🔰 #قسمت_چهارم: اون روزها خودش مشغول کارهای داوری و دفاع از پایان نامه اش بود منم درگیر نگارش و کارهای جانبی 🤓 راستش برام جالب شده بود که اینقدر خوب برام وقت میگذاره و بهم یاد میده! حتی جواب ایمیل هامو زودتر از پیامک میداد🙈😁 ولی اونقدر تو این سالها من به یک آقا مطلبی رو یاد داده بودم یا برعکس که خیلی حساس نمیشدم چه بسا زیاد هم ازش خوشم نمیومد!😏 بالاخره روز دفاعش رسید و علی رغم اینکه منو دعوت کرده بود، نرفتم! بعدها از صحبت های بچه ها کشف کردم تنها کسی که دعوت کرده بوده من بودم 🙈 خلاصه فارغ التحصیل شد و رفت... بعد از چهار پنج ماه روز دفاعم مشخص شد، نمیدونستم بهش بگم بیاد یا نه، دیدم خیلی ازش یاد گرفتم... 😐🙄 گذاشتم شب دفاعم، آخرین نفر بهش ایمیل زدم که فردا دفاع بنده است. اگر مایل بودید تشریف بیارید و .... 😒 تقریبا مطمئن بودم نمیاد، حتی گفتم اینقدر مغروره بهش برمیخوره، اواسط ارائه بودم که یکی در رو باز کرد و درحالی که سعی کرده بود خیلی خوش تیپ به نظر برسه اومد داخل... 😅 #داستانی #ازدواج #اینان_جوانان_زینب_اند #اگر_اهل_دلی_بسم_الله 🆔 https://eitaa.com/joinchat/589168647Cd580981c2f ارتباط با ادمین روزهای سه شنبه 🆔 @Yamahdi_salam

🔖 #ترانه_های_مادرانه: #قسمت_چهارم: با گیتار قدیمی برادرم شروع کردم. هم استاد خوب نبود هم اون ساز قدیمی! هر دوشون رو عوض کردم. اول از همه یه گیتار نو خریدم و بعد یه کلاس موسیقی رفتم که یکی از دوستای برادرم معرفی کرده بود. کلاس که چه عرض کنم، یه خونه قدیمی و خالی دوطبقه بود. یه خونه دو طبقه که تنها چیزی که توش وجود نداشت حس هنرمندی بود! 🙄 با یه استاد میانسال و نحیف که دائم داشت سیگار میکشید! 😐 زمان هایی که به آموزش من اختصاص میداد بدترین ها بود! ساعت یک ظهر، دو ظهر!! یعنی دقیقا مرده ترین زمان ممکن... شاید فکر کنید چطور خانواده اجازه دادن من اینجور جایی برم؟! 🙈 باید بگم که مامانم همیشه همراهم بود ☺️ با همون #چادر مشکی که چهره اش رو نورانی تر از همیشه میکرد و یه انگشت که مسئولیت پنهان کردن بخشی از #نگاهش رو به عهده داشت! 😍 شاید حتی قابل تصور نباشه مادری که بخش زیادی از عمرش رو پای #سجاده یا در حال #مطالعه بود، چقدر دیدن چنین شرایطی براش سخت بود! ولی هیچی نمی گفت! فقط هر بار که میرفتیم میگفت: "مامان من مطمئنم تو یه روزی #قو میشی! پس هرکاری رو شروع کردی بهترینش باش" شاید میخواست همراهم باشه تا آخرش! که خودم بفهمم حتی بهترین بودن تو این شرایط، حتی آخرش هم #هیچی نیست... مامانم تندتند غذای بقیه رو آماده میکرد، ناهارمون رو می خوردیم و دوتایی راهی می شدیم. فکر کنم سه تا تاکسی باید سوار و پیاده می شدیم. تصور کنید یه خانم چادری میانسال که دختر بدحجابش رو با یه ساز بزرگ اونم سر ظهر میبره کلاس موسیقی! و مجبوره یک ساعت دود سیگار یکی رو تحمل کنه تا دخترش بدونه #تنها نیست! 😞 اونم دختری که تا سال قبل رتبه اول منطقه تو حفظ قرآن شده بود! هرچند بابام این شرایط رو دوست داشت و اغلب موارد خودش مارو می رسوند کلاس موسیقی 😁 یا وقتی مهمون می اومد با افتخار می گفت: بابا برو اون سازت رو بیار بزن! 😉 اما مامانم.... شرایطی داشت که احتمالا کمتر کسی تجربه اش رو داشته ولی او داشت به #هنرمندی مدیریتش میکرد! شاید خودش #آرامش زیادی نداشت و تربیت متناقض خسته اش کرده بود اما برای اینکه ما متوجه این #شکاف بزرگ نشیم خیلی زحمت کشید... البته بگم توی اون مرحله از زندگیم درسم همچنان #عالی بود! شاید همین درس خوندن خیلی از حواس پرتی هام رو کم میکرد... تا جایی که یه بار تو مراسم اولیا و مربیان مامانم رو صدا زده بودن و پیش همه خانواده ها از من تعریف کرده بودن 🤓 وقتی اومد خونه خیلی خوشحال بود! ولی هیچی نگفت تا آخر شب #یواشکی بوسم کرد و گفت امروز چه اتفاقی براش افتاده و از اینکه یه مامان چادری مورد تشویق قرار گرفته چقدر حس خوبی داشته ☺️ میگم #یواشکی چون مامانم نمیخواست درس خوندن من رو به رخ بقیه خواهر برادرهام بکشه! هیچ وقت یادم نمیاد اونها رو با من مقایسه کرده باشه... هیچ وقت! ادامه دارد.... 💠 رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا. #عاشق_باش #رمان #مادرانه #اگر_اهل_دلی_بسم_الله #اینان_جوانان_زینب_اند 🆔https://eitaa.com/joinchat/589168647Cd580981c2f

🔖#داستان_تقسیم بسم الله الرحمن الرحیم ✍محمدرضا حدادپور جهرمی 🔹🔹فصل اول🔹🔹 «« قسمت چهارم »» روستای مرزی - پشت بامِ منزل کاک رسول نیمه های شب بود. کاک رسول که مردی پنجاه و پنج ساله و جا افتاده با سیبیلی بزرگ و چهار شانه و ستبر بود، از پله های کنار حیاط خونش بالا رفت و به پشت بام رسید. دسته کلیدش را درآورد و کلیدی را انتخاب کرد. اندکی با احتیاط، در حالی که پشت سرش را میپایید، در را باز کرد و وارد پشت بام شد. چند قدمی راه رفت و این طرف و اون طرف را با احتیاط نگاه کرد. وقتی خیالش راحت شد، با دهانش صدایی شبیه صدای سوت درآورد. چند لحظه بعد، سر و کله دو نفر با سر و روی پوشیده از پشت بام یکی از منازل مجاور پیدا شد که با یکی دو حرکت، روی پشت بام کاک رسول پریدند. صورت پوشیده اول فورا گفت: سلام کاک رسول. کاک رسول گفت: سلام. تو مهدی نیستی! صورت پوشیده دوم گفت: سلام کاک. مهدی منم. این رفیقمه. کاک رسول گفت: خیلی لفظ قلم سلام کرد. اما الان که صدای خودت شُنفتم فهمیدم تو خودِ مهدی هستی. صورت پوشیده1 گفت: ببخشید صورتم پوشیده است. قصد جسارت ندارم. کاک رسول جواب داد: اگه پوشیده نبود شک میکردم. راستی خوب شد دیگه پیام نمیدین. دفعه قبل هم داشت دردسر میشد. هر کاری دارین فقط حضوری.کارتو بگو! مهدی گفت: یکی از کفترای ما نیست. تازه پَر هست و احتمالا گیر افتاده. تو برنامه نبود اینجوری زود بد بیاره. کاک رسول پرسید: کجاست؟ جاش مشخصه؟ اونا خبر نداشتند که در اون لحظه، بابک بی جون و بی حال، کف اتاق شکنجه افتاده. دستاشو از پشت سر بسته بودند. اطرافش خون زیادی ریخته شده بود و شلاق و چوب و میلگرد و سرنگ و ... دور و برش افتاده و صحنه وحشتناکی به وجود آورده بود. صورت پوشیده1 به کاک رسول گفت: همین دیگه! جاشو نمیدونیم که مزاحم تو شدیم. مهدی گفت: کاک رسول خیلی وقت نداریم. بالاخره امشب یا قصد جونش میکنن یا نگهش نمیدارن و فردا صبح میفرستنش یه جای دیگه و دسترسی ما بهش سخت تر میشه. کاک رسول: اگه جنازش پیدا کردیم چی؟ به دردتون میخوره؟ صورت پوشیده1: گفتن باید زنده بمونه. درباره مُردش حرفی نزدن. مهدی گفت: پُشتِشَن. باید زنده بمونه. کاک رسول: خب حالا اگه به تورمون خورد کجا تحویلش بدیم؟ مهدی گفت: هیچی. ردش کنین بره. بقیش با خودش. اونا خدافظی کردند و رفتند و کاک رسول با احتیاط به اتاقش برگشت. چراغا خاموش بود و توی تاریکی داشت با گوشی همراهش کار میکرد. همین طور که وارد یه گروه تلگرامی شد و شروع به چت کردن کرد. کاک رسول: کوتر(کبوتر در زبان کردی) رفیق ما خونه شما نپریده؟ اکانت1: سلام کاک. جَلد بوده؟ کاک رسول: سلام. اره. اکانت2: سلام کاک. ما ندیدیم. اکانت3: سلام کاک. ما ندیدم. اکانت4: سلام. ما هم ندیدیم. اکانت5: سلام. ندیدیم. اکانت6: ندیدیم. کاک رسول: سالوادور کجاست؟ سالوادور: سلام کاک. زیر سایه ات. 🔸🔹🔸🔹 محمد نشسته بود روی صندلیش و با دقت داشت به صفحه کامپیوترش نگاه میکرد. گوشی را برداشت. محمد: مجید همه دیتاهای اون طرفو بفرست روی صفحه خودم. مجید: چشم. داشتم چک میکردم. محمد: خوبه. به چیزی هم رسیدی؟ مجید: طرف خودمون نه. تحلیل دیتای خونه همسایه هم زمان میبره. ولی بچه ها مشغولن. محمد: سعید رفته یا هست؟ مجید: مادرش ناخوشه و سعید مجبور بود امشب بیمارستان بالا سرش باشه. محمد: همشو بفرست رو سیستم خودم. مجید: چشم. اما زیاده. بگم بچه های فنی نیروی بیشتری بذارن؟ محمد: نگفتی تا الان؟ مجید: نه هنوز. منتظر دستور شما بودم. 🔸🔹🔸🔹 کاک رسول فورا از گروه خارج شد و وارد صفحه شخصی سالوادور شد. کاک رسول: زیر سایه ام؟ سالوادور: بله کاک. کاک رسول: نزدیکه؟ سالوادور: دور نیست. کاک رسول: دیدیش؟ سالوادور: خودم نه. کاک رسول: چیزی هم گفته؟ سالوادور: نمیدونم. نشنیدم. کاک رسول: نگفتن اسمش چیه؟ سالوادور: چرا. بابک! 🔸🔹🔸🔹 این طرف همه سرگرم کار خودشون بودند. مجید سرش تو مانیوتور روبروش بود که یهو گوشیشو برداشت و ارتباط گرفت. محمد: چی شد؟ مجید: قربان آماده است. لطفا همین حالا تشریف بیارین. محمد پاشد رفت اتاق کنترل. تا وارد شد همه جلوش بلند شدند. دستور داد راحت باشن و به کارشون برسن. محمد: مجید چه خبر؟ مجید: آقا پیام جدید داریم. رییس: کدنویسی شده؟ مجید: آره. از طرف مهدیه. محمد: بفرستش رو مانیتور 1 مجید پیام را فرستاد روی مانیتور 1. نوشته بود: هست ولی خسته است. محمد نفس عمیقی کشید و اخماش باز شد و روی صندلیش لم داد و گفت: خب خدا را شکر. حیف بود. نباید اینجوری تموم میشد. مجبور شدیم اینجوری بفرستیمش. وگرنه انتخاب من اینجوری نبود. مجید براش بنویس ردش کنن. مجید شروع به کدنویسی کرد و بعدش هم اینتر زد. 🔸🔹🔸🔹 #قسمت_چهارم #اگر_اهل_دلی_بسم_الله #اینان_جوانان_زینب_اند 🆔 @mohamadrezahadadpour 🆔https://eitaa.com/joinchat/589168647C

🔖 #اتفاقی_که_منتظرش_بودم: 🔰 #قسمت_چهارم: داخل اردوگاه بعد از مشخص شدن اتاق و هم اتاقی هامون، با وجود تعداد زیادی تخت با کمبود مواجه شدیم و بعضی ها که سابقه اردوی #جهادی داشتن، روی زمین و بعضی ها مثل من رو تخت خوابیدن. از اون شب ها بود که با وجود خستگی، خواب قصدِ سر زدن به چشم هاتو نداره☺️ و باید دعوت نامه براش بفرستی😅 #شوق و #انتظار اتفاقات و احساسات #جدید #دل_آشوب قشنگی رو برام تدارک دیده بود، که پذیراش بودم😊 اما به هر طریق، خوابی نه چندان عمیق رو آغاز کردم که بتونم صبح زود بیدار بشم. 💠 شنبه ۶فروردین نماز صبح و دعای #عهد رو تنها، کنار مزار همون شهید #گمنام ۱۹ساله خوندم.😍 بعد از صرف صبحانه، سوار اتوبوس شدیم و بازدید از #یادمان ها رو شروع کردیم. برای دیدن اولین یادمان، پیاده شدیم و همراه جمعیت، از مسیر باریک و با پستی بلندی زیاد، گذر کردیم. به یادمان شهدای #فتح_المبین که رسیدیم یکی از رزمندگانی که در اون #عملیات حضور داشته برای جمعیتی که گروه گروه توی اون محیط #خاک‌آلود نشسته بودن و با اشتیاق گوش می دادن، روایتگری کرد و جریان #استخاره و نامگذاری عملیات فتح المبین رو شرح داد. نماز ظهر رو تو مسجد یادمان فکه اقامه کرده و توی سوله تازه احداث شده زیر چادر قرمه سبزی خوردیم 😋 بعد از ناهار هم از #موکب نزدیک سوله، آب هویج گرفتیم و مثل ندید پدیدها هی عکس انداختیم.😄 یادمان بعدی کانال #کمیل بود، آقای خدابنده(مسئول کاروان) تو اتوبوس از همه مون خواست به احترام این شهدا، بدون کفش به زیارتشون بریم، کفش ها رو تو دست گرفتیم و وارد کانال شدیم. شاید شبیه لحظه ای که موسی علیه السلام تجربه کرده بود... شبیه ندای کفش هایت را بیرون بیاور! به وادی مقدسی وارد شده ای... راه رفتن تو خاک #رملی آسون نبود با هر قدم توی خاک فرو می رفتیم، گروه قبلی از کانال خارج شدن و جاشون رو به ما دادن . بعد از شنیدن #روضه و روایتِ #عملیات_والفجر_مقدماتی، کمی از خاکی که به راحتی توی دست نمی موند رو داخل مشما ریختم برای سوغات،😊 دونستن اینکه اون عزیزان خدا توی این اقلیمِ #ِطاقت_فرسا، با #تشنگی و #غربت، چند روز #محاصره رو تحمل کردن و آخر هم ، جان به جانان سپردن، دل سنگ رو هم می سوزونه. و اینکه اون نفرات آخر چه ساعات و دقایقی رو صبوری کردن و چی به سرشون اومده، کسی نمیدونه😢 چقدر شبیه #کربلا بود.... 😭 ادامه دارد.... #دهه_فجر #داستان #اگر_اهل_دلی_بسم_الله #اینان_جوانان_زینب_اند 🆔https://eitaa.com/joinchat/589168647Cd580981c2f