🔹کم کاری فقه در تبیین عدالت 🎙ما در فقه، #عدالت را به مثابه یک قاعده فقهی تعریف نکرده ایم. کت و شلوار یک قاعده بر قامت او نپوشانده ایم. در کسوت یک قاعده، یک اصل عام و شامل، که در همه ابواب فقه جاری و ساری باشد به آن نپرداخته ایم. در حالی که به نظر می رسد فقیه باید از عدالت به سان یک قاعده و اصل بهره ببرد به گونه ای که در همه ابواب فقه جاری و ساری باشد. فقها عدالت را در بخش فردی دیده اند اما در بخش اجتماعی ندیده اند. عدالت به عنوان صفت امام جماعت در کتاب الصلاة دیده شده و به عنوان وصف بینه و شهود در کتاب القضاء. اما در بخش اجتماعی بحث از عدالت در فقه کم رمق است تا چه رسد به بخش حکومتی. و شاید این به دلیل انزوای فقه از عرصه های اجتماعی و حاکم نبودن فقها بوده باشد. لذا کتبی که در موضوع القواعد الفقهیه تالیف شده اند حتی مجموعه هفت جلدی مرحوم بجنوردی از این قاعده خالی است بله از عدل و انصاف سخن گفته اند اما آن غیر از آن قاعده عدالت است که مقصود ماست. ما باید عدالت را ماهیت شناسی کنیم. تبیینِ چیستیِ عدالت، مهم است. مفهوم عدالت درهم تنیده با مفهوم حق است و موطن و خاستگاه حق، استعداد و ظرفیت است حق طبیعی، حق اعتباری هر کدام بحثی دارد. در کتب فقهی آنجا که از عدالت بحثی به میان می آید معمولا آن را تعریف نمی کنند و با بیان مصداق معرفی می شود. 📌بخشی از سخنان حجت الاسلام و المسلمین رضا حیدری در میزگرد انتقادی با موضوع نقش مراکز علمی در بسط عدالت در جامعه، ۱۴۰۰/۰۹/۲۷ در دانشگاه پیام نور خوزستان http://eitaa.com/Heydari_org

🔉عرفه مدت: ۱۶دقیقه ♦️سخنرانی مجازی حجت الاسلام و المسلمین استاد رضا حیدری در مرداد ۱۳۹۹ برای نمازگزاران مسجد امام حسین ع اهواز محورها: ۱-فضیلت شب و #روز_عرفه ۲-اعمال شب و روز عرفه ۳-ویژگی های #دعای_عرفه امام حسین ع ۴- معرفی دعای عرفه زین العابدین ع ۵- بیان کلیاتی از معارف دعا http://eitaa.com/Heydari_org

🔸غدیر و شکوفایی استعدادها 🎙خداوند در روز هجدهم ذی الحجه به رسولش خطاب کرد: « يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ..» واژه « ربّک » هر جا در قرآن آمده است در کنار آن بحث پرورش استعدادها و شکوفایی توانایی ها و رشد و بالندگی و تعالی و کمال وجود دارد. و مگر نه این است که امام، تربیت معنوی و پرورش استعدادهای خفته را عهده دار است!؟ کاری که رسول هم عهده دار آن است! به تعبیر یکی از بزرگان؛ «بشر حق دارد که دستش در دست خدا باشد گاهی بواسطه رسول و گاهی بواسطه وصی او که امام است». اساساً نگذاشتن دست بشر در  دست ولیّ خدا، ظلم به بشر است و خدای عادل و حکیم ظلم نمی کند و برای بشر امام را قرار می دهد تا اتصال بشر به آسمان برقرار بماند... لذا می توان گفت انحراف از #غدیر و انحراف و عدول از امامت امام علی علیه السلام بیش از آنکه ظلم به علی بوده باشد ظلم به امت بوده است که از علی محروم ماند. 🔺بخشی از سخنرانی حجت الاسلام استاد رضا حیدری در شب عید غدیر. اهواز ۱۳۹۵/۰۶/۲۹ http://eitaa.com/Heydari_org

🔰حُسنِ عدل و قُبحِ ظلم باید در فقه امتداد پیدا کند 🎙ما شیعیان معتقد به حُسن و قُبحِ ذاتیِ افعال هستیم و عقل را در درک حُسن و قُبح افعال، مستقل میدانیم یعنی معتقدیم افعال، قطع نظر از حکم شارع، دارای حُسن و قُبح ذاتی اند و عقل فی الجمله می تواند مستقل از بیان شارع، این حُسن و قُبح را تشخیص دهد البته از اهل سنت، معتزله هم با ما مشترک هستند بخلاف اشاعره که منکِر حُسن و قُبحِ ذاتیِ افعال هستند مطلقاً یعنی آن را مطلقاً مرهون بیان شارع می دانند. و جالب است که وقتی هم میخواهیم مثال بزنیم برای عقلی بودن و ذاتی بودنِ حُسن و قُبحِ افعال؛ به « حُسنِ عدل » و « قُبحِ ظلم » اشاره میکنیم چون این دو را بدیهی ترین می دانیم. به نصوص هم که می رسیم میگوییم آیات و روایاتی که به عدل و احسان و تقوی و سایر امور اینچنینی دستور داده اند؛ « إنّ اللهَ یَأمُرُ بِالعَدلِ و الإحسان » «إعدِلوا هو أقرب للتّقوی» ارشاد اند به حکم عقل. و چیزی بیشتر از این نیستند. حالا سؤال این است که؛ آیا این عقلی که میفهمد و مستقلاً درک میکند حُسن و قُبح را، در فقه چه نقشی ایفا میکند؟ به بیان دیگر؛ آیا در استنباط های فقهی چه فرقی بین ما که قائل به حُسن و قُبح ذاتیِ عقلی هستیم با آن کسانی که قائل نیستند وجود دارد؟ آیا از این ناحیه تفاوت جدی بین فقه امامیه و اشعری به وجود می آید؟ یا تفاوت در همان بحث نظری باقی می ماند و امتداد در فقه پیدا نمی کند؟ ظاهرا پاسخ دومی است! تا آنجا که دیده ایم در اکثر کتب فقهی (جز مواردی)، امتدادی برای این بحث مشهود نیست و لذا هفت جلد کتاب قواعد الفقهیه مینویسیم اما اسمی از قاعده فقهی #عدالت در آن نیست. 📌بخشی از سخنان حجت الاسلام و المسلمین رضا حیدری در میزگرد انتقادی با موضوع نقش مراکز علمی در بسط عدالت در جامعه، ۱۴۰۰/۰۹/۲۷ در دانشگاه پیام نور خوزستان http://eitaa.com/Heydari_org

📣 به مناسبت ۲۴ ذی الحجه سالروز مباهله، مطلبی از دفتر یادداشت های روزانه و خاطرات استاد حیدری که دو سال پیش در چنین ایامی منتشر شده و مورد استقبال واقع شده بود را بازنشر می دهیم:⬇️

حدیث کساء به زبان لری بختیاری 🔹امروز در ایام مباهله و نزول آیه تطهیر و سوره هل اتی، در محفلی صمیمی، خوشنود شدم از شنیدن اشعاری در فضلیت پنج تن آل عبا: غیر پیغمبر و حیدر، زینس ا او کرگلسون روز تنگم چه کنم نید دیه هیجاری بارالها به حق حرمت او پنج نفرت تو مونه نیده گر از شوخی ا از بدکاری ✍رضا حیدری شنبه ۲۵ ذی الحجه ۱۴۴۱ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ پی نوشت: این ابیات، دو بیت از بخش پایانی منظومه حدیث کساء به زبان لری بختیاری است که توسط ملا زلفعلی کرانی بختیاری(متوفای ۱۲۹۰ش) در دوره قاجاریه سروده شده و در غیاب حمایت دولتیها در مکتبخانه ها تدریس می شده است. بخش نخست آن با سی بیت، حدیث چون و چرای شاعر با خدای خویش است که جای تحلیل بسیار دارد. بخش دوم آن در بیان جایگاه والای پنج تن آل عبادر هفتاد بیت است و بخش پایانی آن، حدیث آرزومندی و راز و نیاز شاعر با خداوند خویش در سی بیت است: جز پیامبر و حیدر و همسرش و پسران آنها، روز تنگنا و رستاخیز دیگر فریاد رسی ندارم خدایا به حرمت آن پنج تن آل عبا، نادیده انگار بدی های مرا. http://eitaa.com/Heydari_org

🏴 عزاداری بر حسین ع نه به قدمت اسلام، که به قدمت انسان است. 🔸اینکه گفته شود #عزاداری امام حسین ع از دوران #صفویه شروع شده است و گاهی ذیل عنوان #تشیع_صفوی تحلیل شود، درست نیست... 🔸فصل عزاداری و ماه #محرم که فرا میرسد دشمنان اهل بیت این شایعات و شبهات را منتشر میکنند تا شاید چند جوان را متقاعد کنند که این عزاداریها یک چیز مستحدث و جدید است و اصالت و قدمت ندارد تا جوانان را از خیمه امام حسین ع دور کنند... 🔍ادامه سخنان استاد رضا حیدری را در خوزنا بخوانید: http://www.khoozna.ir/view-113115-.html

🔻حماسه سرایی یا مرثیه سرایی!؟ 🎙...شیعیان در طول تاریخ، بیشتر به مرثیه سرایی پرداختند و گریاندند و گریستند اما حماسه سرایی کمتر! و این خود دلائل متعددی دارد که بررسی آن مجال می طلبد. نگاه تراژیک و عاطفی به #کربلا از واژگان بکار رفته در نامگذاری کتب آنها پیداست؛ بکاء، دمع، ماتم، مقتل، عطش، مغموم، مهموم، باکین، دموع، احزان، مصائب، بلاء، ابتلاء، اشک، ماتمكده، ناله، همّ و غمّ ...لذا رفته رفته اشک، هم "عمل" شد و هم "هدف"...فقط بر زخمهای پیکر حسین گریستند و گریاندند اما به کارهای حسین ننگریستند و هدف را نیافتند. اما در صد ساله اخیر عاشورای حماسی هم سربرآورده، واژگانی مثل؛ قیام، نهضت، جهاد، شهادت، انقلاب، آزادی، حماسه، آزادگی، عدالت، سیاست، حکومت، خون و شمشیر، اصلاح، شهید، سرو، پرچمدار، ثورة، حرکة و... بر تارک کتابها می درخشد. شیعیان برخاستند و با یزیدیان ستیزه کردند به جای آنکه بنشینند و بر حسین بگریند. حماسه دار شدند نه عزادار. مرثیه سرایی را به #حماسه_سرایی ارتقاء دادند، کار سخت را بر آسان ترجیح دادند به هر حال خون دادن سخت تر است از اشک ریختن. در صد و چند سال اخیر نمونه های آن را در ملتهای امام حسینی می‌توان دید. نقطه عطف آن انقلاب اسلامی ایران است که با شعار های حماسی و عاشورایی پیش رفت. 📌بخشی از سخنان حجت الاسلام شیخ رضاحیدری در جمع عده ای از دانشجویان - ۵ محرم ۱۴۴۲. http://eitaa.com/Heydari_org

◾️عاشورا نشان داد که در اوج مظلومیت، می توان فاتح بود و با خون هم ترسیم تابلوی ظفر ممکن است. 📚 "قامت عقل و عشق در قیام کربلا" صفحه ۱۵ http://eitaa.com/Heydari_org

🔴 مگر امنیت از ضرر در نهی از منکر، شرط نیست!؟ 🎙شنیده اید که #امام_حسین ع فرمود؛ میخواهم #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر کنم و فرمود؛ آیا نمی بینید به حق عمل نمی شود و از باطل نهی نمی شود...این سوال برای جوانان پیش می آید که آیا این موضوع اینقدر ارزش دارد که حسین، جان در گرو آن نهد!؟ آیا این عاقلانه است !؟ این پرسش و تعجب ناشی از اینست که ما تصور درستی از امر به معروف و نهی از منکر نداریم چون آن را آنقدر تنزل داده ایم که به یک دستور دادن یا بازداشتن ساده، آنهم در امور روزمره و پیش پا افتاده محدود می کنیم و گاهی ملاک ما سلایق شخصی ماست... یا از چیزی نهی می کنیم که اساسا منکر نیست لذا سطح این فریضه و عنصر حیاتی در جامعه ما تنزل یافته...البته شاید بعضی امر و نهی های ساده هم در جای خودش لازم باشد اما مراد این است که نباید تمام هم و غم ما و افق دید ما محدود به موضوعات ساده و سلیقه ای شود... در این امور جزئی و ساده، حق با آن جوان است و عاقلانه نیست که ما هزینه گزاف مالی یا آبرویی یا جانی بپردازیم اما گاهی منکر بوجود آمده در حال خشکاندن ریشه دین خداست، کسی با منکرش اعتقادات مردم را سست کرده یا بدعتی نهاده در اینجا جا دارد که امام بفرماید: "انالله و انا الیه راجعون اذ قد بلیت الامه براع مثل یزید"... جامعه به خوابی مرگبار فرورفته بود و سیدالشهدا دارد می بیند بزرگترین منکرات در حال انجام است و بزرگترین معروفات در حال ترک ولی کسی دم بر نمی آورد. بلکه بدتر؛ معروف ها منکر تلقی شوند و منکرها را بعنوان معروف می شناسند... این یک نهی از منکر عادی و جزئی نیست بلکه مهم و عمومی است که بقای دین و احیای دین وابسته به آن است و این مصلحتی بزرگ است که حتما باید بدست آید ... پس در اینجا عقل، امنیت از ضرر را شرط نمی داند البته ناگفته پیداست همچو کسی که بقاء و حیات خود را فدای بقاء و حیات دین خدا می کند نمرده است بلکه #حیات_جاودانه یافته است. 📚 بخشی از کتابچه "قامت عقل و عشق در قیام کربلا" متن سخنرانی حجت الاسلام شیخ رضاحیدری در سال ۱۳۸۶ http://eitaa.com/Heydari_org

🔸آیت الله مروج نزد قمی ها و نجفی ها شناخه شده تر بود تا نزد اهوازی ها 🎙 ...در سال ۷۴ یا ۷۵ قبل از دیدار رهبری با مردم خوزستان، یکی از طلبه‌ها که کتاب «منتهی الدرایه» ایشان را می‌خواند، سر درس به استاد اشکالی می‌کند و از شرح کفایه آیت‌الله مروج نقل می‌کند. او وقتی نقل می‌کند می‌گوید: مرحومِ شارح در «منتهی الدرایة» چنین نوشته است ... . استاد در پاسخ طلبه گفت: مرحوم شارح زنده هستند! کافی است از مدرسه خارج شوید، خیابان‌های باغ شیخ را طی کنید، درِفلان را بزنید، مرحوم شارح در به رویتان می‌گشاید! این تلخ است!!! از یک طرف نشان‌دهنده رفعتِ قلمِ ایشان بوده است که قلمشان آن چنان قوی بود که شخص، ایشان را به دوره شیخ انصاری یا آخوند خراسانی نزدیک می‌دیده است، از طرفی هم ناراحت‌کننده است که ما اَعلام و بزرگان خود را در دوره حیاتشان هم نمی‌شناسیم. از طرفی نشان‌دهنده دوری این بزرگان از شهرت هم است که برای ما طلبه‌های جوان و تازه‌کار درس است. 🔻توضیحات مفید درباره کتاب #هدی_الطالب و آیت الله مروج جزائری را در مصاحبه استاد رضا حیدری با ایکنا بخوانید: https://khouzestan.iqna.ir/fa/news/3924529 📌کانال استاد شیخ رضا حیدری http://eitaa.com/Heydari_org