eitaa logo
مجمع الفائدة و البرهان | تأمّلات فقهی
152 دنبال‌کننده
72 عکس
12 ویدیو
12 فایل
«به صفّ النعال فقیهان نشینم» 📚✒️یادداشت‌های سیدمحمد احمدی @SMohammad_Ahmadi
مشاهده در ایتا
دانلود
🏴 ثواب اشک 🔆محمدبن‌مسلم عن أبي‌جعفر(ع) قال: كان علي بن الحسين(ع) يقول: 🔻 أيما مومن دمعت عيناه لقتل الحسين بن علي دمعة حتى تسيل على خده بوأه الله بها في الجنة غرفا يسكنها أحقابا. و أيما مومن دمعت عيناه حتى تسيل على خده فينا لأذى مسنا من عدونا في الدنيا، بوأه الله بها في الجنة مبوأ صدق. و أيما مومن مسّه أذى فينا فدمعت عيناه حتى تسيل على خده من مضاضة ما أوذي فينا صرف الله عن وجهه الأذى و آمنه يوم القيامه من سخطه و النار. ▫️ 🟰 محمدبن‌مسلم از امام باقر و ایشان از امام سجاد عليهماالسلام نقل فرمود كه: هر مؤمنى كه بخاطر شهادت حسین بن على قطره‌ اشکی بر گونه‌هايش جارى گردد، خداوند او را در منازلی در بهشت جای دهد كه مدت‌ها در آن ساكن گردد. و هر مؤمنى كه بخاطر یکی از آزارهایی که از سوی دشمنان ما در دنیا به ما رسیده قطره‌ اشکی بر گونه‌هايش جارى گردد، خداوند در بهشت به او جايگاه شايسته‌اى دهد. و هر مؤمنى که در دنیا به‌خاطر ما اذیت و آزاری ببیند و بخاطر تلخی آن آزار قطره‌ اشکی بر گونه‌هايش جارى گردد، خداوند در روز قیامت هر آزاری را از او دور نماید و از غضب خویش و آتش در امان قرارش دهد. ▫️ 📖 کامل الزیارات، ص۱۰۰ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
💠 هل تجب نیة نوع الصلاة؟ /٥ ⏩ ◻️٥. موثق عمار (التهذيب٢: ٣٤٣) عن ابي‌عبدالله علیه‌السلام: في الرجل يريد أن يصلي ثماني رکعات فيصلي عشر رکعات و يحتسب بالرکعتين من صلاةٍ عليه قال «لا إلا أن يصليها متعمداً فإن لم‌ينو ذلک فلا». و یظهر من صاحب الوسائل الاستدلال به علی عدم جواز احتساب ما صلی من النوافل بنیةٍ أخری حیث اودعه في ذاک الباب. 💡و الإنصاف أن هذا الخبر لایخلو من دلالة قویة علی مطلوب الخصم، إلا أنه لاینهض في قبال النصوص الکثیرة الدالة علی خلافه: ▫️کالذي دلَّ علی أن صلاة الاحتیاط تقع نافلةً اذا کانت الفریضة تامَّةً في الواقع و تتمةً للفریضة اذا کانت ناقصة في الواقع. ▫️و الذي دلَّ علی وقوع الرباعیة الأولی بعد الزوال ظهراً و إن نوی بها العصر. ▫️و کالذي دلَّ علی وقوع الرکعة الخامسة من الظهر أولی العصر، شریطةَ القعود بینها و بین الرابعة بمقدار التشهد. ▫️و الذي دلَّ علی کفایة الإتیان بثلاث صلوات ثنائیة و ثلاثیة و رباعیة مع العلم الإجمالي بفوت احدی الصلوات الیومیة. و کالأخبار الدالة علی جواز العدول في‌الجملة. ▫️▫️▫️ هذا. 🔸و یرد علی الکلّ: أن مفاد ما سوی الطائفة الأولی (بعد الغض عما سلف) إنما هو تأثیر القصد في وصفَيِ الأداء و القضاء و وصفي النفل و الفرض، فأقصی ما یستفاد من هذه الأخبار وجوب قصد هذه الأوصاف فحسبُ مع أنّه لا قائل بذلک بین المتأخرین. 🔰و الحاصل: أن التعیین بمعنی « تَعنوُنِ ما یُوقِعُه بالعنوان الفلاني» أو «انبعاث الإرادة إلیه من لحاظ تعنونه بذاک العنوان» مما لا دلیل تاماً علیه بتاتاً و الأصل براءة الذمة. بل خلوُّ النصوص طُراً من أدنی تعرّضٍ له أو اقلّ اشارة إلیه کافٍ في القطع بعدمه لإنعقاد حینئذ نظیر الإطلاق الذي یتمسک به في اثبات کون الأمر توصّلیاً لا تعبّدیاً. 🌀 و یتلخّص مما تقدّم قیام وجوه اربعة علی عدم لزوم قصد التعیین: احدها الإطلاق المقامي و ثانیها الإطلاق اللفظي في متعلقات الأوامر و ثالثها الأخبار المشار إلیها و رابعها اصالة البراءة. و الله العالم بشرائع احکامه. ⏹ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
💠 هوای هم را داشته باشید! 💡دخل سَدير الصيرفيّ على أبي عبد الله (عليه‌السلام) وعنده جماعة من أصحابه. فقال: يا سدير! لاتزال شيعتنا مرعيّين محفوظين مستورين معصومين، ما أحسنوا النظر لأنفسهم فيما بينهم وبين خالقهم، و صحّت نيّاتهم لأئمّتهم، و برّوا إخوانهم، فعطفوا على ضعيفهم، و تصدّقوا على ذوي الفاقة منهم. إنّا لا نأمر بظلم ولكنَّا نأمركم بالورع! الورع! الورع! و المواساة! المواساة لإخوانكم، فإنَّ أولياء الله لم‌يزالوا مستضعفين قليلين منذ خلق الله آدم (عليه‌السلام). 📜 سَدیٖر صرّاف خدمت حضرت صادق علیه‌السلام مشرف شد در حالیکه جماعتی از اصحاب در محضر آن حضرت بودند. حضرت فرمودند: ای سدیر! شیعیان ما، تا زمانی‌که بین خود و خدا، هوای یکدیگر را داشته باشند، و نیت‌شان با امامانشان صاف باشد، و به برادرانِ [ایمانی] خویش خوبی کنند، و به ضعیفانشان توجه نمایند، و به نیازمندان و درماندگان خود صدقه دهند، همواره تحت مراقبت و محفوظ و پنهان و مصون خواهند بود. ما به ظلم امر نمی‌کنیم! بلکه شما را به ورع امر می نماییم. به ورع! به ورع! و [نیز] به همدلی! به همدلی با برادرانتان! چرا که دوستان و یاوران خدا -از روزی که خداوند متعال آدم ( علیه‌السلام) را خلق فرمود- همواره ضعیف‌نما و کم‌جمعیت بوده‌اند. 📖 المحاسن۱: ۱۵۸. ▫️ 🔗 همچنین بخوانید: شما را چه به بیزاری؟ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
⬛️ لاک سیاه این روزها پیرامون شرکت کردن یا نکردن افراد فاقد ظواهر دینی (مانند ) در جلسات حضرت (ع) بحث‌های زیادی درگرفته‌است. برخی از منظر دینیِ محض به این قضیه نگاه می‌کنند، بعضی ابعاد و اجتماعی آن را در نظر می‌گیرند و عده‌ای نیز جهات تربیتی و کیفیت برگزاری مجالس را لحاظ نموده‌اند. من هم به‌مقتضای رشته‌ی تخصصی‌ام تنها از بُعد دینی مطالبی را تذکر می‌دهم؛ و قبل از آن یادآوری می‌کنم که: ❗️تمام ابعاد دیگر مسأله باید بعد از تشخیص بُعد دینی و تعیینِ تکلیفِ شرعی انجام گیرد، چراکه هرگونه تصمیم‌گیری اجتماعی، فردی، سیاسی، تربیتی و... بر اساس -الّا و لابد- باید در چارچوب شریعت مقدسه باشد. ▫️ یکی از گناهانی که در روایات بسیاری از آن نهی شده هم‌نشینی با گناهکاران و تأیید گناه آنان است. به این معنی که معاشرت ما با شخص گناهکار (=کسی که ابایی از معصیت ندارد و توبه نکرده) کاملاً عادی باشد گویی هیچ‌خطایی از وی سرنزده و ما از معصیتی که او مرتکب می‌شود ناخشنود و منزجر نیستیم. 🔰از باب مشت نمونه‌ی خروار، دو حدیث ذیل را ببینید: ۱. حارث بن مغیره از امام صادق(ع): قطعاً بی‌گناهانِ شما را بخاطر گناهِ معصیت‌کاران مؤاخذه خواهم کرد! چرا چنین نکنم؟! حال آنکه به‌شما خبر می‌رسد که شخص مرتکب اعمال زشتی می‌شود که مایه‌ی ننگ من و شماست، اما شما با چنین کسانی مجالست و مصاحبت می‌کنید. این کار باعث می‌شود که دیگران بگویند این‌ها از آن شخص گنهکار بدترند. وقتی از اعمال ناپسند دیگران مطلع می‌شوید، اگر به آن‌ها ترش‌رویی کرده و نهی‌شان می‌کردید برای من و خودتان بهتر بود. 📖کافی۸: ۱۵۸. ⬅️ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
مجمع الفائدة و البرهان | تأمّلات فقهی
⬛️ لاک سیاه این روزها پیرامون شرکت کردن یا نکردن افراد فاقد ظواهر دینی (مانند #حجاب) در جلسات #عزاد
➡️ ۲. عبدالله بن صالح از امام صادق(ع): مومن نمی‌بایست در مجلسی بنشیند که در آن معصیت خداوند متعال انجام می‌شود و او قادر بر تغییر وضعیت آن مجلس نیست. 📖کافی۲: ۳۷۴. [همچنین نک‌. این حدیث] ▫️ فقهای بسیاری طبق این مطلب فتوا داده‌اند و صرفاً برداشت شخصی من از روایات نیست. برای نمونه این فتوای آیةالله‌العظمی (مدظله) را ملاحظه کنید🔻 • شرکت در مجالس عروسی یا جشن‌هایی که در آن برنامه‌های لهوی اجرا می‌‌‌گردد یا شامل امور حرام دیگری است... واجب است فرد در صورت اطلاع یا حضور در چنین مجالسی، به وظیفۀ و حسب شرایط آن عمل کند ... بلکه اگر توانایی نهی از منکر ندارد و حضور او عرفاً موجب تأیید یا تشویق آنان بر گناه و امضای‌ کار آنان محسوب می‌شود، حضور جایز نیست، هرچند صدای و موسیقی لهوی را گوش نکند. 📖رساله‌ی جامع، ج۲، مسئله ۴۰۸؛ با اندکی تلخیص. ⬅️ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
مجمع الفائدة و البرهان | تأمّلات فقهی
➡️ ۲. عبدالله بن صالح از امام صادق(ع): مومن نمی‌بایست در مجلسی بنشیند که در آن معصیت خداوند متعال ان
➡️ 🌀برپایه‌ی آنچه گذشت می‌توان گفت: تسهیل حضور در جلسات سالار شهیدان (صلوات‌الله‌علیه) برای اشخاصی که متظاهر به گناه هستند، هرچند مزایایی دارد و گاه باعث آشتی دادن آنان با دین و دین‌داری می‌گردد یا لااقل رشته‌ی نازک پیوندشان با خدا و (علیهم‌السلام) را حفظ می‌کند؛ 💡اما: می‌بایست نحوه‌ی عملکرد برگزارکنندگان و شرکت‌کنندگانِ دیگر طوری باشد که معصیت الهی تأیید و ترویج نگردد و بلکه ناخشنودی مؤمنان از رواج گناه روشن باشد. در حالی‌که متاسفانه به‌نظر می‌رسد امروزه وضعیت کاملاً برعکس است. به‌خصوص با شیوع دیدگاه‌های -و به‌اصطلاح: روادارانه- حتی در میان مؤمنان، دیگر نمی‌توان گفت که بیزاری متدینان از گناه امری واضح به‌شمار می‌آید و نیازی به ابراز و تصریح نیست و فرق نهادن در رفتار بین متشرّع و گناهکار، ضرورتی ندارد. 💡و البته: نباید در رفتار با خطاکاران طوری تندی و خشونت کنیم که باعث دل‌زدگی و بیزاری آن‌ها از اصل دین و دستگاه اباعبدالله(ع) گردیم. گمان می‌کنم جمع میان این دو مطلب در عمل ممکن است، هرچند به ظرافت و دقت خاصی در رفتار نیاز دارد. ▫️ 🔻متن عربی روایات: ۱. عدة من أصحابنا عن سهل بن زياد عن صفوان بن يحيى عن الحارث بن المغيرة قال قال أبوعبدالله ع: لآخذن البريء منكم بذنب السقيم. و لِمَ لاأفعل؟! و يبلغكم عن الرجل ما يُشينكم و يشينني فتجالسونهم و تحدثونهم، فيمرّ بكم المارّ فيقول: هولاء شر من هذا! فلو أنكم إذا بلغكم عنه ما تَكرهون زبرتموهم و نهيتموهم كان أبرَّ بكم و بي. ۲. علي بن إبراهيم عن أبيه عن ابن أبي‌عمير عن أبي‌زياد النهدي عن عبدالله بن صالح عن أبي‌عبدالله‌ع قال: لاينبغي للمؤمن أن يجلس مجلساً يُعصى اللهُ فيه و لايقدر على تغييره. [هر دو سند قابل تصحیح است. هرچند به‌سبب کثرت روایات با این مضمون در حد استفاضه یا چه‌بسا تواتر، چندان محتاج اعتبارسنجی سندی نیستیم.] ▫️ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
🏴سرهای سروران همه بر نیزه‌ها ببین🏴 لمّا أصبح عبيدالله بن زياد بعث برأس الحسين عليه‌السلام فدير به في سكك الكوفه كلها و قبائلها. فروي عن زيد بن أرقم أنه قال: مُرّ به عَليَّ و هو على رمح و أنا في غرفة. فلمّا حاذاني سمعته يقرأ {أم حسبت أن أصحاب الكهف و الرقيم كانوا من آياتنا عجبا}. فقَفَّ و الله شعري و ناديت: «رأسك و الله يا ابن رسول‌الله أعجب و أعجب!» ▪️ هنگامی که صبح روز بعد فرا رسید، عبیدالله بن زیاد رأس حسین علیه‌السلام را فرستاد تا در محلات و قبائل شهر کوفه بگردانند. از زید بن ارقم نقل شده که: از مقابل من عبورش دادند در حالی‌که بر نیزه بود و من در اتاقی در طبقه‌ی بالا بودم. آن‌گاه که در برابر من قرار گرفت شنیدم که تلاوت می‌کند[آیه‌ی ۹ سوره‌ی کهف]: {آیا گمان کرده‌ای که اصحاب کهف و رقیم از نشانه‌های شگفت‌آور ما بوده‌اند؟} به خدا قسم که موی بر تنم راست شد و ندا بلند کردم: «به خداوند سوگند که رأس تو -یا ابن رسول‌الله- شگفت‌آور تر است! و شگفت‌آور تر است!» ◾️ 📖 الإرشاد (ط آل‌البیت)، ج٢، ص١١٣. ✒️📚 @Faede_v_Borhan
📷 نگارش بخش انتهایی جزوه‌ی «اصول الدین» در عصر عاشورا توسط مرحوم آیةالله سید محمدباقر (قدس‌سره) 📖 مقدمه‌ی الفتاوی الواضحة (ط دارالصدر)، ص۹۲. ✒️📚 @Faede_v_Borhan
💠 یقین: عامل آرامش عن أبي‌عبدالله (عليه‌السلام) قال🔻 ...فإن الرزق لايسوقه حرصُ حريص و لایرُدّه كراهية كاره. و لو أن أحدكم فرّ من رزقه كما يفر من الموت لأدركه رزقُه كما يدركه الموت. ثم قال: إنّ الله بعدله و قسطه، جعل الرَّوحَ والراحة في اليقين و الرضا، و جعل الهَمَّ و الحُزنَ في الشك و السخط. ▫️ ...‌ و ، با حرص زدن شخص حریص به‌دست نمی‌آید و با کراهت کسی از دست نمی‌رود. اگر کسی همانطور که از مرگ گریزان است، از روزی خود فرار کند، روزی‌اش به او خواهد رسید همانطور که مرگ او را در خواهد ربود! سپس فرمود: خداوند از روی و دادِ خویش، آرامش و راحتی را در و رضایت قرار داده و دغدغه‌مندی و ناراحتی را در شک و نارضایتی. 📖 الكافي۲: ۵۷. ◽️ 📌 اقول: یقین/شک و رضایت/ناراضی‌بودن، برای انسان تقریباً اختیاری است و هرکس می‌تواند انتخاب کند که در کدام حالت به‌سر ببرد. در نتیجه انتخاب اینکه آرامش داشته باشیم یا در اضطراب و ناراحتی زندگی کنیم، به دست خودمان است؛ و کدام عدالتی بالاتر از این؟ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
💠 به‌روزسازی یا تحریف؟! مرحوم آیةالله‌العظمی سید محمدسعید (قدس‌سره)🔻 🔸 اسلام دست‌خوش تعدیل و تبدیل به چیزی که متناسب با شرایط نوپیدا باشد، نمی‌شود. بلکه اسلام -خاتم ادیان- احکام ثابت خود را دارد... . 🔹... مشروع در اسلام و نزد ... تنها و تنها عبارت است از: «به‌کارگیری توان برای شناخت حکم شرعی و دریافت آن از منابع اصیل معرفت و پاسداری از آن منابع و معارف؛ به‌دور از هرگونه تغییر و سازگارسازی با اوضاع نوپیدا و عوامل بیرونی [بدون حجت شرعی]»... . 🔸 این [طریقه] باعث فخر و عزت این طائفه [=شیعه] است؛ اینکه توانسته در این مدت طولانی و بدون اشراف و نظارت مستقیم معصوم، در طول ۱۱ قرن از پاسداری نماید... . 🔹 تغییر و تبدیل، فقط در موضوعات شرعی و احکام ولائی -در چارچوب مشروع- ممکن است... . در هم آمیختن این دو مطلب با مسأله‌ی تغییر حکم شرعی یا تغییر راه‌های اجتهاد، خطایی فاحش است... . ‏📖 مصباح المنهاج، كتاب التجارة۴: ۲۴۱. ▫️ 🌐 همچنین بنگرید: 🔗 مدعیان فقاهت! 🔗 شیخ انصاری و دینی ✒️📚 @Faede_v_Borhan
💠 جایگاه (قدس‌سره) در دربار عثمانی /۱ مرحوم سید حسن (ره) می‌نویسد🔻 حدّثني بعض علماء أهل السنّة من الأشعريّة الحنفيّة ببغداد، قال: وصل خبر مرض الشّيخ مرتضى الأنصاريّ إلى السّلطان عبد العزيزخان العثمانيّ في إسلامبول. أمر السّلطانُ الخطيبَ يوم الجمعة أن يدعو الله في الشّفاء للشّيخ مرتضى، و أن يؤمّنوا على دعائه، فدعا على المنبر و أمّن المسلمون على دعائه. ▫️ بعضی علمای اشعری-حنفی از اهل‌سنت در بغداد برایم تعریف کرد که: خبر کسالت به سلطان عبدالعزیزخان عثمانی در اسلامبول رسید. سلطان به خطیب جمعه دستور داد که برای شفای شیخ مرتضی، به درگاه الهی دعا کند و دعای او را آمین بگویند. [و چنین هم شد،] خطیب بر منبر دعا کرد و مسلمانان بر دعای او آمین گفتند. ▫️ 📖 تكملة أمل الآمل۶: ۴۱. ✒️📚 @Faede_v_Borhan