شعر آن چیزی است که روی می‌دهد وقتی هیچ چیز دیگری نمی‌تواند روی دهد. (چارلز بوکوفسکی) نکته: جمله‌ای که با «وقتی (که)»، «هنگامی که»، «همین‌که»، یا آنچه بر زمان دلالت می‌کند آغاز شود جملۀ پیرو قیدیِ زمانی است که قبل یا بعد از آن نیز یک جملۀ پایه می‌آید. اگر جملۀ پیرو قیدیِ زمانی (مانند جملۀ بالا) بعد از جملۀ پایه بیاید، قبل از آن هیچ نشانه‌ای نمی‌گذاریم. #دستورزبان #نشانه‌گذاری سید محمد بصام @Matnook_com www.matnook.com

دعوت به همکاری (فوری!) در مؤسسۀ متنوک، به‌صورت دورکاری، به دو نفر پیاده‌ساز صوتِ باسابقه نیازمندیم که در تایپ ده‌انگشتی و پیاده‌سازی صوت تسلط کافی داشته باشند و بتوانند از نرم‌افزارهای نور برای منبع‌یابی آیات و روایات استفاده کنند. لطفاً کسانی که سابقۀ کار و آشنایی ندارند پیام ندهند. ارسال رزومه و نمونه‌کار: @Bassam_1982 @Matnook_com

شکسته‌نویسی «را» در گفت‌وگوهای داستان با دو قاعده! #گفتاری‌نویسی #املا_رسم‌الخط سید محمد بصام @Matnook_com www.matnook.com

صبح بی تو رنگ بعدازظهر یک آدینه دارد بی تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد بی تو می‌گویند تعطیل است کار عشق‌بازی عشق اما کِی خبر از شنبه و آدینه دارد (قیصر امین‌پور) نکته: «بی»، مانند «با» و «از» و «در»، حرف اضافه است و با واژهٔ بعدش بافاصله نوشته می‌شود. این را هم ببینید: فاصله‌گذاری ۴۵۶ واژۀ «بی»دار. #فاصله‌گذاری سید محمد بصام @Matnook_com www.matnook.com

به بهانۀ ۲۴ سپتامبر، روز نقطه‌گذاری «نقطه‌گذاری» (punctuation)، به یک اعتبار، به معنای «به‌کار بردن علامت‌های قراردادی در متن برای خواندن درست و فهم دقیق آن» است، مانند ویرگول و علامت پرسش. سابقۀ این علامت‌ها در خط فارسی به بیش از دو قرن نمی‌رسد و برگرفته از نظام نقطه‌گذاری فرانسوی و انگلیسی است. این علامت‌های قراردادی را معمولاً «نشانه‌های / علائم سجاوندی» می‌نامند (سجاوندی از دانشمندان ایرانی در قرن ششم بوده که اولین بار علائم وقف را برای قرآن ابداع کرده‌است. ازاین‌رو ویرگول و مانند آن را نیز علائم سجاوندی نامیده‌اند). ولی از آنجا که هرکدام از این علائم یک نشانه‌اند و کاربرد خاص خود را دارند، بهتر است، در ویرایش و نگارش، به‌جای «علائم سجاوندی» یا «نقطه‌گذاری»، «نشانه‌گذاری» بگوییم. هشتگ #نشانه‌گذاری را در این کانال جست‌وجو کنید و ده‌ها نکتۀ جدید و مفید نشانه‌گذاری بیاموزید. سید محمد بصام @Matnook_com www.matnook.com

آیا نوشتن دو فعل در پی هم نادرست است؟ #ویرایش_زبانی سید محمد بصام @Matnook_com www.matnook.com

پدر خیال می‌کرد آدم وقتی در حجرۀ خودش تنها باشد تنهاست؛ نمی‌دانست که تنهایی را فقط در شلوغی می‌شود حس کرد. (عباس معروفی) دو نکته: ۱) امروز به‌جای «خیال کردن» (مانند جملۀ بالا) معمولاً می‌گوییم و می‌نویسیم «فکر کردن». در محاوره اشکالی ندارد، ولی در نوشتار نباید این‌ دو را به‌جای هم به‌کار ببریم، چون «فکر کردن» چیزی است و «خیال کردن» (/ «گمان کردن»، «تصور کردن»، «پنداشتن») چیزی دیگر. پس مثلاً ننویسیم «او فکر می‌کرد اگر بلوز و شلوار بپوشد، شکل پسرها می‌شود»، بنویسیم «او خیال می‌کرد اگر بلوز و شلوار بپوشد، شکل پسرها می‌شود». البته توجه داریم که «خیال کردن» صورت غیررسمی «گمان کردن» (/ «تصور کردن» و «پنداشتن») است. ۲) برخی مترجمان از سر بی‌دقتی فعل think را بیشتر به «فکر کردن» ترجمه می‌کنند، ولی این فقط یکی از معانی آن است. think به معنای «گمان کردن، پنداشتن، باور داشتن، در نظر داشتن، بررسی کردن»، و جز این‌ها هم هست که از بافت و کاربرد آن در جمله مشخص می‌شود. بنابراین نباید همه‌جا آن را به «فکر کردن» ترجمه کنیم. #ویرایش_زبانی #گرده‌برداری سید محمد بصام @Matnook_com www.matnook.com

فاصله‌گذاری «فراـ» پیشوند «فرا‌ـ»، چه در کاربرد فعلی و چه غیرفعلی، همیشه با واژۀ پس از خود بی‌فاصله نوشته می‌شود: - فراافکندن، فراخواندن، فرارسیدن، فرارفتن، فراگرفتن. - فرابنفش، فرابورس، فراتاب (پروژکتور)، فراتاریخی، فراجناحی، فراخوان، فراداستان، فرادست، فرارویِ، فرازبانی، فرازمینی، فراسازمانی، فراسویِ، فراصوت، فراطبیعی، فرافکنی، فرامتنی، فرامدرن، فراملی، فراملیتی، فرامنطقه‌ای، فراواقع‌گرایی (سوررئالیسم)، فراواقعی، فراهمایی (کنفرانس). یادآوری: در فارسی قدیم، «فرا» کاربرد مستقل نیز داشته‌ و به‌عنوان حرف اضافه به‌کار می‌رفته‌است: - «امیر [...] به خرگاه بنشست، گله کرد فرا خادمان (= نزد / پیش خادمان) از وزیر.» (تاریخ بیهقی، ص ۸۲۰) - «او به کمند فرا چاه (= درون چاه) شد.» (اسکندرنامه، ص ۳۴۰) - «جنید فرا زن گفت (= به زن گفت): اکنون اندر ستر شو.» (رسالۀ قشیریه، ص ۱۱۰) این را هم ببینید: ۵ نکته دربارۀ فعل پیشوندی. #فاصله‌گذاری #دستورزبان سید محمد بصام @Matnook_com www.matnook.com

انسان‌های ضعیف انتقام می‌گیرند؛ انسان‌های قوی می‌بخشند؛ انسان‌های باهوش نادیده می‌گیرند. (انیشتین (؟)) در جمله‌های بالا، به کاربرد نقطه‌ویرگول هم دقت کنید. این را هم ببینید: ۴ کاربرد مهم نقطه‌ویرگول. #نشانه‌گذاری سید محمد بصام @Matnook_com www.matnook.com

به فاصله‌گذاری این دو عدد دقت کنید: - بیست‌وپنج‌صدم: ۰٫۲۵؛ - بیست و پنج‌صدم: ۲۰٫۰۵. نکته: ۱) تنها خود عدد کسری (صورت + مخرج + ـ‌ُم) کاملاً بی‌فاصله یا با نیم‌فاصله نوشته می‌شود: نُه‌میلیونم (۰٫۰۰۰۰۰۹)، دوصدهزارم (۰٫۰۰۰۰۲)، شش‌ده‌هزارم (۰٫۰۰۰۶)، هفت‌هزارم (۰٫۰۰۷)، سه‌ونیم‌صدم (۰٫۰۳٬۵)، چهارـ‌‌دهم (۰٫۴) (در این مورد، با تیرۀ روی خط زمینه و از دو طرفِ تیره با نیم‌فاصله). ۲) اگر صورت عدد کسری «یک» باشد، می‌توانیم مخرج را اول بیاوریم و در این صورت نیز بی‌فاصله یا با نیم‌فاصله نوشته می‌شوند: پنج‌یک (= یک‌پنجم)، ده‌یک (= یک‌دهم)، صدیک (= یک‌صدم). ۳) نصف (= یک‌دوم) و خمس (= یک‌پنجم) و مانند این‌ها عدد کسری عربی‌اند و بافاصله نوشته می‌شوند: نصف دیه، خمس مال. #فاصله‌گذاری سید محمد بصام @Matnook_com www.matnook.com

🔺سید علی امامی‌فر، دانشجوی ارشد حقوق، از ویراستاران مؤسسه 🔰کانال مؤسسه در ایتا: @Matnook_com

قاعدۀ نوشتن نام‌های بیگانه در فارسی این را هم ببینید: شیوۀ نگارش اَعلام تاریخی و جغرافیایی. #املا_رسم‌الخط سید محمد بصام @Matnook_com www.matnook.com