🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸🔹🔸 🔸نکته‌ی ویرایشی 🌀ادامه‌ی مبحث املای بعضی از واژه‌ها، پیشوندها و پسوندها به در سایر موارد جدا نوشته می‌شود: به برادرت گفتم، به سر بردن، به آواز بلند، به سختی، منزل به منزل، به نام خدا تبصره: حرف «به» که در آغاز بعضی از ترکیب‌های عربی می‌آید از نوعِ حرف اضافه فارسی نیست و پیوسته به کلمه‌ی بعد نوشته می‌شود: بعینه، بنفسه، برأی العین، بشخصه، مابازاء، بذاته هرگاه بای زینت، نون نفی و میم نهی بر سر افعالی که با الفِ مفتوح یا مضموم آغاز می‌شوند (مانند انداختن، افتادن، افکندن) بیاید، الف در نوشتن حذف می‌شود: بینداز، نیفتاد، میفکن بی همیشه جدا از کلمه‌ی پس از خود نوشته می‌شود، مگر آنکه کلمه بسیط‌گونه باشد، یعنی معنای آن دقیقا مرکب از معانی اجزای آن نباشد: بیهوده، بیخود، بیچاره، بیراه، بینوا، بیجا می و همی همواره جدا از کلمه‌ی پس از خود نوشته می‌شود، مگر در موارد زیر: ۱)کلمه بسیط‌گونه باشد: همشهری، همشیره، همدیگر، همسایه، همین، همان، همچنین، همچنان ۲)جزء دوم تک‌هجایی باشد: همدرس، همسنگ، همکار، همراه در صورتی که پیوسته‌نویسیِ هم با کلمه‌ی بعد از خود موجب دشوارخوانی شود، مانند: همصنف، همصوت، همتیم جدا نویسی آن مرجحّ است. ۳)جزء دوم با مصوت آ شروع شود: همایش، هماورد، هماهنگ در صورتی که قبل از حرف آ همزه در تلفظ ظاهر شود، هم جدا نوشته می‌شود: هم آرزو، هم آرمان تبصره: هم بر سر کلماتی که با الف یا م آغاز می‌شود، جدا نوشته می‌شود: هم اسم، هم مرز، هم مسللک تر و ترین همواره جدا از کلمه‌ی پیش از خود نوشته می‌شود، مگر در: بهتر، مهتر، کهتر، بیشتر، کمتر ها (نشانه‌ی جمع) در ترکیب با کلمات به هر دو صورت جدا و پیوسته صحیح است: کتابها، کتاب‌ها اما در موارد زیر جدانویسی الزامی است: ۱. هرگاه بعد از کلمه‌ی بیگانه‌ی نامأنوس به کار رود: مرکانتیلیست ها، پزیتویست ها، فرمالیست ها ۲. هنگامی که بخواهیم اصل کلمه را برای آموزش یا برای برجسته‌سازی مشخص کنیم: کتاب‌ها، باغ‌ها، متمدن‌ها، ایرانی‌ها ۳. هرگاه کلمه‌ی پُردندانه(بیش از سه دندانه) شود و یا به ط و ظ ختم شود: پیش‌بینی‌ها، حساسیت‌ها، استنباط‌ها، تلفظ‌ها ۴. هرگاه جمع اسامی خاص مدنظر باشد: سعدی‌ها، فردوسی‌ها، مولوی‌ها، هدایت‌ها ۵. کلمه به های غیر ملفوظ ختم شود: میوه‌ها، خانه‌ها یا به های ملفوظی ختم شود که حرف قبل از آن حرف متصل باشد: سفیه‌ها، فقیه‌ها، پیه‌ها، به‌ها منبع: دستور خط فارسی، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، ص۲۳_۲۴ #نکات_ویرایشی #دانشکده‌ی_تاریخ 💠انجمن‌علمی‌پژوهشی‌تاریخ‌اسلام‌و‌تشیع -----------❀❀✿❀❀--------- @HistorySociety ‌

▫️🔸▫️🔸▫️🔸▫️🔸▫️🔸▫️🔸 ‌ 📣 معرفی کانال‌های مرتبط با تاریخ 3⃣ کتابخانه شیعه این کانال منبع و مرجع کتاب‌های مفید و‌ معتبر در حوزه‌ی: 🔹عقاید و کلام 🔹فقه و اصول 🔹رد شبهات 🔹رجال و درایه 🔹سیره و فضائل اهل‌بیت(علیهم‌السلام) 🔹نقد فرق منحرف (تصوف،بهاییت،وهابیت و...) است. 🌐لینک کانال کتابخانه‌ی تخصصی شیعه👇🏻 🌐https://eitaa.com/joinchat/952107051C6569ff7b9d #معرفی_کانال #کتابخانه‌ی_شیعه #دانشکده‌ی_تاریخ 💠انجمن‌علمی‌پژوهشی‌تاریخ‌اسلام‌و‌تشیع -----------❀❀✿❀❀--------- @HistorySociety ‌

🔹عنوان مقاله: امامت زیدیه در منابع کهن زیدیان ایران: جزء پژوهی نسخه‌های خطی کتاب الإبانه ✍🏻 نویسندگان: دکتر محمدعلی صالحی دکتر هادی نصیری دکتر سید علی موسوی نژاد 📌چکیده‌ی مقاله: از مهم‌ترین مسائل کلامی که در فرقه‌های مختلف شیعه با تفاوت‌های بسیار مطرح شده، مسئله‌ی امامت است. جایگاه امام و شئون مربوط به امامت در برخی فرقه‌های شیعه با تبیینی غالیانه همراه بوده و در برخی دیگر با تقصیر و فروکاستن شأن و منزلت امام بیان شده است. در این میان رویکرد پیروان مذهب زیدیه به مسئله‌ی امامت به عنوان شاخه‌ای مهم و تاثیرگذار همواره محل توجه ویژه پژوهشگران بوده است. در این جستار به صورت خاص به رویکرد زیدیان منطقه شمال ایران و مهم‌ترین شخصیت آنان، یعنی ناصر کبیر (متوفای 304 ه.ق.) توجه کرده و مباحثی همچون تعریف امامت، ضرورت وجود امام و دلایل آن، راه‌های شناخت امام، تفاوت امامان منصوص و امامان دعوت، شرایط و وظایف امامان دعوت، امکان دو امام هم زمان و... بررسی شده است. این کار با مراجعه به نسخه‌های مخطوط الإبانه انجام شده است؛ نسخه‌هایی که تاکنون توفیق چاپ و نشر نیافته و در عین حال از مهم‌ترین متون زیدیان شمال ایران و منعکس کننده‌ی دیدگاه‌های ناصر کبیر و پیروان مکتب ناصریه زیدیه است. متن الإبانه، که کتابی فقهی است، نوشته‌ی ابوجعفر محمد بن یعقوب هوسمی، از دانشمندان برجسته زیدیه ایران در قرن پنجم، است. پس از تألیف این کتاب فقها و دانشمندان زیدی این منطقه در چند قرن حواشی و تعلیقات بسیاری بر آن افزودند. #معرفی_مقاله #زیدیه #دانشکده‌ی_تاریخ 💠انجمن‌علمی‌پژوهشی‌تاریخ‌اسلام‌و‌تشیع @HistorySociety ‌

‌ 🔹عنوان مقاله: احیاگری‌ تمدنی خواجه نصیرالدین طوسی ✍🏻 نویسندگان: دکتر محمدجاودان محمدامین فندرسکی پور 📌چکیده‌ی مقاله: نصیرالدین طوسی از متفکران ایرانی مسلمان قرن هفتم ه.ق. است. در دوره‌ی حیات وی، سرزمین‌های اسلامی تحت حملات وحشیانه مغولان قرار‌‌‌ ‌گرفت و در پی آن بسیاری از شهرها ویران و تمدن و مظاهر و عناصر تمدنی نابود شد یا به‌ شدت آسیب دید. همچنین، بسیاری از علما، روحانیان و دانشمندان اسلامی یا به طرز فجیعی کشته شدند یا از کانون‌های علمی و مذهبی گریختند و به نقاط دوردست پناه بردند. با وجود این وضعیت اجتماعی و فرهنگی بغرنج در سرزمین‌های اسلامی، نصیرالدین طوسی از جمله متفکرانی بود که از همان آغاز به دنبال یافتن راهی برای نجات اسلام و ایران و احیای تمدن در آستانه‌ی نابودی بود. به همین سبب با ورود به دستگاه حکومت ایلخانی، اقداماتی از جمله جلوگیری از ستم‌ورزی مغولان، خاتمه دادن به خلافت عباسی، طبقه‌بندی علوم، تأسیس رصدخانه و کتاب‌خانه‌ی بزرگ مراغه و بازگشایی مدارس و سایر موقوفات انجام داد که در راستای احیاگری تمدن رو به زوال به شمار می‌رود. پژوهش حاضر که با مراجعه به منابع کتاب‌خانه‌ای و به کارگیری روش تحلیل تاریخ انجام شده، نقش تمدنی وی را در احیای تمدن بررسی می‌کند. #معرفی_مقاله #نصیرالدین_طوسی #دانشکده‌ی_تاریخ 💠انجمن‌علمی‌پژوهشی‌تاریخ‌اسلام‌و‌تشیع -----------❀❀✿❀❀--------- @HistorySociety ‌

‌ 📚 معرفی کتاب 📙خاستگاه فرهنگی نهج‌البلاغه ✍🏻دکتر محمدحسن نادم نگارنده در این کتاب بر آن است تا اوضاع فرهنگی عراق را به منزله‌ی زمینه‌های پیدایش نهج‌البلاغه بررسی و موقعیت فرهنگی و تمدن عراق، پیشینه‌ی تاریخی و جغرافیایی، سیاسی و اجتماعی آن و نیز نقش فرهنگی ـ مذهبی ادیان در عراق را تحلیل نماید. از دیگر مسائلی که در این کتاب بررسی شده است، می‌توان به موارد زیر اشاره نمود: 🔹وضعیت کوفه پس از اسلام؛ 🔹انگیزه‌ی ورود مسلمانان به عراق؛ 🔹علل انتخاب کوفه؛ 🔹ساختار جمعیتی و عناصر تشکیل‌دهنده‌ی کوفه، طبقات اجتماعی آن و مسئله‌ی پیوستگی اقتصاد و فرهنگ در کوفه؛ 🔹بیداری کوفیان؛ 🔹حضور برگزیدگان صحابه و موالی در کوفه؛ 🔹جامعه‌شناسی کوفه. 🔅لازم به ذکر است دکتر محمدحسن نادم به واسطه‌ی نگارش این کتاب ارزشمند، از سوی مقام معظم رهبری مورد تجلیل قرار گرفته است. #معرفی_کتاب #کوفه #دانشکده‌ی_تاریخ 💠انجمن‌علمی‌پژوهشی‌تاریخ‌اسلام‌و‌تشیع -----------❀❀✿❀❀--------- @HistorySociety ‌

 🔹عنوان مقاله: ملاک‌های مشروعیت حکومت امیرمؤمنان علی(علیه‌السلام) در اندیشه‌ی سیاسی شیعیان عصر حضور ✍🏻نویسندگان:  دکتر سید مجتبی جلالی  دکتر محمدجواد یاوری سرتختی 📌چکیده‌ی مقاله: برخی از مستشرقان و روشن‌فکران مسلمان بر این باورند که شیعیان برای دفاع از مشروعیت حکومت علی، به رغم اعتراض و مخالفت علنی با حکومت وقت و روند انتخاب جانشین، مبنایی برای اثبات مشروعیت حکومت امام خویش نداشته و تنها به وابستگی امام با رسول خدا(ص) استناد کرده‌اند. چنین شبهه‌ایی سبب گردید تا این سؤال مطرح گردد که ملاک و مؤلفه‌های شیعیان برای اثبات مشروعیت حکومت امیرمؤمنان علی(ع) چه بوده است؟ در پاسخ به پرسش فوق، پژوهش حاضر ضمن نقد نظریه، ملاک‌های مشروعیت خلافت امیرمؤمنان علی(ع) را بر اساس اندیشه و عمل سیاسی اصحاب ایشان استخراج کرده است. یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که اصحاب آن حضرت با تأسی از باورهای کلامی صادره از رسول خدا(ص) در میان مسلمانان تبیین شده بود، به دفاع از حق امام خود پرداخته و با تعابیری چون امام مفترض الطاعه، وصی رسول خدا، امام عالم، معصوم و تعیین شده از جانب خداوند، به اثبات مشروعیت حکومت امام خویش اقدام کرده‌اند. #معرفی_مقاله #امام_علی_علیه‌السلام #دانشکده‌ی_تاریخ 💠انجمن‌علمی‌پژوهشی‌تاریخ‌اسلام‌و‌تشیع -----------❀❀✿❀❀--------- @HistorySociety ‌