eitaa logo
مجمع الفائدة و البرهان | تأمّلات فقهی
152 دنبال‌کننده
72 عکس
12 ویدیو
12 فایل
«به صفّ النعال فقیهان نشینم» 📚✒️یادداشت‌های سیدمحمد احمدی @SMohammad_Ahmadi
مشاهده در ایتا
دانلود
مدحت کن و بستای کسی را که پیمبر بستود و ثنا کرد و بدو داد همه کار آن کیست بدین‌حال و که بوده‌است و که باشد؟ جز شیر خداوند جهان، حیدر کرّار این دینِ هدی را به مَثل دایره‌ای دان پیغمبر ما مرکز و حیدر خط پرگار علم همه عالم به علی داد پیمبر چون ابر بهاری که دهد سیل به گلزار 📖 دیوان کسایی 🌺🌸 اسعد الله لکم الأیام 🌸🌺 ✒️📚 @Faede_v_Borhan
گر شمیمی ز سر طُرّه‌ی جانان خیزد تا قیامت ز صبا، رایحه‌ی جان خیزد واله‌ام من که چو ازخواب، تو بیدار شوی زچه رو، از سرِ چشمانِ تو مژگان خیزد؟ علیِ عالیِ اعلی که ز بیم نهلش روح از کالبد عالم امکان خیزد گر به خاری کند از ، نظر از بُنِ خار، دو صد روضه‌ی رضوان خیزد گر زَنَد دست به دامان ولایش، فرعون از لحد با دو کفِ موسیِ عمران خیزد داورا! دادگرا! جانب «جدّا» نظری کز پی مدح تو چون بحر، به طوفان خیزد ✒️📚 @Faede_v_Borhan
💠 عدم معذوریت منکر حدود الله در بحث در فقه، این مسأله مطرح شده‌است که اگر شخصی از روی شبهه یکی از را انکار نماید آیا معذور خواهد بود یا همچنان محکوم به و آثار آن است؟ گویا مشهور متأخران و معاصران (به‌جز نقلی که از مرحوم آیة‌الله‌العظمی قدس‌سره شنیده‌ام) نظریه‌ی اول (=معذوریت) را پذیرفته‌اند که وجه آن نیز روشن بوده و ظاهراً مقتضای قواعد همان است. اما این احتمال وجود دارد که نظریه‌ی دوم بر خلاف قواعد اولیه و به‌استناد دسته‌ای از روایات خاص، تقویت گردد. یک فقره از نامه‌ی بلند حضرت صلوات‌الله‌علیه به ای‌بسا در آن بحث راه‌گشا باشد؛ فلیتأمل. 🔻 علي بن إبراهيم عن القاسم بن الربيع الوراق عن محمد بن سنان عن صباح المدائني عن المفضل أنه كتب إلى أبي‌عبدالله عليه السلام فجاءه هذا الجواب: ... و لكني أخبرك أن الله حَدَّها بحدودها لئلا‌يتعدى حدوده أحدٌ. و لو كان الأمر كما ذكروا لَعُذر الناسُ بجهلهم ما لم‌يصرفوا[خ‌ل: يعرفوا] حَدَّ ما حُدّ لهم و لكان المقصر و المتعدي حدودَالله معذوراً. و لكن جعلها حدوداً محدودة لايتعداها إلا مشركٌ كافر، ثم قال: «تلك حدود الله فلاتعتدوها و من يتعد حدود الله فأولئك هم الظالمون». فأخبرك حقائقَ إن الله تبارك و تعالى اختار الإسلام لنفسه ديناً و رضي من خلقه فلم‌يقبل من أحد إلا به... الحدیث. 📖 بصائر کبری۱: ۵۲۶ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
💠 فضیلت تحصیل علم 🔸 «مرحوم آقای شیخ جعفر زاهدی (جورابچی) نقل فرمود که: مرحوم را در شب قدر در حرم مطهّر مولی امیرمؤمنان - علیه السّلام - دیدند که در دست کتابی دارد و به آن می‌نگرد. 🔹 جمعی با خود اندیشه کردند که: مرحوم سیّد در حال خواندن دعایی عظیم القدر است؛ و لامحالة دعایی که جناب سیّد در شب قدر در حرم مولی - علیه السّلام - اختیار کند بسیار مغتنم است. لذا پیش رفته، از نزدیک ملاحظه کردند؛ دیدند ایشان کتاب حاشیهٔ ملّا عبدالل‍ه را در دست دارد و مشغول مطالعهٔ آن است!» 📖 نکته‌ها و خاطره‌ها، ص۷۲. 🔗 برگرفته از کانال تلگرامی چراغ مطالعه ✒️📚 @Faede_v_Borhan
base.apk
16.28M
📲 نرم افزار فتاوای حضرت آیةالله‌العظمی دام‌ظله‌‌الوارف این نرم‌افزار که به‌تازگی (برای سیستم‌عامل اندروید) منتشر گردیده، حاوی کتب و نیز فارسی معظم‌له است. گویا در آینده کتب عربی ایشان نیز به آن اضافه خواهدشد. ✒️📚 @Faede_v_Borhan
📘 «واقعة »، جلد دوم با عنوان «سیاقها و ملابساتها» ✍🏻 نوشته‌ی استاد سید محمدباقر (دامت‌برکاته) 🖨 نشر دارالبذرة 🔗کانال تلگرامی «المعرفة الدینیة» ✒️📚 @Faede_v_Borhan
45.19M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
ویژه صد سالگی حوزه علمیه قم (1) ❓تراز علمی محصّلین، چگونه باید سنجیده شود که به واقعیت نزدیک باشد؟ در گذشته، فضل و مراتب علمی طلاب، چگونه شناخته می‌شد؟ ▫️پاسخ آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی: در گذشته، طرح مسائل علمی و مباحثۀ در جلسات، در حوزه‌های علمیه رایج بود. عموم مجالس طلبگی، همراه با بحث و نقض و ابرام بود. این یکی از ویژگی‌های ممتاز حوزه‌های علمیه است که باید تقویت و حفظ شود و جلسات عمومی و دوستانه نیز همراه با مباحث علمی باشد. بهترین روش برای شناخت مراتب علمی افراد، همین مباحثات علمی است. علیه السلام @zanjani_net
درباره اشتغال به علم و تاثیر آن در انسان-1.m4a
7.04M
💠 چند تذکر طلبگی ◽️فوائد پیش از شرکت در ◽️ فضلیت اشتغال به ◽️ تأثیر علم‌آموزی در تقویت بُعد معنوی انسان 🎙 استاد دامت‌برکاته ✒️📚 @Faede_v_Borhan
❗️تقسیم غلط مشهور ▪️ یکی از کتاب «المدخل الی الفقه» تألیف سید محمود است. به‌نظرم کتاب در عین ایجاز و نیز تکراری یا روشن بودن بسیاری از مباحثش برای آشنایان با ارزش یک‌بار مرور کردن را دارد. لابلای مطالب آن برخی نکاتِ نو و از همه مهم‌تر سرنخ‌هایی برای ایده‌های جدید و پژوهش های بدیع می‌توان یافت. 🔻 این را بهانه کردم تا به یک نکته‌ی علمی بپردازم که متأسفانه در کتاب مورد غفلت واقع شده‌است: ◽️ نویسنده به تبعیت از استادش (قده) تاریخ فقه امامی را به دو مرحله‌ی «عصر البیان الشرعی» و «عصر الفقه الاجتهادی» تقسیم و برای هر یک ویژگی‌هایی ذکر نموده‌است (نک. تصویر بالا). اصل مطلب که فقهِ زمان حضور با فقهِ دوران (عج) تفاوت‌هایی داشته‌است قابل انکار نیست. اما آیا تفاوت‌ها جوهری است یا از قبیل تغییرات تدریجی یک امر در حال تکامل است؟ ◾️ به‌نظر می‌رسد تقریباً هیچ‌یک از فروقی که میان عصر حضور و غیبت در این کتاب ذکر شده تمام نباشد. ↙️ ✒️📚 @Faede_v_Borhan
مجمع الفائدة و البرهان | تأمّلات فقهی
❗️تقسیم غلط مشهور ▪️ یکی از #تازه_های_نشر کتاب «المدخل الی الفقه» تألیف سید محمود #هاشمی_شاهرودی اس
↘️ ▫️۱. شواهد زیادی وجود دارد که اصحاب در همان زمان حضور نیز دست به (به‌معنای صحیح) می‌زده‌اند و بلکه همچنانکه خود نویسنده در نهایت اذعان نموده، اهل‌بیت علیهم‌السلام خود، ترویج‌گر و اجتهاد (طبعا نه با این نام) و در میان اصحاب خویش بوده‌اند. (برای ملاحظه‌ی شواهد، نک. کتاب «بحث حول التقلید») البته کاملاً طبیعی است که تعداد نسبت به مجموع اصحاب و روات کمتر باشد. همچنین، فرآیند برخی پیچیدگی‌ها و دقت‌های امروزین را نداشته‌است. ▫️۲. مناصبی که از سوی ائمه اطهار علیهم‌السلام به تفویض شده است اختصاصی به دوران غیبت ندارد، زیرا علاوه بر اطلاق ادله، ظاهر توسط - مثلاً- امام صادق علیه‌السلام آن است که ایشان در صدد تأمین یکی از نیاز های فعلی شیعیان بوده‌اند. اساساً کسی را سراغ نداریم مناصب تفویضی به فقها را مخصوص دانسته‌باشد اما عکس آن (اختصاص به عصر حضور یا به زمان حیات امامِ تفویض‌کننده) قائلانی دارد. ▫️۳. عدم جواز اجرای نیز سخنی بی‌دلیل است. مدرک اصل عملی اگر باشد قطعاً اختصاصی به زمان حضور معصوم ندارد و ادله‌ی نقلی و و... همگی مطلق‌اند. بله، در زمان دسترسیِ آسان به امام، شرط جریان اصل (= و یأس از ظفر به دلیل) برقرار نیست. نصوص (= احتیاط تا زمان ملاقات امام) نیز محمول بر همین فرض است. (برای تقصیل نک. بحث ادله‌ی در علم ) ▫️۴. دسترسی به امام همیشه و همه‌جا و برای همه‌کس نبوده‌است. دوریِ محل سکونت شیعیان از مکان اقامت امام علیه‌السلام، شرایط ، محدودیت اوقات امام علیه‌السلام و‌... عواملی هستند که موجب محدودیت در زیارت حضرات می‌گردیده‌است؛ برای نمونه: 🔰مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ اَلْحَكَمِ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ يُونُسَ عَنْ عَنْبَسَةَ بْنِ مُصْعَبٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ: أَشْكُو إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَحْدَتِي وَ تَقَلْقُلِي بَيْنَ أَهْلِ اَلْمَدِينَةِ حَتَّى تَقْدَمُوا وَ أَرَاكُمْ وَ آنَسَ بِكُمْ فَلَيْتَ هَذِهِ اَلطَّاغِيَةَ أَذِنَ لِي فَأَتَّخِذَ قَصْراً فِي اَلطَّائِفِ فَسَكَنْتُهُ وَ أَسْكَنْتُكُمْ مَعِيَ وَ أَضْمَنَ لَهُ أَنْ لاَ يَجِيءَ مِنْ نَاحِيَتِنَا مَكْرُوهٌ أَبَداً. 📖 الکافي ج ۸، ص ۲۱۵ ✒️📚 @Faede_v_Borhan