدم و در اثر بیماری جان دادم. مسلمانان مرا در این زمین دفن کردند زن من با فلان آهنگر که در بازار آهنگری می کند ازدواج کرد، از آنجایی که من بچه دار نمی شدم او نیز مرا فراموش کرد.   از خواب بیدار شدم به سراغ همان آهنگر رفتم و از او پرسیدم شما زن مجددی گرفتی؟ آری، آدرس خانه ات را به ما می دهی گفت عیبی ندارد.   با نشانه بسوی آن خانه رفتم در زدم. خانم خانه دم در آمد به او گفتم: آیا قبل از این ازدواج شوهری هم داشتی، گفت: آری. تا اسم میت را بردم زن تعجب کرد، گفت تو او را از کجا می شناسی گفتم: او را در خواب دیدم بسیار نگران، با دست خالی افسرده در کناری ایستاده، او نشانی تو را به من داد و من آمده ام گله شوهر اولت را به تو برسانم.   زن گریه کرد و گفت: راست می گوید من او را فراموش کردم. گردن بند خود را در آورد و به من داد و گفت این را بفروش، هر خیری که صلاح دانستی برای شوهر بیچاره ام بکن. گردن بند را گرفتم، در بازار فروختم، چند نفر برهنه را پوشاندم و چند نفر گرسنه را سیر کردم بالاخره همه را برای او خرج کردم. هفته دیگر شب جمعه، او را در میان ارواح، دیدم که هدایا و تحفه ها در دست دارد و از همه بیشتر دارد.  تا مرا دید برایم دعا کرد و گفت: خدا جزای خیر به تو بدهد.   من میان ارواح سرافکنده و شرمگین بودم، همه هدایای شب جمعه داشتند. جز من بدبخت، ولی توسط تو امشب سرافراز گردیدم. #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

✨﷽✨ ✅داستان زیبا پادشاهی وزيری داشت كه هر اتفاقی می‌افتاد می‌گفت: خيراست!! روزی دست پادشاه در سنگلاخها گير كرد و مجبور شدند انگشتش را قطع كنند، وزير در صحنه حاضر بود گفت:خيراست! پادشاه از درد به خود می‌پيچيد،از رفتار وزير عصبی شد، او را به زندان انداخت، ۱سال بعد پادشاه كه برای شكار به كوه رفته بود، در دام قبيله ای گرفتار شد كه بنابر اعتقادات خود، هر سال ۱نفر را كه دينش با آنها مختلف بود،سر می‌برند و لازمه اعدام آن شخص اين بود كه بدنش سالم باشد وقتی ديدند اسير، يكی از انگشتانش قطع شده، وی را رها كردند آنجا بود كه پادشاه به ياد حرف وزير افتاد كه زمان قطع انگشتش گفته بود: خير است! پادشاه دستور آزادی وزير را داد وقتی وزير ازاد شد و ماجرای اسارت پادشاه را از زبان اوشنيد، گفت:خيراست! پادشاه گفت: ديگر چرا؟؟؟ وزير گفت: از اين جهت خير است كه اگر مرا به زندان نينداخته بودی و زمان اسارت به همراهت بودم، مرا به جای تو اعدام می‌كردند. در طريقت هر چه پيش سالك آيد خير اوست در صراط مستقيم ای دل كسی گمراه نيست.. 【 الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج 】 #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

#پارت46 رمان یاسمین بعد هر دعوا ، نوبت احترام تپون كردنه- پدر كاوه – داري چي مي گي كاوه ؟ . كاوه – هيچي صحبت احترام خانم زن صاحب خونه بهزاده ! خيلي خانم خوبيه من و فرنوش و ژاله خنديديم . فرنوش – اينم نوشابه بهزاد خان . دستتون درد نكنه فرنوش خانم . خيلي ممنون . شرمنده مي فرماييد- . كاوه – بهزاد جان اون مثل چي بود ؟ و مشغول غذا خوردن شد مادر كاوه – كدوم مثل كاوه ؟ : من در حاليكه هول شده بودم گفتم . كاوه با من شوخي مي كنه- . كاوه – مي گن هر چه نصيب است همانت دهند ستايش- چطور مگه ؟ ! از زير ميز با پام محكم زدم به پاي كاوه كه يه دفعه بلند گفت : "آخ " . بعد گفت : آخ از اين روزگار . آخه بهزاد امشب نمي خواست بياد اينجا ، ولي انگار قسمت اين بود . البته منظور كاوه ، ضرب المثل با پا پس مي زنه و با دست پيش مي كشه بود . پدر كاوه – بفرماييد خواهش مي كنم غذا سرد مي شه . اين كاوه امشب چونه اش گرم شده ! بله همينطوره . كاوه جون از چونه اش بيش از حد استفاده مي كنه- بله بله ! نفهميدم ! تا همين صبحي نفس رو بزور مي كشيدي ، چطور شده شعار ميدي ؟ انگار امشب خيلي چيزها گرم –كاوه . شده ، تنها چونه من نيست ژاله – كاوه خيلي شلوغش كردي ها ! مي ذاري شام بخوريم يا نه ؟ . ستايش – نشاط كاوه خان ، انسان رو شاد مي كنه !كاوه – خيلي ممنون جناب ستايش . بازم شما . بعضي ها كه مثل پيشي مي مونن پدر كاوه – پيشي؟ . منظورش گربه اس . داره به من ميگه- . كاوه – مار و مور گوشت تنم رو بخوره اگه بشما نسبت گربه بدم : بعد آروم زير لبي گفت ! جز سگ هيچ وصله اي به تو نمي چسبه - همه شورع به خنديدن كردن و در محيط گرمي ، خوردن شام شروع شد . بعد از شام ، همه توي سالن جمع شدن و مشغول صحبت . شديم . مادر كاوه – تو رو خدا تعارف نكنيد . ميوه پوست بكنيد . كاوه – بهزاد سيب دوست داره بهش چپ چپ نگاهش كردم و وقتي متوجه فرنوش شدم ، ديدم سرش رو پائين انداخته و مي خنده . خودم هم خندم گرفت . منظور كاوه سيبهائي بود كه براي فرنوش خريده بودم . چند دقيقه اي كه گذشت ، فرنوش بلند شد و يه بشقاب ميوه پوست كنده جلوي من . گذاشت . كاوه – خدا شانس بده ! از كرخه تا كره مريخ . خيلي ممنون فرنوش خانم- كاوه – بهزاد جان ، همون خانم ستايش مي گفتي بهتر نبود ؟ . خيس عرق شدم . بهش چشم غره رفتم ! كاوه – چپ چپ نگاه نكن . به فرنوش خانم هم مي گم تو رو آقاي فرهنگ صدا كنه . دوباره همه خنديدند ! پدر كاوه – كاوه يه دقيقه آروم نگيري ها ! كاوه – هپتا ژاله – هپتا يعني چي ؟ . كاوه – يعني ابدا ، يعني ابدا تا زبان در كام است از زخم زبون نبايد غافل شد . باور كنيد سر كالس و توي بيمارستان هم همينطوره- . مادر كاوه- بچگي هاش هم همينطور بود. تنهائي خونه رو روي سرش مي ذاشت پدر كاوه – بهزاد جان ، اين پسر اصالً درس مي خونه ؟ وهللا چي بگم ؟- كاوه – از همه تو كالس دقيق تر من هستم .! يادته بهزاد ؟ سر كالس تشريح ؟ اون مرده هه يادت نيست ؟ . ژاله – تو رو خدا حرف مرده نزنين كه من مي ترسم . بي اختيار خنده ام گرفت . ياد كاري كه كاوه سر كالس تشريح كرده بود افتادم . ستايش – بهزاد خان تعريف كن . كاوه – تعريف كن بهزاد اما همه ش رو نگو . جاهاي بدش رو سانسور كن . دوباره خندم گرفت . با خنده من ، همه مشتاق شنيدن شدن ساعت تشريح بود . بچه هاي كالس راه افتاديم و رفتيم سالن تشريح . استاد هم با ما اومد . وسط سالن ، روي تخت ، جنازه يه .مرده مرد بود كه بايد توسط استاد تشريح مي شد . روش يه مالفه سفيد كشيده بودند . خالصه همه جمع شديم دور جسد . تا استاد مالفه رو از روي مرده كنار زد . ديديم يه خيار دست مرده هس و دم دهنش گرفته و مي خواد گاز بزنه . دو تا از خانم ها از ترس غش كردن . استاد از خنده مرده بود نمي دونم اين كاوه چطوري قبل از شروع كالس رفته بود اونجا و يه خيار داده بود دست مرده هه ؟بعد از اينكه بچه ها خوب خنده هاشون رو كردن ، استاد به كاوه گفت برو بيرون . كاوه گفت : استاد مرده هه هوس خيار كرده ، من چرا برم بيرون؟ استاد كه آذري زبان بود گفت : اجه گبول كنيم مرده گادره خيار بخوره ، گير گابل گبوله كه خودش بتونه بره خيار بخره ! اونم اين ! خيار گلمي رو ! احتماالً خريد خيار ، كار تو جانور بوده پدر كاوه و آقاي ستايش كه اشك از چشمهاشون سرازير بود ، اصالً نمي تونستن حرف بزنن . مادر كاوه مات كاوه رو نگاه مي : كرد . ژاله و فرنوش مي خنديدن . وقتي خنده ها تموم شد ، ژاله گفت كاوه تو چطور جرات كردي تنهايي بري اونجا #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

#پارت47 رمان یاسمین کاوه كه خودش اصالً نمي خنديد گفت باور كن من فقط خيار رو دست مرده هه دادم . وقتي بعداً خودم ديدم كه خيارو برده دم دهنش ، داشتم سكته مي كردم . انگار - ! خياره خوب بوده ، مرده هه هوس كرده يه گازي هم بزنه بعد آماده رفتن شديم و پس از تشكر و تعارفات مرسوم ، آقاي . تا ساعت 00 شب ، كاوه شوخي مي كرد و بقيه مي خنديدن . ستايش خواست كه منو خونه برسونه كه قبول نكردم . با كاوه هم نرفتم . دلم مي خواست كمي قدم بزنم و فكر كنم لحظه آخري كه چشمام به فرنوش افتاد ، احساس كردم كه مي خواد باهام حرف بزنه اما موقعيت نبود . خداحافظي كردم و بطرف . خونه حركت كردم . ساعت 5/8 بود كه بيدار شدم بعد از خوردن صبحونه ، حموم كردن و نشستم به فكر كردن . با خودم نمي تونستم رو راست نباشم از صميم قلب فرنوش رو . دوست داشتم صورت زيبا و بانمكش ، قد كشيده و بلندش ، صداي گرم و دلنشينش ، هميشه جلوي چشمم بود وقتي ياد ديشب مي افتادم كه برام ! غذا كشيده وقتي يادم مي اومد كه برام ميوه پوست كنده بود ، احساس عجيبي در دلم حس مي كردم . يه نوع حس مالكيت دلم مي خواست فرنوش مال من باشه . دلم مي خواست هميشه پيشم باشه . دلم مي خواست ساعتها بنشينم و به صورتش نگاه كنم ، همونطور كه در تنهايي ، ساعتها مي نشستم و بهش فكر مي كردم . ياد حرفاش افتادم . حق داشت . حق داشت كه در مورد . زندگيش خودش تصميم بگيره . يه طرفه به قاضي رفته بودم راستي حاضر بود با من ازدواج بكنه ؟ خودش ديروز عصري ، ميون حرفاش بهم گفت اصالً باور نمي كردم . كاش مي تونستم بگم . كه چقدر دوستش دارم . كم كم مي خواستم بلند شم و فكر ناهارو بكنم كه در زدند . هري دلم ريخت پايين . از پشت پنجره نگاه كردم . فرنوش بود . انگار دنيا رو بهم دادن . پريدم و درو وا كردم فرنوش- سالم . مزاحم كه نشدم ؟ . بهش خنديدم فرنوش- معني اين خنده يعني اينكه مزاحم شدم يا نشدم ؟ . سالم . شما هيچوقت مزاحم نيستيد . بفرماييد- . وارد اتاق شد و طبق معمول كفشهاشو در آورد . پالتوي قشنگي تنش بود . ازش گرفتم و به جاي رختي آويزون كردم !فرنوش – طبق معمول همه جا تميزه . راستي ديگه استكان نشسته نداري ؟ . خنديدم و گفتم : نه ، همون دفعه كه لو رفتم براي هفت پشتم كافيه فرنوش – چايي ت حاضره ؟ : براش چايي ريختم . همونطور كه چايي ش رو مي خورد گفت . از بابت ديروز معذرت مي خوام . خيلي عصباني شده بودم . اميدوارم منو ببخشي- . شما حق داشتي . تقصير من بود- فرنوش- پس از دستم ناراحت نيستي ؟ . اصالً . فقط .... بگذريم- . فرنوش – نه خواهش مي كنم . هر چي تو دلن هست ، بگو . راحت حرفاتو بزن . يه وقت ديگه مي گم - فرنوش- چه وقتي بهتر از حاال ؟ ما بايد جدي با هم صحبت كنيم . تو دلت نمي خواد ؟ . چرا حق با شماست- . فرنوش – خب شروع كن . شما بفرماييد - . فرنوش – من حرفامو زدم ولي تو نه . االن نوبت توئه كه حرف بزني چي بگم #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 🌺🍃http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

#پارت48 رمان یاسمین فرنوش – اين موقع ها ، يه پسر به يه دختر چي مي گه ؟ . نمي دونم . تا حاال اين كارو نكردم . تجربه شو ندارم - فرنوش – نكنه بيخودي اومدم اينجا ؟ اشتباه نكردم ؟ . نه ، نه . خيلي هم كار درستي كردين- فرنوش- پس چرا چيزي نمي گي ؟ شروعش كمي سخته . نميدونم چه جوري و از كجا بايد شروع كنم ؟- . فرنوش- بايد اختيار زبونت رو به دلت بدي . همونطور كه من ديروز اينكارو كردم سرم رو انداختم پايين . خيلي دلم مي خواست هر چي تو دل دارم ، براش بريزم بيرون . چند دقيقه اي ساكت ، به زمين خيره شده . بودم . اصالً زبونم نمي چرخيد كه حرفي بزنم فرنوش- يادمه دبيرستان كه بودم . دو تا معلم داشتيم كه اخالقشون درست برعكس هم بود . يكي شون وقتي مي رفتيم پاي تخته تا درس جواب بديم ، اگه درست بلد نبوديم ، اونقدر با سوال هاشون كمكمون مي كرد تا هم اون قسمت هاي درس رو كه نخونده بوديم !ياد مي گرفتيم هم نمره خوبي برعكس اون يكي معلم . خشك و سرد . وقتي آدم رو پاي تخته مي برد ، هر چيزي هم كه بلد بود از يادش مي رفت . فكر كنم من . هم مثل اون معلم خوب بايد كمي بهت كمك كنم : خنديم و گفتم . هر شاگردي آرزو داره كه يه معلم خوب گيرش بيفته - فرنوش – اول از همه مي خوام بدونم تو من رو دوست داري ؟ : لحظه اي صبر كردم و بعد گفتم يادمه دبيرستان كه بودم . يه روز با پدر و مادرم براي خريد بيرون رفته بوديم . اتفاقي از جلوي يه طال فروشي رد شديم. مادرم - بي اختيار پشت ويترين مغازه واستاد و به يه گردنبند خيره شد . نمي دونم اون لحظه توي چه فكري بود كه وقتي پدرم صداش كرد . متوجه نشد من صداش كردم . وقتي بهم نگاه كرد تو يه عالم ديگه بود . از پدرم پرسيد كه فكر مي كنه قيمت اون گردنبند چقدره ؟ پدرم جواب ! داد يه عمر جون كندن ما هر دو خنديدن و راه افتادن . بعد از اون من پول تو جيبي مو جمع كردم تا شايد بتونم اون گردنبند رو كه يه جواهر خيلي بزرگ ! روش بود ، براي مادرم بخرم . بچه گي يه ديگه هر دو هفته سه هفته يه بار مي رفتم دم اون طالفروشي و اون گردنبند رو نگاه مي كردم . مي خواستم مطمئن بشم كه فروخته . نشده . جالب اين بود كه با وجود گشت هشت نه ماه ، هنوز پشت ويترين بود . همون سال بود كه پدر و مادرم توي اون حادثه كشته شدند من نتونستم براي مادرم گردنبند رو بخرم كه هيچ ، حتي نتونستم كه باري از دوششون بردارم . بعد از فوت پدر و مادرم چند وقت ! اون گردنبند ديگه پشت ويترين نبود . بعد سراغ طالفروشي رفتم خيلي دلم مي خواست كه براشون كاري بكنم اما از دست دادمشون . يعني مي خوام بگم كه .من خيلي به پدر و مادرم عالقه داشتم هميشه ، هر چيزي رو كه دوست داشتم و آرزوي بدست آوردنش رو داشتم ، از دست دادم . به محض اينكه چيزي رو مي ديدم و احساس مي كردم كه دوستش دارم ، از دست مي دادمش . اينه كه خيلي وقته ، حتي اگر چيزي رو دوست داشته باشم ، مي ترسم . كه به زبون بيارم . مي ترسم از دستم بره بالخره چي؟ نمي شه كه انسان بخاطر ترس از دست دادن چيزي يا كسي ، احساس عشق رو باور نكنه يا به زبون نياره . -فرنوش ! خب حاال نترس و حرفت رو بزن . شايد اين بار چيزي از دستت نره . اگر هم رفت ، اين يكي هم روي بقيه . باز هم مدتي فكر كردم . فرنوش درست مي گفت فرنوش خانم . من شما رو از جونم هم بيشتر دوست دارم . از اولين بار كه شما رو توي دانشكده ديدم ، بهتون عالقه مند شدم و - دوستتون داشتم و اونقدر برام عزيز هستيد كه مانع خوشبختي تون نشم . دلم نمي خواد كه يه تجربه تلخ از زندگي پيدا كنيد و . باعث اون هم من شده باشم ما از دو طبقه جدا از هم هستيم . براي همين بود كه سعي مي كردم از شما دور باشم . اينطوري براي شما خيلي بهتره . اينها رو . گفتم تا بدونيد چرا اون شب جلوي دوست هاتون ، اون كارو كردم #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

﷽ #سلام_امام_زمانم💗 بیا ڪہ بے تو نہ سحـر را طاقتے اسٺ و نہ صبـح را صداقتے؛ ڪہ سحـر بہ شبنم لطف تو بیدار میشود وصبح، بہ سلام تو ازجا برمے‌خیزد #اللهم_عجل_لولیڪ_الفرج🌸 #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

عابدی در میان قوم بنی اسرائیل زندگی می نمود که هرگز متوجه امور دنیوی نگردیده بود، پس شیطان تمام لشکریان خود را فراخواند و گفت: کیست که برود و فلان عابد را گمراه نماید؟ پس یک از لشکریان شیطان گفت: من می روم.شیطان پرسید: از چه راهی او را گمراه می نمایی؟ گفت: از راه زنان! شیطان گفت: او هرگز با زنان معاشرت نداشته است و لذت آن را نچشیده است. پس دیگری گفت: من می روم. شیطان پرسید: از چه راهی عابد را گمراه می کنی؟ گفت: از راه شراب و لذت طعام ها. شیطان لعین گفت: نه، او از این راه نیز فریب نمی خورد. پس دیگری گفت: من می روم. شیطان پرسید: از چه راهی گمراهش می نمایی؟گفت: از راه نیکی و عبادت! پس شیطان گفت: برو که این کار از تو ساخته است. پس آن شیطان به شکل مردی درآمد و به مکان عبادت آن عابد رهسپار شد و در برابر او ایستاد و مشغول به نماز شد، پس عابد چون خسته می شد به استراحت می پرداخت در حالی که آن شیطان استراحت نمی کرد و این روش مدتی ادامه یافت. پس عابد نزد آن شیطان رفت و از روی کنجکاوی از او پرسید: به چه دلیل تو چنین قوتی در عبادت بدست آورده ای؟@ شیطان جوابش را نداد. باز مرتبه ی دیگری به نزد او رفت و التماس کرد که با او سِرِ خود را بگوید. این بار شیطان گفت: ای بنده ی خدا؛ گناهی کردم و پس از آن توبه نمودم و هر وقت که آن گناه را به خاطر می آورم نیرو می یابم و بر شدت عبادت خود می افزایم. عابد گفت: بگو چه گناهی انجام داده ای تا من نیز آن را انجام دهم و سپس توبه نمایم، شاید به مرتبه ی تو برسم و چنین تلاشی در به جا آوردن عبادت خداوندی کسب نمایم. شیطان گفت: به داخل شهر برو و آدرس خانه ی فلان فاحشه را بپرس و دو درهم به او بده و با او زنا کن! عابد گفت: دو درهم از کجا بیاورم؟ من نمی دانم دو درهم چیست، چرا که هرگز مشغول به دنیا نشده ام. پس شیطان دو درهم به او داد و عابد با آن لباس ها که مخصوص عبادت بود راهی شهر گردید و نشانی خانه ی آن فاحشه را جویا شد. پس مردم به او نشان دادند در حالی که گمان می گردند آن عابد آمده است تا آن زن را هدایت نماید. چون عابد داخل خانه ی آن زن شد دو درهم را بسوی او انداخت و گفت: برخیز. پس آن زن گفت: ای مرد، تو به ظاهری آمده ای که کسی تا حال به این شکل نزد من نیامده است، پس خواهش می کنم ماجرای خود را با من بازگو و دلیل آمدنت به این جا را؟ چون عابد ماجرای خود را برای زن نقل نمود، آن زن گفت: ای بنده ی خدا؛ ترک گناه آسان تر است از توبه کردن و بدان هر کسی قادر به توبه نمودن واقعی نمی گردد، پس بدان آن مرد بی شک شیطانی بوده است که در هیبت انسان بر تو ظاهر شده بوده، الحال برو به عبادتگاه خود و مطمئن باش که آن را در آن جا نخواهی دید. پس عابد برگشت و آن زن زناکار در همان شب مُرد، چون صبح گردید بر درِ خانه ی او نوشته شده بود که حاضر شوید برای تشییع پیکر فلان زن که او از اهل بهشت است! پس مردم به شک افتادند و به مدت سه روز او را دفن نکردند چرا که بر حال او شک داشتند، پس حق تعالی وحی فرمود به سوی پیغمبری از پیغمبران خود (حضرت موسی (ع)) و فرمود: برو و بر فلان فاحشه نماز بخوان و به مردم نیز بگو تا بر جنازه ی آن نماز بخوانند که من او را آمرزیدم و بهشت را بر او واجب گردانیدم به سبب آن که بنده ی مرا از معصیت من بازداشت. #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

#حتما_بخونید #ارسال_برای_دیگران_فراموش_نشه #داستان_دو_برادر_و_دختر_همسایه این داستان واقعی می باشد. #قسمت_آخر فردا شب فرزاد با فرشید و مادرش رفتند خونه نسترن اینا و وقتی نسترن اومد توی جمع و فرزاد رو دید که به جای اون باید فرشیدو انتخاب کنه اشکاش جاری شدند ولی چادرشو گرفته بود جلوی صورتش که کسی نفهمه بعد از حرفای بزرگترا نسترن و فرشید رفتند تو اتاق نسترن که حرف بزنند نسترن که نمیتونست حرف بزنه چادرش رو گرفته بود جلوی صورتش و یه بند داشت اشک می ریخت و همش فرشید حرف میزد ، فرشید گفته بود شما حرفی ندارید؟ اونم گفته بود نه فرزاد هم به بهونه ای رفته بود تو حیاط و داشت گریه می کرد از قضا دفترخاطرات نسترن روی تخت بود و فرشید اونو دیده بود و بازش کرده بود اینجا بود که دست فرزاد و نسترن برای فرشید رو میشه و حالا بغض گلوی فرشیدو میگیره چون تمام دفتر از فرزاد نوشت شده بود و می فهمه که فرزاد به خاطر اون از عشق خودش هم گذشته اینجا بود که فرشید با گریه بلند می شه و به نسترن میگه ببخشید که اذیتتون کردم من و تو هیچ تفاهمی نداریم خداحافظ اینو میگه و به مادرش میگه ما به تفاهم نرسیدیم از همه هم عذرخواهی میکنه و میره بیرون هر چی میگن چی شده جواب نمیده و میره خونه و مادرش و فرزاد هم میرن دنبالش فرزاد زنگ میزنه به نسترن میگه تو چیزی گفتی بهش اونم گفته بود نه فرشید دفترمو خونده دفترم رو تخت بود و فرشید اسم تورو دیده تو دفترم و یکی از خاطره هامونو خونده وقتی رسیدند خونه فرشید تو صورت خودش میزنه و میگه آخه چرا به خاطر من اینقدر خودتو نابود می کنی من همیشه در حقت بد بودم از بچگی مزاحمت بودم حالا عشق خودتو هم به خاطر من میزاری کنار من یه احمقم که با حالات عجیبه اون شبت نفهمیدم مادرش میگه چی شده؟ فرشید میگه مادرم فرزاد با نسترن بیشتر از 5 سال میشه که عاشق هم هستند و همدیگر رو میخوان اون زنگها و پیامهایی که بهش می رسید از نسترن بوده ولی هیچی نمیگفت حالا فهمیده منم نسترن رو میخوام پا رو دوست داشتن خودش گذاشته و نسترن رو داره تقدیم میکنه به من ، منه احمقم داشتم قبولش میکردم مادرش که اشک از چشماش جاری شده بود میگه فرزاد چرا چیزی نمیگفتی؟ فرزاد که داشت با صدای بلند گریه میکرد میگفت نمیخواستم داداشمو که منو جای پدرش قبول کرده بود از دستم دلخور بشه بعد فرشیدو تو بغلش میگیره میگه الهی من دورت بگردم و حسابی غصه هاشونو خالی میکنن بعد از اون شب فرزاد و نسترن قرار خواستگاری رو میزارن ولی اینبار برای خودش و فرشید هم از دخترخاله ی خودش خواستگاری میکنه و بعد از خواستگاری قرار عقد و عروسی رو میزان و فرزاد هم به عشق خودش که نسترن بود میرسه. 👈بله عزیزان هنوز هم کسایی هستند که به خاطر داداش حتی از عشق خودشون هم میگذرن امیدوارم مورد پسند واقع شده باشه... #بفرست_برای_عشقت💞 #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_بیـسـت_و_هـشتـم ✍پشت نرده ها رو به رودخانه ایستادم فکری بچه گانه به ذهنم خطور کرد من و دانیال هر گاه سر دوراهی گیر میافتادیم و نمیدانستیم چه کنیم؛هر یک در گوشه ایی میایستادیم دستمانمان را از هم باز میکردیم و با چشمان بسته آرام آرام دستمانمان را به هم نزدیک میکردیم اگر تا سه مرتبه سر انگشت اشاره دو دستمان به هم میخورد شک مان را عملی میکردیم اینبار هم امتحان کردم اما تنها هر سه مرتبه دو انگشت اشاره ام به یکدیگر برخورد کرد پس باید میرفتم به ایران کشور وحشت و کشتار نفسی از عطر رودخانه در ریه هایم پر کردم و راهی خانه شدم ماشین یان جلوی در پارک بود حتما عثمان هم همراهیش میکرد بی سرو صدا، وارد خانه شدم صدایشان از آشپزخانه میآمد گوش تیز کردم باز هم جر و بحث یان تو حق نداشتی چنین غلطی کنی قرار ما این نبود صدای یان همان آرامش همیشگی اش را داشت من با تو قرار نداشتم ما اومدیم اینجا تا به این مادرو دختر کمک کنیم نه اینکه مراسم عروسی تو رو برگزار کنیم صدای نفسهای تند و عصبی عثمان را میشنیدم یان میشه خفه شی لبخند گوشه ی لبِ یان را از کنار در هم میتوانستم تصور کنم عذر میخوام، نمیشه!میدونی، الان که دارم فکر میکنم میبینم اون سارا بیچاره در مورد تو درست فکر میکرد حق داشت که میگفت اگه کمکی بهش کردی، فقط و فقط به خاطر علاقه ی احمقانه ات بود صدای شکستن چیزی بلند شد پشت دیوار ایستادم حالا در تیررس نگاهم قرار داشتند عثمان، یانِ اسپرت پوش را به دیوار چسبانده بود و چیزی را از لای دندانهای پیچ شده اش بیان میکرد دهنتو ببند یان ببند من هیچ وقت به خاطر علاقم به سارا کمک نکردم یان یقه اش را آزاد کرد اما سارا اینطور فکر نمیکنه عثمان دستی به صورتش کشید و روی صندلی نشست اشتباه میکنه هر کس دیگه ایی هم بود کمکش میکردم یان تو منو میشناسی، میدونی چجور آدمیم.. اصلا مگه بالیووده که با یه نگاه عاشق شم کمکش کردم، چون تنها بود چون مثه من گمشده داشت چون بدتر از من سرگردونو عاجز بود یه دختر جوون که میترسیدم از سر فشار روحی، بلایی سر خودش بیاره که اگه نبودم الان یه جایی تو سوریه و عراق بود اولش واسم مثه هانیه و سلما و عایشه بود اما بعدش نه کم کم فرق پیدا کرد یان من حیوون نیستم بفهم دلم به حال عثمان سوخت راست میگفت، اگر نبود، من هم به سرنوشتی چون هانیه و صوفی دچار میشدم آرام و پاورچین به سمت در رفتم و با باز وبسته کردنش،یان وعثمان را از آمدن آگاه کردم یان از آشپزخانه بیرون آمد و با صورت خندانش سلام کرد و حالم را پرسید با کمی تاخیر عثمان هم  آمد اما سر به ریز و بی حرف نزدیکم که رسید بدون ایستادن، سلامی کرد و از خانه خارج شد ناراحت بود حق هم داشت یان سری تکان داد زده به سرش بشین، واسه خودمون قهوه درست کرده بودم الان برای توام میارم نوک بینی ات از فرط سرما سرخ شده با فنجانی قهوه رو به رویم نشست خب تصمیمت رو گرفتی به صندلی تکیه دادم:( میرم ایران..) لبخند روی لبهایش نشست و جرعه ایی از قهوه ای نوشید این عالیه انگار باید یه فکری هم به حال عثمان کنم سکوت کرد حرفهاشو شنیدی دیدی در موردش اشتباه فکر میکردی تعجب کردم او از کجا میدانست با لبخند به صورتم خیره شد وقتی گوش وایستاده بودی دیدمت یعنی پات از کنار دیوار زده بود بیرون مامانت میدونه با کفش میای داخل یان زیادی باهوش بود و این لحن بامزه اش برایم جالب آن شب از تصمیم برای سفر به ایران گفتم و یان قول داد تا کمکم کند پس عزم سفر کردم بی توجه به عثمان و احساسش! ⏪ #ادامہ_دارد... #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662 ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_بیـست_و_نـهـم ✍ و انگار مهربانی عثمان واگیر دار بود و هر انسانی در همنشینی با او، دچارش میشد. این را از محبتهای یان فهمیدم وقتی چند روز متوالی تمام وقتش را صرف محیا کردنِ مقدمات سفرمن و مادر به ایران کرد و در این بین خبری از عثمان نبود نه تماس نه ملاقات و من متوجه شدم که مردها کودکترین، کودکان جهانند بعد مدتی همه ی کارها انجام شد و من و مادر برای پرواز به ایران بی خداحافظی از عثمان، همراه با یان به فرودگاه رفتیم در مسیر فرودگاه، ترسی در دلم زبانه میکشید بهایِ‌ سلامتی مادر زیادی سنگین بود دل کندن  ازامنیت و آرامش بریدن از خاطرات جدا شدن از رودخانه و میله های یخ زده اش و پریدن در گردابی، داعش مسلک به نام ایران کلِ داشته هایم در زنی میانسال به نام مادر خلاصه میشد که آن هم جز احساس دِین، برایم هیچ ارزشی نداشت حالا بیشتر از هر وقت دیگر دلم برای سرما ونم نم باران تنگ میشد و شاید قهوه های تلخ عثمان، پشتِ شیشه های باران خورده ی کافه ی محل کارش، که حماقت دانیال فرصت نشان دادنش را از من گرفت در سالن فرودگاه منتظر بودیم و یان با آن کت و شلوار اتو کشیده اش، مدام موارد مختلف را متذکر میشد از داروهای مادر گرفته تا مراجعه به آموزشگاه زبان یکی از دوستانش در ایران، محضِ تدریسِ زبان آلمانی و پر شدن وقت بیچاره یان که نمیدانست،‌ نمیتوانم بیشتر از چند کلمه فارسی حرف بزنم و برایم خوابِ آموزش دیده بود حسی گنگ مرا چشم به راه خداحافظی با عثمان میکرد و من بی تفاوت از کنارش رد میشدم درست مانند زندگیم  درمیان پرچانه گی های یان، شماره ی پروازمان خوانده شد لرزیدم نه از سرما لرزیدم از فرط ترسیداز ایرانی که دیگر عثمان و یانی در آن نداشتم و عثمانی که به بدرقه ام نیامد با قدمهایی لرزان آرام آرام، صدایِ شاید آخرین گامهایم را روی خاک آلمان مرور میکردم اینجا سرزمین من بود و انگار مادر دوست نداشت که بفهمد من اینجا دانیال را داشتم، حداقل خاطرات شیرینش را و من همیشه مجبور بودم نفسهایم را عمیقتر کشیدم باید تا چند ساعت هوا برای امنیت ذخیره میکردم امنیتی که با ورود به هواپیما دیگر نداشتم صدایی مردانه، نامم را خواند سارا.. سارا عثمان بود شک نداشتم سر چرخاندم کاپشن چرم و قهوه ایی رنگش از دور نظرم را جلب کرد یان ایستاده لبخند زد بالاخره اومد پسره ی لجباز عثمان قدمهایش تند و نفسهایش تندتربود فکر کردم پرواز کردین خیلی ترسیدم کاش بالی داشتم تا آرزوی قدم زدن را به دل زمین میگذاشتم یان با همان لبخند کنج لبش به سمتم آمد بلیطا رو بده من منو مادر ردیفش میکنیم تا تو بیای دوست نداشتم با عثمان تنها بمانم اما چاره ایی نبود بی حرف نگاهش کردم چشمانش چه رنگی بود هیچ وقت نفهمیدم زبان به روی لبهایش کشید تصمیمتو گرفتی میخوای بری با مکث، سری به نشانه ی تایید تکان دادم لبهایش را جمع کرد پس اینکه بگم نرو، بی فایدست، درسته و من فقط نگاهش کردم او در مورد من چه فکر میکرد به چه چیزی دلبسته بود دلم به حالش میسوخت دستی به چانه اش کشید پس فقط میتونم بگم، سفر خوبی داشته باشی سری تکان دادم وعزم رفتن کردم که صدایم زد سارا ایستادم. در مقابلم قرار گرفت صورت به صورت هیچ وقت به خاطر علاقه ایی که بهت داشتم، کمکت نکردم استوار نگاهش کردم میدونم لبخند زد با لحنی پر مِن مِن سا..سارا من من واقعا دوستت دارم اگه مطمئن شم که توام حرفش را بریدم سرد و بی روح تو فقط یه دوست خوبی نه بیشتر  خشکش زد چشمانش شیشه ایی شد لبخنده کنارِ‌لبش طعمِ تلخی به کامم نشاند سری تکان داد، پر از بغض نگران نباش جایی که میری، خاکش رسمِ جوونه زدن یادت میده من.. منم همیشه دوست دوستت میمونم هر وقت احتیاج به کمک داشتی روم حساب کن جوانه زدن؟ آن هم در خاکی که برای زنده به گوری به سمتش میرفتم؟ دلم به حالِ‌ عثمان سوخت کاش هیچ وقت دل نمیبست آن هم به دختری که از دل فقط اسمش را به ارث برده بود خیره به چشمانش سری تکان دادم و به یان پیوستم او هم آمد و ماند، تا آخرین  لحظه و لبخندی که در صورتش به اشکی سرکش و بغضی خفه کننده تبدیل شد کاش من هم معنی دوست داشتنم را میفهمیدم اما دریغ هواپیما پرید و من تپشهای ترس را در گوشم شنیدم بدون عثمان بدون یان… ⏪ #ادامہ_دارد... #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662 ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_سـی ✍ دل کندن از ته مانده ی آرامش زندگی برای ادای دِین٬ سختترین کار دنیا بود و من انجامش دادم به همت یان و سکوت پر طوفانِ عثمان مادر در تمام مسیر٬ تسبیح به دست ذکرهای مشق شده از خدایش را مرور کرد و به رسم لجبازی لب از لب باز نکرد گاهی دلم برای صدایش تنگ میشد صدایی که خنده های دانیال را در گوشم زمزمه میکرد.. آخ که چقدر هوسِ برادرانه هایش را داشتم٬بی توجه به صوفی و حرفهایش! کاش آن دوست مسلمان هرگز از خیابانه ای روزمره ی تنها خدای زندگیم نمیگذشت و آن را سهمی از تمام دنیا٬ برای من میگذاشت.. هر چه به ایران نزدیکتر میشدیم؛ تپشهای قلبم کوبنده تر میشد هنوز تصویر آن زنهای چادر مشکی به سر و آن مردهای ریش دار را به خاطر دارم اما حالا بیشتر از هر زمان دیگری از این کشور میترسیدم ایرانِ حال٬ قصاب تر از ایرانِ گذشته بود زشتتر و کریه تر ورود به مرزهای ایران از طریق بلندگوهای هواپیما اعلام شد زنان بی حجاب یک به یک روسری و شال از کیفهایشان بیرون میآورند و علی رغم میل باطنی با غُر زدنهای زیر لبی و صورتهایی پر اعتراض آن را سر میکردند چقدر عقب ماندگی بر این دیار حاکم بود به مادر نگاه کردم مثه همیشه روسری به سر محکم کرده بود و در سکوت٬ تسبیح می انداخت محضه رضایِ خدایش حالا نوبت من بود بی میل به اجبار و از فرط ترس روسری آبی رنگی که در آخرین لحظه ی خداحافظی از عثمان هدیه گرفتم را به دور سرم پیچیدم و الحق که دیزاینی زیبا داشت با آسمانیِ چشمانم.. ابلهانه بود القا تحکمانه ی افکار مذهبی٬ آن هم در عصرِ شکوفایی فکری انسان انگار ایرانی با فکر کردن میانه ایی نداشتند به ایران رسیدیم با ترس از هواپیما پیاده شدم مادر لبخند زد نفس گرفت٬ عمیق چشمانش حرف میزد اما زبانش نه گونه هایش پر شد از مروارید و من فقط نگاهش کردم این زن چه چیزی برای دلبستن در این خاک داشت؟ وارد سالن فرودگاه شدیم کمی عجیب به نظر میرسد تمیز بود و شیک بدون حضور شتر و اسب با تعجب به اطراف نگاه کردم فرودگاهش که شباهتی به تصویر سازیِ اخبارهای مورده علاقه ی پدر نداشت چشم چرخاندم٬تا جایی که مردمکهایم یاری میکرد اینجا چقدر مدل و سوپر مدل حضور داشت شاید جشنواره ی بازیگران سینمایشان بود و شاید جشنی که ثروتمندان را در اینجا جمع میکرد آخر دکورِ چهره و لباسِ زنان و مردان گویایِ چیزی جز یک میهمانی عظیم نبود.. با قدمهایی بهت زده از دیدنِ جوانانِ غرق در آرایش و وسواس در مدِل مو و پیچیده در لباسهای خوش دوخت٬آرام آرام به سمت خروجی رفتم با چمدانی در دست و مادری حیران مانده در فضا نه بیرون از در هم نه درشکه ایی بود و نه خرابه ایی همه چیز زیبا بود٬ درست مانند داخل.. ناگهان چشمم به چند زن و دختر چادر پوش افتاد اما اصلا شبیه خاطرات کودکیم نبودند دو دختر جوان با روسری و کفشای رنگی که با کیفشان ستِ شده بود سیاهی چادر را به رخ هر بیننده ایی میکشیدن و دو زن میانسالِ همراهشان که شیک و تیره پوشی را در زیر آن پارچه ی مشکی به هر عابری متذکر میشدند.. اینجا ایران بودسرزمینِ زشتی و کشتار شاید هواپیمایی در خاکی دیگر به زمین گیر شده بود سوار اولین تاکسی زرد رنگ شدیم.نمیتوانستم درست فارسی صحبت کنم مادر هم که روزه ی سکوتش را نمی شکست آدرسِ خانه قدیمی مان در ایران را که سالها قبل روی تکه کاغذی توسط پدر حک شده بود و به کمک یان از میان اوراقش پیدا کرده بودم٬ به پیرمرد راننده دادم.. پیرمرد نگاهی به کاغذ کرد اوه اسم خیابونا خیلی وقته عوض شده این آدرسو از کجا آوردین از درون آیینه نگاهش کردم لغتی مناسب برای پاسخگویی نمیافتم پیرمرد که گنگی ام را دید لبخند زد پس شانس آوردین که گیر یه پیرمرد افتادین آخه جوونا که اسم قدیمی خیابونارو بلد نیستن اما نگران نباشین من میرسونمتون یعنی خیابانهای اینجا چند اسم داشت و این آدرس٬خاطره ایی خاک خورده از گذشته بود انگار تمام شهر میزبانِ میهمانانِ جشن پوش بود پدر برای آزادیِ همین خلق شعار میداد و فریاد میکشید خیابانهای زیبا اما شلوغ و پر ترافیک زنان و مردانی عجیب که ظاهرشان از آمادگی برای حضور در میهمانی خبر میداد و گاه چادرپوشان و ریش مسلکانِ ساده در بینشان چشم را آگاه میکردند از وجب کردنِ خیابان فرقی عظیم بود بین خاطراتِ حک شده در کودکیم و چیزی که قرار بود خاطره شود.. صدای پیرمرد بلند شد تا حالا ایران نیومدی دخترم پیرمرد سری پر لبخند تکان داد فارسی بلد نیستی اشکال نداره٬من مسافرایی مثه شما٬ زیاد دیدم یه مدت که بگذره از منم بهتر فارسی حرف میزنید غصه ات نباشه بابا جان بابا چه مهربانی عجیبی در بابا گفتنش موج میزد حسی غریب که هیچ وقت تجربه اش نکرده بودم! #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 ⏪ http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662 ‌ 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

💐🍃🌿🌸🍃🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_سـی_و_یک ✍ نشستن در یک تاکسی زرد آن هم در کشوری که کابوسِ حاکمیتش تیشه شد بر ریشه ی زندگیمان٬ ناباورانه ترین٬ ممکنِ دنیا بود بیچاره پدر که عمرش به مستی و سلامِ بی جوابِ هیلتری در دنیایِ سازمانی اش گذشت و نفهمید که خلق ایران در گیرو دار ِ روزمرگی فراموششان کرده اند خیابان ها هر چند پر از دست اندازهای ماشین افکن اما زیبا بود پر از هجوم زندگی ریتمی ِاز هالیوود زده گی و سنت گرایی که در ظاهرِ عجیبِ مردم و صفِ غری بِه نانوایی هایشان کاملا مشهود بود حکایتی از کلاغ و تلاش بی فرجام برای طاووس شدن... چقدر تاسف داشت؛حال این مردم در ترافیکی بی انتها زندانی شدیم دلهره ایی مَلَس به وجودم چنگ میزد پیرمردِ راننده سری تکان داد هی یادش بخیر این آدرستون خیلی از خاطرات گذشته رو برام زنده کرد چه روزایی بود الانمو نبین تو جوونی یه یلی بودم واسه خودم اعلامیه میذاشتیم زیر لباسامو ده برو که رفتیم مامورای ساواک خودشونو میکشتن هم به گردِ پامم نمیرسیدن آه کشید٬ بلند و پر حزن داداشم واسه این انقلاب شهید شد خیلی از رفیقام جون دادن زیر دست و پای اون ساواکی های از خدا بی خبر به قول نوری گفتنی: "ما برای آنکه ایران... خانه ی خوبان شود.. رنج دوران برده ایم" اما آخرش از کل انقلاب سهممون شد همین یه ماشین و کرایه اش که نون زن و بچه مونو باهاش میدیم اما بازم خدارو شکر راضیم امنیت باشه٬ ما به نونِ خشکم راضی هستیم خدا.. خدا.. خدا.. که برا تمام زندگیم نقشه داشت و حالا از زبان این پیرمرد آتش میشد و سینه ام را میسوزاند باید عادت میکردم خدا وِردِ زبانِ این جماعت ایرانی بود بالاخره بعد از ساعتها ترافیکِ سرسام آور اما پر از مردم شناسی به خانه رسیدیم چشمان مادر دو دو میزد پیرمرد چمدان ها را جلوی پایم گذاشت و آدرس خانه را با اسمایی جدیدش روی تکه کاغذی نوشت و به دستم داد اینو داشته باش که یه وقت به مشکل نخوری راستی٬ به ایرون هم خوشی اومدی باباجان ان شالله کنگر بخوری و لنگر بندازی اینجا یه تیکه نون بربریش میارزه به کل فرنگستون و آدماش چشمها و لبخنده کنج لبش زیادی مهربان بود٬ درست مثله تمام مسلمانان ترسو در کنار مادر رو به روی خانه ایستادم! درش بزرگ بود و تیره رنگ کلید را به طرف در برم اما نه این گشایش٬ حق مادر بود کلید را به دستش دادم در را باز کرد با صورتی خیس از اشک و زبانی که قصد شکستنِ طلسمش نبود با باز شدن در٬ عطری از گذشته بر مشام خزید کهنه گی در برگهای مرده ی زیر پایمان هویتشان را فریاد میزدند خانه ایی عجیب درست شبیه همان فیلمهایِ ایرانی که گاه مادر در نبود پدر میدید با حیاتی بزرگ و مدفون در برگهای چندین ساله که محصولِ درختان بلند و تنومندِ باغچه ی حاشیه نشینِ دیوارش بود و حوضی بزرگ که از علائم حیاتی اش آبی لجن بسته به چشم میخورد و خانه ایی بزرگ که بی شباهت به محل تجمع ارواح نبود و میلی برای بازدیدِ داخلش سراغت را نمیگرفت‌ نمیدانستم حسم چیست نفرت یا علاقه اما هر چه بود٬ عقل ماندن را تایید نمیکرد... پیرمرد کنار ماشین اش ایستاده بود و با دستمالی قرمز رنگ شیشه هایش را تمیز میکرد هتل پیرمرد ایستاد میخواین برین هتل باباجان با سر تایید کردم مادر قصد دل کندن نداشت اما من هم قصدی برای ماندن نداشتم. با گامهایی تند به سراغش رفتم دستش را کشیدم تکان نمیخورد درست مانند کودکی لج باز کنار گوشش زمزمه کردم بیا بریم هتل. این خونه الان قابل سکونت نیست مسرانه سرجایش ایستاد کلافه شدم اگه بیای بریم هتل؛قول میدم خیلی زود کسی رو بیارم تا اینجا رو تمیز کنه بعد میتونیم اینجا بمونیم انگار راضی شد و با قدمهایی سست به سمت ماشین رفت! ⏪ #ادامہ_دارد... #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 ‌http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662 🌸 🌿🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼

📚#داستان_کوتاه ✍دزد هم دزدهای قدیم 📚خاطره ای واقعی پدر بزرگم میگفت حدود دوازده سالی داشتم که با برادربزرگم در زمین کشاورزی مشغول کار بودیم تقریبا نزدیکای غروب شده بود نشسته بودیم کمی نان و ماست بخوریم. که دو مرد هیکلی و چهارشانه از جاده کنارمان رد میشدند بنظر غریبه بودند و از آبادی ما نیستند و مزرعه یی که رویش مشغول کار بودیم چند فرسنگی با ابادی خودمان فاصله داشت و به ابادی های دیگر نزدیکتر بود ما گمان بردیم از روستاهای اطراف هستند و حتما خسته از راه . برادرم انها را صدا کرد اگر میل دارند کنارمان اب و غذایی بخورند. با کمی خواهش آن دو مرد در کنارمان نشستند خیلی هم گرسنه بنظر میرسیدند یکی از انها فورا شروع به خوردن کرد اما مرد دوم همین که لقمه را ب دهانش نزدیک کرد پشیمان شد و نان را گوشه ی سفره گذاشت و عقب کشید و گفت من اشتها ندارم! طولی نکشید آن دو غریبه رفتند برادرم دنیا دیده تر بود رو به من کرد و گفت برخیز و وسایل را جمع کن و اسبان را اماده کن که آبادی مان خیلی دوریم باید تا شب نشده به ده برسیم آن غریبه نان ما را نخورد به گمانم نظر بدی داشت نخواست نمک گیر ما بشود اما من اصرار می کردم راه زیادی امده ایم و بمان تا کار را تمام کنیم و روز دیگر این راه طولانی را دوباره نیاییم اما قبول نکرد و به ده برگشتیم. فردا شنیدیم دو نفر اسب های همسایه مان، که او هم در آن حواحی مشغول کار بود دزدیده اند.... #کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

💦🌻💦🌻💦🌻💦🌻💦#شاید_معجزه ❤ #قسمت_بیست_و_یکم 1⃣2⃣ نویسنده:#سیین_باا 😎 ته دلم خالی شد..😞 یعنی چی؟ مامان چی میگفت؟😕 اون روز مادر امیر زنگ زده بود و از مامانم اجازهٔ خواستگاری رسمی گرفته بود.. و یا حداقل آشنایی بیشتر.. آخرشم دعوت کرده بود که فردا برای سلامتی برگشتن حاج آقا، که مهمونی داشتن، بریم خونشون ...🌼 دلم آشوب بود... همیشه توی اتفاقات مهم اینجوری میشدم.. اونقدر استرس میگرفتم که حالم بد میشد.. دوست داشتم معدمو بالا بیارم..😑 نمیدونم چرا اما از اون روز تا چند وقت بعدش تلفن های زهرا رو جواب ندادم..😒 حتی خونشون نرفتم.. تا اینکه مامان و بابا خودشون تنها رفتن..🍃 مدام به این فکر میکردم که من با این گذشتهٔ بدی که داشتم لایقِ امیری که علی الظاهر میشناختم نبودم..💗 دوست نداشتم به پسرای رنگارنگی که از دبیرستانم دور از چشم خانواده داشتم اشاره کنم ...🙄 دوست نداشتم بگم وضو میگرفتم نماز نمیخوندم.. و صدتا کاری که ریحانهٔ الآن شرم میکنه از یادآوریشون ...💔 من حتی مثل زهرا و مادرش چادری و باحجابم نبودم که امیر منو انتخاب کنه...😣 چرا منو در نظر گرفتن؟ نکنه زهرا اصرار داشته...😏 اونقدر فکر کردم که گریه ام گرفت.. اصلا منو چه به این پسر اخمو.. 😖این پسر خیلی خوبه و بد بودن منو دیده، چرا منو انتخاب کرده؟! هر چند که خودم هم بی میل نبودم به این رابطه..😐 نه از روز اول اما از وقتی که رابطه ام با زهرا بیشتر شده بود ، توجهم نسبت به امیر جلب شده بود.. هرچند که تلاش میکردم بهش فکر نکنم، که این فکر کردن مخالف راه و رسم #رفیق های شهیدم بود ..😍 یک هفته از اون ماجرا گذشته بود .. زهرا دیگه زنگ نزد و مامان هم درباره اش حرف نمیزد... بد جوری دلم گرفته بود از فکر به این ماجرا...🌸 دوربینمو روشن کردم عکسای راهیان نور نگاه کردم ...😭 از هر سه تا عکس یکیش امیر بود.. چقدر خوب بود؛ همسفر شدن با یکی که میدونی مرام شهدایی داره .. اصلا همینکه نگاهشو مینداخت پایین وحرف میزد، همینکه اخم داشت در برخورد با نامحرم، برای خوب بودنش کافی بود...💎🍂 #شاید_معجزه ❤ زهرا دستامو گرفته بود و فقط نگاهم میکرد.. چرا دیوونه بازی در نمیاورد؟!😞 با غم خاصی گفت: ریحانم؟! من و تو خواهریم خواهری بگو چی اذیتت میکنه که یه هفته س جوابمو نمیدی؟💗 کِی صداتو میشنوم...😣 صورتمو گرفت بین دستاش والتماس گونه گفت: چیشده خواهریم؟!! مگه چیشده آخه دلت باهاش نیست؟! خب بگو نه چرا غمگینی؟!! یه لحظه ترسیدم نگران دستمو گرفتم روی دستش که صورتمو قاب گرفته بود😥 + زهرا؟ لبخند زد..☺ _جان زهرا؟ چیه خواهری ؟بگو برام ❤ + زهرا من خوب نیستم ، امیر خوبه..😭 شروع کردم به گریه زهرا فورا بغلم کرد..💗💗 +اجازه بده امیر خودش باهات صحبت کنه من میدونم آخرش خوبه دلم روشنه به خدا 😍 زهرا اونقدر برام حرف زد که راضی شدم، که دلم قرص شد، که آرامش گرفتم، که میتونم به امیر اعتماد کنم و باهاش حرف بزنم..🙊 #همراهمون_باشید 😉 #ادامه_دارد 😎 💦🌻💦🌻💦🌻💦🌻 --—--------------------------------✨ -------------------------------- 🍃 🍃#کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻#شاید_معجزه ❤ #قسمت_بیست_و_دوم 2⃣2⃣ نویسنده: #سیین_باا😎 عید غدیر بود.. خانواده امیر اجازه خواستن که برای خواستگاری بیان خونمون... وقتی مامان صدام زد که مهمونا اومدن و باید برم پایین؛ بازم چادر رنگیِ هدیه ماه بی بی به دادم رسید..😍 شد تکمیل‌کننده تیپ یاسی رنگم و چقدر #بوی_یاس می داد این چادر یادگاری.. پدر و مادر زهرا اونقدر مهربون و صمیمی بودند که آدم خجالت می کشید از مهربونی هاشون... زهرا به پدرش رفته بود هم اونقدر شوخ و شلوغ؛ و البته مادر زهرا که از ابتدا دخترم خطابم می‌کرد.. فقط نمیدونم این وسط امیربه کی برده بود که امشب هم، جدی نشسته بود.. گاهی که ازش سوال میپرسیدن با لبخند جواب میداد.. آقای خالقی هم همراهشان بود و سخت ترین قسمت مراسم سلام کردن به ایشون بود که از هم دانشگاهیام بودند.. زهرا هم طبق معمول نبض جمع را به دست گرفته بود شیطنت میکرد.. بابا مامان که انگار تازه رفیقای قدیمی شون را دیده باشند.. + پوففف کلا تنها بودم.. با صدای پدر امیر جمع ساکت شد. که خطاب به بابا گفت؛ آقای صالحی نمیدونم کِی و کجا و چه جوری آقا امیر ما دخترخانوم شما را پسندیدند!😄 حالا ریش و قیچی دست شما... بابا بالبخند ادامه داد؛ اختیار دارید هم ما شما رو می شناسیم همین که شما؛ و البته این آشناییِ قشنگ به واسطه خود بچه ها بوده! من و مادر ریحانه مشکلی برای ادامه رابطه نداریم :) تا خود ریحانه خانم چی بخوان... وقتی بابا برگشت نگاهم کرد؛ عشق و تحسین رو توی نگاهش دیدم.. آروم زیر لب گفتم؛ ممنونم بابا.. +خب دخترم نظر شماچیه؟! پدر امیر بود که این سوال را از من می پرسید.. قبل از اینکه من جوابی بدم زهرا قرصا شو نخورده پرید و گفت؛ +بابا به نظر من برای این دوتا کفتر مونم یه صیغهٔ محرمیت بخونید برن چند کلوم حرف بزنن بعد نظرشونو بگن ...😉 نگاهم افتاد به امیر، انگار یه بارِ خیلی بزرگ از روی شونش برداشتن که نفس عمیق کشید.. #پس_نظر_امیر بود نه زهرا.. وقتی احساس کردم این خواست امیر بوده مخالفتی نکردم پدر هم تابع نظر من موافقت کرد این بین پدر امیر صیغه روجاری کرد و در تعیین مهریه فقط یک قرآن خواستم.. بعد از جاری شدن صیغه زهرا گفت: پاشین حالا راحت برین حرفاتونو بزنید.. بلند شدم و پشت سر امیر اومدم تو اتاقم، اشاره کردم بشینه روی صندلی کنار میز تحریرم اما در کمال تعجب گفت: نه ریحانه خانوم اگه اجازه بدین بشینم روی تخت.. تعجبمو که دید با لبخند ادامه داد : +چیه خب همچنان انتظار داری اخمو باشم؟ یا نه مثلا همون # آقای_برادر بمونم 😉 چقدر خوب که خودشو راحت میگرفت هرچند من معذب نبودم.. با بی تفاوت ترین حالت ممکن گفتم: من انتظار خاصی ندارم هر طور خودتون راحتید.. خندید دستی به صورت و ته ریشش کشید و گفت: شمشیر رو از رو بستید انگاری ☺کارم مشکله ... چقدر خوب بود این بشر.. اونموقع دروغ بود اگه نمیگفتم از حرفش ذوق کردم ... + ریحانه خانوم؟ من اومدم اینجا که حرفای شما رو بشنوم بانو 😊 وگرنه من که صحبتی ندارم .‌.. نمیخواین بکین یک هفته ای که کنج عزلت گزیده بودین ، به چی فکر میکردین؟ این یه هفته آب و نون منم گرفته بودیا؟! یه ذره دیگه ادامه میداد غم اون یه هفته میشد گریه و نصیب دلش میشد ...💔 با بغض گفتم: چرا منو انتخاب کردین؟ من، من، خیلی بدم ... اونقدر ناراحت بودم که بی توجه به موقعیتم نشستم کف اتاقم... اومد نشست روبه روم نگاهشو دوخت به صورتم و با لبخند گفت: +همین ریحانه؟ همینه که یه هفته اس منو تو برزخ گذاشتی؟؟ چقد صمیمی حرف میزد و چقد آرامشمو بیشتر میکرد این صمیمی بودنش...❤ #همراهمون_باشید 😉 #ادامه_دارد 😎 🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻 --—-------------------------------- ✅#کانال_داستان_و_رمان_مذهبی 👇👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662