🔟بعد از اتمام هر دو مجلس[کوفه و شام]، #اسرای_کربلا به زندان انتقال داده شدند!👇 🔰در کوفه : 👤شیخ صدوق(۳۸۱ق) می نویسد : «[أَمَرَ] اِبْنُ زِيَادٍ بِرَدِّهِمْ إِلَى اَلسِّجْنِ» ♦️ابن زیاد دستور داد تا اسرای کربلا را در زندان کوفه، زندانی کنند.(۱) ┈┉┅━❀♦️⚫♦️❀━┅┉┈ 🔰در شام : 👤شیخ صدوق(۳۸۱ق) می نویسد : «ثُمَّ إِنَّ يَزِيدَ لَعَنَهُ اللَّهُ أَمَرَ بِنِسَاءِ الْحُسَيْنِ(ع) فَحُبِسْنَ مَعَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ(ع) فِي مَحْبِسٍ» ♦️یزید دستور داد، خانواده ی امام حسین(علیه السلام) را با امام سجاد(علیه السلام) زندانی کردند.(۲) #وقایع_کوفه #وقایع_شام 📚منابع : ۱)أمالی شيخ صدوق، ص۲۳۰ ۲)أمالی شیخ صدوق، ص۱۶۸ @TarikhEslam

📜 #امام_حسین_علیه_السلام پیروز صحنه کربلا از بیان زیبای #امام_سجاد_علیه_السلام :👇 @TarikhEslam

✅شیخ طوسی می نویسد : پس از واقعه ی کربلا، ابراهیم‌ بن ‌طلحه در مدینه به استقبال امام سجاد(ع) آمد و از ایشان درباره‌ پیروز میدان کربلا ‌پرسید. آن حضرت(ع) در جواب فرمود : 📋《إذَا أرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ مَنْ غَلَبَ، وَ دَخَلَ وَقْتُ الصَّلَاةِ، فَأذِّنْ ثُمَّ أقِم!》 ♦️اگر می‌خواهی بدانی چه کسی پیروز شد، موقع نماز، اذان و اقامه بگو! (کنایه از این‌که بر پاماندن اسلام و مظاهر دین مانند نماز، دلیل بر پیروزی واقعی نهضت امام حسین(ع) است).(۱) چون پیشتر مغیره بن شعبه به معاویه گفته بود : 📋《قَدْ بَلَغْتَ سِنّاً فَلَوْ بَسَطْتَ خَيْراً، وَ أَظْهَرْتَ عَدْلاً فَإِنَّكَ قَدْ كَبِرْتَ وَ لَوْ نَظَرْتَ إِلَى إِخْوَتِكَ مِنْ بَنِي هَاشِمٍ، فَوَصَلْتَ أَرْحَامَهُمْ، فَوَ اَللَّهِ مَا عِنْدَهُمْ اَلْيَوْمَ شَيْءٌ تَخَافُهُ》 ♦️تو به آرزوهايت كه می خواستی، رسيدی، اكنون به عدالت رفتار كن و در حق بني هاشم خوبي كن و مطمئن باش كه خطري تو را تهديد نمي كند و اين رويه باعث می شود كه نام نيكی از تو در تاريخ باقی بماند. معاویه در پاسخ گفت : 📋《هَيْهَاتَ مَلَكَ أَخُو تَيْمٍ فَعَدَلَ وَ فَعَلَ مَا فَعَلَ، فَوَ اَللَّهِ مَا عَدَا أَنْ هَلَكَ فَهَلَكَ ذِكْرُهُ، إِلاَّ أَنْ يَقُولَ قَائِلٌ أَبُو بَكْرٍ، ثُمَّ قَالَ فِي عُمَرَ وَ عُثْمَانَ مِثْلَ ذَلِكَ》 ♦️هيهات! هيهات! به چه نامي اميد داشته باشم كه از من باقي بماند، ابو بكر و عمر رفتند، امروز چه مقدار از آنان نام برده مي شود؟ سپس گفت : 📋《وَ إِنْ أَخَا بَنِي هَاشِمٍ يُصَاحُ بِهِ فِي كُلِّ يَوْمٍ خَمْسَ مَرَّاتٍ : أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اَللَّهِ فَأَيُّ عَمَلٍ يَبْقَى بَعْدَ هَذَا؟ لاَ أُمَّ لَكَ، لاَ وَ اَللَّهِ إِلاَّ دَفْناً دَفْناً!》 ♦️اما نام پيامبر(ص) را مي بيني كه روزي پنج مرتبه در ماذنه ها برده مي شود! اي بيچاره! بعد از نام پيامبر(ص) چه عملي و چه نامي باقي مي ماند؟ نه! به خدا سوگند! مگر آنكه اين نام محمد(ص) دفن شود!!(۲) 📚منابع： ۱)امالی شیخ طوسی، ص۶۷۷ ۲)إثبات الهداة شیخ حُر عاملی، ج۳، ص۳۵۳ @TarikhEslam

2️⃣نهم ماه صفر سال سی و هشت هجری قمری واقعه «جنگ نهروان» (مارقین) :👇 #جنگ_نهروان #جنگ_خوارج #وقایع_ماه_صفر_المظفر @TarikhEslam

✅جنگ نهروان، از دیگر جنگ‌ های دوران خلافت امام علی(ع) که بعد از جنگ صفین و در پی ماجرای «حکمیت» در ماه صفر سال ۳۸ هجری قمری اتفاق افتاد. پس از آنکه در صفین، سپاه معاویه قرآن‌ها را بر سر نیزه کردند و پیشنهاد رجوع به حکم قرآن دادند، علی‌ رغم مخالفت امام علی(ع)، بیشتر سپاهیان خواستار حکمیت شدند. آنان حکمیت را بر امام علی(ع) تحمیل کردند و حتی حضرت(ع) را در صورت عدم پذیرش حکمیت، به قتل تهدید نمودند. ابن شهر آشوب می نویسد : بیست هزار نفر از سپاهیان امام علی(ع) نزد حضرت(ع) آمدند و گفتند : 📋《يَا عَلِيُّ(ع)! أَجِبْ إِلَى كِتَابِ اَللَّهِ إِذَا دُعِيتَ إِلَيْهِ وَ إِلاَّ [قَتَلْنَاکَ] دَفَعْنَاكَ بِرُمَّتِكَ إِلَى اَلْقَوْمِ أَوْ نَفْعَلُ بِكَ مَا فَعَلْنَا بِعُثْمَانَ》 ♦️اى على(ع)! وقتی که به قرآن خوانده می شوی، آن را اجابت کن[حکميّت را بپذير!] یا آنگونه که با عثمان رفتار کردیم، با تو نیز رفتار میکنیم.[تو را مى کشيم!(۱) پس امام علی(ع) مجبور به پذیرش حکمیت شد. بعد از جریان حکمیت و فریفتن عمرو عاص و گول خوردن ابوموسی اشعری ساده لوح، وقتی این دسته از سپاهیان امام علی(ع) دیدند، نتیجه حکمیت بر وفق مراد آنان نبود، دست به شورش زدند و خواهان ادامه جنگ با معاویه شدند و پذیرش حکمیت را کفر دانسته و از آن توبه کردند. آنان از امام علی(ع) نیز خواستند از این کفر توبه کند و شروطی که با معاویه نهاده است، نقض کند. اما امام علی(ع) نقض «حکمیت» را نپذیرفت و فرمود : 📋《فَارَقَنَا الْقَوْمُ عَلَى شَيْءٍ فَلا يَجُوزُ نَقْضُهُ》 ♦️ما چیزی را پذیرفته‌ایم که نمی‌توانیم آن را نقض کنیم.(۲) همچنین امام علی(ع) درباره حکمیت فرمود : من از آغاز با این حکمیت مخالف بودم، بعد نیز که به اجبار مردم به آن تن دادم، شرط کردم که اگر آن‌ها به کتاب خدا حکم کردند، به حکمشان پایبند باشم، زیرا در اصل، ما حکمیت قرآن را پذیرفته‌ایم نه حکمیت مردم را!(۳) پس از توقف جنگ صفین و بازگشت امام(ع) به کوفه و معاویه به شام، مخالفان حکمیت از امام علی(ع) جدا شدند و به قریه «حروراء» نزدیک کوفه رفتند. بدین ترتیب، گروهی به نام «خوارج» شکل گرفت که لقب «مارقین» یعنی «از دین برگشتگان» به خود گرفتند. از برخی سران خوارج می توان به «حرقوص بن زهیر تمیمی»، «شریح بن أوفی عبسی»، «عبدالله بن وهب راسبی» اشاره کرد که همین «عبدالله بن وهب راسبی» به علت سجده‌های زیادش، به «ذوالثَّفِنات» یعنی [پیشانی پینه بسته مانند زانوی شتر] ملقب شده بود.(۴) بعد از اعلام کامل نتیجه حکمیت، امام علی(ع) بعد از جمع خراج سالیانه، برای مخالفت به این جریان، اصحاب را برای جنگ مجدد با معاویه به اردوگاه خواند و برای خوارج نیز پیام فراخوان فرستاد. خوارج به این حضور، جواب منفی دادند و با رفتار غیر دینی اعتراض خود را ابراز کردند و دست به شورش می زدند. خوارج در راه «نهروان» جنایات بسیار کرده و افراد زیادی را به قتل رساندند که از جمله آن‌ها می‌توان به «عبدالله بن خباب بن ارت» که پدرش از اصحاب رسول اکرم(ص) اسلام بود، اشاره کرد، خوارج او را به همراه همسرش و جنینی که باردار بود به روشی بی‌رحمانه کشتند. ابن اثیر در این باره می نویسد : 📋《..فَذَبَحُوهُ فَسَالَ دَمُهُ فِي المَاءِ وَ قَتَلوا المَرأَةَ وَ هِي حَامِلُ فَبَقَرُوا بَطنَهَا》 ♦️آنان عبدالله بن خباب را ذبح کردند و خونش را بر آب ریختند و همسرش را هم در حالی که حامله بود، کشتند و شکمش را شکافتند و جنینش را نیز کشتند.(۵) @TarikhEslam ادامه مطالب :👇

اخبار این جنایات به امام(ع) رسید و ایشان لشکریان را از اردوی جنگ با معاویه به سمت «نهروان» هدایت کرد. اعتراضات خوارج تا شش ماه پس از صفین ادامه داشت و به همین جهت امام علی(ع) «عبدالله بن عباس» و «صعصعة بن صوحان» را برای گفتگو نزد آن‌ها فرستاد و فرمود : 📋《يَا اِبْنَ عَبَّاسٍ! اِمْضِ إِلَى هَؤُلاَءِ اَلْقَوْمِ فَانْظُرْ مَا هُمْ عَلَيْهِ وَ لِمَا ذَا اِجْتَمَعُوا؟》  ♦️ای ابن عباس! نزد این قوم برو و ببین آنان را چه شده است و دلیل اجتماع آنان چیست؟!(۶) اما آنان تسلیم خواسته این دو نفر برای بازگشتن به جماعت نشدند. پس از آن امام علی(ع) از آن‌ها خواست تا دوازده نفر را معین کرده و خود نیز همین تعداد را جدا کرده و با آنها به گفتگو نشست. در پی رفتار مسالمت آمیز امام علی(ع) قبل از آغاز جنگ و دادن امان به خوارج و دعوتشان به بازگشت، تعدادی از این سپاه جدا شدند به عنوان مثال؛ «فروه بن نوفل» و پانصد نفر دیگر از این افراد بودند. بنابر روایات تاریخی از چهار هزار خارجی، تعداد افرادی که برای مبارزه در برابر لشکر امام علی(ع) باقی ماندند، تنها هزار و هشتصد نفر سواره و هزار و پانصد نفر پیاده بودند.(۷) با آغاز جنگ به سرعت تمامی خوارج کشته و یا زخمی شدند، زخمی‌ ها به تعداد چهارصد نفر، به خانواده هایشان تحویل داده شدند، در مقابل از سپاه علی(ع) تعدادی کمتر از ده نفر کشته داشت، از اجتماع خوارج در نهروان کمتر از ۱۰ نفر فرار کردند که یکی از آنان عبدالرحمن بن ملجم مرادی قاتل امام علی(ع) بود.(۸) 📚منابع： ۱)مناقب ابن شهر آشوب، ج۲، ص۳۶۴ ۲)انساب الأشراف بلاذری، ج۲، ص۳۵۹ ۳)انساب الأشراف بلاذری، ج۲، ص۳۴۹ ۴)انساب الأشراف بلاذری، ج۲، ص۳۵۹ ۵)أسد الغابة ابن أثير، ج۳، ص۱۵۰ ۶)مناقب ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۸۸ ۷)وقعة صفین نصر بن مزاحم، ص۳۴۹ ۸)انساب الاشراف بلاذری، ج۲، ص۳۷۳ @TarikhEslam

👤گفتار امیرالمؤمنین #امام_علی_علیه_السلام در برابر سخن خوارج：👇 #جنگ_نهروان @TarikhEslam

✅زمانی كه امام علی(علیه السلام) شنيد خوارج نهروان شعار «لا حكم إلّا لله» سر می دهند، فرمودند : 📋《كَلِمَةُ حَقٍّ يُرَادُ بِهَا بَاطِلٌ! نَعَمْ إِنَّهُ لَا حُكْمَ إِلَّا لِلّه وَ لَكِنَّ هَؤُلَاءِ يَقُولُونَ لَا إِمْرَةَ إِلَّا لِلّه وَ إِنَّهُ لَا بُدَّ لِلنَّاسِ مِنْ أَمِيرٍ بَرٍّ أَوْ فَاجِرٍ يَعْمَلُ فِي إِمْرَتِهِ الْمُؤْمِنُ وَ يَسْتَمْتِعُ فِيهَا الْكَافِرُ وَ يُبَلِّغُ اللهُ فِيهَا الْأَجَلَ وَ يُجْمَعُ بِهِ الْفَيْ‏ءُ وَ يُقَاتَلُ بِهِ الْعَدُوُّ وَ تَأْمَنُ بِهِ السُّبُلُ وَ يُؤْخَذُ بِهِ لِلضَّعِيفِ مِنَ الْقَوِيِّ حَتَّى يَسْتَرِيحَ بَرٌّ وَ يُسْتَرَاحَ مِنْ فَاجِرٍ》 ♦️گفتار حقّی است كه به آن باطلی اراده شده است. آری حكمی نيست مگر برای خدا، ولی اينان می‏ گويند : زمامداری مخصوص خداست، در حالی كه برای مردم حاكمی لازم است چه نيكوكار و چه بدكار كه مؤمن در عرصه حكومت او به راه حقّش ادامه دهد و كافر بهره‏مند از زندگی گردد و خدا هم روزگار مؤمن و كافر را در آن حكومت به سر آرد و نيز به‌وسيله آن حاكم، غنائم جمع گردد و توسط او جنگ با دشمن سامان گيرد و راه‌ها به سبب او امن گردد و در امارت وی حق ناتوان از قوی گرفته شود تا مؤمنِ نيكوكار راحت شود و مردم از شرّ بدكار در امان گردند. 📚منبع： نهج‌البلاغه مرحوم سید رضی، خطبه۴۰ @TarikhEslam

🕌الهی! علی را از اینان بگیر!👇 @TarikhEslam

✅این روایت که در سحرگاه روزى كه ضربت به فرق مبارك امام علی(ع) رسيد، خطاب به امام حسن مجتبی(ع) فرمود : 📋《مَلَكَتْنِي عَيْنِي وَ أَنَا جَالِسٌ فَسَنَحَ لِي رَسُولُ الله(ص)!》 ♦️نشسته بودم كه خواب مرا گرفت، و رسول خدا(ص) بر من آشكار شد، گفتم : 📋《يَا رَسُولَ اللَّهِ(ص)! مَا ذَا لَقِيتُ مِنْ أُمَّتِكَ مِنَ الْأَوَدِ وَ اللَّدَدِ!》 ♦️اى پيامبر خدا(ص)! چه كجى‏ ها و دشمنى‏ ها از امت تو ديدم! ایشان فرمود : 📋《ادْعُ عَلَيْهِمْ!》 ♦️آنان را نفرين كن! پس من گفتم : 📋《أَبْدَلَنِي اللهُ بِهِمْ خَيْرَاً مِنْهُمْ وَ أَبْدَلَهُمْ بِي شَرَّاً لَهُمْ مِنِّي》 ♦️خداوند بهتر از آنان را به من عنايت كند، و به جاى من شرّى را بر آنان بگمارد.(۱) خوارج حتی قصد جسارت به قبر مطهر امام علی(علیه السلام) را داشتند. در روایتی نقل شده است که؛ 📋《أَنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ(ع) أَمَرَ ابْنَهُ الْحَسَنَ(ع) أَنْ يَحْفِرَ لَهُ أَرْبَعَةَ قُبُورٍ فِي أَرْبَعَةِ مَوَاضِعَ فِي الْمَسْجِدِ وَ فِي الْغَرِيِّ وَ فِي دَارِ جَعْدَةَ بْنِ هُبَيْرَةَ وَ فِي الرَّحَبَةِ وَ إِنَّمَا أَرَادَ بِهَذَا أَنْ لَا يَعْلَمَ أَحَدٌ مِنْ أَعْدَائِهِ مَوْضِعَ قَبْرِه‏ِ》 ♦️امير المؤمنين(ع) فرزند خود امام حسين(ع) را امر كرد كه چهار قبر در چهار موضع از براى حضرت(ع) بسازد، در مسجد كوفه و در رحبه و در نجف و در خانه جعدة بن هبيره، براى آنكه ملاعين خوارج و بنى امیه موضع قبر آن حضرت(ع) را ندانند، مبادا که اراده کنند جسد مطهر ایشان را بیرون آورند.(۲) 📚منابع： ۱)شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۶، ص۱۱۲ ۲)فرحة الغُری عبدالکریم ابن طاووس، ص۳۲ @TarikhEslam

📜پیش‌گویی #امام_علی_علیه_السلام درباره تسلط «معاویه» و «حجاج بن یوسف ثقفی» بر کوفیان :👇 #جنگ_نهروان @TarikhEslam

1⃣معاویه بن ابی سفیان : حضرت امیرمؤمنین(ع) در یکی از خطبه‌هایشان خطاب به کوفیان می‌فرمایند : 📋《أَمَّا إِنَّهُ سَيَظْهَرُ عَلَيْكُمْ بَعْدِي رَجُلٌ رَحْبُ الْبُلْعُومِ مُنْدَحِقُ الْبَطْنِ يَأْكُلُ مَا يَجِدُ وَ يَطْلُبُ مَا لَا يَجِدُ فَاقْتُلُوهُ وَ لَنْ تَقْتُلُوه‏ُ..》 ♦️پس از من مردى گشاده‌گلو و شكم‌ برآمده بر شما غالب مى‏ شود؛ آنچه بيابد بخورد، و آنچه نيابد بخواهد. او را بكشيد؛ ولى هرگز نخواهيد كشت‏.(۱) 👤ابن ابی‌الحدید معتزلی در شرح این خطبه می‌گوید : منظور از این سخن حضرت(ع)، «معاویه» است؛ زیرا معاویه حریص در خوردن و پرخور بود. معاویه بسیار غذا می‌خورد و صدا می‌زد : سفره غذا را از مقابل من بردارید؛ به خدا سوگند سیر نشدم، ولی خسته شدم.(۲) 2⃣حجاج بن یوسف ثقفی : درباره حجاج بن یوسف ثقفی نیز آمده است که ایشان در طی خطبه ای فرمودند : 📋《أَمَا وَ اللَّهِ لَيُسَلّطَنَّ عَلَيْكُمْ غُلَامُ ثَقِيفٍ الذَّيَّالُ الْمَيَّالُ يَأْكُلُ خَضِرَتَكُمْ وَ يُذِيبُ شَحْمَتَكُمْ!》 ♦️آگاه باشید، به خدا سوگند، پسرکی از طایفه ثقیف که هوسباز و متکبر است بر شما مسلط می‌شود و کشتزارها و باغهای سرسبز شما را به غارت می‌برد، پوستتان را می درَد و چربي هاى شما را آب مى‌كند.(۳) [از شدت ستم و بيدادگرى او، رنجور و لاغر مى‌شويد!] 📚منابع： ۱)نهج‌البلاغه ترجمه مرحوم دشتی، خطبه۵۷ ۲)شرح نهج‌البلاغه ابن ابی الحدید، ج۴، ص۵۴ ۳)شرح نهج البلاغة ابن ابي الحديد، ج۷، ص۲۷۷ @TarikhEslam

🔥🗿🔥🗿🔥🗿🔥🗿🔥🗿 👥منفورترین خانواده در تاریخ：👇 ✅امام صادق(علیه السلام) می فرماید： 📋«إِنَّ اَلْأَشْعَثَ بْنَ قَيْسٍ شَرِكَ فِي دَمِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ(ع) وَ اِبْنَتُهُ جَعْدَةُ سَمَّتِ اَلْحَسَنَ(ع) وَ مُحَمَّدٌ اِبْنُهُ شَرِكَ فِي دَمِ اَلْحُسَيْنِ(ع)» ♦️أشعث بن قیس کندی در خون امیر المؤمنین امام علی(ع) شریک بود. و دخترش جعده امام حسن مجتبی(ع) را مسموم کرد و پسرش محمد در خون امام حسین(ع) شرکت کرد.(۱) #امام_علی_علیه_السلام #امام_حسن_علیه_السلام #امام_حسین_علیه_السلام 📚منبع： ۱)بحارالانوار مجلسی، ج۴۲، ص۲۲۸ @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚✍ 1️⃣9️⃣ #معرفی_کتاب：📚 کتاب «امام علی(ع) و خوارج» ترجمه کتاب «عَلِیُّ(ع) وَ الخَوَارِجُ» شرح و بررسی اوضاع اجتماعی، سیاسی و دینی جامعه عراق و مردم عرب، و با استناد به دیدگاه های #امام_علی_علیه_السلام، و زمینه های پیدایش خوارج و بیان حوادث و جزئیات #جنگ_نهروان و پدیده خوارج به صورت تفصیلی؛ اثر مرحوم علامه سید مرتضی جعفر عاملی✍📚👇 @TarikhEslam

📚✍📚✍📚✍📚✍📚✍📚 🌐برای خرید یا مطالعه این کتاب به لینک زیر مراجعه کنید :👇 🆔 https://bookroom.ir/book/956/امام-علی-ع-و-خوارج @TarikhEslam

3️⃣یازدهم ماه صفر سال سی و هفت هجری قمری واقعه «جنگ صفین» (قاسطین) :👇 #جنگ_صفین #وقایع_ماه_صفر_المظفر @TarikhEslam

✅جنگ صفین دومین جنگ دوران حکومت امام علی(علیه السلام) است. این نبرد میان امام علی(ع) و معاویه بن ابی سفیان بود که در اول صفر و در نقلی ۱۱ صفر سال ۳۷ هجری در منطقه‌ای به نام «صفین» رخ داد. معاویه و سپاه او در این جنگ «قاسطین» یعنی ستمگران لقب گرفتند. اما در مورد جریان این جنگ اینکه؛ هنگامی که امام علی(ع) به خلافت رسید، معاویه حاکم شام بود. او سال‌ها پیش(در سال ۱۸ ه.قمری ) توسط خلیفه دوم امیر دمشق شده بود و در زمان خلیفه سوم، معاویه حاکم منطقه شام شد. امیرالمؤمنین(ع) تصمیم گرفت عبدالله بن عباس را حاکم ‏شام کند؛ پس نامه‏‌ای به معاویه نوشت و در آن نامه، از او خواست تا همراه اَشراف شام به مدینه بیاید و با حضرت(ع) بیعت کند؛ اما معاویه نه تنها از بیعت سر باز زد، بلکه خونخواهی از عثمان را پیش کشید. اما در مقابل؛ معاویه از این فرصت بهره جست و علی(ع) را خلیفه ی آشوب طلب و فتنه گر نامید و او را قاتل عثمان و سایر صحابه و هتّاک به عایشه معرفی کرد. پیراهنِ خونین عثمان توسط همسرش نائله به نزد معاویه در شام فرستاده شد، و او از این موضوع، بیش ترین بهره برداری سیاسی را به عمل آورد. 📋《وَ نَصَبَ مُعَاوِیةُ القَمِیصَ عَلَى مِنبَرِ دِمَشقَ》 ♦️معاویه آن پیراهن را بر روی منبر مسجد دمشق قرار داد.(۱) و با سخنانی، احساسات همگان را برانگیخت و در نتیجه، مردم هم با معاویه یک صدا شدند که علی(ع) باید خون عثمان را گردن بگیرد. معاویه در عموم، علی(ع) را قاتل عثمان معرفی کرد و این ادعا پیروانی پیدا کرد و عثمان همچون قدیسی مظلوم خون پیروان خود را به جوشش و غلیان در می آورد. و مردم هم با معاویه یک صدا شده بودند که علی(ع) باید خون عثمان را گردن بگیرد. امیرالمؤمنین(ع) در نامه فرموده بود که مردم بدون مشورت او عثمان را کشتند، ولی اکنون از روی مشورت و اجتماع، او را به خلافت انتخاب کرده‌اند. پس از بی نتیجه ماندن نامه ها و موعظه های امیرالمؤمنین(ع) معاویه حضرت(ع) را تهدید به جنگ کرد. حضرت(ع) در جواب نامه، به معاویه نوشت : 📋《..عِنْدِی اَلسَّیْفُ اَلَّذِی أَعْضَضْتُهُ بِجَدِّکَ وَ خَالِکَ وَ أَخِیکَ فِی مَقَامٍ وَاحِدٍ..》 ♦️در نزد من همان شمشیرى است که در جنگ بدر بر پیکر جدّ و دایى و برادرت زدم.(۲) سرانجام در روز اول صفر سال ۳۸ هجری لشکر امیرالمؤمنین(ع) در مقابل لشکر شام صف کشیدند. لشکر حضرت(ع) ۹۰ هزار نفر و لشکر معاویه ۸۵ هزار نفر بودند. از مهمترین افراد معاویه می توان از عمرو بن عاص [که در فلسطین به سر می‌برد و معاویه برای استفاده از مشورت‌‏هایش از او خواست در مقابل حکومت مصر، به شام بیاید و به معاویه ملحق شود]، عبید الله بن عمر، عبدالرحمن بن خالد بن ولید، عبدالله بن عمرو بن عاص، مروان بن حکم، ولید بن عقبه، معاویه بن حدیج، ضحّاک بن قیس، بُسر بن ارطاة، شرحبیل بن سمط کندی و حبیب بن مسلمه نام برد.(۳) 🔰آغاز جنگ： روز اول ماه صفر جنگ شدیدی بین دو سپاه رخ داد، هر روز یکی از فرماندهان امام علی(ع) رهبری خط مقدم را عهده‌ دار بود. روز نخست مالک اشتر، روز دوم هاشم بن عتبه، روز سوم عمار یاسر، روز چهارم محمد حنفیه و روز پنجم عبدالله بن عباس، فرماندهی را عهده‏ دار بودند. به نقلی این جنگ چهارده ماه طول کشید. درباره تعداد کشته‌های دو سپاه اختلاف است که برخی از مورخان گفته‌اند : از طرفین هفتاد هزار نفر کشته شدند، که از این تعداد، چهل و پنج هزار نفر از لشکر معاویه و بیست و پنج هزار نفر از لشکر امام علی(ع) بودند.(۴) عَمّار بن یاسر و خُزَیمه بن ثابت و اویس قرنی و هاشم بن عتبه و سهل بن عمرو در این جنگ از سپاه امام علی(ع) شهید شدند.(۵) حضرت(ع) پس از شهادت تعدادی از اصحابشان یکباره با ده هزار نفر از طائفه ربیعه به لشکر معاویه حمله کردند و صفوف آنان را بر هم ریختند و تا نزدیکی خیمه معاویه رسیدند. در میانه جنگ هنگامی که سپاه معاویه رو به شکست بود، قرآن بر نیزه کردند و بدین رو برخی از سپاهیان امام علی(ع) از ادامه جنگ سر باز زدند. بدین ترتیب طرفین تن به حکمیت دادند، به این صورت که داورانی به عنوان حکم میان دو طرف تعیین شود و آنان نتیجه جنگ و خلافت را معین نمایند. پس جنگ بدون نتیجه خاتمه یافت و به واسطه ماجرای حکمیت، دو سپاه از هم کناره گرفتند و معاویه توانست از مخمصه شکست رهایی یابد.(۶) پست بعدی مفصل درباره «ماجرای حکمیت» خواهیم گفت. 📚منابع : ۱)تاريخ الإسلام ذهبی، ج۳، ص۴۵۱ ۲)شرح نهج البلاغة ابن ابي الحديد، ج۱۴، ص۱۳۱ ۳)وقعه صفین ابن مزاحم، ص۱۹۵ ۴)انساب الاشراف بلاذری، ج۲، ص۳۰۵ ۵)المنتظم ابن جوزی، ج۵، ص۱۲۰ ۶)وقعه صفین ابن مزاحم، ص۵۴۵ @TarikhEslam